Interpretacja indywidualna z dnia 11 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.204.2023.1.SJ

Obowiązki płatnika w związku z udzieleniem rabatu.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 marca 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 13 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy obowiązków płatnika w związku z udzieleniem rabatu.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka jest jedną z firm sektora paliwowego, zajmującą się hurtowym i detalicznym obrotem paliwem na terytorium całego kraju oraz operatorem sieci stacji paliw własnych (prowadzonych przez Spółkę) oraz stacji franczyzowych prowadzonych pod marką Spółki przez inne podmioty (dalej: „Franczyzobiorcy”). Przedmiotowe stacje paliwowe działają pod tą samą marką, mają wspólną identyfikację wizualną (włącznie z używanym logo, wystrojem stacji), posiadają w asortymencie produkty marki własnej, tak by dla przeciętnego klienta stacje franczyzowe i stacje własne Spółki nie różniły się zasadniczo i były kojarzone z marką Spółki. W sprzedaży na stacjach zarządzanych przez Spółkę biorą też udział ajenci, tj. podmioty, które sprzedają na stacjach paliwo należące do Spółki oraz należący do nich pozostały asortyment (dalej: „Ajenci”).

W związku z wyżej opisaną działalnością, Spółka wprowadziła aplikację mobilną dla klientów detalicznych stacji własnych oraz franczyzowych, skierowaną do nieograniczonego grona klientów (każda pełnoletnia osoba fizyczna, która zainstaluje aplikację i zarejestruje w niej konto), umożliwiającą korzystanie z programów lojalnościowych, jak również dokonywanie płatności mobilnych na terenie stacji paliw (dalej: „Aplikacja”). Celem funkcjonowania Aplikacji z perspektywy Spółki jest m.in. wzrost liczby nowych klientów, wzrost częstotliwości zakupów i wartości koszyka zakupowego, zwiększenie rozpoznawalności marki.

Spółka w ramach działań marketingowych związanych z Aplikacją, planuje wprowadzić program rabatowy związany ze sprzedażą detaliczną dokonywaną z użyciem Aplikacji (dalej: „Program rabatowy”).

Podstawowym założeniem programu rabatowego jest umożliwienie skorzystania z rabatu na towary sprzedawane na stacjach paliwowych własnych i franczyzowych (głównie paliwo) różnym grupom osób fizycznych, takim, jak w szczególności:

·pracownicy Spółki i pracownicy Ajentów;

·pracownicy franczyzobiorców;

·członkowie grup zawodowych/związków zawodowych, z którymi będzie współpracowała Spółka;

·pracownicy różnego rodzaju partnerów biznesowych Spółki lub pracownicy ich kontrahentów.

Oferowanie zróżnicowanym, szerokim grupom osób fizycznych Programu rabatowego w Aplikacji ma na celu w szczególności zwiększenie liczby klientów na stacjach własnych i franczyzowych, zwiększenie wolumenu sprzedaży, zachęcenie do korzystania z Aplikacji Spółki przez obecnych i nowych klientów, wzmocnienie relacji łączących różnego typu partnerów i klientów z marką Spółki, umocnienie pozycji Spółki jako dobrego pracodawcy i nowoczesnego partnera biznesowego.

Zgodnie z głównymi założeniami Programu rabatowego:

·Warunkiem korzystania z Programu rabatowego będzie posiadanie przez klienta Aplikacji przeznaczonej do zainstalowania na urządzeniu mobilnym z systemem operacyjnym Android lub iOS (zwykle smartfon) oraz założenia konta w Aplikacji;

·Spółka zamierza umożliwiać korzystanie z rabatów w formie zdigitalizowanej – w postaci unikatowych kodów do jednokrotnego użycia (do wykorzystania na koncie w Aplikacji);

·Spółka będzie miała wpływ na zdefiniowanie szczegółów rabatu związanego z danym kodem rabatowym. Po poprawnym wprowadzeniu kodu, w Aplikacji zostanie uruchomiona reguła promocyjna, która będzie dla danego użytkownika Aplikacji przyznawać podczas zakupów zdefiniowane przez Spółkę rabaty;

·Pracownikom Spółki i pracownikom Ajentów Spółka zamierza przyznawać tak samo zdefiniowane rabaty (obniżające w ten sam sposób, o taką samą wartość cenę towarów). Rabaty udzielane osobom fizycznym związanym z pozostałymi podmiotami mogą się natomiast różnić (np. wartością), gdyż mogą uwzględniać podejście biznesowe Spółki do danego typu podmiotu/grupy podmiotów. Niemniej, Spółka zakłada wspólną strukturę wszystkich rabatów (możliwość stosowania obniżonej ceny w danym okresie do wyczerpania ustalonego limitu ilościowego), gdyż celem Programu rabatowego nie jest dokonywanie na rzecz konkretnych podmiotów zindywidualizowanych świadczeń oraz intencją Spółki nie jest istotne faworyzowanie konkretnych uczestników Programu rabatowego względem innych. Wspólne ramy funkcjonowania Programu rabatowego zostaną określone w regulaminie lub podobnym dokumencie;

