Interpretacja indywidualna z dnia 10 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.848.2022.1.IR

Obowiązek poboru podatku od wynagrodzenia Partnera z tytułu udostępnienia części strony internetowej.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 listopada 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 7 listopada 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, działającym m.in. na rynku reklamowym (działalność agencji reklamowych). Wnioskodawca prowadzi obecnie działalność w branży nowych technologii oraz reklamy. Wniosek dotyczy tak działających już rozwiązań, jak i zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca jest zarejestrowany dla celów podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca posiada rozwiązanie informatyczne, które pozwala na wyświetlanie dowolnych treści, zarówno statycznych (np. zdjęć), jak i dynamicznych (np. slajdów, animacji) w czasie rzeczywistym, na stronach internetowych o określonych właściwościach (opisanych poniżej).

Rozwiązanie polegało na tym, że Wnioskodawca uzyskuje na wyłączność możliwość wyświetlania dowolnych, wybranych przez siebie treści na fragmencie strony internetowej zarządzanej przez osobę trzecią (osobę fizyczną). Rozwiązanie polegać będzie na tym, że:

1.Wnioskodawca zawiera oraz zawierać będzie z właścicielami lub osobami zarządzającymi stronami internetowymi (dalej, „Partnerzy”) umowy, zgodnie z którymi Wnioskodawca uzyskuje lub uzyska wyłączną możliwość decydowania o tym, co będzie wyświetlane na danej, uzgodnionej z Partnerami, części (na danym fragmencie) strony. Partner może nie być właścicielem strony, ale musi mieć wyłączną możliwość decydowania o treściach umieszczanych na stronie (tj. musi mieć możliwość zarządzania tą stroną) lub na jej fragmencie (tj. musi mieć możliwość zarządzania częścią strony), z którego Wnioskodawca będzie chciał korzystać. Istotne jest, że Partner będzie tracić władztwo nad tą częścią strony internetowej, którą udostępnia Wnioskodawcy. Utrata tego władztwa następuje oraz będzie następować po zawarciu stosownej umowy (opisanej poniżej) oraz jednorazowym zainstalowaniu kodu należącego do Wnioskodawcy na urządzeniu należącym do Partnera (zarządzającego stroną).

Zgodnie z umową, jej przedmiotem jest lub będzie „udostępnienie przez Partnera na rzecz Spółki możliwości wyświetlania treści, w tym treści reklamowych na stronie internetowej lub podstronie zarządzanej przez Partnera. Oznacza to, że Partner udostępnia media internetowe, na określony czas, w celu zamieszczania i utrzymywania treści Spółki pod określonym adresem internetowym (dzierżawa/wynajem powierzchni reklamowej na stronie internetowej lub podstronie zarządzanej przez Partnera)”.

2.Wnioskodawca zawiera i zawierać będzie ww. umowy w 2022 r. oraz w latach późniejszych, z osobami, które spełniają określone wymagania, tj. są właścicielami lub zarządzającymi stronami internetowymi, które pozwalają lub bezpośrednio udostępniają możliwość prezentowania transmisji na żywo. Mogą być to strony własne Partnerów, jak i strony Partnerów zakładane w ramach portali udostępniających tego typu rozwiązania informatyczne. Warunkiem jest jednak to, żeby Partner był osobą zarządzającą całą stroną lub osobą zarządzającą jej odpowiednim fragmentem (częścią).

3.Z uwagi na uwarunkowania biznesowe Wnioskodawca zainteresowany jest stronami, które posiadają wbudowane lub udostępnione (niewbudowane, ale dostarczane przez dedykowane do tego platformy; zakotwiczone, udostępnione w zasobach) narzędzia dla prowadzenia transmisji na żywo. Fragment strony, na którym Wnioskodawca jest lub będzie wyłącznie uprawniony do umieszczania treści będzie fragmentem znajdującym się w części strony, na której będzie prezentowana transmisja na żywo.

