(1)

Bezpieczeństwo narodowe należy wyłącznie do kompetencji państw członkowskich, jednak zapewnienie tego bezpieczeństwa wymaga współpracy i koordynacji na poziomie Unii. Cel Unii, jakim jest zapewnienie wysokiego poziomu bezpieczeństwa w przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości zgodnie z art. 67 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), należy osiągnąć między innymi poprzez środki służące zapobieganiu przestępczości i jej zwalczaniu, a także poprzez środki koordynacji i współpracy między organami ścigania i innymi organami krajowymi państw członkowskich, w tym koordynacji i współpracy z właściwymi agencjami unijnymi lub innymi właściwymi organami Unii oraz z odpowiednimi państwami trzecimi i organizacjami międzynarodowymi, a także z pomocą sektora prywatnego i społeczeństwa obywatelskiego.

(2)

Komisja, Rada Unii Europejskiej i Parlament Europejski wyznaczyły wspólne priorytety na lata 2015-2020, przedstawione w Europejskiej agendzie bezpieczeństwa z kwietnia 2015 r., które zostały następnie potwierdzone przez Radę w odnowionej strategii bezpieczeństwa wewnętrznego z czerwca 2015 r. i przez Parlament Europejski w jego rezolucji z lipca 2015 r., a mianowicie zapobieganie terroryzmowi i radykalizacji, poważnej i zorganizowanej przestępczości i cyberprzestępczości oraz ich zwalczanie. Te wspólne priorytety zostały potwierdzone na lata 2020-2025 w komunikacie Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady Europejskiej, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu Regionów z dnia 24 lipca 2020 r. w sprawie strategii UE w zakresie unii bezpieczeństwa.

(3)

W deklaracji rzymskiej podpisanej w dniu 25 marca 2017 r. przywódcy 27 państw członkowskich, Rada Europejska, Parlament Europejski i Komisja Europejska potwierdzili swoje zaangażowanie w wysiłki na rzecz tworzenia bezpiecznej i chronionej Europy oraz budowanie Unii, w której wszyscy obywatele czują się bezpiecznie i mogą się swobodnie przemieszczać, w której granice zewnętrzne są chronione, która prowadzi skuteczną, odpowiedzialną i zrównoważoną politykę migracyjną, z poszanowaniem standardów międzynarodowych, a także Europy, która jest zdecydowana zwalczać terroryzm i zorganizowaną przestępczość.

(4)

W dniu 15 grudnia 2016 r. Rada Europejska zaapelowała o dalsze efekty prac nad interoperacyjnością systemów informacyjnych i baz danych. W dniu 23 czerwca 2017 r. Rada Europejska podkreśliła potrzebę zwiększenia interoperacyjności między bazami danych, a w dniu 12 grudnia 2017 r. Komisja przedłożyła wniosek dotyczący rozporządzenia w sprawie ustanowienia ram interoperacyjności pomiędzy systemami informacyjnymi UE (współpraca policyjna i sądowa, azyl i migracja).

(5)

W celu zachowania dorobku Schengen oraz przyczynienia się do zapewnienia wysokiego poziomu bezpieczeństwa w Unii państwa członkowskie są od dnia 6 kwietnia 2017 r. zobowiązane do przeprowadzania, z wykorzystaniem odpowiednich baz danych, systematycznych kontroli obywateli Unii przekraczających zewnętrzne granice Unii. Ponadto Komisja wydała zalecenie dla państw członkowskich, aby skuteczniej stosowały kontrole policyjne i współpracę transgraniczną. Kluczowymi zasadami ukierunkowującymi działania Unii oraz państw członkowskich na rzecz stworzenia skutecznej i rzeczywistej unii bezpieczeństwa powinny być solidarność między państwami członkowskimi, jasny podział zadań, poszanowanie podstawowych praw i wolności oraz praworządności, a także uważne uwzględnianie perspektywy globalnej oraz niezbędna spójność z zewnętrznym wymiarem bezpieczeństwa.

(6)

Aby osiągnąć ten cel, należy podjąć działania na poziomie Unii w celu ochrony ludności, przestrzeni publicznej oraz infrastruktury krytycznej przed zagrożeniami, które nabierają coraz bardziej ponadnarodowego wymiaru, oraz w celu wsparcia prac prowadzonych przez właściwe organy państw członkowskich. Zjawiska takie jak terroryzm, poważna i zorganizowana przestępczość, przestępczość mobilna, nielegalny handel narkotykami i bronią, korupcja, pranie pieniędzy, cyberprzestępczość, wykorzystywanie seksualne, w tym wykorzystywanie seksualne dzieci, zagrożenia hybrydowe, a także zagrożenia chemiczne, biologiczne, radiologiczne i jądrowe oraz handel ludźmi nadal zagrażają bezpieczeństwu wewnętrznemu Unii. Bezpieczeństwo wewnętrzne jest celem wspólnych dążeń wymagającym współpracy instytucji Unii, właściwych agencji Unii oraz państw członkowskich.

(7)

Aby przyczynić się do stworzenia oraz wdrożenia skutecznej i rzeczywistej unii bezpieczeństwa służącej zapewnieniu wysokiego poziomu bezpieczeństwa wewnętrznego w całej Unii, należy ustanowić Fundusz Bezpieczeństwa Wewnętrznego (zwany dalej „Funduszem”) oraz zarządzać nim w celu zapewnienia państwom członkowskim odpowiedniego unijnego wsparcia finansowego.

