RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 31 i art. 34 ust. 2 lit. b),

uwzględniając wniosek Komisji oraz inicjatywę Królestwa Belgii,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (¹),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Unia Europejska postawiła sobie za cel zapewnienie swoim obywatelom wysokiego poziomu ochrony w przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości. Jednym z warunków realizacji tego celu jest zapewnienie pomiędzy właściwymi organami państw członkowskich wymiany informacji pochodzących z rejestrów karnych.

(2) W dniu 29 listopada 2000 r., zgodnie z konkluzjami Rady Europejskiej obradującej w dniach 15–16 października 1999 r. w Tampere, Rada przyjęła program działań mający na celu wprowadzenie w życie zasady wzajemnego uznawania orzeczeń w sprawach karnych (²). Niniejsza decyzja ramowa przyczynia się do realizacji celów określonych w ramach działania nr 3 tego programu, który proponuje wprowadzenie, w oparciu o wzór wypracowany w ramach organów Schengen, znormalizowanego formularza wniosku o udzielenie informacji zawartych w rejestrze karnym, przetłumaczonego na wszystkie języki urzędowe Unii.

(3) W sprawozdaniu końcowym z pierwszej oceny dotyczącej pomocy prawnej w sprawach karnych (³) wezwano państwa członkowskie do uproszczenia procedury przekazywania między sobą dokumentów przez wprowadzenie w stosownych przypadkach znormalizowanych formularzy ułatwiających wzajemną pomoc prawną.

(4) Rada Europejska obradująca w dniach 25–26 marca 2004 r. w swojej deklaracji dotyczącej zwalczania terroryzmu uznała poprawę jakości wymiany informacji o wyrokach skazujących za priorytet i potwierdziła to w programie haskim (⁴) przyjętym przez Radę Europejską w dniach 4–5 listopada 2004 r., w którym wzywa ona do intensywniejszej wymiany informacji pochodzących z krajowych rejestrów osób skazanych i pozbawionych praw. Cele te odzwierciedla plan działań służący realizacji programu haskiego, przyjęty wspólnie przez Radę i Komisję w dniach 2–3 czerwca 2005 r.

(5) Mając na uwadze usprawnienie wymiany między państwami członkowskimi informacji dotyczących rejestrów karnych, z zadowoleniem przyjmuje się projekty opracowywane w tym celu, w tym istniejący projekt polegający na utworzeniu połączeń między krajowymi rejestrami karnymi. Doświadczenie zgromadzone dzięki tym działaniom zachęciło państwa członkowskie do podejmowania dalszych wysiłków i ukazało znaczenie ciągłego uwzględniania wymiany informacji o wyrokach skazujących między państwami członkowskimi.

(6) Niniejsza decyzja ramowa odpowiada na oczekiwania wyrażone przez Radę na posiedzeniu w dniu 14 kwietnia 2005 r. w następstwie publikacji Białej księgi dotyczącej wymiany informacji o wyrokach skazujących i ich uznawania i wykonywania w Unii Europejskiej oraz wynikającej z niej ogólnej debaty. Głównym celem niniejszej decyzji ramowej jest usprawnienie wymiany informacji o wydanych wobec obywateli Unii wyrokach skazujących i o pozbawieniu praw wynikającym z wyroku skazującego, jeżeli zostało ono zastosowane i wpisane do rejestru karnego skazującego państwa członkowskiego.

(7) Zastosowanie mechanizmów przewidzianych w niniejszej decyzji ramowej wyłącznie do przekazywania informacji pochodzących z rejestrów karnych i dotyczących osób fizycznych powinno pozostawać bez uszczerbku dla ewentualnego poszerzenia w przyszłości zakresu stosowania takich mechanizmów na wymianę informacji dotyczących osób prawnych.

(8) Informacje o wyrokach skazujących wydanych w innych państwach członkowskich są obecnie objęte art. 13 i 22 Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych z dnia 20 kwietnia 1959 r. Przepisy te nie odpowiadają jednak aktualnym wymaganiom współpracy sądowej na takim obszarze, jakim jest Unia Europejska.

(9) W stosunkach między państwami członkowskimi niniejsza decyzja ramowa powinna zastąpić art. 22 Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych. Poza spoczywającym na skazującym państwie członkowskim obowiązkiem przekazania państwu członkowskiemu, którego obywatelem jest dana osoba, informacji o wyrokach skazujących wydanych wobec jego obywateli, który to obowiązek niniejsza decyzja potwierdza i uzupełnia, nakłada się również obowiązek przechowywania przekazanych informacji przez państwo członkowskie, którego obywatelem jest dana osoba, w celu zagwarantowania, że będzie ono w stanie udzielić wyczerpującej odpowiedzi na wnioski o udzielenie informacji skierowane do niego przez inne państwa członkowskie.

(10) Niniejsza decyzja ramowa powinna pozostać bez uszczerbku dla możliwości bezpośredniego zwracania się o informacje pochodzące z rejestrów karnych i przekazywania takich informacji przez organy sądowe zgodnie z art. 13 w związku z art. 15 ust. 3 Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych i bez uszczerbku dla art. 6 ust. 1 Konwencji o wzajemnej pomocy w sprawach karnych pomiędzy państwami członkowskimi Unii Europejskiej, ustanowionej aktem Rady z dnia 29 maja 2000 r. (⁵).

