Interpretacja indywidualna z dnia 5 stycznia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-3.4012.514.2022.2.LK

Dotyczy uznania Pana za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży działki gruntu oraz zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla sprzedaży działki.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 października 2022 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania Pana za podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży działki gruntu oraz zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla sprzedaży działki nr 1. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 16 grudnia 2022 r. (wpływ 19 grudnia 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego  

Jest Pan osobą fizyczną nieprowadzącą pozarolniczej działalności gospodarczej, nie jest Pan również czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach darowizny z 25 marca 2002 r. Rep. A nr (…) otrzymał Pan nieruchomość położoną w (…), Gmina (…), województwo (…), przy ulicy (…) w formie niezabudowanej działki gruntu oznaczonej w księdze wieczystej (…) Sądu Rejonowego w (…) numerem ewidencyjnym 1. Powierzchnia ww. działki wynosi 0,2303 ha. Działka w księgach wieczystych oznaczona została jako „grunty orne”. Z tytułu jej nabycia nie przysługiwało Panu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz w okresie w którym ww. nieruchomość stanowiła jego własność, nie poniósł Pan wydatków na jej ulepszenie w wysokości przekraczającej 30% jej wartości początkowej. Z wydanego zaświadczenia właściwego organu wynika, że dla działki gruntu będącej przedmiotem transakcji brak jest obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i nie jest ona objęta uproszczonym planem urządzenia lasów ani decyzją, o której mowa w art. 19 ust. 3 ustawy o lasach. Działka gruntu nie jest położona na obszarze rewitalizacji bądź w specjalnej strefie ekonomicznej. Działka nie jest zabudowana i nie jest terenem budowlanym. W granicach przedmiotowej nieruchomości nie ma powierzchniowych śródlądowych wód płynących, posiada ona bezpośredni dostęp do drogi publicznej, nie została nabyta od Skarbu Państwa, ani jednostki samorządu terytorialnego. 22 sierpnia 2022 r. zawarł Pan ze Spółką A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa z siedzibą w (…) przedwstępną umowę sprzedaży działki, o której mowa w niniejszym piśmie. Sprzedający został poinformowany przez kupującego, że na działce już po jej faktycznym nabyciu, jest planowana inwestycja budowlana, jednak na dzień zawarcia umowy sprzedaży działka będzie nadal gruntem ornym.

Uzupełnienie i doprecyzowanie wniosku

a)Wskazana we wniosku darowizna gruntów na Pana rzecz była naturalną konsekwencją kontynuacji przez Pana działalności rolnej, którą wcześniej w tym miejscu prowadził Pana ojciec, również rolnik. Wszystkie grunty otrzymane przez Pana od ojca w drodze darowizny, w tym oznaczoną aktualnie nr 1, były - zgodnie z ich pierwotnym przeznaczeniem - wykorzystywane na cele produkcji rolnej, w tym do uprawy orzecha włoskiego, a część wykorzystywana była do uprawy rolnej roślin ozdobnych. Część otrzymanych w darowiźnie nieruchomości (zabudowanych) została w późniejszym terminie wynajęta, ale nie dotyczy to gruntów będących przedmiotem wniosku o interpretację. Działka 1 nie była wynajmowana.

b)Działka nr 1 nie była i nie jest przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

c)Nabywca działek zgłosił się do Pana sam, ponieważ od Pana sąsiada, Pana D.O. dowiedział się, że ma Pan grunty, z których od pewnego czasu stały się zbyteczne dla Pana działalności rolniczej. Pan O. jest właścicielem działki sąsiedniej, którą próbował wcześniej sprzedać na rzecz A. Sp. z o.o. s.k., ale transakcja nie doszła do skutku z nieznanych Panu przyczyn.

d)Nie podejmował Pan ani nie będzie Pan podejmował wobec działki będącej przedmiotem przyszłej sprzedaży żadnych czynności, zmierzających do podniesienia jej wartości, w tym takich, które wymagałyby zaangażowania własnych środków finansowych.