(8)

Finansowanie z budżetu Unii należy skoncentrować na działaniach, w przypadku których interwencja Unii może przynieść większą wartość dodaną w porównaniu z działaniami podejmowanymi samodzielnie przez państwa członkowskie. Zgodnie z art. 84 i art. 87 ust. 2 TFUE Fundusz powinien wspomagać środki promujące i wspierające działania państw członkowskich w dziedzinie zapobiegania przestępczości, wspólnych szkoleń personelu, współpracy policyjnej, a także współpracy wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych z udziałem właściwych organów państw członkowskich i agencji Unii, w szczególności w odniesieniu do wymiany informacji, zwiększonej współpracy operacyjnej oraz wsparcia dla wysiłków niezbędnych do zwiększania zdolności w zakresie zapobiegania terroryzmowi oraz poważnej i zorganizowanej przestępczości oraz ich zwalczania. Z Funduszu należy również wspierać szkolenie odpowiednich pracowników i ekspertów, zgodnie z ogólnymi zasadami europejskiego systemu szkoleń w zakresie egzekwowania prawa (LETS). Z Funduszu nie należy wspierać kosztów operacyjnych ani działań związanych z podstawowymi funkcjami państw członkowskich dotyczącymi utrzymania porządku publicznego i ochrony bezpieczeństwa wewnętrznego i narodowego, o których mowa w art. 72 TFUE.

(9)

Fundusz należy wdrażać w pełnym poszanowaniu wartości zapisanych w art. 2 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE), praw i zasad zapisanych w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej „Kartą”) oraz zobowiązań międzynarodowych Unii w zakresie praw człowieka. W szczególności Fundusz powinien być wdrażany przy pełnym poszanowaniu praw podstawowych, takich jak prawo do godności ludzkiej, prawo do życia, zakaz tortur i nieludzkiego lub poniżającego traktowania lub karania, prawo do ochrony danych osobowych, prawa dziecka oraz prawo do skutecznego środka odwoławczego, a także przy pełnym poszanowaniu zasady niedyskryminacji.

(10)

Zgodnie z art. 3 TUE Fundusz powinien wspierać działania zapewniające ochronę dzieci przed przemocą, niegodziwym traktowaniem, wykorzystywaniem i zaniedbywaniem. Fundusz powinien również wspierać działania mające na celu zagwarantowanie ochrony i pomocy dzieciom będącym świadkami lub ofiarami, w szczególności dzieciom bez opieki lub dzieciom potrzebującym opieki prawnej.

(11)

Zgodnie ze wspólnymi priorytetami, które określono na poziomie Unii w celu zapewnienia wysokiego poziomu bezpieczeństwa w Unii, Fundusz powinien wspierać działania służące stawianiu czoła głównym zagrożeniom bezpieczeństwa oraz w szczególności działania służące zapobieganiu terroryzmowi i radykalizacji, poważnej i zorganizowanej przestępczości i cyberprzestępczości oraz ich zwalczaniu, a także działania polegające na udzielaniu pomocy i ochrony ofiarom przestępstw. Fundusz powinien zapewnić, aby Unia i państwa członkowskie były również dobrze przygotowane do radzenia sobie ze zmiennymi i nowymi zagrożeniami, takimi jak nielegalny handel, w tym przez internet, zagrożenia hybrydowe oraz zagrożenia chemiczne, biologiczne, radiologiczne i jądrowe, w celu stworzenia rzeczywistej unii bezpieczeństwa. Należy do tego dążyć poprzez udzielanie pomocy finansowej w celu wspierania skuteczniejszej wymiany informacji, zwiększania współpracy operacyjnej oraz poprawy krajowych i wspólnych zdolności.

(12)

Pomoc finansowa udzielana za pośrednictwem Funduszu powinna wspierać w szczególności wymianę informacji, współpracę policyjną i współpracę wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych, a także zapobieganie w obszarach poważnej i zorganizowanej przestępczości, nielegalnego handlu bronią, korupcji, prania pieniędzy, nielegalnego handlu narkotykami, przestępstw przeciwko środowisku, terroryzmu, handlu ludźmi, wykorzystywania uchodźców i migrantów o nieuregulowanym statusie, drastycznego wyzysku w pracy, przemocy seksualnej i wykorzystywania seksualnego, w tym wykorzystywania seksualnego i niegodziwego traktowania w celach seksualnych dzieci i kobiet, dystrybucji materiałów przedstawiających znęcanie się nad dziećmi i pornografię dziecięcą oraz cyberprzestępczości. Z Funduszu należy również wspierać ochronę ludności, przestrzeni publicznej i infrastruktury krytycznej przed zdarzeniami dotyczącymi bezpieczeństwa oraz należy wspierać środki gotowości w związku z ryzykiem i kryzysami dotyczącymi bezpieczeństwa oraz skuteczne zarządzanie nimi, w tym poprzez wspólne szkolenia, rozwijanie wspólnych polityk, takich jak strategie, cykle polityki, programy i plany działania, a także prawodawstwo i praktyczną współpracę.

(13)

Fundusz powinien zapewniać wsparcie finansowe, aby odpowiedzieć na nowe wyzwania wynikające ze znaczącego wzrostu w ostatnich latach skali niektórych rodzajów przestępstw popełnianych za pośrednictwem internetu, takich jak oszustwa związane z płatnościami, wykorzystywanie seksualne dzieci i nielegalny handel bronią.

(14)

Fundusz powinien opierać się na wynikach i inwestycjach poprzedzających go inicjatyw: programu „Zapobieganie i walka z przestępczością” (ISEC), programu „Zapobieganie, gotowość i zarządzanie skutkami terroryzmu i innymi rodzajami ryzyka dla bezpieczeństwa” (CIPS) obejmującego lata 2007-2013, oraz instrumentu na rzecz wsparcia finansowego współpracy policyjnej, zapobiegania i zwalczania przestępczości oraz zarządzania kryzysowego, będącego częścią Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego obejmującego lata 2014-2020, ustanowionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 513/2014 (3). Zakres Funduszu powinien także umożliwiać uwzględnienie rozwoju sytuacji.

(15)

Istnieje potrzeba maksymalizacji skutków finansowania ze środków Unii poprzez uruchamianie, łączenie i pozyskiwanie publicznych i prywatnych zasobów finansowych. Fundusz powinien propagować oraz wspierać aktywne i istotne angażowanie społeczeństwa obywatelskiego, w tym organizacji pozarządowych, a także europejskiego sektora przemysłowego, w rozwijanie i wdrażanie polityki bezpieczeństwa, w stosownych przypadkach przy zaangażowaniu innych odpowiednich podmiotów, organów Unii, agencji unijnych oraz organizacji międzynarodowych w odniesieniu do celu Funduszu. Należy jednak zapewnić, aby wsparcie z Funduszu nie było wykorzystywane do powierzania zadań ustawowych lub publicznych podmiotom prywatnym.

