Interpretacja indywidualna z dnia 4 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-1.4012.146.2023.2.MM

Nieuznanie Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży niezabudowanych działek oraz niepodleganie tej sprzedaży opodatkowaniu podatkiem VAT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 marca 2023 r. wpłynął Pani wniosek z 15 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy nieuznania Pani za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży niezabudowanych działek powstałych w wyniku podziału nieruchomości oraz niepodlegania tej sprzedaży opodatkowaniu podatkiem VAT.

Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 25 kwietnia 2023 r. (wpływ 26 kwietnia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

18 września 2013 r. dostała Pani w drodze darowizny gospodarstwo rolne wraz z zabudowaniami. W skład przedmiotowego gospodarstwa wchodzą m.in. dom rodzinny, zabudowania, pola, łąki i lasy. Od tego momentu jest Pani rolnikiem i prowadzi na przedmiotowej nieruchomości gospodarstwo rolne.

W 2022 r. wystąpiła Pani o podział działki nr 1, którą stanowiły grunty orne oraz zabudowania. Z przedmiotowej działki powstały dwie działki, tj. działka nr 1/1 (działka z zabudowaniami i częścią orną) oraz działka nr 1/2 która została tylko i wyłącznie działką rolniczą. Następnie w grudniu 2022 r. została wydana decyzja o podziale części działki nr 1/1 na działki budowlane, została też wyznaczona droga dojazdowa. Działka została podzielona na 10 działek o pow. 1 500 m² każda i 2 działki o pow. ok. 3 000 m². Pozostałą niepodzieloną część stanowią zabudowania wraz z gruntem ornym.

Nigdy nie prowadziła Pani działalności gospodarczej i nie podejmowała Pani w przeszłości żadnych działań związanych z profesjonalnym obrotem nieruchomościami. Działki nigdy nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy.

Działki nie mają utwardzonej drogi, jedynie została ona wydzielona geodezyjnie, działki nie są ogrodzone ani uzbrojone. Działki nie posiadają miejscowego planu zagospodarowania, ale żeby prawnie możliwy był podział musiała Pani wystąpić o warunki zabudowy, aby podzielić działki na mniejsze niż 0,3 ha. Nieruchomość stanowi Pani majątek osobisty, nie jest i nie była składnikiem działalności gospodarczej i nie była wykorzystywana na cele działalności gospodarczej. Po podziale nieruchomości działki nadal będą wykorzystywane w działalności rolniczej.

Nie zamierza Pani też podejmować jakichkolwiek działań marketingowych w celu sprzedaży działek, wykraczających poza zwykłe prywatne ogłoszenia. W chwili obecnej nie ma jeszcze żadnych potencjalnych nabywców i nie zostały podpisane żadne umowy przedwstępne sprzedaży.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Wykorzystując nieruchomość w działalności rolniczej uzyskuje i uzyskiwała Pani płody rolne podlegające dalszej odsprzedaży. Z tego tytułu nie jest Pani podatnikiem podatku VAT. Jest Pani rolnikiem ryczałtowym.

16 sierpnia 2021 r. sprzedała Pani las o pow. 4,68 ha na rzecz A. oraz 4 października 2022 r. las o pow. 0,81 ha również na rzecz A. Działki te nabyte zostały również w drodze spadku w 2013 r.

Posiada Pani jeszcze łąki, ale nie zamierza ich Pani sprzedać w najbliższej przyszłości, gdyż są wykorzystywane w działalności rolniczej. Łąki te nabyte zostały również na drodze spadku w 2013 r.

Pytanie

Czy będzie Pani podatnikiem podatku od towarów i usług w związku z planowaną przyszłą sprzedażą działek niezbudowanych, powstałych w wyniku podziału przedmiotowej nieruchomości oraz czy transakcje sprzedaży działek niezbudowanych, powstałych w wyniku podziału przedmiotowej działki, będą czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Pani stanowisko w sprawie

Dokonując sprzedaży działek powstałych po podziale przedmiotowej działki nie będzie Pani występowała w charakterze podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a zatem sprzedaż ta nie będzie opodatkowana podatkiem VAT.

Nabyła Pani prawo własności przedmiotowej nieruchomości w drodze darowizny od swojej matki. W sprawie nie występują okoliczności, które wykraczałyby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności uprawniającego do rozporządzania własnym majątkiem - pozostającym w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy VAT nie mają zastosowania.

Nie prowadzi Pani aktywności podobnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (sprzedażą nieruchomości). Nie zajmuje się Pani sprzedażą nieruchomości w sposób stały i zorganizowany, a zatem Pani przyszłe działania związane ze sprzedażą działek nie będą miały charakteru profesjonalnego, wymaganego do zakwalifikowania danego zdarzenia, jako związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Powyższe stanowisko znajduje uzasadnienie w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). W orzeczeniu tym wskazano kryteria, jakimi należy kierować się dla uznania danej transakcji dostawy (sprzedaży) gruntów za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. TSUE stwierdził m.in., że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Nadto, sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych nie ma charakteru decydującego, gdyż zakres transakcji i sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, a podlegającymi opodatkowaniu czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji można dokonywać również, jako czynności osobistych. Zdaniem Trybunału również okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Nadto, TSUE wprost wskazał, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Nabyła Pani przedmiotową nieruchomości w drodze umowy darowizny, a zatem nie można mówić, że nabyła Pani nieruchomość w celu jej dalszego zbycia. Za brakiem opodatkowania przyszłej sprzedaży świadczy także fakt, że stała się Pani właścicielem nieruchomości wiele lat temu, a dopiero teraz pojawiła się potrzeba jej zbycia - w związku z faktem, że potrzebuje Pani sfinansowania leczenia członka rodziny - a także okoliczności, że nie dokonywała Pani żadnych działań faktycznych związanych z przedmiotową działką: nie inicjowała Pani żadnych postępowań administracyjnych, nie uzbrajała, ani nie ulepszała terenu, nie prowadziła Pani działań marketingowych. Prawo własności działki jest majątkiem prywatnym, nie zajmuje się Pani sprzedażą nieruchomości w ramach wykonywanej działalności rolniczej.