e)W realizacji żądania dotyczącego opisania przez Pana warunków umowy przedwstępnej przedstawia Pan jej mogące mieć znaczenie dla oceny sprawy postanowienia tak, jak zostały one zapisane w rzeczonym dokumencie. Zobowiązał się Pan sprzedać Spółce pod firmą A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa z siedzibą w (…), w stanie wolnym od wszelkich obciążeń, praw i roszczeń osób trzecich, za cenę w kwocie 1 151 500 zł (jeden milion sto pięćdziesiąt jeden tysięcy pięćset złotych) niezabudowaną nieruchomość położoną w (…), gmina (…), województwo (…), stanowiącą działkę gruntu oznaczoną numerem ewidencyjnym 1 (…) o powierzchni 0,2303 ha (dwa tysiące trzysta trzy metry kwadratowe), pochodzącą z księgi wieczystej numer (…) Sądu Rejonowego w (…), a (…) działającą w imieniu Spółki pod firmą: A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa z siedzibą w (…) ww. niezabudowaną nieruchomość za podaną cenę zobowiązała się kupić. Zgodnie Państwo ustalili, że umowa przyrzeczona - w wykonaniu zobowiązania wynikającego z przedwstępnej umowy sprzedaży - zostanie zawarta po uprzednim ziszczeniu się następujących warunków: uzyskaniu staraniem i na koszt przyszłej strony Kupującej ostatecznej i prawomocnej decyzji o pozwoleniu na budowę na nieruchomości będącej przedmiotem tego aktu planowanej inwestycji wraz z pełną infrastrukturą techniczną i uzgodnionym układem komunikacyjnym, nabycia przez przyszłą stronę Kupującą, sąsiadujących z działką gruntu będącą przedmiotem tego aktu, działek gruntu numer 2 oraz części działki gruntu 3 o powierzchni około 0,0790 ha (siedemset dziewięćdziesiąt metrów kwadratowych). Postanowili Państwo również, że warunki opisane w ust. 2 tego paragrafu zastrzeżone są na korzyść przyszłej strony Kupującej, co oznacza, że przyszła strona Kupująca może żądać zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży pomimo niespełnienia się tych warunków. Ponadto zobowiązał się Pan do przedstawienia rozmaitych, koniecznych dla umów tego rodzaju dokumentów, a także zaświadczenia właściwego organu, z treści którego wynikać będzie, iż dla działki gruntu będącej przedmiotem tego aktu brak jest obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Ustaliliście Państwo również, że wydanie przedmiotowej nieruchomości w posiadanie przyszłej stronie Kupującej nastąpi w terminie 14 dni od dnia zawarcia umowy przyrzeczonej. Korzyści, ciężary i ryzyka przejdą na przyszłą stronę Kupującą wraz z wydaniem jej przedmiotowej nieruchomości w posiadanie. Wyraził Pan zgodę na wejście w teren nieruchomości będącej przedmiotem tego aktu przez Spółkę pod firmą: A. z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa z siedzibą w (…) lub wskazane przez nią podmioty, celem przeprowadzenia badań gruntu. Udzielił Pan również ww. Spółce nieodwołalnej i nieodpłatnej zgody na dysponowanie nieruchomością będącą przedmiotem tego aktu na cele budowlane w rozumieniu art. 3 pkt 11 ustawy Prawo budowlane w celu uzyskania pozwolenia na budowę, w tym w szczególności prawo występowania we własnym imieniu lub poprzez pełnomocników w celu uzyskania wszelkich wymaganych prawem decyzji, postanowień i uzgodnień ze wszystkimi organami administracji, osobami fizycznymi i prawnymi, jakie w zakresie zamierzonego przez przyszłą stronę Kupującą celu inwestycyjnego okażą się niezbędne. W razie ewentualnych wątpliwości należy powyższe rozumieć jako użyczenie przedmiotowej nieruchomości do dnia zawarcia umowy przyrzeczonej, przy czym do rozpoczęcia prac budowlanych wymagana jest Pana odrębna pisemna zgoda. Powyższe prawo do dysponowania nieruchomością nacele budowlane nie oznacza jednak wydania przedmiotowej nieruchomości w posiadanie lecz udzielone zostaje wyłącznie w celach, o których mowa powyżej. Zobowiązał się Pan również do współdziałania z A. w celu uzyskania przez nią pozwolenia na budowę, w tym do składania niezbędnych oświadczeń oraz udzielania, odrębnymi dokumentami, stosownych pełnomocnictw i zgód, jakie okażą się konieczne w związku z planowaną inwestycją budowlaną. Jednak do chwili złożenia niniejszych wyjaśnień żadnych, odrębnych od wyżej opisanych, pozwoleń czy pełnomocnictw nie udzielał Pan.