(11) Usprawnienie przepływu informacji o wyrokach skazujących ma znikomą przydatność, jeżeli państwa członkowskie nie są w stanie uwzględnić przekazywanych informacji. W dniu 24 lipca 2008 r. Rada przyjęła decyzję ramową 2008/675/WSiSW w sprawie uwzględniania w nowym postępowaniu karnym wyroków skazujących zapadłych w państwach członkowskich Unii Europejskiej (⁶).

(12) Niniejsza decyzja ramowa realizuje główny cel inicjatywy Królestwa Belgii, w zakresie, w jakim organ centralny każdego państwa członkowskiego powinien zwracać się do państwa członkowskiego, którego obywatelem jest dana osoba, i uwzględnić w wypisie z rejestru karnego wydawanym w odpowiedzi na wniosek danej osoby wszystkie informacje zawarte w rejestrze karnym państwa członkowskiego, którego obywatelem jest ta osoba. Wiedza o istnieniu wyroku skazującego oraz wynikającym z niego pozbawieniu praw, o ile zostało ono zastosowane i wpisane do rejestru karnego, jest warunkiem wstępnym ich uznania zgodnie z prawem krajowym państwa członkowskiego, w którym dana osoba ma zamiar prowadzić działalność zawodową związaną z opieką nad dziećmi. Mechanizm ustanowiony w niniejszej decyzji ramowej ma między innymi na celu zagwarantowanie, że osoba skazana za przestępstwo seksualne wobec dzieci – gdy w dotyczącym tej osoby wpisie w rejestrze karnym w skazującym państwie członkowskim wymieniono ten wyrok oraz wynikające z niego pozbawienie praw, o ile zostało zastosowane i wpisane do rejestru karnego – nie będzie miała możliwości zatajenia tego wyroku lub pozbawienia praw, dzięki któremu mogłaby prowadzić działalność zawodową związaną z opieką nad dziećmi w innym państwie członkowskim.

(13) Niniejsza decyzja ramowa określa zasady ochrony przekazywanych między państwami członkowskimi w wyniku jej wdrożenia danych osobowych. Zasady określone w niniejszej decyzji ramowej uzupełniają istniejące ogólne zasady ochrony danych osobowych przetwarzanych w ramach współpracy policyjnej i sądowej w sprawach karnych. Ponadto do danych osobowych przetwarzanych na podstawie niniejszej decyzji ramowej zastosowanie ma Konwencja Rady Europy o ochronie osób w związku z automatycznym przetwarzaniem danych osobowych z dnia 28 stycznia 1981 r. Niniejsza decyzja ramowa zawiera między innymi przepisy decyzji Rady 2005/876/WSiSW z dnia 21 listopada 2005 r. w sprawie wymiany informacji pochodzących z rejestru karnego (⁷), które wprowadzają ograniczenia co do wykorzystywania przez państwo członkowskie będące wnioskodawcą informacji przekazanych mu w odpowiedzi na jego wniosek. Niniejsza decyzja uzupełnia te przepisy, określając w szczególności zasady dotyczące sytuacji, w której państwo członkowskie, którego obywatelem jest osoba skazana, przekazuje dalej informacje o wyrokach skazujących, które zostały mu przekazane przez skazujące państwo członkowskie.

(14) Niniejsza decyzja ramowa nie zmienia obowiązków ani praktyk istniejących w stosunkach z państwami trzecimi na mocy Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych, o ile akt ten ma zastosowanie.

(15) Zgodnie z zaleceniem Rady Europy nr R (84) 10 w sprawie rejestrów karnych i resocjalizacji osób skazanych głównym celem prowadzenia rejestrów karnych jest dostarczanie organom odpowiedzialnym za wymiar sprawiedliwości w sprawach karnych informacji na temat wcześniejszych wyroków skazujących dotyczących osoby, wobec której prowadzone jest postępowanie, umożliwiając im dostosowanie wydawanych orzeczeń do jej indywidualnej sytuacji. Wszelkie inne sposoby wykorzystywania rejestrów karnych, które mogą mieć negatywny wpływ na resocjalizację skazanej osoby, muszą być ograniczone do niezbędnego minimum, dlatego też wykorzystywanie informacji przekazanych na mocy niniejszej decyzji ramowej do celów innych niż w ramach postępowania karnego może być ograniczane zgodnie z prawem krajowym państwa członkowskiego, do którego skierowany jest wniosek i państwa członkowskiego będącego wnioskodawcą.

(16) Celem przepisów niniejszej decyzji ramowej dotyczących przekazywania informacji państwu członkowskiemu, którego obywatelem jest dana osoba, do celów ich przechowywania i dalszego przekazywania nie jest harmonizacja krajowych systemów rejestrów karnych państw członkowskich. Niniejsza decyzja ramowa nie zobowiązuje skazującego państwa członkowskiego do zmiany swego systemu rejestrów karnych w zakresie wykorzystania informacji do celów wewnętrznych.