(16)

Transgraniczny charakter terroryzmu oraz poważnej i zorganizowanej przestępczości wymaga skoordynowanej reakcji i współpracy w państwach członkowskich i między nimi oraz z właściwymi organami i jednostkami organizacyjnymi Unii. Wszystkie właściwe organy państw członkowskich, w tym wyspecjalizowane służby organów ścigania, mogą przechowywać informacje, które są cenne dla skutecznego zwalczania terroryzmu oraz poważnej i zorganizowanej przestępczości. W celu przyspieszenia wymiany informacji oraz poprawy jakości wymienianych informacji kluczowe znaczenie ma budowanie wzajemnego zaufania. Należy zbadać i przeanalizować nowe podejścia do współpracy i wymiany informacji, w tym w odniesieniu do analizy zagrożeń, z uwzględnieniem istniejących ram w Unii i poza nią, takich jak Centrum Analiz Wywiadowczych UE (INTCEN), Europejskie Centrum ds. Zwalczania Terroryzmu (ECTC) przy Europolu, Europejski Koordynator ds. Zwalczania Terroryzmu i Grupa ds. Zwalczania Terroryzmu. Fundusz powinien wspierać właściwe organy państw członkowskich odpowiedzialne za zapobieganie przestępstwom, o których mowa w art. 87 TFUE, ich wykrywanie i prowadzenie postępowań przygotowawczych w ich sprawie, w zakresie, w jakim ich działania są objęte zakresem Funduszu. Wszystkie finansowane działania powinny być w pełni zgodne ze statusem prawnym różnych właściwych organów i struktur europejskich oraz z obowiązkowymi zasadami własności informacji.

(17)

Aby skorzystać z wiedzy i doświadczenia agencji zdecentralizowanych posiadających kompetencje w dziedzinie współpracy i szkoleń w zakresie egzekwowania prawa, monitorowania narkotyków i narkomanii, praw podstawowych, kwestii dotyczących wymiaru sprawiedliwości i wielkoskalowych systemów informacyjnych, Komisja powinna zaangażować właściwe agencje zdecentralizowane w prace Komitetu ds. Funduszy w Obszarze Spraw Wewnętrznych ustanowionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1148 (4), szczególnie na początku i w połowie okresu programowania. W stosownych przypadkach Komisja powinna również mieć możliwość zaangażowania właściwych agencji zdecentralizowanych w monitorowanie i ewaluację, w szczególności w celu zapewnienia zgodności działań wspieranych za pośrednictwem Funduszu z odpowiednim unijnym dorobkiem prawnym i uzgodnionymi priorytetami Unii.

(18)

W ogólnych ramach unijnej strategii w dziedzinie narkotyków, zalecającej wyważone podejście przewidujące jednoczesne zmniejszanie podaży i popytu, pomoc finansowa zapewniona z Funduszu powinna wspierać działania mające na celu zapobieganie nielegalnemu handlowi narkotykami oraz zwalczanie go poprzez zmniejszanie podaży i popytu, w szczególności środki wymierzone w produkcję, wytwarzanie, ekstrahowanie, sprzedaż, transport, przywóz lub wywóz nielegalnych narkotyków, a także ich posiadanie i nabywanie w celu prowadzenia nielegalnego handlu narkotykami. Fundusz powinien również wspierać aspekty prewencyjne polityki antynarkotykowej. Aby osiągnąć dalsze synergie oraz spójność w obszarze dotyczącym narkotyków, do Funduszu należy włączyć te elementy celów dotyczących narkotyków, które w latach 2014-2020 zostały objęte programem „Sprawiedliwość”.

(19)

Aby zapewnić skuteczny udział Funduszu w osiągnięciu wyższego poziomu bezpieczeństwa wewnętrznego w całej Unii, a zatem przyczynić się do rozwoju rzeczywistej unii bezpieczeństwa, z Funduszu należy korzystać w taki sposób, który zapewni jak największą unijną wartość dodaną działaniom państw członkowskich.

(20)

Fundusz powinien wspierać inwestycje w sprzęt, środki transportu i obiekty tylko wtedy, gdy takie inwestycje mają wyraźną unijną wartość dodaną, i jedynie w zakresie, w jakim inwestycje te są niezbędne dla osiągnięcia celów Funduszu. Takie inwestycje mogłyby obejmować, na przykład, inwestycje w sprzęt potrzebny do przeprowadzenia badań kryminalistycznych, niejawnej inwigilacji, wykrywania materiałów wybuchowych i narkotyków oraz do wszelkich innych specjalistycznych celów w ramach celów Funduszu. Z Funduszu nie powinny być finansowane inwestycje o wyłącznie krajowym znaczeniu ani inwestycje, które byłyby niezbędne do codziennej pracy właściwych organów, takie jak dotyczące mundurów, samochodów, autobusów, skuterów, posterunków policji, niewyspecjalizowanych ośrodków szkoleniowych i sprzętu biurowego.

(21)

Mając na uwadze solidarność w Unii oraz w duchu wspólnej odpowiedzialności za bezpieczeństwo w Unii, w przypadku gdy zidentyfikowane zostaną niedociągnięcia lub ryzyka, w szczególności w następstwie przeprowadzenia oceny Schengen, zainteresowane państwo członkowskie powinno odpowiednio zareagować na te niedociągnięcia, wykorzystując zasoby w ramach swojego programu w celu wykonania zaleceń przyjętych zgodnie z rozporządzeniem Rady (UE) nr 1053/2013 (5).

(22)

Aby przyczynić się do osiągnięcia celu z zakresu polityki Funduszu, państwa członkowskie powinny zapewnić, aby priorytety ich programów objęły wszystkie cele szczegółowe Funduszu, aby wybrane priorytety były zgodne ze środkami wykonawczymi przedstawionymi w załączniku II, i aby alokacja zasobów na poszczególne cele była proporcjonalna do wyzwań i potrzeb oraz zapewniała realizację celu z zakresu polityki.

