Wyrok SN z dnia 10 czerwca 2021 r., sygn. IV CNPP 1/21

Roszczenie o zapłatę z góry hipotetycznych kosztów naprawy rzeczy nie ma oczywistej podstawy w polskim systemie prawnym. W przypadku szkody na osobie w postaci uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia w art. 444 § 1 zd. 2 k.c. wyraźnie przewidziano natomiast roszczenie o wyłożenie z góry sumy potrzebnej na koszty leczenia lub koszty przygotowania do innego zawodu. Na tle tego przepisu zupełnie niemożliwe jest przyjęcie, że raz powstałe roszczenie o zapłatę z góry sumy potrzebnej na pokrycie kosztów leczenia lub przygotowanie do innego zawodu ulega petryfikacji i już zawsze będzie wyznaczać wysokość należnego odszkodowania, niezależnie od tego, czy leczenie lub przygotowanie do zawodu jest nadal możliwe. W szczególności niemożliwe byłoby przyjęcie, że poszkodowany jest nadal uprawniony do domagania się kosztów hipotetycznego leczenia, gdy w rzeczywistości został już wyleczony i w związku z tym może ewentualnie żądać zwrotu kosztów faktycznie poniesionych. Tym bardziej niemożliwe byłoby domaganie się zapłaty nieponiesionych kosztów hipotetycznego leczenia, jeżeli poszkodowany zmarł. Jak można zauważyć, roszczenia takie są odpowiednikami roszczenia o naprawienie szkody metodą kosztorysową w sytuacji, kiedy jasne jest, że naprawa pojazdu nie może już nastąpić. Zaakceptowanie dominującej linii orzeczniczej oznacza, że podmiot dochodzący naprawienia szkody na mieniu dysponuje szerszym zakresem uprawnień niż podmiot dochodzący naprawienia szkody na osobie. Ten ostatni wniosek jest sprzeczny z założeniami aksjologicznymi ustawodawcy, z których wynika, że podmioty doznające szkód na osobie powinny być chronione w pełniejszym zakresie niż doznający szkody na mieniu.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Beata Janiszewska (przewodniczący)

‎SSN Marcin Krajewski (sprawozdawca)

SSN Ewa Stefańska

w sprawie ze skargi powódki o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w E. ‎z dnia 5 marca 2019 r., sygn. akt I Ca (…), w sprawie z powództwa A. W. ‎przeciwko P. Spółce Akcyjnej po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 10 czerwca 2021 r.,