(17) Usprawnienie przepływu informacji o wyrokach skazujących ma znikomą przydatność, jeżeli informacje te nie są zrozumiałe dla państwa członkowskiego, które je otrzymuje. Poprawę wzajemnego zrozumienia może przynieść utworzenie „znormalizowanego formatu europejskiego”, umożliwiającego wymianę informacji w jednolitej, skomputeryzowanej formie i ułatwiającego ich automatyczne tłumaczenie. Przesyłane przez skazujące państwo członkowskie informacje dotyczące wyroków skazujących są przekazywane w języku urzędowym lub jednym z języków urzędowych tego państwa członkowskiego. Rada powinna podjąć działania w celu wdrożenia mechanizmu wymiany informacji wprowadzonego niniejszą decyzją ramową.

(18) Niniejsza decyzja nie narusza praw podstawowych i jest zgodna z zasadami uznanymi w art. 6 Traktatu o Unii Europejskiej i zawartymi w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej.

(19) Niniejsza decyzja ramowa jest zgodna z zasadą pomocniczości, o której mowa w art. 2 Traktatu o Unii Europejskiej i która jest określona w art. 5 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, gdyż usprawnienie mechanizmów przekazywania informacji o wyrokach skazujących pomiędzy państwami członkowskimi nie może być osiągnięte w sposób wystarczający przez działające jednostronnie państwa członkowskie i wymaga koordynacji działań na poziomie Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w art. 5 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, niniejsza decyzja ramowa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ RAMOWĄ:

Artykuł 1

Przedmiot

[1] W niniejszej decyzji ramowej:

a) określa się warunki, zgodnie z którymi skazujące państwo członkowskie dzieli się informacjami dotyczącymi wyroków skazujących z innymi państwami członkowskimi;

b) określa się obowiązki spoczywające na skazującym państwie członkowskim i na państwie członkowskim, którego obywatelem jest osoba skazana (zwanym dalej »państwem członkowskim, którego obywatelem jest dana osoba«) oraz metody, które należy stosować, odpowiadając na wniosek o udzielenie informacji pochodzących z rejestrów karnych;

c) ustanawia się zdecentralizowany system informatyczny służący wymianie informacji dotyczących wyroków skazujących, oparty na bazach danych rejestrów karnych poszczególnych państw członkowskich, tj. europejski system przekazywania informacji z rejestrów karnych (ECRIS).

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszej decyzji ramowej przyjmuje się następujące definicje:

a) „wyrok skazujący” oznacza każde prawomocne orzeczenie wydane przez sąd karny wobec osoby fizycznej w związku z popełnieniem przestępstwa, o ile orzeczenie to zostało wpisane do rejestru karnego skazującego państwa członkowskiego;

b) „postępowanie karne” oznacza postępowanie przygotowawcze, rozprawę sądową oraz wykonanie wyroku skazującego;

c) „rejestr karny” oznacza krajowy rejestr lub rejestry, do których zgodnie z prawem krajowym wpisuje się wyroki skazujące;

d) [2] „skazujące państwo członkowskie” oznacza państwo członkowskie, w którym wydano wyrok skazujący;

e) [3] „obywatel państwa trzeciego” oznacza osobę niebędącą obywatelem Unii w rozumieniu art. 20 ust. 1 TFUE, osobę, która jest bezpaństwowcem lub osobę, której obywatelstwo jest nieznane;

f) [4] „dane daktyloskopijne” oznaczają dane odnoszące się do odcisków wszystkich palców danej osoby w formie odbitek płaskich i przetoczonych;

g) [5] „wizerunek twarzy” oznacza cyfrowy wizerunek twarzy danej osoby;

h) [6] „oprogramowanie wzorcowe ECRIS” oznacza oprogramowanie opracowane przez Komisję i udostępnione państwom członkowskim do celów wymiany informacji z rejestrów karnych za pośrednictwem ECRIS.

Artykuł 3

Organ centralny

1. Każde państwo członkowskie wyznacza organ centralny do celów stosowania niniejszej decyzji ramowej. Państwa członkowskie mogą jednak wyznaczyć jeden lub więcej organów centralnych do przekazywania informacji na mocy art. 4 i udzielania odpowiedzi na mocy art. 7 na wnioski, o których mowa w art. 6.

2. Każde państwo członkowskie powiadamia Sekretariat Generalny Rady i Komisję o organie centralnym lub organach wyznaczonych zgodnie z ust. 1. Sekretariat Generalny Rady przekazuje te informacje państwom członkowskim i Eurojustowi.

Artykuł 4

Obowiązki skazującego państwa członkowskiego

1. [7] Każde skazujące państwo członkowskie podejmuje wszelkie środki konieczne do zapewnienia, by wyrokom skazującym wydanym na jego terytorium towarzyszyły informacje dotyczące obywatelstwa lub obywatelstw osoby skazanej, jeżeli jest ona obywatelem innego państwa członkowskiego lub obywatelem państwa trzeciego. W przypadku gdy obywatelstwo osoby skazane nie jest znane albo gdy jest ona bezpaństwowcem, należy to odnotować w rejestrze karnym.

2. Organ centralny skazującego państwa członkowskiego informuje w możliwie najkrótszym terminie organy centralne innych państw członkowskich o każdym wyroku skazującym wobec obywateli tych państw członkowskich wydanym na jego terytorium i wpisanym do rejestru karnego.

