Interpretacja indywidualna z dnia 9 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-1.4010.240.2021.9.MF

Dotyczy ustalenia, czy przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce będzie dla Wnioskodawcy kwota zawierająca podatek VAT należny wynikający z wystawionych faktur za zrealizowane na terytorium Wielkiej Brytanii dostawy towarów.

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

1) ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 20 maja 2021 r., który w wpłynął do tut. Organu 24 maja 2021 r. – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 28 kwietnia 2022 r. sygn. akt III SA/Wa 2408/21 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 14 lutego 2023 r. sygn. akt II FSK 1050/22; i

2) stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego dot. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce będzie dla Wnioskodawcy kwota zawierająca podatek VAT należny wynikający z wystawionych faktur za zrealizowane na terytorium Wielkiej Brytanii dostawy towarów – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

W dniu 24 maja 2021 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia:

- czy przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce będzie dla Wnioskodawcy kwota zawierająca podatek VAT należny wynikający z wystawionych faktur za zrealizowane na terytorium Wielkiej Brytanii dostawy towarów;

- czy w przypadku, gdy przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych będzie kwota zawierająca brytyjski podatek VAT, to do kosztów uzyskania przychodów należy zaliczyć zarówno kwotę brutto, tj. powiększoną o VAT z faktur odnoszących się do nabycia towarów i usług na terytorium Wielkiej Brytanii, jak i podatek VAT zapłacony do brytyjskiego urzędu skarbowego).

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (dalej: „Spółka”) jest spółką kapitałową podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Spółka prowadzi działalność w zakresie produkcji (…), jak również działalność handlową w zakresie (…).

Spółka sprzedaje swoje produkty i towary zarówno na rynku polskim jak i rynkach zagranicznych. Spółka jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, zarejestrowanym w Polsce.

Spółka zamierza sprzedawać swoje produkty na rynku brytyjskim dokonując ich dostawy z magazynów zlokalizowanych w Wielkiej Brytanii. W związku z powyższym Spółka została zarejestrowana do celów podatku VAT w Wielkiej Brytanii i uzyskała nadany w Wielkiej Brytanii brytyjski numer identyfikacji podatkowej dla celów VAT.

Dostawy towarów Spółki z magazynów zlokalizowanych w Wielkiej Brytanii opodatkowane zostaną brytyjskim podatkiem VAT. Wykazany na fakturze sprzedaży podatek VAT (po odliczeniu podatku naliczonego) odprowadzony zostanie przez Spółkę do brytyjskiego organu skarbowego.

Spółka nie jest i nie będzie podatnikiem podatku dochodowego w Wielkiej Brytanii, gdyż jej działalność na terytorium Wielkiej Brytanii nie spełnia definicji zakładu wynikającej z Konwencji zawartej w dniu 20 lipca 2006 r. pomiędzy Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych.

Pytania

 1. Czy przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce będzie dla Wnioskodawcy kwota zawierająca podatek VAT należny wynikający z wystawionych faktur za zrealizowane na terytorium Wielkiej Brytanii dostawy towarów?

 2. Czy w przypadku, gdy przedmiotem opodatkowania podatkiem (dochodowym - przypis Organu) od osób prawnych będzie kwota zawierająca brytyjski podatek VAT, to do kosztów uzyskania przychodów należy zaliczyć zarówno kwotę brutto, tj. powiększoną o VAT z faktur odnoszących się do nabycia towarów i usług na terytorium Wielkiej Brytanii, jak i podatek VAT zapłacony do brytyjskiego urzędu skarbowego?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy:

 1. Naliczony przez Spółkę w Wielkiej Brytanii podatek VAT z tytułu dostawy towarów stanowi podatek tożsamy z podatkiem VAT w rozumieniu 12 ust. 4 pkt 9 oraz odpowiednio art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W konsekwencji podatek ten nie stanowi przychodu podatkowego, podobnie jak nie stanowi kosztu uzyskania przychodu naliczony podatek VAT wynikający z faktur dokumentujących nabycie towarów na terytorium Wielkiej Brytanii.