f)Innych pełnomocnictw lub zgód ponad te, które zawarto w umowie przedwstępnej i które wyczerpująco opisał Pan powyżej, Pan nie udzielił.

g)Wobec działki była wydana przez Prezydenta Miasta (…) decyzja o warunkach zabudowy w związku z zamiarem wybudowania na niej obiektu handlowego przez B. Sp. z o.o. (wnioskodawcą oraz stroną postępowania oraz decyzji o warunkach był właśnie ten podmiot, a nie Pan), ale transakcja nabycia gruntu przez ten podmiot nie została zrealizowana, dlatego decyzja o warunkach stała się w istocie bezprzedmiotową. Dlatego też wątek decyzji uzyskanej przez B. w Pana ocenie nie ma znaczenia dla oceny podatkowej sprawy objętej wnioskiem o interpretację.

h)21 grudnia 2015 r. aktem notarialnym Rep. „A" nr (…) dokonał Pan sprzedaży nieruchomości niezabudowanej - działki 4 o powierzchni 917 m², nabytej identycznie jak pozostałe działki od Pana ojca, na podstawie umowy darowizny z 25 marca 2002 r. (Rep. A numer (…)). Była to nieruchomość rolna. Na działce tej prowadził Pan działalność ogrodniczą do 2012 r., była to w dominującym zakresie uprawa kwiatów ozdobnych, a pozostała część tego gruntu była obsadzona różnymi roślinami owocowymi, w zależności od warunków rynkowych. Działalność ogrodniczą na tym obiekcie zakończył Pan z uwagi na zbieg dwóch czynników: postępującego obniżenia rentowności produkcji tego rodzaju (pod wpływem konkurencji producentów z innych krajów UE, głównie z Holandii), a także w rezultacie normalnej dekapitalizacji infrastruktury technicznej (osłon), pod którymi uprawy były prowadzone. Spadek zysków nie pozwolił na podjęcie racjonalnej decyzji o inwestowaniu w działalność o niskiej rentowności. W chwili sprzedaży na działce znajdowały się jeszcze nasadzenia owocowe. Z uwagi na charakter oraz warunki transakcji nie był Pan zobowiązany zarejestrować się jako podatnik VAT i wykazać należny podatek od tej transakcji.

Pytanie

Czy sprzedaż ww. nieruchomości gruntowej podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, czy korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9?

Pana zdaniem

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Działka, o której mowa jest terenem niezabudowanym innym niż tereny budowlane. Jest gruntem ornym. Z tytułu jej nabycia podatnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz w okresie w którym ww. nieruchomość stanowiła jego własność, nie poniósł on wydatków na jej ulepszenie w wysokości przekraczającej 30% jej wartości początkowej - co spełnia wymóg do zwolnienia zawarty w art. 43 ust. 1 pkt 10. Na dzień sprzedaży działka nadal będzie widniała w księgach wieczystych jako teren orny. Dla działki gruntu będącej przedmiotem transakcji brak jest na chwile obecną obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i nie jest ona objęta uproszczonym planem urządzenia lasów ani decyzją, o której mowa w art. 19 ust. 3 ustawy o lasach. Działka gruntu nie jest położona na obszarze rewitalizacji bądź specjalnej strefie ekonomicznej. Działka nie jest zabudowana i nie jest terenem budowlanym. Zamiar nabywcy o przeznaczeniu terenu pod zabudowę po jej formalnym nabyciu, nie stanowi okoliczności uzasadniających opodatkowanie sprzedaży stawką 23%. Według podatnika sprzedaż ww. działki może korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.) – zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach - rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Należy jednak zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, była przedmiotem orzeczenia z 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Trybunał orzekł, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