4.Partnerzy nie mają i nie będą mieli żadnego wpływu na to:

a)czy coś będzie wyświetlane na przekazanym na wyłączność na rzecz Wnioskodawcy fragmencie strony internetowej; a jeśli tak:

b)kiedy oraz jak długo będzie wyświetlana treść dostarczana przez Wnioskodawcę na przekazanym na wyłączność na rzecz Wnioskodawcy fragmencie strony internetowej;

c)jaka będzie wyświetlana treść dostarczana przez Wnioskodawcę na przekazanym na wyłączność na rzecz Wnioskodawcy fragmencie strony internetowej. Przykładowo mogą być to zdjęcia, animacje, napisy i im podobne. Może być to jednak także (jeśli Wnioskodawca tak postanowi) czarne tło. Partner nie może i nie będzie mógł sprzeciwić się temu, jaka treść ma być wyświetlana.

To Wnioskodawca będzie decydować o czasie i treści wyświetlanej (w tym, o braku wyświetlania treści). Wnioskodawca zamierza wyświetlać różne treści, przede wszystkim jednak treści reklamowe swoje oraz treści reklamowe podmiotów trzecich (firmy/marki; dalej: „podmioty trzecie”).

5.Wnioskodawca planuje wypłacać (w 2022 roku oraz w latach późniejszych) Partnerom wynagrodzenie. Nie będzie ono uzależnione od rezultatu (np. kliknięcia przez użytkownika Internetu odwiedzającego stronę w wyświetlaną treść), tylko od ilości wyświetleń strony zarządzanej przez Partnera w określonym czasie. Będzie ono także niezależne od tego, co dzieje się w pozostałej, nieprzekazanej do wyłącznego wykorzystania przez Wnioskodawcę, części strony internetowej.

Partner nie będzie mógł podejmować żadnych interakcji z treścią, co będzie zapewnione zarówno przez zobowiązania umowne.

W uproszczeniu: Wnioskodawca jest zainteresowany wyłącznie pozyskiwaniem przestrzeni na stronach internetowych i tylko taką przestrzeń będzie pozyskiwać. Dla Wnioskodawcy nie będzie ważna osoba Partnera (tj. kim jest dany Partner i czym się zajmuje), nie będzie ważne to, czy przestrzeń jest pusta, wypełniona treścią Partnera czy może wypełniona treścią podmiotów trzecich; Wnioskodawca zainteresowany jest wyłącznie tym, żeby wyświetlać treści swoje oraz podmiotów trzecich oraz, żeby strona zarządzana przez Partnera była wyświetlana (dostępna w sieci). Partner nie wykonuje i nie będzie wykonywał na rzecz Wnioskodawcy żadnych dodatkowych usług lub czynności.

6.Wnioskodawca zarabia i zarabiać będzie (osiągać korzyści z uzyskiwanej przestrzeni) poprzez podpisywanie z podmiotami trzecimi (firmami/markami) umów, których elementem będzie pokazanie określonych treści w sieci Internet (np. reklam). W ten sposób czerpać będzie korzyści z fragmentu strony, który został oddany Wnioskodawcy do wyłącznego gospodarowania przez Partnera. Umowy takie zawierane są w 2022 r. oraz będą w latach późniejszych.

7.Zawarcie umów zarówno z Partnerami, jak z podmiotami trzecimi (firmami/markami) będzie zautomatyzowane i będzie następować na podstawie ogólnych warunków umów przygotowanych przez Wnioskodawcę. Zawieranie umów jest i będzie oparte o wzorzec umowy oraz dokonywane będzie przez formularz rejestracji na stronie internetowej. Umowa z Partnerami:

a)zakłada i zakładać będzie zakaz jakiegokolwiek wpływania na odbiorców wyświetlanych treści (np. opisywania wyświetlanych treści lub zachęcania do interakcji z tymi treściami) (co już było wskazywane powyżej);

b)nie nakłada i nie będzie nakładała na Partnera żadnych innych (poza oddaniem na wyłączność fragmentu strony na rzecz Wnioskodawcy) obowiązków względem Wnioskodawcy (np. do wykonania jakichkolwiek świadczeń);

c)może być rozwiązana w każdym czasie przez każdą ze stron.

Wówczas Partner odzyskiwać będzie władztwo nad przekazanym wcześniej fragmentem strony.

8.Wszystkie rozliczenia Wnioskodawcy będą bezgotówkowe (przelewy).