Uzasadnienie Stanowiska Wnioskodawcy

Ad. 1

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1406, ze zm. - dalej: „Ustawa o pdop”), do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług, zwróconej, na podstawie odrębnych przepisów, różnicy podatku od towarów i usług (pkt 10), a także zwolnionych od wpłat należności z tytułu podatku od towarów i usług w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług (pkt 10a). Z kolei zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 Ustawy o pdop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, chyba że spełnione są warunki szczególne ustalone w art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a, b, c tej ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy nie ma podstaw aby z powyżej przytoczonych przepisów wywodzić, że zawarte w Ustawie o pdop sformułowanie „podatek od towarów i usług” ogranicza się wyłącznie do podatku od towarów i usług pobieranego na terytorium Polski.

W użytym w art. 12 ust. 4 pkt 9 Ustawy o pdop określeniu „podatek od towarów i usług” nie chodzi konkretnie o polski podatek VAT uregulowany Ustawą o podatku od towarów i usług, lecz o rodzaj podatku jakim jest podatek obrotowy oparty na konstrukcji naliczenia i odliczenia, będący obciążeniem publicznym, neutralnym dla podatnika i obciążającym finalnie konsumenta. W mechanizmie podatku obrotowego, podatnik odprowadza do organu skarbowego pobrany przez niego podatek w cenie sprzedawanego towaru lub świadczonej usługi, pomniejszony o podatek naliczony, zawarty w cenie nabywanych przez niego towarów i usług.

Niezależnie zatem od użytego określenia, z samej konstrukcji podatku obrotowego wynika, że podatek naliczany w momencie dostawy towaru lub świadczenia usług nie stanowi żadnego przysporzenia dla podatnika. Z tego też względu, norma wprowadzona art. 12 ust. 4 pkt 9 Ustawy o pdop ma na celu uporządkowanie systemu podatkowego poprzez wyeliminowanie z katalogu przychodów podatkowych pozycji, które pomimo tego, że są elementem ceny sprzedawanego towaru lub usługi to nie stanowią dla podatnika jakiegokolwiek realnego przysporzenia, które można by uznać za przychód podatkowy.

Zagadnienie dotyczące wątpliwości interpretacyjnych zawartego w art. 12 ust. 4 pkt 9 Ustawy o pdop sformułowania „podatek od towarów i usług” stanowiło przedmiot szeregu postępowań toczących się przed sądami administracyjnymi, zakończonymi wyrokami Naczelnego Sądu Administracyjnego. Większość wyroków dotyczyła kwestii ustalenia, czy obowiązujący w polskim systemie prawnym „podatek od towarów i usług”, stanowi odpowiednik „podatku od wartości dodanej” funkcjonujący w innych państwach Unii Europejskiej. Należy mieć jednak na uwadze, że ostateczne oparcie się sądu na wykładni systemowej pozwala na twierdzenie, iż zarówno argumentacja jak i wnioski wynikające z tych wyroków mają zastosowanie do każdego innego podatku, który mechanizmem i konstrukcją odpowiada podatkowi od towarów i usług.

W uchwale siedmiu sędziów SN z dnia 17 grudnia 2008 r., sygn. akt I KZP 27/08 wyrażono pogląd iż podstawową regułą wykładni systemowej jest to, by przy respektowaniu językowej treści przepisów interpretować je w sposób zmierzający do zachowania spójności systemu, nie tylko w ramach regulacji określonej instytucji prawnej i gałęzi prawa, w której on funkcjonuje ale także w relacji do całego hierarchicznie zbudowanego porządku prawnego.

Z tego też względu, zdaniem sądów administracyjnych już na etapie definicji podatku od towarów i usług, nie można tego sformułowania ograniczyć wyłącznie do podatku VAT pobieranego na terytorium Polski. Funkcjonujący w Unii Europejskiej podatek od wartości dodanej nie jest bowiem inną formą opodatkowania w stosunku do polskiego podatku od towarów i usług. Rozróżnienie pomiędzy przedmiotowymi pojęciami jest tym bardziej niezasadne, że mechanizm i konstrukcja prawna tych podatków są identyczne i niewątpliwie, od czasu przystąpienia Polski do Unii Europejskiej podatek od towarów i usług stanowi krajowy odpowiednik podatku od wartości dodanej określonego przepisami Dyrektywy Rady 2006/112/WE.