(23)

Zgodnie z zasadą efektywności należy dążyć do synergii i spójności w odniesieniu do innych funduszy Unii oraz unikać nakładania się działań.

(24)

Aby maksymalnie zwiększyć skuteczność w osiąganiu celów z zakresu polityki, wykorzystywać korzyści skali oraz unikać nakładania się działań, Fundusz powinien być spójny z innymi programami finansowymi Unii w obszarze bezpieczeństwa oraz powinien je uzupełniać. W szczególności należy dążyć do zapewnienia synergii z Funduszem Azylu, Migracji i Integracji oraz Funduszem Zintegrowanego Zarządzania Granicami składającym się z Instrumentu Wsparcia Finansowego na rzecz Zarządzania Granicami i Polityki Wizowej ustanowionego rozporządzeniem (UE) 2021/1148 oraz Instrumentu Wsparcia Finansowego na rzecz Sprzętu do Kontroli Celnej ustanowionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1077 (6), a także z pozostałymi funduszami polityki spójności objętymi rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/1060 (7),

z częścią programu „Horyzont Europa” ustanowionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/695 (8) dotyczącą badań nad bezpieczeństwem, z programem „Obywatele, równość, prawa i wartości” ustanowionym rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/692 (9), programem „Sprawiedliwość” ustanowionym rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/693 (10), programem „Cyfrowa Europa” ustanowionym rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/694 (11) oraz Programem InvestEU ustanowionym rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/523 (12). Należy dążyć do zapewnienia synergii w szczególności w zakresie bezpieczeństwa infrastruktury i przestrzeni publicznej, cyberbezpieczeństwa, ochrony ofiar oraz zapobiegania radykalizacji.

(25)

W celu wzmocnienia komplementarności między Funduszem a Instrumentem Wsparcia Finansowego na rzecz Zarządzania Granicami i Polityki Wizowej, wykorzystywanie wielofunkcyjnego sprzętu i wielofunkcyjnych systemów ICT, których podstawowe wykorzystywanie jest zgodne z niniejszym rozporządzeniem, powinno być możliwe także w celu osiągnięcia celów Instrumentu Wsparcia Finansowego na rzecz Zarządzania Granicami i Polityki Wizowej.

(26)

Środki w państwach trzecich i dotyczące państw trzecich, które są objęte wsparciem w ramach Funduszu, powinny być realizowane przy zapewnieniu synergii i spójności z innymi działaniami poza Unią, wspieranymi za pośrednictwem unijnych instrumentów oraz powinny te działania uzupełniać. W szczególności podczas realizowania takich działań należy dążyć do pełnej spójności z zasadami i ogólnymi celami działań zewnętrznych Unii, jej polityki zagranicznej i jej polityki pomocy rozwojowej dotyczącej danego państwa lub regionu. W odniesieniu do wymiaru zewnętrznego Funduszu, Fundusz powinien przyczyniać się do zwiększenia współpracy z państwami trzecimi w obszarach mających znaczenie dla unijnej polityki w zakresie bezpieczeństwa wewnętrznego. W tym kontekście finansowanie z instrumentu tematycznego należy wykorzystywać do wspierania działań w państwach trzecich lub dotyczących państw trzecich, w ramach celów Funduszu, w szczególności w celu przyczynienia się do zwalczania przestępczości, w tym nielegalnego handlu narkotykami i handlu ludźmi oraz zapobiegania jej, a także przyczynienia się do zwalczania transgranicznych przestępczych siatek zajmujących się przemytem.

(27)

Wdrażając instrument tematyczny, Komisja powinna zapewnić, aby finansowanie odpowiadało na wyzwania i potrzeby związane z realizacją celów Funduszu.

(28)

Finansowanie z budżetu Unii należy skoncentrować na działaniach, w przypadku których interwencja Unii może przynieść wartość dodaną w porównaniu z działaniami podejmowanymi samodzielnie przez państwa członkowskie. Bezpieczeństwo ma z natury wymiar transgraniczny, dlatego konieczne jest zapewnienie zdecydowanych i skoordynowanych działań Unii. Wsparcie finansowe zapewniane w ramach niniejszego rozporządzenia powinno przyczyniać się w szczególności do wzmacniania zdolności krajowych i unijnych w obszarze bezpieczeństwa.

(29)

Państwo członkowskie może zostać uznane za postępujące w sposób niezgodny z odpowiednim unijnym dorobkiem prawnym, w tym w zakresie wykorzystywania wsparcia operacyjnego w ramach Funduszu, jeżeli nie wykonuje ono swoich obowiązków wynikających z Traktatów w obszarze bezpieczeństwa, jeżeli istnieje wyraźne ryzyko poważnego naruszenia przez to państwo członkowskie wartości unijnych przy wdrażaniu dorobku prawnego Unii w zakresie bezpieczeństwa, lub jeżeli w sprawozdaniu oceniającym sporządzonym w ramach mechanizmu oceny i monitorowania stosowania dorobku Schengen określonego w rozporządzeniu (UE) nr 1053/2013 zidentyfikowano niedociągnięcia w danej dziedzinie.

(30)

Fundusz powinien odpowiadać na potrzebę zwiększenia elastyczności i uproszczenia, spełniając jednocześnie wymogi dotyczące przewidywalności, oraz zapewniać istnienie sprawiedliwego i przejrzystego podziału zasobów, aby osiągnąć cele określone w niniejszym rozporządzeniu. Przy wdrażaniu Funduszu należy kierować się zasadami efektywności, skuteczności, odpowiedniości i spójności, unijną wartością dodaną i jakością wydatków. Ponadto Fundusz powinien być wdrażany w sposób jak najbardziej przyjazny dla użytkownika.