Jeżeli dana osoba jest obywatelem kilku państw członkowskich, odpowiednie informacje są przekazywane każdemu z nich, także wtedy, gdy osoba skazana jest obywatelem państwa członkowskiego, na którego terytorium została skazana.

3. Informacje o późniejszych zmianach lub o usunięciu informacji zawartych w rejestrze karnym są niezwłocznie przekazywane przez organ centralny skazującego państwa członkowskiego organowi centralnemu państwa członkowskiego, którego obywatelem jest dana osoba.

4. Państwo członkowskie, które udzieliło informacji na mocy ust. 2 i 3, przekazuje organowi centralnemu państwa członkowskiego, którego obywatelem jest dana osoba, na wniosek tego ostatniego dotyczący indywidualnej sprawy, kopię wyroków skazujących i podjętych dalszych środków oraz wszelkie informacje z nimi związane w celu umożliwieniu mu rozważenia, czy wymagają one przedsięwzięcia środków na poziomie krajowym.

Artykuł 5

Obowiązki państwa członkowskiego, którego obywatelem jest dana osoba

1. Organ centralny państwa członkowskiego, którego obywatelem jest dana osoba, przechowuje zgodnie z art. 11 ust. 1 i 2 wszelkie informacje przekazane na mocy art. 4 ust. 2 i 3 do celów dalszego przekazania zgodnie z art. 7.

2. Każda zmiana lub usunięcie informacji, o której powiadomiono zgodnie z art. 4 ust. 3, pociąga za sobą taką samą zmianę lub usunięcie przez państwo członkowskie, którego obywatelem jest dana osoba, informacji przechowywanych zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu do celów dalszego przekazania zgodnie z art. 7.

3. Do celów dalszego przekazywania zgodnie z art. 7 państwo członkowskie, którego obywatelem jest dana osoba, może wykorzystywać jedynie informacje uaktualnione zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu.

Artykuł 6

Wniosek o udzielenie informacji o wyrokach skazujących

1. Po otrzymaniu wniosku o udzielenie informacji zawartych w rejestrze karnym państwa członkowskiego na użytek postępowania karnego przeciwko osobie lub do celów innych niż postępowanie karne organ centralny tego państwa członkowskiego może, zgodnie ze swoim prawem krajowym, skierować do organu centralnego innego państwa członkowskiego wniosek o przekazanie informacji i innych związanych z nimi danych zapisanych w rejestrze karnym.

2. W przypadku gdy dana osoba zwraca się z wnioskiem o udzielenie jej informacji na jej temat zawartych w rejestrze karnym, organ centralny państwa członkowskiego, w którym złożono ten wniosek, może zgodnie ze swoim prawem krajowym skierować do organu centralnego innego państwa członkowskiego wniosek o przekazanie informacji i innych związanych z nimi danych zapisanych w rejestrze karnym, pod warunkiem że dana osoba mieszka lub mieszkała w państwie członkowskim będącym wnioskodawcą lub państwie członkowskim, do którego wniosek jest skierowany, lub jest albo była obywatelem jednego z tych państw.

3. [8] W przypadku gdy obywatel jednego państwa członkowskiego zwraca się z wnioskiem do organu centralnego innego państwa członkowskiego o udzielenie mu informacji zawartych w rejestrze karnym na jego temat, organ ten składa wniosek do organu centralnego państwa członkowskiego, którego obywatelem jest dana osoba, o przekazanie informacji i związanych z nimi danych pochodzących z rejestru karnego oraz uwzględnia takie informacje i związane z nimi dane w wypisie przekazywanym danej osobie.

3a. [9] W przypadku gdy obywatel państwa trzeciego zwraca się z wnioskiem do organu centralnego państwa członkowskiego o udzielenie mu informacji zawartych w rejestrze karnym na jego temat, organ ten składa wniosek wyłącznie do tych organów centralnych państw członkowskich, które posiadają informacje zawarte w rejestrach karnych na temat tej osoby, o przekazanie informacji i związanych z nimi danych pochodzących z rejestrów karnych oraz uwzględnia takie informacje i związane z nimi dane w wypisie przekazywanym danej osobie.

4. Wszelkie wnioski o udzielenie informacji pochodzących z rejestru karnego przedkładane są przez organ centralny państwa członkowskiego z wykorzystaniem formularza zamieszczonego w załączniku.

Artykuł 7

Odpowiedź na wniosek o udzielenie informacji o wyrokach skazujących

1. W przypadku złożenia do organu centralnego państwa członkowskiego, którego obywatelem jest dana osoba, na podstawie art. 6, wniosku o udzielenie informacji pochodzących z rejestru karnego na użytek postępowania karnego, ten organ centralny przekazuje organowi centralnemu państwa członkowskiego będącego wnioskodawcą informacje dotyczące:

a) wyroków skazujących wydanych w państwie członkowskim, którego obywatelem jest dana osoba, wpisanych do rejestru karnego;

b) wszelkich wyroków skazujących wydanych w innych państwach członkowskich, przekazanych mu zgodnie z art. 4 po dniu 27 kwietnia 2012 r., które to informacje przechowywane są zgodnie z art. 5 ust. 1 i 2;

c) wszelkich wyroków skazujących wydanych w innych państwach członkowskich, przekazanych mu przed dniem 27 kwietnia 2012 r., które to informacje wprowadzone są do rejestru karnego;

d) wszelkich wydanych przez państwa trzecie wyroków skazujących, o których informacje zostały mu przekazane i wprowadzone do rejestru karnego.

