Wyrok SN z dnia 21 kwietnia 2021 r., sygn. II USKP 40/21

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Jolanta Frańczak (przewodniczący)

‎SSN Piotr Prusinowski (sprawozdawca)

SSN Krzysztof Rączka

w sprawie z wniosku H. Ż. ‎przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w P. ‎o prawo do emerytury, ‎po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 21 kwietnia 2021 r., skargi kasacyjnej wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego w (…) z dnia 23 października 2018 r., sygn. akt III AUa (…),

oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Sąd Apelacyjny w (…), wyrokiem z dni 23 października 2018 r., oddalił apelację odwołującego się H. Ż., wniesioną od wyroku Sądu Okręgowego w O. z dnia 25 kwietnia 2018 r., w sprawie przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych, Oddział w P. o prawo do emerytury.

W rozpoznawanej sprawie organ rentowy wydał w dniu 2 marca 2018 r. decyzję odmowną, stwierdził, że prawo do wcześniejszej emerytury nie może zostać przyznane z uwag na niespełnienie warunku stażu ogólnego i stażu pracy w szczególnych warunkach. Sąd pierwszej instancji oddalając odwołanie dokonał ustaleń faktycznych. Wskazał na bezsporne okresy zatrudnienia odwołującego się. Dodał, że w okresie od 13 kwietnia 1993 r. do 12 października 1993 r. skarżący pobierał zasiłek chorobowy, a od 12 października 1993 r. do chwili obecnej pobiera rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, która została przyznana mu na stałe (w tym okresie już nie pracował zarobkowo).

Organ rentowy odnosząc się do wniosku o przyznanie prawa do wcześniejszej emerytury, uznał za udowodniony okres ubezpieczenia wynoszący 16 lat 6 miesięcy i 9 dni okresów składkowych i nieskładkowych oraz okres pracy w szczególnych warunkach w wymiarze 5 lat, 2 miesiące i 12 dni (zatrudnienie w Rejonie Dróg Publicznych w O. od 20 listopada 1979 r. do 1 września 1985 r.).