W wyrokach NSA z dnia 11 stycznia 2018 r., sygn. akt II FSK 3371/15 i z dnia 8 maja 2018 r., sygn. akt II FSK 926/16 (w ślad za orzeczeniem NSA z dnia 30 listopada 2017 r., sygn. akt I FSK 307/16), stwierdzono: „(...) wobec tego, iż podatek od towarów i usług jest podatkiem zharmonizowanym, w okresie poakcesyjnym, mając na uwadze konieczność stosowania prawa unijnego i na skutek uwzględniania wykładni tego prawa, dokonywanej przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, zmieniły się metody wykładni. Aktualnie to wykładni celowościowej nadaje się prymat, i w pewnym zakresie stwierdzić można, że umniejsza ona dotychczasowej dominacji wykładni językowej - w omawianym tu, oczywiście, kontekście. Wynika z tego, że na gruncie podatku od towarów i usług użyte w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. terminy nabierają autonomicznego znaczenia, swoistego dla tego podatku. Tym samym nie tylko „odrywają” się one od ich rozumienia cywilistycznego, w ujęciu prawodawstwa krajowego, ale także od wykładni dokonywanej na gruncie regulacji, które procesowi harmonizacji, w ścisłym znaczeniu tego sformułowania, nie podlegają. Konsekwencją harmonizacji tego podatku na terytorium Unii Europejskiej jest konieczność jednolitego rozumienia pojęć podatku od wartości dodanej na całym obszarze państw członkowskich (...).”

Podobnie w wyroku NSA z 21 stycznia 2021 r., sygn. akt II FSK 576/18 w którym czytamy: „daleko idące rozróżnienie podatku od towarów i usług oraz podatku od wartości dodanej nie jest zasadne, bowiem mechanizm i konstrukcja prawna podatku określanego na gruncie prawa krajowego jako „podatek od towarów i usług”, a na gruncie prawa unijnego jako „podatek od wartości dodanej” są identyczne. W tym sensie powyższe pojęcia są synonimami, opisującymi ten sam podatek. Wniosek taki jest oparty na wykładni art. 2 pkt 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm., dalej: „u.p.t.u.”), w myśl którego na gruncie tej ustawy przez „podatek od wartości dodanej” rozumie się podatek od wartości dodanej nakładany na terytorium państwa członkowskiego, z wyjątkiem podatku od towarów i usług nakładanego u.p.t.u.

Przepis ten, będący definicją legalną, pełni rolę porządkową, tzn. w celu osiągnięcia jasności znaczeniowej, nakazuje dany podatek nakładany na terytorium państw członkowskich UE określać jako „podatek od wartości dodanej”, podczas gdy adekwatną nazwą dla tego podatku, nakładanego na mocy u.p.t.u., jest pojęcie „podatek od towarów i usług”. Wobec tego definicja legalna zawarta w art. 2 pkt 11 u.p.t.u. ze względu na swoją rolę, nie może być uznana za przepis materialny, który obok podatku od towarów i usług konstytuuje nową formę opodatkowania - podatek od wartości dodanej. Tym samym, wyłączenia uregulowane w art. 12 ust. 4 oraz w art. 16 ust. 1 pkt 46 u.p.d.o.p. odnoszą się do podatku od towarów i usług, którego adekwatną nazwą w zakresie obrotu unijnego na gruncie u.p.t.u., w myśl art. 2 pkt 11 tej ustawy, jest określenie „podatek od wartości dodanej”.

Powyższy wniosek znajduje potwierdzenie również w wyroku NSA z dnia 11 stycznia 2018 r. sygn. akt II FSK 3371/15 odwołującego się do wyroku z dnia 4 lipca 2013 r. sygn. akt II FSK 1545/11, zgodnie z którym „(...) Dokonując wykładni art. 14 ust. 1 oraz art. 23 ust. 1 pkt 43 u.p.d.o.f. (adekwatnie regulacji zawartych w art. 12 ust. 4 pkt 9 oraz art. 16 ust. 1 pkt 46 u.p.d.o.p. - przyp. zgodny z treścią wyroku) (...) brak jest argumentów by możliwość pomniejszenia przychodu należnego, jak i skorzystania z wyłączenia z kosztów uzyskania przychodu, przewidzianą tymi przepisami, uzależniać od funkcjonującego na gruncie ustawy o VAT rozróżnienia dwóch ww. pojęć. To, że omawiane określenia nie są literalnie tożsame, nie może zasadnie stawiać podatnika w gorszej sytuacji dlatego, że mimo, iż poniósł on koszt w tym samym istotowo podatku, to jednak inaczej określanym. Art. 14 ust. 1 oraz art. 23 ust. 1 pkt 43 u.p.d.o.f. (odpowiednio art. 12 ust. 4 pkt 9 oraz art. 16 ust. 1 pkt 46 u.p.d.o.p. - przyp. zgodny z treścią wyroku) odnoszą się do pewnej konstrukcji podatkowej. Jeżeli podatnik poniósł koszt, który wypełnia znamiona tej konstrukcji, to kwestia tego jak została ona określona, jest drugorzędna. Odmienne ujęcie - przy uwzględnieniu tak horyzontu prawa krajowego, jak i obowiązującego w ramach Unii Europejskiej - godziłoby w sensowność i celowość jakie towarzyszą wprowadzeniu możliwości pomniejszenia przychodu o należny podatek od towarów i usług (...).”

