KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając dyrektywę 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającą system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającą dyrektywę Rady 96/61/WE (¹), w szczególności jej art. 19,

uwzględniając decyzję nr 280/2004/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. dotyczącą mechanizmu monitorowania emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz wykonania Protokołu z Kioto (²), w szczególności jej art. 6 ust. 1 akapit pierwszy, zdanie drugie,

po konsultacji z Europejskim Inspektorem Ochrony Danych,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Artykuł 6 decyzji nr 280/2004/WE wymaga, aby Unia i jej państwa członkowskie zastosowały specyfikacje funkcjonalne i techniczne dotyczące standardów wymiany danych dla systemów rejestrów na mocy protokołu z Kioto, przyjęte decyzją 12/CMP.1 Konferencji stron UNFCCC służącej jako spotkanie stron protokołu z Kioto (zwaną dalej decyzją 12/CMP.1) w sprawie ustanowienia i prowadzenia rejestrów i CITL.

(2) Artykuł 19 ust. 1 dyrektywy 2003/87/WE ustanawiającej system handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie (zwany dalej ETS) wymaga, aby wszystkie uprawnienia były rejestrowane w rejestrze Unii na rachunkach zarządzanych przez państwa członkowskie. Aby zapewnić możliwość przechowywania na tych samych rachunkach rejestru Unii jednostek Kioto i uprawnień, rejestr Unii musi również spełniać specyfikacje funkcjonalne i techniczne dotyczące standardów wymiany danych dla systemów rejestrów na mocy protokołu z Kioto, przyjęte decyzją 12/CMP.1.

(3) Artykuł 20 dyrektywy 2003/87/WE wymaga ustanowienia niezależnego dziennika transakcji (zwanego dalej niezależnym dziennikiem transakcji Unii Europejskiej lub EUTL), odnotowującego wydawanie, przekazywanie i anulowanie uprawnień. Artykuł 6 ust. 2 decyzji nr 280/2004/WE wymaga, aby dziennikowi transakcji udostępniono informacje dotyczące wydawania, posiadania, przekazywania, nabywania, anulowania i wycofania jednostek przyznanej emisji, jednostek pochłaniania, jednostek redukcji emisji i jednostek poświadczonej redukcji emisji jak również przeniesienia jednostek przyznanej emisji, jednostek redukcji emisji i jednostek poświadczonej redukcji emisji.

(4) Artykuł 19 ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE wymaga opracowania rozporządzenia w sprawie standaryzowanego i zabezpieczonego systemu rejestrów w formie standaryzowanych elektronicznych baz danych zawierających wspólne elementy danych w celu śledzenia wydawania, posiadania, przekazywania oraz anulowania uprawnień, w celu zapewnienia stosownego publicznego dostępu oraz poufności oraz w celu zapewnienia, że nie następuje przekazywanie niezgodne z zobowiązaniami wynikającymi z protokołu z Kioto.

(5) Każdy rejestr utworzony zgodnie z art. 6 decyzji nr 280/2004/WE powinien obejmować co najmniej jeden rachunek posiadania strony, jeden rachunek wycofania oraz rachunki anulowania i zamiany wymagane zgodnie z decyzją 13/CMP.1 Konferencji stron UNFCCC służącej jako spotkanie stron protokołu z Kioto (zwaną dalej decyzją 13/CMP.1), zaś rejestr Unii przechowujący wszystkie uprawnienia zgodnie z art. 19 dyrektywy 2003/87/WE powinien zawierać rachunki zarządzania i rachunki użytkowników wymagane do celów realizacji tej dyrektywy. Każdy taki rachunek powinien być utworzony zgodnie ze znormalizowanymi procedurami w celu zapewnienia integralności systemu rejestrów oraz publicznego dostępu do informacji przechowywanych w tym systemie.

(6) Każdy rejestr utworzony zgodnie z art. 6 decyzji nr 280/2004/WE powinien wydawać jednostki przyznanej emisji (zwanej dalej AAU) zgodnie z decyzją 13/CMP.1, zaś uprawnienia powinny być wydawane przez rejestr Unii. Należy dopilnować, aby w rejestrach utworzonych zgodnie z art. 6 decyzji nr 280/2004/WE był przechowywany depozyt jednostek AAU równy ilości uprawnień wydanych przez nie w rejestrze Unii, tak aby dla każdej transakcji z udziałem uprawnień mogło nastąpić odpowiednie przekazanie jednostek AAU poprzez mechanizm rozliczeniowy na końcu każdego okresu.

(7) Jako że państwa członkowskie nie mają wpływu na to, jaką ilość uprawnień posiadacze rachunków zdeponują w ich rejestrach, wszelkie potencjalne przyszłe międzynarodowe ograniczenia deponowania AAU służących jako depozyt dla wydanych uprawnień powodowałyby poważne problemy dla tych rejestrów, w których przechowywana jest nieproporcjonalna ilość takich uprawnień. Aby zagwarantować, że ryzyko państw członkowskich w tym zakresie jest rozłożone równo między wszystkie państwa członkowskie, mechanizm rozliczeniowy należy utworzyć w sposób zapewniający, że po jego zakończeniu ilość AAU przechowywanych na rachunku rozliczeniowym rejestru Unii jest równa ilości uprawnień zdeponowanych w okresie 2008–2012.

(8) Transakcje z udziałem uprawnień w rejestrze Unii powinny być przeprowadzane za pośrednictwem łącza komunikacyjnego obejmującego EUTL, natomiast transakcje z udziałem jednostek Kioto powinny być przeprowadzane poprzez łącze komunikacyjne obejmujące zarówno EUTL, jak i międzynarodowy dziennik transakcji UNFCCC (zwany dalej ITL). Należy przyjąć przepisy w celu zapewnienia możliwości kontynuowania równoprawnego uczestnictwa w unijnym systemie handlu uprawnieniami do emisji przez państwa członkowskie, które nie są w stanie wydawać jednostek AAU na mocy protokołu z Kioto, ponieważ nie posiadają wiążących zobowiązań w sprawie ograniczenia emisji. Uczestnictwo to nie byłoby możliwe w okresie 2008–2012, gdyż w odróżnieniu od wszystkich pozostałych państw członkowskich, te państwa członkowskie nie byłyby w stanie wydawać uprawnień powiązanych z jednostkami AAU uznanymi na mocy protokołu z Kioto. Należy umożliwić to równoprawne uczestnictwo poprzez specjalne mechanizmy w ramach rejestru Unii.

(9) EUTL powinien wykonywać automatyczne kontrole wszystkich procesów w systemie rejestrów dotyczących uprawnień, zweryfikowanych emisji, rachunków i jednostek Kioto, a ITL powinien wykonywać automatyczne kontrole procesów dotyczących jednostek Kioto w celu dopilnowania, aby nie wystąpiły żadne nieprawidłowości. Procesy, dla których wyniki tych kontroli będą negatywne, zostaną przerwane w celu zapewnienia zgodności transakcji w systemie rejestrów Unii z wymogami dyrektywy 2003/87/WE oraz wymogami opracowanymi na mocy UNFCCC i protokołu z Kioto.

(10) W celu ochrony bezpieczeństwa informacji znajdujących się w zintegrowanym systemie rejestrów należy zastosować odpowiednie i zharmonizowane wymogi w zakresie uwierzytelniania i praw dostępu oraz przechowywać zapisy dotyczące wszystkich procesów, operatorów i osób w systemie rejestrów.

(11) Centralny Administrator powinien zapewnić ograniczenie do minimum przerw w działaniu systemu rejestrów poprzez podejmowanie wszelkich zasadnych kroków w celu zapewnienia dostępności rejestru Unii i EUTL oraz poprzez zapewnienie solidnych systemów i procedur dla zabezpieczenia wszystkich informacji.

(12) System rejestrów powinien umożliwić włączenie lotnictwa do systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych w Unii od dnia 1 stycznia 2012 r. Większość zadań wynikających z przeglądu ETS, określonych w dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/29/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. zmieniającej dyrektywę 2003/87/WE w celu usprawnienia i rozszerzenia wspólnotowego systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych (³), należy wykonywać dopiero od dnia 1 stycznia 2013 r. Wymogi te są niezwiązane z funkcjami, które muszą zostać wprowadzone w 2012 r. ze względu na włączenie działalności lotniczej do ETS.

(13) Jako że operatorzy statków powietrznych mają prawo do umorzenia innego zbioru uprawnień niż operatorzy instalacji, powinni oni mieć dostęp do innego rodzaju rachunku – rachunku posiadania operatora statków powietrznych. Uprawnienia wydane na mocy rozdziału II dyrektywy w sprawie EU ETS obejmujące lotnictwo różnią się od dotychczas wydawanych uprawnień, jako że obejmują one emisje, które w znacznej mierze nie są objęte zakresem protokołu z Kioto. W związku z tym powinny one zostać oznaczone w sposób odróżniający je od innych uprawnień.

