Interpretacja indywidualna z dnia 27 kwietnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL2-2.4011.242.2023.1.EB

Ustalenie czy przychody z najmu opisanych we wniosku apartamentów będą stanowić przychód zaliczany do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 .

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowy od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

W dniu 17 marca 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 16 marca 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Jest Pan polskim rezydentem podatkowym prowadzącym pozarolniczą działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej. Działalność jest prowadzona od dnia 18 stycznia 2022 r. Przedmiotem działalności gospodarczej Pana jest wynajem krótkoterminowy lokali mieszkalnych. Nie jest Pan czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Prowadzi Pan ewidencję przychodów i opodatkowany jest w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

W ramach działalności gospodarczej wynajmuje Pan trzy wydzielone apartamenty znajdujące się w domu rodzinnym Pana. Dom ten należy do majątku osobistego Pana.

Apartamenty są wynajmowane w ramach działalności gospodarczej z uwagi na to, że orzecznictwo w sprawie kwalifikacji przychodów z najmu krótkoterminowego do przychodów z działalności gospodarczej, tj. art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych czy tzw. najmu prywatnego, tj. art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, było niejednoznaczne.

Planuje Pan wyłączyć apartamenty z działalności gospodarczej i rozpocząć ich wynajem w ramach majątku prywatnego. Wyłączenie apartamentów z działalności gospodarczej nastąpi poprzez złożenie oświadczenia o przekazaniu ich do majątku prywatnego. Skutkiem ww. decyzji apartamenty przestaną być składnikiem działalności gospodarczej, tj. przestaną mieć związek z działalnością gospodarczą. Po przekazaniu apartamentów na cele osobiste zamierza Pan zawiesić działalność gospodarczą, a docelowo ją zlikwidować.

Powodem planowanego wyprowadzenia apartamentów z działalności gospodarczej i przekazania ich na potrzeby osobiste jest w pierwszej kolejności wyraz własnej woli Pana. Po drugie, jest to związane z wolą wykorzystywania ich do najmu prywatnego, który to będzie opodatkowany ryczałtem ewidencjonowanym.

Po przekazaniu apartamentów do majątku osobistego Pana zamierza je Pan wynajmować również krótkoterminowo. Usługom wynajmu nie będą towarzyszyć inne usługi takie, jak: sprzątanie apartamentu podczas pobytu gości, usługi gastronomiczne lub cateringowe, usługi recepcji. Nie zamierza Pan korzystać z firm sprzątających nieruchomości. Nie będzie Pan zatrudniał również pracowników.

Będzie Pan znajdować chętnych poprzez ogłoszenie przez 2 portale internetowe. Oferowany wynajem będzie prowadzony przez cały rok z przerwami. Przerwy będą występować ze względu na remonty apartamentów, ewentualnego urlopu Pana, czy też braku najemców.

Zasadniczym celem wynajmu apartamentów będzie sfinansowanie kosztów utrzymania nieruchomości (media, podatek od nieruchomości oraz remonty), a także wsparcie budżetu domowego. Poza najmem uzyskuje i uzyskiwał Pan będzie dochody z umowy o pracę. Nie posiada Pan innych nieruchomości, które by wynajmował. Oświadcza Pan, że nie dokonywał wcześniej nabycia innych nieruchomości, w tożsamych bądź podobnych celach.

Pytanie

Czy po wycofaniu apartamentów na cele prywatne przychód z opisanego wynajmu będzie przychodem ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pana stanowisko w sprawie

W Pana ocenie – po przekazaniu apartamentów na cele prywatne przychód z ich wynajmu będzie przychodem ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. I tak – zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy – odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 6 tego przepisu:

-pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),

-najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

a)wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b)polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych – prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Tak więc, działalność gospodarcza to taka działalność, która prowadzona jest w celach zarobkowych, w sposób ciągły oraz zorganizowany, która nie jest zaliczana do innych źródeł przychodów.

Należy zauważyć, że w dobie wolnego rynku nawet wynajem jednego lokalu będzie spełniać te kryteria. Nieruchomości bowiem są wynajmowane zawsze odpłatnie, zatem w celu zarobkowym (nikt rozsądnie zarządzający swoim majątkiem prywatnym nie decyduje się na wynajęcie lokalu, jeśli nie towarzyszy temu zamiar osiągnięcia dochodu); czynność jest dokonywana w sposób ciągły, powtarzalny – gdy kończy się umowa z jednym najemcą – poszukiwany jest następny; oczywiście bywają przerwy w wynajmie, np. na czas remontu. Wynajem nawet pojedynczego lokalu wymaga podjęcia określonych działań i odpowiedniego zorganizowania tych czynności. Oznaczałoby to, że każdorazowo uzyskiwanie przychodu z najmu prowadziłoby do kwalifikacji tych przychodów jako przychodu z działalności gospodarczej, co wydaje się sprzeczne z brzmieniem art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który wymienia możliwe źródła przychodu, w szczególności wyodrębnia przychody z najmu i przychody z działalności gospodarczej.