2. W przypadku złożenia do organu centralnego państwa członkowskiego, którego obywatelem jest dana osoba, na podstawie art. 6, wniosku o udzielenie informacji pochodzących z rejestru karnego do celów innych niż postępowanie karne, ten organ centralny udziela odpowiedzi zgodnie ze swoim prawem krajowym w odniesieniu do wyroków skazujących wydanych w państwie członkowskim, którego obywatelem jest dana osoba, oraz wyroków skazujących wydanych przez państwa trzecie, a następnie przekazanych mu i wpisanych do jego rejestru karnego.

W odniesieniu do informacji o wyrokach skazujących wydanych w innym państwie członkowskim, które zostały przekazane państwu członkowskiemu, którego obywatelem jest dana osoba, organ centralny tego ostatniego państwa członkowskiego zgodnie ze swoim prawem krajowym przekazuje państwu członkowskiemu będącemu wnioskodawcą informacje przechowywane zgodnie z art. 5 ust. 1 i 2, jak również informacje przekazane temu organowi centralnemu przed dniem 27 kwietnia 2012 r. i wpisane do jego rejestru karnego.

Przy przekazywaniu informacji zgodnie z art. 4 centralny organ skazującego państwa członkowskiego może poinformować centralny organ państwa członkowskiego, którego obywatelem jest dana osoba, że informacji o wyrokach skazujących wydanych w tym pierwszym państwie członkowskim i przekazanych temu ostatniemu organowi centralnemu nie można przekazywać dalej do żadnych innych celów niż postępowanie karne. W tym przypadku centralny organ państwa członkowskiego, którego obywatelem jest dana osoba, w odniesieniu do takich wyroków skazujących informuje państwo członkowskie będące wnioskodawcą o tym, które inne państwo członkowskie przekazało te informacje, aby umożliwić państwu członkowskiemu będącemu wnioskodawcą uzyskanie informacji o tych wyrokach skazujących poprzez złożenie wniosku bezpośrednio do skazującego państwa członkowskiego.

3. W przypadku złożenia do organu centralnego państwa członkowskiego, którego obywatelem jest dana osoba, wniosku o udzielenie informacji pochodzących z rejestru karnego przez państwo trzecie, państwo członkowskie, którego obywatelem jest dana osoba, może udzielić odpowiedzi zawierającej informacje o wyrokach skazujących przekazanych mu przez inne państwo członkowskie z uwzględnieniem ograniczeń mających zastosowanie do przekazywania informacji innym państwom członkowskim zgodnie z ust. 1 i 2.

4. [10] W przypadku złożenia na podstawie art. 6 do organu centralnego państwa członkowskiego innego niż państwo członkowskie, którego obywatelem jest dana osoba, wniosku o udzielenie informacji pochodzących z rejestru karnego dotyczących wyroków skazujących wydanych wobec obywatela państwa członkowskiego, państwo członkowskie, do którego skierowano wniosek, przekazuje takie informacje w takim samym zakresie, jaki przewidziano w art. 13 Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych.

4a. [11] W przypadku złożenia na podstawie art. 6 wniosku o udzielenie do celów postępowania karnego informacji pochodzących z rejestru karnego dotyczących wyroków skazujących wydanych wobec obywatela państwa trzeciego państwo członkowskie, do którego skierowano wniosek, przekazuje informacje o wszelkich wyrokach skazujących wydanych w państwie członkowskim, do którego skierowano wniosek, i wpisanych do rejestru karnego oraz o wszelkich wyrokach skazujących, które zostały wydane w państwach trzecich, a następnie przekazane temu państwu i wpisane do rejestru karnego.

W przypadku złożenia wniosku o udzielenie takich informacji do celów innych niż postępowanie karne stosuje się odpowiednio ust. 2 niniejszego artykułu.

5. Odpowiedź jest sporządzana z wykorzystaniem formularza zamieszczonego w załączniku. Dołącza się do niego wykaz wyroków skazujących zgodnie z przepisami prawa krajowego.

Artykuł 8

Terminy udzielania odpowiedzi

1. Organ centralny państwa członkowskiego, do którego skierowany jest wniosek, niezwłocznie udziela organowi centralnemu państwa członkowskiego będącego wnioskodawcą odpowiedzi na wniosek, o którym mowa w art. 6 ust. 1, i w każdym przypadku nie później niż w terminie dziesięciu dni roboczych od dnia otrzymania wniosku zgodnie z przepisami swojego prawa krajowego, przyjętymi w nim zasadami lub praktyką, wykorzystując do tego celu formularz zamieszczony w załączniku.

Jeżeli państwo członkowskie, do którego skierowany jest wniosek, potrzebuje dodatkowych informacji w celu zidentyfikowania osoby, której wniosek dotyczy, informuje o tym niezwłocznie państwo członkowskie będące wnioskodawcą i udziela odpowiedzi w terminie dziesięciu dni roboczych od otrzymania informacji dodatkowych.

