Interpretacja indywidualna z dnia 3 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP4-2.4012.581.2022.2.MB

Skutki podatkowe sprzedaży nieruchomości - nieuznanie Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 grudnia 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 16 grudnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości nr 1. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 28 lutego 2023 r. (wpływ 28 lutego 2023 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest rolnikiem ryczałtowym prowadzącym gospodarstwo role. Podatnik korzysta w tym zakresie ze zwolnienia z VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 - dalej: „ustawa o VAT”). Wnioskodawca nie jest również zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości rolnej składającej się m.in. z działki ewidencyjnej 1 o powierzchni (…) ha wchodzącą w skład nieruchomości zapisanej w księdze wieczystej KW. nr (…)prowadzonej przez Sąd Rejonowy w (…) Wydział Ksiąg Wieczystych.

Przedmiotową nieruchomość Wnioskodawca nabył od osób fizycznych na podstawie umowy sprzedaży z (…) r., jako działkę o numerze 2 o powierzchni (…) ha oznaczoną jako grunty rolne, oświadczając, że wejdzie ona w skład prowadzonego przez niego gospodarstwa rolnego. Następnie w (...) r. działka o numerze 2 została podzielona na (…) mniejszych działek, w wyniku czego powstała przedmiotowa nieruchomość o numerze 1.

Nieruchomość nie jest obciążona żadnymi ograniczonymi prawami rzeczowymi, długami ani innymi prawami osób trzecich oraz nie został co do niej złożony żaden wniosek w postępowaniu wieczystoksięgowym.

Dla terenu, na którym znajduje się przedmiotowa nieruchomość, obowiązuje Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego, zgodnie z którym, przeznaczeniem podstawowym nieruchomości jest zabudowa zagrodowa, a przeznaczeniem dopuszczalnym są usługi nieuciążliwe (Uchwała nr (…) Rady Gminy (…) z (…)r., opublikowana w Dz. Urz. Woj. (…) Nr (…) r. wszedł w życie po 30 dniach od dnia publikacji).

Nieruchomość o numerze 1 stanowi łąki trwałe i oznaczona jest symbolami „LIII" ((…)ha) oraz „ŁIV" ((…) ha). Wnioskodawca wykorzystywał nieruchomość do prowadzenia gospodarstwa rolnego.

Działka o nr 1 jest zabudową zagrodową. W miejscowości (…) miała miejsce przebudowana sieci elektroenergetycznej. Za przebudowę odpowiada (…) (dalej: „Przedsiębiorstwo Energetyczne”). W ramach inwestycji dokonany został demontaż linii napowietrznej na linię kablową. W związku z powyższym, Wnioskodawca jako właściciel działki 1, otrzymał od podwykonawcy Przedsiębiorstwa Energetycznego pismo wzywające do podjęcia w ciągu 14 dni decyzji o udostępnieniu działki Przedsiębiorstwu Energetycznemu w celu realizacji inwestycji i informujące, że ww. przebudowa sieci energetycznej jest inwestycją celu publicznego, a zatem w przypadku braku odpowiedzi w wyznaczonym czasie lub braku otrzymania zgody od właściciela działki, inwestor może zgłosić ten fakt do starosty z wnioskiem o ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości w trybie art. 124 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2020 r., poz. 65 ze zm.), a starosta może zezwolić na prowadzenie prac budowlanych mimo wcześniejszego braku zgody lub braku odpowiedzi w wyznaczonym terminie.

W związku z powyższym, (…) r. Wnioskodawca złożył oświadczenia woli o udostępnieniu nieruchomości w związku z demontażem urządzeń elektroenergetycznych Przedsiębiorstwu Energetycznemu, w którym nieodpłatnie udostępnił przedmiotową nieruchomość na rzecz Przedsiębiorstwa Energetycznego w celu demontażu urządzeń elektroenergetycznych w postaci linii napowietrznej średniego napięcia o długości około (…) m i stanowiska słupowego średniego napięcia nr (…). Na podstawie niniejszego oświadczenia Przedsiębiorstwo Energetyczne umocowane było do składania oświadczenia o dysponowaniu nieruchomością na cele budowlane.