Wskazać należy również, że ustawa z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2016 r. poz. 2180 z późn. zm.) przewiduje opodatkowanie dochodów z najmu niezależnie, czy jest on realizowany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej czy poza nią stawką 8,5% dla przychodów do kwoty 100 000 zł oraz 12,5% dla nadwyżki przychodów ponad kwotę 100 000 zł (art. 12 ust. 1 pkt 4). Zatem sam ustawodawca nie przesądza, że rozmiar uzyskiwanych przychodów z najmu może dyskwalifikować dany przychód z zakwalifikowania go do tzw. najmu prywatnego. Osiągnięcie przychodu z najmu kwot przekraczających w ciągu roku 100 000 zł z pewnością wymaga odpowiedniego zorganizowania i ciągłości oraz ma charakter zarobkowy.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczącym źródła przychodu, jakim jest najem, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Zatem przychody z najmu składników majątku, o ile nie są one związane z działalnością gospodarczą, winny być kwalifikowane do źródła przychodu wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli tzw. najmu prywatnego. Innymi słowy najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu, choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej, o ile składniki te są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Dokonując wykładni użytego w art. 10 ust. 1 pkt 6 i w art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyrażenia „składniki majątku związane z prowadzoną działalnością gospodarczą”, należy zauważyć, że pojęcie „składniki majątkowe” jest zdefiniowane w słowniczku ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 5a pkt 2) i rozumie się przez nie aktywa w rozumieniu ustawy o rachunkowości pomniejszone o przejęte długi funkcjonalnie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą zbywcy, o ile długi te nie zostały uwzględnione w cenie nabycia, o której mowa w art. 22g ust. 3 tej ustawy.

Na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2021 r. poz. 217 z późn. zm.) za aktywa rozumie się kontrolowane przez jednostkę zasoby majątkowe o wiarygodnie określonej wartości, powstałe w wyniku przeszłych zdarzeń, które spowodują w przyszłości wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych.

Dla zaliczenia przychodów do źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, ustawodawca wymaga, aby składniki majątku, będące przedmiotem najmu lub dzierżawy były związane z działalnością gospodarczą. „Związany” oznacza „mający coś wspólnego z kimś lub czymś, dotyczący tego kogoś lub czegoś” (por. Wielki Słownik Języka Polskiego, publ. https://wsjp.pl).

Prowadzenie działalności gospodarczej wiąże się z posiadaniem przedsiębiorstwa, czyli zorganizowanego zespołu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonego do prowadzenia działalności gospodarczej. Wiąże się to zazwyczaj m.in. z prowadzeniem ewidencji środków trwałych, ksiąg podatkowych, tworzeniem zorganizowanej struktury, mającej umożliwić gospodarowanie tym majątkiem, finansowaniem wydatków związanych z utrzymaniem tego majątku z przychodów z działalności gospodarczej (por. wyrok NSA z 22 października 2019 r., sygn. akt II FSK 1581/18, CBOSA). Zatem te składniki majątku, które są związane z działalnością gospodarczą, są ujmowane w ewidencji środków trwałych.

Na tle kwalifikacji przychodów z najmu do określonego źródła przychodu pojawiało się wiele sporów pomiędzy podatnikami a organami podatkowymi. Dodatkowo, zarówno organy podatkowe w wydawanych indywidualnych interpretacjach, jak i sądy administracyjne w wydawanych orzeczeniach prezentowały niejednolite stanowisko w tej kwestii. Rozbieżności interpretacyjne pojawiały się głównie z uwagi na fakt, iż kryteria brane pod uwagę przy klasyfikacji do danego źródła przychodu, tj. rozmiar, powtarzalność, zarobkowy charakter oraz sposób zorganizowania tej działalności, stanowiły kryteria nie zdefiniowane w ustawie, tym samym nieostre, wymagające subiektywnej oceny.