Analogiczne stanowisko przyjął NSA w wyrokach z 21 stycznia 2020 r., sygn. akt II FSK 576/18, 26 czerwca 2019 r., sygn. akt II FSK 2422/17, 31 lipca 2018 r., sygn. akt II FSK 2128/16, 8 maja 2018 r., sygn. akt II FSK 926/16, 11 stycznia 2018 r., sygn. akt II FSK 3371/15 i 4 lipca 2013 r., sygn. akt II FSK 1545/11.

Stanowisko sądów znalazło również odzwierciedlenie w odpowiedzi na interpelację poselską nr 1025 z dnia 20 stycznia 2020 r. W piśmie tym Minister Finansów wyjaśnił, iż dla celów podatku dochodowego sformułowania „podatek od wartości dodanej” i polski „podatek od towarów i usług” stanowią synonimy opisujące tę samą daninę. Oznacza to powinność analogicznego stosowania do obydwu pojęć rozwiązań przewidzianych w przepisach ustaw o podatkach dochodowych (ustawa o CIT i ustawa o PIT) z wszelkimi konsekwencjami, w zakresie przychodów i kosztów uzyskania przychodów (pismo nr DD6.054.1.2020).

Przyjmując powyższą linię interpretacyjną należałoby uznać, że skoro zastosowanie art. 12 ust. 4 pkt 9 oraz art. 16 ust. 1 pkt 46 Ustawy o CIT nie zależy od nazwy podatku lecz od jego konstrukcji, to powyższa argumentacja powinna odnosić się również do brytyjskiego podatku VAT.

W interpretacji z dnia 21 maja 2020 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.70.2020.1.AM dotyczącego brytyjskiego VAT w stanie faktycznym sprzed wystąpienia Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej organ podatkowy potwierdził, że „mechanizm i konstrukcja prawna podatku określanego na gruncie prawa krajowego jako „podatek od towarów i usług”, a na gruncie prawa unijnego jako „podatek od wartości dodanej” są identyczne. Z uwagi na brak rozróżnienia pomiędzy podatkiem od wartości dodanej, a podatkiem od towarów i usług, dla celów podatku dochodowego od osób prawnych - podatek ten powinien podlegać tym samym regulacjom podatkowym przewidzianym w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, co podatek od towarów i usług obowiązujący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Oznacza to zatem, że rozwiązania zawarte w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dotyczące zarówno przychodów, jak i kosztów uzyskania przychodów, odnoszące się do podatku od towarów i usług należy odnosić również do podatku od wartości dodanej (...). Tym samym, uproszczony system rozliczania podatku od wartości dodanej, stosowany przez Wnioskodawcę w związku ze sprzedażą oferowanych na terytorium Wielkiej Brytanii wyrobów, nie może stanowić podstawy do odmiennego traktowania tego podatku, a tym samym do odmiennego rozliczania uzyskanych przez Wnioskodawcę w ww. kraju przychodów i ponoszonych kosztów podatkowych.”

Skoro podatek od towarów i usług jest oparty na Dyrektywie VAT obowiązującej wszystkie państwa członkowskie Unii Europejskiej i nie ma podstaw by dla rozliczenia podatku dochodowego w sposób odmienny kwalifikować podatek VAT obowiązujący w Unii Europejskiej od podatku od towarów i usług, to brak jest racjonalnego uzasadnienia aby obowiązujący w Wielkiej Brytanii podatek VAT, który swoim mechanizmem i konstrukcją odpowiada podatkowi od wartości dodanej, traktować w sposób odmienny tylko z tego powodu że z dniem 1 stycznia 2021 r. Wielka Brytania nie jest członkiem Unii Europejskiej.

