ROZDZIAŁ I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Przedmiot

Niniejsza dyrektywa ustanawia przepisy dotyczące:

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszej dyrektywy stosuje się definicje określone w art. 2 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2024/1624.

Stosuje się również następujące definicje:

Artykuł 3

Identyfikacja narażonych sektorów na poziomie krajowym

1. W przypadku gdy państwo członkowskie stwierdzi, że - oprócz podmiotów zobowiązanych - na ryzyka prania pieniędzy i finansowania terroryzmu narażone są podmioty w innych sektorach, może ono podjąć decyzję o stosowaniu całości lub części rozporządzenia (UE) 2024/1624 do tych dodatkowych podmiotów.

2. Do celów ust. 1 państwa członkowskie powiadamiają Komisję o zamiarze stosowania całości lub części rozporządzenia (UE) 2024/1624 do podmiotów w innych sektorach. Do tego powiadomienia dołącza się:

3. Państwa członkowskie odraczają przyjęcie środków krajowych na okres sześciu miesięcy od daty powiadomienia, o którym mowa w ust. 2.

Odroczenie, o którym mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, nie ma zastosowania w przypadkach, gdy środek krajowy ma na celu zajęcie się poważnym i obecnym zagrożeniem praniem pieniędzy lub finansowaniem terroryzmu. W takim przypadku powiadomieniu, o którym mowa w ust. 2, towarzyszy również uzasadnienie, dlaczego państwo członkowskie nie odroczy jego przyjęcia.

4. Przed upływem okresu, o którym mowa w ust. 3, Komisja, po konsultacji z Urzędem ds. Przeciwdziałania Praniu Pieniędzy i Finansowaniu Terroryzmu ustanowionym rozporządzeniem (UE) 2024/1620 (AMLA), wydaje szczegółową opinię dotyczącą tego, czy planowany środek:

W szczegółowej opinii, o której mowa w akapicie pierwszym, wskazuje się również, czy Komisja zamierza zaproponować działanie na poziomie Unii.

5. W przypadku gdy Komisja nie uzna za stosowne proponowania działań na poziomie Unii, zainteresowane państwo członkowskie w terminie 2 miesięcy od otrzymania szczegółowej opinii, o której mowa w ust. 4, składa Komisji sprawozdanie na temat działań, jakie zamierza podjąć w odniesieniu do niej. Komisja przedstawia uwagi na temat działań zaproponowanych przez państwo członkowskie.

6. W przypadku gdy Komisja wyrazi zamiar zaproponowania działań na poziomie Unii zgodnie z ust. 4 akapit drugi, zainteresowane państwo członkowskie powstrzymuje się od przyjmowania środków krajowych, o których mowa w ust. 2 lit. d), chyba że te środki krajowe mają na celu zajęcie się poważnym i obecnym zagrożeniem praniem pieniędzy lub finansowaniem terroryzmu.

7. Jeżeli w dniu 9 lipca 2024 r. państwa członkowskie stosowały już przepisy krajowe transponujące dyrektywę (UE) 2015/849 do innych sektorów niż podmioty zobowiązane, państwa te mogą stosować całość lub część rozporządzenia (UE) 2024/1624 do tych sektorów.

Do dnia 10 stycznia 2028 r. państwa członkowskie powiadamiają Komisję o sektorach określonych na poziomie krajowym zgodnie z akapitem pierwszym niniejszego ustępu, do których mają zastosowanie wymogi rozporządzenia (UE) 2024/1624, przekazując wraz z powiadomieniem uzasadnienie dotyczące narażenia tych sektorów na ryzyka prania pieniędzy i finansowania terroryzmu. W terminie 6 miesięcy od takiego powiadomienia Komisja, po konsultacji z AMLA, wydaje szczegółową opinię zgodnie z ust. 4. W przypadku gdy Komisja nie uzna za stosowne proponowania działań na poziomie Unii, stosuje się ust. 5.

8. Do dnia 10 lipca 2028 r., a następnie co roku Komisja publikuje w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej skonsolidowany wykaz sektorów, w odniesieniu do których państwa członkowskie postanowiły stosować całość lub część rozporządzenia (UE) 2024/1624.

Artykuł 4

Wymogi dotyczące niektórych usługodawców

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby kantory wymiany walut i biura realizujące czeki oraz podmioty świadczące usługi na rzecz trustów lub spółek były licencjonowane albo zarejestrowane.

2. Państwa członkowskie zapewniają, aby wszystkie podmioty świadczące usługi hazardowe były regulowane.

3. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty zobowiązane inne niż w ust. 1 i 2 podlegały minimalnym wymogom rejestracji, które umożliwiają podmiotom sprawującym nadzór ich identyfikację.

Akapit pierwszy nie ma zastosowania w przypadku, gdy podmioty zobowiązane inne niż te, o których mowa w ust. 1 i 2, podlegają już wymogom w zakresie licencjonowania lub rejestracji na mocy innych aktów prawnych Unii lub przepisom krajowym regulującym dostęp do zawodu lub poddającym je wymogom w zakresie licencjonowania lub rejestracji, które umożliwiają podmiotom sprawującym nadzór ich identyfikację.

Artykuł 5

Wymogi dotyczące przyznawania prawa pobytu w zamian za inwestycje

1. Państwa członkowskie, których przepisy krajowe umożliwiają przyznanie prawa pobytu w zamian za wszelkiego rodzaju inwestycje, takie jak transfery kapitałowe, zakup lub wynajem mienia, inwestycje w obligacje skarbowe, inwestycje w podmioty o charakterze korporacyjnym, darowiznę lub przekazanie środków na rzecz dobra publicznego oraz wkłady do budżetu państwa, wprowadzają co najmniej następujące środki w celu ograniczenia powiązanych ryzyk prania pieniędzy, jego przestępstw źródłowych lub finansowania terroryzmu:

2. Państwa członkowskie zapewniają monitorowanie wdrażania procesu zarządzania ryzykiem, o którym mowa w ust. 1 lit. a), w tym poprzez jego coroczną ocenę.

3. Państwa członkowskie przyjmują i wdrażają środki, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, w sposób spójny z ryzykami zidentyfikowanymi w ramach oceny ryzyka przeprowadzonej zgodnie z art. 8.

4. Państwa członkowskie publikują coroczne sprawozdanie dotyczące ryzyk prania pieniędzy, jego przestępstw źródłowych lub finansowania terroryzmu, które wiążą się z przyznawaniem prawa pobytu w zamian za inwestycje. Sprawozdania te są upubliczniane i zawierają co najmniej informacje o:

5. Do dnia 10 lipca 2028 r. państwa członkowskie powiadamiają Komisję o środkach przyjętych na mocy ust. 1 niniejszego artykułu. Powiadomienie zawiera wyjaśnienie tych środków oparte na odpowiedniej ocenie ryzyka przeprowadzonej przez państwa członkowskie na podstawie art. 8.

6. Komisja publikuje w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej środki, o których powiadomiły państwa członkowskie na mocy ust. 5.

7. Do dnia 10 lipca 2030 r. Komisja opublikuje sprawozdanie oceniające środki, o których została powiadomiona na podstawie ust. 1, pod kątem ograniczania ryzyk prania pieniędzy, jego przestępstw źródłowych i finansowania terroryzmu oraz, w razie potrzeby, wyda zalecenia.

Artykuł 6

Kontrole kadry kierowniczej wyższego szczebla i beneficjentów rzeczywistych niektórych podmiotów zobowiązanych

1. Państwa członkowskie wymagają, aby podmioty sprawujące nadzór sprawdzały, czy członkowie kadry kierowniczej wyższego szczebla podmiotów zobowiązanych, o których mowa w art. 4 ust. 1 i 2, a także finansowe spółki holdingowe o działalności mieszanej, oraz beneficjenci rzeczywiści takich podmiotów cieszą się dobrą opinią i działają w sposób uczciwy i etyczny. Kadra kierownicza wyższego szczebla takich podmiotów posiada również wiedzę i wiedzę specjalistyczną niezbędne do wykonywania swoich funkcji.

2. W odniesieniu do podmiotów zobowiązanych, o których mowa w art. 3 pkt 3 lit. a), b), d), e), f) oraz h)-o) rozporządzenia (UE) 2024/1624, państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór podejmowały niezbędne środki w celu uniemożliwienia osobom skazanym za pranie pieniędzy, za jego odnośne przestępstwa źródłowe lub za finansowanie terroryzmu bądź ich wspólnikom uzyskania profesjonalnej akredytacji, pełnienia funkcji w ramach kadry kierowniczej wyższego szczebla w tych podmiotach zobowiązanych lub bycia ich beneficjentami rzeczywistymi.

3. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór sprawdzały z uwzględnieniem ryzyka, czy wymogi określone w ust. 1 i 2 są nadal spełniane. W szczególności sprawdzają, czy członkowie kadry kierowniczej wyższego szczebla podmiotów zobowiązanych, o których mowa w ust. 1, cieszą się dobrą opinią i działają w sposób uczciwy i etyczny oraz czy posiadają wiedzę i wiedzę specjalistyczną niezbędne do wykonywania swoich funkcji, w przypadkach gdy istnieją uzasadnione podstawy, by podejrzewać, że dokonuje się lub dokonano bądź usiłuje się lub usiłowano dokonać prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, lub gdy istnieje zwiększone ryzyko prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu w podmiocie zobowiązanym.

4. Państwa członkowskie zapewniają, by podmioty sprawujące nadzór były uprawnione do żądania odwołania wszelkich osób skazanych za pranie pieniędzy, za jego odnośne przestępstwa źródłowe lub za finansowanie terroryzmu z funkcji w ramach kadry kierowniczej wyższego szczebla w podmiotach zobowiązanych, o których mowa w ust. 1 i 2. Państwa członkowskie zapewniają, by podmioty sprawujące nadzór były uprawnione do odwołania członków kadry kierowniczej wyższego szczebla w podmiotach zobowiązanych, o których mowa w ust. 1, co do których to członków uznano, że nie cieszą się dobrą opinią, nie działają w sposób uczciwy i etyczny ani nie posiadają wiedzy i wiedzy specjalistycznej niezbędnych do wykonywania ich funkcji, lub też do nałożenia tymczasowego zakazu na takich członków.

5. Państwa członkowskie zapewniają, by podmioty sprawujące nadzór były uprawnione do odsunięcia osób skazanych za pranie pieniędzy, za jego odnośne przestępstwa źródłowe lub za finansowanie terroryzmu, które są beneficjentami rzeczywistymi podmiotów zobowiązanych, o którym mowa w ust. 1 i 2, od podmiotów zobowiązanych, w tym poprzez przyznanie podmiotom sprawującym nadzór uprawnienia do żądania zbycia udziałów przez tych beneficjentów rzeczywistych w podmiocie zobowiązanym.

6. Do celów niniejszego artykułu państwa członkowskie zapewniają, aby zgodnie z prawem krajowym podmioty sprawujące nadzór lub wszelkie inne organy właściwe na poziomie krajowym do przeprowadzenia oceny wymogów mających zastosowanie do osób, o których mowa w ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, sprawdzały centralną bazę danych dotyczących przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowania terroryzmu zgodnie z art. 11 rozporządzenia (UE) 2024/1620 oraz czy w rejestrze karnym istnieje informacja o odnośnym wyroku skazującym dotyczącym danej osoby. Wszelka wymiana informacji do tych celów jest prowadzona zgodnie z decyzją ramową 2009/315/WSiSW i decyzją 2009/316/WSiSW wdrożonymi do prawa krajowego.

7. Państwa członkowskie zapewniają, aby decyzje podejmowane przez podmioty sprawujące nadzór na podstawie niniejszego artykułu podlegały skutecznym procedurom odwoławczym, w tym środkom ochrony prawnej.

8. Do dnia 10 lipca 2029 r. AMLA wyda wytyczne dotyczące:

Sporządzając wytyczne, o których mowa w akapicie pierwszym, AMLA uwzględnia specyfikę każdego sektora, w którym działają podmioty zobowiązane.

9. Państwa członkowskie stosują niniejszy artykuł w odniesieniu do zobowiązanych podmiotów, o których mowa w art. 3 pkt 3 lit. n) i o) rozporządzenia (UE) 2024/1624.

Artykuł 7

Ocena ryzyka na poziomie Unii

1. Komisja przeprowadza ocenę ryzyk prania pieniędzy i finansowania terroryzmu, a także niewykonania ukierunkowanych sankcji finansowych i uchylania się od nich, które to ryzyka mają wpływ na rynek wewnętrzny i są związane z działalnością transgraniczną.

2. Do dnia 10 lipca 2028 r. Komisja sporządzi sprawozdanie identyfikujące, analizujące i oceniające te ryzyka na poziomie Unii. Następnie Komisja uaktualnia to sprawozdanie co 4 lata. W stosownych przypadkach Komisja może częściej aktualizować części sprawozdania.

Jeżeli podczas aktualizacji sprawozdania Komisja zidentyfikuje nowe ryzyka, może zalecić państwom członkowskim rozważenie aktualizacji ich krajowych ocen ryzyka lub przeprowadzenie sektorowych ocen ryzyka zgodnie z art. 8 w celu oceny tych ryzyk.

Sprawozdanie, o którym mowa w akapicie pierwszym, podaje się do wiadomości publicznej, z wyjątkiem tych części, które zawierają informacje niejawne.

3. Sprawozdanie, o którym mowa w ust. 1, obejmuje co najmniej:

4. Komisja kieruje do państw członkowskich zalecenia w sprawie środków odpowiednich do celów zajęcia się zidentyfikowanymi ryzykami. W przypadku gdy państwa członkowskie zdecydują o niestosowaniu któregokolwiek z zaleceń w swoich krajowych systemach przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, powiadamiają o tym Komisję i przedstawiają szczegółowe uzasadnienie swojej decyzji.

5. Do dnia 10 lipca 2030 r., a następnie co 2 lata AMLA - zgodnie z art. 55 rozporządzenia 2024/1620 - wyda skierowaną do Komisji opinię w sprawie mających wpływ na Unię ryzyk prania pieniędzy i finansowania terroryzmu. AMLA może częściej wydawać opinie lub aktualizacje swoich wcześniejszych opinii, jeżeli uzna to za stosowne. Opinie wydane przez AMLA podaje się do wiadomości publicznej, z wyjątkiem tych części, które zawierają informacje niejawne.

6. Przy przeprowadzaniu oceny, o której mowa w ust. 1, Komisja organizuje prace na poziomie Unii i uwzględnia opinie, o których mowa w ust. 5, oraz włącza w prace ekspertów państw członkowskich w dziedzinie przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, przedstawicieli krajowych organów nadzorczym i FIU, AMLA, a także innych organów na poziomie Unii oraz, w stosownych przypadkach, innych odpowiednich zainteresowanych stron.

7. W ciągu 2 lat od przyjęcia sprawozdania, o którym mowa w ust. 2, a następnie co cztery lata Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat działań podjętych na podstawie ustaleń zawartych w tym sprawozdaniu.

Artykuł 8

Krajowa ocena ryzyka

1. Każde państwo członkowskie przeprowadza krajową ocenę ryzyka w celu zidentyfikowania, ocenienia, zrozumienia i ograniczenia ryzyk prania pieniędzy i finansowania terroryzmu oraz ryzyk niewykonania ukierunkowanych sankcji finansowych i uchylania się od nich, które to ryzyka mają wpływ na to państwo członkowskie. Państwo członkowskie aktualizuje tę ocenę ryzyka i dokonuje jej przeglądu co najmniej raz na 4 lata.

Jeżeli państwa członkowskie uznają, że wymaga tego sytuacja w zakresie ryzyka, mogą częściej dokonywać przeglądu krajowej oceny ryzyka lub przeprowadzać sektorowe oceny ryzyka ad hoc.

2. Każde państwo członkowskie wyznacza organ lub ustanawia mechanizm w celu koordynowania działań podejmowanych na poziomie krajowym w odpowiedzi na ryzyka, o których mowa w ust. 1. Nazwę tego organu lub opis mechanizmu przekazuje się Komisji. Komisja publikuje wykaz wyznaczonych organów lub ustanowionych mechanizmów w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

3. Przeprowadzając krajowe oceny ryzyka, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, państwa członkowskie biorą pod uwagę sprawozdanie, o którym mowa w art. 7 ust. 2, w tym sektory i produkty nim objęte oraz ustalenia tego sprawozdania.

4. Państwa członkowskie wykorzystują krajową ocenę ryzyka do:

W krajowej ocenie ryzyka państwa członkowskie opisują strukturę instytucjonalną i szeroko zakrojone procedury w ramach swojego systemu przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, co obejmuje FIU, organy podatkowe i prokuratury, mechanizmy współpracy z odpowiednikami w ramach Unii lub w państwach trzecich, a także przeznaczone na ten cel zasoby ludzkie i finansowe w zakresie, w jakim informacje te są dostępne.

5. Państwa członkowskie zapewniają odpowiedni udział właściwych organów i odpowiednich zainteresowanych stron w przeprowadzaniu swojej krajowej oceny ryzyka.

6. Państwa członkowskie udostępniają wyniki swoich krajowych ocen ryzyka, łącznie z ich aktualizacjami i przeglądami, Komisji, AMLA oraz pozostałym państwom członkowskim. Każde państwo członkowskie może w stosownych przypadkach przekazywać państwu członkowskiemu przeprowadzającemu krajową ocenę ryzyka odpowiednie dodatkowe informacje. Streszczenie ustaleń oceny podaje się do publicznej wiadomości. Streszczenie to nie może zawierać informacji niejawnych. Jakikolwiek dokument rozpowszechniany lub podany do wiadomości publicznej zgodnie z niniejszym ustępem nie może zawierać żadnej informacji, która umożliwia identyfikację jakiejkolwiek osoby fizycznej ani nazwy jakiejkolwiek osoby prawnej.

Artykuł 9

Statystyki

1. Państwa członkowskie prowadzą kompleksowe statystyki dotyczące kwestii istotnych dla skuteczności swoich ram w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu na potrzeby przeglądu skuteczności tych ram.

2. Statystyki, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, obejmują:

3. Państwa członkowskie zapewniają coroczne gromadzenie i przekazywanie Komisji statystyk, o których mowa w ust. 2. Statystyki, o których mowa w ust. 2 lit. a), c), d) i f), przekazuje się również AMLA.

AMLA przechowuje te statystyki w swojej bazie danych zgodnie z art. 11 rozporządzenia (UE) 2024/1620.

4. Do dnia 10 lipca 2029 r. AMLA przyjmie skierowaną do Komisji opinię w sprawie metodyki gromadzenia statystyk, o których mowa w ust. 2 lit. a), c), d), f) i g).

5. Komisja może ustanowić, w drodze aktów wykonawczych, metodykę gromadzenia statystyk, o których mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, oraz zasady przekazywania tych danych Komisji i AMLA. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 72 ust. 2.

6. Do dnia 10 lipca 2030 r., a następnie co 2 lata Komisja publikuje sprawozdanie podsumowujące i wyjaśniające statystyki, o których mowa w ust. 2, i udostępnia je na swojej stronie internetowej.

ROZDZIAŁ II

REJESTRY

Artykuł 10

Centralne rejestry beneficjentów rzeczywistych

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby informacje o beneficjentach rzeczywistych, o których mowa w art. 62 rozporządzenia (UE) 2024/1624, oświadczenie na mocy art. 63 ust. 4 tego rozporządzenia oraz informacje o umowach powierniczych, o których mowa w art. 66 tego rozporządzenia, były przechowywane w centralnym rejestrze w państwie członkowskim, w którym podmiot prawny jest utworzony lub w którym powiernik trustu, który powstał w drodze czynności prawnej, lub osoba zajmująca równoważne stanowisko w podobnym porozumieniu prawnym mają siedzibę lub miejsce zamieszkania lub z którego zarządza się porozumieniem prawnym. Wymóg taki nie ma zastosowania do podmiotów prawnych ani porozumień prawnych, o których mowa w art. 65 rozporządzenia (UE) 2024/1624.

Informacje zawarte w centralnych rejestrach beneficjentów rzeczywistych (zwanych dalej „centralnymi rejestrami”) są dostępne w formacie nadającym się do odczytu maszynowego i gromadzone zgodnie z aktami wykonawczymi, o których mowa w ust. 4.

2. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 państwa członkowskie zapewniają, aby informacje o beneficjentach rzeczywistych, o których mowa w art. 62 rozporządzenia (UE) 2024/1624, zagranicznych podmiotów prawnych i zagranicznych porozumień prawnych, o których mowa w art. 67 tego rozporządzenia, były przechowywane w centralnym rejestrze w państwie członkowskim zgodnie z warunkami określonymi w art. 67 tego rozporządzenia. Państwa członkowskie zapewniają również, aby centralny rejestr zawierał wskazanie, która sytuacja wymieniona w art. 67 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2024/1624 uruchamia rejestrację zagranicznego podmiotu prawnego lub zagranicznego porozumienia prawnego.

3. W przypadku gdy powiernicy trustu, który powstał w drodze czynności prawnej, lub osoby zajmujące równoważne stanowiska w podobnym porozumieniu prawnym mają siedzibę lub miejsce zamieszkania w różnych państwach członkowskich, uznaje się, że zaświadczenie potwierdzające rejestrację lub wyciąg z informacji o beneficjentach rzeczywistych przechowywanych w centralnym rejestrze przez jedno państwo członkowskie są wystarczające, by uznać obowiązek rejestracji za spełniony.

4. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty odpowiedzialne za centralne rejestry były uprawnione do żądania od podmiotów prawnych, powierników wszelkich trustów, które powstały w drodze czynności prawnej, oraz osób zajmujących równoważne stanowisko w podobnym porozumieniu prawnym, a także ich prawnych właścicieli i beneficjentów rzeczywistych, wszelkich informacji niezbędnych do identyfikacji i weryfikacji ich beneficjentów rzeczywistych, w tym uchwał zarządu i protokołów ich posiedzeń, umów partnerskich, umów powierniczych, pełnomocnictw lub innych porozumień umownych i dokumentacji.

