PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 82 ust. 1, art. 84 i art. 87 ust. 2,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (¹),

uwzględniając opinię Komitetu Regionów (²),

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą (³),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Cel Unii, jakim jest zapewnienie wysokiego poziomu bezpieczeństwa w przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości zgodnie z art. 67 ust. 3 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), należy osiągnąć między innymi poprzez środki mające na celu zapobieganie przestępczości i zwalczanie jej, jak również poprzez środki współpracy i koordynacji organów ścigania i innych organów krajowych państw członkowskich, w tym z Europolem lub innymi odpowiednimi organami Unii oraz z odpowiednimi państwami trzecimi i organizacjami międzynarodowymi.

(2) Aby osiągnąć ten cel, należy podjąć bardziej intensywne działania na poziomie Unii w celu ochrony ludzi i dóbr przed zagrożeniami, które stają się coraz bardziej ponadnarodowe, oraz w celu wsparcia pracy właściwych organów państw członkowskich. Terroryzm, przestępczość zorganizowana i przestępczość mobilna, handel narkotykami, korupcja, cyberprzestępczość, handel ludźmi i bronią, między innymi, nadal zagrażają bezpieczeństwu wewnętrznemu Unii.

(3) Strategia bezpieczeństwa wewnętrznego Unii Europejskiej („strategia bezpieczeństwa wewnętrznego” ) przyjęta przez Radę w lutym 2010 r., stanowi program rozwiązywania tych wspólnych problemów dotyczących bezpieczeństwa. Komunikat Komisji z dnia 22 listopada 2010 r. zatytułowany „Strategia bezpieczeństwa wewnętrznego UE w działaniu: pięć kroków w kierunku bezpieczniejszej Europy” przekłada zasady strategii i jej wskazówki na konkretne działania poprzez określenie pięciu celów strategicznych: likwidowanie międzynarodowych sieci przestępczych, zapobieganie terroryzmowi oraz walka z radykalizacją i werbowaniem, podniesienie poziomu bezpieczeństwa obywateli i przedsiębiorstw w cyberprzestrzeni, zwiększenie bezpieczeństwa poprzez zarządzanie granicami oraz zwiększenie odporności Europy wobec kryzysów i katastrof.

(4) Kluczowymi zasadami, na których opiera się realizacja strategii bezpieczeństwa wewnętrznego, powinny być: solidarność między państwami członkowskimi, jasny podział obowiązków, poszanowanie podstawowych praw i wolności oraz rządów prawa, zachowanie perspektywy ogólnoświatowej oraz powiązanie i konieczna spójność z bezpieczeństwem zewnętrznym.

(5) W celu wspierania realizacji strategii bezpieczeństwa wewnętrznego i zapewnienia jej wprowadzenia w życie, należy zapewnić państwom członkowskim odpowiednie wsparcie finansowe ze strony Unii poprzez ustanowienie Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego („Fundusz”) oraz zarządzanie nim.

(6) Fundusz powinien odzwierciedlać potrzebę większej elastyczności i uproszczenia, a zarazem spełniać wymogi dotyczące przewidywalności i zapewniać sprawiedliwy i przejrzysty podział zasobów, aby zrealizować ogólne i szczegółowe cele ustanowione w niniejszym rozporządzeniu.

(7) Skuteczność środków i jakość wydatkowania to przewodnie zasady wdrażania Funduszu. Ponadto Fundusz powinien być również wdrażany w sposób możliwie najbardziej efektywny i przyjazny dla użytkownika.

(8) W czasach ograniczeń środków na polityki Unii przezwyciężanie problemów finansowych wymaga większej elastyczności, innowacyjnych środków organizacyjnych, lepszego wykorzystania istniejących struktur oraz koordynacji między instytucjami i agencjami Unii, organami krajowymi i państwami trzecimi.

(9) Istnieje potrzeba maksymalizacji skutków finansowania ze środków Unii poprzez uruchamianie, łączenie i wykorzystywanie publicznych i prywatnych zasobów finansowych.

(10) Cykl polityki UE ustanowiony na szczycie Rady w dniach 8–9 listopada 2010 r. ma na celu zwalczanie najistotniejszych dla Unii zagrożeń ze strony poważnej i zorganizowanej przestępczości w sposób spójny i metodyczny dzięki optymalnej współpracy między odpowiednimi służbami. Aby wspierać skuteczną realizację tego wieloletniego cyklu, finansowanie w ramach instrumentu ustanowionego niniejszym rozporządzeniem („Instrument”) powinno wykorzystywać wszystkie możliwe metody wdrażania określone w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) nr 966/2012 (⁴), w tym, w stosownych przypadkach, zarządzanie pośrednie, aby zapewnić terminową i skuteczną realizację działań i projektów.

(11) Z powodu specyfiki prawnej właściwej tytułowi V TFUE nie istnieje możliwość ustanowienia Funduszu w postaci jednego instrumentu finansowego. Należy zatem ustanowić Fundusz jako kompleksowe ramy unijnego wsparcia finansowego w dziedzinie bezpieczeństwa wewnętrznego, obejmujące Instrument oraz instrument na rzecz wsparcia finansowego w zakresie granic zewnętrznych i wiz ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 515/2014 (⁵). Te kompleksowe ramy należy uzupełnić rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 514/2014 (⁶).

(12) Przestępczości o charakterze transgranicznym, takiej jak handel ludźmi czy wykorzystywanie nielegalnej imigracji przez organizacje przestępcze, można skutecznie stawić czoła za pomocą współpracy policyjnej.

(13) Ogólne środki przeznaczone na niniejsze rozporządzenie oraz rozporządzenie (UE) nr 515/2014 łącznie stanowią pulę środków finansowych na cały okres trwania Funduszu, która ma stanowić główną kwotę odniesienia, w rozumieniu pkt 17 porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 2 grudnia 2013 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami, dla Parlamentu Europejskiego i Rady podczas corocznej procedury budżetowej (⁷).

(14) W rezolucji Parlamentu Europejskiego z dnia 23 października 2013 r. w sprawie przestępczości zorganizowanej, korupcji i prania pieniędzy uznano, że walka z przestępczością zorganizowaną jest wyzwaniem europejskim, i zaapelowano o ściślejszą współpracę między państwami członkowskimi w dziedzinie egzekwowania prawa, ponieważ skuteczna walka z przestępczością zorganizowaną ma podstawowe znaczenie dla ochrony legalnej gospodarki przed typowymi działaniami przestępczymi, takimi jak pranie dochodów pochodzących z działalności przestępczej.

(15) W ogólnych ramach Funduszu pomoc finansowa zapewniona na mocy Instrumentu powinna wspierać współpracę policyjną, wymianę informacji i dostęp do nich, zapobieganie przestępczości, zwalczanie przestępczości transgranicznej, poważnej i zorganizowanej, w tym terroryzmu, korupcji, handlu narkotykami, handlu ludźmi i bronią, wykorzystywania nielegalnej imigracji, wykorzystywania seksualnego dzieci i dystrybucji obrazów przedstawiających niegodziwe traktowanie dzieci i pornografię dziecięcą, cyberprzestępczości, prania dochodów pochodzących z działalności przestępczej, ochronę ludzi i infrastruktury krytycznej przed zdarzeniami związanymi z zagrożeniem bezpieczeństwa oraz skuteczne zarządzanie ryzykiem związanym z zagrożeniem dla bezpieczeństwa i sytuacjami kryzysowymi, z uwzględnieniem wspólnych polityk (strategii, cyklów polityki, programów oraz planów działania), prawodawstwa oraz praktycznej współpracy.