2. [12] Odpowiedzi na wnioski, o których mowa w art. 6 ust. 2, 3 i 3a, udziela się w terminie dwudziestu dni roboczych od daty otrzymania wniosku.

Artykuł 9

Warunki wykorzystywania danych osobowych

1. Dane osobowe przekazane na mocy art. 7 ust. 1, 4 i 4a [13] na użytek postępowania karnego mogą być wykorzystywane przez państwo członkowskie będące wnioskodawcą jedynie na użytek określonego w formularzu zamieszczonym w załączniku postępowania karnego, w odniesieniu do którego się o nie zwrócono.

2. Dane osobowe przekazane na mocy art. 7 ust. 2, 4 i 4a [14] do celów innych niż postępowanie karne mogą być wykorzystywane przez państwo członkowskie będące wnioskodawcą zgodnie z prawem krajowym jedynie do celu, w którym się o nie zwrócono, i z zachowaniem ograniczeń określonych w formularzu zamieszczonym w załączniku przez państwo członkowskie, do którego skierowano wniosek.

3. Niezależnie od ust. 1 i 2, dane osobowe przekazane na mocy art. 7 ust. 1, 2, 4 i 4a [15] mogą być wykorzystane przez państwo członkowskie będące wnioskodawcą w celu uniknięcia natychmiastowego i poważnego zagrożenia bezpieczeństwa publicznego.

4. Państwa członkowskie podejmują wszelkie środki niezbędne do zapewnienia, by dane osobowe otrzymane od innego państwa członkowskiego na mocy art. 4 podlegały – w przypadku ewentualnego przekazania państwu trzeciemu zgodnie z art. 7 ust. 3 – tym samym ograniczeniom w zakresie ich wykorzystywania, które mają zastosowanie w państwie członkowskim będącym wnioskodawcą zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu. Państwa członkowskie wyraźnie zaznaczają, że w przypadku przekazania danych osobowych państwu trzeciemu na użytek postępowania karnego dane te mogą być wykorzystywane przez to państwo trzecie wyłącznie na użytek postępowań karnych.

5. Niniejszy artykuł nie ma zastosowania do danych osobowych uzyskanych przez państwo członkowskie na mocy niniejszej decyzji ramowej i pochodzących od tego państwa członkowskiego.

Artykuł 10

Języki

Składając wniosek, o którym mowa w art. 6 ust. 1, państwo członkowskie będące wnioskodawcą przekazuje państwu członkowskiemu, do którego wniosek jest skierowany, formularz zamieszczony w załączniku, w języku urzędowym lub jednym z języków urzędowych państwa członkowskiego, do którego kieruje wniosek.

Państwo członkowskie, do którego wniosek jest skierowany, udziela odpowiedzi w jednym ze swoich języków urzędowych lub w jakimkolwiek innym języku, na użycie którego wyrażają zgodę oba państwa członkowskie.

Każde z państw członkowskich może, przy przyjęciu niniejszej decyzji ramowej lub w późniejszym terminie, określić w oświadczeniu skierowanym do Sekretariatu Generalnego Rady, na użycie których języków urzędowych instytucji Unii Europejskiej wyraża zgodę. Sekretariat Generalny Rady przekazuje te informacje państwom członkowskim.

Artykuł 11

Format i inne zasady organizowania i ułatwiania wymiany informacji o wyrokach skazujących

1. Podczas przekazywania informacji zgodnie z art. 4 ust. 2 i 3 organ centralny skazującego państwa członkowskiego przekazuje następujące informacje:

a) informacje, które przekazywane są zawsze, chyba że w poszczególnych przypadkach informacje te nie są znane organowi centralnemu (informacje obowiązkowe):

(i) informacje o osobie, której dotyczy wyrok skazujący (imię i nazwisko, data urodzenia, miejsce urodzenia (miejscowość i państwo), płeć, obywatelstwo i – w stosownych przypadkach – poprzednie imiona i nazwiska);

(ii) informacje dotyczące rodzaju wyroku skazującego (data wydania wyroku, nazwa sądu, data uprawomocnienia się wyroku);

(iii) informacje dotyczące przestępstwa będącego podstawą wyroku skazującego (data popełnienia przestępstwa będącego podstawą wyroku i nazwa lub kwalifikacja prawna przestępstwa, a także przepisy mające zastosowanie); oraz

(iv) informacje dotyczące treści wyroku (w szczególności kary i wszelkich ewentualnych kar dodatkowych, środków bezpieczeństwa i późniejszych orzeczeń zmieniających sposób wykonania kary);

b) informacje, które są przekazywane, jeśli są wpisane do rejestru karnego (informacje nieobowiązkowe):

(i) imiona i nazwiska rodziców osoby skazanej;

(ii) sygnatura wyroku skazującego;

(iii) miejsce popełnienia przestępstwa; oraz

(iv) informacje o pozbawieniu praw na podstawie wyroku skazującego;

c) informacje, które są przekazywane, jeśli organ centralny ma do nich dostęp (informacje dodatkowe):

(i) numer identyfikacyjny osoby skazanej lub rodzaj i numer jej dokumentu tożsamości;

(ii) odciski palców pobrane od osoby skazanej; oraz

(iii) w stosownych przypadkach pseudonimy i przydomki;

(iv) [16] wizerunek twarzy.