5. Jeżeli żadnej osoby nie zidentyfikowano jako beneficjenta rzeczywistego zgodnie z art. 63 ust. 3 i art. 64 ust. 6 rozporządzenia (UE) 2024/1624, w centralnym rejestrze umieszcza się:

Państwa członkowskie zapewniają, aby informacje, o których mowa w akapicie pierwszym lit. a), były dostępne dla właściwych organów, a także AMLA do celów wspólnych analiz zgodnie z art. 32 niniejszej dyrektywy i art. 40 rozporządzenia (UE) 2024/1620, organów samorządu zawodowego i podmiotów zobowiązanych. Podmioty zobowiązane mają jednak dostęp wyłącznie do oświadczenia złożonego przez podmiot prawny lub porozumienie prawne, jeżeli zgłoszą rozbieżność zgodnie z art. 24 rozporządzenia (UE) 2024/1624 lub przedstawią dowód podjęcia kroków w celu ustalenia beneficjenta rzeczywistego lub beneficjentów rzeczywistych podmiotu prawnego lub porozumienia prawnego, w którym to przypadku mają również możliwość dostępu do uzasadnienia.

6. Do dnia 10 lipca 2025 r. Komisja ustanowi, w drodze aktów wykonawczych, format przekazywania informacji o beneficjentach rzeczywistych, jak określono w art. 62 rozporządzenia (UE) 2024/1624, do centralnego rejestru, w tym listę kontrolną minimalnych wymogów dotyczących informacji, które ma sprawdzić podmiot odpowiedzialny za centralny rejestr. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 72 ust. 2 niniejszej dyrektywy.

7. Państwa członkowskie zapewniają, aby informacje o beneficjentach rzeczywistych przechowywane w centralnych rejestrach były adekwatne, dokładne i aktualne oraz wprowadzają służące temu mechanizmy. W tym celu państwa członkowskie stosują co najmniej następujące wymogi:

Zakres i częstotliwość weryfikacji, o której mowa w lit. a) pierwszego akapitu niniejszego ustępu, są współmierne do ryzyk związanych z kategoriami podmiotów prawnych i porozumień prawnych określonymi zgodnie z art. 7 ust. 3 lit. d) i art. 8 ust. 4 lit. c).

Do dnia 10 lipca 2028 r. Komisja wyda zalecenia dotyczące metod i procedur, które mają być stosowane przez podmioty odpowiedzialne za centralne rejestry w celu weryfikacji informacji o beneficjentach rzeczywistych oraz przez podmioty zobowiązane i właściwe organy w celu identyfikacji i zgłaszania rozbieżności dotyczących informacji o beneficjentach rzeczywistych.

8. Państwa członkowskie zapewniają, aby informacje zawarte w centralnych rejestrach obejmowały wszelkie zmiany w beneficjentach rzeczywistych osób podmiotów prawnych i porozumień prawnych oraz w umowach powierniczych, pojawiające się po ich pierwszym wpisie do centralnego rejestru.

9. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty odpowiedzialne za centralne rejestry weryfikowały, czy informacje o beneficjentach rzeczywistych przechowywane w tych rejestrach dotyczą osób lub podmiotów wyznaczonych w związku z ukierunkowanymi sankcjami finansowymi. Taka weryfikacja odbywa się niezwłocznie po wyznaczeniu w związku z ukierunkowanymi sankcjami finansowymi i w regularnych odstępach czasu.

Państwa członkowskie zapewniają, aby informacje zawarte w centralnych rejestrach zawierały wskazanie, że podmiot prawny jest powiązany z osobami lub podmiotami podlegającymi ukierunkowanym sankcjom finansowym w dowolnej z następujących sytuacji:

Wskazanie, o którym mowa w akapicie drugim niniejszego ustępu, jest widoczne dla każdej osoby lub podmiotu, którym udzielono dostępu do informacji zawartych w centralnych rejestrach na podstawie art. 11 i 12, i pozostaje widoczne do czasu zniesienia ukierunkowanych sankcji finansowych;

10. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty odpowiedzialne za centralne rejestry podejmowały - w terminie 30 dni roboczych od zgłoszenia rozbieżności przez właściwy organ lub przez podmiot zobowiązany- odpowiednie działania w celu usunięcia zgłoszonych rozbieżności na mocy art. 24 rozporządzenia (UE) 2024/1624, w tym poprzez zmianę informacji zawartych w centralnych rejestrach, w przypadku gdy podmiot jest w stanie zweryfikować informacje o beneficjentach rzeczywistych. Konkretną wzmiankę o zgłoszonych rozbieżnościach umieszcza się w centralnych rejestrach do czasu wyjaśnienia rozbieżności i jest ona widoczna dla każdej osoby lub podmiotu, którym udzielono dostępu zgodnie z art. 11 i 12 niniejszej dyrektywy.

W przypadku gdy rozbieżność ma złożony charakter, a podmioty odpowiedzialne za centralne rejestry nie mogą jej rozwiązać w terminie 30 dni roboczych, rejestrują one zarówno przypadek, jak i podjęte kroki oraz podejmują wszelkie niezbędne środki w celu jak najszybszego rozwiązania rozbieżności.

11. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmiot odpowiedzialny za centralny rejestr był uprawniony - bezpośrednio lub poprzez zwrócenie się do innego organu, w tym władz sądowych - do przeprowadzania kontroli, w tym inspekcji na miejscu w siedzibie statutowej lub siedzibie statutowej podmiotów prawnych, w celu ustalenia aktualnych beneficjentów rzeczywistych podmiotu oraz zweryfikowania, czy informacje przekazane do centralnego rejestru są dokładne, adekwatne i aktualne. Przysługującego podmiotowi odpowiedzialnemu za centralny rejestr prawa do weryfikacji informacji o beneficjentach rzeczywistych nie można w żaden sposób ograniczać ani wyłączać, ani też utrudniać jego wykonywania.

W przypadku gdy powiernik lub osoba zajmująca równoważne stanowisko są podmiotem zobowiązanym, o którym mowa w art. 3 pkt 3 lit. a), b) lub c) rozporządzenia (UE) 2024/1624, państwa członkowskie zapewniają, aby podmiot odpowiedzialny za centralny rejestr był również uprawniony do przeprowadzania kontroli, w tym inspekcji na miejscu, w lokalach lub w siedzibie statutowej powiernika lub osoby zajmującej równoważne stanowisko. Kontrole te muszą być zgodne co najmniej z następującymi zabezpieczeniami:

Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty odpowiedzialne za centralne rejestry były uprawnione do zwracania się o informacje do innych rejestrów, w tym w państwach trzecich, w zakresie, w jakim informacje takie są niezbędne do wykonywania funkcji takich podmiotów.

12. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty odpowiedzialne za centralne rejestry dysponowały automatycznymi mechanizmami niezbędnymi do przeprowadzania weryfikacji, o których mowa w ust. 7 lit. a) i ust. 9, w tym poprzez porównywanie informacji znajdujących się w tych rejestrach z informacjami posiadanymi przez inne źródła.

13. Państwa członkowskie zapewniają, aby w przypadku gdy weryfikacja, o której mowa w ust. 7 lit. a), jest przeprowadzana w momencie przedkładania informacji o beneficjentach rzeczywistych i gdy taka weryfikacja prowadzi podmiot odpowiedzialny za centralny rejestr do stwierdzenia, że w informacjach o beneficjentach rzeczywistych występują niespójności lub błędy, ten podmiot odpowiedzialny za centralny rejestr miał możliwość wstrzymania lub odmowy wydania ważnego zaświadczenia potwierdzającego rejestrację.

14. Państwa członkowskie zapewniają, aby w przypadku gdy weryfikacja, o której mowa w ust. 7 lit. a), jest przeprowadzana po przedłożeniu informacji o beneficjentach rzeczywistych i prowadzi podmiot odpowiedzialny za centralny rejestr do stwierdzenia, że informacje te nie są już adekwatne, dokładne i aktualne, ten podmiot odpowiedzialny za centralny rejestr miał możliwość zawieszenia ważności zaświadczenia potwierdzającego rejestrację do czasu, gdy uzna, że przekazane informacje o beneficjentach rzeczywistych będą prawidłowe, z wyjątkiem przypadków, gdy nieścisłości ograniczają się do błędów typograficznych, odmiennych sposobów transliteracji lub drobnych nieścisłości, które nie mają wpływu na identyfikację beneficjentów rzeczywistych ani ich własności lub sprawowanej kontroli.

15. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmiot odpowiedzialny za centralny rejestr był uprawniony do stosowania - bezpośrednio lub poprzez zwrócenie się do innego organu, w tym organów sądowych - skutecznych, proporcjonalnych i odstraszających środków lub nakładania takich kar pieniężnych za nieprzekazanie, również wielokrotne, do centralnego rejestru dokładnych, adekwatnych i aktualnych informacji o swoich beneficjentach rzeczywistych.

16. Komisja jest uprawniona do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 71 w celu uzupełnienia niniejszej dyrektywy poprzez określenie wskaźników służących klasyfikowaniu wagi niezgłaszania adekwatnych, dokładnych i aktualnych informacji do centralnych rejestrów, w tym w przypadku powtarzających się uchybień.

17. Państwa członkowskie zapewniają, aby w sytuacji gdy - w trakcie kontroli przeprowadzanych na podstawie niniejszego artykułu lub w jakikolwiek inny sposób - podmioty odpowiedzialne za centralne rejestry odkryją okoliczności mogące mieć związek z praniem pieniędzy lub finansowaniem terroryzmu, niezwłocznie informowały o tym FIU.

18. Państwa członkowskie zapewniają, aby w ramach wykonywania swoich zadań podmioty odpowiedzialne za centralne rejestry wykonywały swoje funkcje w sposób wolny od nadmiernego wpływu oraz aby te podmioty wdrażały w odniesieniu do swoich pracowników standardy dotyczące konfliktów interesów i ścisłej poufności.

19. Centralne rejestry podlegają integracji za pośrednictwem europejskiej centralnej platformy ustanowionej w art. 22 ust. 1 dyrektywy (UE) 2017/1132.

20. Informacje, o których mowa w ust. 1, są dostępne w centralnych rejestrach i systemie integracji centralnych rejestrów przez okres 5 lat od wykreślenia podmiotu prawnego z rejestru.

Bez uszczerbku dla krajowych przepisów prawa karnego dotyczących dowodów, mających zastosowanie do trwających postępowań przygotowawczych i postępowań sądowych, państwa członkowskie mogą - w konkretnych przypadkach - zezwolić na przechowywanie takich informacji lub dokumentów przez dalszy maksymalny okres 5 lat lub wymagać takiego przechowywania, jeżeli państwa członkowskie stwierdziły konieczność i proporcjonalność takiego dalszego przechowywania do celów zapobiegania podejrzewanym przypadkom prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, wykrywania takich przypadków, prowadzenia postępowań przygotowawczych lub wnoszenia i popierania oskarżeń w ich sprawie zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami.

Po upływie okresu przechowywania, o którym mowa w akapicie pierwszym, państwa członkowskie zapewniają, aby dane osobowe zostały usunięte z centralnych rejestrów.

21. Do dnia 10 lipca 2031 r. Komisja opublikuje sprawozdanie zawierające następujące elementy:

Artykuł 11

Ogólne zasady dotyczące dostępu właściwych organów, organów samorządu zawodowego i podmiotów zobowiązanych do rejestrów beneficjentów rzeczywistych

1. Państwa członkowskie zapewniają właściwym organom niezwłoczny, niefiltrowany, bezpośredni i swobodny dostęp do informacji przechowywanych w zintegrowanych centralnych rejestrach, o których mowa w art. 10, bez powiadamiania danego podmiotu lub porozumienia.

2. Dostęp, o którym mowa w ust. 1, otrzymują:

3. Państwa członkowskie zapewniają, aby przy stosowaniu środków należytej staranności wobec klienta zgodnie z rozdziałem III rozporządzenia (UE) 2024/1624 podmioty zobowiązane miały terminowy dostęp do informacji przechowywanych w zintegrowanych centralnych rejestrach, o których mowa w art. 10 niniejszej dyrektywy.

4. Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o udostępnieniu podmiotom zobowiązanym informacji o beneficjentach rzeczywistych przechowywanych w ich centralnych rejestrach po uiszczeniu opłaty, która jest ograniczona do tego, co absolutnie niezbędne do pokrycia kosztów zapewnienia jakości informacji przechowywanych w centralnych rejestrach i udostępniania informacji. Opłaty te ustala się w taki sposób, aby nie podważać skutecznego dostępu do informacji przechowywanych w centralnych rejestrach.

5. Do dnia 10 października 2026 r. państwa członkowskie przekażą Komisji w formie powiadomienia wykaz właściwych organów i organów samorządu zawodowego oraz kategorii podmiotów zobowiązanych, którym przyznano dostęp do centralnych rejestrów, oraz informacje o rodzaju informacji dostępnych podmiotom zobowiązanym. Państwa członkowskie aktualizują takie powiadomienie w przypadku wystąpienia zmian w wykazie właściwych organów lub kategorii podmiotów zobowiązanych lub w zakresie dostępu przyznanego podmiotom zobowiązanym. Komisja udostępnia pozostałym państwom członkowskim informacje na temat dostępu właściwych organów i podmiotów zobowiązanych, w tym wszelkich zmian w tych informacjach.

Artykuł 12

Szczegółowe przepisy regulujące dostęp osób mających uzasadniony interes do rejestrów beneficjentów rzeczywistych

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby każda osoba fizyczna lub prawna, która może wykazać uzasadniony interes w zapobieganiu praniu pieniędzy, jego przestępstwom źródłowym i finansowaniu terroryzmu, a także do zwalczania tych zjawisk miała dostęp do następujących informacji o beneficjentach rzeczywistych podmiotów prawnych i porozumień prawnych, przechowywanych w zintegrowanych centralnych rejestrach, o których mowa w art. 10, bez powiadamiania podmiotu prawnego lub porozumienia prawnego:

Oprócz informacji, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, państwa członkowskie zapewniają, aby każda osoba fizyczna lub prawna, o której mowa w ust. 2 lit. a), b) i e), miała również dostęp do danych historycznych dotyczących beneficjentów rzeczywistych podmiotu prawnego lub porozumienia prawnego, w tym podmiotów prawnych lub porozumień prawnych, które zostały rozwiązane lub przestały istnieć w ciągu ostatnich 5 lat; a także opisu struktury kontroli lub własności.

Dostępu na podstawie niniejszego ustępu udziela się drogą elektroniczną. Państwa członkowskie zapewniają jednak, aby osoby fizyczne i prawne, które mogą wykazać uzasadniony interes, miały również możliwość dostępu do informacji w innych formatach, jeżeli nie są w stanie korzystać ze środków elektronicznych.

2. Uznaje się, że następujące osoby fizyczne lub prawne mają uzasadniony interes w dostępie do informacji wymienionych w ust. 1:

Oprócz kategorii określonych w akapicie pierwszym, państwa członkowskie zapewniają również, aby inne osoby, które są w stanie wykazać uzasadniony interes w odniesieniu do celu zapobiegania praniu pieniędzy, jego przestępstwom źródłowym i finansowaniu terroryzmu oraz zwalczania tych zjawisk, uzyskały dostęp do informacji o beneficjentach w poszczególnych przypadkach.

3. Do dnia 10 lipca 2026 r. państwa członkowskie przekażą Komisji w formie powiadomienia:

Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o wszelkich zmianach wprowadzonych do kategorii, o których mowa w akapicie pierwszym, lub o elementach dodanych do tych kategorii, niezwłocznie, a w każdym razie w terminie 1 miesiąca od ich wystąpienia.

Komisja udostępnia informacje otrzymane zgodnie z niniejszym ustępem pozostałym państwom członkowskim.

4. Państwa członkowskie zapewniają, aby centralne rejestry prowadziły ewidencję osób mających dostęp do informacji na podstawie niniejszego artykułu i były w stanie ujawnić je beneficjentom rzeczywistym, gdy złożą oni wniosek zgodnie z art. 15 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) 2016/679.

Państwa członkowskie zapewniają jednak, aby informacje dostarczane przez centralne rejestry nie prowadziły do identyfikacji osoby przeglądającej rejestr, w przypadku gdy takie osoby są:

Ponadto państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty odpowiedzialne za centralne rejestry powstrzymywały się od ujawniania tożsamości jakiegokolwiek odpowiednika z państw trzecich unijnych właściwych organów w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 44 lit. a) i c) rozporządzenia (UE) 2024/1624, tak długo jak będzie to konieczne do ochrony analiz lub postępowań przygotowawczych prowadzonych przez ten organ.

W odniesieniu do osób, o których mowa w akapicie drugim lit. a) i b) niniejszego ustępu, państwa członkowskie zapewniają, aby w przypadku gdy beneficjenci rzeczywiści składają wniosek na podstawie art. 15 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) 2016/679, otrzymali oni informacje na temat funkcji lub zawodu osób, które przeglądały informacje określające ich jako beneficjentów rzeczywistych.

Do celów akapitu trzeciego, składając wniosek o dostęp do informacji o beneficjentach rzeczywistych na mocy niniejszego artykułu, organy wskazują okres, w którym zwracają się do centralnych rejestrów o powstrzymanie się od ujawniania informacji, który to okres nie przekracza 5 lat, oraz powody tego ograniczenia, w tym sposób, w jaki przekazanie informacji zagroziłoby celowi prowadzonych przez nie analiz i postępowań przygotowawczych. Państwa członkowskie zapewniają, aby w przypadku gdy centralne rejestry nie ujawniają tożsamości podmiotu, który przeglądał informacje o beneficjentach rzeczywistych, ewentualne przedłużenie tego okresu było przyznawane wyłącznie na podstawie uzasadnionego wniosku organu w państwie trzecim, na okres maksymalnie 1 roku, po czym organ ten musi złożyć nowy uzasadniony wniosek o przedłużenie.

Artykuł 13

Procedura weryfikacji i wzajemne uznawanie uzasadnionego interesu w dostępie do informacji o beneficjentach rzeczywistych

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty odpowiedzialne za centralne rejestry, o których mowa w art. 10, podejmowały środki w celu sprawdzenia istnienia uzasadnionego interesu, o którym mowa w art. 12, na podstawie dokumentów, informacji i danych uzyskanych od osoby fizycznej lub prawnej wnioskując o dostęp do centralnego rejestru (zwanej dalej „wnioskodawcą”) oraz, w razie potrzeby, informacji dostępnych im zgodnie z art. 12 ust. 3.

2. Istnienie uzasadnionego interesu w dostępie do informacji o beneficjentach rzeczywistych ustala się, biorąc pod uwagę:

3. Państwa członkowskie zapewniają, by w przypadku gdy o dostęp do informacji zwróciła się osoba, której uzasadniony interes w uzyskaniu dostępu do informacji o beneficjentach rzeczywistych należących do jednej z kategorii określonych w art. 12 ust. 2 akapit pierwszy został już zweryfikowany przez centralny rejestr innego państwa członkowskiego, weryfikacja warunku określonego w ust. 2 lit. a) niniejszego artykułu została spełniona poprzez pobranie dowodu uzasadnionego interesu wydanego przez centralny rejestr tego innego państwa członkowskiego.

Państwa członkowskie mogą stosować procedurę określoną w akapicie pierwszym niniejszego ustępu do dodatkowych kategorii określonych przez inne państwa członkowskie zgodnie z art. 12 ust. 2 akapit drugi.

4. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty odpowiedzialne za centralne rejestry weryfikowały tożsamość wnioskodawcy przy każdym dostępie do rejestrów. W tym celu państwa członkowskie zapewniają dostępność wystarczających procesów weryfikacji tożsamości wnioskodawcy, w tym poprzez umożliwienie korzystania ze środków identyfikacji elektronicznej i odpowiednich kwalifikowanych usług zaufania określonych w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 910/2014 (39).

5. Do celów ust. 2 lit. a) państwa członkowskie zapewniają, aby centralne rejestry dysponowały mechanizmami umożliwiającymi osobom mającym uzasadniony interes wielokrotny dostęp do informacji o beneficjentach rzeczywistych bez konieczności oceny funkcji lub zawodu tych osób przy każdym dostępie do informacji.

6. Od dnia 10 listopada 2026 r., państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty odpowiedzialne za centralne rejestry przeprowadzały weryfikację, o której mowa w ust. 1, i udzielały wnioskodawcy odpowiedzi w ciągu 12 dni roboczych.

Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego w przypadku nagłej duży liczby wniosków o dostęp do informacji o beneficjentach rzeczywistych zgodnie z niniejszym artykułem termin udzielenia odpowiedzi wnioskodawcy może zostać przedłużony o 12 dni roboczych. Jeżeli, po upływie przedłużenia, liczba napływających wniosków będzie nadal wysoka, termin ten może zostać przedłużony o dodatkowe 12 dni roboczych.

Państwa członkowskie terminowo powiadamiają Komisję o każdym przedłużeniu, o którym mowa w akapicie drugim.

W przypadku gdy podmioty odpowiedzialne za centralne rejestry podejmują decyzję o przyznaniu dostępu do informacji o beneficjentach rzeczywistych, wydają zaświadczenie przyznające dostęp na okres 3 lat. Podmioty odpowiedzialne za centralne rejestry odpowiadają na wszelki kolejny wniosek o dostęp do informacji o beneficjentach rzeczywistych złożony przez tę samą osobę w ciągu 7 dni roboczych.

7. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty odpowiedzialne za centralne rejestry odmawiały dostępu do informacji o beneficjentach rzeczywistych wyłącznie z jednej z następujących przyczyn:

Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty odpowiedzialne za centralne rejestry rozważyły zwrócenie się do wnioskodawcy o dodatkowe informacje lub dokumenty, zanim odrzucą wniosek o udzielenie dostępu z przyczyn wymienionych w akapicie pierwszym lit. a), b), c) oraz e). W przypadku gdy podmioty odpowiedzialne za centralne rejestry zwracają się o dodatkowe informacje, termin udzielenia odpowiedzi przedłuża się o 7 dni roboczych.