(31)

Aby zoptymalizować wartość dodaną wniesioną przez inwestycje finansowane w całości lub w części z budżetu Unii, należy dążyć do synergii, w szczególności między Funduszem a innymi programami unijnymi, w tym programami objętymi zarządzaniem dzielonym. Aby zmaksymalizować te synergie, należy zapewnić kluczowe mechanizmy wspomagające, w tym finansowanie skumulowane na rzecz danego działania pochodzące z Funduszu i z innego programu unijnego. Takie finansowanie skumulowane nie powinno przekraczać łącznych kosztów kwalifikowalnych danego działania. W tym celu w niniejszym rozporządzeniu należy ustanowić odpowiednie zasady, w szczególności dotyczące możliwości proporcjonalnego deklarowania tych samych kosztów lub wydatków zarówno w ramach Funduszu, jak i innego programu unijnego.

(32)

Przy promowaniu działań wspieranych w ramach Funduszu odbiorcy finansowania unijnego powinni przekazywać informacje w języku lub językach grup docelowych. Aby zapewnić widoczność finansowania unijnego, jego odbiorcy, informując o swoim działaniu, powinni wskazać źródło finansowania. W tym celu odbiorcy powinni zapewnić, aby we wszelkich materiałach informacyjnych skierowanych do mediów i opinii publicznej eksponowany był symbol Unii oraz wyraźnie wymienione było unijne wsparcie finansowe.

(33)

Komisja powinna mieć możliwość wykorzystywania zasobów finansowych w ramach Funduszu w celu promowania najlepszych praktyk i wymiany informacji w zakresie wdrażania Funduszu.

(34)

Komisja powinna w odpowiednim czasie publikować informacje dotyczące wsparcia udzielanego z instrumentu tematycznego w ramach zarządzania bezpośredniego lub pośredniego oraz powinna w stosownych przypadkach aktualizować takie informacje. Powinna istnieć możliwość sortowania danych według celu szczegółowego, nazwy beneficjenta, kwoty zobowiązania prawnego oraz charakteru i celu środka.

(35)

W niniejszym rozporządzeniu należy ustanowić kwoty początkowe dla programów państw członkowskich, obliczane na podstawie kryteriów określonych w załączniku I.

(36)

Kwoty początkowe dla programów państw członkowskich powinny stanowić podstawę długoterminowych inwestycji państw członkowskich w bezpieczeństwo. Aby uwzględnić zmienność zagrożeń związanych z bezpieczeństwem wewnętrznym i zewnętrznym lub zmiany w sytuacji wyjściowej, należy przydzielić państwom członkowskim w połowie okresu programowania dodatkową kwotę, która powinna opierać się na danych statystycznych, zgodnie z załącznikiem I, przy uwzględnieniu stanu realizacji ich programów.

(37)

Ze względu na fakt, że wyzwania w obszarze bezpieczeństwa stale się zmieniają, konieczne jest dostosowanie alokacji finansowania do zmieniających się zagrożeń związanych z bezpieczeństwem wewnętrznym i zewnętrznym oraz potrzeby ukierunkowania finansowania na priorytety mające największą unijną wartość dodaną. Aby reagować na pilne potrzeby i na zmiany w zakresie polityki i unijnych priorytetów oraz ukierunkować finansowanie na działania o dużej unijnej wartości dodanej, część finansowania powinna być przydzielana okresowo, za pośrednictwem instrumentu tematycznego, na działania szczególne, działania unijne i na pomoc w sytuacjach nadzwyczajnych.

(38)

Należy zachęcać państwa członkowskie do tego, aby - dzięki możliwości korzystania z większego wkładu Unii - część środków przydzielonych na ich programy wykorzystywały na finansowanie działań wymienionych w załączniku IV, głównie z uwagi na ich znaczącą unijną wartość dodaną lub priorytetowe znaczenie dla Unii.

(39)

Część dostępnych zasobów w ramach Funduszu może być przydzielana na programy państw członkowskich służące wdrażaniu działań szczególnych wymagających współpracy między państwami członkowskimi lub wdrożenia działań szczególnych w przypadku gdy rozwój sytuacji w Unii wymaga udostępnienia państwu członkowskiemu lub państwom członkowskim dodatkowego finansowania. Te działania szczególne powinny zostać określone przez Komisję w jej programach prac.

(40)

Fundusz powinien przyczyniać się do wspierania kosztów operacyjnych związanych z bezpieczeństwem wewnętrznym, aby umożliwić państwom członkowskim utrzymywanie zdolności, które mają kluczowe znaczenie dla Unii jako całości. Takie wsparcie powinno obejmować pełen zwrot określonych kosztów związanych z celami Funduszu i powinno stanowić integralną część programów państw członkowskich.

(41)

Aby uzupełnić wdrażanie celu z zakresu polityki Funduszu na poziomie krajowym za pośrednictwem programów państw członkowskich, Fundusz powinien również zapewniać wsparcie na rzecz działań na poziomie Unii. Działania takie powinny służyć ogólnym celom strategicznym mieszczącym się w zakresie interwencji Funduszu w odniesieniu do analizy polityki i do innowacji, ponadnarodowego wzajemnego uczenia się i partnerstw oraz testowania nowych inicjatyw i działań w całej Unii lub w niektórych państwach członkowskich. Fundusz powinien wspierać wysiłki państw członkowskich, w tym na poziomie lokalnym, na rzecz wymiany najlepszych praktyk i promowania wspólnych szkoleń, w tym podnoszenia świadomości wśród pracowników organów ścigania w zakresie radykalizacji, oraz wszelkich form dyskryminacji, które mogłyby prowadzić do przemocy, takich jak antysemityzm, uprzedzenia antyromskie i inne formy rasizmu. W tym celu można by finansować specjalistyczne programy wymiany dla pracowników organów ścigania zajmujących niższe stanowiska.

(42)

W celu wzmocnienia zdolności Unii do natychmiastowego reagowania na zdarzenia dotyczące bezpieczeństwa lub nowo pojawiające się zagrożenia dla Unii, należy umożliwić zapewnianie pomocy w sytuacjach nadzwyczajnych, zgodnie z ramami określonymi w niniejszym rozporządzeniu. Nie należy udzielać takiej pomocy w sytuacjach nadzwyczajnych w celu wspierania samych środków awaryjnych lub długoterminowych, lub w celu zaradzenia sytuacjom, w których pilna konieczność działania wynika z braku odpowiedniego planowania i reagowania ze strony właściwych organów.