Trybunał wyjaśnił, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Tym samym, w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne znaczenie ma fakt, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego w celu dokonania sprzedaży nieruchomości podjął Pan aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Pana za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności, jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że jest Pan osobą fizyczną nieprowadzącą pozarolniczej działalności gospodarczej, nie jest Pan również czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach darowizny z 25 marca 2002 r. otrzymał Pan nieruchomość położoną w (…) w formie niezabudowanej działki gruntu oznaczonej w księdze wieczystej (…) Sądu Rejonowego w (…) numerem ewidencyjnym 1. Działka w księgach wieczystych oznaczona została jako „grunty orne”. Z wydanego zaświadczenia właściwego organu wynika, że dla działki gruntu będącej przedmiotem transakcji brak jest obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i nie jest ona objęta uproszczonym planem urządzenia lasów ani decyzją, o której mowa w art. 19 ust. 3 ustawy o lasach. Działka nie jest zabudowana. W granicach przedmiotowej nieruchomości nie ma powierzchniowych śródlądowych wód płynących, posiada ona bezpośredni dostęp do drogi publicznej. 22 sierpnia 2022r. zawarł Pan ze A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa z siedzibą w (…) przedwstępną umowę sprzedaży działki o której mowa w niniejszym piśmie. Sprzedający został poinformowany przez kupującego, że na działce już po jej faktycznym nabyciu, jest planowana inwestycja budowlana, jednak na dzień zawarcia umowy sprzedaży działka będzie nadal gruntem ornym. Wobec działki była wydana przez Prezydenta Miasta (…) decyzja o warunkach zabudowy w związku z zamiarem wybudowania na niej obiektu handlowego przez B. Sp. z o.o. (wnioskodawcą oraz stroną postępowania oraz decyzji o warunkach był właśnie ten podmiot, a nie Pan), ale transakcja nabycia gruntu przez ten podmiot nie została zrealizowana.

Na tle powyższego opisu sprawy Pana wątpliwości dotyczą tego, czy sprzedaż działki będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT oraz korzystała ze zwolnienia z tego podatku.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar z jakim została zrealizowana i okoliczności w jakich ją wykonano.

Analiza okoliczności przedstawionych we wniosku oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów ustawy pozwala stwierdzić, że w niniejszej sprawie wystąpiły okoliczności, które łącznie wskazują, że sprzedaż działki nr 1, stanowić będzie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a Pan jako Sprzedający z tytułu tej transakcji będzie podatnikiem podatku VAT zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy.

Dla właściwej oceny Pana stanowiska, niezbędne jest dokonanie analizy skutków zawarcia umowy przedwstępnej i udzielenia pełnomocnictwa Spółce Kupującej.

Należy w tym miejscu wskazać, że kwestie dotyczące stosunków cywilnoprawnych między podmiotami, w tym kwestie dotyczące przeniesienia własności nieruchomości, regulują przepisy ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym.

Zgodnie z ogólnymi zasadami dotyczącymi sprzedaży zawartymi w art. 535 Kodeksu cywilnego:

Przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, w myśl którego:

Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej, albo że strony inaczej postanowiły.

Z kolei umowa przedwstępna została uregulowana w art. 389-396 Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 389 § 1 Kodeksu cywilnego:

Umowa, przez którą jedna ze stron lub obie zobowiązują się do zawarcia oznaczonej umowy (umowa przedwstępna), powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej.

Artykuł 389 § 2 Kodeksu cywilnego wskazuje, że:

Jeżeli termin, w ciągu którego ma być zawarta umowa przyrzeczona, nie został oznaczony, powinna ona być zawarta w odpowiednim terminie wyznaczonym przez stronę uprawnioną do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej. Jeżeli obie strony są uprawnione do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej i każda z nich wyznaczyła inny termin, strony wiąże termin wyznaczony przez stronę, która wcześniej złożyła stosowne oświadczenie. Jeżeli w ciągu roku od dnia zawarcia umowy przedwstępnej nie został wyznaczony termin do zawarcia umowy przyrzeczonej, nie można żądać jej zawarcia.