8. W przypadku gdy podmioty odpowiedzialne za centralne rejestry odmawiają udzielenia dostępu do informacji zgodnie z ust. 7, państwa członkowskie wymagają, aby poinformowały wnioskodawcę o przyczynach odmowy oraz o przysługujących mu środkach odwoławczych. Podmiot odpowiedzialny za centralny rejestr dokumentuje kroki podjęte w celu oceny wniosku i uzyskania dodatkowych informacji zgodnie z ust. 7 akapit drugi.

Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty odpowiedzialne za centralne rejestry miały możliwość cofnięcia dostępu w przypadku wystąpienia dowolnej z przyczyn wymienionych w ust. 7 lub gdy podmiot odpowiedzialny za centralny rejestr dowie się o takiej przyczynie już po udzieleniu dostępu, w tym w stosownych przypadkach na podstawie cofnięcia dostępu przez centralny rejestr w innym państwie członkowskim.

9. Państwa członkowskie zapewniają dostępność sądowych lub administracyjnych środków zaskarżenia odmowy lub cofnięcia dostępu zgodnie z ust. 7.

10. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty odpowiedzialne za centralne rejestry były w stanie powtarzać weryfikację funkcji lub zawodu określonych w ust. 2 lit. a) od czasu do czasu, a w każdym razie nie wcześniej niż 12 miesięcy po udzieleniu dostępu, chyba że podmiot odpowiedzialny za centralny rejestr ma uzasadnione podstawy, by sądzić, że uzasadniony interes już nie istnieje.

11. Państwa członkowskie wymagają, aby osoby, którym przyznano dostęp na podstawie niniejszego artykułu, powiadamiały podmiot odpowiedzialny za centralny rejestr o zmianach, które mogą spowodować ustanie potwierdzonego uzasadnionego interesu, w tym o zmianach dotyczących ich funkcji lub zawodu.

12. Państwa członkowskie mogą podjąć decyzję o udostępnieniu wnioskodawcom informacji o beneficjentach rzeczywistych przechowywanych w ich centralnych rejestrach po uiszczeniu opłaty, która jest ograniczona do tego, co absolutnie niezbędne do pokrycia kosztów zapewnienia jakości informacji przechowywanych w tych rejestrach i udostępniania informacji. Opłaty te ustala się w taki sposób, aby nie podważać skutecznego dostępu do informacji przechowywanych w centralnych rejestrach.

Artykuł 14

Wzory i procedury

1. Komisja określa w drodze aktów wykonawczych specyfikacje techniczne i procedury niezbędne do wdrożenia dostępu na podstawie uzasadnionego interesu przez centralne rejestry, o których mowa w art. 10, w tym:

2. Akty wykonawcze, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 72 ust. 2.

Artykuł 15

Wyjątki od zasad dostępu do rejestrów beneficjentów rzeczywistych

W wyjątkowych okolicznościach określanych w prawie krajowym, jeżeli dostęp, o którym mowa w art. 11 ust. 3 i art. 12 ust. 1, narażałby beneficjenta rzeczywistego na niewspółmierne ryzyko nadużycia finansowego, uprowadzenia, szantażu, wymuszenia, nękania, przemocy lub zastraszenia lub jeżeli beneficjent rzeczywisty jest osobą małoletnią lub z innych względów nieposiadającą pełnej zdolności do czynności prawnych, państwa członkowskie przewidują wyłączenie takiego dostępu w odniesieniu do całości lub części danych osobowych beneficjenta rzeczywistego. Państwa członkowskie zapewniają, aby takie wyłączenia były przyznawane - indywidualnie w każdym przypadku - na podstawie szczegółowej oceny wyjątkowego charakteru okoliczności i potwierdzenia, że te niewspółmierne ryzyka istnieją. Zagwarantowane musi być prawo do kontroli administracyjnej decyzji o przyznaniu wyłączenia oraz do skutecznego środka zaskarżenia. Państwo członkowskie, które przyznało wyłączenia, publikuje roczne dane statystyczne dotyczące liczby udzielonych wyłączeń wraz z uzasadnieniem oraz przekazuje te dane Komisji.

Wyłączenia przyznane na podstawie niniejszego artykułu nie mają zastosowania do podmiotów zobowiązanych, o których mowa w art. 3 pkt 3 lit. b) rozporządzenia (UE) 2024/1624, będących urzędnikami publicznymi.

Artykuł 16

Rejestry rachunków bankowych i elektroniczne systemy wyszukiwania danych

1. Państwa członkowskie wprowadzają scentralizowane automatyczne mechanizmy, takie jak centralne rejestry lub centralne elektroniczne systemy wyszukiwania danych, które umożliwiają terminową identyfikację dowolnej osoby fizycznej lub prawnej posiadającej lub kontrolującej rachunki płatnicze lub rachunki bankowe identyfikowane za pomocą numeru IBAN, w tym wirtualnego numeru IBAN, rachunki papierów wartościowych, rachunki kryptoaktywów, a także skrytki depozytowe w instytucji kredytowej lub instytucji finansowej na ich terytorium.

Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o specyfice tych mechanizmów krajowych, jak również o kryteriach, na podstawie których informacje umieszcza się w tych mechanizmach krajowych.

2. Państwa członkowskie zapewniają, aby informacje przechowywane w scentralizowanych zautomatyzowanych mechanizmach były bezpośrednio dostępne w sposób natychmiastowy i niefiltrowany dla FIU, a także AMLA do celów wspólnych analiz zgodnie z art. 32 niniejszej dyrektywy i art. 40 rozporządzenia (UE) 2024/1620. Informacje te są również w sposób terminowy dostępne dla organów nadzorczych do celów wykonywania ich obowiązków na mocy niniejszej dyrektywy.

3. Następujące informacje muszą być dostępne oraz musi istnieć możliwość ich wyszukiwania za pomocą scentralizowanych zautomatyzowanych mechanizmów:

W przypadku wirtualnego numeru IBAN posiadaczem rachunku klienta jest posiadacz rachunku, na który płatności kierowane do wirtualnego numeru IBAN są automatycznie przekierowywane.

Do celów akapitu pierwszego lit. a) i b) imię i nazwisko lub nazwa obejmują, w przypadku osób fizycznych, wszystkie imiona i nazwiska, a w przypadku osób prawnych, porozumień prawnych lub innych organizacji posiadających zdolność prawną - nazwę, pod którą są zarejestrowane.

4. Komisja może ustanowić, w drodze aktów wykonawczych, format przekazywania informacji do scentralizowanych automatycznych mechanizmów. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 72 ust. 2.

5. Państwa członkowskie mogą wymagać zapewnienia dostępności i możliwości wyszukiwania za pomocą scentralizowanych zautomatyzowanych mechanizmów innych informacji, które uznano za istotne dla FIU i AMLA do celów wspólnych analiz zgodnie z art. 32 niniejszej dyrektywy i art. 40 rozporządzenia (UE) 2024/1620 oraz dla organów nadzorczych do celów wykonywania ich obowiązków przewidzianych w niniejszej dyrektywie.

6. Scentralizowane automatyczne mechanizmy są zintegrowane za pośrednictwem systemu integracji rejestrów rachunków bankowych (zwanego dalej „BARIS”), który ma zostać opracowany i być obsługiwany przez Komisję. Komisja we współpracy z państwami członkowskimi zapewnia integrację do dnia 10 lipca 2029 r.

Komisja może określić, w drodze aktów wykonawczych, specyfikacje techniczne i procedury dotyczące połączenia scentralizowanych automatycznych mechanizmów państw członkowskich z BARIS. Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 72 ust. 2.

7. Państwa członkowskie zapewniają, aby informacje, o których mowa w ust. 3, były dostępne za pośrednictwem BARIS. Państwa członkowskie podejmują odpowiednie środki w celu zapewnienia, aby za pośrednictwem krajowych scentralizowanych automatycznych mechanizmów oraz za pośrednictwem BARIS, o którym mowa w niniejszym ustępie, udostępniano jedynie informacje, o których mowa w ust. 3, które są aktualne i odpowiadają faktycznemu rachunkowi bankowemu i płatniczemu, w tym wirtualnemu numerowi IBAN, rachunkowi papierów wartościowych, rachunkowi kryptoaktywów i skrytce depozytowej. Dostępu do tych informacji udziela się zgodnie z przepisami o ochronie danych.

Innych informacji, które państwa członkowskie uznają za istotne dla FIU i innych właściwych organów na podstawie ust. 4, nie udostępnia się za pośrednictwem pojedynczego punktu dostępu integrującego scentralizowane automatyczne mechanizmy ani nie umożliwia się ich wyszukiwania za pośrednictwem BARIS.

8. Państwa członkowskie zapewniają, aby informacje o posiadaczach rachunków bankowych lub rachunków płatniczych, w tym wirtualnych numerów IBAN, rachunków papierów wartościowych, rachunków kryptoaktywów oraz skrytek depozytowych były udostępniane za pośrednictwem krajowych scentralizowanych automatycznych mechanizmów oraz za pośrednictwem BARIS przez okres 5 lat po zamknięciu rachunku.

Bez uszczerbku dla krajowych przepisów prawa karnego dotyczących dowodów, mających zastosowanie do trwających postępowań przygotowawczych i postępowań sądowych, państwa członkowskie mogą w szczególnych przypadkach zezwolić na przechowywanie takich informacji lub dokumentów przez dalszy okres nieprzekraczający 5 lat lub wymagać takiego przechowywania, w przypadku gdy państwa członkowskie stwierdziły, że takie dalsze przechowywanie jest konieczne i proporcjonalne do celów zapobiegania podejrzewanym przypadkom prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, wykrywania takich przypadków, prowadzenia postępowań przygotowawczych lub wnoszenia i popierania oskarżeń w ich sprawie.

9. FIU i, do celów wspólnych analiz zgodnie z art. 32 niniejszej dyrektywy i art. 40 rozporządzenie (UE) 2024/1620, AMLA zapewnia się natychmiastowy i niefiltrowany dostęp do informacji o rachunkach płatniczych i rachunkach bankowych identyfikowanych za pomocą numeru IBAN, w tym wirtualnego numeru IBAN, rachunkach papierów wartościowych, rachunkach kryptoaktywów i skrytkach depozytowych w innych państwach członkowskich, które to informacje są dostępne za pośrednictwem BARIS. Organom nadzorczym zapewnia się terminowy dostęp do BARIS. Państwa członkowskie współpracują między sobą oraz z Komisją w celu wdrożenia przepisów niniejszego ustępu.

Państwa członkowskie zapewniają, aby pracownicy krajowych FIU i organów nadzorczych, którzy mają dostęp do BARIS, przestrzegali wysokich standardów zawodowych w zakresie poufności i ochrony danych, działali w sposób wysoce etyczny i posiadali odpowiednie kwalifikacje.

Wymogi określone w akapicie drugim mają zastosowanie również do AMLA w kontekście wspólnych analiz oraz działania jako podmiot sprawujący nadzór.

10. Państwa członkowskie zapewniają wprowadzenie środków technicznych i organizacyjnych w celu zapewnienia bezpieczeństwa danych zgodnie z wysokimi standardami technologicznymi do celów wykonywania przez FIU i organy nadzorcze uprawnień do uzyskania dostępu do informacji dostępnych za pośrednictwem BARIS zgodnie z ust. 5 i 6 oraz do wyszukiwania takich informacji za pośrednictwem takiego pojedynczego punktu dostępu.

Wymogi określone w akapicie pierwszym mają zastosowanie również do AMLA w kontekście wspólnych analiz oraz działania jako podmiot sprawujący nadzór.

Artykuł 17

Akty wykonawcze dotyczące integracji rejestrów

1. Komisja może określić, w drodze aktów wykonawczych, specyfikacje techniczne i procedury niezbędne do zapewnienia integracji centralnych rejestrów państw członkowskich zgodnie z art. 10 ust. 19 w odniesieniu do:

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 72 ust. 2.

2. Komisja może określić, w drodze aktów wykonawczych, specyfikacje techniczne i procedury niezbędne do zapewnienia integracji scentralizowanych zautomatyzowanych mechanizmów państw członkowskich, o których mowa w art. 16 ust. 6, w odniesieniu do:

Te akty wykonawcze przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 72 ust. 2.

3. Przyjmując akty wykonawcze, o których mowa w ust. 1 i 2, Komisja uwzględnia sprawdzone technologie i istniejące praktyki. Komisja zapewnia, aby BARIS, który ma zostać opracowany i być obsługiwany, nie ponosił kosztów wykraczających poza to, co jest bezwzględnie konieczne do wykonania niniejszej dyrektywy.

Artykuł 18

Pojedynczy punkt dostępu do informacji o nieruchomościach

1. Państwa członkowskie zapewniają, by właściwe organy miały natychmiastowy, bezpośredni i bezpłatny dostęp do informacji, które umożliwiają terminową identyfikację wszelkich nieruchomości oraz osób fizycznych lub podmiotów prawnych lub porozumień prawnych będących właścicielami tych nieruchomości, jak również do informacji umożliwiających identyfikację i analizę transakcji dotyczących nieruchomości. Dostęp ten zapewnia się za pośrednictwem pojedynczego punktu dostępu, który ma zostać ustanowiony w każdym państwie członkowskim i który umożliwia właściwym organom dostęp - drogą elektroniczną - do informacji w formacie cyfrowym, które w miarę możliwości nadają się do odczytu maszynowego.

Dostęp do pojedynczych punktów dostępu, o których mowa w akapicie pierwszym, jest przyznawany również AMLA do celów wspólnych analiz z art. 32 niniejszej dyrektywy i art. 40 rozporządzenia (UE) 2024/1620.

2. Państwa członkowskie zapewniają, aby za pośrednictwem pojedynczego punktu dostępu, o którym mowa w ust. 1, udostępniano co najmniej następujące informacje:

Państwa członkowskie zapewniają, aby w przypadku gdy działka katastralna obejmuje wiele nieruchomości, informacje, o których mowa w akapicie pierwszym, były podawane w odniesieniu do każdej nieruchomości na tej działce katastralnej.

Państwa członkowskie zapewniają, aby informacje historyczne zgodnie z akapitem pierwszym lit. d) obejmowały co najmniej okres od dnia 8 lipca 2019 r.

3. Państwa członkowskie wprowadzają mechanizmy zapewniające aktualność i dokładność informacji przekazywanych za pośrednictwem pojedynczego punktu dostępu, o którym mowa w ust. 1.

4. Państwa członkowskie dysponują środkami zapewniającymi niezwłoczne przekazywanie informacji przechowywanych w formie elektronicznej właściwemu organowi składającemu wniosek. W przypadku gdy informacje te nie są przechowywane w formie elektronicznej, państwa członkowskie zapewniają, aby informacje te były przekazywane terminowo i w sposób, który nie utrudnia działań właściwego organu składającego wniosek.

5. Do dnia 10 października 2029 r. państwa członkowskie przekażą Komisji w formie powiadomienia:

Państwa członkowskie aktualizują takie powiadomienie w przypadku wystąpienia zmian w wykazie właściwych organów lub zmian w zakresie przyznanego dostępu do informacji. Komisja udostępnia te informacje, w tym wszelkie ich zmiany, pozostałym państwom członkowskim.

6. Do dnia 10 July 2032 r. Komisja przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie oceniające warunki oraz specyfikacje techniczne i procedury dotyczące zapewnienia bezpiecznej i efektywnej integracji pojedynczych punktów dostępu, o którym mowa w ust. 1. W stosownych przypadkach sprawozdaniu temu towarzyszyć będzie wniosek ustawodawczy.

ROZDZIAŁ III

JEDNOSTKI ANALITYKI FINANSOWEJ (FIU)

Artykuł 19

Ustanowienie FIU

1. Każde państwo członkowskie ustanawia FIU w celu zapobiegania przypadkom prania pieniędzy i finansowania terroryzmu, wykrywania takich przypadków oraz ich skutecznego zwalczania.

2. FIU jest jedyną centralną jednostką krajową odpowiedzialną za otrzymywanie i analizowanie zgłoszeń dokonywanych przez podmioty zobowiązane zgodnie z art. 69 rozporządzenia (UE) 2024/1624, zgłoszeń dokonywanych przez podmioty zobowiązane zgodnie z art. 74 i art. 80 ust. 4 akapit drugi tego rozporządzenia, a także wszelkich innych informacji istotnych z punktu widzenia prania pieniędzy, jego przestępstw źródłowych lub finansowania terroryzmu, w tym informacji przekazywanych przez organy celne zgodnie z art. 9 rozporządzenia (UE) 2018/1672 oraz informacji przekazywanych przez organy nadzorcze lub przez inne organy.

3. FIU jest odpowiedzialna za przekazywanie wyników swoich analiz oraz wszelkich dodatkowych informacji odpowiednim właściwym organom, jeżeli istnieją podstawy, by podejrzewać pranie pieniędzy, jego przestępstwa źródłowe lub finansowanie terroryzmu. FIU musi mieć możliwość uzyskiwania dodatkowych informacji od podmiotów zobowiązanych.

Analityczna funkcja FIU obejmuje następujące elementy:

4. Każda FIU musi być niezależna i autonomiczna pod względem operacyjnym, co oznacza, że musi posiadać uprawnienia i zdolności, by swobodnie wykonywać swoje funkcje, w tym być w stanie podejmować autonomiczne decyzje w zakresie analizowania, żądania i - zgodnie z ust. 3 - przekazywania określonych informacji. Musi być ona wolna od wszelkich nadmiernych wpływów lub ingerencji politycznych, rządowych lub branżowych.

Jeżeli FIU jest zlokalizowana w ramach istniejącej struktury innego organu, podstawowe funkcje FIU muszą być niezależne i operacyjnie oddzielone od pozostałych funkcji organu przyjmującego.

5. Państwa członkowskie udostępniają swoim FIU odpowiednie zasoby finansowe, ludzkie i techniczne na potrzeby wykonywania ich zadań. FIU muszą być w stanie pozyskiwać i wykorzystywać zasoby niezbędne do wykonywania swoich funkcji.

6. Państwa członkowskie zapewniają, aby pracownicy ich FIU podlegali wymogom zachowania tajemnicy zawodowej równoważnym wymogom określonym w art. 67 oraz aby przestrzegali wysokich standardów zawodowych, w tym w zakresie ochrony danych, a także działali w sposób wysoce etyczny i posiadali odpowiednie kwalifikacje w odniesieniu do etycznego postępowania z dużymi zbiorami danych. Państwa członkowskie zapewniają, aby FIU posiadały procedury zapobiegania konfliktom interesów i zarządzania nimi.

7. Państwa członkowskie zapewniają, aby FIU posiadały przepisy regulujące bezpieczeństwo i poufność informacji.

8. Państwa członkowskie zapewniają, aby FIU dysponowały bezpiecznymi i chronionymi kanałami przekazywania i wymiany informacji drogą elektroniczną z właściwymi organami i podmiotami zobowiązanymi.

9. Państwa członkowskie zapewniają, aby jego FIU była w stanie dokonywać z innymi właściwymi organami krajowymi uzgodnień dotyczących wymiany informacji lub współpracować z tymi organami zgodnie z art. 46 w celu wymiany informacji.

10. Do dnia 10 lipca 2028 r. AMLA wyda wytyczne skierowane do FIU i dotyczące:

Artykuł 20

Urzędnik ds. praw podstawowych

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby FIU wyznaczyły urzędnika ds. praw podstawowych. Urzędnik ds. praw podstawowych może być członkiem obecnego personelu FIU.

2. Urzędnik ds. praw podstawowych wykonuje następujące zadania:

3. FIU zapewnia, aby urzędnik ds. praw podstawowych nie otrzymywał żadnych instrukcji dotyczących wykonywania zadań urzędnika ds. praw podstawowych.

Artykuł 21

Dostęp do informacji

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby niezależnie od swojego statusu organizacyjnego FIU miały dostęp do informacji, których potrzebują do wykonywania swoich zadań, w tym do informacji finansowych, administracyjnych i dotyczących egzekwowania prawa. Państwa członkowskie zapewniają, aby FIU miały co najmniej:

Informacjami, o których mowa w lit. c) akapitu pierwszego, są między innymi rejestry karne, informacje o postępowaniach przygotowawczych, informacje o zamrożeniu lub zajęciu aktywów lub o innych środkach dochodzeniowych lub tymczasowych oraz informacje o wyrokach i konfiskatach.

Państwa członkowskie mogą zezwolić na ograniczenie dostępu do informacji dotyczących egzekwowania prawa, o których mowa w lit. c) akapitu pierwszego, w indywidualnych przypadkach, jeżeli udzielenie takich informacji mogłoby zagrozić trwającemu postępowaniu przygotowawczemu.

2. Dostęp do informacji wymienionych w ust. 1 uznaje się za bezpośredni i natychmiastowy, jeżeli informacje te są zawarte w informatycznej bazie danych, rejestrze lub systemie wyszukiwania danych, z którego FIU może pobrać informacje bez żadnych etapów pośrednich, lub jeżeli spełnione są następujące warunki:

3. Państwa członkowskie zapewniają, aby w miarę możliwości FIU miała bezpośredni dostęp do informacji wymienionych w ust. 1 akapit pierwszy lit. c). W przypadkach gdy FIU zapewniono pośredni dostęp do informacji, podmiot lub organ posiadający informacje, o które wnioskowano, przekazuje żądane informacje w sposób terminowy.

4. W kontekście swoich funkcji każda FIU może zwracać się do dowolnego podmiotu zobowiązanego o informacje, uzyskiwać je i je wykorzystywać do wykonywania swoich funkcji na podstawie art. 19 ust. 3 niniejszej dyrektywy, nawet jeżeli nie dokonano uprzedniego zgłoszenia na podstawie art. 69 ust. 1 akapit pierwszy lit. a) lub art. 70 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2024/1624. Podmioty zobowiązane nie mają obowiązku przychylenia się do wniosków o udzielenie informacji wystosowanych na podstawie niniejszego ustępu, jeżeli dotyczą one informacji uzyskanych w sytuacjach, o których mowa w art. 70 ust. 2 tego rozporządzenia.

