Interpretacja indywidualna z dnia 7 kwietnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.120.2023.2.JK3

Nienastępujące w wykonaniu działalności gospodarczej odpłatne zbycie w 2023 r. lokalu mieszkalnego o powierzchni 64,10 m2., nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

1 lutego 2023 r. wpłynął Pani wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania sprzedaży nieruchomości. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 20 marca 2023 r. (wpływ 21 marca 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Pani wraz z mężem oraz z Panią E. i Panem R. K. w dniu 19 lipca 1993 r. (rep…) staliście się współwłaścicielami gruntu nr (…) położonego pomiędzy ulicą (…) a (…) w (…) w formie darowizny 50% udziału od mamy U. oraz kupna 50% udziałów od Z.L. i T. L.

Następnie na działce powstał bliźniak, który w połowie użytkowała Pani wraz z mężem oznaczony numerem (…) oraz w połowie E. i R. K. oznaczony numerem (…).

W dniu 2 sierpnia 1994 r. (repetytorium (…)) Pani oraz Pani mąż podarowaliście swoim dzieciom po 1% udziałów w gruncie i budynku, pozostając współwłaścicielami 48% w gruncie i budynku mieszkalnym.

W dniu 22 maja 2017 r. (repetytorium (…)) dzieci podarowały swoim rodzicom, tj. Pani i Pani mężowi po 1% udziałów w gruncie i budynku. Pani oraz Pani mąż powtórnie staliście się współwłaścicielami 50% udziałów w gruncie i budynku.

W dniu 31 sierpnia 2022 r. (repetytorium (…)) aktem notarialnym została zniesiona współwłasność pomiędzy Panią i Pani mężem a E., R. K.. Dotychczasowy grunt i nieruchomość oznaczona numerem (…) została podzielona w następujący sposób:

‒właścicielami połowy budynku o numerze (…) z przynależnym gruntem zostali E. i R. K.

‒właścicielami połowy budynku o numerze (…) z przynależnym gruntem zostali (Pani i Pani mąż).

Następnie nieruchomość (…) została podzielona na dwa lokale 64,10 m² oraz 44,60 m², dla których zostały nadane dwie księgi wieczyste.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

1.Proszę podać przybliżoną datę sprzedaży lokalu mieszkalnego o powierzchni 64,10 m², czy nastąpi ona w 2023 r., czy później?

Tak, sprzedaż nastąpi w 2023 roku.

2.Czy wartość udziału w nieruchomości uzyskanego w wyniku zniesienia współwłasności mieściła się w wartości udziału w nieruchomości przed zniesieniem współwłasności? Powinna Pani porównać wartość majątku nabytego w drodze darowizny i w drodze kupna z wartością majątku nabytego w wyniku zniesienia współwłasności. Proszę wyjaśnić powyższe kwestie bez wskazywania kwot.

Tak - wartość w nieruchomości uzyskanej w wyniku zniesienia współwłasności mieściła się w wartości udziału przed zniesieniem współwłasności. Było to uregulowanie techniczne, nie było żadnych dopłat, spłat, wycen, wartość w żaden sposób nie zmieniła się. Istotą działania było zniesienie współwłasności na rzecz własności.

Od dnia 22 maja 2017 r., tj. od momentu darowizny córki i syna po 1/20 udziałów do momentu zniesienia współwłasności, tj. 31 sierpnia 2022 r. minęło ponad pięć lat.

3.Czy Pani udział w wyodrębnionym lokalu odpowiadał wysokości Pani udziału w nieruchomości wspólnej?

Tak. W nieruchomości wspólnej była Pani z mężem współwłaścicielem udziałów w gruncie i nieruchomości. W wyodrębnionym lokalu 64,10 m² jest Pani współwłaścicielem wraz z mężem w 1/2 udziałów w gruncie i udziałów.

4.Czy prowadzi Pani działalność gospodarczą? Nie.

Pytanie

Czy sprzedaż lokalu mieszkalnego 64,10 m² w roku 2023 spowoduje, że nie będzie Pani musiała zapłacić podatku 19% od sprzedaży nieruchomości?

Pani stanowisko w sprawie

Pani zdaniem sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem 19% od sprzedaży nieruchomości.

Od dnia 22 maja 2017 r., tj. od momentu darowizny od córki i syna jest Pani współwłaścicielem udziałów gruntu i nieruchomości ponad pięć lat.

