Wyrok SN z dnia 12 stycznia 2022 r., sygn. I PSKP 45/21

Konieczność pracy ponadwymiarowej nie może być utożsamiana wyłącznie z potrzebami pracodawcy. Ocena w tym zakresie ma charakter zindywidualizowany.

Sąd Najwyższy w składzie:

Prezes SN Piotr Prusinowski (przewodniczący, sprawozdawca)

‎SSN Halina Kiryło ‎

SSN Maciej Pacuda

w sprawie z powództwa K. W. ‎przeciwko Y. Spółce Akcyjnej w O. ‎o wynagrodzenie i dodatek za godziny nadliczbowe oraz premie, ‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 12 stycznia 2022 r., ‎skargi kasacyjnej powódki od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w K. ‎z dnia 27 czerwca 2019 r., sygn. akt V Pa […],

uchyla zaskarżony wyrok w punkcie 1, 3 i 4 i w tym zakresie sprawę przekazuje Sądowi Okręgowemu w K. do ponownego rozpoznania oraz orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

K. W. domagała się zasądzenia od pracodawcy – Y. SA w O. 41.012,16 zł tytułem wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych za okres od września 2013 r. do marca 2016 r. oraz 3.500,68 zł tytułem premii sprzedażowej za luty 2016.

Sąd Rejonowy w K., wyrokiem z dnia 4 lutego 2019 r., po pierwsze, zasądził od pozwanej na rzecz powódki wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych w dochodzonej kwocie, jednak z odsetkami od całej należności od dnia 4 lutego 2019 r. do dnia zapłaty, a nie od daty wymagalności (pkt 1), po drugie, zasądził dochodzoną premię (pkt 2), a po trzecie, oddalił powództwo w pozostałym zakresie (pkt 3). W kolejnych punktach wyroku (4-8) nadał rygor natychmiastowej wykonalności i rozliczył koszty procesu i koszty sądowe.

Sąd Okręgowy w K., po rozpoznaniu apelacji pozwanej, wyrokiem z dnia 27 czerwca 2019 r. zmienił pkt 1 i 3 zaskarżonego wyroku w ten sposób, że powództwo o wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych oddalił w całości (pkt 1). Sąd ten w pozostałym zakresie apelację oddalił (pkt 6), a także na nowo rozliczył koszty procesu i koszty sądowe (pkt 2-5).