Tożsamy charakter unijnego i brytyjskiego podatku od wartości dodanej został potwierdzony również w Umowie z dnia 31 grudnia 2021 r. (winno być: z dnia 24 grudnia 2020 r.) zawartej pomiędzy Unią Europejską a Wielką Brytanią dotyczącej handlu i współpracy, która w Protokole w sprawie współpracy administracyjnej i zwalczania oszustw w dziedzinie podatku od wartości dodanej oraz w sprawie wzajemnej pomocy przy odzyskiwaniu wierzytelności dotyczących podatków i ceł, wprost wskazuje, że „VAT” oznacza, w odniesieniu do Unii, podatek od wartości dodanej zgodnie z dyrektywą 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej oraz, w odniesieniu do Zjednoczonego Królestwa, podatek od wartości dodanej zgodnie z Value Added Tax Act 1994 (ustawą o podatku VAT z 1994 r.) (art. 3 pkt t) protokołu).

Zdaniem Wnioskodawcy, przepisy art. 12 ust. 4 oraz w art. 16 ust. 1 pkt 46 Ustawy o pdop powinny być interpretowane zgodnie z przesłankami wynikającymi z IV Dyrektywy z uwzględnieniem Umowy pomiędzy UE a Wielką Brytanią. Tym samym, zdaniem Spółki należy przyjąć, że wyłączenia uregulowane w art. 12 ust. 4 oraz w art. 16 ust. 1 pkt 46 Ustawy o pdop odnoszą się do podatku od towarów i usług, jako konstrukcji opodatkowania obrotu towarów i usług obejmującej również tzw. brytyjski VAT.

Powyższą kwestię poruszył również WSA w Gdańsku w wyroku z 16 marca 2021 r., sygn. akt I SA/Gd 1152/20 dotyczącym kwalifikacji podatkowej obowiązującego w Norwegii podatku VAT. W wymienionym wyżej wyroku sąd podkreślił: „Sam fakt, iż Norwegia nie jest państwem członkowskim Unii Europejskiej, stąd też podatek od wartości dodanej nakładany zgodnie z przepisami obowiązującymi w powyższym zakresie na terytorium Królestwa Norwegii nie może być utożsamiany z polskim podatkiem od towarów i usług, ani podatkiem od wartości dodanej, nie jest wystarczającym, by podatnik był zobligowany do wykazywania go w kategorii przychodów podatkowych.” Zadaniem Sądu nie ma podstaw prawnych aby odmiennie rozliczać podatek VAT dla celów Ustawy o pdop skoro zarówno podatek w Norwegii jak i podatek VAT obowiązujący państwa członkowskie UE, w tym podatek od towarów i usług oparte są na tej samej konstrukcji.

W wyroku tym czytamy: Jest oczywiste, że relacje polsko-fińskie różnią się od relacji polsko-norweskich z uwagi na odmienną więź tych państw z Unią Europejską i Polską, to jednak nie sposób pominąć zawartych w przywołanym wyroku jego uniwersalnych tez, które zostały także uwypuklone w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w sprawie II FSK 926/16, mocą którego zaakceptowane zostało rozstrzygnięcie w sprawie I SA/Gd 1161/15. Naczelny Sąd Administracyjny zwrócił bowiem uwagę na znamiona konstrukcji podatkowej kosztu podatkowego i wskazał, że jeśli podatnik poniósł koszt, który wypełnia takie znamiona, to kwestia tego, jak została ona określona, jest drugorzędna.” Zdaniem Sądu treść przepisów Ustawy o pdop wyznacza ramy korzystania przez podatników z możliwości odliczania od przychodów kosztów jego uzyskania. Okoliczność, iż sformułowanie „podatek od wartości dodanej” oraz „podatek od towarów i usług” nie są literalnie tożsame, nie może stawiać podatnika w gorszej sytuacji tylko dlatego, że mimo, iż poniósł on koszt w tym samym istotowo podatku, to jednak inaczej określonym.

W tym powyższym wyroku Sąd zwrócił uwagę również na dodatkową kwestię przemawiającą za brakiem podstaw do zaliczenia podatku obrotowego do przychodów i kosztów uzyskania przychodów. Należy bowiem zauważyć, że w prawie podatkowym obowiązuje mająca swoje źródło w Konstytucji RP zasada konieczności wynikania obowiązku podatkowego wprost z przepisu prawa powszechnie obowiązującego. Zasada ta oznacza, że nie można w drodze interpretacji przepisu wyciągnąć negatywnych dla podatnika wniosków. W tym kontekście, zdaniem Sądu „norweski podatek nie może być traktowany w Polsce jako przychód podatkowy, gdyż nie są to środki, którymi spółka może dysponować w dowolny sposób. Musi je uwzględnić w norweskim rozliczeniu podatkowym i wpłacić do tamtejszego urzędu skarbowego.”