Przedsiębiorstwo Energetyczne zobowiązało się natomiast do uporządkowania terenu nieruchomości niezwłocznie po realizacji ww. prac.

Działka o nr 1 została objęta przez (…) Programem Operacyjnym (…). W związku z tym Wnioskodawca złożył oświadczenie, że jako właściciel działki 1 wyraża zgodę na nieodpłatne przewieszenie telekomunikacyjnej linii kablowej oraz wykonanie prac polegających na przewieszeniu ww. linii kablowej i późniejszym wykonywaniu niezbędnych przeglądów, konserwacji oraz napraw linii.

Spółka zobowiązała się natomiast do doprowadzenia terenu do stanu pierwotnego na swój koszt.

Oprócz tego, do działki o nr 1 nie doprowadzono przyłącza prądu, gazu, wody ani kanalizacji.

W stosunku do przedmiotowej nieruchomości Podatnik płaci podatek rolny (od gruntów), zgodnie z ustawą z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 2020 r., poz. 333 ze zm.) oraz podatek od nieruchomości (od budynków), zgodnie z ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1170 ze zm.).

Wnioskodawca planuje sprzedać przedmiotową nieruchomość na rzecz osób fizycznych. Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań marketingowych celem sprzedaży Nieruchomości. Nie powierzył również kwestii sprzedaży nieruchomości profesjonalnym podmiotom zajmującym się obrotem nieruchomościami i obsługą rynku nieruchomości.

Wnioskodawca otrzymał propozycję sprzedaży Nieruchomości bezpośrednio od Nabywcy. Po analizie oferty Wnioskodawca ostatecznie zdecydował się skorzystać z oferty zakupu.

Otrzymane pieniądze Wnioskodawca planuje przeznaczyć na własne cele prywatne oraz rozwój prowadzonej działalności rolniczej. Wnioskodawca nie wyklucza zakupu innych nieruchomości, ale ten zakup będzie związany z działalnością rolniczą. Wnioskodawca nie przewiduje zakupu nieruchomości w celach związanych z ich późniejszą sprzedażą.

Wnioskodawca w okresach poprzedzających planowaną sprzedaż nieruchomości, zawarł ponadto następujące umowy sprzedaży innych posiadanych nieruchomości:

‒umowę z (…) r. dotyczącą sprzedaży położonej w (…) nieruchomości rolnej na rzecz Gminy (…) - z inicjatywą zakupu wyszła Gmina (…) z uwagi na umożliwienie dojazdu dla sąsiednich nieruchomości do drogi publicznej,

‒umowę z (…) r. dotyczącą sprzedaży położonej w (…) nieruchomości rolnej na rzecz Gminy (…) - z inicjatywą zakupu wyszła Gmina (…) w celu poszerzenia pasa drogi publicznej,

‒umowę z (…) r. dotyczącą sprzedaży położonej w (…) nieruchomości rolnej na rzecz spółki kapitałowej,

‒umowę z (…) r. dotyczącą sprzedaży położonej w (…) nieruchomości rolnej na rzecz spółki kapitałowej.

Nie jest wykluczone, że Wnioskodawca w późniejszym terminie dokona dostawy nieruchomości rolnych, jeżeli otrzyma w tym zakresie atrakcyjną ofertę. Przedmiotem potencjalnej sprzedaży może być nieruchomość po wydzieleniu jej z nieruchomości tworzącej gospodarstwo rolne, analogicznie jak w przypadku opisanej powyżej transakcji.

Jednocześnie Wnioskodawca zaznacza, że wcześniej wystąpił do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącym innej nieruchomości Wnioskodawcy o nr 3. W otrzymanej (…) r. interpretacji dotyczącej nieruchomości o nr 3 Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przesądził, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe, w związku z czym sprzedaż działki, której dotyczył wniosek, powinna zostać opodatkowana podatkiem VAT.

