Interpretacja indywidualna z dnia 17 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL3.4012.39.2023.1.NW

Brak naliczenia podatku VAT - sprzedaż niezabudowanej działki.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 stycznia 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 16 stycznia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy nieuznania Pana za podatnika podatku VAT z tytułu przyszłej sprzedaży działek niezabudowanych wydzielonych z działki nr (…) oraz braku opodatkowania tych transakcji.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

W dniu 3 października 2017 r. na podstawie aktu notarialnego Repertorium A nr (…), sporządzonego w Kancelarii Notarialnej Notariusza (…) prowadzącego Kancelarię Notarialną przy (…), Wnioskodawca oraz Jego brat otrzymali w darowiźnie od rodziców na współwłasność, w częściach 1/2 niezabudowaną nieruchomość gruntową o obszarze 6,69 ha, położoną w miejscowości (…), Gmina (…), powiat (…), województwo (…), oznaczoną w ewidencji gruntów jako działka ewidencyjna nr (…), dla której Sąd Rejonowy w (…) Wydział Ksiąg Wieczystych prowadzi Księgę Wieczystą nr (…). Rodzice Wnioskodawcy nabyli ww. nieruchomość na podstawie umowy sprzedaży sporządzonej w formie aktu notarialnego przez notariusza w (…) – (…) w dniu 11 września 1995 r., za Rep. A Nr (…).

W dniu nabycia w drodze darowizny prawa współwłasności ww. nieruchomości przez Wnioskodawcę, dla terenu na którym leży nieruchomość nie był uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego (dalej: MPZP). Trwały już jednak prace nad uchwaleniem MPZP, bowiem dnia 21 grudnia 2016 roku Rada Gminy (…) podjęła uchwałę nr (…) w sprawie przystąpienia do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obejmującego przedmiotową działkę o nr (…). MPZP został uchwalony w dniu 18 października 2017 r. Uchwałą nr (…) Rady Gminy (…) – a więc dwa tygodnie po tym, jak Wnioskodawca i Jego brat otrzymali nieruchomość na współwłasność. Wnioskodawca nie był inicjatorem postępowania administracyjnego w sprawie uchwalenia MPZP. Według MPZP, tereny przedmiotowej nieruchomości przeznaczone są w części pod zabudowę rekreacji indywidualnej, a w części pod tereny zieleni oraz drogi wewnętrzne i ciągi piesze oraz pieszo-jezdniowe.

Wnioskodawca, ani Jego brat od momentu nabycia nieruchomości w drodze darowizny nie dokonywali żadnych czynności faktycznych, ani prawnych w związku z przedmiotową nieruchomością. Nieruchomość ta do tej pory pozostawała poza sferą ich zainteresowania i planowania.

Wnioskodawca oraz Jego brat zamierzają podzielić geodezyjnie nieruchomość o nr ewidencyjnym (…) w zgodzie z uchwalonym MPZP. Część działek chcą przeznaczyć na własne potrzeby i wybudować domy na potrzeby swoich rodzin. Część działek będzie stanowiła drogi wewnętrzne i ciągi piesze. Pozostałe działki powstałe w wyniku podziału Wnioskodawca i Jego brat chcą sprzedać i w ten sposób sfinansować budowę swoich domów.

Wnioskodawca nie prowadzi, ani nie prowadził działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy o podatku od towarów i usług i nie jest rolnikiem. Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej żadnych sprzedaży nieruchomości. Nie zajmuje się obrotem nieruchomościami profesjonalnie, ani prywatnie. Nieruchomość o której mowa we wniosku została Mu darowana przez rodziców na współwłasność z bratem, wobec czego czynność ta została zwolniona z opodatkowania. Prawo współwłasności działki należy do Jego majątku osobistego. Wnioskodawca od momentu nabycia przedmiotowej nieruchomości nie wykorzystywał jej w żaden sposób.

Przedmiotowa nieruchomość została objęta planem zagospodarowania przestrzennego uchwalonym przez Radę Gminy (…) Uchwałą nr (…).

Wnioskodawca nie był inicjatorem postępowania administracyjnego w sprawie uchwalenia MPZP. MPZP nie został uchwalony z inicjatywy Wnioskodawcy, ani Jego brata, został uchwalony w dniu 18 października 2017 roku, a więc dwa tygodnie po nabyciu przedmiotowej nieruchomości przez Wnioskodawcę i Jego brata. Wnioskodawca, ani Jego brat nie występowali w stosunku do przedmiotowej nieruchomości o warunki zabudowy i takie warunki dla przedmiotowej nieruchomości nigdy nie zostały wydane. Wnioskodawca nie czynił też żadnych starań o wydanie pozwolenia na budowę, na przedmiotowej nieruchomości.