(16) Pomoc finansowa w tych obszarach powinna wspierać w szczególności działania promujące wspólne operacje transgraniczne, dostęp do informacji i ich wymianę, wymianę najlepszych praktyk, ułatwianie i zwiększanie bezpieczeństwa przekazywania informacji oraz poprawę koordynacji, szkolenie i programy wymiany personelu, prowadzenie analiz, monitorowanie i sporządzanie ocen, przygotowywanie kompleksowych ocen zagrożenia i ryzyka w ramach kompetencji określonych w TFUE, działania podnoszące świadomość, testowanie i zatwierdzanie nowych technologii, działalność badawczą w dziedzinie kryminalistyki, zakup interoperacyjnego sprzętu technicznego oraz współpracę między państwami członkowskimi i odpowiednimi organami Unii, w tym Europolem. Pomoc finansowa w tych obszarach powinna wspierać jedynie te działania, które są zgodne z priorytetami i inicjatywami określonymi na poziomie Unii, w szczególności tymi, które zostały zatwierdzone przez Parlament Europejski i Radę.

(17) W ogólnych ramach strategii antynarkotykowej Unii, zalecającej wyważone podejście w oparciu o jednoczesne zmniejszenie podaży i popytu, pomoc finansowa zapewniona na mocy Instrumentu powinna wspierać wszystkie działania mające na celu zapobieganie handlowi narkotykami i zwalczanie go (zmniejszenie podaży) oraz w szczególności środki dotyczące produkcji, wytwarzania, ekstrahowania, sprzedaży, transportu, przywozu i wywozu nielegalnych narkotyków, w tym posiadania i zakupu narkotyków, w celu prowadzenia działań związanych z handlem narkotykami.

(18) Środki w państwach trzecich i dotyczące państw trzecich, objęte wsparciem w ramach Instrumentu, należy przyjmować w synergii i przy zapewnieniu spójności z innymi działaniami realizowanymi pozą Unią, wspieranymi przez geograficzne i tematyczne instrumenty pomocy zewnętrznej Unii. W ramach realizacji takich działań należy w szczególności dążyć do osiągnięcia pełnej spójności z zasadami i ogólnymi celami działań zewnętrznych Unii i jej polityki zagranicznej wobec danego państwa lub regionu, z zasadami i wartościami demokratycznymi, podstawowymi prawami i wolnościami, zasadami praworządności oraz suwerenności państw trzecich. Środki te nie powinny mieć na celu wsparcia działań bezpośrednio ukierunkowanych na rozwój i powinny uzupełniać, w stosownych przypadkach, pomoc finansową dostarczaną za pośrednictwem instrumentów pomocy zewnętrznej. Należy dążyć również do osiągnięcia spójności z polityką humanitarną Unii, w szczególności w odniesieniu do wdrażania środków w sytuacjach nadzwyczajnych.

(19) Instrument należy wdrażać w pełnym poszanowaniu praw i zasad zapisanych w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej oraz międzynarodowych zobowiązań Unii.

(20) Zgodnie z art. 3 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE) Instrument powinien wspierać działania zapewniające ochronę dzieci przed przemocą, niegodziwym traktowaniem, wykorzystywaniem i zaniedbaniem. Instrument powinien również wspierać działania mające na celu zagwarantowanie ochrony i pomocy dzieciom występującym w roli świadków oraz ofiarom, w szczególności dzieciom bez opieki lub potrzebującym opieki.

(21) Instrument powinien uzupełniać i wzmacniać działania podjęte w celu rozwoju współpracy między Europolem lub innymi odpowiednimi organami Unii a państwami członkowskimi z myślą o osiąganiu celów Instrumentu w dziedzinie współpracy policyjnej, zapobiegania i zwalczania przestępczości oraz zarządzania kryzysowego. Oznacza to między innymi, że przygotowując programy krajowe, państwa członkowskie powinny uwzględniać bazę danych, narzędzia analityczne oraz wytyczne operacyjne i techniczne opracowane przez Europol, w szczególności system informacji Europolu (EIS), aplikację sieci bezpiecznej wymiany informacji Europolu (SIENA) oraz ocenę zagrożenia poważną i zorganizowaną przestępczością w UE (SOCTA).

(22) W celu zapewnienia jednolitego wdrażania Funduszu, środki z budżetu Unii przyznane na Instrument należy wdrażać poprzez zarządzanie pośrednie i bezpośrednie, w odniesieniu do działań o szczególnym znaczeniu dla Unii („działania Unii” ), pomoc w sytuacjach nadzwyczajnych oraz pomoc techniczną, oraz poprzez zarządzanie dzielone, w odniesieniu do programów i działań krajowych wymagających elastyczności administracyjnej.

(23) W odniesieniu do środków wdrażanych w ramach zarządzania dzielonego, niezbędne jest zapewnienia, aby programy krajowe państw członkowskich były spójne z priorytetami i celami Unii.

(24) W niniejszym rozporządzeniu należy określić środki przeznaczone dla państw członkowskich na wdrażanie poprzez ich programy krajowe oraz rozdzielać je na podstawie jasnych, obiektywnych i wymiernych kryteriów. Kryteria te powinny odnosić się do dóbr publicznych, które mają być chronione przez państwa członkowskie oraz do poziomu ich zdolności finansowej do zapewnienia wysokiego poziomu bezpieczeństwa wewnętrznego, uwzględniając między innymi wielkość ich populacji, rozmiar ich terytorium oraz ich produkt krajowy brutto. Ponadto, ponieważ SOCTA z 2013 r. wskazuje na dominujące znaczenie portów morskich i lotniczych jako punktów wjazdu dla organizacji przestępczych zajmujących się handlem ludźmi i nielegalnymi towarami, szczególną podatność tych zewnętrznych punktów granicznych na zagrożenia, wyrażającą się we włączaniu ich w szlaki przestępcze, należy odzwierciedlić w podziale dostępnych środków na działania podejmowane przez państwa członkowskie poprzez kryteria liczby pasażerów i wagi towarów przechodzących przez międzynarodowe porty lotnicze i morskie.

(25) Aby wzmocnić solidarność i podział odpowiedzialności za wspólne polityki, strategie i programy Unii, należy zachęcać państwa członkowskie do wykorzystywania części ogólnych środków dostępnych na ich programy krajowe na realizację priorytetów strategicznych Unii określonych w załączniku I do niniejszego rozporządzenia. Wkład Unii w całkowite koszty kwalifikowalne projektów realizujących te priorytety należy podnieść do 90 %, zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 514/2014.

(26) Poziom środków, które pozostają do dyspozycji Unii, powinien stanowić uzupełnienie środków przeznaczonych dla państw członkowskich na realizację ich programów krajowych. Zapewni to Unii zdolność, w danym roku budżetowym, wspierania działań, które mają szczególne znaczenie dla Unii, takich jak badania, testowanie i zatwierdzanie nowych technologii, projekty ponadnarodowe, tworzenie sieci kontaktów i wymiana najlepszych praktyk, monitorowanie wprowadzania w życie odpowiedniego prawa i polityk Unii oraz działania dotyczące państw trzecich i w państwach trzecich. Wspierane działania powinny być zgodne z priorytetami określonymi w odpowiednich unijnych strategiach, programach, planach działania oraz ocenach ryzyka i zagrożenia.

(27) Aby przyczynić się do osiągnięcia ogólnego celu Instrumentu, państwa członkowskie powinny zapewnić, aby ich programy krajowe obejmowały działania służące realizacji wszystkich celów szczegółowych Instrumentu, a także aby przydział środków na poszczególne cele był proporcjonalny do wyzwań i potrzeb oraz zapewniał możliwość osiągnięcia tych celów. W przypadku gdy program krajowy nie uwzględnia jednego z celów szczegółowych lub przydział środków jest poniżej minimalnych wartości procentowych określonych w niniejszym rozporządzeniu, dane państwo członkowskie powinno przedstawić uzasadnienie w ramach programu.

(28) W celu wzmocnienia zdolności Unii do natychmiastowego reagowania na zdarzenia związane z zagrożeniem dla bezpieczeństwa lub nowo pojawiające się zagrożenia dla Unii, należy umożliwić zapewnianie pomocy w sytuacjach nadzwyczajnych, zgodnie z ramami określonymi w rozporządzeniu (UE) nr 514/2014.