Wnioskodawca wskazuje, że (…) r. został zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. Natomiast (…) r. nastąpiło wykreślenie rejestracji jako podatnika VAT ze względu na zaprzestanie wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu zdarzenia przyszłego

Grunt o numerze 2 o powierzchni (…) ha został podzielony na (…) mniejszych działek (w wyniku czego powstała przedmiotowa nieruchomość o numerze 1). Dokonany podział gruntu powstał z inicjatywny Wnioskodawcy w celu łatwiejszego i efektywniejszego zarządzania majątkiem.

Po podziale Wnioskodawca działkę nr 1 użytkował wyłącznie na potrzeby prowadzonego gospodarstwa rolnego. Na ten moment nieruchomość nie jest wykorzystywana w żaden sposób przez Wnioskodawcę, nawet na potrzeby własne prowadzonego gospodarstwa rolnego.

Jak zostało wyżej wspomniane, Wnioskodawca wykorzystywał działkę wyłącznie na potrzeby prowadzonego gospodarstwa rolnego.

Nieruchomość została udostępniona jedynie na potrzeby prac przebudowy sieci elektroenergetycznej, za którą odpowiadało Przedsiębiorstwo Energetyczne oraz na potrzeby realizacji Programu (…), za którą odpowiadała Spółka, co zostało szczegółowo opisane we wniosku.

Do momentu umowy sprzedaży nieruchomość nie jest i nie będzie udostępniania osobom trzecim na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia czy innej umowy.

Wnioskodawca oświadcza, że nie powierzył kwestii sprzedaży nieruchomości profesjonalnym podmiotom zajmującym się obrotem nieruchomościami i obsługą rynku nieruchomości. Ponadto Wnioskodawca w związku ze sprzedażą działki nr 1 nie udzielił Nabywcom lub innym podmiotom pełnomocnictw (zgód, upoważnień) w celu występowania w Jego imieniu w sprawach dotyczących sprzedaży działek.

Wnioskodawca z działki mającej być przedmiotem sprzedaży przeznaczał produkty rolne wyłącznie na własne potrzeby.

Wnioskodawca przed sprzedażą ww. działki nie podejmował i nie podejmie czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych, zmierzających do podniesienia wartości przedmiotowej działki, np.: budowy lub utwardzenia drogi, doprowadzenia mediów (dokonania przyłączy wody, prądu, gazu, kanalizacji itp.), ogrodzenia terenu bądź innych działań zmierzających do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności działki.

Wnioskodawca pragnie doprecyzować element zdarzenia przyszłego: „Jednocześnie Wnioskodawca zaznacza, że wcześniej wystąpił do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącym innej nieruchomości Wnioskodawcy o nr 3. W otrzymanej 7 października 2020 r. interpretacji dotyczącej nieruchomości o nr 3 Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przesądził, że stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe, w związku z czym sprzedaż działki, której dotyczył wniosek, powinna zostać opodatkowana podatkiem VAT. Wnioskodawca zaznacza , że finalnie nie doszło do opisywanej tam transakcji”.

Pytanie

Czy sprzedaż nieruchomości będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, sprzedaż nieruchomości nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, albowiem nie odbędzie się ona w ramach prowadzonej przez Podatnika działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Przedmiotowy zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza m.in. przepis art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym, opodatkowaniu podlega m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Pojęcie „towary” przepis art. 2 pkt 6 ustawy o VAT definiuje rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1)przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;

2)wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasing lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;

3)wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;

4)wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;

5)ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;

6)oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;

7)zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Pojęcie „podatnika” zostało z kolei definiowane w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, który stanowi, ze podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje z kolei wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Powyższe przepisy wyznaczają podmiotowy zakres opodatkowania VAT. Należy w tym miejscu wskazać, że w efekcie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług mogą podlegać co do zasady te czynności, w przypadku których spełniony został zarówno podmiotowy, jak i przedmiotowy zakres opodatkowania, tzn. zaistniała czynność określona jako opodatkowana, która została wykonana przez podmiot mający cechę podatnika.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Definicja ta nie obejmuje z kolei swoim zakresem sprzedaży majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Na gruncie przepisów wspólnotowych, a w szczególności na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006, str. 1, ze zm.), „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakakolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje zatem także według przepisów wspólnotowych, wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Rozpatrując powyższą kwestię należy mieć na uwadze tezy wynikające z orzeczenia Trybunatu Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, wedle którego dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Udzielając odpowiedzi na postawione pytanie prejudycjalne, w powołanym wyżej orzeczeniu Trybunat wskazał, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej.

Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie, zdaniem Trybunatu, okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Jak wyjaśnił Trybunał, inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 11 akapit drugi Dyrektywy. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym - podkreślił Trybunat.

Orzeczenia, które zapadły po wyroku TSUE potwierdzają również, iż nadal aktualne są tezy zawarte w wyroku NSA w składzie siedmiu sędziów z 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07), wskazujące na kryteria jakimi należy kierować się przy określaniu, czy w danym przypadku mamy do czynienia z działalnością gospodarczą, czy też z zarządem majątkiem prywatnym. Stwierdzenie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Wykonanie danej czynności jednorazowo, jednakże w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy nie przesądza automatycznie, że z tego tylko powodu dany podmiot staje się podatnikiem VAT.

Konieczne jest bowiem ustalenie, że w odniesieniu do tej czynności występował on w charakterze podatnika, tj. jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie osoba wykonująca prawo własności w stosunku to tego gruntu. Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą.

Orzecznictwo wskazuje w tym zakresie, iż przejawem aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykle formy ogłoszenia, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

Co należy jednak podkreślić na gruncie przedmiotowej sprawy, tego rodzaju aktywność „handlowa” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich (por. wyrok WA w Poznaniu z 16 listopada 2011 r., sygn. akt I SA/Po 657/11; wyrok WSA w Poznaniu z 30 stycznia 2013 r. sygn. akt I SA/Po 839/12).

Refleksji prawnej wymaga także znaczenie zamiaru, z jakim sprzedawca nabywał grunty, przy ocenie, czy działał on w charakterze podatnika, czy też nie. Wprawdzie we wskazanym wyżej wyroku TSUE nie odniósł się do tej kwestii, jednak niewątpliwie zamiar sprzedawcy przy nabywaniu gruntu nadal powinien być traktowany jako okoliczność mająca znaczenie dla rozstrzygania o statusie sprzedawcy (tak np. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z 30 lipca 2014 r., sygn. akt I SA/Go 367/14).

W tych ramach prawnych konieczne jest zatem ustalenie, czy w świetle zaprezentowanego stanu faktycznego, w celu dokonania dostawy nieruchomości podjął Pan aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez profesjonalnych handlowców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkowało koniecznością uznania go za podmiot prowadzący „działalność gospodarcza” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też zbycie to nastąpi w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

Pana aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami o charakterze rolniczym nie jest działalnością profesjonalnego handlowca w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika jednoznacznie, że nie dokonuje Pan systematycznie dostaw nieruchomości, a te które może potencjalnie realizować mają charakter incydentalny i związane są z zarządem majątkiem prywatnym.

Pana działania nie mają, poza tym charakteru zorganizowanego. Jak wskazano we wniosku, nie podejmował Pan żadnych działań charakterystycznych dla profesjonalnego obrotu gospodarczego w zakresie marketingu, reklamy, poszukiwania nabywców czy pośrednictwa. W Pana ocenie o zorganizowanym charakterze działalności takim działaniem nie może być również okoliczność wydzielenia nieruchomości, która ma być sprzedana. Potwierdza to np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 13 czerwca 2019 r. (sygn. akt I FSK 796/17), z którego wynika, że w zakresie zarządzania majątkiem prywatnym mieści się też aktywność polegająca na podziale działek o charakterze rolnym na działki budowlane. Zarządzenie majątkiem prywatnym nie wyklucza bowiem podejmowania takich kroków, aby w razie zbywania majątku uzyskać jak najlepszą cenę.

W realiach sprawy, sprzedaż przedmiotowej działki należy zatem uznać za czynność incydentalną, związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Nadto środki finansowe uzyskane z tytułu transakcji mają zostać przeznaczone na cele własne oraz prowadzonego przez Pana gospodarstwa rolnego.

