Interpretacja indywidualna z dnia 6 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-2.4010.158.2023.2.PK

Zaliczenie wydatków związanych z zakupem psa i jego utrzymaniem do kosztów uzyskania przychodów.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 marca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 22 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia wydatków na zakup i utrzymanie psa do kosztów uzyskania przychodów. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie z 26 kwietnia 2023 r. – pismem z 15 maja 2023 r. (data wpływu: 15 maja 2023 r.).

Opis zdarzenia przyszłego

A. Sp. z o.o. z siedzibą w B. (dalej: A lub Wnioskodawca) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Przeważający przedmiot działalności Wnioskodawcy to działalność związana z oprogramowaniem (PKD 62.01.Z). A zajmuje się:

‒szkolenie i kursy dla programistów / przyszłych programistów,

‒tworzeniem stron internetowych,

‒tworzeniem sklepów internetowych,

‒tworzeniem logo oraz grafik na strony,

‒prowadzeniem blogów oraz social media,

‒prowadzeniem biznesowych warsztatów online.

Wnioskodawca aktualnie planuje rozpocząć świadczenie nowej usługi edukacyjnej, polegającej na mentoringu w zakresie programowania, optymalizacji procesów / konsultingu internetowego.

Usługa skierowana będzie do właścicieli firm i kadry zarządzającej. Uczestnik mentoringu będzie udział się, w jaki sposób rozwiązać dany problem w jego firmie z wykorzystaniem procesów technologicznych. Usługa polegać ma zatem na uświadomieniu uczestnikom istotności wykorzystania technologii w prowadzonych przez nich biznesach oraz nauczenie uczestników kursu wykorzystania i czerpania korzyści z technologii.

W związku z powyższym, A. będzie ponosiła koszty sprzedaży usługi i koszty marketingu, reklamy usługi w celu jej sprzedaży. A. planuje w celach marketingowo-reklamowych wykorzystywać zakupionego psa – (…). Zdjęcia psa będą umieszczane na stronie internetowej A., artykułach firmowych oraz w innych materiałach promocyjnych, czy też wykorzystywane w social mediach (post + zdjęcie psa).

Z analizy danych A. wynika, że materiały czy posty z psem mają więcej wyświetleń i lepszą klikalność. Zwiększa to zatem liczbę potencjalnych klientów zainteresowanych nową usługą A. Wnioskodawca poniósł wydatki na zakup psa i ponosi wydatki na jego utrzymanie, m.in. karma, zakup akcesoriów (smycz, miska) opieka weterynaryjna itd.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego

Właścicielem psa jest Wnioskodawca – A. Sp. z o.o. jest wskazana bowiem jako strona w umowie kupna–sprzedaży. Ze środków Wnioskodawcy został pokryty także wydatek na zakup psa.

Opiekunem psa jest Pan P.J. – Prezes Zarządu i wspólnik A. Sp. z o.o. Opiekun psa nie pobiera wynagrodzenia za opiekę nad psem. Psem opiekuje się w trakcie godzin pracy i poza godzinami pracy Wnioskodawcy.

Wydatki ponoszone na utrzymanie psa to: karma i psie przekąski, zakup akcesoriów (np. smycz, miska, zabawki), opieka weterynaryjna. Wydatki te są dokumentowane fakturami wystawianymi na Wnioskodawcę.

Związek przyczynowy pomiędzy poniesionymi, powyżej wskazanymi wydatkami, a osiąganiem przez Wnioskodawcę przychodu lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów jest następujący:

Poniesione wydatki na utrzymanie psa przyczyniać się będą do uzyskania przychodów w sposób pośredni – Wnioskodawca oczekuje wzrostu sprzedaży usług, a tym samym zwiększenia przychodów ze sprzedaży.

Pies ma spełniać funkcję reklamowo–marketingową. Wydatki reklamowo–marketingowe przyczyniają się do zwiększenia sprzedaży usług świadczonych przez Wnioskodawcę (reklama i marketing to działania mające na celu pozyskiwanie klientów na usługi oferowane przez Wnioskodawcę). Jak wskazano we wniosku, posty, artykuły, inne materiały ze zdjęciem psa zwiększają ilość wyświetleń materiałów umieszczanych przez Wnioskodawcę w social mediach, czy na jego stronie internetowej, co wpływa na zwiększenie liczby obserwujących oraz zasięgów. Dzięki temu Wnioskodawca uzyskuję dostęp / większą bazę użytkowników i ich danych, do których może sprzedawać swoje usługi / docierać ze swoją ofertą.