Organ centralny może ponadto przekazać wszelkie inne wpisane do rejestru karnego informacje dotyczące wyroków skazujących.

2. Organ centralny państwa członkowskiego, którego obywatelem jest dana osoba, przechowuje wszystkie informacje należące do grup wymienionych w ust. 1 lit. a) i b), które otrzymał zgodnie z art. 5 ust. 1, w celu ich dalszego przekazywania zgodnie z art. 7. W tym samym celu może on przechowywać informacje należące do grup wymienionych w ust. 1 akapit pierwszy lit. c) i w ust. 1 akapit drugi.

3. [17] Organy centralne państw członkowskich przekazują drogą elektroniczną za pośrednictwem ECRIS oraz przy zastosowaniu znormalizowanego formatu zgodnie z normami określonymi w aktach wykonawczych następujące informacje:

a) informacje, o których mowa w art. 4;

b) wnioski, o których mowa w art. 6;

c) odpowiedzi, o których mowa w art. 7; oraz

d) inne istotne informacje.

4. [18] Jeżeli sposób przekazywania informacji, o którym mowa w ust. 3, jest niedostępny, organy centralne państw członkowskich przekazują, uwzględniając bezpieczeństwo tego procesu, wszystkie informacje, o których mowa w ust. 3, wykorzystując do tego celu wszelkie środki pozwalające na wytworzenie pisemnego potwierdzenia i umożliwiające organowi centralnemu państwa członkowskiego otrzymującego informacje stwierdzenie autentyczności tych informacji.

Jeżeli sposób przekazywania informacji, o którym mowa w ust. 3, jest niedostępny przez długi czas, dane państwo członkowskie informuje pozostałe państwa członkowskie oraz Komisję.

5. [19] Każde państwo członkowskie dokonuje dostosowań technicznych niezbędnych do stosowania przez nie znormalizowanego formatu w celu przekazywania innym państwom członkowskim wszelkich informacji, o których mowa w ust. 3, drogą elektroniczną za pośrednictwem ECRIS. Każde państwo członkowskie powiadamia Komisję o dacie, od której będzie w stanie przekazywać informacje w taki sposób.

6. [20] (uchylony)

7. [21] (uchylony)

Artykuł 11a

Europejski system przekazywania informacji z rejestrów karnych (ECRIS)

[22] 1. W celu prowadzenia wymiany informacji pochodzących z rejestrów karnych drogą elektroniczną zgodnie z niniejszą decyzją ramową ustanawia się zdecentralizowany system informatyczny oparty na bazach danych rejestrów karnych poszczególnych państw członkowskich, tj. europejski system przekazywania informacji z rejestrów karnych (ECRIS). System ten składa się z następujących elementów:

a) oprogramowanie wzorcowe ECRIS;

b) wspólna infrastruktura komunikacyjna między organami centralnymi zapewniająca szyfrowaną sieć.

W celu zapewnienia poufności i integralności informacji z rejestrów karnych przekazywanych innym państwom członkowskim wykorzystuje się odpowiednie środki techniczne i organizacyjne, z uwzględnieniem stanu wiedzy technicznej, kosztów wdrożenia i ryzyka wiążącego się z przetwarzaniem informacji.

2. Wszystkie dane z rejestrów karnych są przechowywane wyłącznie w bazach danych prowadzonych przez państwa członkowskie.

3. Organy centralne państw członkowskich nie mogą mieć bezpośredniego dostępu do baz danych rejestrów karnych innych państw członkowskich.

4. Odpowiedzialność za obsługę oprogramowania wzorcowego ECRIS i baz danych służących do przechowywania, wysyłania i odbierania informacji pochodzących z rejestrów karnych spoczywa na danym państwie członkowskim. Państwa członkowskie wspiera Agencja Unii Europejskiej ds. Zarządzania Operacyjnego Wielkoskalowymi Systemami Informatycznymi w Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości (eu-LISA), ustanowiona rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1726 (⁸), zgodnie z jej zadaniami określonymi w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/816 (⁹).

5. Odpowiedzialność za obsługę wspólnej infrastruktury komunikacyjnej spoczywa na Komisji. Infrastruktura ta musi spełniać niezbędne wymogi w zakresie bezpieczeństwa oraz w pełni odpowiadać potrzebom ECRIS.

6. eu-LISA zapewnia, rozwija i utrzymuje oprogramowanie wzorcowe ECRIS,

7. Każde państwo członkowskie ponosi własne koszty wynikające z wdrożenia, użytkowania i utrzymywania swojej bazy danych rejestru karnego oraz zarządzania tą bazą danych, a także instalacji i użytkowania oprogramowania wzorcowego ECRIS.

Komisja ponosi koszty wynikające z wdrożenia, użytkowania, utrzymywania i dalszego rozwijania wspólnej infrastruktury komunikacyjnej oraz zarządzania nią.

8. Państwa członkowskie, które korzystają ze swojego krajowego oprogramowania ECRIS zgodnie z art. 4 ust. 4–8 rozporządzenia (UE) 2019/816 mogą nadal korzystać ze swojego krajowego oprogramowania ECRIS zamiast oprogramowania wzorcowego ECRIS, o ile spełnione są wszystkie warunki określone w tych ustępach.