W celu wyeliminowania istniejących rozbieżności w orzecznictwie sądów administracyjnych w dniu 24 maja 2021 r. Naczelny Sąd Administracyjny w poszerzonym składzie siedmiu sędziów podjął uchwałę, sygn. akt II FPS 1/21, gdzie zwrócił uwagę na zasady kwalifikacji przychodu do poszczególnych źródeł. Na końcu przywołanej uchwały NSA wskazuje:

Wniosek poszerzonego składu sędziowskiego jest odzwierciedleniem poprzednich wyroków w tej sprawie, np. wyroku NSA z 11 sierpnia 2017 r. sygn. akt II FSK 1940/15, gdzie sąd wskazał:

Przywołany wyrok, jak również uchwała NSA nasuwają następujący wniosek: przy rozpoznaniu przychodu ze źródła z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy przede wszystkim zwrócić uwagę na kryterium, które wyłącza definitywnie przychód z przytoczonego źródła – przedmiot najmu, dzierżawy bądź umowy o podobnym charakterze nie może być składnikiem majątku związanego z działalnością gospodarczą. Aby odpowiednio ustalić źródło przychodu, nie należy brać pod uwagę przesłanek funkcjonalnych działalności gospodarczej (działalność zarobkowa prowadzona w sposób ciągły, zorganizowany, we własnym imieniu na własny lub cudzy rachunek), ponieważ z samego charakteru umowa najmu zazwyczaj je spełnia, a należy ustalić, czy sam przedmiot najmu jest związany z działalnością gospodarczą.

Jak wskazano w wyroku NSA z 5 kwietnia 2016 r., sygn. akt II FSK 379/14, na który powołał się w uchwale skład siedmiu sędziów:

Zatem wnioski zawarte w przywołanej uchwale wskazują na fakt, że to podatnik decyduje, czy powiązać określone składniki swojego mienia z działalnością gospodarczą, czy zachować je w zarządzie majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, od chwili wycofania apartamentów z majątku przedsiębiorstwa apartamenty te nie będą składnikami majątku związanymi z działalnością gospodarczą, zaś to sprawi, że przychód z najmu tych apartamentów od momentu wycofania będzie kwalifikowany jako przychód ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która została wyrażona w art. 9 ust. 1 tej ustawy.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:

Z kolei, zgodnie z art. 5b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z tych przepisów wynika, że aby dane przychody zostały zaliczone do źródła, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, muszą być łącznie spełnione trzy podstawowe warunki:

·zaistniały przesłanki pozytywne, o których mowa w art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy, pozwalające na stwierdzenie, że mamy do czynienia z działalnością gospodarczą,

·nie wystąpiły przesłanki negatywne, o których mowa w art. 5b ust. 1 ww. ustawy oraz

·wykluczono, że uzyskane przychody są zaliczane do jednego z pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że najem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza albo jako odrębne źródło przychodów (tzw. najem prywatny). Jeśli najem faktycznie spełnia obiektywne przesłanki uznania go za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 przywołanej ustawy lub jego przedmiotem są składniki majątku związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, to powinien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności, niezależnie od tego, czy podatnik dokonał jej rejestracji.

Umowa najmu została zdefiniowana w art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.), zgodnie z którym:

Stronami umowy najmu są wynajmujący oraz najemca. Do zawarcia umowy najmu dochodzi wówczas, gdy strony uzgodnią istotne jej składniki, do jakich należą przedmiot najmu i czynsz. Na podstawie umowy najmu najemca uzyskuje prawo do używania cudzej rzeczy w zamian za zapłatę czynszu.

Tak więc podatnicy mogą osiągać przychody z najmu niestanowiącego przedmiotu pozarolniczej działalności gospodarczej, jak i z najmu w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej. W obydwu przypadkach przychód jest osiągnięty na podstawie tego samego rodzaju stosunku cywilnoprawnego łączącego strony, jakim jest umowa najmu.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych stwierdzam, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodów (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy). W przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą albo najem jest przedmiotem tej działalności, wynajmowanie nieruchomości zaliczane jest do źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W tym miejscu wskazuję na Uchwałę NSA z 24 maja 2021 r. II FPS 1/21, w której czytamy:

Aby daną działalność uznać za działalność gospodarczą, musi ona być prowadzona we własnym imieniu i łącznie spełniać warunki:

·celu zarobkowego,

·ciągłości,

·zorganizowanego charakteru.

Działalność zarobkowa to działalność taka, która daje możliwość wygenerowania zysku i ma na celu zapewnienie określonego dochodu. Jednak nawet ewentualna strata będąca wynikiem działalności nastawionej na zysk nie pozbawia jej takiego charakteru, gdyż istotny jest tu sam zamiar osiągnięcia dochodu. Zarobkowego charakteru nie mają natomiast czynności nastawione wyłącznie na zaspokojenie własnych potrzeb osoby, która je podejmuje.

Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Wiąże się z planowym charakterem działań i realizacją w sposób ciągły zamierzeń ukierunkowanych na osiąganie i zwiększanie zysków. Przesłanki ciągłości nie należy rozumieć jako konieczności wykonywania działalności bez przerwy – do jej zachowania wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikała intencja powtarzania określonego zespołu konkretnych czynności w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Prowadzenie działalności w sposób zorganizowany oznacza działanie metodyczne, systematyczne, uporządkowane, przebiegające według planu, przy udziale specjalnie dobranych środków, służących uzyskaniu dochodu. O takim zorganizowaniu mogą świadczyć (chociaż nie są decydujące) także niektóre czynności, jak na przykład wyodrębnienie pewnych składników materialnych lub niematerialnych służących danej działalności, dopełnienie obowiązków formalnych w zakresie zarejestrowania przedsiębiorcy, współpraca z podmiotami profesjonalnymi, świadczenie dodatkowych usług.

Jednocześnie podkreślam, że nie ma podstaw, aby kwalifikować do pozarolniczej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podejmowane przez podatnika czynności, które mieszczą się w zwykłym zarządzie własnym majątkiem, tzn. mają na celu zwyczajowe gospodarowanie tym majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb osobistych podatnika lub jego rodziny. Działań z zachowaniem normalnych, zwyczajowo przyjętych w takich przypadkach reguł gospodarności nie należy utożsamiać z działalnością gospodarczą.

Wskazane wyżej przesłanki w każdym przypadku należy rozważyć indywidualnie, mając na względzie całokształt okoliczności faktycznych danej sprawy, a więc wszystkie działania podejmowane przez podatnika, a nie tylko poszczególne czynności, pojedyncze elementy zdarzenia przyszłego. Przy tym decydującego znaczenia nie ma tu subiektywne przekonanie podatnika o właściwej, jego zdaniem, kwalifikacji przychodów do danego źródła, ale to, czy w okolicznościach faktycznych danej sprawy omawiane kryteria zostały rzeczywiście spełnione.

Z wniosku wynika, że planuje Pan wyłączyć apartamenty z działalności gospodarczej i rozpocząć ich wynajem w ramach majątku prywatnego. Wyłączenie apartamentów z działalności gospodarczej nastąpi przez złożenie oświadczenia o przekazaniu ich do majątku prywatnego. Skutkiem tej decyzji apartamenty przestaną być składnikiem działalności gospodarczej tj. przestaną mieć związek z działalnością gospodarczą. Powodem planowanego wyprowadzenia apartamentów z działalności gospodarczej i przekazania ich na potrzeby osobiste jest w pierwszej kolejności wyraz Pana własnej woli. Po drugie, jest to związane z wolą wykorzystywania ich do najmu prywatnego. Po przekazaniu apartamentów do majątku osobistego zamierza je Pan wynajmować również krótkoterminowo. Usługom wynajmu nie będą towarzyszyć inne usługi takie, jak: sprzątanie apartamentu podczas pobytu gości, usługi gastronomiczne lub cateringowe, usługi recepcji. Nie zamierza Pan korzystać z firm sprzątających nieruchomości. Nie będzie Pan zatrudniał również pracowników. Będzie Pan znajdować chętnych przez ogłoszenia na 2 portalach internetowych. Oferowany wynajem będzie prowadzony przez cały rok z przerwami. Przerwy będą występować ze względu na remonty apartamentów, ewentualnego Pana urlopu, czy też braku najemców. Zasadniczym celem wynajmu apartamentów będzie sfinansowanie kosztów utrzymania nieruchomości (media, podatek od nieruchomości oraz remonty), a także wsparcie budżetu domowego. Poza najmem uzyskuje i uzyskiwał będzie Pan dochody z umowy o pracę. Nie posiada Pan innych nieruchomości, które by wynajmował. Oświadcza Pan, że nie dokonywał wcześniej nabycia innych nieruchomości, w tożsamych bądź podobnych celach.

Na podstawie zaprezentowanych przepisów prawa podatkowego i opisanego zdarzenia przyszłego stwierdzam, że skoro po wycofaniu apartamentów z prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej (apartamenty nie będą już stanowić składników majątku związanych z działalnością gospodarczą) wykonywany przez Pana najem nie będzie spełniał przesłanek działalności gospodarczej określonych w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzyskiwane przez Pana przychody z tytułu zawarcia umów najmu mogą zostać zaliczone do przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując – przychody z najmu opisanych we wniosku apartamentów będą stanowić przychód zaliczany do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił, i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczam, że przedmiotem tej interpretacji indywidualnej jest kwalifikacja przychodów z najmu do odpowiedniego źródła przychodów. Interpretacja indywidualna nie dotyczy natomiast sposobu opodatkowania tych przychodów, ponieważ kwestia ta nie była przedmiotem Pana zapytania.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).