Umowa przedwstępna jest więc jedynie zobowiązaniem do przeniesienia własności, lecz własności nie przenosi. Kupujący nie otrzymuje na mocy tej umowy żadnych uprawnień właścicielskich. Właścicielem zostaje dopiero dzięki zawarciu umowy przyrzeczonej.  Tym samym, zgodnie z powyższymi normami prawa cywilnego, umowa przedwstępna, będąca przyrzeczeniem zawarcia właściwej umowy sprzedaży, nawet jeśli sporządzona została w formie aktu notarialnego, nie powoduje przeniesienia prawa własności nieruchomości.

Ponadto, zgodnie z art. 95 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

Z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela.

Czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.

W myśl art. 96 ww. Kodeksu:

Umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo).

Stosownie do art. 98 ww. Kodeksu:

Pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.

Zgodnie z art. 99 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego:

Jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie.

Pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.

Na mocy art. 108 ww. Kodeksu:

Pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonuje w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa albo że ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy pełnomocnik reprezentuje obie strony.

Z regulacji art. 109 ww. Kodeksu wynika, że:

Przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy oświadczenie woli ma być złożone przedstawicielowi.

Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo – to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

W rozpatrywanej sprawie z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że wykazana przez Pana aktywność wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. 22 sierpnia 2022 roku zawarł Pan przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości gruntowych ze Spółką A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa z siedzibą w (…). Kupujący poinformował Sprzedającego, że na zakupionej nieruchomości planowana jest inwestycja budowlana. Jednym z warunków przyrzeczonej umowy jest uzyskanie przez Sprzedającego do dnia jej podpisania prawomocnej decyzji o pozwolenie na budowę oraz prowadzenie inwestycji wraz z pełną infrastrukturą techniczną i uzgodnionym układem komunikacji na przedmiotowych działkach. Z treści umowy przedwstępnej wynika, że stronie Kupującej natomiast przysługuje żądanie zawarcia umowy pomimo niespełnienia tego warunku. Umowa przyrzeczona - w wykonaniu zobowiązania wynikającego z przedwstępnej umowy sprzedaży - zostanie zawarta po uprzednim ziszczeniu się następujących warunków: uzyskaniu staraniem i na koszt przyszłej strony Kupującej ostatecznej i prawomocnej decyzji o pozwoleniu na budowę na nieruchomości będącej przedmiotem tego aktu planowanej inwestycji wraz z pełną infrastrukturą techniczną i uzgodnionym układem komunikacyjnym, nabycia przez przyszłą stronę Kupującą, sąsiadujących z działką gruntu będącą przedmiotem tego aktu, działek gruntu numer 2 oraz części działki gruntu 3 o powierzchni około 0,0790 ha.

Ponadto zobowiązał się Pan do przedstawienia rozmaitych, koniecznych dla umów tego rodzaju dokumentów, a także zaświadczenie właściwego organu, z treści którego wynikać będzie, iż dla działki gruntu będącej przedmiotem tego aktu brak jest obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Ustaliliście Państwo również, że wydanie przedmiotowej nieruchomości w posiadanie przyszłej stronie Kupującej nastąpi w terminie 14 dni od dnia zawarcia umowy przyrzeczonej. Korzyści, ciężary i ryzyka przejdą na przyszłą stronę Kupującą wraz z wydaniem jej przedmiotowej nieruchomości w posiadanie. Wyraził Pan zgodę na wejście w teren nieruchomości będącej przedmiotem tego aktu przez Spółkę celem przeprowadzenia badań gruntu. Udzielił Pan również Spółce nieodwołalnej i nieodpłatnej zgody na dysponowanie nieruchomością będącą przedmiotem tego aktu na cele budowlane w rozumieniu art. 3 pkt 11) ustawy Prawo Budowlane (w celu uzyskania pozwolenia na budowę), w tym w szczególności prawo występowania we własnym imieniu lub poprzez pełnomocników w celu uzyskania wszelkich wymaganych prawem decyzji, postanowień i uzgodnień ze wszystkimi organami administracji, osobami fizycznymi i prawnymi, jakie w zakresie zamierzonego przez przyszłą stronę Kupującą celu inwestycyjnego okażą się niezbędne.

Zobowiązał się Pan również do współdziałania z A. w celu uzyskania przez nią pozwolenia na budowę, w tym do składania niezbędnych oświadczeń oraz udzielania, odrębnymi dokumentami, stosownych pełnomocnictw i zgód, jakie okażą się konieczne w związku z planowaną inwestycją budowlaną.