Zarówno w doktrynie, jak w orzecznictwie obowiązuje utrwalona i niekwestionowana wykładnia art. 12 ust. 1 Ustawy o pdop zgodnie z którą, przychodem podatkowym są jedynie trwałe, bezzwrotne i definitywne przysporzenia majątkowe. Podatki obrotowe oparte są na konstrukcji naliczenia i odliczenia podatku i co do zasady nie kreują żadnego przysporzenia dla podatnika. Należy zatem uznać, że celem zarówno art. 12 ust. 1 jak i art. 16 ust. 1 pkt 46 Ustawy o pdop jest wprowadzenie mechanizmu, który umożliwi niewprowadzanie do kategorii przychodowych i kosztowych kwot podatku, który nie jest definitywnym przysporzeniem majątkowym podatnika, czy też nie został definitywnie poniesiony (gdyż może nastąpić jego odliczenie).

W tym kontekście, podatek VAT wykazany na fakturach z tytułu dostawy towarów na terytorium Wielkiej Brytanii nie wypełnia ogólnych przesłanek przyjętych przez doktrynę by uznać dane świadczenia za przychód podatkowy, tj. nie stanowi on środków, które podatnik może w dowolny sposób wykorzystać, gdyż musi je uwzględnić w rozliczeniu podatkowym i odprowadzić je do właściwego urzędu skarbowego. (…)

Interpretacja indywidualna

W dniu 24 sierpnia 2021 r. rozpatrzyłem Państwa wniosek i wydałem interpretację indywidualną Znak: 0111-KDIB1-1.4010.240.2021.1.MF, w której uznałem Państwa stanowisko w zakresie ustalenia:

- czy przychodem podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce będzie dla Wnioskodawcy kwota zawierająca podatek VAT należny wynikający z wystawionych faktur za zrealizowane na terytorium Wielkiej Brytanii dostawy towarów – za nieprawidłowe,

- czy w przypadku, gdy przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych będzie kwota zawierająca brytyjski podatek VAT, to do kosztów uzyskania przychodów należy zaliczyć zarówno kwotę brutto, tj. powiększoną o VAT z faktur odnoszących się do nabycia towarów i usług na terytorium Wielkiej Brytanii, jak i podatek VAT zapłacony do brytyjskiego urzędu skarbowego – za prawidłowe.

Interpretację doręczono Państwu 25 sierpnia 2021 r.

Skarga na interpretację indywidualną

Pismem z 15 września 2021 r., data wpływu 16 września 2021 r. wnieśli Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Formułując zarzuty skargi wnieśli Państwo o uchylenie Interpretacji oraz zasądzenie kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Pismem z 13 października 2021 r. Znak: 0111-KDIB1-1.4010.240.2021.2.MF udzieliłem odpowiedzi na Państwa skargę.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił skarżoną interpretację – wyrokiem z 28 kwietnia 2022 r. sygn. akt III SA/Wa 2408/21.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 14 lutego 2023 r. sygn. akt II FSK 1050/22 oddalił ww. skargę kasacyjną Organu.

Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wraz z aktami sprawy wpłynął do tut. Organu 31 marca 2023 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

- uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził

- Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oraz Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w ww. wyrokach;

-ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie pytania Nr 1 – jest prawidłowe;

- odstępuję od uzasadnienia prawnego oceny Państwa stanowiska w zakresie pytania Nr 1;

-odniesienie się do pytania Nr 2, czy w przypadku, gdy przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych będzie kwota zawierająca brytyjski podatek VAT, to do kosztów uzyskania przychodów należy zaliczyć zarówno kwotę brutto, tj. powiększoną o VAT z faktur odnoszących się do nabycia towarów i usług na terytorium Wielkiej Brytanii, jak i podatek VAT zapłacony do brytyjskiego urzędu skarbowego – stało się bezprzedmiotowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji, tj. w 2021 r.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja dotyczy tylko problematyki będącej ściśle przedmiotem Państwa pytania określonego we wniosku Nr 1 postawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej (kwestia brytyjskiego podatku VAT). Treść pytania wyznacza granice tematyczne wydawanej interpretacji.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych oraz wyroków sądowych należy stwierdzić, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach podmiotów, które o ich wydanie wystąpiły, zatem nie są one wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej zgodnie z którym:

interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.

-.