Jak wskazano powyżej, wizerunek psa na zdjęciach w social mediach, artykułach firmowych i materiałach promocyjnych zwiększa liczbę wyświetleń / wzrost zainteresowania materiałami udostępnianymi przez Wnioskodawcę. Dzięki temu Wnioskodawca uzyskuję dostęp / większą bazę użytkowników i ich danych, do których może sprzedawać swoje usługi / docierać ze swoją ofertą.

Pytania

Czy wydatki na zakup i utrzymanie psa m.in. karma, zakup akcesoriów (smycz, miska) opieka weterynaryjna itd. stanowią koszty uzyskania przychodów A na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Wydatki na zakup i utrzymanie psa m.in. karma, zakup akcesoriów (smycz, miska) opieka weterynaryjna itd. stanowią koszty uzyskania przychodów A na podstawie art. 15 ust 1 ustawy CIT. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Na podstawie powyższych przepisów uznać należy, że wszelkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą podatnika są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo–skutkowym z osiąganymi przychodami i nie zostały wymienione w katalogu wydatków niestanowiących kosztów podatkowych (tj. w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT). Kosztami uzyskania przychodów są zatem racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie (bezpośrednio lub pośrednio), zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

W wydawanych interpretacjach indywidualnych oraz w orzecznictwie sądowym wskazuje się, że podatnik może ująć w kosztach uzyskania przychodów wydatek, który spełnia łącznie warunki:

‒został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku został pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

‒jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

‒pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

‒poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

‒został właściwie udokumentowany,

‒nie znajduje się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 Ustawy CIT.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy wydatki na zakup psa i jego utrzymanie stanowią koszty uzyskania przychodów, ponieważ spełniają warunki uznania ich za koszty uzyskania przychodów, tj.:

‒ wydatki poniesione przez Wnioskodawcę są pokrywane z zasobów majątkowych Wnioskodawcy;

‒ wydatki są definitywne (rzeczywiste) – wartość poniesionych wydatków na zakup psa i jego utrzymanie nie jest Wnioskodawcy w jakikolwiek sposób zwracana;

‒ występuje związek z prowadzoną działalnością gospodarczą A – pies jest wykorzystywany w celach marketingowo–reklamowo–promocyjnych, tj. do działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Pies będzie uczestniczył / uczestniczy w sesjach zdjęciowych, a jego zdjęcia będą / są wykorzystywane w promowaniu nowej usługi świadczonej przez A. oraz w celu ociepleniu wizerunku mentora prowadzącego kursy / mentoringi;

‒ ponoszone są w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów. Poniesiony wydatek na zakup psa przyczyniać się będzie do uzyskania przychodów w sposób pośrednie / zwiększenie sprzedaży. Wydatki reklamowo–marketingowe bowiem pośrednio przyczyniają się do zwiększenia sprzedaży. Jak wskazano w stanie faktycznym, posty, artykuły, inne materiał ze zdjęciem psa zwiększa się ilość wyświetleń np. w social mediach oraz może wzrastać liczba obserwatorów i zasięgów, co także w perspektywie prowadzi do wzrostu sprzedaży i przychodów.

‒ będzie właściwie dokumentowane – zakup psa udokumentowano fakturą i umową cywilnoprawną; pozostałe wydatki na psa są potwierdzone fakturami;

‒ wydatki na psa nie znajdują się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy CIT nie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wydatki na zakup i utrzymanie psa stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy CIT. Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie zajętego stanowiska.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: ustawa o CIT):

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

‒został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

‒jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

‒pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

‒poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

‒został właściwie udokumentowany,

‒nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo–skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

-przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz

-potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

a.„celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,

b.„zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast

c.„zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto, poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik, uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu, odnosi ewidentne korzyści, ponieważ o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Zgodnie z utrwalonym poglądem judykatury: „Warunkiem uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu jest łączne spełnienie następujących warunków: faktycznego (rzeczywistego) poniesienia wydatku przez podatnika, istnienie związku z prowadzoną przez podatnika działalnością oraz poniesienie go w celu uzyskania przychodu, jego zwiększenia bądź zachowania źródła przychodu. Nie każdy zatem wydatek, nawet związany z prowadzoną działalnością gospodarczą jest kosztem podatkowym, zmniejszającym podstawę opodatkowania, ale tylko taki, który realizuje cel wskazany w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p [ustawy o CIT]. Cel ten musi być widoczny, a ponoszone koszty winny go realizować bądź co na najmniej zakładać realnie możliwość jego osiągnięcia”. (por. wyrok NSA z 2 sierpnia 2012 roku, sygn. akt II FSK 41/11, uchwała NSA z 24 stycznia 2011 r., sygn. akt II FPS 6/10, oraz uchwała z 12 grudnia 2011 roku, sygn. akt II FPS 2/11).

Poza tym, „przy ustaleniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek – poza wyraźnie wskazanymi w ustawie – wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego lub pośredniego związku z przychodem i racjonalnością działania dla osiągnięcia tego przychodu. Sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest jednoznaczny, należy rozwiązywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku” (por. wyrok NSA z 9 września 2011 roku, sygn. akt II FSK 1118/10). Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego kosztu (por. wyrok NSA z 1 marca 2016 roku, sygn. akt II FSK 4009/13).

Z treści wniosku i uzupełnienia wynika, że rozszerzają Państwo działalność o nową usługę opartą o edukację i mentoring w zakresie wykorzystywania technologii w biznesie. W celach marketingowo–reklamowych zamierzają wykorzystać Państwo zakupionego psa – doga niemieckiego. Państwa zdaniem posty w social mediach, artykuły i inne materiały marketingowe ze zdjęciem psa poprawiają „klikalność” i zasięg działań, a dzięki temu zwiększyć ma się sprzedaż usług, a więc i przychód Spółki.

Właścicielem psa jest A. Sp. z o.o. i ona widnieje na umowie kupna psa, a wszelkie wydatki związane z utrzymaniem dobrostanu zwierzęcia dokumentowane są fakturami wystawianymi na Spółkę. Opiekę nad psem, zarówno w godzinach pracy, jak i poza nimi, sprawuje Pan P.J. – prezes zarządu i wspólnik, który jednak nie pobiera za to dodatkowego wynagrodzenia.

W związku z tym, że:

‒ poniesione wydatki są pokrywane ze środków Spółki,

‒ wydatki są dokumentowane za pomocą faktur wystawianych na Spółkę,

‒ wartość poniesionych wydatków w żaden sposób nie jest Państwu zwracana

‒ pies jest wykorzystywany w celu zwiększenia przychodu A. – uczestniczy w sesjach zdjęciowych, a jego zdjęcia są wykorzystywane w promowaniu nowej usługi oraz w celu ociepleniu wizerunku mentora.

Nie sposób również przypisać wydatków na zakup i utrzymanie psa do wyłączeń wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Jest to katalog, który enumeratywnie wylicza rodzaje wydatków, których nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów.

Na podstawie powyższego uznać należy, że wydatki na zakup i utrzymanie psa mają związek przyczynowo–skutkowy z działaniami reklamowo–marketingowymi, mającymi na celu wypromowanie usług Spółki i zwiększenie ich sprzedaży, a tym samym powiększenie Państwa przychodu.

Podsumowując, wydatki na zakup i utrzymanie psa stanowią koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Wobec powyższego Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Wydając niniejszą interpretację indywidualną Organ oparł się wyłącznie na okolicznościach przedstawionych przez Państwa w opisie sprawy. Zgodność tych okoliczności z rzeczywistością, a tym samym prawidłowość zaliczenia przez Państwa wskazanych we wniosku wydatków do kosztów podatkowych może zostać zweryfikowana w toku prowadzonego przez upoważnione organy postępowania podatkowego lub kontrolnego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t .j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 z późn. zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2651 ze zm.).