Zniesienie współwłasności i ustanowienie odrębnej własności lokali pomiędzy Panią i Pani mężem oraz E. i R. K. 31 sierpnia 2022 roku nie oznacza nabycia nieruchomości, ponieważ już wcześniej była Pani jego współwłaścicielem. Jest to uregulowanie techniczne. Istotą działania było zniesienie współwłasności na rzecz własności. Nie było żadnych dopłat, spłat, wycen, wartość w żaden sposób nie zmieniła się.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy:

Źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

a.nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b.spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c.prawa wieczystego użytkowania gruntów,

d.innych rzeczy,

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, zgodnie z którą nienastępujące w wykonaniu działalności gospodarczej odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub praw określonych w tym przepisie przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub ww. praw nastąpi po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym kwota uzyskana ze sprzedaży nieruchomości, jej części, udziału w nieruchomości lub ww. praw w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma ustalenie daty ich nabycia.

Aby ustalić czy w przedmiotowej sprawie dokonana przez Panią sprzedaż lokalu mieszkalnego podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, należy ustalić, od jakiego momentu liczy się bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w powołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje pojęcia „nabycie”, nie wskazuje, czy ma to być nabycie odpłatne, czy nieodpłatne. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej może nastąpić nabycie nieruchomości, ich części oraz udziału w nieruchomości lub praw majątkowych. Zatem, pojęcie to należy rozumieć szeroko, co oznacza, że z nabyciem nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mamy do czynienia z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości lub tych praw, bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy lub praw. Zatem, poprzez „nabycie”, należy rozumieć każde zwiększenie aktywów podatnika.

Interpretacja pojęcia „nabycie” została przedstawiona w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 1489/08, w którym Sąd stwierdził, że aby ustalić, jaka czynność prawna wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu należy odwołać się do regulacji zawartych w prawie cywilnym. Według Kodeksu cywilnego nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy. Zatem, aktywa majątkowe ulegają zwiększeniu. Zdaniem Sądu, przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć, każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Jak wskazano powyżej, moment przeniesienia prawa własności w prawie podatkowym określany jest zgodnie z normami prawa cywilnego.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że:

1.Pani wraz z mężem oraz z E. i R. K. w dniu 19 lipca 1993 r. staliście się współwłaścicielami gruntu nr (…) w udziale 50% na podstawie umowy darowizny oraz w udziale 50% na podstawie umowy kupna.

2.Następnie na działce powstał bliźniak, który w połowie użytkowała Pani wraz z mężem oznaczony numerem (…) oraz w połowie Pani E. i Pan R. K. oznaczony numerem (…).

3.W dniu 2 sierpnia 1994 r. Pani wraz z mężem podarowaliście swoim dzieciom po 1% udziałów w gruncie i budynku, pozostając współwłaścicielami 48% w gruncie i budynku mieszkalnym.

4.W dniu 22 maja 2017 r. dzieci podarowały Pani i Pani mężowi po 1% udziałów w gruncie i budynku. Pani oraz Pani mąż powtórnie staliście się współwłaścicielami 50% udziałów w gruncie i budynku.

5.W dniu 31 sierpnia 2022 r. aktem notarialnym została zniesiona współwłasność pomiędzy Panią i Pani mężem a Panią E. i Panem R. K.. Dotychczasowy grunt i nieruchomość oznaczona numerem (…) została podzielona w następujący sposób:

‒właścicielami połowy budynku o numerze (…) z przynależnym gruntem zostali E. i R. K.,

‒właścicielami połowy budynku o numerze (…) z przynależnym gruntem została Pani i Pani mąż.

6.Nieruchomość (…) została podzielona na dwa lokale 64,10 m² oraz 44,60 m², dla których zostały nadane dwie księgi wieczyste.

7.Sprzedaż lokalu mieszkalnego powierzchni 64,10 m² nastąpi w 2023 roku.

8.Wartość w nieruchomości uzyskanej w wyniku zniesienia współwłasności mieściła się w wartości udziału przed zniesieniem współwłasności. Było to uregulowanie techniczne, nie było żadnych dopłat, spłat, wycen, wartość w żaden sposób nie zmieniła się. Istotą działania było zniesienie współwłasności na rzecz własności. Udział w wyodrębnionym lokalu odpowiadał wysokości Pani udziału w nieruchomości wspólnej. W nieruchomości wspólnej była Pani z mężem współwłaścicielem udziałów w gruncie i nieruchomości.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.):

Przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Zgodnie z prawem cywilnym darowizna dochodzi do skutku w drodze umowy jednostronnie zobowiązującej, której treścią jest zarówno zobowiązanie darczyńcy do spełnienia świadczenia pod tytułem darmym na rzecz obdarowanego, czyli do dokonania rozporządzenia i wydania przedmiotu darowizny, jak i oświadczenie obdarowanego o przyjęciu darowizny.