Należy mieć też na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego, w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czyjego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Nigdy nie prowadziła Pani działalności w zakresie sprzedaży działek, ani też nie zamierza Pani jej prowadzić w przyszłości.

Dlatego też nie ma przesłanek, by zakwalifikować Panią jako przedsiębiorcę w kontekście przyszłej sprzedaży przedmiotowej działki lub też działek powstałych po jej podziale.

W związku z powyższym należy uznać, że planowane zdarzenia przyszłe w postaci sprzedaży działek będą czynnościami nieopodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, w związku z planowaną przyszłą sprzedażą działek niezabudowanych powstałych w wyniku podziału przedmiotowej nieruchomości, korzystać będzie Pani z przysługującego prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Panią cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a dostawę tej nieruchomości cech czynności podlegających opodatkowaniu, o którym mowa w art. 5 ust 1 pkt 1 ustawy.

Powyższe stanowisko znajduje swoje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej z 17 lutego 2023 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej o sygnaturze: 0112-KDIL3.4012.39.2023.1.NW.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.):

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 r. str. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady:

Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że:

 Zgodnie z art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania sprzedaży przedmiotowych działek istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy w celu dokonania sprzedaży ww. gruntu podejmuje Pani aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Panią za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r., w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że w stosunku do sprzedaży działek powstałych w wyniku podziału przedmiotowej nieruchomości brak jest przesłanek pozwalających uznać Panią za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka Pani aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Z okoliczności sprawy wynika, że w 2013 r. otrzymała Pani w drodze darowizny gospodarstwo rolne wraz z zabudowaniami. Od tego momentu jest Pani rolnikiem ryczałtowym i prowadzi na przedmiotowej nieruchomości gospodarstwo rolne. Uzyskiwała i uzyskuje Pani płody rolne podlegające dalszej odsprzedaży, lecz z tego tytułu nie jest Pani podatnikiem podatku VAT. W 2022 r. wystąpiła Pani o podział działki nr 1, którą stanowiły grunty orne oraz zabudowania. Z przedmiotowej działki powstały dwie działki, tj. działka nr 1/1 (działka z zabudowaniami i częścią orną) oraz działka nr 1/2 która została tylko i wyłącznie działką rolniczą. Następnie w grudniu 2022 r. została wydana decyzja o podziale części działki nr 1/1 na działki budowlane, została też wyznaczona droga dojazdowa. Pozostałą niepodzieloną część stanowią zabudowania wraz z gruntem ornym. Działki nie posiadają miejscowego planu zagospodarowania. Aby podzielić działki na mniejsze niż 0,3 ha musiała Pani wystąpić o warunki zabudowy. Nie prowadziła Pani działalności gospodarczej i nie podejmowała Pani w przeszłości żadnych działań związanych z profesjonalnym obrotem nieruchomościami. Działki nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy. Działki nie mają utwardzonej drogi, została ona jedynie wydzielona geodezyjnie, działki nie są ogrodzone ani uzbrojone. Nieruchomość stanowi Pani majątek osobisty, nie jest i nie była składnikiem działalności gospodarczej i nie była wykorzystywana na cele działalności gospodarczej. Po podziale nieruchomości działki nadal będą wykorzystywane w działalności rolniczej. Nie zamierza Pani też podejmować jakichkolwiek działań marketingowych w celu sprzedaży działek, wykraczających poza zwykłe prywatne ogłoszenia. W chwili obecnej nie ma potencjalnych nabywców i nie zostały podpisane umowy przedwstępne sprzedaży. W 2021 r. i w 2022 r. sprzedała Pani las na rzecz Lasów Państwowych (działki nabyte w drodze spadku w 2013 r.). Posiada Pani łąki, ale nie zamierza ich Pani sprzedać w najbliższej przyszłości, gdyż są wykorzystywane w działalności rolniczej.

Tym samym w niniejszej sprawie, w odniesieniu do planowanej sprzedaży działek nie wystąpił ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż działek wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Nie podjęła Pani aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Działania podejmowane przez Panią, takie jak podział działki nr 1 na działki nr 1/1 oraz nr 1/2, następnie podział części działki nr 1/1 na działki budowlane i wyznaczenie drogi dojazdowej, jak również wystąpienie o warunki zabudowy w celu podziału działek na mniejsze niż 0,3 ha, nie mają wpływu na kwalifikację Pani za podatnika, gdyż stanowią jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego mienia i nie przekraczają granic zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Należy zatem uznać, że dokonując sprzedaży działek powstałych z podziału nieruchomości, będzie korzystała Pani z przysługującego prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Brak tego statusu pozbawia Panią cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 cyt. ustawy, w zakresie sprzedaży działek, a dostawę - cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

W związku z powyższym, dokonując sprzedaży działek korzysta Pani z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, planowana przez Panią sprzedaż działek powstałych w wyniku podziału nieruchomości nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Oceniając Pani stanowisko należy je uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie ze zdarzeniem przyszłym opisanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).