·Zdefiniowane dla danego podmiotu/danej grupy podmiotów kody rabatowe będą przekazywane podmiotowi/grupie podmiotów, w celu dalszego rozdysponowania kodów rabatowych osobom fizycznym (np. swoim pracownikom, pracownikom kontrahenta);

·Przykładowo – Spółka przekaże różnym związkom zawodowym kody rabatowe upoważniające użytkownika Aplikacji do rabatu na benzynę „x” gr/litr do maksymalnie „y” litrów w miesiącu (po zatankowaniu „y” litrów, naliczanie rabatu przy transakcjach zostanie wyłączone) z zamiarem rozdystrybuowania kodów wśród członków związku zawodowego;

·Spółka nie wyklucza przy tym sytuacji, w której w praktyce kod rabatowy nie zostanie wykorzystany przez „docelową” osobę fizyczną (w ww. przykładzie członek związku zawodowego), a zostanie np. przekazany przez „docelową” osobę fizyczną innej osobie (np. członkowi rodziny). Takie przypadki nie będą jednak zaburzały podstawowych celów Programu rabatowego, przekładając się na szersze rozpowszechnienie Aplikacji;

·Spółka nie zamierza ograniczać Programu rabatowego tylko do jednej z ww. grup osób fizycznych.

Pytanie

Czy w związku z otrzymaniem kodu rabatowego i skorzystaniem z przyznanego kodu rabatowego, po stronie osoby fizycznej - uczestnika Programu rabatowego, powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (dalej: PIT), a w konsekwencji czy na Spółce będą ciążyć obowiązki płatnika wynikające z przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2022 r., poz. 2647 ze zm.), w tym obowiązki informacyjne?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z otrzymaniem kodu rabatowego i skorzystaniem z przyznanego kodu rabatowego, po stronie osoby fizycznej – uczestnika Programu rabatowego, nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu PIT, a w konsekwencji na Spółce nie będą ciążyć obowiązki płatnika wynikające z przepisów ustawy o PIT, w tym obowiązki informacyjne.

Uzasadnienie

Przepisy ustawy o PIT dotyczące przychodu podlegającego PIT oraz obowiązków płatnika

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Jak wskazano w art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 11 ust. 2a cytowanej ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1)jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;

2)jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;

3)jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;

4)w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Natomiast zgodnie z art. 11 ust. 2b ustawy o PIT, jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Źródłami przychodów są wskazane w art. 10 ust. 1 ustawy o PIT, źródła takie jak między innymi:

-stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta,

-działalność wykonywana osobiście,

-pozarolnicza działalność gospodarcza,

-inne źródła.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z kolei w myśl art. 20 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Definicja płatnika została przedstawiona w art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa – płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy o PIT, zakłady pracy będące osobami fizycznymi, osobami prawnymi oraz jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, z pracy nakładczej lub ze spółdzielczego stosunku pracy, z zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy lub z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej wypłacanej w spółdzielniach pracy.

Według art. 39 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 32, art. 33 i art. 35, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46, 74, 148 i 152-154. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Jak wskazano w art. 41 ust. 1 ustawy o PIT, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania (42 ust. 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 42a ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Rabat jako okoliczność niepowodująca powstania przychodu w PIT

W odniesieniu do uzyskania przychodu z tytułu otrzymania nieodpłatnych świadczeń, należy na wstępie podkreślić, że w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13. Trybunał Konstytucyjny uznał, że za przychód pracownika może być uznane nieodpłatne świadczenie, które spełnia łącznie następujące warunki:

1)zostało spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z niego w pełni dobrowolnie),

2)zostało spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosło mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,

3)korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).

Powyższe zasady zgodnie z praktyką orzeczniczą powinno stosować się również do potencjalnych przychodów osób niebędących pracownikami. Przykładowo, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z 19 września 2014 r., sygn. akt I SA/Wr 1676/14 stwierdził, że argumenty TK dotyczące warunków „uzyskania przez pracownika przychodu z tytułu otrzymania innych nieodpłatnych świadczeń należy odnieść także do przychodów innych niż pracownicy osób. Mieć bowiem należy na uwadze, że punktem wyjścia określenia warunków powstania przychodu (w przedmiotowym zakresie) był przepis art. 11 u.p.d.o.f. mający ogólny charakter, którego zastosowanie wykracza poza przypadki przychodu ze stosunku pracy (i zrównanych)”.