Artykuł 22

Odpowiedzi na wnioski o udzielenie informacji

1. Państwa członkowskie zapewniają, by ich FIU była w stanie odpowiadać w sposób terminowy na uzasadnione wnioski o informacje uzasadnione względami dotyczącymi prania pieniędzy, jego przestępstw źródłowych lub finansowania terroryzmu, przedłożone przez właściwe organy, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 44 lit. c) i d) rozporządzenia (UE) 2024/1624 w ich odnośnym państwie członkowskim, jeżeli informacje te znajdują się już w posiadaniu FIU i są niezbędne w indywidualnych przypadkach. Decyzja o przekazaniu informacji pozostaje w gestii danej FIU.

Jeżeli istnieją obiektywne przesłanki, aby zakładać, że udzielenie takich informacji miałoby negatywny wpływ na trwające postępowanie przygotowawcze lub analizy, lub, w wyjątkowych okolicznościach, gdy ujawnienie takich informacji byłoby wyraźnie nieproporcjonalne do uzasadnionych interesów osoby fizycznej lub prawnej lub nieistotne z punktu widzenia celów, dla których złożono wniosek o ich udzielenie, dana FIU nie ma obowiązku przychylenia się do takiego wniosku o informacje.

W takim przypadku FIU przedstawia organowi składającemu wniosek pisemne uzasadnienie.

2. Właściwe organy przekazują FIU informacje zwrotne na temat wykorzystania i przydatności informacji przekazanych zgodnie z niniejszym artykułem i art. 19 ust. 3 oraz na temat wyników działań podjętych i postępowań przygotowawczych przeprowadzonych na podstawie tych informacji. Takie informacje zwrotne przekazuje się jak najszybciej, a w każdym razie w formie zagregowanej co najmniej raz w roku, w taki sposób, aby umożliwić FIU usprawnienie jej funkcji analizy operacyjnej.

Artykuł 23

Przekazywanie informacji podmiotom sprawującym nadzór

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby FIU przekazywały podmiotom sprawującym nadzór - spontanicznie lub na wniosek - informacje, które mogą być istotne do celów nadzoru zgodnie z rozdziałem IV, w tym co najmniej informacje dotyczące:

2. Państwa członkowskie zapewniają, aby FIU powiadamiały podmioty sprawujące nadzór w każdym przypadku, gdy informacje będące w ich posiadaniu wskazują na potencjalne naruszenia przez podmioty zobowiązane rozporządzeń (UE) 2024/1624 i (UE) 2023/1113.

3. Z wyjątkiem sytuacji, gdy jest to absolutnie niezbędne do celów ust. 2, państwa członkowskie zapewniają, aby informacje przekazywane przez FIU na podstawie niniejszego artykułu nie zawierały żadnych informacji na temat konkretnych osób fizycznych lub prawnych ani spraw obejmujących osoby fizyczne lub prawne będące przedmiotem trwającej analizy lub postępowania przygotowawczego, ani informacji mogących prowadzić do identyfikacji osób fizycznych lub prawnych.

Artykuł 24

Zawieszenie lub wstrzymanie zgody

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby FIU były uprawnione do podjęcia niezwłocznych działań - bezpośrednio lub pośrednio - gdy istnieje podejrzenie, że dana transakcja ma związek z praniem pieniędzy lub finansowaniem terroryzmu, w celu zawieszenia transakcji lub wstrzymania na nią zgody.

Państwa członkowskie zapewniają, aby w przypadku stwierdzenia konieczności zawieszenia transakcji lub wstrzymania na nią zgody na podstawie podejrzenia zgłoszonego zgodnie z art. 71 rozporządzenia (UE) 2024/1624, zawieszenie lub wstrzymanie zgody nakłada się na podmiot zobowiązany na okres, o którym mowa w art. 52 tego rozporządzenia. W przypadku gdy konieczność zawieszenia transakcji wynika z prac analitycznych FIU, niezależnie od tego, czy podmiot zobowiązany złożył uprzednie zgłoszenie, FIU nakłada zawieszenie jak najszybciej.

FIU nakłada zawieszenie lub wstrzymanie zgody na transakcję w celu ochrony środków finansowych, przeprowadzenia własnych analiz, w tym analizy transakcji, sprawdzenia, czy podejrzenie się potwierdzi, a jeśli tak - w celu przekazania wyników analiz odpowiednim właściwym organom, aby umożliwić przyjęcie stosownych środków.

Państwa członkowskie określają okres zawieszenia lub wstrzymania zgody mający zastosowanie na potrzeby prac analitycznych FIU, który nie może przekraczać 10 dni roboczych. Państwa członkowskie mogą określić dłuższy okres, jeżeli - zgodnie z prawem krajowym - FIU wykonują zadania w zakresie śledzenia, zajmowania, zamrażania lub konfiskaty mienia pochodzącego z działalności przestępczej. W przypadku określenia dłuższego okresu zawieszenia lub wstrzymania zgody państwa członkowskie zapewniają, aby FIU wykonywały swoje funkcje z zastrzeżeniem stosownych krajowych zabezpieczeń, takich jak umożliwienie osobie, której transakcja została zawieszona, zaskarżenie tego zawieszenia przed sądem.

Państwa członkowskie zapewniają, aby FIU były uprawnione do zniesienia zawieszenia lub wstrzymania zgody w dowolnym momencie, jeżeli dana FIU stwierdzi, że zawieszenie lub wstrzymanie zgody nie jest już koniecznie do spełnienia celów określonych w akapicie trzecim.

Państwa członkowskie zapewniają FIU uprawnienia do zawieszenia lub wstrzymania zgody, o których mowa w niniejszym ustępie, na wniosek FIU z innego państwa członkowskiego.

2. W przypadku gdy istnieje podejrzenie, że rachunek bankowy lub rachunek płatniczy, rachunek kryptoaktywów lub stosunki gospodarcze mają związek z praniem pieniędzy lub finansowaniem terroryzmu, państwa członkowskie zapewniają, aby FIU były uprawnione do podjęcia niezwłocznych działań - bezpośrednio lub pośrednio - by zawiesić korzystanie z tego rachunku lub zawiesić stosunki gospodarcze w celu ochrony środków finansowych, przeprowadzenia własnych analiz, sprawdzenia, czy podejrzenie się potwierdzi, a jeśli tak - w celu przekazania wyników analiz odpowiednim właściwym organom, aby umożliwić przyjęcie stosownych środków.

Państwa członkowskie określają okres zawieszenia mający zastosowanie na potrzeby prac analitycznych FIU, który nie może przekraczać 5 dni roboczych. Państwa członkowskie mogą określić dłuższy okres, jeżeli - zgodnie z prawem krajowym - FIU wykonują zadania w zakresie śledzenia, zajmowania, zamrażania lub konfiskaty mienia pochodzącego z działalności przestępczej. W przypadku określenia dłuższego okresu zawieszenia państwa członkowskie zapewniają, aby FIU wykonywały swoje funkcje z zastrzeżeniem stosownych krajowych zabezpieczeń, takich jak umożliwienie osobie, której rachunek bankowy lub rachunek płatniczy, rachunek kryptoaktywów lub stosunki gospodarcze zostały zawieszone, zaskarżenie tego zawieszenia przed sądem.

Państwa członkowskie zapewniają, aby FIU były uprawnione do zniesienia zawieszenia w dowolnym momencie, jeżeli stwierdzą one, że zawieszenie nie jest już konieczne do spełnienia celów określonych w akapicie pierwszym nie są już spełniane.

Państwa członkowskie zapewniają FIU uprawnienia do zawieszenia korzystania z rachunku lub zawieszenia stosunków gospodarczych, o których mowa w niniejszym ustępie, na wniosek FIU z innego państwa członkowskiego.

3. Stosowanie zawieszenia lub wstrzymania zgody na podstawie niniejszego artykułu nie pociąga za sobą żadnej odpowiedzialności FIU, ani członków jej kadry kierowniczej czy pracowników.

Artykuł 25

Instrukcje monitorowania transakcji lub działań

Państwa członkowskie zapewniają, aby FIU była uprawniona do nakazania podmiotom zobowiązanym, aby przez okres wskazany przez FIU monitorowały transakcje lub działania prowadzone za pośrednictwem co najmniej jednego rachunku bankowego lub rachunku płatniczego lub rachunku kryptoaktywów lub innych stosunków gospodarczych zarządzanych przez podmiot na rzecz osób, które stwarzają znaczące ryzyko prania pieniędzy, jego przestępstw źródłowych, lub finansowania terroryzmu. Państwa członkowskie zapewniają również, aby FIU była uprawniona do nakazania podmiotowi zobowiązanemu zgłaszania wyników monitorowania.

Państwa członkowskie zapewniają FIU uprawnienia do nałożenia takich środków dotyczących monitorowania, o których mowa w art. 4, na wniosek FIU z innego państwa członkowskiego.

Artykuł 26

Powiadamianie podmiotów zobowiązanych

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby FIU były w stanie powiadamiać podmioty zobowiązane o informacjach istotnych dla dochowania należytej staranności wobec klienta zgodnie z rozdziałem III rozporządzenia (UE) 2024/1624. Informacje te obejmują:

2. Wymóg, o którym mowa w ust. 1, stosuje się przez okres określony w prawie krajowym, który nie przekracza 6 miesięcy.

3. FIU co roku przekazują podmiotom zobowiązanym strategiczne informacje na temat typologii, wskaźników ryzyka i tendencji w zakresie prania pieniędzy i finansowania terroryzmu.

Artykuł 27

Sprawozdanie roczne FIU

Każde państwo członkowskie zapewnia, aby jego FIU publikowała roczne sprawozdanie ze swojej działalności. W sprawozdaniu tym zamieszcza się statystyki dotyczące:

W sprawozdaniu, o którym mowa w akapicie pierwszym, zamieszcza się również informacje na temat tendencji i typologii zidentyfikowanych w dokumentacji przekazywanej innym właściwym organom. Zawarte w sprawozdaniu informacje nie mogą umożliwiać identyfikacji jakiejkolwiek osoby fizycznej lub prawnej.

Artykuł 28

Informacje zwrotne od FIU

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby FIU przekazywała podmiotom zobowiązanym informacje zwrotne na temat zgłaszania podejrzeń na podstawie art. 69 rozporządzenia (UE) 2024/1624. Takie informacje zwrotne obejmują co najmniej jakość przekazywanych informacji, terminowość zgłaszania, opis podejrzenia i dokumentację dostarczoną w momencie dokonywania zgłoszenia.

Informacji zwrotnych na podstawie niniejszego artykułu nie należy rozumieć jako obejmujących każde zgłoszenie dokonane przez podmioty zobowiązane.

FIU przekazuje informacje zwrotne co najmniej raz w roku, niezależnie od tego, czy przekazywane są one pojedynczemu podmiotowi zobowiązanemu, czy też grupom lub kategoriom podmiotów zobowiązanych, biorąc pod uwagę całkowitą liczbę podejrzanych transakcji zgłoszonych przez podmioty zobowiązane.

Informacje zwrotne udostępnia się również podmiotom sprawującym nadzór, aby umożliwić im sprawowanie nadzoru opartego na analizie ryzyka zgodnie z art. 40.

FIU co roku składają AMLA sprawozdanie na temat przekazywania podmiotom zobowiązanym informacji zwrotnych zgodnie z niniejszym artykułem oraz przekazują statystyki dotyczące liczby zgłoszeń podejrzanych transakcji, dokonanych przez kategorie podmiotów zobowiązanych.

Do dnia 10 lipca 2028 r. AMLA wyda skierowane do FIU zalecenia na temat najlepszych praktyk i podejść do przekazywania informacji zwrotnych, w tym na temat rodzaju i częstotliwości przekazywania informacji zwrotnych.

Obowiązek przekazywania informacji zwrotnych nie może zagrażać żadnym bieżącym pracom analitycznym prowadzonym przez FIU ani żadnemu postępowaniu przygotowawczemu lub działaniom administracyjnym po przekazaniu informacji przez FIU i nie wpływa na obowiązywanie wymogów w zakresie ochrony danych i poufności.

2. Państwa członkowskie zapewniają, aby FIU co najmniej raz w roku przekazywały organom celnym informacje zwrotne na temat skuteczności informacji przekazywanych zgodnie z art. 9 rozporządzenia (UE) 2018/1672 i działań następczych podejmowanych w związku z tymi informacjami.

Artykuł 29

Współpraca między FIU

Państwa członkowskie zapewniają jak najszerszą współpracę między FIU, bez względu na ich status organizacyjny.

Artykuł 30

Chronione kanały komunikacji

1. Ustanawia się system wymiany informacji między FIU państw członkowskich (FIU.net). FIU.net zapewnia bezpieczną komunikację i wymianę informacji oraz umożliwia sporządzenie pisemnego zapisu wszystkich działań związanych z przetwarzaniem. FIU.net może być również wykorzystywany do komunikacji z odpowiednikami FIU w państwach trzecich oraz z innymi organami, jak również z organami i jednostkami organizacyjnymi Unii. Systemem FIU.net zarządza AMLA.

FIU.net jest wykorzystywany do wymiany informacji między FIU i AMLA do celów wspólnych analiz zgodnie z art. 32 niniejszej dyrektywy i art. 40 rozporządzenia (UE) 2024/1620.

2. Państwa członkowskie zapewniają, aby FIU wymieniały informacje na podstawie art. 31 i 32 za pośrednictwem FIU.net. W przypadku awarii technicznej FIU.net informacje przekazuje się, za pomocą wszelkich innych odpowiednich środków zapewniających wysoki poziom bezpieczeństwa danych i ochrony danych.

Wymiana informacji między FIU a ich odpowiednikami w państwach trzecich, które nie są podłączone do FIU.net, odbywa się za pośrednictwem chronionych kanałów komunikacji.

3. Państwa członkowskie zapewniają, aby odnośne FIU - w celu realizacji swoich zadań określonych w niniejszej dyrektywie - współpracowały ze sobą w jak największym stopniu w zakresie stosowania najnowocześniejszych technologii, zgodnie z prawem krajowym.

Państwa członkowskie zapewniają również, aby FIU współpracowały w jak największym stopniu w zakresie stosowania rozwiązań opracowanych i zarządzanych przez AMLA zgodnie z art. 5 ust. 5 lit. i), art. 45 ust. 1 lit. d) i art. 47 rozporządzenia (UE) 2024/1620.

4. Państwa członkowskie zapewniają, aby FIU były w stanie korzystać z funkcji FIU.net w celu dokonywania - na zasadzie trafienie/brak trafienia - analizy krzyżowej danych, które FIU udostępniają w systemie FIU.net, i danych udostępnianych w tym systemie przez inne FIU oraz organy i jednostki organizacyjne Unii, o ile taka analiza krzyżowa wchodzi w zakres odpowiednich uprawnień tych organów i jednostek organizacyjnych Unii.

5. AMLA może zawiesić dostęp danej FIU lub jej odpowiednika w państwie trzecim lub organu lub jednostki organizacyjnej Unii do systemu FIU.net, jeżeli ma podstawy, by sądzić, że taki dostęp zagrażałby wdrożeniu niniejszego rozdziału oraz bezpieczeństwu i poufności informacji będących w posiadaniu FIU i wymienianych za pośrednictwem FIU.net, w tym w przypadku gdy istnieją obawy dotyczące niezależności i autonomii danej FIU.

Artykuł 31

Wymiana informacji między FIU

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby FIU wymieniały między sobą - spontanicznie lub na wniosek - wszelkie informacje, które mogą mieć znaczenie w kontekście przetwarzania lub analizy informacji przez daną FIU, związane z praniem pieniędzy, jego przestępstwami źródłowymi lub finansowaniem terroryzmu oraz osobą fizyczną lub prawną zaangażowaną w te działania, bez względu na rodzaj przestępstw źródłowych, których te informacje mogą dotyczyć, a nawet jeżeli w momencie wymiany informacji nie ustalono rodzaju przestępstw źródłowych, których te informacje mogą dotyczyć.

We wniosku podaje się stosowne fakty, informacje ogólne, uzasadnienie wniosku, powiązania z krajem, w którym znajduje się FIU, do której składany jest wniosek, oraz sposób wykorzystania informacji będących przedmiotem wniosku.

W przypadku gdy dana FIU otrzyma zgłoszenie na podstawie art. 69 ust. 1 akapit pierwszy lit. a) rozporządzenia (UE) 2024/1624, które dotyczy innego państwa członkowskiego, niezwłocznie przekazuje zgłoszenie lub wszystkie uzyskane z niego istotne informacje FIU tego innego państwa członkowskiego.

2. Do dnia 10 lipca 2026 r. AMLA opracuje projekty wykonawczych standardów technicznych i przedłoży je Komisji do przyjęcia. Te projekty wykonawczych standardów technicznych określają format, który ma być stosowany do celów wymiany informacji, o których mowa w ust. 1.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 53 rozporządzenia (UE) 2024/1620.

3. Do dnia 10 lipca 2026 r. AMLA opracuje projekty regulacyjnych standardów technicznych i przedłoży je Komisji do przyjęcia. Te projekty regulacyjnych standardów technicznych określają kryteria istotności i wyboru przy ustalaniu, czy zgłoszenie dokonane na podstawie art. 69 ust. 1 akapit pierwszy lit. a) rozporządzenia (UE) 2024/1624 dotyczy innego państwa członkowskiego, zgodnie z ust. 1 akapit trzeci niniejszego artykułu.

Komisja jest uprawniona do uzupełniania niniejszej dyrektywy przez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 49-52 rozporządzenia (UE) 2024/1620.

4. Do dnia 10 lipca 2028 r. AMLA wyda wytyczne skierowane do FIU a temat procedur, które należy wdrożyć przy przekazywaniu i otrzymywaniu zgłoszenia na podstawie art. 69 ust. 1 akapit pierwszy lit. a) rozporządzenia (UE) 2024/1624, które to zgłoszenie dotyczy innego państwa członkowskiego, a także na temat działań następczych, jakie należy podjąć w związku z tym zgłoszeniem.

5. Państwa członkowskie zapewniają, by - w momencie odpowiadania na wniosek o udzielenie informacji, o którym mowa w ust. 1, złożony przez inną FIU - dana FIU, do której skierowano wniosek, była zobowiązana do wykorzystania pełnego zakresu dostępnych jej uprawnień, z jakiego skorzystałaby zwyczajowo na gruncie krajowym na potrzeby otrzymania i przeanalizowania informacji.

W przypadku gdy FIU pragnie uzyskać dodatkowe informacje od podmiotu zobowiązanego z siedzibą w innym państwie członkowskim, który prowadzi działalność na terytorium jej państwa członkowskiego, wniosek kieruje się do FIU państwa członkowskiego, na którego terytorium ten podmiot zobowiązany ma siedzibę. Ta FIU uzyskuje informacje zgodnie z art. 69 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2024/1624 i niezwłocznie przekazuje odpowiedzi.

6. Państwa członkowskie zapewniają, aby w przypadku gdy do FIU skierowano wniosek o udzielenie informacji na podstawie ust. 1, odpowiadała ona na ten wniosek jak najszybciej, a w każdym razie nie później niż w terminie 5 dni roboczych od jego otrzymania, jeżeli FIU jest w posiadaniu informacji, których dotyczy wniosek, albo jeżeli informacje, które są przedmiotem wniosku, są przechowywane w bazie danych lub rejestrze, do których FIU, do której skierowano wniosek, ma bezpośredni dostęp. W wyjątkowych, należycie uzasadnionych przypadkach termin ten może zostać przedłużony maksymalnie do 10 dni roboczych. Jeżeli FIU, do której skierowano wniosek, nie jest w stanie uzyskać żądanych informacji, informuje o tym FIU występującą z wnioskiem.

7. Państwa członkowskie zapewniają, aby w wyjątkowych, uzasadnionych i pilnych przypadkach oraz - na zasadzie odstępstwa od ust. 6 - w przypadku gdy na podstawie ust. 1 do FIU skierowano wniosek o przekazanie informacji przechowywanych w bazie danych lub rejestrze, do których ta FIU ma bezpośredni dostęp, albo informacji będących już w jej posiadaniu, FIU, do której skierowano wniosek, przekazywała te informacje nie później niż w ciągu jednego dnia roboczego od otrzymania wniosku.

Jeżeli FIU, do której skierowano wniosek, nie jest w stanie udzielić odpowiedzi w ciągu jednego dnia roboczego lub nie ma bezpośredniego dostępu do informacji, przekazuje uzasadnienie takiego stanu rzeczy. Jeżeli przekazanie żądanych informacji w ciągu jednego dnia roboczego stanowiłoby nieproporcjonalne obciążenie dla FIU, do której skierowano wniosek, może ona odroczyć przekazanie informacji. W tym przypadku FIU, do której skierowano wniosek, niezwłocznie informuje FIU, która złożyła wniosek, o takim odroczeniu. FIU, do której skierowano wniosek, może przedłużyć termin na udzielenie odpowiedzi na wniosek o informacje do maksymalnie 3 dni roboczych.

8. FIU może odmówić wymiany informacji wyłącznie w wyjątkowych okolicznościach, gdy wymiana taka byłaby sprzeczna z podstawowymi zasadami jej prawa krajowego. Te wyjątkowe okoliczności precyzuje się w sposób zapobiegający niewłaściwemu wykorzystaniu i nadmiernym ograniczeniom swobodnej wymiany informacji do celów analitycznych.

Do dnia 10 lipca 2028 r. państwa członkowskie powiadamiają Komisję o wyjątkowych okolicznościach, o których mowa w akapicie pierwszym. Państwa członkowskie aktualizują takie powiadomienia, w przypadku gdy wyjątkowe okoliczności określone na poziomie krajowym ulegną zmianie.

Komisja publikuje skonsolidowany wykaz powiadomień, o których mowa w akapicie drugim.

9. Do dnia 10 lipca 2029 r. Komisja przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie oceniające, czy wyjątkowe okoliczności zgłoszone zgodnie z ust. 8 są uzasadnione.

Artykuł 32

Wspólne analizy

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby ich FIU były w stanie przeprowadzać wspólne analizy podejrzanych transakcji i działań.

