Ustalanie prawa do świadczeń chorobowych osoby współpracującej z przedsiębiorcą

Osoba współpracująca z osobą prowadzącą pozarolniczą działalność podlega dobrowolnie ubezpieczeniu chorobowemu. Zatem prawo do zasiłku chorobowego nabywa po okresie wyczekiwania wynoszącym 90 dni. ZUS może podważyć prawo do zasiłku z FUS, a także jego wysokość, w przypadku gdy osoba współpracująca, np. mąż czy żona, zostanie zgłoszona do ubezpieczeń społecznych jako pracownik lub zostanie zgłoszona prawidłowo, ale współpraca jest pozorna. Wysokość wynagrodzenia stanowiącego podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe osoby współpracującej również podlega kontroli ZUS i może zostać zakwestionowana. Stanie się tak, jeżeli wynagrodzenie jest zbyt wygórowane i nieadekwatne do rodzaju wykonywanych przez nią czynności.

Osoba współpracująca z osobą prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą podlega ubezpieczeniom społecznym i zdrowotnemu zarówno na podstawie zawartej z przedsiębiorcą umowy, np. zlecenia czy umowy o pracę, jak i bezumownie. Inne są jednak zasady nabywania przez te osoby prawa do świadczeń z tytułu choroby i macierzyństwa niż w przypadku typowego zatrudnienia na podstawie stosunku pracy czy cywilnoprawnego.

Definicja osoby współpracującej

Za osobę współpracującą z osobą prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą uważany jest małżonek, dzieci własne, dzieci drugiego małżonka i dzieci przysposobione, rodzice, macocha i ojczym oraz osoby przysposabiające, jeżeli pozostają z przedsiębiorcą we wspólnym gospodarstwie domowym i współpracują przy prowadzeniu tej działalności. Osobą współpracującą nie jest osoba, z którą została zawarta umowa o pracę w celu przygotowania zawodowego