(14) Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/101/WE z dnia 19 listopada 2008 r. zmieniająca dyrektywę 2003/87/WE w celu uwzględnienia działalności lotniczej w systemie handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie (⁴) wymaga, aby jednostki Kioto lub uprawnienia posiadające odpowiednik w jednostkach Kioto umorzone przez operatorów statków powietrznych były wycofywane maksymalnie w ilości równej krajowym emisjom z lotnictwa. Jednakże, jako że państwa członkowskie nie mają wpływu na to, czy operatorzy statków powietrznych umorzą uprawnienia na mocy rozdziału II lub jednostki, które można wycofać, należy ustanowić scentralizowany system umarzania i redystrybucji, który zagwarantuje, że jednostki umorzone przez operatorów statków powietrznych, które mogą być wycofane zostaną zebrane i wykorzystane przede wszystkim w celu równego objęcia krajowych emisji z lotnictwa wszystkich państw członkowskich. Państwa członkowskie powinny zdecydować na późniejszym etapie, w jaki sposób wykorzystać tak zebrane jednostki, które mogą zostać wycofane.

(15) Dla celów realizacji przeglądu ETS oraz umożliwienia włączenia lotnictwa w 2012 r. wystarczy połączyć na poziomie technicznym obecne funkcje państw członkowskich dotyczące rejestru ETS, a techniczną realizację funkcji rejestru protokołu z Kioto pozostawić w osobnych rejestrach protokołu z Kioto (zwanego dalej PzK) zarządzanych przez państwa członkowskie.

(16) Aby wdrożyć zmiany wprowadzone dyrektywą 29/2009/WE oraz umożliwić włączenie działalności lotniczej do ETS w 2012 r., wystarczy połączyć na poziomie technicznym obecne funkcje państw członkowskich dotyczące rejestru ETS, a techniczną realizację funkcji rejestru pozostawić w osobnych rejestrach zarządzanych przez państwa członkowskie tak długo, jak jest to konieczne. Jednakże takie rozwiązanie nie byłoby opłacalne, jako że wymagałoby utrzymywania w każdym państwie członkowskim znacznych równoległych zasobów informatycznych, z których korzystano by rzadko. Dlatego Komisja i państwa członkowskie pragną współpracować w celu utworzenia „skonsolidowanego systemu rejestrów europejskich”, który łączyłby funkcje informatyczne wszystkich państw członkowskich związane z rejestrem PzK.

(17) Procedury księgowania uprawnień i jednostek Kioto określone w niniejszym rozporządzeniu oraz możliwość utworzenia skonsolidowanego systemu rejestrów europejskich pozostają bez uszczerbku dla jakiejkolwiek przyszłej decyzji Unii Europejskiej dotyczącej zobowiązania się do przyjęcia wspólnego unijnego celu w zakresie redukcji emisji lub oddzielnych celów państw członkowskich w zakresie redukcji emisji ma mocy jakichkolwiek przyszłych międzynarodowych traktatów dotyczących zmiany klimatu.

(18) Zgodnie z art. 19 ust. 4 dyrektywy 2003/87/WE należy przewidzieć procedury dotyczące zmiany rejestru Unii i rozwiązywania problemów z nim związanych, jak również odpowiednie warunki dotyczące rejestru Unii w celu zapewniania państwom członkowskim możliwości podejmowania inicjatyw związanych z poprawą wydajności, zarządzaniem kosztami administracyjnymi i kontrolą jakości. Przechowywanie wszystkich uprawnień w rejestrze Unii powinno pozostawać bez uszczerbku dla utrzymania krajowych rejestrów emisji nieobjętych ETS, zaś rejestr Unii powinien zapewniać taką samą jakość usług, co rejestry krajowe.

(19) Jako że od 2009 r. znacząco wzrosła liczba przypadków oszustw w zakresie VAT, prania pieniędzy i innego rodzaju przestępstw w systemie rejestrów, konieczne jest wprowadzenie bardziej szczegółowych i solidnych przepisów dotyczących sprawdzania informacji dotyczących tożsamości i przedkładanych przez posiadaczy rachunku oraz osoby składające wniosek o otwarcie rachunku. Ponadto organy państw członkowskich muszą mieć możliwość odmowy otwarcia rachunku osobom, co do których istnieje zasadne podejrzenie, że chcą korzystać z systemu rejestrów w nieuczciwym celu. Należy także ustanowić szczegółowe przepisy umożliwiające szybkie i skuteczne udostępnienie danych organom ścigania, które powinny móc wykorzystać uzyskane w ten sposób dane dla celów dochodzenia.

(20) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 994/2008 z dnia 8 października 2008 r. w sprawie znormalizowanego i zabezpieczonego systemu rejestrów zgodnie z dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz decyzją nr 280/2004/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (⁵) uchyla i zastępuje rozporządzenie Komisji (WE) nr 2216/2004 z dnia 21 grudnia 2004 r. w sprawie standaryzowanego i zabezpieczonego systemu rejestrów stosownie do dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady oraz decyzji nr 280/2004/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (⁶) od 2012 r. Jako że rozporządzenie to w znaczący sposób zmienia przepisy mające zastosowanie od dnia 1 stycznia 2012 r. w szeregu obszarów podlegających regulacji, dla celów przejrzystości należy uchylić rozporządzenie (WE) nr 994/2008 i zastąpić je w całości, jednocześnie utrzymując uchylenie i zastąpienie rozporządzenia (WE) nr 2216/2004 przewidziane w rozporządzeniu (WE) nr 994/2008.

(21) Jako że rozporządzenie (WE) nr 2216/2004 będzie obowiązywać do końca 2011 r., należy dokonać częściowych zmian tego rozporządzenia ze skutkiem natychmiastowym. Zmiany te dotyczą walki z oszustwami i działalnością przestępczą oraz powiązanych procesów. Dla celów przejrzystości należy skreślić nieaktualne przepisy. Jako że zmiany związane z walką z oszustwami i powiązanymi procesami powinny być stosowane jak najszybciej, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie natychmiast po jego opublikowaniu.

(22) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 2216/2004 ze skutkiem natychmiastowym. Rozporządzenie to należy uchylić z dniem 1 stycznia 2012 r.

(23) Zgodnie z dyrektywą 2003/4/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2003 r. w sprawie publicznego dostępu do informacji dotyczących środowiska i uchylającą dyrektywę Rady 90/313/EWG (⁷) oraz z decyzją 13/CMP.1 należy regularnie podawać do publicznej wiadomości szczególne sprawozdania w celu zapewnienia dostępu opinii publicznej do informacji znajdujących się w zintegrowanym systemie rejestrów z zastrzeżeniem niektórych wymagań dotyczących poufności.

(24) Prawodawstwo Unii dotyczące ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych oraz swobodnego przepływu tych danych, w szczególności dyrektywa 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (⁸), dyrektywa 2002/58/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 lipca 2002 r. dotycząca przetwarzania danych osobowych i ochrony prywatności w sektorze łączności elektronicznej (dyrektywa o prywatności i łączności elektronicznej) (⁹) oraz rozporządzenie (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (¹⁰), powinno być przestrzegane, jeżeli stosuje się do informacji przechowywanych i przetwarzanych na mocy niniejszego rozporządzenia.

(25) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu ds. Zmian Klimatu,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

PRZEDMIOT I DEFINICJE

Artykuł 1

Przedmiot

[1] W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się na okresy upływające dnia 31 grudnia 2012 r. wymogi ogólne oraz wymagania dotyczące prowadzenia i utrzymania standaryzowanego i zabezpieczonego systemu rejestrów oraz niezależnego dziennika transakcji przewidzianego w art. 20 ust. 1 dyrektywy 2003/87/WE i art. 6 decyzji nr 280/2004/WE. Przewiduje ono także system łączności między systemem rejestrów a międzynarodowym dziennikiem transakcji utworzonym, prowadzonym i utrzymywanym przez Sekretariat Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC).

Artykuł 1a

Zakres stosowania

Niniejsze rozporządzenie dotyczy uprawnień utworzonych w ramach systemu handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych na okresy upływające dnia 31 grudnia 2012 r. oraz jednostek Kioto.