(29) Finansowanie z budżetu Unii należy skoncentrować na działaniach, w których interwencja Unii może przynieść wartość dodaną w porównaniu z działaniem poszczególnych państw członkowskich. Ponieważ Unia znajduje się w sytuacji bardziej dogodnej niż państwa członkowskie, aby zająć się sytuacjami transgranicznymi oraz stworzyć platformę zapewniającą wspólne podejście, działania, które na mocy niniejszego rozporządzenia kwalifikują się do wsparcia, powinny przyczyniać się w szczególności do wzmocnienia potencjału krajowego i unijnego, a także transgranicznej współpracy i koordynacji, tworzenia sieci kontaktów, wzajemnego zaufania oraz wymiany informacji i najlepszych praktyk.

(30) W celu uzupełniania lub zmiany przepisów niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do definicji strategicznych priorytetów Unii, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 TFUE w odniesieniu do zmiany, dodawania lub skreślania priorytetów unijnych wymienionych w niniejszym rozporządzeniu. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów. Przygotowując i opracowując akty delegowane Komisja powinna zapewnić jednoczesne, terminowe i odpowiednie przekazywanie stosownych dokumentów Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

(31) W ramach stosowania niniejszego rozporządzenia, w tym przygotowywania aktów delegowanych, Komisja powinna prowadzić konsultacje z ekspertami ze wszystkich państw członkowskich.

(32) Komisja powinna monitorować wdrażanie Instrumentu zgodnie z odpowiednimi przepisami rozporządzenia (UE) 514/2014, przy pomocy kluczowych wskaźników oceny wyników i wpływu. Wskaźniki te, w tym odpowiednie poziomy bazowe, powinny zapewniać minimalną podstawę dla oceny stopnia, w jakim zrealizowano cele Instrumentu.

(33) Aby zmierzyć osiągnięcia Funduszu, należy utworzyć wspólne wskaźniki w odniesieniu do każdego szczegółowego celu Instrumentu. Pomiar realizacji celów szczegółowych za pomocą wspólnych wskaźników nie sprawia, że realizacja działań powiązanych z tymi wskaźnikami staje się obowiązkowa.

(34) Należy uchylić decyzję Rady 2007/125/WSiSW (⁸), z zastrzeżeniem przepisów przejściowych ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu.

(35) Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia, a mianowicie wzmocnienie koordynacji i współpracy między organami ścigania, zapobieganie i zwalczanie przestępczości, ochrona ludzi i infrastruktury krytycznej przed zdarzeniami związanymi z zagrożeniem dla bezpieczeństwa oraz zwiększenie zdolności państw członkowskich i Unii do skutecznego zarządzania ryzykiem związanym z zagrożeniem dla bezpieczeństwa oraz zarządzania kryzysowego, nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na poziomie Unii, Unia może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości ustanowioną w art. 5 TUE. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(36) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii, załączonego do TUE i do TFUE, Dania nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego rozporządzenia i nie jest nim związana ani go nie stosuje.

(37) Zgodnie z art. 3 Protokołu nr 21 w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, załączonego do TUE i do TFUE, oraz bez uszczerbku dla art. 4 tego protokołu, Irlandia powiadomiła o chęci uczestniczenia w przyjęciu i stosowaniu niniejszego rozporządzenia.

(38) Zgodnie z art. 1 i 2 Protokołu nr 21 w sprawie stanowiska Zjednoczonego Królestwa i Irlandii w odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, załączonego do TUE i do TFUE, oraz bez uszczerbku dla art. 4 tego protokołu, Zjednoczone Królestwo nie uczestniczy w przyjęciu niniejszego rozporządzenia i nie jest nim związane ani go nie stosuje.

(39) Należy dostosować okres stosowania niniejszego rozporządzenia do okresu stosowania rozporządzenia Rady (UE, Euratom) nr 1311/2013 (⁹). W związku z tym niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie od dnia 1 stycznia 2014 r.,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Cel i zakres

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia instrument na rzecz wsparcia finansowego współpracy policyjnej, zapobiegania i zwalczania przestępczości oraz zarządzania kryzysowego („Instrument”), w ramach Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego („Fundusz”).

Łącznie z rozporządzeniem (UE) nr 515/2014 niniejsze rozporządzenie ustanawia Fundusz na okres od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2020 r.

2. Niniejsze rozporządzenie określa:

a) cele, działania kwalifikowalne oraz priorytety strategiczne wsparcia finansowego, które ma być przyznawane w ramach Instrumentu;

b) ogólne ramy realizacji działań kwalifikowalnych;

c) środki udostępnione w ramach Instrumentu od dnia 1 stycznia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2020 r. oraz ich podział.

3. Niniejsze rozporządzenie przewiduje stosowanie przepisów określonych w rozporządzeniu (UE) nr 514/2014.

4. Instrumentu nie stosuje się do kwestii objętych programem „Sprawiedliwość” ustanowionym rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1382/2013 (¹⁰). Instrument może jednak obejmować działania, których celem jest zachęcanie do współpracy między organami sądowymi a organami ścigania.

5. Dąży się do osiągnięcia synergii, spójności i komplementarności z innymi odpowiednimi instrumentami finansowymi Unii, takimi jak Unijny Instrument Ochrony Ludności, ustanowiony decyzją Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1313/2013/EU (¹¹), Horyzont 2020, ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady nr (UE) nr 1291/2013 (¹²), trzeci program działań Unii w dziedzinie zdrowia, ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 282/2014 (¹³), Fundusz Solidarności Unii Europejskiej oraz instrumenty pomocy zewnętrznej, a mianowicie Instrument Pomocy Przedakcesyjnej (IPA II), ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 231/2014 (¹⁴), Europejski Instrument Sąsiedztwa, ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 232/2014 (¹⁵), Instrument Finansowania Współpracy na rzecz Rozwoju, ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 233/2014 (¹⁶), Instrument Partnerstwa na rzecz Współpracy z Państwami Trzecimi, ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 234/2014 (¹⁷), instrument finansowy na rzecz wspierania demokracji i praw człowieka na świecie, ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 235/2014 (¹⁸) oraz Instrument na rzecz przyczyniania się do Stabilności i Pokoju, ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 230/2014 (¹⁹). Działania finansowane na mocy niniejszego rozporządzenia nie mogą być jednocześnie finansowane w tym samym celu z innych instrumentów finansowych Unii.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

a) „ współpraca policyjna” oznacza szczególne środki i rodzaje współpracy z udziałem wszystkich właściwych organów państw członkowskich, o których mowa w art. 87 TFUE;

b) „wymiana i dostęp do informacji” oznacza bezpieczne gromadzenie, przechowywanie, przetwarzanie, analizę i wymianę informacji mających znaczenie dla organów, o których mowa w art. 87 TFUE, w odniesieniu do zapobiegania, wykrywania, dochodzenia oraz ścigania przestępstw, w szczególności przestępczości transgranicznej, poważnej i zorganizowanej;

c) „zapobieganie przestępczości” oznacza wszystkie środki, które mają na celu zmniejszenie lub przyczynienie się w inny sposób do zmniejszenia przestępczości i poczucia braku bezpieczeństwa obywateli, o których mowa w art. 2 ust. 2 decyzji Rady 2009/902/WSiSW (²⁰);

d) „przestępczość zorganizowana” oznacza czyny zagrożone karą związane z udziałem w organizacji przestępczej określonej w decyzji ramowej Rady 2008/841/WSiSW (²¹);

e) „terroryzm” oznacza każdy z czynów umyślnych oraz przestępstw określonych w decyzji ramowej Rady 2002/475/WSiSW (²²);

f) „zarządzanie ryzykiem i zarządzanie kryzysowe” oznacza każdy środek dotyczący oceny, zapobiegania, środków gotowości oraz zarządzania następstwami terroryzmu, przestępczości zorganizowanej oraz innych zagrożeń dla bezpieczeństwa;

