Interpretacja indywidualna z dnia 13 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.778.2022.2.MC

Zwolnienia od podatku VAT sprzedaży działki zabudowanej częścią budynku garażowego.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 listopada 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 26 października 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia od podatku VAT sprzedaży działki nr 1 zabudowanej częścią budynku garażowego. Uzupełnili go Państwo pismem z 3 stycznia 2023 r. (wpływ 3 stycznia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

I.Opis stanu faktycznego:

1.Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług od dnia 01.12.2013 r.

2.Gmina jest właścicielem nieruchomości obejmującej m.in. działkę oznaczoną w ewidencji gruntów i budynków jednostki ewidencyjnej -miasto, obręb nr 1 o pow. 0,0042 ha (powstała w wyniku podziału działki ozn. nr 2), wpisanej w księdze wieczystej nr …..

3.Decyzją Burmistrza Miasta znak z dnia 31 sierpnia 2022 r. działka 2 podzieliła się na działki nr: 1 i 3.

4.Zgodnie z zapisem w ewidencji gruntów działka ozn. nr 1, obr. , sklasyfikowana jest jako tereny mieszkaniowe (B).

5.Dla przedmiotowej nieruchomości:

a)brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,

b) nie została wydana decyzja Burmistrza Miasta o warunkach zabudowy, ani decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.

6.Przedmiotem zbycia jest działka ozn. nr 1 o pow. 0,0042 ha obr. , zabudowana częścią budynku garażowego od jego wschodniej ściany, wzniesiona przez przyszłych nabywców, bądź ich poprzedników prawnych. Ww. część budynku nie stanowi samodzielnych funkcji budowlanych lecz pełni zorganizowaną całość z pozostałą częścią budynku usytuowaną na działce ozn. nr 4 obr. należącej do przyszłych nabywców.

II.Opis zdarzenia przyszłego:

1.Gmina zamierza dokonać sprzedaży nieruchomości obejmującej działkę oznaczoną w ewidencji gruntów i budynków jednostki ewidencyjnej -miasto, obręb nr 1, dla poprawy warunków zagospodarowania nieruchomości przyległej w trybie bezprzetargowym określonym w art. 37 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U z 2021 r. poz. 1899 ze zm.), w związku z art. 151 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.) na rzecz właścicieli nieruchomości przyległej obejmującej działkę ozn. nr 4 obr.

2.Nieruchomość zbywana będzie w istniejącym stanie faktycznym i prawnym.

Ponadto, w uzupełnieniu wniosku doprecyzowano:

1)Działka 2, z której wydzielona została działka 1 będąca przedmiotem sprzedaży powstała z podziału działki nr 5. Nieruchomość obejmująca dz. 5 stała się własnością Gminy z dniem 27 maja 1990 r.

2)Nieruchomość obejmująca działkę 5 stała się własnością Gminy w drodze komunalizacji z mocy prawa, w trybie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. z 1990 r. nr 32, poz. 191 z późn. zm.). Nabycie prawa własności przez Gminę potwierdził Wojewoda decyzją znak z 26 lutego 2014 r.

3)Ww. nabycie nie nastąpiło w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

4)Na pytanie: „Czy od ww. nabycia działki nr 2 był wykazany podatek należny?”, Gmina podała, że nie był wykazany podatek należny.

5)Na pytanie: „Czy z tytułu nabycia działki nr 2, o której mowa we wniosku, przysługiwało Państwu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?”, Gmina podała, że z tytułu nabycia nie przysługiwało prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

6)Od momentu nabycia działki 5, z której została wydzielona działka 6 i 2, do wydzielenia z działki 2 działki 1 i 3, ww. działki nie były przedmiotem umów najmu i dzierżawy. Teren ten w części odpowiadającej dz. 1 był w posiadaniu właścicieli nieruchomości obej. dz. 4 i wykorzystywany był na potrzeby istniejącego garażu oraz dojścia i dojazdu do garażu w sposób bezumowny.

7)Od wydzielenia z działki 2 działki 1 do momentu sprzedaży działka 1 nie była przedmiotem umów najmu i dzierżawy. Teren ten jest w posiadaniu właścicieli nieruchomości 4 i wykorzystywany jest na potrzeby istniejącego garażu oraz dojścia i dojazdu do garażu w sposób bezumowny.