Nieruchomość nie była, nie jest i nie będzie do momentu planowanej sprzedaży udostępniana osobom trzecim. Wnioskodawca nie zamierza podejmować na niej żadnej czynności, ani działalności przed ich sprzedażą, w tym żadnych działań podnoszących wartość ww. działki, ani też działek powstałych po planowanym podziale geodezyjnym (uzbrajanie terenu, wyposażanie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacje sanitarną). Wnioskodawca nie zamierza też podejmować jakichkolwiek działań marketingowych w celu sprzedaży działek, wykraczających poza zwykłe prywatne ogłoszenia. W chwili obecnej nie ma jeszcze żadnych potencjalnych nabywców i nie zostały podpisane żadne umowy przedwstępne sprzedaży. Nieruchomość nie została jeszcze podzielona geodezyjnie, a ewentualna sprzedaż działek po wydzieleniu geodezyjnym jest zdarzeniem przyszłym. Wnioskodawca najpierw chce uzyskać interpretację podatkową indywidualną w zakresie planowanej sprzedaży. Podatnik nie udzielał w zakresie przedmiotowej nieruchomości żadnych pełnomocnictw. Nie będzie też sprzedawać działek powstałych po podziale geodezyjnym za pośrednictwem biura nieruchomości – sprzedaż będzie odbywać się indywidualnie, we własnym zakresie.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą (NIP: (…)), w ramach której zajmuje się przede wszystkim działalnością w zakresie robót budowlanych związanych ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych. Nigdy w ramach prowadzonej działalności nie dokonywał on sprzedaży żadnych nieruchomości. Sprzedaż nieruchomości nie będzie dokonywana w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, nie ma z nią żadnego związku, nie zamierza przedsiębrać w ramach planowanej sprzedaży żadnych działań związanych z optymalizacją podatkową.

Pytanie

1.Czy Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku od towarów i usług w związku z planowaną przyszłą sprzedażą działek niezbudowanych, powstałych w wyniku podziału przedmiotowej nieruchomości oraz czy transakcje sprzedaży działek niezbudowanych, powstałych w wyniku podziału przedmiotowej działki, będą czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonując sprzedaży działek powstałych po podziale przedmiotowej działki nie będzie On występował w charakterze podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a zatem sprzedaż ta nie będzie opodatkowana podatkiem VAT.

Wnioskodawca nabył prawo własności przedmiotowej nieruchomości w drodze darowizny od swoich rodziców. W sprawie nie występują okoliczności, które wykraczałyby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności uprawniającego do rozporządzania własnym majątkiem – pozostającym w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy VAT nie mają zastosowania. Wnioskodawca nie prowadzi aktywności podobnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (sprzedażą nieruchomości). Podatnik nie zajmuje się sprzedażą nieruchomości w sposób stały i zorganizowany – a zatem jego przyszłe działania związane ze sprzedażą działek nie będą miały charakteru profesjonalnego, wymaganego do zakwalifikowania danego zdarzenia, jako związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Powyższe stanowisko znajduje uzasadnienie w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (0-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). W orzeczeniu tym wskazano kryteria, jakimi należy kierować się dla uznania danej transakcji dostawy (sprzedaży) gruntów za czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. TSUE stwierdził m.in., że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Nadto, sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych nie ma charakteru decydującego, gdyż zakres transakcji i sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, a podlegającymi opodatkowaniu czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji można dokonywać również, jako czynności osobistych. Zdaniem Trybunału również okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Nadto, TSUE wprost wskazał, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Wnioskodawca i Jego brat stali się współwłaścicielami nieruchomości w drodze zawarcia umowy darowizny z rodzicami, a zatem nie można mówić, żeby nabyli nieruchomość w celu jej dalszego zbycia. Za brakiem opodatkowania przyszłej sprzedaży świadczy także fakt, że Wnioskodawca stał się współwłaścicielem nieruchomości wiele lat temu, a dopiero teraz pojawiła się potrzeba ich zbycia – w związku z faktem, że potrzebuje On sfinansowania przyszłej budowy domu na potrzeby rodziny – a także okoliczność, że nie dokonywał On żadnych działań faktycznych związanych z przedmiotową działką: nie inicjował żadnych postępowań administracyjnych, nie uzbrajał, ani nie ulepszał terenu, nie występował o żadne zgody ani decyzje, nie prowadził działań marketingowych.

Odnosząc się do wątku prowadzenia przez podatnika działalności gospodarczej wskazuję, że również ta okoliczność nie determinuje, że przyszła sprzedaż działek będzie opodatkowania podatkiem VAT. Prawo własności działki jest majątkiem prywatnym Wnioskodawcy, nie zajmuje się On sprzedażą nieruchomości w ramach wykonywanej przez niego działalności gospodarczej, która polega na usługach budowlanych.

Należy mieć też na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego, w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Wnioskodawca takiej działalności w zakresie sprzedaży działek nigdy nie prowadził, ani też nie zamierza jej prowadzić w przyszłości. Dlatego też nie ma przesłanek, by zakwalifikować go jako przedsiębiorcę w kontekście przyszłej sprzedaży przedmiotowej działki lub też działek powstałych po jej podziale.