Kontrahentami Wnioskodawcy są oraz będą mogli/mogą być:

1)w odniesieniu do Partnerów: osoby nieprowadzące działalności gospodarczej, posiadający miejsce zamieszkania w Polsce lub za granicą, jak i osoby prowadzące działalność gospodarczą, posiadające miejsce zamieszkania w Polsce lub za granicą;

2)w odniesieniu do podmiotów trzecich (firm/marek): osoby prowadzące działalność gospodarczą mające siedzibę w Polsce lub za granicą.

Pytanie

Czy w przypadku wypłaty wynagrodzenia na rzecz Partnerów, osób fizycznych posiadających rezydencję podatkową w Polsce i nieprowadzących działalności gospodarczej, Wnioskodawca będzie zobowiązany do pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych od tych wypłat?

Państwa stanowisko w sprawie

UWAGI OGÓLNE – INNA INTERPRETACJA WYDANA W PODOBNYM STANIE

Wnioskodawca wskazuje, że w niedawnym czasie została wydana interpretacja indywidualna, która dotyczy istotnie podobnego stanu faktycznego (0114-KDIP3-2.4011.548.2022.2.MT).

UWAGI OGÓLNE – WZOROWANIE NA ISTNIEJĄCYCH PRODUKTACH

W ocenie Wnioskodawcy, zasadniczą kwestią dla prawidłowej kwalifikacji prawnopodatkowej jest zrozumienie sposobu działania Wnioskodawcy. Wnioskodawca swój model biznesowy wywodzi bowiem z modelu stosowanego obecnie na rynku m.in. przez firmę …, który był już przedmiotem szczegółowej analizy ze strony Ministra Finansów w interpretacji ogólnej (DD2/033/55/KBF/14/RD-75000 z dnia 5 września 2014 r.).

W szczególności, rozwiązanie Wnioskodawcy zawiera wszystkie szczególne cechy rozwiązania stosowanego przez …, a są to:

1.Partnerzy, którzy współpracują i będą współpracować z Wnioskodawcą mogą udostępniać wybrane przez siebie fragmenty stron internetowych o właściwościach ustalonych przez Wnioskodawcę na wyłączność Wnioskodawcy (jak w przypadku …).

2.Wynagrodzenie Partnerów nie będzie zależne od tego, co dzieje się w pozostałej części strony, tj. nieprzekazanej do wyłącznego dysponowania części strony (jak w przypadku …). Równie dobrze może być to czarny ekran (jak w przypadku …). Wynagrodzenie uzależnione jest od ilości wyświetleń (jak w przypadku …).

3.Osoby zarządzające stronami, którzy współpracują z Wnioskodawcą będą mogły w każdej chwili zakończyć współpracę (jak w przypadku …).

W przypadku … osoby mogą też wybierać to, jakie kategorie treści mają być wyświetlane, przy czym Wnioskodawca obecnie nie planuje takiej funkcjonalności. Wnioskodawca nie planuje także prowadzenia rozliczeń opartych o ilość kliknięć w treści wyświetlane na przekazanej do wyłącznego dysponowania części strony (co, zgodnie z wiedzą Wnioskodawcy, robi …).

W uproszczeniu, Wnioskodawca uważa, że:

1.Wnioskodawcę oraz Partnera łączy i łączyć będzie umowa dzierżawy/najmu powierzchni reklamowej (umowa podobna do umowy dzierżawy/najmu);

2.Wnioskodawcę oraz podmioty trzecie (firmy/marki) łączy i będzie łączyć umowa na świadczenie usług reklamowych, której elementem będzie wyświetlanie treści na cudzych stronach internetowych.

Wymaga także podkreślenia, że Partner, tj. osoba zarządzająca stroną, nie musi być jej właścicielem, co wskazuje ww. interpretacja ogólna, jak i wyrok NSA sygn. akt II FSK 2485/10 (odwołujący się do administratora strony).