8)Działka 5 od daty nabycia do dnia wydzielenia z niej działki 2, a następnie z działki 2 wydzielenia działki 1, nie była wykorzystywana do działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.

9)Działka 1 od momentu wydzielenia z działki 2 do momentu sprzedaży nie będzie wykorzystywana do działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.

Od dnia 29 września 2021 r. - tj. od dnia kiedy Gmina potwierdziła wolę regulacji stanu prawnego poprzez sprzedaż terenu odpowiadającego działce nr 1 na rzecz właścicieli nieruchomości obej. dz. 4, do dnia jej zbycia naliczone zostanie wynagrodzenie z tytułu bezumownego korzystania z uwzględnieniem podatku VAT w wysokości 23%.

10)Działkę 1 Gmina zamierza sprzedać niezwłocznie po uzyskaniu niniejszej interpretacji podatkowej oraz po dopełnieniu formalności wynikających z art. 35 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1899 ze zm.), tj. sporządzenia i podania do publicznej wiadomości wykazu nieruchomości przeznaczonych do zbycia.

11)Część budynku garażowego znajdującego się na działce 1 nie będzie przedmiotem sprzedaży.

12)Na pytanie: „Czy w jakikolwiek sposób korzystali/korzystają Państwo z budynku garażowego lub jego części znajdującej się na działce nr 1?”, Gmina podała, że nie korzystała w żaden sposób z budynku garażowego ani z jego części znajdującej się na działce 1.

13)Na pytanie: „Czy ponosili Państwo jakiekolwiek nakłady na ww. budynek garażowy lub jego część znajdującą się na działce nr 1?”, Gmina podała, że budynek garażowy wzniesiony został przez właścicieli działki nr 4, na rzecz których zbywana będzie działka 1. Większa część budynku garażowego (około 60%) znajduje się na działce 4. Gmina nie ponosiła nakładów na ww. budynek garażowy ani jego część znajdującą się na działce 1 (około 40%).

14)Na pytanie: „Jeśli ponosili Państwo nakłady na ww. budynek garażowy lub jego część, to czy przed sprzedażą dokonacie Państwo rozliczeń tych nakładów z przyszłym nabywcą?”, Gmina podała, że nie dotyczy.

15)Na pytanie: „W jaki sposób nastąpi ewentualne rozliczenie ww. nakładów?”, Gmina podała, że nie dotyczy.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Gmina ostatecznie wskazała, że poniższa treść stanowi opis zdarzenia przyszłego.

Opis zdarzenia przyszłego:

1)Gmina zamierza dokonać sprzedaży nieruchomości obejmującej działkę oznaczoną w ewidencji gruntów i budynków jednostki ewidencyjnej miasto, obręb nr 1, dla poprawy warunków zagospodarowania nieruchomości przyległej w trybie bezprzetargowym określonym w art. 37 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1899 ze zm.).

2)Nieruchomość zbywana będzie w istniejącym stanie faktycznym i prawnym.

Wnioskowana działka oznaczona nr 1 stanowi nieruchomość wpisaną do gminnego zasobu nieruchomości Gminy. Powstała ona w wyniku kolejnych podziałów tj. dz. 5 podzieliła się na dz. 6 i 2, a następnie działka 2 podzieliła się na dz. 1 i 3.

Gmina nabyła dz. 5 z dniem 27 maja 1990 r. w drodze komunalizacji z mocy prawa, w trybie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. z 1990 r. nr 32, poz. 191 z późn. zm.). Nabycie prawa własności przez Gminę potwierdził Wojewoda decyzją znak z 26 lutego 2014 r.

Działka zabudowana jest częścią budynku garażowego, który wzniesiony został przez właścicieli działki nr 4, na rzecz których będzie zbywana działka 1. Większa część budynku garażowego znajduje się na działce 4 (około 60%), a mniejsza na działce 1 (około 40 %). Gmina nie ponosiła nakładów na ww. budynek garażowy w tym na jego część znajdującą się na działce 1. Część budynku garażowego znajdujący się na działce 1 nie może pełnić samodzielnej funkcji budowlanej, a zatem stanowi dostawę gruntu niezabudowanego, korzystającego ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w art. 43. ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.).