2. Do celów ust. 1 niniejszego artykułu odpowiednie FIU, wspomagane przez AMLA zgodnie z art. 40 rozporządzenia (UE) 2024/1620, powołują wspólny zespół ds. analiz w konkretnym celu i na czas określony, który może zostać przedłużony za obopólną zgodą, w celu prowadzenia - z udziałem co najmniej jednej FIU powołującej zespół - analiz operacyjnych podejrzanych transakcji lub działań.

3. Wspólny zespół ds. analiz może zostać powołany w przypadku, gdy:

Wniosek o powołanie wspólnego zespołu ds. analiz może złożyć każda z zainteresowanych FIU lub AMLA na podstawie art. 44 rozporządzenia (UE) 2024/1620.

4. Państwa członkowskie zapewniają, aby członek personelu ich FIU oddelegowany do wspólnego zespołu ds. analiz był w stanie - zgodnie z mającym zastosowanie prawem krajowym i w granicach swoich kompetencji - przekazywać zespołowi informacje dostępne FIU, z której się wywodzi, do celów analizy prowadzonej przez zespół.

5. W przypadku gdy wspólny zespół ds. analiz potrzebuje pomocy ze strony FIU innej niż FIU wchodzące w skład zespołu, może zwrócić się do tej innej FIU o:

6. Państwa członkowskie zapewniają, aby FIU były w stanie zapraszać osoby trzecie, w tym organy i jednostki organizacyjne Unii, do udziału we wspólnych analizach, jeżeli jest to istotne do celów wspólnych analiz i jeżeli taki udział wchodzi w zakres odpowiednich mandatów tych osób trzecich.

Państwa członkowskie zapewniają, aby FIU uczestniczące we wspólnych analizach określały warunki mające zastosowanie w odniesieniu do udziału osób trzecich i wprowadziły środki gwarantujące poufność i bezpieczeństwo wymienianych informacji. Państwa członkowskie zapewniają, aby wymieniane informacje były wykorzystywane wyłącznie do celów, do których ta wspólna analiza została sporządzona.

Artykuł 33

Wykorzystywanie przez FIU informacji, którymi wymieniają się między sobą

Informacje i dokumenty otrzymane zgodnie z art. 29, 31 i 32 wykorzystuje się do wykonywania zadań FIU określonych w niniejszej dyrektywie. W toku wymiany informacji i dokumentów zgodnie z art. 29 i 31, przekazująca FIU może nałożyć ograniczenia i warunki korzystania z tych informacji, z wyjątkiem sytuacji, gdy przekazywane jest zgłoszenie dokonywane przez podmiot zobowiązany zgodnie z art. 69 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2024/1624, lub informacje pochodzące z tego zgłoszenia, które dotyczy innego państwa członkowskiego, w którym dany podmiot zobowiązany prowadzi działalność w ramach swobody świadczenia usług, i które nie ma żadnego związku z państwem członkowskim FIU przekazującej informacje. FIU otrzymująca informacje przestrzega wspomnianych ograniczeń i warunków.

Państwa członkowskie zapewniają, aby FIU wyznaczyły przynajmniej jedną osobę kontaktową lub punkt kontaktowy odpowiedzialne za przyjmowanie wniosków o udzielenie informacji od FIU z innych państw członkowskich.

Artykuł 34

Zgoda na dalsze przekazywanie informacji wymienianych między FIU

1. Państwa członkowskie zapewniają, by informacje wymieniane na podstawie art. 29, 31 i 32 były wykorzystywane wyłącznie do celów, dla których się o nie zwrócono lub dla których je przekazano, oraz by wszelkie przypadki, gdy FIU otrzymująca informacje przekazuje te informacje dowolnemu innemu organowi, agencji lub departamentowi, lub wszelkie przypadki wykorzystania tych informacji do celów innych niż cele pierwotnie zatwierdzone, podlegały uzyskaniu uprzedniej zgody FIU przekazującej dane informacje.

Wymogi akapitu pierwszego niniejszego ustępu nie mają zastosowania, jeżeli FIU przekazuje zgłoszenie dokonywane przez podmiot zobowiązany zgodnie z art. 69 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2024/1624, które dotyczy innego państwa członkowskiego, w którym dany podmiot zobowiązany prowadzi działalność w ramach swobody świadczenia usług, i które nie ma żadnego związku z państwem członkowskim FIU przekazującej informacje.

2. Państwa członkowskie zapewniają, aby FIU, do której skierowano wniosek, jak najszybciej i w jak najszerszym możliwym zakresie udzieliła uprzedniej zgody na przekazanie informacji właściwym organom, niezależnie od rodzaju przestępstw źródłowych oraz bez względu na fakt, czy przestępstwo źródłowe zostało zidentyfikowane czy nie. FIU, do której skierowano wniosek, nie może odmówić zgody na takie przekazanie informacji, chyba że wykraczałoby to poza zakres zastosowania jej przepisów w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu lub mogło zaszkodzić postępowaniu przygotowawczemu, lub w inny sposób było niezgodne z podstawowymi zasadami prawa krajowego danego państwa członkowskiego. Wszelka odmowa udzielenia zgody musi być należycie wyjaśniona. Przypadki, w których FIU mogą odmówić udzielenia zgody, muszą być sprecyzowane w sposób zapobiegający niewłaściwemu wykorzystaniu i nadmiernym ograniczeniom w przekazywaniu informacji właściwym organom.

3. Do dnia 10 lipca 2028 r. państwa członkowskie powiadomią Komisję o wyjątkowych okolicznościach, w których przekazanie informacji byłoby niezgodne z podstawowymi zasadami prawa krajowego, o czym mowa w ust. 2. Państwa członkowskie aktualizują takie powiadomienia, w przypadku gdy wyjątkowe okoliczności określone na poziomie krajowym ulegną zmianie.

Komisja publikuje skonsolidowany wykaz powiadomień, o których mowa w akapicie pierwszym.

4. Do dnia 10 lipca 2029 r. Komisja przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie oceniające, czy wyjątkowe okoliczności zgłoszone zgodnie z ust. 3 są uzasadnione.

Artykuł 35

Skutek przepisów prawa karnego

Różnice między definicjami przestępstw źródłowych zawartymi w prawie krajowym poszczególnych państw nie mogą stać na przeszkodzie udzielaniu przez FIU pomocy innej FIU ani ograniczać wymiany, przekazywania i wykorzystania informacji na podstawie art. 31, 32, 33 i 34.

Artykuł 36

Poufność zgłoszeń

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby FIU posiadały mechanizmy ochrony tożsamości podmiotów zobowiązanych i ich pracowników lub osób zajmujących równoważne stanowiska, w tym przedstawicieli i dystrybutorów, którzy zgłaszają podejrzenia zgodnie z art. 69 ust. 1 akapit pierwszy lit. a) rozporządzenia (UE) 2024/1624.

2. Państwa członkowskie zapewniają, aby FIU nie ujawniały źródła zgłoszenia, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, odpowiadając na wnioski o udzielenie informacji wystosowane przez właściwe organy zgodnie z art. 22 lub przekazując wyniki swoich analiz zgodnie z art. 19. Niniejszy ustęp pozostaje bez uszczerbku dla mającego zastosowanie krajowego prawa karnego procesowego.

ROZDZIAŁ IV

NADZÓR NAD PRZECIWDZIAŁANIEM PRANIU PIENIĘDZY

Artykuł 37

Uprawnienia i zasoby krajowych podmiotów sprawujących nadzór

1. Każde państwo członkowskie zapewnia, aby wszystkie podmioty zobowiązane mające siedzibę na jego terytorium, z wyjątkiem okoliczności objętych art. 38, podlegały adekwatnemu i skutecznemu nadzorowi. W tym celu każde państwo członkowskie wyznacza co najmniej jeden podmiot sprawujący nadzór do celów skutecznego monitorowania i stosowania środków niezbędnych do zapewnienia przestrzegania przez podmioty zobowiązane rozporządzeń (UE) 2024/1624 i (UE) 2023/1113.

W przypadku gdy z uwagi na nadrzędny interes ogólny państwa członkowskie wprowadziły szczególne wymogi dotyczące zezwoleń dla podmiotów zobowiązanych na prowadzenie działalności na ich terytorium w ramach swobody świadczenia usług, zapewniają one, aby działalność prowadzona przez podmioty zobowiązane na podstawie tych szczególnych zezwoleń podlegała nadzorowi ze strony krajowych podmiotów sprawujących nadzór, niezależnie od tego, czy dozwolona działalność jest prowadzona za pośrednictwem infrastruktury znajdującej się na ich terytorium czy zdalnie. Państwa członkowskie zapewniają również, aby nadzór na podstawie niniejszego akapitu był zgłaszany podmiotom sprawującym nadzór państwa członkowskiego, w którym znajduje się siedziba zarządu danego podmiotu zobowiązanego.

Niniejszy ustęp nie ma zastosowania w przypadku, gdy AMLA działa jako podmiot sprawujący nadzór.

2. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór dysponowały odpowiednimi zasobami finansowymi, ludzkimi i technicznymi do wykonywania swoich zadań wymienionych w ust. 5. Państwa członkowskie zapewniają, by pracownicy tych organów działali w sposób wysoce etyczny i posiadali odpowiednie kwalifikacje oraz aby przestrzegali wysokich standardów zawodowych, w tym standardów poufności, ochrony danych i standardów postępowania w przypadku konfliktów interesów.

3. W przypadku podmiotów zobowiązanych, o których mowa w art. 3 pkt 3 lit. a) i b) rozporządzenia (UE) 2024/1624, państwa członkowskie mogą dopuścić, by funkcję, o której mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, wykonywały organy samorządu zawodowego, pod warunkiem że te organy samorządu zawodowego posiadają uprawnienia, o których mowa w ust. 6 niniejszego artykułu, oraz dysponują odpowiednimi zasobami finansowymi, ludzkimi i technicznymi do wykonywania swoich funkcji. Państwa członkowskie zapewniają, by pracownicy tych organów działali w sposób wysoce etyczny i posiadali odpowiednie kwalifikacje oraz aby przestrzegali wysokich standardów zawodowych, w tym standardów poufności, ochrony danych i standardów postępowania w przypadku konfliktów interesów.

4. W przypadku gdy państwo członkowskie powierzyło nadzór nad daną kategorią podmiotów zobowiązanych więcej niż jednemu podmiotowi sprawującemu nadzór, zapewnia, aby te podmioty sprawujące nadzór nadzorowały podmioty zobowiązane w sposób spójny i efektywny w całym sektorze. W tym celu państwo członkowskie wyznacza główny podmiot sprawujący nadzór lub ustanawia mechanizm koordynacji między tymi podmiotami sprawującymi nadzór.

W przypadku gdy państwa członkowskie powierzyły nadzór nad wszystkimi podmiotami zobowiązanymi więcej niż jednemu podmiotowi sprawującemu nadzór, ustanawiają one mechanizm koordynacji między tymi podmiotami sprawującymi nadzór w celu zapewnienia, aby podmioty zobowiązane były skutecznie nadzorowane zgodnie z najwyższymi standardami. Taki mechanizm koordynacji obejmuje wszystkie podmioty sprawujące nadzór, z wyjątkiem przypadków, w których:

5. Do celów ust. 1 państwa członkowskie zapewniają, aby krajowe podmioty sprawujące nadzór wykonywały następujące zadania:

6. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór posiadały odpowiednie uprawnienia do wykonywania swoich zadań przewidzianych w ust. 5, w tym uprawnienia do:

7. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór finansowy i podmioty sprawujące nadzór odpowiedzialne za dostawców usług gier hazardowych posiadały dodatkowe uprawnienia oprócz tych, o których mowa w ust. 6, w tym uprawnienia do przeprowadzenia bez uprzedzenia inspekcji w lokalu podmiotu zobowiązanego, jeżeli wymaga tego właściwy przebieg i skuteczność kontroli, oraz by dysponowały wszelkimi niezbędnymi środkami do przeprowadzenia takiej inspekcji.

Do celów akapitu pierwszego podmioty sprawujące nadzór muszą być w stanie co najmniej:

Artykuł 38

Nadzór nad formami infrastruktury niektórych pośredników prowadzących działalność w ramach swobody świadczenia usług

1. W przypadku gdy działalność następujących podmiotów zobowiązanych jest prowadzona na ich terytorium w ramach swobody świadczenia usług za pośrednictwem przedstawicieli lub dystrybutorów lub za pośrednictwem innych rodzajów infrastruktury, w tym w przypadku gdy działalność ta jest prowadzona na podstawie zezwolenia uzyskanego na mocy dyrektywy 2013/36/UE, państwa członkowskie zapewniają, aby taka działalność podlegała nadzorowi ze strony krajowych podmiotów sprawujących nadzór:

Do celów akapitu pierwszego podmioty sprawujące nadzór państwa członkowskiego, w którym prowadzona jest działalność, skutecznie monitorują i zapewniają przestrzeganie rozporządzeń (UE) 2024/1624 i (UE) 2023/1113.

2. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 nadzór nad przedstawicielami, dystrybutorami lub innymi rodzajami infrastruktury, o których mowa w tym ustępie, jest sprawowany przez podmiot sprawujący nadzór państwa członkowskiego, w którym znajduje się siedziba zarządu podmiotu zobowiązanego, pod warunkiem że:

3. Do celów niniejszego artykułu podmiot sprawujący nadzór państwa członkowskiego, w którym znajduje się siedziba zarządu podmiotu zobowiązanego, i podmiot sprawujący nadzór państwa członkowskiego, w którym podmiot zobowiązany prowadzi działalność w ramach swobody świadczenia usług za pośrednictwem przedstawicieli lub dystrybutorów lub za pośrednictwem innych rodzajów infrastruktury, przekazują sobie wzajemnie wszelkie informacje niezbędne do oceny, czy kryteria, o których mowa w ust. 2 lit. a) są spełnione, w tym informacje na temat wszelkich zmian okoliczności dotyczących podmiotu zobowiązanego, które mogą mieć wpływ na spełnienie tych kryteriów.

4. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmiot sprawujący nadzór państwa członkowskiego, w którym ma swoją siedzibę zarząd podmiotu zobowiązanego, poinformował podmiot zobowiązany w terminie dwóch tygodni od otrzymania powiadomienia na podstawie ust. 2 lit. b), że będzie nadzorował działalność przedstawicieli, dystrybutorów lub innych rodzajów infrastruktury, za pośrednictwem której dany podmiot zobowiązany prowadzi działalność w ramach swobody świadczenia usług w innym państwie członkowskim, oraz o wszelkich późniejszych zmianach w sprawowanym przez siebie nadzorze.

5. Niniejszy artykuł nie ma zastosowania w przypadku, gdy AMLA działa jako podmiot sprawujący nadzór.

Artykuł 39

Przekazywanie informacji podmiotom zobowiązanym

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór udostępniały podmiotom zobowiązanym podlegającym ich nadzorowi informacje na temat prania pieniędzy i finansowania terroryzmu.

2. Informacje, o których mowa w ust. 1, obejmują:

3. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór prowadziły działania informacyjne, stosownie do sytuacji, w celu informowania podmiotów zobowiązanych podlegających ich nadzorowi o ich obowiązkach.

4. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór niezwłocznie udostępniały podmiotom zobowiązanym podlegającym ich nadzorowi informacje na temat osób lub podmiotów wskazanych w związku z ukierunkowanymi sankcjami finansowymi i sankcjami finansowymi ONZ.

Artykuł 40

Nadzór oparty na analizie ryzyka

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór stosowały do nadzoru podejście oparte na analizie ryzyka. W tym celu państwa członkowskie zapewniają, aby organy te:

Do celów lit. c) akapitu pierwszego niniejszego ustępu podmioty sprawujące nadzór opracowują roczne programy nadzoru, które uwzględniają również planowanie i zasoby niezbędne do szybkiego reagowania w przypadku wystąpienia obiektywnych i znaczących przesłanek wskazujących na przypadki naruszenia rozporządzeń (UE) 2024/1624 i (UE) 2023/1113.

2. Do dnia 10 lipca 2026 r. AMLA opracuje projekty regulacyjnych standardów technicznych i przedłoży je Komisji do przyjęcia. W tych projektach regulacyjnych standardów technicznych określa się poziomy odniesienia i metodykę oceny i klasyfikacji ryzyka nieodłącznego i szczątkowego podmiotów zobowiązanych, a także częstotliwość, z jaką dokonuje się przeglądu takiego profilu ryzyka. Częstotliwość taka uwzględnia wszelkie istotne zdarzenia lub zmiany w zarządzaniu i działalności podmiotu zobowiązanego, a także charakter i wielkość działalności.

Komisja jest uprawniona do uzupełniania niniejszego rozporządzenia przez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 49-52 rozporządzenia (UE) 2024/1620.

3. Do dnia 10 lipca 2028 r. MLA wyda wytyczne skierowane do podmiotów sprawujących nadzór i dotyczące:

W stosownych przypadkach wytyczne, o których mowa w akapicie pierwszym, uwzględniają wyniki ocen przeprowadzonych zgodnie z art. 30 i 35 rozporządzenia (UE) 2024/1620.

4. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór uwzględniały stopień swobody decyzyjnej, jaki przyznano podmiotowi zobowiązanemu, oraz dokonywały stosownego przeglądu ocen ryzyka stanowiących podstawę przedmiotowej swobody decyzyjnej, a także adekwatności wewnętrznych strategii, procedur i środków kontroli tego podmiotu.

5. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór sporządzały szczegółowe roczne sprawozdanie z działalności, a streszczenie tego sprawozdania było upublicznione. Streszczenie to nie może zawierać informacji poufnych i obejmuje:

Artykuł 41

Centralne punkty kontaktowe

1. Do celów art. 37 ust. 1 i art. 38 ust. 1 państwa członkowskie mogą wymagać od emitentów pieniądza elektronicznego, dostawców usług płatniczych i dostawców usług w zakresie kryptoaktywów, którzy prowadzą na ich terytorium zakłady inne niż jednostka zależna lub oddział lub które prowadzą na ich terytorium działalność za pośrednictwem przedstawicieli lub dystrybutorów lub za pośrednictwem innych rodzajów infrastruktury w ramach swobody świadczenia usług, wyznaczenia centralnego punktu kontaktowego na ich terytorium. Ten centralny punkt kontaktowy zapewnia, w imieniu podmiotu prowadzącego zobowiązanego, zgodność z przepisami dotyczącymi przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu oraz ułatwia nadzór ze strony podmiotów sprawujących nadzór, w tym poprzez dostarczanie podmiotom sprawującym nadzór dokumentów i informacji na żądanie.

2. Do dnia 10 lipca 2026 r. AMLA opracuje projekty regulacyjnych standardów technicznych i przedłoży je Komisji do przyjęcia. Te projekty regulacyjnych standardów technicznych określają kryteria ustalania okoliczności, w których właściwe jest wyznaczenie centralnego punktu kontaktowego na podstawie ust. 1, oraz funkcje centralnych punktów kontaktowych.

Komisja jest uprawniona do uzupełniania niniejszej dyrektywy przez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 49-52 rozporządzenia (UE) 2024/1620.

Artykuł 42

Ujawnianie informacji FIU

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby w sytuacji gdy podmioty sprawujące nadzór odkryją - w trakcie kontroli przeprowadzanych w odniesieniu do podmiotów zobowiązanych lub w jakikolwiek inny sposób - okoliczności faktyczne mogące mieć związek z praniem pieniędzy, jego przestępstwami źródłowymi lub finansowaniem terroryzmu, organy te niezwłocznie informowały o tym FIU.

2. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór uprawnione do nadzorowania rynku akcji, rynku walutowego oraz rynku finansowych instrumentów pochodnych informowały FIU, jeżeli odkryją informacje mogące mieć związek z praniem pieniędzy lub finansowaniem terroryzmu.

3. Państwa członkowskie zapewniają, aby zgodność z wymogami nie zastąpiła żadnego obowiązku zgłaszania przez organy nadzorcze odpowiednim właściwym organom wszelkiej działalności przestępczej, którą odkryją lub o której się dowiedzą w kontekście prowadzonych przez siebie działań nadzorczych.

Artykuł 43

Przekazywanie informacji do FIU

Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór przekazywały FIU co najmniej następujące informacje:

Artykuł 44

Ogólne zasady dotyczące współpracy nadzorczej

Państwa członkowskie zapewniają jak najszerszą współpracę między podmiotami sprawującymi nadzór, niezależnie od ich charakteru lub statusu. Współpraca ta może obejmować prowadzenie - w granicach uprawnień podmiotu sprawującego nadzór, do którego skierowano wniosek - dochodzeń w imieniu podmiotów sprawujących nadzór, który wystąpił z wnioskiem, oraz późniejszą wymianę informacji uzyskanych w wyniku tych dochodzeń lub ułatwianie prowadzenia takich dochodzeń przez podmioty sprawujące nadzór, który wystąpił z wnioskiem.

Artykuł 45

Przekazywanie informacji o działalności transgranicznej

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór państwa członkowskiego pochodzenia informowały podmioty sprawujące nadzór przyjmującego państwa jak najszybciej, a w każdym razie w terminie 3 miesięcy od otrzymania powiadomienia zgodnie z art. 8 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2024/1624, o działalności, którą podmiot zobowiązany zamierza prowadzić w przyjmującym państwie członkowskim.

O wszelkich późniejszych zmianach zgłoszonych podmiotom sprawującym nadzór państwa członkowskiego pochodzenia zgodnie z art. 8 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2024/1624 powiadamia się podmioty sprawujące nadzór przyjmującego państwa członkowskiego jak najszybciej, a w każdym razie w terminie 1 miesiąca od ich otrzymania.

2. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór państwa członkowskiego pochodzenia udostępniały również podmiotom sprawującym nadzór przyjmującego państwa członkowskiego informacje na temat działalności faktycznie prowadzonej przez podmiot zobowiązany na terytorium przyjmującego państwa członkowskiego, które to informacje otrzymują w kontekście ich działań nadzorczych, w tym informacje przekazane przez podmioty zobowiązane w odpowiedzi na kwestionariusze nadzorcze oraz wszelkie istotne informacje z związane z działalnością przeprowadzoną przez przyjmujące państwo członkowskie.