Artykuł 2

Definicje

Do celów niniejszego rozporządzenia zastosowanie mają definicje zawarte w art. 3 dyrektywy 2003/87/WE. Stosuje się ponadto następujące definicje:

1) „posiadacz rachunku” oznacza osobę, która utrzymuje rachunek w systemie rejestrów;

2) „Centralny Administrator” oznacza osobę wyznaczoną przez Komisję na mocy art. 20 dyrektywy 2003/87/WE;

3) „właściwy organ” oznacza organ lub organy wyznaczone przez państwo członkowskie na mocy art. 18 dyrektywy 2003/87/WE;

4) „strona PzK” oznacza stronę protokołu z Kioto;

5) „platforma obrotu” oznacza wszelkiego rodzaju system wielostronnej wymiany, który kojarzy lub ułatwia kojarzenie transakcji strony trzeciej w dziedzinie kupna i sprzedaży instrumentów finansowych zgodnie z definicją zawartą w art. 4 dyrektywy 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (¹¹), gdzie kupowane i sprzedawane instrumenty finansowe występują w postaci uprawnień lub jednostek Kioto;

6) „weryfikator” oznacza weryfikatora zdefiniowanego w pkt 5 lit. m) załącznika I do decyzji Komisji 2007/589/WE (¹²);

7) „jednostki przyznanej emisji” lub „AAU” oznaczają jednostki wydane na mocy art. 7 ust. 3 decyzji nr 280/2004/WE;

8) „uprawnienia na mocy rozdziału II” oznaczają uprawnienia wydane na mocy rozdziału II dyrektywy 2003/87/WE;

9) „uprawnienia na mocy rozdziału III” oznaczają wszystkie uprawnienia niewydane na mocy rozdziału II dyrektywy 2003/87/WE;

10) „długoterminowe jednostki CER” lub „lCER” oznaczają jednostki wydane w związku z realizacją projektów zalesiania lub ponownego zalesiania w ramach CDM (mechanizmu czystego rozwoju), których ważność, podlegając decyzji 5/CMP.1 Konferencji stron służącej jako spotkanie stron protokołu z Kioto, wygasa z końcem okresu kredytowania redukcji emisji projektu zalesiania lub ponownego zalesiania w ramach CDM, dla którego zostały wydane;

11) „jednostki pochłaniania” lub „RMU” oznaczają jednostki wydane na mocy art. 3 protokołu z Kioto;

12) „tymczasowe jednostki CER” lub „tCER” oznaczają jednostki wydane w związku z realizacją projektów zalesiania lub ponownego zalesiania w ramach CDM, których ważność, podlegając decyzji 5/CMP.1, wygasa z końcem okresu rozliczeniowego w ramach protokołu z Kioto następującego po okresie, podczas którego zostały wydane;

13) „proces” oznacza zautomatyzowany techniczny sposób wykonywania działań związanych z rachunkiem lub jednostką w rejestrze;

14) „transakcja” oznacza proces obejmujący przekaz uprawnienia lub jednostki Kioto z jednego rachunku na inny;

15) „umorzenie” oznacza rozliczenie uprawnienia lub jednostki Kioto przez operatora instalacji lub operatora statków powietrznych względem zweryfikowanych emisji jego instalacji lub statku powietrznego;

16) „anulowanie” oznacza ostateczne usunięcie jednostki Kioto przez jej posiadacza bez rozliczania jej względem zweryfikowanych emisji;

17) „usunięcie” oznacza ostateczne usunięcie uprawnienia przez jego posiadacza bez rozliczania go względem zweryfikowanych emisji;

18) „wycofanie” oznacza rozliczenie jednostki Kioto przez stronę protokołu z Kioto względem emisji zgłoszonych przez tę stronę;

19) „pranie pieniędzy” zostało zdefiniowane w art. 1 ust. 2 dyrektywy 2005/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (¹³);

20) „poważne przestępstwa” zostały zdefiniowane w art. 3 ust. 5 dyrektywy 2005/60/WE;

21) „finansowanie terroryzmu” zostało zdefiniowane w art. 1 ust. 4 dyrektywy 2005/60/WE;

22) „administrator rejestru” oznacza administratora rejestru Unii lub każdego innego rejestru protokołu z Kioto;

23) „krajowy administrator” oznacza podmiot odpowiedzialny za zarządzanie, w imieniu państwa członkowskiego, zbiorem rachunków użytkowników podlegających jurysdykcji państwa członkowskiego w rejestrze Unii, wyznaczony zgodnie z art. 6;

24) „administrator rachunku” oznacza administratora wyznaczonego dla danego typu rachunku w trzeciej kolumnie tabeli I-I załącznika I;

25) „dyrektorzy” obejmują osoby kierujące faktycznie bieżącą działalnością osoby prawnej;

26) „ czas środkowoeuropejski” oznacza czas letni środkowoeuropejski w okresie czasu letniego zgodnie z definicjami w art. 1, 2 i 3 dyrektywy 2000/84/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (¹⁴).

ROZDZIAŁ II

SYSTEM REJESTRÓW

Artykuł 3

[2] (skreślony).

Artykuł 4

[3] (skreślony).

Artykuł 5

[4] (skreślony).

Artykuł 6

[5] (skreślony).

ROZDZIAŁ III

JEDNOSTKI

Artykuł 7

[6] (skreślony).

ROZDZIAŁ IV

RACHUNKI

SEKCJA 1

Przepisy mające zastosowanie do wszystkich rachunków

Artykuł 8

[7] (skreślony).

Artykuł 9

[8] (skreślony).

Artykuł 10

[9] (skreślony).

Artykuł 11

[10] (skreślony).

SEKCJA 2

Otwarcie i aktualizacja rachunków

Artykuł 12

[11] (skreślony).

Artykuł 13

[12] (skreślony).

Artykuł 13a

[13] (skreślony).

Artykuł 14

[14] (skreślony).

Artykuł 15

[15] (skreślony).

Artykuł 16

[16] (skreślony).

Artykuł 17

[17] (skreślony).

Artykuł 18

[18] (skreślony).

Artykuł 19

[19] (skreślony).

Artykuł 20

[20] (skreślony).

Artykuł 21

[21] (skreślony).

Artykuł 21a

[22] (skreślony).

SEKCJA 3

Zamknięcie rachunków

Artykuł 22

[23] (skreślony).

Artykuł 23

[24] (skreślony).

Artykuł 24

[25] (skreślony).

Artykuł 25

[26] (skreślony).

Artykuł 26

[27] (skreślony).

SEKCJA 4

Zawieszenie dostępu do rachunków

Artykuł 27

[28] (skreślony).

Artykuł 28

[29] (skreślony).

ROZDZIAŁ V

ZWERYFIKOWANE EMISJE I ZGODNOŚĆ

Artykuł 29

Dane dotyczące zweryfikowanych emisji instalacji lub operatora statków powietrznych

1. Przed zgłoszeniem rocznych danych dotyczących emisji w rejestrze Unii każdy operator i operator statków powietrznych wybiera weryfikatora spośród weryfikatorów zarejestrowanych u krajowego administratora zarządzającego jego rachunkiem. Jeżeli operator lub operator statków powietrznych jest również weryfikatorem, nie może on wybrać siebie jako weryfikatora.

2. Krajowy administrator wprowadza dane dotyczące emisji za dany rok między dniem 1 stycznia a 31 marca następnego roku. Dane dotyczące emisji danej instalacji za dany rok można również wprowadzić w trakcie tego roku, jeżeli zezwolenie na emisję gazów cieplarnianych tej instalacji wygasło. Właściwy organ może zdecydować, że zamiast krajowego administratora za wprowadzanie danych w terminie określonym powyżej odpowiedzialny jest posiadacz rachunku lub weryfikator (łącznie z właściwymi organami działającymi jako weryfikatorzy).

3. Roczne dane dotyczące emisji zgłasza się w formacie określonym w załączniku X.

4. Po pomyślnej weryfikacji sprawozdania operatora w sprawie emisji z instalacji za poprzedni rok lub sprawozdania operatora statków powietrznych w sprawie emisji z całej działalności lotniczej prowadzonej w poprzednim roku, przeprowadzonej zgodnie z art. 15 akapit pierwszy dyrektywy 2003/87/WE, weryfikator lub właściwy organ zatwierdza roczne zweryfikowane emisje.

5. Emisje zatwierdzone zgodnie z ust. 4 zostają oznaczone w rejestrze Unii przez krajowego administratora lub właściwy organ jako zweryfikowane. Właściwy organ może zdecydować, że zamiast krajowego administratora za oznaczanie emisji w rejestrze Unii jako zweryfikowane odpowiada weryfikator.

6. Właściwy organ może polecić krajowemu administratorowi skorygowanie rocznych zweryfikowanych emisji dla danej instalacji lub danego operatora statków powietrznych w celu zapewnienia zgodności ze szczegółowymi wymogami ustanowionymi przez państwo członkowskie zgodnie z załącznikiem V do dyrektywy 2003/87/WE, poprzez wprowadzenie skorygowanych zweryfikowanych lub szacunkowych emisji dla danej instalacji lub danego operatora statków powietrznych za dany rok do rejestru Unii.