(43)

Aby zapewnić niezbędną elastyczność działań oraz móc reagować na pojawiające się potrzeby, należy umożliwić zapewnianie agencjom zdecentralizowanym odpowiednich dodatkowych środków finansowych służących realizacji określonych zadań w sytuacjach nadzwyczajnych. W przypadkach gdy dane zadanie ma tak pilny charakter, że nie jest możliwe odpowiednio szybkie dostosowanie ich budżetów, agencje zdecentralizowane powinny kwalifikować się jako beneficjenci pomocy w sytuacjach nadzwyczajnych, w tym udzielanej w formie dotacji, w sposób zgodny z priorytetami i inicjatywami określonymi na poziomie Unii przez instytucje Unii.

(44)

Z uwagi na transnarodowy charakter działań unijnych oraz w celu promowania skoordynowanych działań służących osiągnięciu celu, jakim jest zapewnienie najwyższego poziomu bezpieczeństwa w Unii, agencje zdecentralizowane powinny w drodze wyjątku kwalifikować się jako beneficjenci działań unijnych, w tym w formie dotacji, w przypadku gdy pomagają w realizacji działań unijnych wchodzących w zakres kompetencji zainteresowanych agencji zdecentralizowanych i gdy działania te nie są objęte wkładem który Unia wnosi do budżetu tych agencji zdecentralizowanych z budżetu rocznego. Aby zapewnić unijną wartość dodaną, takie wsparcie powinno być zgodne z priorytetami i inicjatywami określonymi na poziomie Unii przez instytucje Unii.

(45)

Cel z zakresu polityki Funduszu powinien być również realizowany za pomocą instrumentów finansowych i gwarancji budżetowych w ramach segmentów polityki Programu InvestEU ustanowionego rozporządzeniem (UE) 2021/523. Takie wsparcie finansowe należy wykorzystywać w celu skorygowania niedoskonałości rynku lub niedostatecznego poziomu inwestycji na rynku w proporcjonalny sposób, nie powinno powielać lub wypierać finansowania prywatnego ani zakłócać konkurencji na rynku wewnętrznym. Działania powinny mieć wyraźną wartością dodaną.

(46)

Działania łączone mają dobrowolny charakter i są działaniami wspieranymi z budżetu Unii, łączącymi bezzwrotne formy wsparcia, zwrotne formy wsparcia lub obie formy wsparcia z budżetu Unii oraz zwrotne formy wsparcia z instytucji prorozwojowych, instytucji finansowania rozwoju lub innych publicznych instytucji finansowych, a także wsparcie z komercyjnych instytucji finansowych i od inwestorów.

(47)

W niniejszym rozporządzeniu określono pulę środków finansowych na cały czas trwania Funduszu, która podczas corocznej procedury budżetowej ma stanowić dla Parlamentu Europejskiego i Rady główną kwotę odniesienia w rozumieniu pkt 18 Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 16 grudnia 2020 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą Unii Europejskiej i Komisją Europejską w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami, a także nowych zasobów własnych, w tym planu działania na rzecz wprowadzenia nowych zasobów własnych (13).

(48)

Do Funduszu stosuje się rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 (14) (zwane dalej „rozporządzeniem finansowym”). Rozporządzenie finansowe określa zasady wykonania budżetu Unii, w tym zasady dotyczące dotacji, nagród, zamówień, zarządzania pośredniego, instrumentów finansowych, gwarancji budżetowych, pomocy finansowej oraz zwrotu kosztów poniesionych przez ekspertów zewnętrznych.

(49)

Do celów wdrażania działań w ramach zarządzania dzielonego Fundusz powinien stanowić część spójnych ram, na które składają się niniejsze rozporządzenie, rozporządzenie finansowe oraz rozporządzenie (UE) 2021/1060.

(50)

Rozporządzenie (UE) 2021/1060 ustanawia ramy działania Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, Europejskiego Funduszu Społecznego Plus, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Morskiego, Rybackiego i Akwakultury, Funduszu na rzecz Sprawiedliwej Transformacji, Funduszu Azylu, Migracji i Integracji, Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego oraz Instrumentu Wsparcia Finansowego na rzecz Zarządzania Granicami i Polityki Wizowej, stanowiącego część Funduszu Zintegrowanego Zarządzania Granicami, oraz określa, w szczególności, przepisy dotyczące programowania, monitorowania i ewaluacji, zarządzania i kontroli w odniesieniu do funduszy unijnych wdrażanych w ramach zarządzania dzielonego. Ponadto w niniejszym rozporządzeniu należy określić cele Funduszu oraz ustanowić przepisy szczegółowe dotyczące działań, które mogą być finansowane w ramach Funduszu.

(51)

W rozporządzeniu (UE) 2021/1060 określono system płatności zaliczkowych dotyczący Instrumentu, a konkretna stawka tych płatności ustalona jest w niniejszym rozporządzeniu. Ponadto, aby zapewnić możliwość szybkiej reakcji na sytuacje nadzwyczajne, należy ustalić konkretną stawkę płatności zaliczkowych mającą zastosowanie do pomocy w sytuacjach nadzwyczajnych. System płatności zaliczkowych powinien zapewnić, aby państwa członkowskie miały środki do udzielania wsparcia beneficjentom od początku realizacji ich programów

(52)

Rodzaje finansowania i metody wykonywania na podstawie niniejszego rozporządzenia należy wybierać w zależności od ich potencjału w zakresie osiągnięcia szczegółowych celów działań i uzyskania wyników, biorąc pod uwagę w szczególności koszty kontroli, obciążenia administracyjne oraz ryzyko nieprzestrzegania przepisów. Przy dokonywaniu takiego wyboru należy rozważyć korzystanie z płatności ryczałtowych, stawek zryczałtowanych i kosztów jednostkowych, a także finansowania niepowiązanego z kosztami, zgodnie z art. 125 ust. 1 rozporządzenia finansowego.