g) „zapobieganie i środki gotowości” oznaczają każdy środek mający na celu zapobieganie zagrożeniom lub zmniejszanie zagrożeń związanych z możliwymi atakami terrorystycznymi lub innymi zdarzeniami związanymi z zagrożeniem dla bezpieczeństwa;

h) „zarządzanie następstwami” oznacza skuteczne koordynowanie działań podjętych na poziomie krajowym lub unijnym w celu zareagowania na następstwa ataku terrorystycznego lub innego zdarzenia związanego z zagrożeniem dla bezpieczeństwa oraz zmniejszenia ich oddziaływania;

i) „infrastruktura krytyczna” oznacza składnik, sieć, system lub część systemu, które mają podstawowe znaczenie dla utrzymania niezbędnych funkcji społecznych, zdrowia, bezpieczeństwa, ochrony, dobrobytu materialnego lub społecznego ludności, i których zakłócenie, naruszenie lub zniszczenie miałoby istotny wpływ na dane państwo członkowskie lub na Unię w wyniku utraty tych funkcji;

j) „sytuacja nadzwyczajna” oznacza każde zdarzenie związane z zagrożeniem bezpieczeństwa lub nowo pojawiające się zagrożenie, które ma lub może mieć znacząco niekorzystny wpływ na bezpieczeństwo ludzi w jednym lub kilku państwach członkowskich.

Artykuł 3

Cele

1. Ogólnym celem Instrumentu jest przyczynianie się do zapewnienia wysokiego poziomu bezpieczeństwa w Unii.

2. W ramach ogólnego celu określonego w ust. 1 Instrument – zgodnie z priorytetami określonymi w odpowiednich unijnych strategiach, cyklach polityki, programach, ocenach zagrożenia i ryzyka – przyczynia się do realizacji następujących celów szczegółowych:

a) zapobiegania przestępczości, zwalczania przestępczości transgranicznej, poważnej i zorganizowanej, w tym terroryzmu, oraz wzmacniania koordynacji i zacieśniania współpracy organów ścigania i innych organów krajowych państw członkowskich, w tym z Europolem lub innymi odpowiednimi organami Unii, oraz z odpowiednimi państwami trzecimi i organizacjami międzynarodowymi;

b) zwiększania zdolności państw członkowskich i Unii do skutecznego zarządzania ryzykami związanymi z bezpieczeństwem i zarządzania kryzysowego oraz przygotowania i ochrony ludzi i infrastruktury krytycznej przed atakami terrorystycznymi i innymi zdarzeniami związanymi z zagrożeniem dla bezpieczeństwa.

Realizację celów szczegółowych Instrumentu ocenia się zgodnie z art. 55 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 514/2014 przy zastosowaniu wspólnych wskaźników określonych w załączniku II do niniejszego rozporządzenia oraz wskaźników dotyczących poszczególnych programów zawartych w programach krajowych.

3. Aby zrealizować cele, o których mowa w ust. 1 i 2, Instrument przyczynia się do następujących celów operacyjnych:

a) promowanie i rozwijanie środków wzmacniających zdolność państw członkowskich do zapobiegania przestępczości i zwalczania przestępczości transgranicznej, poważnej i zorganizowanej, w tym terroryzmu, w szczególności w drodze partnerstw publiczno-prywatnych, wymiany informacji i najlepszych praktyk, dostępu do danych, technologii interoperacyjnych, porównywalnych statystyk, stosowanych metod kryminologicznych, komunikacji społecznej i podnoszenia świadomości;

b) promowanie i rozwijanie koordynacji administracyjnej i operacyjnej, współpracy, wzajemnego zrozumienia oraz wymiany informacji między organami ścigania państw członkowskich, innymi organami krajowymi, Europolem i innymi odpowiednimi organami Unii oraz, w stosownych przypadkach, państwami trzecimi i organizacjami międzynarodowymi;

c) promowanie i rozwijanie programów szkoleniowych, w tym dotyczących umiejętności technicznych i zawodowych oraz wiedzy na temat zobowiązań w dziedzinie poszanowania praw człowieka i podstawowych wolności, w ramach realizacji europejskich polityk szkoleniowych, w tym poprzez szczegółowe programy wymiany poświęcone egzekwowaniu prawa unijnego, w celu rozpowszechniania prawdziwej kultury europejskiej w dziedzinie sądownictwa i egzekwowania prawa;

d) promowanie i rozwijanie środków, zabezpieczeń, mechanizmów i najlepszych praktyk w zakresie wczesnej identyfikacji, ochrony i wsparcia świadków i pokrzywdzonych, w tym ofiar terroryzmu, w szczególności dzieci występujących w roli świadków i ofiar, w szczególności dzieci bez opieki lub potrzebujących opieki;

e) środków wzmacniających zdolność administracyjną i operacyjną państw członkowskich w zakresie ochrony infrastruktury krytycznej we wszystkich sektorach działalności gospodarczej, w tym poprzez partnerstwa publiczno-prywatne oraz lepszą koordynację, współpracę, wymianę i rozpowszechnianie know-how oraz doświadczenia w Unii i w odpowiednich państwach trzecich;

f) bezpiecznych łączy oraz skutecznej koordynacji między istniejącymi w poszczególnych sektorach na poziomie unijnym i krajowym podmiotami zajmującymi się wczesnym ostrzeganiem oraz współpracą w sytuacjach kryzysowych, w tym centrami sytuacyjnymi, w celu umożliwienia szybkiego sporządzania kompleksowych i dokładnych przeglądów w sytuacjach kryzysowych, koordynowania środków reagowania oraz dzielenia się informacjami jawnymi, poufnymi oraz niejawnymi;

g) środków wzmacniające zdolność administracyjną i operacyjną państw członkowskich i Unii do sporządzania kompleksowych ocen zagrożenia i ryzyka, opartych na dowodach i zgodnych z unijnymi priorytetami i inicjatywami, w szczególności tymi, które zostały zatwierdzone przez Parlament Europejski i Radę, w celu umożliwienia Unii opracowania zintegrowanego podejścia opartego na wspólnych analizach w sytuacjach kryzysowych oraz poprawy wzajemnego zrozumienia różnych definicji poziomów zagrożenia stosowanych w państwach członkowskich i państwach partnerskich.

4. Instrument przyczynia się również do finansowania pomocy technicznej z inicjatywy państw członkowskich i Komisji.

5. Działania finansowane z Instrumentu realizuje się w pełnym poszanowaniu praw podstawowych i ludzkiej godności. W szczególności działania te muszą być zgodne z postanowieniami Karty praw podstawowych Unii Europejskiej, unijnym prawem w zakresie ochrony danych osobowych oraz europejską Konwencją o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności.

W szczególności państwa członkowskie przy realizacji działań powinny, gdy tylko jest to możliwe, zwrócić szczególną uwagę na pomoc osobom o szczególnych potrzebach i ochronę tych osób, w szczególności dzieci i małoletnich bez opieki.