7. Jeżeli w dniu 1 maja każdego roku nie zapisano w rejestrze Unii zweryfikowanych emisji dla instalacji lub operatora statków powietrznych za poprzedni rok lub udowodniono, że zweryfikowane emisje są nieprawidłowe, zastępcza szacunkowa liczba wprowadzona do rejestru Unii zostanie obliczona tak dokładnie, jak to tylko możliwe, zgodnie ze szczegółowymi wymogami ustanowionymi przez państwo członkowskie zgodnie z załącznikiem V do dyrektywy 2003/87/WE.

Artykuł 30

Blokowanie rachunków wskutek niezgłoszenia zweryfikowanych emisji

1. Jeżeli w dniu 1 kwietnia każdego roku nie zapisano w rejestrze Unii rocznych zweryfikowanych emisji dla instalacji lub operatora statków powietrznych za poprzedni rok, rejestr Unii nadaje odpowiedniemu rachunkowi posiadania operatora lub rachunkowi posiadania operatora statków powietrznych status zablokowany.

2. Gdy wszystkie zaległe zweryfikowane emisje instalacji lub operatora statków powietrznych za dany rok zostaną zapisane w rejestrze Unii, rejestr Unii nadaje rachunkowi status otwarty.

Artykuł 31

Obliczenia liczb statusu zgodności

1. W dniu 1 maja każdego roku rejestr Unii określa liczbę statusu zgodności za ubiegły rok dla każdej instalacji i każdego operatora statków powietrznych z otwartym lub zablokowanym rachunkiem posiadania operatora lub rachunkiem posiadania operatora statków powietrznych przez obliczenie sumy wszystkich umorzonych za bieżący okres uprawnień, jednostek CER i ERU zmniejszonej o sumę wszystkich zweryfikowanych emisji w bieżącym okresie do bieżącego roku włącznie i zwiększonej o czynnik korekty.

2. Czynnik korekty, o którym mowa w ust. 1, wynosi zero, jeżeli liczba statusu zgodności dla ostatniego roku poprzedniego okresu była większa od zera, ale pozostaje na poziomie liczby statusu zgodności dla ostatniego roku poprzedniego okresu, jeśli liczba ta jest mniejsza lub równa zero.

3. Rejestr Unii zapisuje liczbę statusu zgodności dla każdej instalacji i każdego operatora statków powietrznych.

Artykuł 32

Wyłączone rachunki posiadania operatora statków powietrznych

[30] 1. Jeżeli w terminie umorzenia uprawnień określonym w art. 12 ust. 2a dyrektywy 2003/87/WE w rejestrze Unii zapisano, zgodnie z art. 29, wartość zweryfikowanych emisji operatora statków powietrznych za ubiegły rok równą 0, rejestr Unii nadaje danemu rachunkowi posiadania operatora statków powietrznych status wyłączony.

2. Rejestr Unii nadaje rachunkowi status aktywny, jeżeli wartość zweryfikowanych emisji za rok poprzedzający rok bieżący nie wynosi 0.

ROZDZIAŁ VI

TRANSAKCJE

Artykuł 32a

Dokonywanie przekazów

1. W przypadku wszystkich transakcji określonych w rozdziale VI, które nie są inicjowane przez platformę obrotu, rejestr Unii wymaga przed zainicjowaniem transakcji potwierdzenia pozapasmowego. Transakcja zostaje zainicjowana dopiero po potwierdzeniu pozapasmowym transakcji przez dodatkowego upoważnionego przedstawiciela, którego zgoda jest wymagana zgodnie z ust. 19 ust. 2.

2. W przypadku wszystkich przekazów uprawnień i jednostek Kioto określonych w art. 43 i 44 przekaz zostaje zainicjowany natychmiast, jeżeli jest potwierdzony między godziną 10.00 a 16.00 czasu środkowoeuropejskiego od poniedziałku do piątku włącznie, z wyjątkiem dni ustawowo wolnych od pracy w państwach członkowskich, które podjęły decyzję o zawieszeniu biegu odroczenia zgodnie z ust. 3. Przekaz potwierdzony o innej porze zostaje zainicjowany następnego dnia przypadającego między poniedziałkiem a piątkiem o godzinie 10.00 czasu środkowoeuropejskiego.

3. W przypadku wszystkich przekazów uprawnień i jednostek Kioto określonych w art. 43 i 44 z wyjątkiem przekazów z rachunku obrotowego na rachunek figurujący w wykazie bezpiecznych rachunków tego rachunku stosuje się 26-godzinne odroczenie między inicjacją a powiadomieniem o przekazie w celu finalizacji zgodnie z art. 70. Bieg odroczenia zostaje zawieszony między godziną 00.00 a 24.00 czasu środkowoeuropejskiego w soboty i niedziele. Państwa członkowskie mogą również podjąć decyzję o zawieszeniu biegu odroczenia między godziną 00.00 a 24.00 czasu środkowoeuropejskiego w dniach ustawowo wolnych od pracy w danym roku, z zastrzeżeniem publikacji tej decyzji do dnia 1 grudnia roku poprzedniego.

4. Jeżeli przedstawiciel rachunku podejrzewa, że dany przekaz zainicjowano w sposób nielegalny, najpóźniej dwie godziny przed upływem odroczenia przewidzianego w ust. 3 może zwrócić się do krajowego administratora z wnioskiem o anulowanie przekazu w jego imieniu, zanim zostanie przesłane powiadomienie o przekazie w celu finalizacji. Bezzwłocznie po złożeniu tego wniosku posiadacz rachunku zgłasza podejrzenie oszustwa właściwemu krajowemu organowi ścigania. Zgłoszenie to przekazuje się w ciągu 7 dni krajowemu administratorowi.

5. W momencie inicjacji zgodnie z ust. 1 i 2 zostaje przesłane powiadomienie do wszystkich przedstawicieli rachunku dotyczące proponowanej inicjacji przekazu.

Artykuł 32b

Charakter uprawnień i nieodwracalność transakcji

1. Uprawnienie lub jednostka Kioto jest zamiennym, niematerialnym instrumentem, który jest zbywalny na rynku.

2. Niematerialny charakter uprawnień i jednostek Kioto oznacza, że zapis w rejestrze Unii stanowi wystarczające potwierdzenie prima facie prawa własności uprawnienia lub jednostki Kioto oraz potwierdzenie wszelkich innych kwestii, które zgodnie z niniejszym rozporządzeniem są kierowane lub mogą być wprowadzane do rejestru.

3. Zamienność uprawnień i jednostek Kioto oznacza, że wszelkie obowiązki dotyczące zwrotu lub restytucji, które mogą dotyczyć uprawnienia lub jednostki Kioto zgodnie z prawem krajowym, mają zastosowanie do uprawnienia lub jednostki Kioto tego samego rodzaju. W szczególności:

a) z zastrzeżeniem przepisów art. 51 oraz procesu uzgadniania przewidzianego w art. 69 niniejszego rozporządzenia, transakcja staje się ostateczna i nieodwracalna z chwilą finalizacji transakcji zgodnie z art. 70. Nie naruszając przepisów ani środków na podstawie prawa krajowego, które mogą wiązać się z wymogiem lub nakazem przeprowadzenia nowej transakcji, żaden przepis ustawowy, wykonawczy ani żadna zasada lub praktyka dotyczące unieważnienia kontraktów i transakcji nie prowadzi do odwołania transakcji, która stała się ostateczna i nieodwracalna zgodnie z niniejszym rozporządzeniem;

b) żaden z przepisów niniejszego rozporządzenia nie uniemożliwia posiadaczowi rachunku lub osobie trzeciej wykonania jakichkolwiek praw lub roszczeń wynikających z podstawowej transakcji, na postawie których mogą oni mieć prawo do zwrotu, restytucji lub odszkodowania z tytułu transakcji sfinalizowanej w systemie, np. w przypadku oszustwa czy błędu technicznego, dopóki nie prowadzi to do wycofania, unieważnienia lub odwołania transakcji w rejestrze.

4. Nabywca i posiadacz uprawnienia lub jednostki Kioto działający w dobrej wierze nabywa prawo własności uprawnienia lub jednostki Kioto, które nie jest obciążone ewentualnymi wadami prawnymi po stronie zbywcy.