Zatem fakt, że ww. działania, nie będą podejmowane bezpośrednio przez Pana, ale przez osoby trzecie nie oznacza, że pozostają bez wpływu na Pana sytuację prawną.

Po udzieleniu pełnomocnictwa czynności wykonane przez osoby trzecie wywołają skutki bezpośrednio w sferze prawnej Sprzedającego (mocodawcy). Z kolei osoby trzecie dokonując ww. działań uatrakcyjnią przedmiotową działkę będącą nadal własnością Sprzedającego. Działania te dokonywane za pełną zgodą Sprzedającego, wpłyną generalnie na podniesienie atrakcyjności nieruchomości jako towaru i wzrost jej wartości. Wszystkie te czynności z punktu widzenia podatku VAT zostaną „wykonane” w sferze prawnopodatkowej Sprzedającego. W tym kontekście bez znaczenia pozostaje okoliczność wykonywania ww. czynności przez potencjalnego nabywcę.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że udzielenie przez Pana stosownych pełnomocnictw Kupującemu skutkować będzie tym, że wszystkie ww. czynności podejmowane przez Kupującego będą podejmowane w Pana imieniu i na Pana korzyść, ponieważ to Pan jako właściciel nieruchomości będzie stroną w postępowaniu o uzyskanie stosownych decyzji, pozwoleń oraz dokonania wszelkich czynności związanych z przedmiotową nieruchomością.

Całokształt powyższych okoliczności w żaden sposób nie może świadczyć o Pana działaniu zmierzającym do wykonywania jedynie prawa własności majątku osobistego w celu wykorzystania na potrzeby prywatne i dowodzi, że zostanie wypełniona definicja prowadzenia działalności gospodarczej, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a Pan będzie działał jako podatnik VAT.

W konsekwencji Sprzedający z tytułu transakcji sprzedaży działki nr 1 będzie podatnikiem podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy wykonującym działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym sprzedaż działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług zwolnienie od podatku.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Zwolnienie od podatku, o  którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania z ww. zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane. Przy czym o tym, że dany teren jest terenem budowlanym przesądzają zapisy w planie zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę. Zatem, także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości, za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Zgodnie z przedstawionymi okolicznościami sprawy, dla działki nr 1 nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego lecz wobec działki była wydana przez (...) Miasta (…) decyzja o warunkach zabudowy w związku z zamiarem wybudowania na niej obiektu handlowego przez B. Sp. z o.o.

Wskazać przy tym należy, że pomimo tego, że nie doszło ostatecznie do zawarcia umowy pomiędzy Panem a B. Sp. z o.o. (decyzja o warunkach zabudowy stała się bezprzedmiotowa), nie zmieniło się przeznaczenie tego terenu, który pierwotnie jednak w wyniku wydania ww. decyzji został przeznaczony pod zabudowę.

Jak wskazano w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z 20 stycznia 2009 roku (sygn. akt II SA/OI 908/08), że niecelowe byłoby kilkukrotne przeprowadzenie analizy funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania tego samego terenu dla każdej z planowanych obiektów budowlanych w ramach tej samej decyzji ustalających warunki zabudowy odrębnie dla poszczególnych obiektów budowlanych, które mają być usytuowane na tej samej działce.

Również jak stwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 11 października 2018 r. sygn. akt I FSK 1396/16 „(...) nie do zaakceptowania jest pogląd, że w sytuacji, gdy wydano decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania nieruchomości można ją podzielić nie uwzględniając wydanej dla tej nieruchomości decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania. Dopuszczalność wydzielenia działek gruntu w ramach podziału nieruchomości należy w tym przypadku oceniać przez pryzmat możliwości ich zagospodarowania określonych w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (por. wyrok NSA z 25 września 2014 r., II OSK 651/13, LEX nr 1664502). Dodatkowo wskazać należy na art. 95 ustawy o gospodarce nieruchomościami, zgodnie z którym niezależnie od ustaleń planu miejscowego, a w przypadku braku planu niezależnie od decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, podział nieruchomości może nastąpić w ściśle określonym w tym przepisie celu. Zatem tylko w ściśle określonych w art. 95 przypadkach możliwy jest podział nieruchomości niezależnie od ustaleń planu miejscowego, a w przypadku braku planu niezależnie od decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Należy wskazać również, że wyrok składu siedmiu sędziów NSA z 7 stycznia 2011 r., sygn. akt I FPS 8/10 (ONSAiWSA 2011/3/51, OSP 2012/2/13), przesądził, że dla określenia, czy w danej sytuacji mamy do czynienia z dostawą terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę, decydujące znaczenie ma miejscowy plan zagospodarowania terenu. W sytuacji zaś braku planu ocena taka powinna być dokonywana na podstawie zapisów w ewidencji gruntów i budynków, o ile nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.”

