Wyrok SN z dnia 30 stycznia 2013 r., sygn. II UK 170/12

Sąd, oceniając prawo do emerytury, musi ustalić, czy osoba zatrudniona w szczególnych warunkach faktycznie była zatrudniona w pełnym wymiarze czasu pracy.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie :

SSN Zbigniew Hajn (przewodniczący)

SSN Roman Kuczyński (sprawozdawca)

SSN Małgorzata Wrębiakowska-Marzec

w sprawie z wniosku MarM.W. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w W. o emeryturę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 30 stycznia 2013 r., skargi kasacyjnej wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego w W. z dnia 18 października 2011 r., sygn. akt [...]

uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi Apelacyjnemu w W. do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 31 maja 2011 r. Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zmienił zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 21 lutego 2011 r., w ten sposób, że przyznał wnioskodawcy M.W. prawo do emerytury od 1 lutego 2011 r. i oddalił dalej idące odwołanie. Powyższe rozstrzygnięcie Sąd pierwszej instancji wydał w oparciu o następująco ustalony stan faktyczny: M.W. urodzony w dniu [...] 1951 r., złożył do organu rentowego w dniu 7 stycznia 2011 r. wniosek o emeryturę. Wnioskodawca w okresie od 3 sierpnia 1970 r. do 28 lutego 1993 r. zatrudniony był w W.Fabrykach Mebli w tym w okresie od 14 maja 1973 r. do 28 lutego 1993 r. na stanowisku stolarza, klejarza stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonując prace w klejowniach z użyciem klejów zawierających rozpuszczalniki organiczne oraz lakierowanie ręczne lub natryskowe nie zhermetyzowane, wymienione w wykazie A, Dział VI poz. 7 pkt 2 i 6, stanowiącym załącznik do zarządzenia nr 7 Ministra Przemysłu chemicznego i Lekkiego z dnia 7 lipca 1987 r. w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w zakładach przemysłu chemicznego i lekkiego (Dz. U z MPCHiL Nr 4/87 ze zm.). W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd pierwszej instancji powołując się na treść przepisu art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z FUS uznał, iż odwołanie wnioskodawcy zasługuje na uwzględnienie. W uzasadnieniu wyroku wskazał, iż po analizie czynności wykonywanych przez wnioskodawcę w nieuznanym przez organ rentowy okresie pracy należy uznać, że wnioskodawca pracował stale i w pełnym wymiarze czasu pracy, zajmując się tylko lakierowaniem, co potwierdzili powołani w sprawie świadkowie S.K. i M.F.. W ocenie Sądu Okręgowego, zeznania powołanych świadków S.K. i M.F. zasługiwały na uwzględnienie. Sąd Okręgowy otrzymał oryginały akt osobowych wnioskodawcy, z treści których wynikało, iż wnioskodawca w spornym okresie zatrudniony był na stanowisku stolarza, klejarza. Przede wszystkim znajdujące się w aktach organu rentowego zaświadczenia o wykonywaniu prac w szczególnych warunkach z dnia 6 lipca 2007 r. wydane przez D. Urząd Wojewódzki potwierdzało fakt zatrudnienia wnioskodawcy na stanowisku zaliczonym do prac w warunkach szczególnych.