Jeżeli przedmiotem darowizny jest nieruchomość, to umowa darowizny pod rygorem nieważności, powinna mieć formę aktu notarialnego. Tym samym zawarcie umowy darowizny nieruchomości powoduje przejście jej własności na obdarowanego z chwilą zawarcia aktu notarialnego, w którym darczyńca daruje tę nieruchomość obdarowanemu, a obdarowany darowiznę przyjmuje.

Natomiast z art. 195 Kodeksu cywilnego:

Własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

W świetle art. 196 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika.

Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu (Działu IV Księgi drugiej Kodeksu cywilnego).

Art. 210 ww. Kodeksu cywilnego stanowi, że:

Każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. Uprawnienie to może być wyłączone przez czynność prawną na czas nie dłuższy niż lat pięć. Jednakże w ostatnim roku przed upływem zastrzeżonego terminu dopuszczalne jest jego przedłużenie na dalsze lat pięć; przedłużenie można ponowić.

W myśl art. 211 Kodeksu cywilnego:

Każdy ze współwłaścicieli może żądać, ażeby zniesienie współwłasności nastąpiło przez podział rzeczy wspólnej, chyba że podział byłby sprzeczny z przepisami ustawy lub ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem rzeczy albo że pociągałby za sobą istotną zmianę rzeczy lub znaczne zmniejszenie jej wartości.

Z art. 212 § 2 ww. Kodeksu wynika zaś, że:

Rzecz, która nie daje się podzielić, może być przyznana stosownie do okoliczności jednemu ze współwłaścicieli z obowiązkiem spłaty pozostałych albo sprzedana stosownie do przepisów kodeksu postępowania cywilnego.

Co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia tylko wówczas, gdy–w wyniku tego zniesienia – podatnik otrzymuje nieruchomość, której wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału, jaki pierwotnie mu przysługiwał.

Podobne wnioski wynikają z ukształtowanej już linii orzeczniczej Naczelnego Sądu Administracyjnego, który twierdzi, że nabyciem rzeczy w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest przyznanie jej na wyłączną własność jednemu ze współwłaścicieli w wyniku zniesienia współwłasności, jeśli:

a)podział taki jest ekwiwalentny w naturze i nie towarzyszą mu spłaty i dopłaty, lub

b)wartość otrzymanej przez daną osobę rzeczy w wyniku dokonanego podziału mieści się w wartości udziału, jaki przysługiwał tej osobie.

Zatem, zniesienie współwłasności nie stanowi nabycia rzeczy tylko wówczas, jeżeli mieści się w ramach udziału jaki przypadał byłym współwłaścicielom w rzeczy wspólnej i odbyło się bez spłat i dopłat. Za datę nabycia nieruchomości – w przypadku jej sprzedaży, która przypadła danej osobie w wyniku zniesienia współwłasności, należy zatem przyjąć datę jej pierwotnego nabycia, ale tylko wówczas gdy wartość otrzymanej przez daną osobę nieruchomości mieści się w udziale, jaki przysługiwał jej przed dokonaniem tej czynności oraz zniesienie współwłasności nastąpiło bez spłat i dopłat. Natomiast, jeżeli udział danej osoby ulega powiększeniu (nawet bez spłat i dopłat) to traktowany jest w kategorii nabycia, ponieważ w ten sposób ulega powiększeniu zarówno zakres dotychczasowego władztwa tej osoby nad rzeczą (nieruchomością), jak i stan jej majątku osobistego. Tak więc co do zasady, zniesienie współwłasności jest formą nowego nabycia wówczas, gdy w wyniku tego zniesienia podatnik otrzymuje nieruchomość (udział w nieruchomości), której (którego) wartość po dokonanym podziale przekracza wartość udziału jaki pierwotnie podatnikowi przysługiwał. Jeżeli zatem, w drodze zniesienia współwłasności współwłaściciel nabywa nieruchomości lub prawa ponad udział, który uprzednio posiadał to nabycie w drodze zniesienia współwłasności, w części przekraczającej posiadany udział, należy traktować jako nabycie w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, jeżeli przy dokonaniu zniesienia współwłasności wystąpiło przysporzenie majątku ponad udział posiadany przed dokonaniem tej czynności oznacza to, że dla udziału w nieruchomości lub prawie nabytego w drodze zniesienia współwłasności ponad pierwotnie posiadany udział, dniem nabycia będzie dzień, w którym nastąpiło zniesienie współwłasności.

O tym zaś czy udział uległ powiększeniu nie decyduje subiektywne odczucie dotychczasowego współwłaściciela bądź wielkość (powierzchnia) nieruchomości, lecz obiektywne kryteria odwołujące się do cen rynkowych udziałów przed i po dokonaniu zniesienia współwłasności.