Artykuł 11b

Akty wykonawcze

[23] 1. Komisja przyjmuje akty wykonawcze, w których określa:

a) znormalizowany format, o którym mowa w art. 11 ust. 3, w tym w odniesieniu do informacji o przestępstwie będącym podstawą wyroku skazującego oraz informacji dotyczących treści wyroku skazującego;

b) zasady dotyczące wdrożenia technicznego ECRIS oraz wymiany danych daktyloskopijnych;

c) inne sposoby techniczne organizowania i ułatwiania wymiany informacji dotyczących wyroków skazujących między organami centralnymi państw członkowskich, w tym:

(i) sposoby ułatwiania zrozumienia i automatycznego tłumaczenia przekazywanych informacji;

(ii) sposoby wymiany informacji drogą elektroniczną, w szczególności w odniesieniu do specyfikacji technicznych, które należy stosować oraz, w razie potrzeby, wszelkich stosownych procedur wymiany.

2. Akty wykonawcze, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, przyjmuje się zgodnie z procedurą sprawdzającą, o której mowa w art. 12a ust. 2.

Artykuł 12

Relacje z innymi aktami prawnymi

1. W stosunkach między państwami członkowskimi niniejsza decyzja ramowa uzupełnia art. 13 Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych i jej protokołów dodatkowych z dnia 17 marca 1978 r. i z dnia 8 listopada 2001 r., jak również Konwencję o wzajemnej pomocy w sprawach karnych między państwami członkowskimi Unii Europejskiej oraz protokół do niej z dnia 16 października 2001 r. (⁸).

2. Na użytek niniejszej decyzji ramowej państwa członkowskie rezygnują z prawa do powoływania się we wzajemnych stosunkach na swoje zastrzeżenia do art. 13 Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych.

3. Bez uszczerbku dla ich stosowania w stosunkach między państwami członkowskimi a państwami trzecimi, niniejsza decyzja ramowa zastępuje w stosunkach między państwami członkowskimi, które podjęły niezbędne środki w celu wykonania niniejszej decyzji ramowej, i ostatecznie od dnia 27 kwietnia 2012 r., art. 22 Europejskiej konwencji o pomocy prawnej w sprawach karnych, uzupełnionej art. 4 protokołu dodatkowego do niej z dnia 17 marca 1978 r.

4. Decyzja 2005/876/WSiSW zostaje niniejszym uchylona.

5. Niniejsza decyzja ramowa nie ma wpływu na stosowanie bardziej korzystnych postanowień umów dwustronnych lub wielostronnych między państwami członkowskimi.

Artykuł 12a

Procedura komitetowa

[24] 1. Komisję wspomaga komitet. Komitet ten jest komitetem w rozumieniu rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

W przypadku, gdy komitet nie wyda żadnej opinii, Komisja nie przyjmuje projektu aktu wykonawczego i stosuje się art. 5 ust. 4 akapit trzeci rozporządzenia (UE) nr 182/2011.

Artykuł 13

Wykonanie

1. Państwa członkowskie podejmują środki niezbędne do zapewnienia zgodności z niniejszą decyzją ramową w terminie do dnia 27 kwietnia 2012 r.

2. Państwa członkowskie przekazują Sekretariatowi Generalnemu Rady oraz Komisji tekst przepisów transponujących do ich prawa krajowego zobowiązania nałożone na nie na mocy niniejszej decyzji ramowej.

3. Na podstawie tych informacji Komisja, w terminie do dnia 27 kwietnia 2015 r., składa Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie ze stosowania niniejszej decyzji ramowej, w razie konieczności wraz z wnioskami prawodawczymi.

Artykuł 13a

Sprawozdania Komisji i przegląd

[25] 1. Do dnia 29 czerwca 2023 r. Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie ze stosowania niniejszej decyzji ramowej. W sprawozdaniu ocenia się, w jakim stopniu państwa członkowskie podjęły środki niezbędne do wykonania niniejszej decyzji ramowej, z uwzględnieniem jej wdrożenia technicznego.

2. W stosownych przypadkach do sprawozdania dołącza się odpowiednie wnioski ustawodawcze.

3. Komisja regularnie publikuje sprawozdanie dotyczące wymiany, za pośrednictwem ECRIS, informacji pochodzących z rejestrów karnych i dotyczące stosowania ECRIS-TCN, oparte w szczególności na statystykach dostarczonych przez eu-LIS-ę i państwa członkowskie zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2019/816. Sprawozdanie to po raz pierwszy publikuje się po upływie roku od przedłożenia sprawozdania, o którym mowa w ust. 1.

4. Sprawozdanie Komisji, o którym mowa w ust. 3, przedstawia w szczególności poziom wymiany informacji między państwami członkowskimi, w tym informacji dotyczących obywateli państw trzecich, a także wskazuje cele wniosków i odpowiednio ich liczbę, w tym wniosków do celów innych niż postępowanie karne, takich jak kontrole przeszłości oraz wnioski zainteresowanych osób o udzielenie im informacji zawartych w rejestrach karnych na ich temat.

Artykuł 14

Wejście w życie

Niniejsza decyzja ramowa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Sporządzono w Brukseli, dnia 26 lutego 2009 r.