Zgodnie z najlepszą wiedzą Wnioskodawcy jedynym elementem odróżniającym stan faktyczny stanowiący stan badany w ramach powołanej na wstępie interpretacji ogólnej oraz stan faktyczny dotyczący Wnioskodawcy jest to, że Wnioskodawca zainteresowany jest uzyskiwaniem wyłącznego prawa do wyświetlania treści na stronach o określonych właściwościach (posiadających wbudowaną lub udostępnioną w zasobach możliwość transmisji wideo na żywo). Może być to zarówno strona, której właścicielem jest osoba zawierająca z Wnioskodawcą umowę dzierżawy/najmu (umowy podobnej do umowy dzierżawy/najmu), jak i strona, którą taka osoba tylko zarządza (kieruje oraz decyduje o jej treści). W ocenie Wnioskodawcy, sama właściwość (cecha) strony internetowej (tj. określona funkcjonalność strony polegająca na możliwości prowadzenia transmisji wideo na żywo) nie zmienia jednak kwalifikacji podatkowo-prawnej węzła umownego łączącego Wnioskodawcę z osobą zarządzającą (administrującą) stroną internetową. Istotą jest tu bowiem oddanie określonego fragmentu strony (fragmentu ekranu) do wyłącznego dysponowania przez Wnioskodawcę.

Wnioskodawca podkreśla także, że treści wyświetlane przez Wnioskodawcę nie będą działały na zasadzie np. reklam w portalu … (jako przerywnik treści wyświetlany w określonych momentach, który przerywa treść zasadniczą, za którą odpowiada twórca), tylko będą elementem autonomicznym względem tego, co jest wyświetlane na stronie Partnera, tak jak to ma miejsce przy usługach … oraz wszystkich innych usług, które działają w modelu najmu/dzierżawy powierzchni reklamowej.

ARGUMENTACJA DOT. USŁUGI REKLAMOWEJ

W ocenie Wnioskodawcy, przed zasadniczym uzasadnieniem prawnym należy podkreślić, że umowa, która łączy i będzie łączyć Wnioskodawcę oraz Partnera nie może być uznana za umowę o świadczenie usług reklamowych. Z uwagi na fakt, że pojęcie „reklama” nie ma definicji legalnej należy odwołać się do definicji słownikowej, zgodnie z którą:

1.(PWN) „reklama to działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług, plakat, napis, ogłoszenie, krótki film itp. służące temu celowi”;

2.(SJP, red. M. Szymczak) „reklama oznacza rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję i inne podobne środki, np. plakaty, napisy, ogłoszenia służące temu celowi”.

Na słuszność posługiwania się wykładnią językową i gramatyczną oraz jej wyższości nad wykładnią celowościową oraz systemową wskazuje się bowiem w orzecznictwie choćby w ramach wyroku NSA z 19 lutego 2021 r., sygn. akt II FSK 2441/20 („(...) to właśnie wykładni gramatycznej i językowemu znaczeniu pojęć należy przypisać znaczenie rzeczywistego charakteru czynności(...)”).

Opis stanu faktycznego wskazuje zaś, że rolą Partnera jest wyłącznie udostępnienie (dzierżawa/najem) przestrzeni i to udostępnienie przestrzeni będzie istotą relacji łączącej Partnera z Wnioskodawcą. Istota ta znajdzie poparcie także, w opisanych na wstępie, zobowiązaniach kontraktowych Partnera (zakaz interakcji) oraz rozwiązaniach programistycznych (informatycznych blokadach wpływu na treść). Dodatkowe potwierdzenie to sposób rozliczania Wnioskodawcy z Partnerem, który >nie< będzie oparty o efektywność (np. ilość interakcji z treścią, ilość klików, prowizja od sprzedaży), ale o samą dostępność strony internetowej (to, że strona internetowa zostanie wyświetlona). Istotą relacji łączącej Partnera z Wnioskodawcą >nie< będzie także udostępnianie przez Partnera treści (np. rozpowszechnianie informacji) lub podejmowanie jakichkolwiek innych działań z tą treścią.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w sprawie dotyczącej podatku dochodowego niemożliwe jest odwołanie się do koncepcji świadczenia kompleksowego (złożonego), istniejącego na gruncie podatku od towarów i usług (tak: WSA w Gliwicach z dnia 31 października 2019 r., sygn. akt I SA/GI 932/19; wyrok WSA w Gliwicach z dnia 10 września 2020 r., sygn. akt I SA/GI 1642/19). Przy odwołaniu się zaś do tej koncepcji doszłoby do konieczności zakwestionowania ustaleń powołanej na wstępie interpretacji ogólnej (DD2/033/55/KBF/14/RD-75000), która uznała, że „osoba fizyczna udostępniająca na stronie internetowej miejsce w celu zamieszczenia treści o charakterze m.in. reklamowym za wynagrodzeniem uzyskuje przychód z tytułu umowy o podobnym charakterze do umowy najmu lub dzierżawy”; co stanowi niemal identyczny opis relacji, która będzie łączyć Partnera i Wnioskodawcę.