(53)

Aby jak najlepiej wykorzystać zasadę jednego audytu, należy ustanowić szczegółowe przepisy dotyczące kontroli i audytu projektów, których beneficjentami są organizacje międzynarodowe, których systemy kontroli wewnętrznej zostały pozytywnie ocenione przez Komisję. W przypadku takich projektów instytucje zarządzające powinny mieć możliwość ograniczenia swoich kontroli zarządczych, pod warunkiem że beneficjent dostarczy w odpowiednim czasie wszystkie niezbędne dane i informacje dotyczące postępów w realizacji projektu oraz kwalifikowalności wydatków leżących u podstaw rozliczeń. Ponadto w przypadku gdy projekt realizowany przez taką organizację międzynarodową jest częścią próby audytowej, instytucja audytowa powinna mieć możliwość prowadzenia swoich prac zgodnie z zasadami Międzynarodowego Standardu Usług Pokrewnych 4400 „Zlecenia dotyczące realizacji uzgodnionych procedur w zakresie informacji finansowych”.

(54)

Zgodnie z art. 193 ust. 2 rozporządzenia finansowego dotacji można udzielić na działanie, które już się rozpoczęło, pod warunkiem że wnioskodawca jest w stanie wykazać konieczność rozpoczęcia działania przed podpisaniem umowy o udzielenie dotacji. Jednakże koszty poniesione przed dniem przedłożenia wniosku o udzielenie dotacji nie kwalifikują się do otrzymania finansowania unijnego, z wyjątkiem należycie uzasadnionych sytuacji wyjątkowych. Aby uniknąć wszelkich zakłóceń w zapewnianiu wsparcia unijnego, które mogłyby zaszkodzić interesom Unii, w ograniczonym okresie na początku obowiązywania wieloletnich ram finansowych na lata 2021-2027, powinno być możliwe uznanie za kwalifikujące się do finansowania unijnego od dnia 1 stycznia 2021 r. kosztów poniesionych w odniesieniu do działań wspieranych na podstawie niniejszego rozporządzenia w ramach zarządzania bezpośredniego i których realizacja już się rozpoczęła, nawet jeżeli koszty te zostały poniesione przed przedłożeniem wniosku o udzielenie dotacji lub wniosku o udzielenie pomocy.

(55)

Zgodnie z rozporządzeniem finansowym, rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 883/2013 (15) oraz rozporządzeniami Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 (16), (Euratom, WE) nr 2185/96 (17) i (UE) 2017/1939 (18) interesy finansowe Unii należy chronić za pomocą proporcjonalnych środków, w tym środków w zakresie zapobiegania nieprawidłowościom - w tym nadużyciom finansowym - ich wykrywania, korygowania i prowadzenia w ich sprawie postępowań, odzyskiwania środków utraconych, nienależnie wypłaconych lub nieodpowiednio wykorzystanych oraz, w stosownych przypadkach, nakładania kar administracyjnych. W szczególności, zgodnie z rozporządzeniami (Euratom, WE) nr 2185/96 i (UE, Euratom) nr 883/2013 Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) jest uprawniony do prowadzenia dochodzeń administracyjnych, w tym kontroli na miejscu i inspekcji, w celu ustalenia, czy miały miejsce nadużycia finansowe, korupcja lub wszelka inna nielegalna działalność na szkodę interesów finansowych Unii. Zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2017/1939 Prokuratura Europejska (EPPO) jest uprawniona do prowadzenia postępowań przygotowawczych oraz wnoszenia i popierania oskarżeń w sprawie przestępstw naruszających interesy finansowe Unii, jak przewidziano w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1371 (19).

Zgodnie z rozporządzeniem finansowym każda osoba lub podmiot, które otrzymują środki finansowe Unii, mają w pełni współpracować w celu ochrony interesów finansowych Unii, przyznać Komisji, OLAF, Trybunałowi Obrachunkowemu oraz, w przypadku państw członkowskich, które uczestniczą we wzmocnionej współpracy na podstawie rozporządzenia (UE) 2017/1939 - EPPO, niezbędne prawa i dostęp, a także zapewniać, aby wszelkie osoby trzecie uczestniczące w wykonywaniu środków finansowych Unii przyznały tym organom równoważne prawa. Państwa członkowskie powinny w pełni współpracować i zapewniać wszelką niezbędną pomoc instytucjom, organom i jednostkom organizacyjnym Unii z myślą o ochronie interesów finansowych Unii.

(56)

Do niniejszego rozporządzenia stosuje się horyzontalne zasady finansowe przyjęte przez Parlament Europejski i Radę na podstawie art. 322 TFUE. Zasady te zostały ustanowione w rozporządzeniu finansowym i określają w szczególności procedurę uchwalania i wykonywania budżetu w drodze dotacji, zamówień, nagród i wykonania pośredniego oraz przewidują kontrolę odpowiedzialności podmiotów upoważnionych do działań finansowych. Zasady przyjęte na podstawie art. 322 TFUE obejmują również ogólny system warunkowości służący ochronie budżetu Unii.

(57)

Zgodnie z decyzją Rady 2013/755/UE (20) osoby i podmioty mające siedzibę w krajach lub terytoriach zamorskich kwalifikują się do otrzymania finansowania z zastrzeżeniem zasad i celów Funduszu oraz ewentualnych uzgodnień mających zastosowanie do państwa członkowskiego, z którym dany kraj lub terytorium zamorskie są powiązane.

(58)

Zgodnie z art. 349 TFUE oraz z komunikatem Komisji z dnia 24 października 2017 r. zatytułowanym „Silniejsze i odnowione partnerstwo strategiczne z regionami najbardziej oddalonymi UE”, zatwierdzonym przez Radę w konkluzjach z dnia 12 kwietnia 2018 r., zainteresowane państwa członkowskie powinny zapewnić, aby ich programy uwzględniały szczególne wyzwania, z jakimi zmagają się regiony najbardziej oddalone. Fundusz powinien wspierać te państwa członkowskie, zapewniając im odpowiednie zasoby na pomoc - w stosownych przypadkach - dla regionów najbardziej oddalonych.