Wnioskowana działka nie jest przedmiotem umowy najmu czy dzierżawy a jedynie jest bezumownie wykorzystywana przez właścicieli działki 4 na potrzeby istniejącego garażu oraz dojścia i dojazdu do tego garażu.

Od dnia 29 września 2021 r. - tj. od dnia kiedy Gmina potwierdziła wolę regulacji stanu prawnego poprzez sprzedaż terenu odpowiadającego działce nr 1 na rzecz właścicieli nieruchomości obej. dz. 4, do dnia jej zbycia naliczone zostanie wynagrodzenie z tytułu bezumownego korzystania z uwzględnieniem podatku VAT w wysokości 23%.

Pytanie (postawione w uzupełnieniu wniosku)

Czy w opisanym wyżej stanie faktycznym i prawnym dostawa nieruchomości korzystać będzie ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy?

Państwa stanowisko w sprawie

Stanowisko Wnioskodawcy

1)Zdaniem Wnioskodawcy zbycie nieruchomości obejmującej działkę ozn. nr 1, obr., w opisanym stanie faktycznym i prawnym, powinno być traktowane na gruncie ustawy VAT jako zbycie terenu niezabudowanego, podlegającego zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej zwanej u.p.t.u).

2)Zgodnie z art. 2 ust. 33 u.p.t.u. przez tereny budowlane - rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

3)Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u. zwalania się od podatków dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane, zaś przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (art. 2 pkt 33 u.p.t.u.).

4)W opisywanym przypadku doszło do przekroczenia granic działki w czasie zabudowy, przynależność gruntowa odnosi się do budynku jako całości, czyli wedle miejsca posadowienia jego większej części. Znajdująca się część budynku na zbywanym terenie, tj. na działce na 1, nie pełni samodzielnej funkcji budowlanej, lecz jedynie zapewnia normalne użytkowanie budynku usytuowanego na sąsiedniej działce ozn. nr 4.

5)Dla celów podatku VAT fizyczne istnienie budynku na działce nr 1, w określonych okolicznościach transakcji, nie jest przesądzające i może być postrzegane jako niewykluczające tego, iż mamy do czynienia z dostawą niezabudowanej działki, mimo istnienia na niej budynku.

6)Dostawa terenu, w trybie sprzedaży uregulowanej w art. 37 ust. 2 pkt 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami, który nie jest przeznaczony pod zabudowę (zgodnie z planem albo decyzją) i na którym znajduje się jedynie pewien element przynależny do budynku usytuowanego na nieruchomości sąsiedniej, taki jak w niniejszym przypadku mniejsza część budynku garażowego, niepełniącego przy tym samoistnej znaczeniowo i odrębnej funkcji budowlanej lecz generalnie służące użytkowo temu budynkowi jako całości, w ocenie Wnioskodawcy stanowi dostawę gruntu niezabudowanego objętą zwolnieniem od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Mając na uwadze ostateczne wskazanie przez Państwa w uzupełnieniu, że przedmiotem wniosku jest zdarzenie przyszłe co potwierdzają okoliczności sprawy, z których wynika, że planujecie Państwo sprzedać działkę nr 1 zabudowaną częścią budynku garażowego, należało przyjąć, że wniosek dotyczy zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

Natomiast w świetle art. 8 ust. 1 ustawy:

Należy wskazać, że nieruchomość gruntowa, jak i zabudowana spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Należy jednak podkreślić, że zarówno odpłatna dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, jak również odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jeżeli są wykonywane przez podmiot działający w charakterze podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy:

Użyta na potrzeby podatku od towarów i usług definicja działalności gospodarczej jest tożsama z definicją zawartą w art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., s.1 ze zm.), zwaną dalej „dyrektywa 2006/112/WE”.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy:

Powyższy przepis stanowi implementację art. 13 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE. Zgodnie z którym:

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że wyłączenie przewidziane w art. 15 ust. 6 ustawy ma zastosowanie, gdy podmiot mający status organu władzy publicznej (urzędu obsługującego ten organ) wykonuje czynności o charakterze władczym, które związane są z realizacją zadań nałożonych na ten organ przepisami prawa, do których realizacji został on powołany (działanie w określonym reżimie publiczno-prawnym). Natomiast w odniesieniu do pozostałych czynności, mających cywilnoprawny charakter, organ władzy publicznej, co do zasady, będzie podatnikiem VAT.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych) – tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zatem w celu określenia sposobu traktowania w systemie VAT każdej konkretnej czynności wykonywanej przez jednostkę samorządu terytorialnego, należy w pierwszej kolejności ocenić, czy czynność ta stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT. Dopiero w przypadku uznania, że wykonywana czynność nosi znamiona działalności gospodarczej należy zbadać, czy w odniesieniu do tej czynności ma zastosowanie wyłączenie, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że zamierzacie Państwo sprzedać działkę nr 1, na której znajduje się część budynku garażowego (od jego wschodniej ściany). Ww. budynek garażowy został wzniesiony przez właścicieli tego budynku na przyległej działce nr 4.

Działkę nr 1 zamierzacie Państwo zbyć dla poprawy warunków zagospodarowania nieruchomości przyległej w trybie bezprzetargowym określonym w art. 37 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami w związku z art. 151 ustawy Kodeks cywilny na rzecz właścicieli nieruchomości przyległej obejmującej działkę nr 4.

Należy zauważyć, że dostawa przez Państwa wskazanej we wniosku nieruchomości jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie publicznoprawną), nie jest wykonywana w ramach zadań publicznych. W odniesieniu do ww. dostawy działki nr 1 nie będą Państwo działać jako organ władzy publicznej, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy.Dokonując odpłatnego zbycia działki objętej wnioskiem będziecie Państwo działali jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy prowadzący działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT. Wobec tego powyższa czynność w świetle ustawy o VAT będzie traktowana jako odpłatna dostawa towarów podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że stosownie do art. 48 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.):

Na mocy art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego:

W myśl art. 47 § 2 ustawy Kodeks cywilny:

Z kolei w myśl art. 47 § 3 ustawy Kodeks cywilny:

Z ww. przepisów prawa cywilnego wynika, że przedmiotem sprzedaży zawsze jest grunt wraz ze wszystkimi budynkami i urządzeniami trwale z tym gruntem związanymi.

Podkreślić należy, że wyrażenia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” zawartego w przytoczonym wyżej art. 7 ustawy, nie należy utożsamiać z prawem własności.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, definiując wyrażenie „dostawa towarów” akcentuje „własność ekonomiczną” funkcjonującą w oderwaniu od krajowych przepisów prawa cywilnego, regulujących przeniesienie prawa własności. W orzeczeniu w sprawie C-320/88 Staatssecretaris van Financiën v. Shipping and Forwarding Safe B.V. TSUE wyraził pogląd, że wyrażenie „dostawa towarów” w rozumieniu artykułu 5(1) VI Dyrektywy oznacza także przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, nawet jeżeli nie dochodzi do przeniesienia własności rzeczy w sensie prawnym” (pkt 1), jednak jednocześnie zastrzegł, że „zadaniem sądu krajowego jest określenie w każdym przypadku, na podstawie stanu rzeczy, czy przeniesienie prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, w rozumieniu artykułu 5(1) VI Dyrektywy, miało miejsce” (pkt 2).

Zaznaczenia wymaga, że przepis art. 7 ust. 1 ustawy, definiujący pojęcie „dostawa towarów” nie odwołuje się do cywilistycznych pojęć sprzedaży, czy też przeniesienia prawa własności, stąd też nie można utożsamiać dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy o VAT z przeniesieniem prawa własności na gruncie prawa cywilnego. W celu właściwego zinterpretowania pojęcia „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy mieć na uwadze, że dotyczy ono tego rodzaju czynności, które dają nabywcy prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem wyrażenia „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawo własności”.