W ocenie Spółki, kluczowy dla niniejszego wniosku jest wskazany wyżej pkt 3 cytowanego fragment wyroku TK, a mianowicie istniejąca w niniejszej sprawie okoliczność występowania szerokiego kręgu osób, które będą korzystać z Programu rabatowego.

Ustawa o PIT nie zawiera definicji „rabatu”. W internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN wskazano, iż „rabat” to obniżenie ceny jakiegoś towaru o pewną kwotę; też: ta kwota. Udzielenie rabatu sprawia, że nabywca danego towaru może nabyć go w większej ilości za tą samą cenę. Kwota, którą uiścił nabywca, stanowi rzeczywistą cenę zakupu danych towarów. Udzielanie rabatów jest powszechną formą stymulowania sprzedaży, często stosowaną przez podmioty gospodarcze w praktyce rynkowej.

Skierowane są one do określonych grup odbiorców, aby w sposób szczególny zachęcić te osoby do dokonywania zakupów.

Nie sposób przy tym uznać, że osoba otrzymująca możliwość korzystania z rabatu (kod rabatowy), czy korzystająca z rabatu nabywając towar, osiąga korzyść majątkową odpowiadającą różnicy w cenie produktu. Nie ma wątpliwości, że realizacja każdego rabatu (jako obniżki ceny) stanowi określoną korzyść dla nabywcy towaru objętego tym rabatem. Jednakże przyjęcie stanowiska, że stanowi to przychód w postaci wartości pieniężnej oznaczałoby w istocie, że każdy konsument nabywający towar po obniżonej cenie w stosunku do pierwotnej ceny towaru, każdorazowo powinien wykazywać przychód podlegający opodatkowaniu PIT w części odpowiadającej różnicy pomiędzy ceną pierwotną, a rzeczywistą ceną zapłaconą za dany towar.

Uwzględniając powyższe, orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz praktyka organów podatkowych wskazują, że w przypadku udzielania rabatu szerokiemu gronu beneficjentów, gdzie skorzystanie z rabatów nie będzie ograniczone wyłącznie do jednego grona beneficjentów, przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie powstaje.

Stanowisko w sprawie rabatów udzielanych między innymi pracownikom zajął Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w uzasadnieniu wyroku z 30 października 2014 r., sygn. akt II FSK 2451/12, uznając, że w sytuacji, kiedy rabat na podobnych zasadach przyznawany jest osobom zatrudnionym na podstawie umowy pracę oraz osobom niebędącym pracownikami, uznanie takiego rabatu za częściowo nieodpłatne świadczenie wiążące się z koniecznością odprowadzenia podatku, „... prowadziłoby do nieuzasadnionej konkluzji, że każdy konsument nabywający towar po obniżonej cenie w stosunku do pierwotnej ceny towaru, każdorazowo powinien wykazywać przychód podlegający opodatkowaniem podatkiem dochodowym od osób fizycznych w części odpowiadającej różnicy pomiędzy ceną pierwotną, a rzeczywistą ceną zapłaconą za dany towar”.

Natomiast w wyroku NSA sygn. akt II FSK 2478/17, z dnia 9 lipca 2019 r. NSA wskazał, że: „(...) „wartość pieniężna” stanowiąca przychód w rozumieniu art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. nie może stanowić świadczenia dostępnego dla wszystkich klientów korzystających z zakupów za pośrednictwem powszechnie dostępnej internetowej platformy handlowej. Aby określony przychód jako „wartość pieniężna” w ogóle wystąpił powinien mieć charakter wyjątkowy, skierowany tylko dla określonego kręgu podmiotów. Jeśli bowiem określone świadczenie jest powszechnie dostępne lub możliwe do uzyskania dla wszystkich, to tym samym nie reprezentuje ono żadnej wartości rynkowej. Każdy może w równym stopniu z niego skorzystać, co często jest elementem gry lub strategii rynkowej danego podmiotu gospodarczego (...)”.

Powyższe tezy NSA znajdują potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych, które w jednoznaczny sposób wskazują, że przychód w związku z rabatem nie powstaje, gdy korzystanie z rabatu nie jest ograniczone wyłącznie do jednego grona beneficjentów.