Artykuł 4

Działania kwalifikowalne w ramach programów krajowych

1. W ramach celów, o których mowa w art. 3 niniejszego rozporządzenia, w świetle uzgodnionych konkluzji dialogu politycznego przewidzianego w art. 13 rozporządzenia (UE) nr 514/2014 oraz zgodnie z celami programów krajowych, o których mowa w art. 7 niniejszego rozporządzenia, Instrument wspiera działania podejmowane w państwach członkowskich, w szczególności działania znajdujące się na poniższej liście:

a) działania poprawiające współpracę policyjną oraz koordynację między organami ścigania, w tym z oraz między odpowiednimi organami Unii, w szczególności Europolem i Eurojustem, wspólne zespoły dochodzeniowo-śledcze oraz każdą inną formę wspólnych operacji transgranicznych, dostęp do informacji oraz ich wymianę i technologie interoperacyjne;

b) projekty promujące tworzenie sieci kontaktów, partnerstwa publiczno-prywatne, wzajemne zaufanie, zrozumienie i uczenie się, identyfikację, wymianę i rozpowszechnianie know-how, doświadczeń i najlepszych praktyk, dzielenie się informacjami, dzielenie się wiedzą na temat sytuacji i perspektyw, planowanie postępowania awaryjnego oraz interoperacyjność;

c) działalność analityczną, monitorowanie i ocenę, w tym badania i oceny zagrożenia, ryzyka oraz skutków, oparte na dowodach oraz zgodne z unijnymi priorytetami i inicjatywami, w szczególności tymi, które zostały zatwierdzone przez Parlament Europejski i Radę;

d) działania w zakresie podnoszenia świadomości, rozpowszechniania informacji i komunikacji;

e) zakup, utrzymanie unijnych systemów informatycznych i krajowych systemów informatycznych przyczyniających się do realizacji celów niniejszego rozporządzenia, lub dalszą modernizację systemów informatycznych i sprzętu technicznego, łącznie z testowaniem kompatybilności systemów, bezpiecznych obiektów, infrastruktury oraz powiązanych budynków i systemów, w szczególności systemów technologii informacyjno-komunikacyjnych (ICT) oraz ich części składowych, w tym do celów europejskiej współpracy w dziedzinie bezpieczeństwa cybernetycznego i cyberprzestępczości, zwłaszcza z europejskim centrum ds. walki z cyberprzestępczością;

f) wymianę, szkolenie i kształcenie personelu i ekspertów z odpowiednich organów, w tym szkolenia językowe oraz wspólne ćwiczenia lub programy;

g) środki z zakresu wdrażania, transferu, testowania i zatwierdzania nowych metod lub technologii, w tym projekty pilotażowe i działania następcze w stosunku do projektów badawczych na temat bezpieczeństwa finansowanych ze środków Unii.

2. W ramach celów, o których mowa w art. 3, Instrument może wspierać również następujące działania dotyczące państw trzecich i w państwach trzecich:

a) działania poprawiające współpracę policyjną oraz koordynację między organami ścigania, w tym wspólne zespoły dochodzeniowo-śledcze oraz każdą inną formę wspólnych operacji transgranicznych, dostęp do informacji i ich wymianę oraz technologie interoperacyjne;

b) tworzenie sieci kontaktów, wzajemne zaufanie, zrozumienie i uczenie się, identyfikację, wymianę i rozpowszechnianie know-how, doświadczeń i najlepszych praktyk, dzielenie się informacjami, dzielenie się wiedzą na temat sytuacji i perspektyw, planowanie postępowania awaryjnego oraz interoperacyjność;

c) wymianę, szkolenie i kształcenie personelu i ekspertów odpowiednich organów.

Komisja i państwa członkowskie, wspólnie z Europejską Służbą Działań Zewnętrznych, zapewniają koordynację w odniesieniu do działań w państwach trzecich i dotyczących państw trzecich, jak określono w art. 3 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 514/2014.

ROZDZIAŁ II

RAMY FINANSOWE I RAMY WDRAŻANIA

Artykuł 5

Zasoby ogólne i wdrażanie

1. Pula zasobów ogólnych na wdrażanie Instrumentu wynosi 1 004 mln EUR według cen bieżących.

2. Roczne środki są zatwierdzane przez Parlament Europejski i Radę w granicach przewidzianych w wieloletnich ramach finansowych.

3. Zasoby ogólne wdraża się za pośrednictwem następujących środków:

a) programów krajowych zgodnie z art. 7;

b) działań Unii zgodnie z art. 8;

c) pomocy technicznej zgodnie z art. 9;

d) pomocy w sytuacjach nadzwyczajnych zgodnie z art. 10.

4. Budżet przyznany w ramach Instrumentu na działania Unii, o których mowa w art. 8 niniejszego rozporządzenia, na pomoc techniczną, o której mowa w art. 9 niniejszego rozporządzenia, oraz pomoc w sytuacjach nadzwyczajnych, o której mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia, wykonuje się w ramach zarządzania bezpośredniego i pośredniego zgodnie z, odpowiednio, art. 58 ust. 1 lit. a) i c) rozporządzenia (UE, Euratom) nr 966/2012.

Budżet przyznany na programy krajowe, o których mowa w art. 7 niniejszego rozporządzenia, wykonuje się w ramach zarządzania dzielonego zgodnie z art. 58 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE, Euratom) nr 966/2012.

5. Bez uszczerbku dla prerogatyw Parlamentu Europejskiego i Rady, zasoby ogólne wykorzystuje się w następujący sposób:

a) 662 mln EUR na programy krajowe państw członkowskich;

b) 342 mln EUR na działania Unii, pomoc w sytuacjach nadzwyczajnych oraz pomoc techniczną z inicjatywy Komisji.

6. Każde państwo członkowskie przeznacza kwoty przyznawane na programy krajowe wskazane w załączniku III w następujący sposób:

a) co najmniej 20 % na działania związane z celem szczegółowym, o którym mowa w art. 3 ust. 2 akapit pierwszy lit. a); oraz

b) co najmniej 10 % na działania związane z celem szczegółowym, o którym mowa w art. 3 ust. 2 akapit pierwszy lit. b).

Państwa członkowskie mogą odstąpić od tych minimalnych wartości procentowych pod warunkiem zawarcia w programach krajowych uzasadnienia, które wyjaśnia, dlaczego przyznanie środków poniżej tego poziomu nie zagraża realizacji odpowiedniego celu. Komisja oceni to wyjaśnienie w kontekście zatwierdzania przez siebie programów krajowych zgodnie z art. 7 ust. 2.

7. Wraz z zasobami ogólnymi określonymi dla rozporządzenia (UE) nr.515/2014 zasoby ogólne dostępne na potrzeby Instrumentu, określone w ust. 1 niniejszego artykułu, stanowią pulę środków finansowych na potrzeby Funduszu i służą jako główna kwota odniesienia, w rozumieniu pkt 17 porozumienia międzyinstytucjonalnego pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą oraz Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej, współpracy w kwestiach budżetowych i należytego zarządzania finansami, dla Parlamentu Europejskiego i Rady podczas corocznej procedury budżetowej.

Artykuł 6

Zasoby na działania kwalifikowalne w państwach członkowskich

1. Kwotę 662 mln EUR przeznacza się na rzecz państw członkowskich w następujący sposób:

a) 30 % proporcjonalnie do wielkości ich populacji ogółem;

b) 10 % proporcjonalnie do wielkości ich terytorium;

c) 15 % proporcjonalnie do liczby pasażerów i 10 % do ton ładunku obsługiwanych przez ich międzynarodowe porty lotnicze i morskie;

d) 35 % odwrotnie proporcjonalnie do ich produktu krajowego brutto (standard siły nabywczej na mieszkańca).

2. Podstawę obliczeń danych, o których mowa w ust. 1, stanowią najnowsze dane statystyczne przedstawione przez Komisję (Eurostat), na podstawie danych przekazanych przez państwa członkowskie zgodnie z prawem Unii. Datą odniesienia jest dzień 30 czerwca 2013 r. Środki przeznaczone na programy krajowe obliczone na podstawie kryteriów, o których mowa w ust. 1, są określone w załączniku III.

Artykuł 7

Programy krajowe

1. Program krajowy, który ma być przygotowany w ramach Instrumentu oraz program krajowy, który ma być przygotowany w ramach rozporządzenia (UE) nr 515/2014 proponuje się Komisji jako jeden program krajowy dotyczący Funduszu zgodnie z art. 14 rozporządzenia (UE) nr 514/2014.

2. W ramach programów krajowych, które zgodnie z art. 14 rozporządzenia (UE) nr 514/2014 podlegają analizie i zatwierdzeniu przez Komisję, państwa członkowskie w ramach celów, o których mowa w art. 3 niniejszego rozporządzenia, realizują w szczególności strategiczne priorytety Unii wymienione w załączniku I do niniejszego rozporządzenia, uwzględniając wyniki dialogu politycznego, o którym mowa w art. 13 rozporządzenia (UE) nr 514/2014. Państwa członkowskie nie mogą wykorzystywać więcej niż 8 % łącznej kwoty środków przeznaczonych w ramach programu krajowego na utrzymanie unijnych systemów informatycznych i krajowych systemów informatycznych przyczyniających się do realizacji celów niniejszego rozporządzenia oraz więcej niż 8 % na działania dotyczące państw trzecich lub w państwach trzecich, które realizują strategiczne priorytety Unii wymienione w załączniku I do niniejszego rozporządzenia.