(59)

Zgodnie z pkt 22 i 23 Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa (21) Fundusz powinien być oceniany na podstawie informacji zgromadzonych zgodnie ze szczególnymi wymogami dotyczącymi monitorowania, przy czym należy unikać obciążeń administracyjnych, w szczególności dla państw członkowskich, a także nadmiernej regulacji. Wymogi te powinny, w stosownych przypadkach, obejmować mierzalne wskaźniki stanowiące podstawę oceny skutków Funduszu w praktyce. Aby zmierzyć osiągnięcia Funduszu, należy ustanowić wskaźniki i powiązane cele końcowe w odniesieniu do każdego celu szczegółowego Funduszu. Wskaźniki te powinny obejmować wskaźniki jakościowe i ilościowe.

(60)

Za pomocą wskaźników oraz sprawozdawczości finansowej Komisja i państwa członkowskie powinny monitorować wdrażanie Funduszu zgodnie z odpowiednimi przepisami rozporządzenia (UE) 2021/1060 oraz z niniejszym rozporządzeniem. Począwszy od 2023 r. państwa członkowskie powinny przedkładać Komisji roczne sprawozdania z wykonania obejmujące ostatni rok obrachunkowy. Sprawozdania te powinny zawierać informacje dotyczące postępów w realizacji programów państw członkowskich. Państwa członkowskie powinny również przedkładać Komisji streszczenia tych rocznych sprawozdań. Komisja powinna tłumaczyć te streszczenia na wszystkie języki urzędowe Unii oraz podawać je do wiadomości publicznej na swojej stronie internetowej, wraz z linkami do stron państw członkowskich, o których mowa w rozporządzeniu (UE) 2021/1060.

(61)

Odzwierciedlając znaczenie przeciwdziałania zmianie klimatu zgodnie z zobowiązaniami Unii w zakresie wdrożenia Porozumienia paryskiego przyjętego na mocy Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (22) oraz celów Organizacji Narodów Zjednoczonych dotyczących zrównoważonego rozwoju, działania podejmowane na podstawie niniejszego rozporządzenia powinny przyczynić się do osiągnięcia celu zakładającego, że 30 % wszystkich wydatków w ramach wieloletnich ram finansowych zostanie przeznaczonych na uwzględnianie celów związanych z klimatem, a także do dążenia do tego, aby 7,5 % budżetu w 2024 r. i 10 % w 2026 r. i 2027 r. stanowiły wydatki związane z różnorodnością biologiczną, przy uwzględnieniu istnienia nakładających się na siebie aspektów celów w zakresie klimatu i różnorodności biologicznej. Fundusz powinien wspierać działania zgodne z unijnymi normami i priorytetami w zakresie klimatu i środowiska i które nie wyrządzałyby znaczących szkód dla celów środowiskowych w rozumieniu art. 17 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/852 (23).

(62)

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 514/2014 (24) oraz wszelkie inne akty mające zastosowanie do okresu programowania 2014-2020 powinny nadal być stosowane do programów i projektów wspieranych w ramach instrumentu na rzecz wsparcia finansowego współpracy policyjnej, zapobiegania i zwalczania przestępczości oraz zarządzania kryzysowego, będącego częścią Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego obejmującego lata 2014-2020. Ponieważ okres wdrażania rozporządzenia (UE) nr 514/2014 nakłada się na okres programowania objęty niniejszym rozporządzeniem, a także w celu zapewnienia ciągłości w realizacji niektórych projektów zatwierdzonych na mocy tego rozporządzenia, należy ustanowić przepisy dotyczące etapów projektów. Każdy z poszczególnych etapów projektu powinien być wdrażany zgodnie z zasadami okresu programowania, w ramach którego otrzymuje finansowanie.

(63)

Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast możliwe jest ich lepsze osiągnięcie na poziomie Unii, może ona podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 TUE. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(64)

W celu uzupełnienia i zmiany innych niż istotne elementów niniejszego rozporządzenia należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 TFUE w odniesieniu do zamieszczonego w załączniku IV wykazu działań kwalifikujących się do wyższych stóp współfinansowania, wsparcia operacyjnego na podstawie załącznika VII oraz dalszego rozwijania ram monitorowania i ewaluacji. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa. W szczególności, aby zapewnić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie udział na równych zasadach w przygotowaniu aktów delegowanych, instytucje te otrzymują wszelkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowaniem aktów delegowanych.

(65)

W celu zapewnienia jednolitych warunków wykonywania niniejszego rozporządzenia należy powierzyć Komisji uprawnienia wykonawcze. Uprawnienia te powinny być wykonywane zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 182/2011 (25). W odniesieniu do przyjmowania aktów wykonawczych nakładających wspólne obowiązki na państwa członkowskie, w szczególności obowiązki dotyczące przekazywania Komisji informacji, należy stosować procedurę sprawdzającą, a w odniesieniu do przyjmowania aktów wykonawczych dotyczących szczegółowych ustaleń w zakresie przekazywania Komisji informacji w ramach programowania i sprawozdawczości, należy stosować procedurę doradczą, ze względu na ich czysto techniczny charakter. Komisja powinna przyjmować akty wykonawcze mające natychmiastowe zastosowanie w odniesieniu do przyjmowania decyzji o udzieleniu pomocy w sytuacjach nadzwyczajnych przewidzianej w niniejszym rozporządzeniu jeżeli - w uzasadnionych przypadkach związanych z charakterem i celem takiej pomocy - jest to uzasadnione szczególnie pilną potrzebą.

(66)

Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do TUE i do TFUE, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego rozporządzenia i nie jest nim związana ani go nie stosuje.

(67)

Zgodnie z art. 3 Protokołu nr 21 w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, załączonego do TUE i do TFUE, Irlandia powiadomiła o chęci uczestniczenia w przyjęciu i stosowaniu niniejszego rozporządzenia.

(68)

Należy dostosować okres stosowania niniejszego rozporządzenia do okresu stosowania rozporządzenia Rady (UE, Euratom) 2020/2093 (26).

(69)

Aby zapewnić ciągłość udzielania wsparcia w odpowiednim obszarze polityki oraz umożliwić rozpoczęcie wdrażania od początku obowiązywania wieloletnich ram finansowych na lata 2021-2027, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie w trybie pilnym i być stosowane z mocą wsteczną od dnia 1 stycznia 2021 r.,