Należy ponadto wskazać, że czynności przejęcia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejęcie własności w sensie prawnym, bowiem „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy. W konsekwencji pojęcie „dostawa towarów” oraz ekonomiczne aspekty transakcji, nie muszą wiązać się ze skutkami powstającymi na gruncie cywilistycznego prawa własności. Pozwala to na uznanie danej czynności za dostawę towarów, nawet w przypadkach nałożenia na nabywcę pewnych ograniczeń we władaniu towarem. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z nabyciem towaru jest, co do zasady, wydanie towaru.

Powyższe wskazuje jednoznacznie, że rozważając skutki podatkowe transakcji sprzedaży nieruchomości należy mieć na uwadze nie jej aspekty cywilnoprawne, lecz te, które mają znaczenie z punktu widzenia ustawy o VAT.

Podkreślić przy tym należy, że co do zasady ustawy podatkowe nie uznają za przedmiot opodatkowania umów i czynności cywilnoprawnych, lecz rezultaty tych czynności.

Jak wcześniej wskazano, z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że istotą dostawy jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, przy czym chodzi tutaj o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym.

Uwagi powyższe wskazują jednoznacznie, że rozważając skutki podatkowe planowanej przez Państwa dostawy działki nr 1 należy mieć na uwadze nie jej aspekty cywilnoprawne, lecz te, które mają znaczenie z punktu widzenia ustawy o VAT. O ile jest oczywiste, że przeniesienie własności gruntu spowoduje przeniesienie na nowego właściciela także własności posadowionych na nim obiektów, jako części składowych gruntu, to bynajmniej nie jest oczywiste, że tym samym dojdzie do ich dostawy w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Jak Państwo podali, część budynku garażowego znajdującego się na działce nr 1 nie będzie przedmiotem sprzedaży. Przedmiotowy budynek garażowy wzniesiony został przez właścicieli przyległej działki nr 4, na rzecz których zbywana będzie ww. działka 1. Część budynku garażowego znajdująca się na działce będącej przedmiotem sprzedaży nie stanowi samodzielnych funkcji budowlanych lecz pełni zorganizowaną całość z pozostałą częścią budynku usytuowaną na działce nr 4.

Nie korzystali Państwo w żaden sposób z budynku garażowego ani z jego części znajdującej się na działce nr 1. Nie ponosili Państwo nakładów na ww. budynek garażowy ani jego część znajdującą się na działce 1 (około 40%). Większa część budynku garażowego (około 60%) znajduje się na działce 4.

Zatem w przedmiotowej sprawie z Państwa strony na gruncie prawa podatkowego nastąpi sprzedaż wyłącznie gruntu, a nie części budynku garażowego znajdującego się na tym gruncie. Jak wynika z okoliczności sprawy jesteście Państwo właścicielem wyłącznie gruntu. Natomiast budynek garażowy, którego część znajduje się na działce nr 1 stanowi odrębną ekonomiczną własność właściciela działki nr 4 i w istocie jego część nie będzie stanowiła przedmiotu dostawy. W świetle powyższych okoliczności, część budynku garażowego nie jest w Państwa ekonomicznym posiadaniu i Państwo jako sprzedający nie posiadają prawa do dysponowania tym budynkiem jak właściciel. Tym samym, w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie wystąpi dostawa towaru w postaci części budynku garażowego w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji powyższego przedmiotem sprzedaży objętej wnioskiem będzie wyłącznie grunt stanowiący działkę nr 1.

Należy wskazać, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana albo zwolniona od tego podatku.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności lub zwolnienia od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 33 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o:

Z powyższych przepisów wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane. Z kolei, zwolnienie od podatku obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów), będących na przykład gruntami rolnymi, czy leśnymi.

Należy ponadto zauważyć, że według art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 503):

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Jednocześnie należy wskazać, że kluczowa dla sprawy regulacja stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. k dyrektywy 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 - Gemeente Emmen przeciwko Belastingdienst Grote Ondernemingen - „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”. Tym samym, również w świetle orzeczeń TSUE za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

W konsekwencji, generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy – są zwolnione od podatku VAT. Ustawa o podatku od towarów i usług w kontekście zastosowania właściwej stawki podatku VAT przy sprzedaży gruntu nakazuje oceniać przeznaczenie tego gruntu wyłącznie na podstawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanych decyzji o warunkach zabudowy.