Natomiast w wyroku z 17 maja 2018 r. sygn. akt I FSK 1600/16 Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że „(...) w przedmiotowej sprawie nie ma możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u. Sporna działka [...] powstała wskutek podziału działki [...]. Jeszcze przed podziałem działki [...], decyzją Wójta Gminy S. z 28 października 2010 r., ustalono dla niej warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie trzech budynków mieszkalnych jednorodzinnych z garażami wraz z niezbędną infrastrukturą. Decyzja o warunkach zabudowy dotyczyła więc konkretnego terenu. Późniejszy jego podział (i wystąpienie z wnioskiem z 6 października 2011 r. o ustalenie warunków zabudowy) nie niweczy ustalonego w tej decyzji przeznaczenia terenu.”

Mając na uwadze wyżej powołane przepisy prawa oraz zapadłe w tym zakresie orzecznictwo sądów administracyjnych stwierdzić należy, że w omawianej sprawie działka nr 1 będzie stanowiła teren budowlany, zdefiniowany w art. 2 pkt 33 ustawy i w rezultacie jej sprzedaż nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Bez znaczenia pozostaje fakt, że do zawarcia umowy między Panem a B. Sp. z o.o. nie doszło, gdyż jak wyżej wskazano w omawianej sprawie nie zmieniło się przeznaczenie tego terenu, który pierwotnie był przeznaczony pod zabudowę.

Ponadto z wniosku wynika, że umowa przyrzeczona zostanie zawarta m. in. po uzyskaniu ostatecznej i prawomocnej decyzji o pozwoleniu na budowę na nieruchomości będącej przedmiotem planowanej inwestycji.

W tym miejscu należy wskazać, że jeżeli przy zbyciu nieruchomości wystąpią przesłanki uniemożliwiające zastosowanie zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, to należy przeanalizować możliwość zwolnienia dostawy w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów (w tym nieruchomości), spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

‒towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

‒brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zaznaczenia wymaga przy tym, że NSA w wyroku z 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że „zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub u.p.t.u., co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok TSUE z 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał”.

W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia podatku VAT.

Powyższe oznacza, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, nie może mieć zastosowania do zbycia towaru przez podatnika, jeżeli transakcja sprzedaży, w wyniku której nabył on wcześniej ten towar nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z wniosku 25 marca 2002 r., umową darowizny nabył Pan działkę nr 1. Wobec powyższego, w omawianej sytuacji, zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie ww. przepisu nie będzie miało miejsca, z uwagi na fakt, że nie zostaną spełnione warunki przedstawione w tym przepisie. Nie można bowiem uznać, że nie przysługiwało Panu prawo do odliczenia podatku VAT w momencie nabycia nieruchomości skoro nabycie działki nastąpiło w wyniku czynności niepodlegających podatkowi VAT zatem podatek VAT nie wystąpił.

W konsekwencji należy stwierdzić, że sprzedaż przez Pana działki nr 1 będzie stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z  art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy, która nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 i pkt 2 ustawy.

W związku z powyższym, sprzedaż działki niezabudowanej nr 1 będzie opodatkowana podatkiem VAT według właściwej stawki podatku od towarów i usług.

Dodatkowe informacje

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywało się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Kwestia ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług od 1 lipca 2020 r. może być określona wyłącznie w ramach wydania wiążącej informacji stawkowej, o której mowa w art. 42a w zw. z art. 42b ustawy o VAT.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i musi się Pan zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).   

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651).