3. Komisja jest uprawniona do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 11 w celu zmiany, uzupełnienia lub wykreślenia strategicznych priorytetów Unii wymienionych w załączniku I do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 8

Działania Unii

1. Z inicjatywy Komisji Instrument może być wykorzystany do finansowania działań ponadnarodowych lub działań o szczególnym znaczeniu dla Unii („działania Unii”) dotyczących celów ogólnych, szczegółowych oraz operacyjnych, o których mowa w art. 3.

2. Aby kwalifikować się do finansowania, działania Unii muszą być zgodne z priorytetami i inicjatywami określonymi na poziomie Unii, w szczególności tymi, które zostały zatwierdzone przez Parlament i Radę, w odpowiednich unijnych strategiach, cyklach polityki, programach, ocenach zagrożenia i ryzyka, i wspierać w szczególności:

a) działania przygotowawcze, związane z monitorowaniem, wsparciem administracyjnym i technicznym, rozwój mechanizmu oceny wymaganego do realizacji polityk w dziedzinie współpracy policyjnej, zapobiegania i zwalczania przestępczości oraz zarządzania kryzysowego;

b) projekty ponadnarodowe obejmujące dwa lub kilka państw członkowskich lub przynajmniej jedno państwo członkowskie i jedno państwo trzecie;

c) działania związane z analizą, monitorowaniem i oceną, w tym oceny zagrożenia, ryzyka i skutków, oparte na dowodach i zgodne z unijnymi priorytetami i inicjatywami określonymi na poziomie Unii, w szczególności tymi, które zostały zatwierdzone przez Parlament Europejski i Radę, oraz projekty monitorujące wdrażanie prawa Unii oraz realizację celów polityki unijnej w państwach członkowskich;

d) projekty promujące tworzenie sieci kontaktów, partnerstwa publiczno-prywatne, wzajemne zaufanie, zrozumienie i uczenie się, identyfikację i rozpowszechnianie najlepszych praktyk i innowacyjnego podejścia na poziomie Unii, a także szkolenie i programy wymiany;

e) projekty wspierające rozwój narzędzi metodologicznych, w szczególności statystycznych, oraz metod i wspólnych wskaźników;

f) zakup, utrzymanie lub dalszą modernizację sprzętu technicznego, pogłębianie wiedzy eksperckiej, modernizację bezpiecznych obiektów, infrastruktury oraz powiązanych budynków i systemów, w szczególności systemów ICT oraz ich części składowych na poziomie Unii, w tym do celów europejskiej współpracy w dziedzinie bezpieczeństwa cybernetycznego i cyberprzestępczości, zwłaszcza z europejskim centrum ds. walki z cyberprzestępczością;

g) projekty zwiększające wiedzę zainteresowanych podmiotów i opinii publicznej na temat polityk i celów Unii, w tym z zakresu komunikacji instytucjonalnej dotyczącej priorytetów politycznych Unii;

h) szczególnie innowacyjne projekty dotyczące rozwijania nowych metod lub wprowadzania nowych technologii, które można przenieść do innych państw członkowskich, w szczególności projekty mające na celu testowanie i zatwierdzanie wyników projektów badawczych dotyczących bezpieczeństwa finansowanych przez Unię;

i) badania i projekty pilotażowe.

3. W ramach celów, o których mowa w art. 3, Instrument wspiera również działania dotyczące państw trzecich i w państwach trzecich, w szczególności:

a) działania poprawiające współpracę policyjną i koordynację między organami ścigania oraz, w stosownych przypadkach, organizacjami międzynarodowymi, w tym wspólne zespoły dochodzeniowo-śledcze oraz każdą inną formę wspólnych operacji transgranicznych, dostęp do informacji i ich wymianę oraz technologie interoperacyjne;

b) tworzenie sieci kontaktów, wzajemne zaufanie, zrozumienie i uczenie się, identyfikację, wymianę i rozpowszechnianie know-how, doświadczeń i najlepszych praktyk, dzielenie się informacjami, dzielenie się wiedzą na temat sytuacji i perspektyw, planowanie postępowania awaryjnego oraz interoperacyjność;

c) zakup, utrzymanie lub dalszą modernizację sprzętu technicznego, w tym systemów ICT oraz ich części składowych;

d) wymianę, szkolenie i kształcenie personelu i ekspertów odpowiednich organów, w tym szkolenia językowe;

e) działania w zakresie podnoszenia świadomości, rozpowszechniania informacji i komunikacji;

f) oceny zagrożenia, ryzyka oraz skutków;

g) badania i projekty pilotażowe.

4. Działania Unii są realizowane zgodnie z art. 6 rozporządzenia (UE) nr 514/2014.

Artykuł 9

Pomoc techniczna

1. Z inicjatywy Komisji lub w jej imieniu z Instrumentu można przeznaczyć do 800 000 EUR rocznie na pomoc techniczną dla Funduszu, zgodnie z art. 9 rozporządzenia (UE) nr 514/2014.

2. Z inicjatywy państwa członkowskiego z Instrumentu można finansować działania związane z pomocą techniczną, zgodnie z art. 20 rozporządzenia (UE) nr 514/2014. Kwota przeznaczona na pomoc techniczną w okresie 2014– 2020 nie może być wyższa niż 5 % łącznej kwoty przyznanej danemu państwu członkowskiemu plus 200 000 EUR, zgodnie z art. 20 rozporządzenia (UE) nr 514/2014.

Artykuł 10

Pomoc w sytuacjach nadzwyczajnych

1. Instrument zapewnia pomoc finansową na pilne i szczególne potrzeby w sytuacjach nadzwyczajnych, określonych w art. 2 lit. j).

2. Pomoc w sytuacjach nadzwyczajnych jest wdrażana zgodnie z art. 6 i 7 rozporządzenia (UE) nr 514/2014.

ROZDZIAŁ III

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 11

Wykonywanie przekazanych uprawnień

1. Powierzenie Komisji uprawnień do przyjmowania aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2. Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 7 ust. 3, powierza się Komisji na okres siedmiu lat od dnia 21 maja 2014 r. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazania uprawnień nie później niż dziewięć miesięcy przed końcem okresu siedmiu lat. Przekazanie uprawnień zostaje automatycznie przedłużone na okres trzech lat, chyba że Parlament Europejski lub Rada sprzeciwią się takiemu przedłużeniu nie później niż trzy miesiące przed końcem okresu siedmiu lat.

3. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 7 ust. 3, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

4. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

5. Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 7 ust. 3 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

Artykuł 12

Stosowanie rozporządzenia (UE) nr 514/2014

Do Instrumentu stosuje się przepisy rozporządzenia (UE) nr 514/2014.

Artykuł 13

Uchylenie

Decyzja 2007/125/WSiSW traci moc z dniem 1 stycznia 2014 r.

Artykuł 14

Przepisy przejściowe

1. Niniejsze rozporządzenie nie wpływa na kontynuację ani zmianę projektów, w tym całkowite lub częściowe anulowanie, aż do ich zamknięcia, ani pomocy finansowej zatwierdzonej przez Komisję na podstawie decyzji 2007/125/WSiSW, ani jakichkolwiek innych przepisów mających zastosowanie do tej pomocy w dniu 31 grudnia 2013 r.

2. Przyjmując decyzje w sprawie współfinansowania w ramach Instrumentu, Komisja uwzględnia środki przyjęte na podstawie decyzji 2007/125/WSiSW przed dniem 20 maja 2014 r., które mają skutki finansowe w okresie objętym współfinansowaniem.