W związku z przedstawionymi warunkami należy wskazać, że przede wszystkim nie podejmował Pan działań, które można nazwać profesjonalnymi. Ponadto, jak wskazano we wniosku, otrzymane pieniądze planuje Pan przeznaczyć na własne cele oraz rozwój prowadzonej działalności rolniczej.

Wobec powyższego, w związku ze sprzedażą przedmiotowej Nieruchomości nie będzie Pan występować jako podatnik prowadzący działalność gospodarczą.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.) - zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W art. 2 pkt 6 ustawy, podano definicję pojęcia towary:

Rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, zarówno grunty, jak i budynki i budowle spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak stanowi art. 15 ust. 2:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły do celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi również działalność gospodarczą jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże jak wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Co istotne – jak wskazał TSUE – dla uznania, że czynność sprzedaży działek następuje poza działalnością gospodarczą nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”. Trybunał nie uznał za podatnika VAT w rozumieniu prawa UE osoby fizycznej dokonującej sprzedaży gruntu, która prowadziła działalność rolniczą na tym gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, jeżeli nie wykonywała ona dodatkowych czynności (oprócz podziału) w związku z tą sprzedażą.

Wskazać należy, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy, w celu dokonania sprzedaży opisanego we wniosku gruntu podejmował/będzie podejmował Pan aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Pana za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Przedstawił Pan informacje, z których wynika, że:

‒Jest Pan rolnikiem ryczałtowym prowadzącym gospodarstwo role. Korzysta Pan w tym zakresie ze zwolnienia z VAT. Nie jest Pan również zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

‒(…) r. został Pan zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. Natomiast (…) r. nastąpiło wykreślenie rejestracji Pana jako podatnika VAT ze względu na zaprzestanie wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

‒Jest Pan właścicielem nieruchomości rolnej składającej się m.in. z działki ewidencyjnej 1.

‒Ww. nieruchomość nabył Pan od osób fizycznych na podstawie umowy sprzedaży z (…) r., jako działkę o numerze 2. Następnie w (…) r. działka o numerze 2 została podzielona na (…) mniejszych działek, w wyniku czego powstała nieruchomość o numerze 1. Dokonany podział gruntu powstał z Pana inicjatywny w celu łatwiejszego i efektywniejszego zarządzania majątkiem.

‒Po podziale działkę nr 1 użytkował Pan wyłącznie na potrzeby prowadzonego gospodarstwa rolnego. Na ten moment nieruchomość nie jest wykorzystywana w żaden sposób przez Pana, nawet na potrzeby własne prowadzonego gospodarstwa rolnego.

‒Dla terenu, na którym znajduje się opisana we wniosku nieruchomość, obowiązuje Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego, zgodnie z którym, przeznaczeniem podstawowym nieruchomości jest zabudowa zagrodowa, a przeznaczeniem dopuszczalnym są usługi nieuciążliwe. Nieruchomość o numerze 1 stanowi łąki trwałe i oznaczona jest symbolami „LIII” ((…)) oraz „ŁIV” ((…)).

‒Wykorzystywał Pan ww. nieruchomość do prowadzenia gospodarstwa rolnego.

‒Do działki nr 1 nie doprowadzono przyłącza prądu, gazu, wody ani kanalizacji.

‒Planuje Pan sprzedać ww. nieruchomość na rzecz osób fizycznych. Nie podejmował Pan żadnych działań marketingowych celem sprzedaży nieruchomości. Nie powierzył również kwestii sprzedaży nieruchomości profesjonalnym podmiotom zajmującym się obrotem nieruchomościami i obsługą rynku nieruchomości.

‒Otrzymał Pan propozycję sprzedaży nieruchomości bezpośrednio od Nabywcy.

‒Otrzymane pieniądze planuje Pan przeznaczyć na własne cele prywatne oraz rozwój prowadzonej działalności rolniczej.

‒Nie przewiduje zakupu nieruchomości w celach związanych z ich późniejszą sprzedażą.

‒W okresach poprzedzających planowaną sprzedaż ww. nieruchomości, zawarł Pan umowy sprzedaży dla (…) innych posiadanych nieruchomości.

‒Do momentu umowy sprzedaży nieruchomość nie jest i nie będzie udostępniania osobom trzecim na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia czy innej umowy.