SEKCJA 1

Alokacja i wydawanie przydziałów

Artykuł 33

Tabele krajowego planu rozdziału uprawnień

1. EUTL zawiera jedną tabelę krajowego planu rozdziału uprawnień dla każdego państwa członkowskiego na okres 2008–2012. Tabele krajowego planu rozdziału uprawnień zawierają następujące informacje:

a) całkowita liczba uprawnień, które mają zostać wydane instalacjom: w pojedynczej komórce – całkowita liczba uprawnień, które zostaną wydane instalacjom na okres objęty krajowym planem rozdziału uprawnień;

b) całkowita liczba uprawnień nieprzydzielonych obecnie działającym instalacjom (rezerwa): w pojedynczej komórce – całkowita liczba uprawnień (wydanych lub nabytych), które odłożono dla nowych instalacji oraz w celu sprzedaży w drodze aukcji na okres objęty krajowym planem rozdziału uprawnień;

c) lata: w pojedynczych komórkach dla każdego roku spośród lat objętych krajowym planem rozdziału uprawnień w porządku rosnącym;

d) kod identyfikacyjny instalacji dla każdej instalacji posiadającej w danym momencie ważne zezwolenie: w pojedynczych komórkach w porządku rosnącym. Wymienione instalacje obejmują instalacje jednostronnie włączone na mocy art. 24 dyrektywy 2003/87/WE i nie obejmują jakichkolwiek instalacji wykluczonych tymczasowo na mocy art. 27 dyrektywy 2003/87/WE;

e) przydzielone uprawnienia: uprawnienia, które mają być przydzielone na określony rok dla danej instalacji, są wpisywane do komórki łączącej ten rok z komórką kodu identyfikacyjnego instalacji.

2. Tabele krajowego planu rozdziału uprawnień mają format określony w załączniku XI.

Artykuł 34

Unijna tabela rozdziału uprawnień w lotnictwie

1. EUTL zawiera jedną unijną tabelę rozdziału uprawnień w lotnictwie na rok 2012. Tabela zawiera następujące informacje:

a) całkowita liczba uprawnień na mocy rozdziału II, które mają zostać przydzielone w Unii w 2012 r.;

b) liczba uprawnień na mocy rozdziału II już przydzielonych nieodpłatnie każdemu posiadaczowi rachunku wymienionemu w tabeli;

c) liczba uprawnień na mocy rozdziału II nieprzydzielonych jeszcze przez państwa członkowskie, wymienionych oddzielnie dla każdego państwa członkowskiego;

d) tożsamość odbiorców alokacji (w przypadku uprawnień przydzielonych w drodze aukcji, odbiorcą jest rachunek ustanowiony w tym celu zgodnie z rozporządzeniem Komisji (UE) nr 1193/2011 (¹⁵)).

2. Unijna tabela rozdziału uprawnień w lotnictwie ma format określony w załączniku XII.

Artykuł 35

Wprowadzenie tabeli krajowego planu rozdziału uprawnień do EUTL

1. Co najmniej na 12 miesięcy przed rozpoczęciem okresu 2008–2012 każde państwo członkowskie zgłasza Komisji swoją tabelę krajowego planu rozdziału uprawnień odpowiadającą decyzji podjętej na mocy art. 11 ust. 2 dyrektywy 2003/87/WE.

2. Jeżeli tabela krajowego planu rozdziału uprawnień jest oparta na zgłoszonym Komisji krajowym planie rozdziału uprawnień, który nie został odrzucony na mocy art. 9 ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE lub do którego Komisja przyjęła zaproponowane zmiany, Komisja poleca Centralnemu Administratorowi wprowadzenie tabeli krajowego planu rozdziału uprawnień do EUTL.

Artykuł 36

Wprowadzenie decyzji o przydzieleniu uprawnień do tabeli unijnego planu rozdziału uprawnień w lotnictwie

Jeżeli decyzje o przydzieleniu uprawnień na mocy rozdziału II podjęte przez państwa członkowskie na mocy art. 3e ust. 4 dyrektywy 2003/87/WE na rok 2012 są zgodne z dyrektywą 2003/87/WE, Komisja poleca Centralnemu Administratorowi wprowadzenie decyzji o rozdziale do tabeli unijnego planu rozdziału uprawnień w lotnictwie w EUTL.

Artykuł 37

Korekty tabeli krajowych planów rozdziału uprawnień

1. Krajowy administrator dokonuje korekty tabeli krajowych planów rozdziału uprawnień w EUTL na okres 2008–2012 bez uprzedniego powiadomienia Komisji, jeżeli:

a) nowa instalacja otrzymała przydział;

b) państwo członkowskie uzupełniło rezerwę poprzez nabycie uprawnień;

c) zezwolenie instalacji wygasło i wszelkie przydziały niedostarczone jeszcze na jej rachunek zostały przeniesione do rezerwy;

d) instalację podzielono na dwie lub więcej instalacji;

e) dwie lub więcej instalacji zostało połączonych w jedną.

Korekty te nie zmieniają całkowitej liczby wydanych uprawnień określonej w tabeli krajowego planu rozdziału.

2. Państwo członkowskie powiadamia Komisję z wyprzedzeniem o wszelkich korektach krajowego planu rozdziału uprawnień innych niż te, o których mowa w ust. 1, wraz z odpowiednimi korektami tabeli krajowego planu rozdziału uprawnień. Jeżeli korekta tabeli krajowego planu rozdziału uprawnień jest oparta na zgłoszonym Komisji krajowym planie rozdziału uprawnień, który nie został odrzucony na podstawie art. 9 ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE lub do którego Komisja przyjęła zaproponowane zmiany, a korekta wynika z poprawienia danych, Komisja poleca Centralnemu Administratorowi wprowadzenie odpowiedniej korekty do tabeli krajowego planu rozdziału uprawnień zawartej w EUTL.

3. W następstwie jakiekolwiek korekty dokonanej zgodnie z ust. 2, która następuje po wydaniu lub przydzieleniu uprawnień i która zmniejsza całkowitą ilość uprawnień wydanych na okres 2008–2012, krajowy administrator przekazuje ilość i rodzaj uprawnień określonych przez rejestr Unii do unijnego rachunku usunięcia uprawnień za stosowny okres.

Artykuł 38

Korekty tabeli unijnego planu rozdziału uprawnień w lotnictwie

1. Krajowy administrator może dokonywać odpowiednich korekt unijnej tabeli rozdziału uprawnień w lotnictwie w EUTL bez uprzedniego powiadomienia Komisji, jeżeli:

a) nowy operator statków powietrznych rozpoczął działalność;

b) organizator aukcji otrzymał uprawnienia na mocy rozdziału II w celu sprzedaży w drodze aukcji;

c) operatora statków powietrznych podzielono na dwóch lub więcej operatorów;

d) dwóch lub więcej operatorów statków powietrznych zostało połączonych w jednego operatora.

2. Korekty te nie zmieniają całkowitej liczby uprawnień na mocy rozdziału II określonej w unijnej tabeli rozdziału uprawnień w lotnictwie.

3. Państwo członkowskie powiadamia Komisję o wszelkich korektach innych niż określone w ust. 1 i wymaganych w celu skorygowania nadmiernego przydziału spowodowanego błędem Komisji lub państwa członkowskiego w decyzji o alokacji uprawnień na mocy rozdziału II podjętej na mocy art. 3e ust. 4 dyrektywy 2003/87/WE. Jeżeli korekta ta jest zgodna z dyrektywą 2003/87/WE, Komisja poleca Centralnemu Administratorowi skorygowanie tabeli unijnego planu rozdziału uprawnień w lotnictwie na podstawie tej decyzji i wprowadzenie jej do EUTL.

4. W następstwie jakiekolwiek korekty dokonanej zgodnie z ust. 2, która następuje po przydzieleniu uprawnień na mocy rozdziału II zgodnie z art. 41 i która zmniejsza całkowitą ilość uprawnień na mocy rozdziału II na okres 2008–2012, krajowy administrator przekazuje ilość uprawnień na mocy rozdziału II określonych przez Centralnego Administratora do unijnego rachunku usunięcia uprawnień za stosowny okres.

5. Jeżeli w połączeniu operatorów statków powietrznych biorą udział operatorzy zarządzani przez różne państwa członkowskie, korektę na mocy ust. 1 lit. d) inicjuje krajowy administrator zarządzający operatorem statków powietrznych, którego przydział ma zostać połączony z przydziałem innego operatora statków powietrznych. Przed dokonaniem korekty wymagana jest zgoda krajowego administratora zarządzającego operatorem statków powietrznych, którego przydział obejmie przydział przyłączonego operatora statków powietrznych.

Artykuł 39

Wydawanie uprawnień na mocy rozdziału III

1. Po wprowadzeniu tabeli krajowego planu rozdziału do EUTL, krajowy administrator do dnia 28 lutego pierwszego roku okresu 2008–2012:

a) przekazuje ilość jednostek AAU wydanych na okres 2008–2012 równą ilości uprawnień na mocy rozdziału III, które mają zostać wydane z rachunku posiadania strony PzK na rachunek depozytowy ETS AAU;

b) wydaje całkowitą liczbę uprawnień na mocy rozdziału III określoną w tabeli krajowego planu rozdziału uprawnień na swój krajowy rachunek posiadania uprawnień w rejestrze Unii.