Informacje, o których mowa w akapicie pierwszym, wymieniane są co najmniej raz w roku. W przypadku gdy informacje te są przekazywane w formie zagregowanej, państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór państwa członkowskiego pochodzenia niezwłocznie odpowiadały na wszelkie wnioski o dodatkowe informacje wystosowane przez podmioty sprawujące nadzór przyjmującego państwa członkowskiego.

Na zasadzie odstępstwa od akapitu drugiego niniejszego ustępu państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór państwa członkowskiego pochodzenia informowały podmioty sprawujące nadzór przyjmującego państwa członkowskiego niezwłocznie po otrzymaniu powiadomienia od podmiotów zobowiązanych zgodnie z art. 8 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2024/1624 o rozpoczęciu działalności w przyjmującym państwie członkowskim.

Artykuł 46

Przepisy dotyczące współpracy w kontekście nadzoru nad grupą

1. W przypadku instytucji kredytowych i instytucjach finansowych będących częścią grupy państwa członkowskie zapewniają, aby do celów określonych w art. 37 ust. 1 podmioty sprawujące nadzór finansowy państwa członkowskiego pochodzenia i przyjmującego państwa członkowskiego współpracowały ze sobą w jak największym zakresie, niezależnie od ich charakteru lub statusu. Współpracują one również z AMLA, gdy działa jako podmiot sprawujący nadzór.

2. Z wyjątkiem przypadków, w których AMLA działa jako podmiot sprawujący nadzór, państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór finansowy państwa członkowskiego pochodzenia nadzorowały skuteczne wdrażanie obejmujących całą grupę strategii, procedur i środków kontroli, o których mowa w rozdziale II sekcja 2 rozporządzenia (UE) 2024/1624. Państwa członkowskie zapewniają również, aby podmioty sprawujące nadzór finansowy przyjmującego państwa członkowskiego sprawowały nadzór nad przestrzeganiem przez zakłady znajdujące się na terytorium ich państwa członkowskiego rozporządzeń (UE) 2024/1624 i (UE) 2023/1113.

3. Do celów niniejszego artykułu i z wyjątkiem przypadków, w których utworzono kolegia podmiotów sprawujących nadzór ds. przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu zgodnie z art. 49, państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór finansowy przekazywały sobie nawzajem wszelkie informacje, które są im potrzebne do wykonywania ich zadań nadzorczych, zarówno na wniosek, jak i z własnej inicjatywy. W szczególności podmioty sprawujące nadzór finansowy wymieniają się wszelkimi informacjami, które mogłyby mieć istotny wpływ na ocenę narażenia instytucji kredytowej lub instytucji finansowej w innym państwie członkowskim na ryzyko nieodłączne lub szczątkowe, co obejmuje:

Państwa członkowskie zapewniają również, aby podmioty sprawujące nadzór finansowy były w stanie - w granicach swoich uprawnień - prowadzić dochodzenia w imieniu podmioty sprawujące nadzór występującego z wnioskiem oraz dzielić się informacjami uzyskanymi w wyniku tych dochodzeń lub ułatwiać prowadzenie takich dochodzeń przez podmioty sprawujące nadzór występujący z wnioskiem.

4. Do dnia 10 lipca 2026 r. AMLA opracuje projekty regulacyjnych standardów technicznych i przedłoży je Komisji do przyjęcia. W tych projektach regulacyjnych standardów technicznych szczegółowo określa się odpowiednie obowiązki podmiotów sprawujące nadzór państwa członkowskiego pochodzenia i przyjmującego państwa członkowskiego oraz warunki współpracy między nimi.

Komisja jest uprawniona do uzupełniania niniejszego rozporządzenia przez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 49-52 rozporządzenia (UE) 2024/1620.

5. Podmioty sprawujące nadzór finansowy mogą skierować sprawę do AMLA w każdej z następujących sytuacji:

AMLA może podjąć działania na mocy uprawnień powierzonych mu na podstawie art. 33 rozporządzenia (UE) 2024/1620. W takim przypadku AMLA przedstawia swoją opinię na temat przedmiotu wniosku w terminie jednego miesiąca.

6. Państwa członkowskie zapewniają, aby niniejszy artykuł miał również zastosowanie do nadzoru nad:

W przypadku wystąpienia sytuacji, o których mowa w ust. 5, w odniesieniu do podmiotów sprawujących nadzór niefinansowy, AMLA może podjąć działania na mocy uprawnień powierzonych mu na mocy art. 38 rozporządzenia (UE) 2024/1620.

Państwa członkowskie zapewniają również, aby w przypadkach, w których podmioty zobowiązane w sektorze niefinansowym są częścią struktur, które mają wspólnego właściciela, wspólny zarząd lub wspólną kontrolę zgodności z przepisami, w tym sieci lub partnerstw, podmioty sprawujące nadzór niefinansowy współpracowały i wymieniały informacje.

Artykuł 47

Współpraca nadzorcza dotycząca podmiotów zobowiązanych prowadzących działalność transgraniczną

1. W przypadku gdy podmioty zobowiązane niebędące częścią grupy prowadzą działalność transgraniczną, o której mowa w art. 54 ust. 1, a podmioty sprawujące nadzór państwa członkowskiego pochodzenia i przyjmującego państwa członkowskiego dzielą nadzór zgodnie z art. 37 ust. 1 i art. 38 ust. 1, państwa członkowskie zapewniają, aby te podmioty sprawujące nadzór współpracowały ze sobą w jak najszerszym zakresie i pomagały sobie nawzajem w sprawowaniu nadzoru zgodnie z art. 37 ust. 1 i art. 38 ust. 1.

Do celów akapitu pierwszego i z wyjątkiem przypadków, w których kolegia podmiotów sprawujących nadzór ds. przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu utworzono zgodnie z art. 49, państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór:

Niniejszy ustęp ma również zastosowanie w przypadku podmiotów zobowiązanych mających siedzibę w jednym państwie członkowskim i prowadzących działalność w ramach swobody świadczenia usług w innym państwie członkowskim bez żadnej infrastruktury, jeżeli nadzór nad działalnością w tym innym państwie członkowskim jest sprawowany przez podmioty sprawujące nadzór tego państwa członkowskiego zgodnie z art. 37 ust. 1 akapit drugi.

2. W przypadku gdy nadzór nad podmiotem zobowiązanym i wszelkimi rodzajami jego infrastruktury w innych państwach członkowskich powierza się podmiotom sprawującym nadzór państwa członkowskiego pochodzenia zgodnie z art. 38 ust. 2, państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór państwa członkowskiego pochodzenia regularnie informowały podmioty sprawujące nadzór przyjmującego państwa członkowskiego o środkach stosowanych w ramach podmiotu zobowiązanego oraz o przestrzeganiu przez ten podmiot mających zastosowanie wymogów, w tym wymogów obowiązujących w przyjmującym państwie członkowskim. W przypadku stwierdzenia poważnych, powtarzających się lub systematycznych naruszeń podmioty sprawujące nadzór państwa członkowskiego pochodzenia niezwłocznie informują podmioty sprawujące nadzór przyjmującego państwa członkowskiego o tych naruszeniach oraz o wszelkich karach pieniężnych, które zamierzają nałożyć, oraz o środkach administracyjnych, które zamierzają zastosować w celu zaradzenia im.

Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór przyjmującego państwa członkowskiego zapewniały pomoc podmiotom sprawującym nadzór państwa członkowskiego pochodzenia w celu zapewnienia weryfikacji przestrzegania przez podmiot zobowiązany wymogów prawnych. W szczególności państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór przyjmującego państwa członkowskiego informowały podmioty sprawujące nadzór państwa członkowskiego pochodzenia o wszelkich poważnych wątpliwościach co do przestrzegania przez podmiot zobowiązany mających zastosowanie wymogów oraz aby przekazywały wszelkie posiadane informacje w tym zakresie podmiotom sprawującym nadzór państwa członkowskiego pochodzenia.

Niniejszy ustęp ma również zastosowanie w przypadku podmiotów zobowiązanych mających siedzibę w jednym państwie członkowskim i prowadzących działalność w ramach swobody świadczenia usług w innym państwie członkowskim bez żadnej infrastruktury, z wyjątkiem przypadków, gdy nadzór nad działalnością w tym innym państwie członkowskim jest sprawowany przez podmioty sprawujące nadzór tego innego państwa członkowskiego zgodnie z art. 37 ust. 1 akapit drugi.

3. Podmioty sprawujące nadzór mają możliwość skierowania sprawy do AMLA w każdej z następujących sytuacji:

AMLA podejmuje działania na mocy uprawnień powierzonych mu na podstawie art. 33 i 38 rozporządzenia (UE) 2024/1620. AMLA przedstawia swoją opinię na temat przedmiotu wniosku w terminie jednego miesiąca.

Artykuł 48

Wymiana informacji dotyczących wdrażania strategii obejmujących całą grupę w państwach trzecich

Podmioty sprawujące nadzór, w tym AMLA, informują się wzajemnie o przypadkach, w których prawo państwa trzeciego nie zezwala na wdrożenie strategii, procedur i środków kontroli wymaganych na podstawie art. 16 rozporządzenia (UE) 2024/1624. W takich przypadkach podmioty sprawujące nadzór mogą podjąć skoordynowane działania w celu znalezienia rozwiązania. Przy ocenie tego, które państwa trzecie nie zezwalają na wdrożenie strategii, procedur i środków kontroli wymaganych na podstawie art. 16 rozporządzenia (UE) 2024/1624, podmioty sprawujące nadzór biorą pod uwagę wszelkie ograniczenia prawne mogące stać na przeszkodzie prawidłowemu wdrożeniu tych strategii, procedur i środków kontroli, w tym obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej, niewystarczający poziom ochrony danych i inne ograniczenia wymiany informacji, które mogą mieć znaczenie w tym względzie.

Artykuł 49

Kolegia podmiotów sprawujące nadzór ds. przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu w sektorze finansowym

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmiot sprawujący nadzór finansowy odpowiedzialny za jednostkę dominującą grupy instytucji kredytowych lub instytucji finansowych lub za siedzibę zarządu instytucji kredytowej lub instytucji finansowej utworzył specjalne kolegia podmiotów sprawujących nadzór ds. przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu w każdej z następujących sytuacji:

2. Stałymi członkami kolegium są podmiot sprawujący nadzór finansowy odpowiedzialny za jednostkę dominującą lub siedzibę zarządu; podmioty sprawujące nadzór finansowy odpowiedzialne za zakłady w przyjmujących państwach członkowskich; i podmioty sprawujące nadzór finansowy odpowiedzialne za infrastrukturę w przyjmujących państwach członkowskich zgodnie z art. 38.

3. Niniejszy artykuł nie ma zastosowania w przypadku, gdy AMLA działa jako podmiot sprawujący nadzór.

4. Działania kolegiów podmiotów sprawujących nadzór ds. przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu są proporcjonalne do poziomu ryzyk prania pieniędzy i finansowania terroryzmu, na które narażona jest instytucja kredytowa lub instytucja finansowa lub grupa, oraz do skali jej działalności transgranicznej.

5. Do celów ust. 1 państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór finansowy identyfikowały:

6. W sytuacjach innych niż objęte art. 38, w przypadku gdy instytucje kredytowe lub instytucje finansowe prowadzą działalność w innych państwach członkowskich w ramach swobody świadczenia usług, podmiot sprawujący nadzór finansowy państwa członkowskiego pochodzenia może zaprosić podmioty sprawujące nadzór finansowy tych państw członkowskich do uczestnictwa w kolegium w charakterze obserwatorów.

7. W przypadku gdy w skład grupy instytucji kredytowych lub instytucji finansowych wchodzi jakikolwiek podmiot zobowiązany w sektorze niefinansowym, podmiot sprawujący nadzór finansowy ustanawiający kolegium zaprasza do uczestnictwa w kolegium podmioty sprawujące nadzór tych podmiotów zobowiązanych.

8. Państwa członkowskie mogą zezwolić na utworzenie kolegiów podmiotów sprawujących nadzór ds. przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, jeżeli instytucja kredytowa lub instytucja finansowa z siedzibą w Unii utworzyła zakłady w co najmniej dwóch państwach trzecich. Podmioty sprawujące nadzór finansowy mogą zwrócić się do swoich odpowiedników z tych państw trzecich o ustanowienie takiego kolegium. Podmioty sprawujące nadzór finansowy uczestniczące w kolegium zawierają pisemną umowę określającą warunki i procedury współpracy oraz wymiany informacji.

9. Państwa członkowskie zapewniają, aby kolegia były wykorzystywane m.in. do wymiany informacji, świadczenia wzajemnej pomocy lub koordynowania podejścia nadzorczego wobec grupy lub instytucji, w tym - w stosownych przypadkach - do wprowadzania odpowiednich i proporcjonalnych środków w celu zajęcia się poważnymi naruszeniami rozporządzeń (UE) 2024/1624 i (UE) 2023/1113 wykrytymi na szczeblu grupy lub instytucji kredytowej lub instytucji finansowej lub w zakładach utworzonych przez grupę lub instytucję w jurysdykcji podmiotu sprawującego nadzór uczestniczącego w kolegium.

10. AMLA może uczestniczyć w posiedzeniach kolegiów podmiotów sprawujących nadzór ds. przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu i ułatwia ich pracę zgodnie z art. 31 rozporządzenia (UE) 2024/1620. W przypadku gdy AMLA postanowi uczestniczyć w posiedzeniach kolegium podmiotów sprawujących nadzór ds. przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, ma on status obserwatora.

11. Podmioty sprawujące nadzór finansowy mogą zezwolić swoim odpowiednikom z państw trzecich na uczestnictwo w charakterze obserwatorów w kolegiach podmiotów sprawujących nadzór ds. przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu w przypadku, o którym mowa w ust. 1 lit. b), lub w przypadku gdy unijne grupy lub instytucje kredytowe lub instytucje finansowe prowadzą oddziały i jednostki zależne w tych państwach trzecich, pod warunkiem że:

Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór finansowy ustanawiające kolegia przeprowadzały ocenę spełnienia warunków określonych w akapicie pierwszym i przedkładały ją stałym członkom kolegium. Ocenę tę przeprowadza się przed zezwoleniem odpowiednikowi z państwa trzeciego na przystąpienie do kolegium, a następnie można ją w razie potrzeby powtórzyć. Podmioty sprawujące nadzór finansowy państwa członkowskiego pochodzenia mogą zwrócić się o wsparcie do AMLA w celu przeprowadzenia tej oceny.

12. W przypadku gdy stali członkowie kolegium uznają to za niezbędne, zaproszeni mogą zostać dodatkowi obserwatorzy, pod warunkiem że przestrzegane są wymogi poufności. Obserwatorami mogą być m.in. podmioty sprawujące nadzór ostrożnościowy, w tym EBC, działający zgodnie z rozporządzeniem Rady (UE) nr 1024/2013 (43), oraz europejskie urzędy nadzoru i FIU.

13. W przypadku gdy członkowie kolegium nie są w stanie osiągnąć porozumienia w kwestii środków, które należy zastosować w odniesieniu do podmiotu zobowiązanego, mogą skierować sprawę do AMLA i zwrócić się do niego o pomoc zgodnie z art. 33 rozporządzenia (UE) 2024/1620.

14. Do dnia 10 lipca 2026 r. AMLA opracuje projekty regulacyjnych standardów technicznych i przedłoży je Komisji do przyjęcia. Te projekty regulacyjnych standardów technicznych określają:

Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszej dyrektywy poprzez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 49-52 rozporządzenia (UE) 2024/1620.

Artykuł 50

Kolegia podmiotów sprawujących nadzór ds. przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu w sektorze niefinansowym

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór niefinansowy odpowiedzialne za jednostkę dominującą grupy podmiotów zobowiązanych z sektora niefinansowego lub za siedzibę zarządu podmiotu zobowiązanego z sektora niefinansowego mogły ustanowić specjalne kolegia podmiotów sprawujących nadzór ds. przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu w każdej z następujących sytuacji:

Niniejszy ustęp ma również zastosowanie do struktur, które mają wspólnego właściciela, wspólny zarząd lub wspólną kontrolę zgodności z przepisami, w tym do sieci lub partnerstw, do których mają zastosowanie wymogi obejmujące całą grupę zgodnie z art. 16 rozporządzenia (UE) 2024/1624.

Stałymi członkami kolegium są podmiot sprawującego nadzór niefinansowy odpowiedzialny za jednostkę dominującą lub siedzibę zarządu oraz podmioty sprawujące nadzór niefinansowy odpowiedzialne za zakłady w przyjmujących państwach członkowskich lub za nadzór nad tym podmiotem zobowiązanym w innych państwach członkowskich w przypadkach objętych art. 37 ust. 1 akapit drugi.

2. Państwa członkowskie zapewniają, aby w przypadku gdy podmiot sprawujący nadzór niefinansowy odpowiedzialny za jednostkę dominującą grupy lub siedzibę zarządu podmiotu zobowiązanego nie ustanowi kolegium, podmioty sprawujące nadzór niefinansowy, o których mowa w ust. 1 akapit drugi lit. b), mogły przedstawić opinię, że biorąc pod uwagę ryzyka prania pieniędzy i finansowania terroryzmu, na które narażone są podmiot zobowiązany lub grupa, oraz skalę ich działalności transgranicznej, kolegium powinno zostać ustanowione. Opinia ta jest przedkładana przez co najmniej dwa podmioty sprawujące nadzór niefinansowy i zostaje skierowana do:

W przypadku gdy podmiot sprawujący nadzór niefinansowy, o którym mowa w lit. a) akapitu pierwszego niniejszego ustępu, jest organem samorządu zawodowego, opinia ta jest również przedkładana do organu publicznego odpowiedzialnego za dozór nad tym organem samorządu zawodowego zgodnie z art. 52.

3. W przypadku gdy po przedstawieniu opinii zgodnie z ust. 2 podmiot sprawujący nadzór niefinansowy odpowiedzialny za jednostkę dominującą grupy lub siedzibę zarządu podmiotu zobowiązanego nadal uważa, że ustanowienie kolegium nie jest konieczne, państwa członkowskie zapewniają, aby kolegium mogły ustanowić pozostałe podmioty sprawujące nadzór niefinansowy, pod warunkiem że w jego skład wejdzie co najmniej dwóch członków. W takich przypadkach te podmioty sprawujące nadzór niefinansowy wybierają wspólnie, kto jest podmiotem sprawującym nadzór odpowiedzialnym za kolegium. Podmiot sprawujący nadzór niefinansowy odpowiedzialny za jednostkę dominującą grupy lub siedzibę zarządu podmiotu zobowiązanego jest informowany o działalności kolegium i może w każdej chwili dołączyć do kolegium.

4. Do celów ust. 1 państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór niefinansowy identyfikowały:

5. W przypadku gdy podmioty zobowiązane z sektora niefinansowego prowadzą działalność w innych państwach członkowskich w ramach swobody świadczenia usług, podmiot sprawujący nadzór niefinansowy państwa członkowskiego pochodzenia może zaprosić podmioty sprawujące nadzór niefinansowy tych państw członkowskich do uczestnictwa w kolegium w charakterze obserwatorów.

6. W przypadku gdy grupa z sektora niefinansowego obejmuje jakąkolwiek instytucję kredytową lub instytucję finansową, ale ich obecność w grupie nie osiąga progu wymaganego do ustanowienia kolegium zgodnie z art. 49, podmiot sprawujący nadzór ustanawiający kolegium zaprasza podmioty sprawujące nadzór finansowy tych instytucji kredytowych lub instytucji finansowych do uczestnictwa w kolegium.

7. Państwa członkowskie mogą zezwolić na utworzenie kolegiów podmiotów sprawujących nadzór ds. przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, jeżeli podmiot zobowiązany z sektora niefinansowego z siedzibą w Unii utworzył zakłady w co najmniej dwóch państwach trzecich. Podmioty sprawujące nadzór niefinansowy mogą zwrócić się do swoich odpowiedników z tych państw trzecich o ustanowienie takiego kolegium. Podmioty sprawujące nadzór uczestniczące w kolegium zawierają pisemną umowę określającą warunki i procedury współpracy i wymiany informacji.

W przypadku gdy kolegium zostaje utworzone dla podmiotów zobowiązanych, o których mowa w art. 3 pkt 3 lit. a) i b) rozporządzenia (UE) 2024/1624, lub ich grup, pisemna umowa, o której mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, zawiera także procedury zapewniające, by żadna z informacji zgromadzonych na podstawie art. 21 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2024/1624 nie została udostępniona, chyba że zastosowanie ma akapit drugi art. 21 ust. 2.

8. Państwa członkowskie zapewniają, aby kolegia były wykorzystywane m.in. do wymiany informacji, świadczenia wzajemnej pomocy lub koordynowania podejścia nadzorczego wobec grupy lub podmiotu zobowiązanego, w tym - w stosownych przypadkach - do wprowadzania odpowiednich i proporcjonalnych środków w celu zajęcia się poważnymi naruszeniami rozporządzeń (UE) 2024/1624 i (UE) 2023/1113 wykrytymi na poziomie grupy lub podmiotu zobowiązanego lub w zakładach utworzonych przez grupę lub podmiot zobowiązany w jurysdykcji organu nadzoru uczestniczącego w kolegium.

9. AMLA może uczestniczyć w posiedzeniach kolegiów podmiotów sprawujących nadzór ds. przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu i ułatwia ich pracę zgodnie z art. 36 rozporządzenia (UE) 2024/1620. W przypadku gdy AMLA postanowi uczestniczyć w posiedzeniach kolegium podmioty sprawujące nadzór ds. przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu, ma on status obserwatora.