Tym samym również w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33 ustawy, w zgodny sposób odpowiada zatem treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Rozpatrując pojęcie „grunty przeznaczone pod zabudowę” należy odwołać się do definicji zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2021 r., poz. 2351 ze zm.).

Zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o:

Według art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o:

W myśl art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o:

Mając na względzie powyższe przepisy prawa należy stwierdzić, że skoro grunt będący przedmiotem sprzedaży zabudowany jest częścią budynku garażowego posadowionego na przyległej działce, to nie można uznać, że stanowi teren niezabudowany, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Przedmiotowa działka nr 1 stanowi bowiem teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy.

Tym samym w rozpatrywanej sprawie nie może mieć zastosowania zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Należy zauważyć, że w kwestii zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy do dostawy gruntu zabudowanego fragmentami budynków położonych na sąsiednich działkach wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w orzeczeniu z 30 maja 2018 r., sygn. akt I FSK 889/16, w którym wskazano: „(…) Z tego punktu widzenia jest oczywistym, że grunt, na którym stoją budynki jest zabudowany i bez znaczenia jest, czy stoją na nim w całości, czy w części. Inaczej rzecz ujmując, twierdzenie, że działka gruntu, na której stoją ściany trzech budynków jest niezabudowana, mija się z bezpośrednim i potocznym rozumieniem tego zwrotu, właściwym z uwagi na użyte w nim słowa. Samo powiedzenie »stoją ściany trzech budynków« jest swego rodzaju eufemizmem. W rzeczywistości na działkach tych stoją budynki, a nie ich ściany, jako elementy samoistne i odrębne od budynków”. Jednocześnie z treści orzeczenia wynika, że zbycie ww. gruntu nie jest objęte zwolnieniem od podatku na podstawie wskazanego przepisu, gdyż jest to grunt zabudowany.

Z uwagi na fakt, że w przedmiotowej sprawie nie zaistniały przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy rozpatrzyć warunki do zastosowania zwolnienia dla dostawy działki nr 1 wynikające z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W celu zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

·towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

·przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie choćby jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

NSA w wyroku z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że „zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub u.p.t.u., co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok ETS z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał”.

W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia VAT.

W analizowanej sprawie - jak Państwo podali - działka 2, z której wydzielona została działka nr 1 będąca przedmiotem sprzedaży, powstała z podziału działki nr 5. Nieruchomość obejmująca działkę nr 5 stała się Państwa własnością 27 maja 1990 r. w drodze komunalizacji z mocy prawa, w trybie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych. Nabycie prawa własności przez Państwa potwierdził Wojewoda decyzją znak z 26 lutego 2014 r. Ww. nabycie nie nastąpiło w ramach czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Od ww. nabycia nie był wykazany podatek należny. Zatem nie można z tego względu uznać, że mieli Państwo prawo do odliczenia podatku naliczonego bądź nie mieli Państwo takiego prawa. Jednocześnie działka nr 5 od daty nabycia do dnia wydzielenia z niej działki nr 2, a następnie z działki nr 2 wydzielenia działki 1, nie była wykorzystywana do działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.

Tym samym nie zostały spełnione warunki do zastosowania zwolnienia dostawy działki nr 1 na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W konsekwencji należy stwierdzić, że sprzedaż przez Państwa opisanej we wniosku działki nr 1 nie będzie korzystała także ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W związku z powyższym sprzedaż działki nr 1 będzie opodatkowana podatkiem VAT według właściwej stawki podatku od towarów i usług.

A zatem Państwa stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Kwestia ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług może być określona tylko i wyłącznie w ramach wydania wiążącej informacji stawkowej określonej w art. 42a ustawy.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Odnośnie natomiast powołanego przez Państwa we wniosku wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 30 sierpnia 2018 r., sygn. akt I FSK 1444/16, wskazać należy, że

wyroki sądów administracyjnych, są to rozstrzygnięcia odnoszące się do indywidualnych spraw i co do zasady wiążą one strony postępowania w tych konkretnych, indywidualnych sprawach nie rozciągając swojego oddziaływania na inne, choćby podobne lub zbieżne sprawy. Zatem powołane orzeczenie nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii.

Niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa:

Stosownie do art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).