2. Przed działaniem, o którym mowa w ust. 1, administratorzy rejestru PzK przekazują Centralnemu Administratorowi kod identyfikacyjny rachunku wyznaczonego jako rachunek depozytowy ETS AAU w ich rejestrze PzK.

3. Po wydaniu uprawnienia zgodnie z ust. 1 rejestr Unii nadaje każdemu uprawnieniu niepowtarzalny jednostkowy kod identyfikacyjny.

4. Państwa członkowskie bez rejestru PzK nie przeprowadzają działania określonego w ust. 1 lit. a).

Artykuł 40

Alokacja uprawnień na mocy rozdziału III

1. Z zastrzeżeniem art. 37 i 47, do dnia 28 lutego każdego roku krajowy administrator przekazuje z krajowego rachunku posiadania uprawnień na odpowiedni otwarty rachunek posiadania operatora część całkowitej ilości wydanych uprawnień na mocy rozdziału III, która została przydzielona odpowiedniej instalacji na dany rok zgodnie z odpowiednią sekcją tabeli krajowego planu rozdziału uprawnień.

2. O ile zostało to przewidziane dla instalacji w krajowym planie rozdziału uprawnień państwa członkowskiego, krajowy administrator może przekazać tę część w późniejszym terminie każdego roku.

3. Jeżeli instalacji przydzielono dodatkowe uprawnienia na mocy rozdziału III w tabeli krajowego planu rozdziału uprawnień w wyniku korekty zgodnie z art. 37, krajowy administrator przekazuje dodatkowo przydzielone uprawnienia na mocy rozdziału III na bieżący rok z krajowego rachunku posiadania uprawnień na stosowny otwarty rachunek posiadania operatora, gdy poleci mu to właściwy organ.

Artykuł 41

Alokacja uprawnień na mocy rozdziału II

1. Po wprowadzeniu unijnej tabeli rozdziału uprawnień w lotnictwie do EUTL krajowy administrator do dnia 28 lutego 2012 r. tworzy ilość uprawnień na mocy rozdziału II na każdym otwartym rachunku posiadania operatora statków powietrznych równą przydziałowi określonemu w unijnej tabeli rozdziału uprawnień w lotnictwie dla posiadacza tego rachunku na dany rok.

2. Po utworzeniu uprawnienia zgodnie z ust. 1 rejestr Unii nadaje każdemu uprawnieniu niepowtarzalny jednostkowy kod identyfikacyjny.

3. Jeżeli posiadaczowi rachunku przydzielono dodatkowe uprawnienia na mocy rozdziału II w tabeli unijnego planu rozdziału uprawnień w lotnictwie w wyniku korekty zgodnie z art. 38, krajowy administrator tworzy dodatkową ilość przydzielonych uprawnień na mocy rozdziału II na każdym otwartym rachunku posiadania operatora statków powietrznych równą dodatkowemu przydziałowi określonemu w unijnej tabeli rozdziału uprawnień w lotnictwie dla posiadacza tego rachunku na bieżący rok, gdy poleci mu to właściwy organ.

4. [31] W przypadku gdy wyłączony rachunek posiadania operatora statków powietrznych nie otrzyma uprawnień na mocy ust. 1, uprawnienia te nie zostaną utworzone na tym rachunku, jeżeli zostanie mu następnie nadany status otwarty.

Artykuł 42

Alokacja uprawnień na mocy rozdziału III po ich sprzedaży przez państwo członkowskie

W okresie 2008–2012, po sprzedaży przez państwo członkowskie uprawnień na mocy rozdziału III na okres 2008–2012 krajowy administrator przekazuje ilość uprawnień na mocy rozdziału III z krajowego rachunku posiadania uprawnień na rachunek posiadania wyznaczony przez właściwy organ, jeżeli właściwy organ wyda takie polecenie.

SEKCJA 2

Przekazywanie uprawnień i jednostek Kioto

Artykuł 43

Przekazy uprawnień przez posiadaczy rachunków

1. Z zastrzeżeniem przepisów ust. 2 na wniosek posiadacza rachunku rejestr Unii przekazuje uprawnienia znajdujące się na jego rachunku w rejestrze Unii na inny rachunek w rejestrze Unii, chyba że taki przekaz jest niemożliwy ze względu na status rachunku inicjującego lub rodzaj uprawnień, które mogą znajdować się na rachunku przyjmującym zgodnie z art. 8 ust. 3.

2. Od dnia 30 czerwca 2012 r. rachunki posiadania operatora, rachunki posiadania operatora statków powietrznych, osobiste rachunki posiadania i platformy obrotu mogą przekazywać uprawnienia wyłącznie na rachunek ujęty w wykazie bezpiecznych rachunków ustanowionego zgodnie z art. 21a.

Artykuł 44

Przekazy jednostek Kioto przez posiadaczy rachunków

1. Z zastrzeżeniem przepisów ust. 2 na wniosek posiadacza rachunku rejestr Unii przekazuje jednostki Kioto znajdujące się na jego rachunku w rejestrze Unii na inny rachunek w rejestrze Unii lub w rejestrze PzK, chyba że taki przekaz jest niemożliwy ze względu na status rachunku inicjującego lub rodzaj jednostek Kioto, które mogą znajdować się na rachunku przyjmującym zgodnie z art. 8 ust. 3.

2. Od dnia 30 czerwca 2012 r. rachunki posiadania operatora, rachunki posiadania operatora statków powietrznych, osobiste rachunki posiadania i platformy obrotu mogą przekazywać jednostki Kioto wyłącznie na rachunek ujęty w wykazie bezpiecznych rachunków ustanowionego zgodnie z art. 21a.

Artykuł 45

Minimalne utrzymywanie uprawnień na mocy rozdziału III na rachunkach posiadania w rejestrze Unii zarządzanych przez jedno państwo członkowskie

1. EUTL odrzuca proponowany przekaz, jeżeli w wyniku proponowanego przekazu uprawnień przez posiadacza rachunku zgodnie z art. 43 całkowita ilość uprawnień na mocy rozdziału III na okres 2008–2012 znajdujących się na wszystkich rachunkach rejestru Unii zarządzanych przez krajowego administratora danego państwa członkowskiego spadłaby poniżej ilości jednostek Kioto, która musi być utrzymana w rejestrze PzK tego państwa członkowskiego na mocy decyzji 11/CMP.1 jako rezerwa na okres zobowiązania, zmniejszonej o ilość jednostek Kioto znajdujących się obecnie w rejestrze PzK tego państwa członkowskiego poza rachunkiem depozytowym ETS AAU i rachunkiem anulowania.

2. EUTL odrzuca proponowany przekaz, jeżeli w wyniku proponowanego przekazu uprawnień przez posiadacza rachunku zgodnie z art. 43 całkowita ilość uprawnień na mocy rozdziału III na okres 2008–2012 znajdujących się na wszystkich rachunkach rejestru Unii zarządzanych przez krajowych administratorów piętnastu najstarszych państw członkowskich spadłaby poniżej ilości jednostek Kioto, która musi być utrzymana w rejestrach PzK tych państw członkowskich na mocy decyzji 11/CMP.1 jako rezerwa na okres zobowiązania Unii Europejskiej, zmniejszonej o ilość jednostek Kioto znajdujących się obecnie w rejestrach PzK tych państw członkowskich poza rachunkami depozytowymi ETS AAU i rachunkami anulowania.

SEKCJA 3

Umarzanie uprawnień, ERU i CER

Artykuł 46

Umarzanie uprawnień

1. Operator lub operator statków powietrznych umarza uprawnienia na okres 2008–2012 poprzez złożenie wniosku do rejestru Unii o:

a) przesunięcie określonej liczby uprawnień za okres 2008–2012 z właściwego rachunku posiadania operatora lub operatora statków powietrznych na unijny rachunek usunięcia;

b) zapisanie liczby i rodzaju przekazanych uprawnień umorzonych dla emisji z instalacji operatora lub emisji operatora statków powietrznych w bieżącym okresie.

2. Uprawnienia na mocy rozdziału II mogą umarzać tylko operatorzy statków powietrznych.

3. Uprawnienie, które zostało już umorzone, nie może zostać umorzone ponownie.

Artykuł 47

Umorzenie uprawnień na polecenie właściwego organu

Na polecenie właściwego organu krajowy administrator umarza część lub całość całkowitej ilości wydanych uprawnień, która została przydzielona instalacji lub operatorowi statków powietrznych na określony rok, przez zapisanie liczby umorzonych uprawnień dla tej instalacji lub operatora statków powietrznych w bieżącym okresie.