10. Podmioty sprawujące nadzór niefinansowy mogą zezwolić swoim odpowiednikom z państw trzecich na uczestnictwo w charakterze obserwatorów w kolegiach podmiotów sprawujących nadzór ds. przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu w przypadku, o którym mowa w ust. 1 lit. b), lub w przypadku gdy unijne podmioty zobowiązane w sektorze niefinansowym lub ich grupy prowadzą oddziały i jednostki zależne w tych państwach trzecich, pod warunkiem że:

Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór niefinansowy odpowiedzialne za jednostkę dominującą grupy lub za siedzibę zarządu podmiotu zobowiązanego lub w przypadkach objętych ust. 3 za kolegium przeprowadzały ocenę spełnienia warunków określonych w akapicie pierwszym niniejszego ustępu i przedkładały ją stałym członkom kolegium. Ocenę tę przeprowadza się przed zezwoleniem odpowiednikowi z państwa trzeciego na przystąpienie do kolegium, a następnie można ją w razie potrzeby powtórzyć. Podmioty sprawujące nadzór niefinansowy odpowiedzialne za ocenę mogą zwrócić się o wsparcie do AMLA w celu przeprowadzenia tej oceny.

11. W przypadku gdy stali członkowie kolegium uznają to za niezbędne, zaproszeni mogą zostać dodatkowi obserwatorzy, pod warunkiem że przestrzegane są wymogi poufności. Obserwatorami mogą być m.in. FIU.

12. W przypadku gdy członkowie kolegium nie są w stanie osiągnąć porozumienia w kwestii środków, które należy zastosować w odniesieniu do podmiotu zobowiązanego, mogą skierować sprawę do AMLA i zwrócić się do niego o pomoc zgodnie z art. 38 rozporządzenia (UE) 2024/1620. W terminie 2 miesięcy AMLA wydaje opinię w sprawie, której dotyczy brak porozumienia.

13. Do dnia 10 lipca 2026 r. AMLA opracuje projekty regulacyjnych standardów technicznych i przedłoży je Komisji do przyjęcia. Te projekty regulacyjnych standardów technicznych określają:

Komisja jest uprawniona do uzupełniania niniejszej dyrektywy przez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 49-52 rozporządzenia (UE) 2024/1620.

14. Do dnia 10 lipca 2029 r., a następnie co dwa lata AMLA wydaje opinię na temat funkcjonowania kolegiów podmiotów sprawujących nadzór ds. przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu w sektorze niefinansowym. Opinia taka powinna zawierać:

Artykuł 51

Współpraca z podmiotami sprawującymi nadzór z państw trzecich

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór mogły zawierać porozumienia o współpracy przewidujące współpracę i wymianę informacji poufnych z ich odpowiednikami z państw trzecich. Takie porozumienia o współpracy są zgodne z mającymi zastosowanie przepisami o ochronie danych i są zawierane na zasadzie wzajemności oraz chronione wymogami zachowania tajemnicy zawodowej w stopniu co najmniej równoważnym temu, o którym mowa w art. 67 ust. 1. Informacje poufne wymieniane zgodnie z tymi porozumieniami o współpracy są wykorzystywane do wykonywania zadań nadzorczych wyłącznie przez te organy.

W przypadku gdy wymieniane informacje pochodzą z innego państwa członkowskiego, są one ujawniane wyłącznie za wyraźną zgodą podmiotu sprawującego nadzór, który je przekazał, i - w stosownych przypadkach - jedynie do celów, na które ten podmiot sprawujący nadzór udzielił zgody.

2. Do celów ust. 1 AMLA udziela pomocy, która może być niezbędna do oceny równoważności wymogów zachowania tajemnicy zawodowej mających zastosowanie do odpowiednika z państwa trzeciego.

3. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór powiadamiały AMLA o każdym porozumieniu podpisanym zgodnie z niniejszym artykułem w terminie jednego miesiąca od jego podpisania.

4. Do dnia 10 lipca 2029 r. AMLA opracuje projekty wykonawczych standardów technicznych i przedłoży je Komisji do przyjęcia. Te projekty wykonawczych standardów technicznych określają wzór, który ma być stosowany do celów zawierania porozumień o współpracy, o których mowa w ust. 1.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 53 rozporządzenia (UE) 2024/1620.

Artykuł 52

Dozór nad organami samorządu zawodowego

1. W przypadku gdy państwa członkowskie postanowią - zgodnie z art. 37 ust. 3 niniejszej dyrektywy - zezwolić organom samorządu zawodowego na sprawowanie nadzoru nad podmiotami zobowiązanymi, o których mowa w art. 3 pkt 3 lit. a) i b) rozporządzenia (UE) 2024/1624, zapewniają, aby działalność takich organów samorządu zawodowego, gdy wykonują takie funkcje, objęta była dozorem organu publicznego.

2. Organ publiczny dozorujący organy samorządu zawodowego jest odpowiedzialny za zapewnienie adekwatnego i skutecznego systemu nadzoru nad podmiotami zobowiązanymi, o których mowa w art. 3 pkt 3 lit. a) i b) rozporządzenia (UE) 2024/1624 ust. 1, w tym poprzez:

3. Państwa członkowskie zapewniają, aby organowi publicznemu dozorującemu organy samorządu zawodowego przyznano odpowiednie uprawnienia do wykonywania obowiązków wynikających z ust. 2. Państwa członkowskie zapewniają co najmniej, aby ten organ publiczny był uprawniony do:

Wydając polecenia organowi samorządu zawodowego zgodnie z lit. b) akapitu pierwszego, organ publiczny uwzględnia wszelkie odpowiednie wytyczne, które sam wydał lub które zostały wydane przez AMLA.

4. Państwa członkowskie zapewniają, aby organ publiczny dozorujący organy samorządu zawodowego wykonywał swoje funkcje w sposób wolny od nadmiernego wpływu.

Państwa członkowskie zapewniają również, aby pracownicy organu publicznego dozorującego organy samorządu zawodowego byli objęci wymogami zachowania tajemnicy zawodowej równoważnymi wymogom określonym w art. 67 oraz aby przestrzegali wysokich standardów zawodowych, w tym wysokich standardów zawodowych w zakresie poufności i ochrony danych, i działali w sposób wysoce etyczny. Państwa członkowskie zapewniają, aby organ publiczny dozorujący organy samorządu zawodowego posiadał procedury zapobiegania konfliktom interesów i zarządzania takimi konfliktami.

5. Państwa członkowskie mogą przewidzieć skuteczne, proporcjonalne i odstraszające środki lub kary w przypadku niezastosowania się przez organy samorządu zawodowego do wszelkich wniosków, instrukcji lub innego środka podjętego przez organ na podstawie ust. 2 lub 3.

6. Państwa członkowskie zapewniają, aby organ publiczny dozorujący organy samorządu zawodowego terminowo informował organy właściwe do prowadzenia postępowań przygotowawczych w sprawie działalności przestępczej oraz wnoszenia i popierania oskarżeń w jej sprawie - bezpośrednio lub za pośrednictwem FIU - o wszelkich naruszeniach podlegających sankcjom karnym wykrytych przez organ dozorujący w trakcie wykonywania przez niego swoich zadań.

7. Organ publiczny dozorujący organy samorządu zawodowego publikuje roczne sprawozdanie zawierające informacje na temat:

Sprawozdanie, o którym mowa w akapicie pierwszym, udostępnia się na stronie internetowej organu publicznego dozorującego organy samorządu zawodowego i przedkłada się Komisji i AMLA.

Artykuł 53

Przepisy ogólne

1. Państwa członkowskie zapewniają - zgodnie z niniejszą sekcją - możliwość pociągnięcia podmiotów zobowiązanych do odpowiedzialności za naruszenia rozporządzeń (UE) 2024/1624 i (UE) 2023/1113.

2. Bez uszczerbku dla prawa państw członkowskich do ustanawiania i nakładania sankcji karnych państwa członkowskie ustanawiają przepisy dotyczące kar pieniężnych i środków administracyjnych i zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór mogły nakładać takie kary pieniężne i stosować środki administracyjne w związku z naruszeniami rozporządzenia (UE) 2024/1624 lub rozporządzenia (UE) 2023/1113, oraz zapewniają ich wykonanie. Wszelkie nakładane kary lub środki stosowane na podstawie niniejszej sekcji muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

3. Na zasadzie odstępstwa od ust. 2, jeżeli system prawny państwa członkowskiego nie przewiduje kar administracyjnych, niniejszy artykuł można stosować w ten sposób, że o zastosowanie kary pieniężnej wnosi podmiot sprawujący nadzór, a nakłada ją organ sądowy, zapewniając przy tym skuteczność tych środków prawnych i równoważność ich skutku względem kar pieniężnych nakładanych przez podmioty sprawujące nadzór. Nakładane kary pieniężne muszą być w każdym przypadku skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

Do dnia 10 lipca 2027 r. państwa członkowskie, o których mowa w akapicie pierwszym, powiadamiają Komisję o środkach prawa krajowego, które przyjęły zgodnie z niniejszym ustępem, a następnie niezwłocznie o wszelkich późniejszych ich zmianach.

4. W razie gdy dojdzie do naruszenia rozporządzenia (UE) 2024/1624 (UE) 2023/1113, państwa członkowskie zapewniają - w przypadku gdy obowiązki mają zastosowanie do osób prawnych - możliwość nakładania kar pieniężnych i stosowania środków administracyjnych nie tylko wobec osoby prawnej, lecz także wobec kadry kierowniczej wyższego szczebla i innych osób fizycznych, które na mocy prawa krajowego są odpowiedzialne za naruszenie.

Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór, gdy stwierdzą naruszenia podlegające sankcjom karnym, odpowiednio szybko informowały organy właściwe do prowadzenia dochodzeń w sprawie działalności przestępczej i jej ścigania.

5. Zgodnie z niniejszą dyrektywą i prawem krajowym kary pieniężne są nakładane, a środki administracyjne są stosowane w dowolny z następujących sposobów:

Do dnia 10 października 2027 r. państwa członkowskie przekazują Komisji i AMLA informacje na temat rozwiązań dotyczących nakładania kar pieniężnych lub stosowania środków administracyjnych na podstawie niniejszego ustępu, w tym - w stosownych przypadkach - informacje, czy niektóre kary lub środki wymagają zastosowania szczególnej procedury.

6. Państwa członkowskie zapewniają, aby przy ustalaniu rodzaju i wysokości kar pieniężnych lub środków administracyjnych podmioty sprawujące nadzór uwzględniały wszelkie istotne okoliczności, w tym w stosownych przypadkach:

7. Państwa członkowskie zapewniają, aby osoby prawne mogły zostać pociągnięte do odpowiedzialności za naruszenia rozporządzenia (UE) 2024/1624 lub rozporządzenia (UE) 2023/1113 popełnione w ich imieniu lub na ich korzyść przez jakąkolwiek osobę działającą indywidualnie lub jako członek organu danej osoby prawnej i pełniącą funkcję kierowniczą w ramach tej osoby prawnej, na podstawie dowolnego z poniższych:

8. Państwa członkowskie zapewniają, aby osoby prawne mogły zostać pociągnięte do odpowiedzialności, w przypadku gdy brak nadzoru lub kontroli ze strony osób, o których mowa w ust. 7 niniejszego artykułu, umożliwił naruszenia rozporządzenia (UE) 2024/1624 lub rozporządzenia (UE) 2023/1113 popełnione przez osobę pozostającą pod ich zwierzchnictwem, w ich imieniu lub na ich korzyść.

9. Wykonując swoje uprawnienia do nakładania kar pieniężnych i stosowania środków administracyjnych, podmioty sprawujące nadzór ściśle ze sobą współpracują oraz - w stosownych przypadkach - koordynują swoje działania z innymi zainteresowanymi organami w celu zapewnienia, aby te kary pieniężne lub środki administracyjne przynosiły pożądane efekty, oraz koordynują swoje działania w przypadkach o charakterze transgranicznym.

10. Do dnia 10 lipca 2026 r. AMLA opracuje projekty regulacyjnych standardów technicznych i przedłoży je Komisji do przyjęcia. Te projekty regulacyjnych standardów technicznych określają:

Komisja jest uprawniona do uzupełnienia niniejszej dyrektywy poprzez przyjęcie regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 49-52 rozporządzenia (UE) 2024/1620.

11. Do dnia 10 lipca 2026 r. AMLA wydaje wytyczne w sprawie kwot bazowych na potrzeby nakładania kar pieniężnych w odniesieniu do obrotu, w podziale na rodzaj naruszenia i kategorię podmiotów zobowiązanych.

Artykuł 54

Środki nadzorcze wobec zakładów podmiotów zobowiązanych i niektórych rodzajów działalności prowadzonej w ramach swobody świadczenia usług

1. W przypadku zakładów podmiotów zobowiązanych, które same w sobie nie kwalifikują się jako instytucje kredytowe lub instytucje finansowe, lub rodzajów infrastruktury podmiotów zobowiązanych, nad którymi nadzór sprawuje podmiot sprawujący nadzór przyjmującego państwa członkowskiego na podstawie art. 38 ust. 1, zastosowanie mają ust. 2-5 niniejszego artykułu.

2. W przypadku gdy podmioty sprawujące nadzór przyjmującego państwa członkowskiego stwierdzą naruszenia mających zastosowanie wymogów, zwracają się do podmiotów zobowiązanych prowadzących działalność za pośrednictwem zakładów lub rodzajów infrastruktury, o których mowa w ust. 1, o wypełnienie mających zastosowanie wymogów oraz informują podmioty sprawujące nadzór państwa członkowskiego pochodzenia o naruszeniach stwierdzonych w ramach tych podmiotów zobowiązanych i o wniosku o wypełnienie wymogów.

3. W przypadku gdy podmioty zobowiązane nie podejmą niezbędnych działań, podmioty sprawujące nadzór przyjmującego państwa członkowskiego informują o tym podmioty sprawujące nadzór państwa członkowskiego pochodzenia.

Podmioty sprawujące nadzór państwa członkowskiego pochodzenia niezwłocznie podejmują działania i stosują wszelkie odpowiednie środki w celu zapewnienia, aby dany podmiot zobowiązany zaradził naruszeniom wykrytym w jego zakładach lub rodzajach infrastruktury w przyjmującym państwie członkowskim. Podmioty sprawujące nadzór państwa członkowskiego pochodzenia informują podmioty sprawujące nadzór przyjmującego państwa członkowskiego o wszelkich działaniach podjętych na podstawie niniejszego ustępu.

4. Na zasadzie odstępstwa od ust. 3 w sytuacjach poważnych, powtarzających się lub systematycznych naruszeń ze strony podmiotów zobowiązanych prowadzących działalność na ich terytorium za pośrednictwem zakładów lub innych rodzajów infrastruktury, o których mowa w ust. 1, które to naruszenia wymagają natychmiastowych środków zaradczych, podmioty sprawujące nadzór przyjmującego państwa członkowskiego są uprawnione do zastosowania z własnej inicjatywy odpowiednich i proporcjonalnych środków w celu zajęcia się tymi naruszeniami. Środki te mają charakter tymczasowy i zaprzestaje się ich stosowania, gdy zajęto się stwierdzonymi naruszeniami, w tym z pomocą podmiotów sprawujących nadzór państwa członkowskiego pochodzenia podmiotu zobowiązanego lub we współpracy z tymi organami.

Państwa członkowskie zapewniają, aby niezwłocznie po stwierdzeniu poważnych, powtarzających się lub systematycznych naruszeń oraz po podjęciu wszelkich środków na podstawie akapitu pierwszego podmioty sprawujące nadzór przyjmującego państwa członkowskiego przekazywały informacje podmiotowi sprawującemu nadzór państwa członkowskiego pochodzenia podmiotu zobowiązanego, chyba że środki zostają podjęte we współpracy z podmiotami sprawującymi nadzór państwa członkowskiego pochodzenia.

5. W przypadku gdy podmioty sprawujące nadzór państwa członkowskiego pochodzenia i przyjmującego państwa członkowskiego nie są w stanie osiągnąć porozumienia w kwestii środków, które należy zastosować w odniesieniu do podmiotu zobowiązanego, mogą skierować sprawę do AMLA i zwrócić się do niego o pomoc zgodnie z art. 33 i 38 rozporządzenia (UE) 2024/1620. AMLA w terminie jednego miesiąca wydaje opinię w sprawie, której dotyczy brak porozumienia.

Artykuł 55

Kary pieniężne

1. Państwa członkowskie zapewniają nakładanie kar pieniężnych na podmioty zobowiązane za poważne, powtarzające się lub systematyczne naruszenia wymogów określonych w poniższych przepisach rozporządzenia (UE) 2024/1624, niezależnie od tego, czy naruszenia zostały popełnione umyślnie czy w wyniku zaniedbania:

2. Państwa członkowskie zapewniają, aby w przypadkach, o których mowa w ust. 1 akapit pierwszy, maksymalne kary pieniężne, które można nałożyć, były co najmniej dwukrotnie wyższe od kwoty korzyści uzyskanej w wyniku naruszenia, o ile można ustalić kwotę takiej korzyści, lub wynosiły co najmniej 1 000 000 EUR - którakolwiek z tych kwot jest wyższa.

W przypadku państw członkowskich, których walutą nie jest euro, wartość, o której mowa w akapicie pierwszym, odpowiada równowartości tej kwoty w walucie krajowej na dzień 9 lipca 2024 r.

3. Państwa członkowskie zapewniają, na zasadzie odstępstwa od ust. 2, by w przypadku gdy dany podmiot zobowiązany jest instytucją kredytową lub instytucją finansową, możliwe było nałożenie również następujących kar finansowych:

4. Państwa członkowskie mogą upoważnić właściwe organy do nakładania kar pieniężnych w wysokości przekraczającej kwoty, o których mowa w ust. 2 i 3.

5. Państwa członkowskie zapewniają, aby przy ustalaniu kwoty kary pieniężnej brano pod uwagę zdolność podmiotu zobowiązanego do zapłaty kary oraz aby w przypadku gdy kara pieniężna może mieć wpływ na przestrzeganie regulacji ostrożnościowych, podmioty sprawujące nadzór konsultowały się z organami właściwymi do nadzorowania przestrzegania przez podmioty zobowiązane odpowiednich aktów prawnych Unii.

Państwa członkowskie zapewniają również możliwość nakładania kar pieniężnych, w przypadku gdy podmioty zobowiązane nie wypełniły środków administracyjnych zastosowanych wobec nich na podstawie art. 56 niniejszej dyrektywy lub w związku z naruszeniami, które nie są poważne, powtarzające się ani systematyczne.

Artykuł 56

Środki administracyjne

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór mogły stosować środki administracyjne na podmiot zobowiązany, w przypadku gdy stwierdzą:

2. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór mogły co najmniej:

3. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór mogły, za pomocą środków administracyjnych, o których mowa w ust. 2, w szczególności

4. Środkom administracyjnym, o których mowa w ust. 2, towarzyszą w stosownym przypadku wiążące terminy ich wdrożenia. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór monitorowały i oceniały wdrażanie wymaganych działań przez podmiot zobowiązany.

5. Państwa członkowskie mogą upoważnić podmioty sprawujące nadzór do stosowania dodatkowych rodzajów środków administracyjnych oprócz tych, o których mowa w ust. 2.

Artykuł 57

Okresowe kary pieniężne

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby w przypadku gdy podmioty zobowiązane nie przestrzegają w mających zastosowanie terminach środków administracyjnych zastosowanych przez podmiot sprawujący nadzór zgodnie z art. 56 ust. 2 lit. b), d), e) i g), podmioty sprawujące nadzór mogły nakładać okresowe kary pieniężne w celu wymuszenia wypełnienia tych środków administracyjnych.

2. Okresowe kary pieniężne są skuteczne i proporcjonalne. Okresowe kary pieniężne nakłada się do czasu wypełnienia przez dany podmiot zobowiązany lub daną osobę odpowiednich środków administracyjnych.

3. Niezależnie od przepisów ust. 2 - w przypadku osób prawnych - kwota okresowej kary pieniężnej nie przekracza 3 % średniego dziennego obrotu w poprzedzającym roku obrotowym lub - w przypadku osób fizycznych - tak kwota nie przekracza 2 % średniego dziennego dochodu w poprzedzającym roku kalendarzowym.

4. Okresowe kary pieniężne zostają nałożone wyłącznie na okres nie dłuższy niż sześć miesięcy od decyzji podmiotu sprawującego nadzór. W przypadku gdy w momencie upływu tego okresu podmiot zobowiązany nie wypełnił jeszcze środka administracyjnego, państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór mogły nałożyć okresowe kary pieniężne przez dodatkowy okres nie dłuższy niż 6 miesięcy.

5. Państwa członkowskie zapewniają, aby decyzja o nałożeniu okresowej kary pieniężnej mogła być podejmowana od dnia rozpoczęcia stosowania środka administracyjnego.

Okresowa kara pieniężna ma zastosowanie od dnia podjęcia tej decyzji.

Artykuł 58

Publikowanie informacji o karach pieniężnych, środkach administracyjnych i okresowych karach pieniężnych

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór publikowały na swojej stronie internetowej, w dostępnym formacie, decyzje o nałożeniu kar pieniężnych i zastosowaniu środków administracyjnych, o których mowa w art. 56 ust. 2 lit. c)-g), na podstawie art. 56 ust. 1 lit. a), lub nałożeniu okresowych kar pieniężnych.

2. Państwa członkowskie zapewniają, aby decyzje, o których mowa w ust. 1, były publikowane przez podmioty sprawujące nadzór niezwłocznie po poinformowaniu o nich osób odpowiedzialnych za naruszenie.

Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego, w przypadku gdy publikacja dotyczy środków administracyjnych, od których przysługuje odwołanie i które nie mają na celu zaradzenia poważnym, powtarzającym się i systematycznym naruszeniom, państwa członkowskie mogą zezwolić na odroczenie publikacji tych środków administracyjnych do momentu upływu terminu na wniesienie odwołania.

W przypadku gdy publikacja dotyczy decyzji, od których przysługuje odwołanie, podmioty sprawujące nadzór niezwłocznie publikują na swojej stronie internetowej również taką informację i wszelkie późniejsze informacje na temat odwołania oraz wynik takiego odwołania. Publikuje się również wszelkie decyzje unieważniające poprzednią decyzję o nałożeniu kary pieniężnej, zastosowaniu środka administracyjnego lub nałożeniu okresowej kary pieniężnej.

