Wyrok SN z dnia 16 grudnia 2022 r., sygn. II CSKP 204/22

Sąd powszechny ma uprawnienie do badania przesłanki szkody i związku przyczynowego w przypadku decyzji administracyjnej, nawet jeśli organ administracji publicznej stwierdził nieważność decyzji z powodu zaniechania przeprowadzenia odpowiedniego postępowania.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Władysław Pawlak (przewodniczący)

‎SSN Dariusz Zawistowski ‎

SSN Karol Weitz (sprawozdawca)

w sprawie z powództwa M. B., A. B., A.B.1., K. C., M. C., M.C.1., A. K., K. W., E. Y., M. K., R. C., P. F., E. C. i C. C. ‎przeciwko Skarbowi Państwa - Wojewodzie Mazowieckiemu ‎o odszkodowanie, ‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym 16 grudnia 2022 r. ‎w Izbie Cywilnej w Warszawie, ‎skarg kasacyjnych powodów i strony pozwanej ‎od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie ‎z 26 czerwca 2019 r., sygn. akt I ACa 821/16,

uchyla zaskarżony wyrok w punkcie 1a) i 1b) oraz ‎w punktach 2, 3 i 5 i w tym zakresie przekazuje sprawę ‎Sądowi Apelacyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania oraz rozstrzygnięcia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Pozwem z dnia 21 listopada 2005 r. powodowie T.C., K.C., M.C., M.P., E.Y., R.C., M.C.1, M.B., A.B. i A.B.1 wnieśli o zasądzenie od pozwanego Skarbu Państwa - Wojewody Mazowieckiego lub miasta stołecznego Warszawy: kwot po 1 438710 zł na rzecz T.C, K.C, M.C. M.B., A.B. i A.B.1, kwoty 8 632,260 zł na rzecz M.P., kwoty 4 316130 zł na rzecz E.Y. oraz kwot po 2 158,065 zł na rzecz R.C. i M.C.1 - wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, z tytułu szkody, którą ponieśli w związku z wydaniem wadliwego orzeczenia Prezydium Rady Narodowej m. st. Warszawy z dnia 6 listopada 1961 r. polegającej na utracie praw do nieruchomości położonej przy ulicy […] w W., hip. nr […], […]1. rej. hip. […]1, w części stanowiącej działki ewidencyjne nr […] i […]1 z obrębu […], o łącznej powierzchni 14 229 m, a którego to orzeczenia wadliwość stwierdziło Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Warszawie decyzją z dnia 21 stycznia 2004 r. Jako podstawę dochodzonych roszczeń wskazano art. 160 k.p.a.. Dochodzone roszczenie odszkodowawcze obejmowało zarówno szkodę rzeczywistą, jak i utracone korzyści. Powodowie kwestionowali w szczególności prawidłowość uchwalenia planu miejscowego z dnia 31 stycznia 1961 r., ‎a w konsekwencji jego ważność, podnosili także, że brak dowodów na to, że ów plan został w prawidłowy sposób uchwalony i opublikowany.