Artykuł 48

Umarzanie jednostek CER i ERU

1. Umorzenie przez operatora jednostek CER i ERU zgodnie z art. 11a dyrektywy 2003/87/WE odbywa się poprzez złożenie przez operatora wniosku do rejestru Unii o:

a) przesunięcie określonej liczby jednostek CER lub ERU za okres 2008–2012 z właściwego rachunku posiadania operatora na:

(i) rachunek posiadania strony PzK zarządzającego państwa członkowskiego, w przypadku rachunków zarządzanych przez państwa członkowskie z rejestrem PzK;

(ii) rachunek anulowania w rejestrze Unii, w przypadku rachunków zarządzanych przez państwa członkowskie bez rejestru PzK;

b) zapisanie liczby przekazanych jednostek CER i ERU umorzonych dla emisji z instalacji operatora w bieżącym okresie.

2. Umorzenie przez operatora statków powietrznych jednostek CER i ERU zgodnie z art. 11a dyrektywy 2003/87/WE odbywa się poprzez złożenie przez operatora statków powietrznych wniosku do rejestru Unii o:

a) przesunięcie określonej liczby jednostek CER lub ERU za okres 2008–2012 z właściwego rachunku posiadania operatora statków powietrznych na rachunek umarzania jednostek Kioto dla sektora lotniczego w rejestrze Unii;

b) zapisanie liczby przekazanych jednostek CER i ERU umorzonych dla emisji operatora statków powietrznych w bieżącym okresie.

3. Rejestr Unii zezwala na umorzenie jednostek CER i ERU jedynie do:

a) maksymalnej ilości określonej przez krajowego administratora rachunku posiadania operatora, w przypadku operatorów;

b) 15 % ilości uprawnień, która musi zostać umorzona zgodnie z art. 12 ust. 2a dyrektywy 2003/87/WE na 2012 r., w przypadku operatorów statków powietrznych.

4. Rejestr Unii odrzuca wszelkie wnioski dotyczące umorzenia jednostek CER i ERU, które spowodowałyby przekroczenie maksymalnej ilości jednostek CER i ERU, które operatorzy państwa członkowskiego mogą umorzyć zgodnie z krajowym planem rozdziału tego państwa członkowskiego.

5. Rejestr Unii odrzuca wszelkie wnioski dotyczące umorzenia jednostek CER i ERU objęte zakazem stosowania w ETS zgodnie z art. 11a dyrektywy 2003/87/WE.

6. Jednostka CER lub ERU, która została już umorzona, nie może zostać umorzona ponownie ani przekazana na rachunek posiadania operatora lub osobisty rachunek posiadania w EU ETS.

7. Rejestr Unii prowadzi zautomatyzowane procesy w celu dopilnowania, aby posiadacze rachunków nie mogli umorzyć jednostek na nieprawidłowe rachunki na mocy art. 46 i 48.

SEKCJA 4

Usuwanie uprawnień i anulowanie jednostek Kioto

Artykuł 49

Usuwanie uprawnień

1. Rejestr Unii realizuje każdy wniosek otrzymany od posiadacza rachunku zgodnie z art. 12 ust. 4 dyrektywy 2003/87/WE w celu usunięcia uprawnień znajdujących na rachunkach posiadacza rachunku poprzez:

a) przekazanie określonej liczby uprawnień z właściwego rachunku na unijny rachunek usunięcia uprawnień; oraz

b) zapisanie ilości przekazanych uprawnień jako uprawnień usuniętych za bieżący rok.

2. Uprawnień usuniętych nie zapisuje się jako umorzone dla żadnego rodzaju emisji.

3. Rejestr Unii odrzuca wniosek o usunięcie uprawnień, jeżeli został on zainicjowany przez rachunek zarządzany przez państwo członkowskie bez rejestru PzK, w przypadku gdy usunięcie prowadziłoby do sytuacji, gdzie minimalna zdeponowana ilość obliczona dla tego państwa członkowskiego zgodnie z art. 52 jest niższa od ilości wejściowej obliczonej dla tego państwa członkowskiego zgodnie z art. 53.

Artykuł 50

Anulowanie jednostek Kioto

Rejestr Unii realizuje każdy wniosek otrzymany od posiadacza rachunku zgodnie z art. 12 ust. 4 dyrektywy 2003/87/WE w celu anulowania jednostek Kioto znajdujących się na rachunkach posiadacza rachunku poprzez przekazanie określonego rodzaju i określonej liczby jednostek Kioto z odnośnego rachunku na rachunek anulowania administratora rachunku w rejestrze PzK lub na rachunek anulowania w rejestrze Unii.

SEKCJA 5

Wycofanie transakcji

Artykuł 51

Wycofanie ukończonych procesów, które zostały błędnie zainicjowane

1. Jeżeli posiadacz rachunku lub administrator rejestru działający w imieniu posiadacza rachunku w sposób niezamierzony lub omyłkowy zainicjował jedną z transakcji wymienionych w ust. 2, może on złożyć swemu administratorowi rejestru pisemny wniosek wycofanie tej ukończonej transakcji. Wniosek jest należycie podpisany przez upoważnionego przedstawiciela lub upoważnionych przedstawicieli posiadacza rachunku, upoważnionych do inicjowania rodzaju transakcji, która ma zostać wycofana, i jest wysłany w ciągu pięciu dni roboczych od dnia ukończenia procesu. Wniosek zawiera oświadczenie wskazujące na omyłkowe lub niezamierzone zainicjowanie transakcji.

2. Posiadacze rachunku mogą złożyć wniosek o wycofanie następujących transakcji:

a) alokacja uprawnień na mocy rozdziału III;

b) alokacja uprawnień na mocy rozdziału II;

c) umarzanie uprawnień;

d) umarzanie jednostek CER i ERU;

e) usuwanie uprawnień;

f) anulowanie jednostek Kioto.

3. Jeżeli administrator rachunku ustali, że wniosek spełnia warunki na mocy ust. 1 i zgadza się z wnioskiem, może on złożyć wniosek o wycofanie transakcji w rejestrze Unii.

4. Rejestr Unii akceptuje wniosek o wycofanie, blokuje jednostki, które mają zostać przekazane w ramach wycofania, i przekazuje wniosek Centralnemu Administratorowi, pod warunkiem spełnienia następujących warunków:

a) transakcja, która ma zostać wycofana, została zakończona nie wcześniej niż 30 dni roboczych przed złożeniem przez administratora rachunku wniosku zgodnie z ust. 3, z wyjątkiem przydziału uprawnień zgodnie z rozdziałem III oraz przydziału uprawnień zgodnie z rozdziałem II;

b) w wyniku wycofania żaden operator nie znajdzie się w sytuacji niezgodności za rok poprzedni;

c) rachunek, na który ma zostać przekazana wycofana transakcja, nadal posiada ilość jednostek rodzaju, którego dotyczy transakcja;

d) dla transakcji, która ma zostać wycofana, nie nastąpiło jeszcze odjęcie zgodnie z art. 52 od minimalnej zdeponowanej ilości, dokonywane na podstawie transakcji, która ma zostać wycofana;

e) alokacji uprawnień na mocy rozdziału III, które mają być wycofane, dokonano po dacie wygaśnięcia zezwolenia instalacji.

5. Centralny Administrator zatwierdza wniosek w ciągu 10 dni roboczych. Jeżeli transakcja, która ma zostać wycofana, obejmuje przekaz jednostek Kioto z jednego rejestru PzK do innego rejestru PzK, zatwierdzenie wydaje się wyłącznie, jeżeli administrator ITL wyraził zgodę na wycofanie transakcji w ITL.

6. Rejestr Unii może zakończyć wycofanie z wykorzystaniem różnych jednostek tego samego rodzaju, które znajdują się na rachunku, na który ma zostać przekazana wycofana transakcja.

SEKCJA 6

Mechanizmy księgowania

Artykuł 52

Minimalna zdeponowana ilość na rachunku depozytowym ETS AAU

1. EUTL zapisuje minimalną zdeponowaną ilość dla każdego państwa członkowskiego. W przypadku państw członkowskich z rejestrem PzK EUTL zapobiega przekazom jednostek Kioto z ich rachunków depozytowych ETS AAU, w wyniku których ilość jednostek Kioto na rachunku depozytowym ETS AAU wyniosłaby poniżej minimalnej zdeponowanej ilości. W przypadku państw członkowskich bez rejestru PzK, minimalna zdeponowana ilość stanowi wartość stosowaną w procesie rozliczenia.

2. EUTL dodaje do minimalnej zdeponowanej ilości określoną ilość jednostek po wydaniu uprawnień na mocy rozdziału III zgodnie z art. 39, przy czym ilość ta jest równa ilości wydanych uprawnień na mocy rozdziału III.