3. Publikowane są co najmniej informacje na temat rodzaju i charakteru naruszenia oraz tożsamości osób odpowiedzialnych, a w przypadku kar pieniężnych i okresowych kar pieniężnych - także ich kwoty. Państwa członkowskie nie są zobowiązane do stosowania niniejszego akapitu do decyzji o zastosowaniu środków administracyjnych o charakterze dochodzeniowym lub decyzji podjętych na podstawie art. 56 ust. 2 lit. a) i c).

W przypadku gdy na podstawie indywidualnej oceny podmioty sprawujące nadzór uznają publikację tożsamości osób odpowiedzialnych, o której mowa w akapicie pierwszym, lub danych osobowych takich osób za nieproporcjonalną lub gdy publikacja zagraża stabilności rynków finansowych lub trwającemu dochodzeniu, podmioty sprawujące nadzór:

4. Państwa członkowskie zapewniają, aby wszelkie informacje opublikowane zgodnie z niniejszym artykułem widniały na stronie internetowej podmiotów sprawujących nadzór przez 5 lat po ich opublikowaniu. Dane osobowe zawarte w publikacji widnieją jednak na stronie internetowej organów nadzoru jedynie przez okres, który jest niezbędny zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami o ochronie danych, a w każdym razie nie dłużej niż pięć lat.

Artykuł 59

Wymiana informacji o karach pieniężnych i środkach administracyjnych

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby ich podmioty sprawujące nadzór oraz, w stosownych przypadkach, organ publiczny dozorujący organy samorządu zawodowego w ramach wykonywania przez nie funkcji nadzorczych informowały AMLA o wszelkich nałożonych karach pieniężnych i zastosowanych środkach administracyjnych nałożonych zgodnie z niniejszą sekcją, w tym o wszelkich odwołaniach od tych kar i środków oraz o wynikach tych odwołań. Informacje takie udostępnia się również innym podmiotom sprawującym nadzór, jeżeli kara pieniężna lub środek administracyjny dotyczą podmiotu prowadzącego działalność w co najmniej dwóch państwach członkowskich.

2. AMLA utrzymuje na swojej stronie internetowej linki do publikowanych przez każdy podmiot sprawujący nadzór informacji o nałożonych karach pieniężnych i zastosowanych środkach administracyjnych nałożonych zgodnie z art. 58 i wskazuje okres, przez który każde państwo członkowskie upublicznia informacje o karach pieniężnych i środkach administracyjnych.

Artykuł 60

Zgłaszanie naruszeń i ochrona osób dokonujących zgłoszeń

1. Do zgłaszania naruszeń rozporządzeń (UE) 2024/1624 i (UE) 2023/1113 i niniejszej dyrektywy oraz do ochrony osób zgłaszających takie naruszenia i osób, których dotyczą takie zgłoszenia, zastosowanie ma dyrektywa (UE) 2019/1937.

2. Organy nadzorcze są organami właściwymi do ustanawiania zewnętrznych kanałów dokonywania zgłoszeń i do podejmowania działań następczych w wyniku zgłoszeń, w zakresie w jakim dotyczy to wymogów mających zastosowanie do podmiotów zobowiązanych, zgodnie z dyrektywą (UE) 2019/1937.

3. Organy publiczne dozorujące organy samorządu zawodowego, o których mowa w art. 52, są organami właściwymi do ustanawiania zewnętrznych kanałów dokonywania zgłoszeń i do podejmowania działań następczych w wyniku zgłoszeń organów samorządu zawodowego i ich pracowników, w zakresie w jakim dotyczy to wymogów mających zastosowanie do organów samorządu zawodowego wykonujących funkcje nadzorcze.

4. Państwa członkowskie zapewniają, aby organy nadzorcze sektora niefinansowego co roku przekazywały AMLA następujące dane:

Coroczne zgłoszenia, o których mowa w akapicie pierwszym, nie zawierają informacji o tożsamości lub zawodzie osób dokonujących zgłoszeń ani żadnych innych informacji, które mogłyby prowadzić do ich zidentyfikowania.

ROZDZIAŁ V

WSPÓŁPRACA

Artykuł 61

Przepisy ogólne

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby decydenci polityczni, FIU, podmioty sprawujące nadzór, w tym AMLA, i inne właściwe organy, a także organy podatkowe posiadali skuteczne mechanizmy umożliwiające im współpracę i koordynację działań na poziomie krajowym w zakresie opracowywania i wdrażania strategii i działań mających na celu zwalczanie prania pieniędzy i finansowania terroryzmu oraz zapobieganie niewykonaniu ukierunkowanych sankcji finansowych i uchylaniu się od nich, w tym również w celu wypełnienia obowiązków spoczywających na nich zgodnie z art. 8.

2. W odniesieniu do informacji o beneficjentach rzeczywistych uzyskanych przez właściwe organy na podstawie rozdziału IV rozporządzenia (UE) 2024/1624 i rozdziału II sekcja 1 niniejszej dyrektywy państwa członkowskie zapewniają, aby właściwe organy były w stanie terminowo i nieodpłatnie przekazywać takie informacje właściwym będącym ich odpowiednikami organom innych państw członkowskich lub państw trzecich.

3. Państwa członkowskie nie zakazują wymiany informacji ani pomocy pomiędzy właściwymi organami a ich odpowiednikami do celów niniejszej dyrektywy ani nie nakładają nieuzasadnionych lub nadmiernie restrykcyjnych warunków takiej wymiany informacji lub pomocy. Państwa członkowskie zapewniają, aby właściwe organy nie rozpatrywały odmownie wniosków o pomoc na podstawie następujących przesłanek:

Artykuł 62

Przekazanie wykazu właściwych organów

1. W celu ułatwienia i promowania skutecznej współpracy, a w szczególności wymiany informacji, państwa członkowskie przekazują Komisji i AMLA:

2. Do celów ust. 1 podaje się następujące dane kontaktowe:

3. Państwa członkowskie zapewniają, aby informacje przekazywane Komisji i AMLA na podstawie ust. 1 były aktualizowane, gdy tylko ulegną zmianie.

4. AMLA publikuje na swojej stronie internetowej rejestr organów, o których mowa w ust. 1, i ułatwia wymianę informacji, o których mowa w ust. 2, między właściwymi organami. Organy ujęte w rejestrze pełnią rolę, w granicach swych uprawnień, punktu kontaktowego dla właściwych organów będących ich odpowiednikami. FIU i organy nadzorcze pełnią również rolę punktu kontaktowego dla AMLA.

Artykuł 63

Współpraca z AMLA

FIU i organy nadzorcze współpracują z AMLA i przekazują mu wszelkie informacje, których urząd ten potrzebuje, aby móc wykonywać swoje obowiązki wynikające z niniejszej dyrektywy oraz z rozporządzeń (UE) 2024/1624 i (UE) 2024/1620.

Artykuł 64

Współpraca w odniesieniu do instytucji kredytowych lub instytucji finansowych

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór finansowy, FIU i organy właściwe w zakresie nadzoru nad instytucjami kredytowymi lub instytucjami finansowymi na mocy innych aktów prawnych Unii ściśle współpracowały ze sobą w granicach swoich odnośnych kompetencji i przekazywały sobie nawzajem informacje istotne z punktu widzenia wykonywania przez nie odnośnych zadań. Taka współpraca i wymiana informacji nie mogą kolidować z toczącym się śledztwem, analizą FIU, dochodzeniem lub postępowaniem prowadzonym zgodnie z prawem karnym lub administracyjnym państwa członkowskiego, w którym znajduje się podmiot sprawujący nadzór finansowy lub organ, któremu na mocy innych aktów prawnych powierzono kompetencje w zakresie nadzoru nad instytucjami kredytowymi lub instytucjami finansowymi, ani nie mogą wpływać na wymogi zachowania tajemnicy zawodowej przewidziane w art. 67 ust. 1.

2. Państwa członkowskie zapewniają, aby w przypadku stwierdzenia przez podmioty sprawujące nadzór finansowy niedociągnięć w funkcjonującym w instytucji kredytowej systemie kontroli wewnętrznej w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu oraz w stosowaniu przez nią wymogów rozporządzenia (UE) 2024/1624, które to niedociągnięcia znacząco zwiększają ryzyka, na które instytucja jest lub może być narażona, podmiot sprawujący nadzór finansowy niezwłocznie powiadamiał Europejski Urząd Nadzoru Bankowego (EUNB) oraz organ lub inny podmiot sprawujący nadzór nad instytucją kredytową zgodnie z dyrektywą 2013/36/UE, w tym EBC działający zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1024/2013.

W przypadku potencjalnego zwiększonego ryzyka podmioty sprawujące nadzór finansowy muszą być w stanie współpracować i dzielić się informacjami z organami sprawującymi nadzór nad instytucją zgodnie z dyrektywą 2013/36/UE i sporządzić wspólną ocenę, o której podmiot sprawujący nadzór, który pierwszy wysłał powiadomienie, powiadamia EUNB. AMLA jest informowany o wszelkich takich powiadomieniach.

3. Państwa członkowskie zapewniają, aby w przypadku gdy podmioty sprawujące nadzór finansowy stwierdzą, że instytucja kredytowa odmówiła ustanowienia stosunków gospodarczych lub postanowiła je zerwać, ale środki należytej staranności wobec klienta udokumentowane na podstawie art. 21 ust. 3 rozporządzenia (UE) 2024/1624 nie uzasadniały takiej odmowy, informowały o tym organ odpowiedzialny za zapewnienie przestrzegania przez tę instytucję kredytową dyrektyw 2014/92/UE lub (UE) 2015/2366.

4. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór finansowy współpracowały z organami ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji zgodnie z definicją w art. 2 ust. 1 pkt 18 dyrektywy 2014/59/UE lub z wyznaczonymi organami zgodnie z definicją w art. 2 ust. 1 pkt 18 dyrektywy 2014/49/UE.

Podmioty sprawujące nadzór finansowy informują organy, o których mowa w akapicie pierwszym, w przypadku gdy podczas wykonywania swojej działalności nadzorczej stwierdzą - z powodów związanych z przeciwdziałaniem praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu - którąkolwiek z następujących sytuacji:

Na wniosek organów, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, w przypadku gdy istnieje zwiększone prawdopodobieństwo niedostępności depozytów lub ryzyko uznania instytucji kredytowej lub instytucji finansowej za będącą na progu upadłości lub zagrożoną upadłością zgodnie z art. 32 ust. 4 dyrektywy 2014/59/UE, podmioty sprawujące nadzór finansowy informują te organy o wszelkich transakcjach, rachunkach lub stosunkach gospodarczych zarządzanych przez tę instytucję kredytową lub instytucję finansową zawieszonych przez FIU na podstawie art. 24.

5. Podmioty sprawujące nadzór finansowy co roku przedkładają AMLA sprawozdania ze współpracy z innymi organami na podstawie niniejszego artykułu, w tym na temat zaangażowania FIU w tę współpracę.

6. Do dnia 10 lipca 2029 r. AMLA w porozumieniu z EUNB wyda wytyczne w sprawie współpracy między podmiotami sprawującymi nadzór finansowy a organami, o których mowa w ust. 2, 3 i 4, w tym w sprawie stopnia zaangażowania FIU w taką współpracę.

Artykuł 65

Współpraca w odniesieniu do biegłych rewidentów

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór odpowiedzialne za nadzór nad biegłymi rewidentami oraz, w stosownych przypadkach, organy publiczne dozorujące organy samorządu zawodowego na podstawie rozdziału IV niniejszej dyrektywy, ich FIU oraz organy publiczne właściwe w zakresie nadzoru nad biegłymi rewidentami i firmami audytorskimi na podstawie art. 32 dyrektywy 2006/43/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (45) oraz art. 20 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 537/2014 (46) ściśle współpracowały ze sobą w ramach swoich odnośnych kompetencji i przekazywały sobie nawzajem informacje istotne dla wykonywania swoich odnośnych zadań.

Informacje poufne wymieniane na podstawie niniejszego artykułu są wykorzystywane przez organy, o których mowa w akapicie pierwszym, wyłącznie do wykonywania przez nie funkcji objętych zakresem niniejszej dyrektywy lub innych aktów prawnych Unii, o których mowa w akapicie pierwszym, oraz w kontekście postępowań administracyjnych lub sądowych konkretnie związanych z wykonywaniem tych funkcji.

2. Państwa członkowskie mogą zakazać współpracy organom, o których mowa w ust. 1, w przypadku gdyby taka współpraca, w tym wymiana informacji, wywierała wpływ na toczące się śledztwo, analizę FIU, dochodzenie lub postępowanie prowadzone zgodnie z prawem karnym lub administracyjnym państwa członkowskiego, w którym organy te się znajdują.

Artykuł 66

Współpraca z organami odpowiedzialnymi za wykonanie ukierunkowanych sankcji finansowych

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby podmioty sprawujące nadzór, ich FIU oraz organy odpowiedzialne za wykonanie ukierunkowanych sankcji finansowych ściśle współpracowały ze sobą w ramach swoich odnośnych kompetencji i przekazywały sobie nawzajem informacje istotne dla wykonywania swoich odnośnych zadań.

Informacje poufne wymieniane na podstawie niniejszego artykułu są wykorzystywane przez organy, o których mowa w akapicie pierwszym, wyłącznie do wykonywania przez nie funkcji objętych zakresem niniejszej dyrektywy lub innych aktów prawnych Unii oraz w kontekście postępowań administracyjnych lub sądowych konkretnie związanych z wykonywaniem tych funkcji.

2. Państwa członkowskie mogą zakazać współpracy organom, o których mowa w ust. 1, w przypadku gdyby taka współpraca, w tym wymiana informacji, wywierała wpływ na toczące się śledztwo, dochodzenie lub postępowanie prowadzone zgodnie z prawem karnym lub administracyjnym państwa członkowskiego, w którym organy te się znajdują.

Artykuł 67

Wymogi zachowania tajemnicy zawodowej

1. Państwa członkowskie wymagają, aby wszystkie osoby, które pracują lub pracowały dla podmiotów sprawujących nadzór i organów publicznych, o których mowa w art. 52, oraz biegli rewidenci lub eksperci działający w imieniu tych podmiotów sprawujących nadzór lub organów publicznych byli zobowiązani do zachowania tajemnicy zawodowej.

Bez uszczerbku dla przypadków objętych postępowaniami przygotowawczymi oraz wnoszeniem i popieraniem oskarżeń na mocy prawa Unii i prawa krajowego oraz informacji przekazanych do FIU na podstawie art. 42 i 43 poufne informacje uzyskiwane przez osoby, o których mowa w akapicie pierwszym, w trakcie pełnienia przez nie obowiązków na podstawie niniejszej dyrektywy mogą być ujawniane tylko w postaci skróconej lub zbiorczej, w taki sposób, aby nie było można zidentyfikować poszczególnych podmiotów zobowiązanych.

2. Ust. 1 niniejszego artykułu nie uniemożliwia wymiany informacji między:

Do celów akapitu pierwszego lit. c) niniejszego ustępu wymiana informacji podlega wymogom zachowania tajemnicy zawodowej określonym w ust. 1.

3. Każdy organ lub organ samorządu zawodowego, które otrzymują informacje poufne na podstawie ust. 2, wykorzystują te informacje wyłącznie:

Artykuł 68

Wymiana informacji między podmiotami sprawującymi nadzór i z innymi organami

1. Z wyjątkiem przypadków objętych art. 70 ust. 2 rozporządzenia (UE) 2024/1624 państwa członkowskie zezwalają na wymianę informacji między:

Wymogi zachowania tajemnicy zawodowej ustanowione w art. 67 ust. 1 i 3 nie stanowią przeszkody dla wymiany informacji, o której mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu.

Informacje poufne wymieniane na podstawie niniejszego ustępu są wykorzystywane wyłącznie do wykonywania przez dane organy swoich obowiązków oraz w kontekście postępowań administracyjnych lub sądowych konkretnie związanych z wykonywaniem tych funkcji. Otrzymane informacje są w każdym przypadku objęte wymogami zachowania tajemnicy zawodowej co najmniej równoważnymi wymogom, o których mowa w art. 67 ust. 1.

2. Państwa członkowskie mogą zezwolić na ujawnianie niektórych informacji innym organom krajowym, które są odpowiedzialne z mocy prawa za nadzór nad rynkami finansowymi lub którym powierzono obowiązki w dziedzinie zwalczania prania pieniędzy, jego przestępstw źródłowych lub finansowania terroryzmu lub prowadzenia dochodzeń w tych sprawach. Wymogi zachowania tajemnicy zawodowej ustanowione w art. 67 ust. 1 i 3 nie stanowią przeszkody dla takiego ujawnienia.

Informacje poufne wymieniane na podstawie niniejszego ustępu mogą być jednak wykorzystywane wyłącznie do wykonywania przez zainteresowane organy zadań przewidzianych prawem. Osoby mające dostęp do takich informacji muszą być objęte wymogami zachowania tajemnicy zawodowej co najmniej równoważnymi wymogom, o których mowa w art. 67 ust. 1.

3. Państwa członkowskie mogą zezwolić na ujawnianie niektórych informacji dotyczących nadzoru nad podmiotami zobowiązanymi pod kątem zgodności z rozporządzeniem (UE) 2024/1624 parlamentarnym komisjom śledczym, trybunałom obrachunkowym oraz innym podmiotom odpowiedzialnym za prowadzenie dochodzeń w danym państwie członkowskim na następujących warunkach:

Państwa członkowskie mogą również zezwolić na ujawnienie informacji zgodnie z akapitem pierwszym niniejszego ustępu tymczasowym komisjom śledczym ustanowionym przez Parlament Europejski zgodnie z art. 226 TFUE i art. 2 decyzji 95/167/WE, Euratom, EWWiS Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (47), w przypadku gdy takie ujawnienie jest niezbędne do wykonania działań przez te komisje.

Artykuł 69

Wytyczne w sprawie współpracy w zakresie przeciwdziałania praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu

Do dnia 10 lipca 2029 r. AMLA we współpracy z EBC, Europejskimi Urzędami Nadzoru, Europolem, Eurojustem i Prokuraturą Europejską wyda wytyczne w sprawie:

ROZDZIAŁ VI

OCHRONA DANYCH

Artykuł 70

Przetwarzanie niektórych kategorii danych osobowych

1. W zakresie, w jakim jest to niezbędne do celów niniejszej dyrektywy, właściwe organy mogą przetwarzać szczególne kategorie danych osobowych, o których mowa w art. 9 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2016/679, oraz dane osobowe dotyczące wyroków skazujących i naruszeń prawa, o których mowa w art. 10 tego rozporządzenia, z zastrzeżeniem odpowiednich zabezpieczeń praw i wolności osoby, której dane dotyczą, w uzupełnieniu do następujących zabezpieczeń:

2. Zabezpieczenia, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, mają również zastosowanie do przetwarzania do celów niniejszej dyrektywy szczególnych kategorii danych, o których mowa w art. 10 ust. 1 rozporządzenia (UE) 2018/1725, oraz danych osobowych dotyczących wyroków skazujących i czynów zabronionych, o których mowa w art. 11 tego rozporządzenia, przez instytucje, organy lub jednostki organizacyjne Unii.

ROZDZIAŁ VII

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 71

Wykonywanie przekazanych uprawnień

1. Powierzenie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2. Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 10, powierza się Komisji na czas nieokreślony od dnia 9 lipca 2024 r.

3. Powierzenie uprawnień, o którym mowa w art. 10, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w późniejszym terminie określonym w tej decyzji. Nie wpływa ona na ważność już obowiązujących aktów delegowanych.

4. Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa.

5. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

6. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 10 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyrażą sprzeciwu w terminie 3 miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie lub gdy przed upływem tego terminu zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformują Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady termin ten przedłuża się o 3 miesiące.

Artykuł 72

Procedura komitetowa

1. Komisję wspomaga Komitet ds. Zapobiegania Praniu Pieniędzy i Finansowaniu Terroryzmu, ustanowiony na podstawie art. 34 rozporządzenia (UE) 2023/1113. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

Artykuł 73

Zarządzanie FIU.net w okresie przejściowym

Do dnia 10 lipca 2027 r. Komisja przekaże AMLA zarządzanie FIU.net.

Do czasu zakończenia przekazania Komisja zapewnia niezbędną pomoc przy prowadzeniu FIU.net oraz wymianie informacji między FIU w obrębie Unii. W tym celu Komisja regularnie zwołuje posiedzenia unijnej platformy FIU składającej się z przedstawicieli FIU państw członkowskich w celu nadzorowania funkcjonowania FIU.net.

Artykuł 74

Zmiany w dyrektywie (UE) 2015/849

W dyrektywie (UE) 2015/849 wprowadza się następujące zmiany:

Artykuł 75

Zmiany w dyrektywie (UE) 2019/1937

W części II sekcja A pkt 2 załącznika do dyrektywy (UE) 2019/1937 dodaje się podpunkt w brzmieniu:

Artykuł 76

Przegląd

Do dnia 10 lipca 2032 r., a następnie co 3 lata Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z wykonania niniejszej dyrektywy.

Artykuł 77

Uchylenie

Dyrektywa (UE) 2015/849 traci moc ze skutkiem od dnia 10 lipca 2027 r.

Odesłania do uchylonej dyrektywy traktuje się jak odesłania do niniejszej dyrektywy i do rozporządzenia (UE) 2024/1624 i odczytuje się je zgodnie z tabelą korelacji zamieszczoną w załączniku do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 78

Transpozycja

1. Państwa członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy do dnia 10 lipca 2027 r. Niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów.

Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego państwa członkowskie wprowadzają w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania art. 74 do dnia 10 lipca 2025 r., art. 11, 12, 13 i 15 do dnia 10 lipca 2026 r. i art. 18 do dnia 10 lipca 2029 r. Niezwłocznie przekazują Komisji tekst tych przepisów.

Przepisy, o których mowa w niniejszym ustępie, przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Sposób dokonywania takiego odniesienia określany jest przez państwa członkowskie.

2. Państwa członkowskie przekazują Komisji teksty najważniejszych przepisów prawa krajowego w dziedzinie objętej zakresem niniejszej dyrektywy.

Artykuł 79

Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 80

Adresaci

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.