W związku z powyższym należy uznać, że planowane zdarzenia przyszłe w postaci sprzedaży działek będą czynnościami nieopodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 1360, ze zm.), zwanej dalej Kodeks cywilny:

Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności.

Zgodnie z art. 196 ww. ustawy:

W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej.

W myśl art. 210 § 1 Kodeksu cywilnego,

Z regulacji art. 211 tej ustawy wynika, że:

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług:

Należy jednak wskazać, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Według art. 15 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną, jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem dostawa towarów, w tym grunty podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze, w powiązaniu do danej transakcji. Istotne dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zasadne jest zatem wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, aportu, darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Należy mieć na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny, istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego, w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny”, to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r. sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny, to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania towaru (np. nieruchomości) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, powinien być uznany za podatnika tego podatku. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym również nieruchomości, jest ustalenie m.in., czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby osobiste, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem w kwestii opodatkowania sprzedaży działek istotne jest, czy w danej sprawie Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntów podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Przejawem takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy.

Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów, budynków i budowli) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca otrzymał w darowiźnie od rodziców na współwłasność, w częściach 1/2 nieruchomość - niezabudowaną działkę nr (…). Nabycie przedmiotowej działki było czynnością niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT. Wnioskodawca od momentu nabycia nieruchomości nie wykorzystywał jej w żaden sposób, nie dokonywał żadnych czynności faktycznych, ani prawnych w związku z przedmiotową nieruchomością. Wnioskodawca nie prowadzi, ani nie prowadził działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest rolnikiem.

Wnioskodawca oraz Jego brat zamierzają podzielić geodezyjnie nieruchomość otrzymana w darowiźnie od rodziców, o nr ewidencyjnym (…), w zgodzie z uchwalonym MPZP. Wnioskodawca nie był inicjatorem postępowania administracyjnego w sprawie uchwalenia MPZP. Wnioskodawca i Jego brat część działek chcą przeznaczyć na własne potrzeby – wybudować domy na potrzeby swoich rodzin. Część działek będzie stanowiła drogi wewnętrzne i ciągi piesze. Pozostałe działki powstałe w wyniku podziału Wnioskodawca i Jego brat chcą sprzedać i w ten sposób sfinansować budowę swoich domów. Wnioskodawca nie dokonał uzbrojenia terenu, wydzielenia dróg wewnętrznych, nie podejmował działań marketingowych w celu sprzedaży działek. Wnioskodawca nie ma jeszcze żadnych potencjalnych nabywców, nie zostały również podpisane żadne umowy przedwstępne. Wnioskodawca nie udzielał w zakresie przedmiotowej nieruchomości żadnych pełnomocnictw. Wnioskodawca nie planuje ponosić jakichkolwiek innych nakładów w celu uatrakcyjnienia nieruchomości. Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej żadnych sprzedaży nieruchomości, nie zajmuje się obrotem nieruchomościami profesjonalnie, ani prywatnie. Nieruchomość nie była, nie jest i nie będzie do momentu planowanej sprzedaży udostępniana osobom trzecim. Dodatkowo – jak Wnioskodawca wskazał we własnym stanowisku – nie prowadził, ani też nie zamierza prowadzić w przyszłości działalności, w zakresie sprzedaży działek.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii uznania go za podatnika podatku od towarów i usług, a tym samym podlegania opodatkowaniu przyszłej sprzedaży działek.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Wnioskodawca działa w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

W niniejszej sprawie brak jest czynności świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy, w przedmiocie planowanej przyszłej sprzedaży działek niezabudowanych powstałych w wyniku podziału przedmiotowej nieruchomości, które byłyby porównywalne do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Wnioskodawca otrzymał przedmiotową nieruchomość w darowiźnie, nie był inicjatorem postepowania administracyjnego w sprawie uchwalenia MPZP. Ponadto Wnioskodawca nie podjął aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Wnioskodawca sprzedając działki wykorzystywać będzie przysługującego Mu prawo do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie będą miały zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując, Wnioskodawca w związku z planowaną przyszłą sprzedażą działek niezabudowanych powstałych w wyniku podziału przedmiotowej nieruchomości, korzystać będzie z przysługującego Mu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawcę cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a dostawę tej nieruchomości cech czynności podlegających opodatkowaniu, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Powyższe będzie miało zastosowanie pod warunkiem, że w stosunku do którejkolwiek z będących przedmiotem sprzedaży działki/działek nie zostaną podjęte dodatkowe działania z Pana strony takie jak: podpisana umowa przedwstępna, udzielenie pełnomocnictwa, zawarcie umowy dzierżawy itp.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Mając na uwadze, że wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez jednego ze współwłaścicieli przedmiotowej nieruchomości, zaznacza się, iż interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla drugiego z nich, tj. w tym przypadku – brata Wnioskodawcy. Drugi Współwłaściciel chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie. Zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).