3. Sumy przeznaczone na współfinansowanie, zatwierdzone przez Komisję między dniem 1 stycznia 2011 r. a dniem 31 grudnia 2014 r., w odniesieniu do których w terminie wyznaczonym na złożenie sprawozdania końcowego nie przesłano do Komisji dokumentów wymaganych do zamknięcia działań, są przez nią automatycznie umarzane do dnia 31 grudnia 2017 r., co skutkuje koniecznością zwrotu nienależnie wypłaconych kwot.

Kwoty dotyczące działań zawieszonych ze względu na postępowania sądowe lub odwołania administracyjne o skutku zawieszającym nie są uwzględniane przy obliczaniu kwoty podlegającej automatycznemu umorzeniu.

4. Do dnia 31 grudnia 2015 r. Komisja przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie ocenę ex post decyzji 2007/125/WSiSW dotyczącą okresu od 2007 do 2013 r.

Artykuł 15

Przegląd

Na podstawie wniosku Komisji Parlament Europejski i Rada dokonają przeglądu niniejszego rozporządzenia do dnia 30 czerwca 2020 r.

Artykuł 16

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2014 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane w państwach członkowskich zgodnie z Traktatami.

Sporządzono w Strasburgu 16 kwietnia 2014 r.

ZAŁĄCZNIK I

Wykaz priorytetów strategicznych Unii, o których mowa w art. 7 ust. 2

– Środki zapobiegające wszelkim rodzajom przestępczości oraz środki zwalczające przestępczość transgraniczną, poważną i zorganizowaną, w szczególności projekty realizujące odpowiednie cykle polityki, a także zwalczające handel narkotykami, handel ludźmi, wykorzystywanie seksualne dzieci, oraz projekty mające na celu identyfikację i likwidację sieci przestępczych, zwiększanie zdolności zwalczania korupcji, ochronę gospodarki przed infiltracją przez przestępców oraz ograniczenie zachęt finansowych poprzez zajmowanie, zamrażanie oraz orzekanie przepadku mienia pochodzącego z przestępstwa.

– Środki zapobiegające cyberprzestępczości i zwalczające to zjawisko, podnoszące poziom bezpieczeństwa obywateli i przedsiębiorstw w cyberprzestrzeni, w szczególności projekty budujące potencjał organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości, projekty zapewniające współdziałanie z sektorem przemysłu w celu upodmiotowienia i ochrony obywateli oraz projekty podnoszące zdolność do radzenia sobie z atakami cybernetycznymi.

– Środki zapobiegające terroryzmowi i zwalczające to zjawisko oraz środki przeciwdziałające radykalizacji i werbowaniu, w szczególności projekty inspirujące społeczności do rozwijania podejścia lokalnego oraz polityki prewencyjnej, projekty umożliwiające właściwym organom odcięcie terrorystów od zasobów finansowych i materialnych oraz śledzenie transakcji przez nich przeprowadzanych, projekty służące ochronie pasażerów i ładunku, a także projekty wzmacniające bezpieczeństwo materiałów wybuchowych oraz materiałów chemicznych, biologicznych, radiologicznych i jądrowych.

– Środki mające na celu podniesienie zdolności administracyjnej i operacyjnej państw członkowskich w dziedzinie ochrony infrastruktury krytycznej we wszystkich sektorach gospodarki, w tym w sektorach objętych dyrektywą Rady 2008/114/WE (¹), w szczególność projekty promujące partnerstwa publiczno-prywatne w celu zdobycia zaufania oraz ułatwienia współpracy, koordynacji, planowania postępowania awaryjnego oraz wymiany i rozpowszechniania informacji i najlepszych praktyk między podmiotami publicznymi i prywatnymi.

– Środki podnoszące odporność Unii na sytuacje kryzysowe i katastrofy, w szczególności projekty promujące rozwój spójnej polityki Unii w dziedzinie zarządzania ryzykiem, która łączy ocenę zagrożenia i ryzyka z procesem decyzyjnym, jak również projekty wspierające skuteczne i skoordynowane reagowanie na sytuacje kryzysowe poprzez połączenie istniejącego potencjału, ośrodków wiedzy eksperckiej oraz ośrodków wiedzy na temat sytuacji (w poszczególnych sektorach), w tym w sektorze zdrowia, ochrony ludności i przeciwdziałania terroryzmowi.

– Środki służące umocnieniu partnerstwa Unii i państw trzecich, w szczególności szczególnie państw położonych na zewnętrznych granicach Unii, oraz opracowaniu i realizacji operacyjnych programów działania mających na celu realizację wyżej wymienionych priorytetów strategicznych Unii.

---

(¹) Dyrektywa Rady 2008/114/WE z dnia 8 grudnia 2008 r. w sprawie rozpoznawania i wyznaczania europejskiej infrastruktury krytycznej oraz oceny potrzeb w zakresie poprawy jej ochrony (Dz.U. L 345, 23.12.2008, s. 75).

ZAŁĄCZNIK II

Wykaz wspólnych wskaźników służących do pomiaru postępów w realizacji celów szczegółowych

a) Zapobieganie przestępczości transgranicznej, poważnej i zorganizowanej i zwalczanie jej oraz wzmacnianie koordynacji i współpracy między organami ścigania państw członkowskich i z odpowiednimi państwami trzecimi.

(i) Liczba wspieranych przez Instrument projektów operacyjnych z udziałem wspólnych zespołów dochodzeniowo-śledczych i europejskiej multidyscyplinarnej platformy przeciwko zagrożeniom przestępstwami, z podaniem uczestniczących państw członkowskich i organów.

Do celów rocznych sprawozdań z realizacji, o których mowa w art. 54 rozporządzenia (UE) nr 514/2014 wskaźnik ten dzieli się na dalsze podkategorie, takie jak:

– lider (państwo członkowskie),

– partnerzy (państwa członkowskie),

– uczestniczące organy,

– uczestnicząca agencja UE (Eurojust, Europol), jeżeli dotyczy.

(ii) Liczba funkcjonariuszy organów ścigania, którzy przeszli dzięki pomocy Instrumentu szkolenie w kwestiach transgranicznych, oraz czas trwania tych szkoleń (osobodni).

Do celów rocznych sprawozdań z realizacji, o których mowa w art. 54 rozporządzenia (UE) nr 514/2014, wskaźnik ten dzieli się na dalsze podkategorie, takie jak:

– rodzaj przestępstwa (o którym mowa w art. 83 TFUE): terroryzm, handel ludźmi oraz seksualne wykorzystywanie kobiet i dzieci, nielegalny handel narkotykami, nielegalny handel bronią, pranie pieniędzy, korupcja, fałszowanie środków płatniczych, przestępczość komputerowa, przestępczość zorganizowana), lub

– horyzontalny obszar egzekwowania prawa: wymiana informacji, współpraca operacyjna.

(iii) Liczba i finansowa wartość projektów w dziedzinie zapobiegania przestępczości.

Do celów rocznych sprawozdań z realizacji, o których mowa w art. 54 rozporządzenia (UE) nr 514/2014, wskaźnik ten podlega dalszemu podziałowi na rodzaje przestępstwa (o których mowa w art. 83 TFUE): terroryzm, handel ludźmi oraz seksualne wykorzystywanie kobiet i dzieci, nielegalny handel narkotykami, nielegalny handel bronią, pranie pieniędzy, korupcja, fałszowanie środków płatniczych, przestępczość komputerowa, przestępczość zorganizowana.

(iv) Liczba wspieranych przez Instrument projektów mających na celu usprawnienie wymiany informacji w zakresie egzekwowania prawa, które są powiązane z systemami danych, repozytoriami lub narzędziami komunikacyjnymi Europolu.