W przedmiotowej sprawie, jak Pani wskazała, wartość udziału, która przypadła Pani i Pani mężowi w wyniku zniesienia współwłasności, jest taka sama, jaka przypadała przed zniesieniem współwłasności. Zniesienie współwłasności odbyło się bez spłat i dopłat. Było to uregulowanie techniczne.

W tym miejscu należy wskazać, że kwestie ustanowienia odrębnej własności lokalu reguluje ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1048).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 tej ustawy:

Samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej "lokalami", mogą stanowić odrębne nieruchomości.

Zgodnie z art. 2 ust. 1c ww. ustawy:

Odrębną nieruchomość w budynku mieszkalnym jednorodzinnym mogą stanowić co najwyżej dwa samodzielne lokale mieszkalne. Ograniczenie to nie ma zastosowania do budynków, które zostały wybudowane na podstawie pozwolenia na budowę wydanego przed dniem 11 lipca 2003 r.

W świetle art. 2 ust. 2 przytoczonej ustawy:

Samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.

Na gruncie art. 7 ust. 1 powołanej ustawy:

Odrębną własność lokalu można ustanowić w drodze umowy, a także jednostronnej czynności prawnej właściciela nieruchomości albo orzeczenia sądu znoszącego współwłasność.

Stosownie do art. 7 ust. 2 wskazanej ustawy:

Umowa o ustanowieniu odrębnej własności lokalu powinna być dokonana w formie aktu notarialnego; do powstania tej własności niezbędny jest wpis do księgi wieczystej.

Z art. 8 ust. 1 powołanej ustawy wynika, że:

Umowa o ustanowieniu odrębnej własności lokalu powinna określać w szczególności:

1)rodzaj, położenie i powierzchnię lokalu oraz pomieszczeń do niego przynależnych;

2)wielkość udziałów przypadających właścicielom poszczególnych lokali w nieruchomości wspólnej.

Dodatkowo na podstawie art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1728 ze zm.):

Dla każdej nieruchomości prowadzi się odrębną księgę wieczystą, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej. Dotyczy to także nieruchomości lokalowych oraz nieruchomości, w których nieruchomości lokalowe zostały wyodrębnione.

Podkreślić należy, że zgodnie z informacją zawartą w Pani wniosku i uzupełnieniu, w wyniku wyodrębnienia poszczególnych lokali, wartość wyodrębnionych lokali jest taka sama. Udział w wyodrębnionym lokalu odpowiadał wysokości Pani udziału w nieruchomości wspólnej. Wynika z tego, że wskazane przez Panią lokale, dla których zostały nadane księgi wieczyste nie może być rozpatrywane w charakterze nabycia. Nie występuje bowiem przysporzenie majątkowe ponad to, czego była Pani współwłaścicielem przed dokonaniem wyodrębnienia tych lokali, czyli dotychczasowego Pani stanu posiadania.

Skoro opisane wyodrębnienie lokali mieszkalnych z nieruchomości nie powoduje przysporzenia majątkowego po Pani stronie to momentem nabycia nieruchomości nie jest chwila ustanowienia odrębnej własności lokalu, gdyż nie nastąpiło zwiększenie dotychczasowego stanu Pani posiadania. W przedmiotowej sprawie wyodrębnienie z ww. nieruchomości lokalu mieszkalnego nie ma wpływu na moment nabycia nieruchomości.

W przedmiotowej sprawie nieruchomość gruntową, która została zabudowana budynkiem mieszkalnym nabyła Pani na współwłasność wraz z mężem i Państwem K. w darowiźnie i w drodze kupna w 1993 r. W 1994 r. Pani oraz Pani mąż podarowaliście swoim dzieciom po 1% udziałów w gruncie i budynku, pozostając współwłaścicielami 48% w gruncie i budynku mieszkalnym. W 2017 r. stała się Pani wraz z mężem powtórnie współwłaścicielami 50% udziałów w gruncie i budynku.

Zatem datą nabycia wyodrębnionego z tej nieruchomości lokalu mieszkalnego o pow. 64.10 m² jest odpowiednio rok 1993 (nabycie w drodze darowizny i kupna) i rok 2017 (nabycie w drodze darowizny od dzieci).

Reasumując, nienastępujące w wykonaniu działalności gospodarczej odpłatne zbycie w 2023 r. lokalu mieszkalnego o powierzchni 64,10 m²., nie będzie stanowić źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Okres pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, upłynął bowiem 31 grudnia 1998 r. i 31 grudnia 2022 r. Zatem nie będzie Pani zobligowana do wykazania tej sprzedaży w zeznaniu rocznym PIT- 39 i zapłaty podatku dochodowego od sprzedaży udziału w ww. nieruchomości.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pani sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i musi się Pani zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), ul. (…), (…).

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).