‒Nie powierzył Pan sprzedaży nieruchomości profesjonalnym podmiotom zajmującym się obrotem nieruchomościami i obsługą rynku nieruchomości.

‒W związku ze sprzedażą działki nr 1 nie udzielił Pan Nabywcom lub innym podmiotom pełnomocnictw (zgód, upoważnień) w celu występowania w Pana imieniu w sprawach dotyczących sprzedaży działek.

‒Z działki mającej być przedmiotem sprzedaży przeznaczał Pan produkty rolne wyłącznie na własne potrzeby.

‒Przed sprzedażą ww. działki nie podejmował i nie podejmie Pan czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych, zmierzających do podniesienia wartości przedmiotowej działki, np.: budowy lub utwardzenia drogi, doprowadzenia mediów (dokonania przyłączy wody, prądu, gazu, kanalizacji itp.), ogrodzenia terenu bądź innych działań zmierzających do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności działki.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Pana wątpliwości dotyczą kwestii opodatkowania dostawy opisanej we wniosku nieruchomości (działki nr 1).

W świetle powyższego, aby wyjaśnić Pana wątpliwości należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy działa Pan w charakterze podatnika zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W kontekście powyższych ustaleń należy stwierdzić, że nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jak wynika z opisu sprawy nieruchomość przeznaczona do sprzedaży jest wykorzystywana przez Pana do działalności rolniczej. Nie podejmował Pan działań zmierzających do uatrakcyjnienia omawianej nieruchomości. Na ten moment nieruchomość nie jest wykorzystywana w żaden sposób przez Pana, nawet na potrzeby własne prowadzonego gospodarstwa rolnego. Nie podejmował Pan żadnych działań marketingowych celem sprzedaży Nieruchomości. Nie powierzył również kwestii sprzedaży nieruchomości profesjonalnym podmiotom zajmującym się obrotem nieruchomościami i obsługą rynku nieruchomości. Nie przewiduje Pan zakupu nieruchomości w celach związanych z ich późniejszą sprzedażą. Do momentu umowy sprzedaży nieruchomość nie jest i nie będzie udostępniania osobom trzecim na podstawie umowy najmu, dzierżawy, użyczenia czy innej umowy. W związku ze sprzedażą działki nr 1 nie udzielił Pan Nabywcom lub innym podmiotom pełnomocnictw (zgód, upoważnień) w celu występowania w Pana imieniu w sprawach dotyczących sprzedaży działek. Z działki mającej być przedmiotem sprzedaży przeznaczał Pan produkty rolne wyłącznie na własne potrzeby. Przed sprzedażą ww. działki nie podejmował i nie podejmie czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych, zmierzających do podniesienia wartości przedmiotowej działki, ogrodzenia terenu bądź innych działań zmierzających do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności działki.

W niniejszej sprawie brak jest przesłanek świadczących o takiej Pana aktywności w stosunku do zbycia nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż wskazanej we wniosku nieruchomości wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Nie podjął Pan takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Nabył Pan działkę w (…) roku celem powiększenia gospodarstwa rolnego, a po 10 latach w (…) roku dokonał Pan podziału ww. nieruchomości. Przez długi okres czasu prowadził Pan na tym gruncie działalność rolniczą, a zatem nabycie nieruchomości nie nastąpiło w celu jej odsprzedaży. Co prawda zbył Pan dwie inne nieruchomości na rzecz Gminy i dwie kolejne nieruchomości ponad 10 lat temu jednak należy podkreślić, że okres pomiędzy tymi zdarzeniami a sprzedażą działki nr 1 w horyzoncie czasowym jest długi i nie wskazuje na handlowy charakter czynności, które byłby wykonywane w sposób zorganizowany i ciągły przez Pana.

Działania podejmowane przez Pana należą zatem do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Sprzedając działkę nr 1 będzie Pan korzystać z przysługującego Panu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie będą miały zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem dokonując sprzedaży ww. nieruchomości , będzie Pan korzystał z przysługującego Panu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Pana cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży działki nr 1, a dostawę tej nieruchomości cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).