Do celów rocznych sprawozdań z realizacji, o których mowa w art. 54 rozporządzenia (UE) nr 514/2014, wskaźnik ten podlega dalszemu podziałowi na rodzaje przestępstwa (o których mowa w art. 83 TFUE): wprowadzanie danych, rozszerzenie dostępu do aplikacji SIENA, projekty służące usprawnieniu wprowadzania danych do plików roboczych do celów analizy itp.

b) Zwiększanie zdolności państw członkowskich oraz Unii do skutecznego zarządzania ryzykiem związanym z bezpieczeństwem i zarządzania kryzysowego oraz przygotowanie i ochrona ludzi i infrastruktury krytycznej przed atakami terrorystycznymi i innymi zdarzeniami związanymi z zagrożeniem dla bezpieczeństwa.

(i) Narzędzia wprowadzone lub zmodernizowane dzięki pomocy z Instrumentu służące ułatwieniu ochrony infrastruktury krytycznej przez państwa członkowskie we wszystkich sektorach gospodarki oraz liczba tych narzędzi.

(ii) Liczba wspieranych przez Instrument projektów związanych z oceną i zarządzaniem ryzykiem w dziedzinie bezpieczeństwa wewnętrznego.

(iii) Liczba spotkań ekspertów, warsztatów, seminariów, konferencji, publikacji, stron internetowych i konsultacji online zorganizowanych dzięki pomocy Instrumentu.

Do celów rocznych sprawozdań z realizacji, o których mowa w art. 54 rozporządzenia (UE) nr 514/2014, wskaźnik ten dzieli się na dalsze podkategorie, takie jak:

– związane z ochroną infrastruktury krytycznej lub

– związane z zarządzaniem ryzykiem i zarządzaniem kryzysowym.

ZAŁĄCZNIK III

Kwoty przyznawane na programy krajowe

Fundusz Bezpieczeństwa Wewnętrznego – POLICJA – Kwoty programów krajowych

Państwo członkowskie	Populacja (osoby)		Terytorium (km2)		Pasażerowie				Tony ładunku				PKB na mieszkańca (EUR)			Przyznane środki
	(2013)		(2012)		Powietrze (2012)	Morze (2011)	Ogółem		Powietrze (2012)	Morze (2011)	Ogółem		(2012)
	30 %		10 %		15 %				10 %				35 %			2014–2020
	Liczba	Przyznane środki	Liczba	Przyznane środki	Liczby			Przyznane środki	Liczby			Przyznane środki	Liczba	Klucz	Przyznane środki
AT	8 488 511	3 845 782	83 879	1 321 372	8 196 234	0	8 196 234	3 169 093	219 775	0	219 775	4 651	36 400	16,66	3 822 008	12 162 906
BE	11 183 350	5 066 698	30 528	480 917	8 573 821	0	8 573 821	3 315 088	1 068 434	232 789 000	233 857 434	4 948 770	34 000	17,84	4 091 797	17 903 270
BG	7 282 041	3 299 182	110 900	1 747 038	1 705 825	0	1 705 825	659 561	18 536	25 185 000	25 203 536	533 344	5 400	112,33	25 763 168	32 002 293
CH
CY	862 011	390 540	9 251	145 734	1 587 211	107 000	1 694 211	655 071	28 934	6 564 000	6 592 934	139 516	20 500	29,59	6 786 396	8 117 257
CZ	10 516 125	4 764 407	78 866	1 242 401	3 689 113	0	3 689 113	1 426 404	58 642	0	58 642	1 241	14 500	41,83	9 594 559	17 029 012
DE	82 020 688	37 160 068	357 137	5 626 095	66 232 970	1 146 000	67 378 970	26 052 237	4 448 191	296 037 000	300 485 191	6 358 712	32 299	18,78	4 307 288	79 504 401
DK
EE	1 286 479	582 849	45 227	712 475	466 960	61 000	527 960	204 137	23 760	48 479 000	48 502 760	1 026 390	12 700	47,76	10 954 418	13 480 269
ES	46 006 414	20 843 540	505 991	7 971 031	24 450 017	3 591 000	28 041 017	10 842 125	592 192	398 332 000	398 924 192	8 441 827	22 700	26,72	6 128 683	54 227 207
FI	5 426 674	2 458 594	338 432	5 331 428	3 725 547	250 000	3 975 547	1 537 155	195 622	115 452 000	115 647 622	2 447 275	35 600	17,04	3 907 896	15 682 348
FR	65 633 194	29 735 595	632 834	9 969 228	48 440 037	906 000	49 346 037	19 079 761	1 767 360	322 251 000	324 018 360	6 856 709	31 100	19,50	4 473 348	70 114 640
GR	11 290 067	5 115 047	131 957	2 078 760	5 992 242	66 000	6 058 242	2 342 434	72 187	135 314 000	135 386 187	2 864 972	17 200	35,27	8 088 437	20 489 650
HR	4 398 150	1 992 614	87 661	1 380 951	4 526 664	5 000	4 531 664	1 752 179	6 915	21 862 000	21 868 915	462 779	10 300	58,89	13 506 904	19 095 426
HU	9 906 000	4 487 985	93 024	1 465 432	1 327 200	0	1 327 200	513 165	61 855	0	61 855	1 309	9 800	61,90	14 196 032	20 663 922
IE	4 582 769	2 076 257	69 797	1 099 534	3 139 829	0	3 139 829	1 214 022	113 409	45 078 000	45 191 409	956 317	35 700	16,99	3 896 950	9 243 080
IS
IT	59 394 207	26 908 977	301 336	4 747 041	21 435 519	1 754 000	23 189 519	8 966 282	844 974	499 885 000	500 729 974	10 596 188	25 700	23,60	5 413 273	56 631 761
LI
LT	2 971 905	1 346 443	65 300	1 028 692	504 461	0	504 461	195 051	15 425	42 661 000	42 676 425	903 096	11 000	55,15	12 647 374	16 120 656
LU	537 039	243 309	2 586	40 738	365 944	0	365 944	141 493	615 287	0	615 287	13 020	83 600	7,26	1 664 128	2 102 689
LV	2 017 526	914 055	64 562	1 017 066	1 465 671	676 000	2 141 671	828 082	31 460	67 016 000	67 047 460	1 418 824	10 900	55,65	12 763 405	16 941 431
MT	421 230	190 841	316	4 978	335 863	0	335 863	129 862	16 513	5 578 000	5 594 513	118 388	16 300	37,21	8 535 037	8 979 107
NL	16 779 575	7 602 108	41 540	654 399	23 172 904	0	23 172 904	8 959 858	1 563 499	491 695 000	493 258 499	10 438 081	35 800	16,94	3 886 065	31 540 510
NO
PL	38 533 299	17 457 791	312 679	4 925 731	4 219 070	9 000	4 228 070	1 634 793	68 306	57 738 000	57 806 306	1 223 267	9 900	61,27	14 052 637	39 294 220
PT	10 487 289	4 751 342	92 212	1 452 643	5 534 972	0	5 534 972	2 140 110	116 259	67 507 000	67 623 259	1 431 008	15 600	38,88	8 918 020	18 693 124
RO	21 305 097	9 652 429	238 391	3 755 444	1 239 298	0	1 239 298	479 177	28 523	38 918 000	38 946 523	824 166	6 200	97,84	22 438 889	37 150 105
SE	9 555 893	4 329 367	438 576	6 909 023	5 757 921	1 320 000	7 077 921	2 736 695	144 369	181 636 000	181 780 369	3 846 742	43 000	14,11	3 235 375	21 057 201
SI	2 058 821	932 764	20 273	319 367	513 394	0	513 394	198 505	9 015	16 198 000	16 207 015	342 964	17 200	35,27	8 088 437	9 882 037
SK	5 410 836	2 451 419	49 036	772 480	330 166	0	330 166	127 659	20 894	0	20 894	442	13 200	45,95	10 539 478	13 891 478
UK
Ogółem	438 355 190	198 600 000	4 202 290	66 200 000	246 928 853	9 891 000	256 819 853	99 300 000	12 150 336	3 116 175 000	3 128 325 336	66 200 000	606 599	1 010	231 700 000	662 000 000
Udział przyznanych środków	198 600 000		66 200 000		99 300 000				66 200 000				231 700 000			662 000 000