Dyrektor KIS sformułował podobne stanowisko wielokrotnie w uzasadnieniach wydawanych interpretacji indywidualnych, tytułem przykładu wskazać tu można interpretację indywidualną wydaną 27 marca 2019 r., nr 0114-KDIP3-2.4011.100.2019.2.MZ  – „w przypadku bowiem udzielania rabatu szerokiemu gronu beneficjentów, gdzie skorzystanie z rabatów nie jest/nie będzie ograniczone wyłącznie do pracowników, przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie powstanie”, oraz interpretacje indywidualne z 16 lipca 2019 r., nr 0114-KDIP3-2.4011.301.2019.l.AK), z 28 stycznia 2020 r., nr 0114-KDIP3-2.4011.589.2019.2.JK2, z 10 sierpnia 2021 r., nr 0112-KDIL2-1.4011.493.2021.1.AMN, w których wskazano, iż – „w przypadku bowiem udzielania rabatu szerokiemu gronu beneficjentów, gdzie skorzystanie z rabatów nie będzie ograniczone wyłącznie do jednego grona beneficjentów, przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie powstanie”.

W odniesieniu do powyższego, Spółka podkreśla, że w opisanym zdarzeniu przyszłym krąg osób, które będą mogły skorzystać z kodu rabatowego nie będzie ograniczony tylko do jednego grona beneficjentów, gdyż będą one udostępniane pracownikom Spółki i pracownikom Ajentów, pracownikom Franczyzobiorców, członkom grup zawodowych/związków zawodowych, z którymi będzie współpracowała Spółka, pracownikom różnego rodzaju partnerów biznesowych Spółki lub pracownikom ich kontrahentów. Ponadto, Spółka nie wyklucza sytuacji, w której w praktyce kod rabatowy nie zostanie wykorzystany przez „docelową” osobę fizyczną, a zostanie np. przekazany przez „docelową” osobę fizyczną innej osobie (np. członkowi rodziny). Takie przypadki dodatkowo świadczą o potencjalnie nieograniczonym gronie beneficjentów Programu rabatowego. Spółka nie zamierza również ograniczać Programu rabatowego tylko do jednej z wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego grup osób fizycznych.

W ocenie Spółki, na powyższy wywód nie ma wpływu okoliczność, że jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Pracownikom Spółki i pracownikom Ajentów Spółka zamierza przyznawać tak samo zdefiniowane rabaty (obniżające w ten sam sposób, o taką samą wartość cenę towarów), natomiast rabaty udzielane osobom fizycznym związanym z pozostałymi podmiotami mogą się między sobą różnić (np. wartością rabatu), gdyż mogą uwzględniać podejście biznesowe Spółki do danego typu podmiotu/grupy podmiotów. Organy podatkowe wskazują bowiem, że różnicowanie szczegółów rabatów w odniesieniu do różnego rodzaju uczestników samo w sobie nie powoduje powstania przychodu po stronie któregoś z nich. Np. w interpretacji z dnia 16 lipca 2019 r., nr 0114-KDIP3-2.4011.301.2019.1.AK, organ podatkowy uznał brak przychodu po stronie beneficjentów rabatu, przy czym wnioskodawca wskazywał, że „Dla każdej z grup zostanie ustalona odrębna maksymalna roczna kwota Rabatów. O przypisaniu Uczestnika do określonej grupy konsumenckiej decydować będzie długość okresu zatrudnienia/współpracy Uczestnika w Spółce (pracownicy i zleceniobiorcy Spółki), długość okresu współpracy ze Spółką (przedsiębiorcy świadczący usługi na rzecz Spółki) oraz długość okresu zatrudnienia u kontrahentów Spółki (pracownicy kontrahentów).”

Podobne stanowisko przyjął Dyrektor KIS w interpretacji z dnia 27 sierpnia 2020 r.,nr 0112-KDWL.4011.31.2020.1.DK, w ramach której wnioskodawca wskazywał na możliwość udzielania różnego rodzaju rabatów różnym grupom docelowym. Spółka przy tym zakłada wspólną strukturę wszystkich rabatów, gdyż celem Programu rabatowego nie jest dokonywanie na rzecz konkretnych podmiotów zindywidualizowanych świadczeń oraz intencją Spółki nie jest istotne faworyzowanie konkretnych uczestników Programu rabatowego względem innych. Wspólne ramy funkcjonowania Programu rabatowego zostaną określone w regulaminie lub podobnym dokumencie.

Należy również podkreślić, że z całą pewnością Program rabatowy nie będzie faworyzował pracowników Spółki, gdyż będą oni otrzymywali rabat na takich samych zasadach jak pracownicy Ajentów.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki, w związku z otrzymaniem kodu rabatowego i skorzystaniem z przyznanego kodu rabatowego, po stronie osoby fizycznej – uczestnika Programu rabatowego, nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu PIT.

Jednocześnie, brak przychodu w rozumieniu ustawy o PIT jest równoznaczny z brakiem powstania po stronie Spółki obowiązków płatnika ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.