ARGUMENTACJA PRAWNA

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1991 r. Nr 80 poz. 350 ze zm.; dalej: UPDOF): osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). O sposobie opodatkowania danego dochodu oraz o istnieniu ewentualnego obowiązku pobrania podatku przez płatnika decyduje w pierwszej kolejności źródło do jakiego zostanie on zakwalifikowany.

W art. 10 ust. 1 UPDOF ustawodawca wymienia katalog źródeł przychodów, w tym w szczególności:

1)działalność wykonywana osobiście – art. 10 ust. 1 pkt 2 UPDOF;

2)najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą - art. 10 ust. 1 pkt 6 UPDOF;

3)prawa majątkowe – art. 10 ust. 1 pkt 7 UPDOF;

4)inne źródła – art. 10 ust. 1 pkt 9 UPDOF.

Co do zasady, obowiązkowi poboru podatku przez płatnika objęte są m.in. przychody ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych (art. 31 UPDOF), przychody z działalności wykonywanej osobiście czy przychody z praw majątkowych (art. 41 ust. 1 UPDOF). Obowiązku takiego nie ma natomiast w przypadku przychodów uzyskiwanych z tytułu najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze.

Umowy Wnioskodawcy z zarządzającymi stronami internetowymi dotyczą i będą zaś dotyczyć oddania na wyłączność na rzecz Wnioskodawcy fragmentu strony, co – w ocenie Wnioskodawcy – zgodnie z art. 709 KC będzie przesądzać o stosowaniu przepisów o dzierżawie (dzierżawa praw).

Trudno przy tym przesądzić czym (jakim prawem albo wiązką praw) jest fragment strony internetowej, przy czym – w ocenie Wnioskodawcy – nie ma to znaczenia dla kwalifikacji podatkowej. Istotą jest bowiem to, że strona internetowa jest określonym prawem (np. utworem w rozumieniu prawa autorskiego), które może być dzierżawione w myśl ogólnej zasady swobody umów oraz art. 709 KC. Fakt możliwości dzierżawy potwierdza przy tym powołana już wielokrotnie interpretacja ogólna (DD2/033/55/KBF/14/RD-75000), która nie przesądza charakteru strony internetowej (czy jest to określone prawo, czy też wiązka praw) stwarzając jedynie, że jest możliwa rzeczona dzierżawa.

Skoro więc przedmiotowa umowa będzie umową podobną do umowy dzierżawy, a zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 UPDOF, do tego źródła zaliczyć należy również „inne umowy o podobnym charakterze", to konsekwencją tego faktu jest brak obowiązku Wnioskodawcy do pełnienia funkcji płatnika.

Poza ww. interpretacją ogólną potwierdzeniem stanowiska Wnioskodawcy są orzeczenia sądów administracyjnych oraz organów podatkowych (por. wyrok NSA z dnia 9 marca 2012 r., sygn. akt II FSK 1548/10, wyrok NSA z dnia 19 czerwca 2012 r., sygn. akt II FSK 2485/10 , wyrok NSA z dnia 27 lutego 2013 r., sygn. akt II FSK 1305/11, wyrok NSA z dnia 27 lutego 2013 r., sygn. akt II FSK 1305/11).

Podobnie wypowiedział się również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji wydanej 6 kwietnia 2018 r. (0112-KDIL3-1.4011.119.2018.1 AGR).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny na podstawie art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.

Jednocześnie należy poinformować, że na dzień wydania niniejszej interpretacji indywidualnej obowiązuje tekst jednolity ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.).

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Tutejszy Organ podkreśla, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.) jest sam przepis prawa. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Państwa chroniła w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.