3. EUTL odejmuje z minimalnej zdeponowanej ilości określoną ilość jednostek natychmiast po:

a) przekazaniu uprawnień na mocy rozdziału III na unijny rachunek usunięcia uprawnień w wyniku korekty w dół uprawnień na mocy rozdziału III po ich przydzieleniu zgodnie z art. 37 ust. 3, gdzie odjęta ilość jest równa ilości przekazanych uprawnień na mocy rozdziału III;

b) odłożeniu jednostek Kioto względem umorzeń uprawnień na mocy rozdziału III dokonanych przez operatorów statków powietrznych zgodnie z art. 54, gdzie odjęta ilość jest równa ilości odłożonej;

c) anulowaniu jednostek Kioto względem usunięcia uprawnień na mocy rozdziału III zgodnie z art. 55 ust. 1, gdzie odjęta ilość jest równa ilości anulowanej;

d) usunięciu uprawnień określonych w art. 55 ust. 2, gdzie odjęta ilość jest równa ilości usuniętej.

4. [32] Centralny administrator odejmuje daną ilość od minimalnej zdeponowanej ilości zapisanej w EUTL po dokonaniu transakcji rozliczeniowych zgodnie z art. 56. Odjęta ilość jest równa całkowitej ilości uprawnień na mocy rozdziału III umorzonych przez rachunki posiadania operatora zarządzane przez krajowego administratora państwa członkowskiego za okres 2008–2012, do której dodano wartość rozliczenia obliczoną zgodnie z art. 56 ust. 3.

Artykuł 53

Ilość wejściowa i wejściowy rachunek depozytowy

1. EUTL zapisuje ilość wejściową dla każdego państwa członkowskiego bez rejestru PzK.

2. EUTL dodaje ilość wejściową po przekazaniu uprawnień na mocy rozdziału III z rachunku użytkownika zarządzanego przez państwo członkowskie bez rejestru PzK na rachunek użytkownika zarządzany przez inne państwo członkowskie, zaś dodana ilość jest równa ilości przekazanych uprawnień na mocy rozdziału III.

3. EUTL odejmuje daną ilość od ilości wejściowej po przekazaniu uprawnień na mocy rozdziału III z rachunku użytkownika zarządzanego przez państwo członkowskie na rachunek użytkownika zarządzany przez państwo członkowskie bez rejestru PzK, zaś odjęta ilość jest równa ilości przekazanych uprawnień na mocy rozdziału III.

4. EUTL nie zezwala na przekaz uprawnień na mocy rozdziału III z rachunków zarządzanych przez państwo członkowskie bez rejestru PzK, w wyniku którego ilość wejściowa byłaby wyższa od ilości jednostek Kioto znajdującej się na wejściowym rachunku depozytowym tego państwa członkowskiego.

5. Do dnia 1 lipca 2013 r. lub do dnia zakończenia rozliczenia określonego w art. 56, w zależności od tego, która data jest późniejsza, EUTL nie zezwala na przekaz jednostek Kioto z wejściowego rachunku depozytowego danego państwa członkowskiego bez rejestru PzK, w wyniku którego ilość na wejściowym rachunku depozytowym tego państwa członkowskiego byłaby niższa, niż ilość wejściowa.

6. Po dniu 1 lipca 2013 r. lub po zakończeniu rozliczenia określonego w art. 56, w zależności od tego, która data jest późniejsza, Centralny Administrator zeruje ilość wejściową i opróżnia wejściowy rachunek depozytowy poprzez przekazy w następującej kolejności:

a) przekazy zgodnie z art. 54 ust. 2;

b) przekazy na rachunek depozytowy ETS AAU państwa członkowskiego obsługiwany przez rachunek wejściowy do ilości wymaganej do zapewnienia zdeponowania wszystkich uprawnień na mocy rozdziału III zgodnie z art. 57;

c) przekazy na rachunek posiadania strony PzK Unii Europejskiej do ilości równej ilości wszelkich poprzednich przekazów z tego rachunku na wejściowy rachunek depozytowy;

d) przekazy na rachunek posiadania strony PzK państwa członkowskiego obsługiwany przez wejściowy rachunek depozytowy.

Artykuł 54

Odkładanie jednostek AAU względem umarzania uprawnień na mocy rozdziału III przez operatorów statków powietrznych

1. Do dnia 5 maja 2013 r. i następnie co roku administratorzy rejestru PzK państw członkowskich z rejestrem PzK przekazują na rachunek umarzania jednostek Kioto dla sektora lotniczego w rejestrze Unii ilość jednostek AAU równą ilości uprawnień na mocy rozdziału III umorzonych przez operatorów statków powietrznych na bieżący okres zgodnie z art. 46 od dnia 1 maja poprzedniego roku do dnia 30 kwietnia bieżącego roku.

2. Do dnia 1 lipca 2013 r. lub do dnia zakończenia rozliczenia określonego w art. 56, w zależności od tego, która data jest późniejsza, Centralny Administrator przekazuje z wejściowego rachunku depozytowego państwa członkowskiego bez rejestru PzK na rachunek umarzania jednostek Kioto dla sektora lotniczego w rejestrze Unii ilość jednostek Kioto równą niższej z poniższych:

a) całkowita ilość uprawnień na mocy rozdziału III umorzonych z rachunków posiadania operatora statków powietrznych zarządzanych przez to państwo członkowskie bez rejestru PzK;

b) całkowita ilość jednostek znajdujących się na rachunku wejściowym.

Artykuł 55

Anulowanie jednostek Kioto względem usunięcia uprawnień na mocy rozdziału III

1. Do dnia 5 maja 2013 r. i następnie co roku każdy administrator rejestru PzK przekazuje ilość jednostek AAU, ERU lub CER, ale nie lCER ani tCER, na rachunek anulowania w rejestrze Unii. Przekazana ilość jest równa ilości uprawnień na mocy rozdziału III usuniętych zgodnie z art. 49 z rachunków użytkowników zarządzanych przez jego państwo członkowskie między dniem 1 maja poprzedniego roku a 30 kwietnia bieżącego roku.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1 administrator rejestru nie mam obowiązku przekazania na rachunek anulowania w rejestrze Unii ilości jednostek AAU, ERU lub CER równej ilości usuniętej, o ile spełni jeden z poniższych warunków:

a) usunięcia dokonano na rachunku zarządzanym przez państwo członkowskie bez rejestru PzK;

b) usunięcia dokonano po dniu 30 kwietnia roku następującego po ostatnim roku okresu.

Artykuł 56

Rozliczanie przekazów uprawnień

1. Po zakończeniu okresu 2008–2012, w celu zapewnienia, aby po każdym przekazie uprawnień na mocy rozdziału III między rachunkami zarządzanymi przez krajowych administratorów z różnych państw członkowskich nastąpił przekaz równoważnej ilości jednostek Kioto między rejestrami PzK, stosuje się ust. 2–4.

2. Pierwszego dnia roboczego następującego po dniu 1 czerwca 2013 r., lub w dzień po zakończeniu wszelkich zmian w minimalnych zdeponowanych ilościach związanych z korektami uprawnień w dół, określonymi w art. 52 ust. 3 lit. a), w zależności od tego, która data jest późniejsza, Centralny Administrator oblicza wartość rozliczenia dla każdego państwa członkowskiego i powiadamia krajowych administratorów.

3. W przypadku państw członkowskich z rejestrem PzK, wartość rozliczenia jest równa:

a) minimalnej zdeponowanej ilości w dniu 1 czerwca minus

b) całkowita ilość uprawnień na mocy rozdziału III umorzonych przez operatorów zarządzanych przez krajowego administratora państwa członkowskiego za okres 2008–2012.

4. W przypadku państw członkowskich bez rejestru PzK wartość rozliczenia jest równa ilości wejściowej obliczonej zgodnie z art. 53 w dniu 1 czerwca 2013 r.

5. W ciągu pięciu dni roboczych od powiadomienia, o którym mowa w ust. 2, każdy administrator rejestru PzK, którego państwo członkowskie ma dodatnią wartość rozliczenia przekazuje ilość jednostek AAU równą wartości rozliczenia na centralny rachunek rozliczeniowy ETS w rejestrze Unii. W przypadku państw członkowskich bez rejestru PzK przekazu dokonuje Centralny Administrator z wejściowego rachunku depozytowego państwa członkowskiego bez rejestru PzK.

6. W ciągu pięciu dni roboczych od zakończenia przekazów określonych w ust. 5 Centralny Administrator przekazuje ilość jednostek AAU z centralnego rachunku rozliczeniowego ETS w rejestrze Unii na rachunek posiadania strony PzK każdego państwa członkowskiego o ujemnej wartości rozliczenia, równą dodatniemu ekwiwalentowi wartości rozliczenia. W przypadku państw członkowskich bez rejestru PzK ilość ta zostaje przekazana na wejściowy rachunek depozytowy.

Artykuł 57

Deponowanie uprawnień między okresami

[33] W ciągu dziesięciu dni roboczych od ukończenia transakcji rozliczeniowych określonych w art. 56 rejestr Unii usuwa uprawnienia na mocy rozdziału II ważne na okres 2008–2012 znajdujące się na rachunkach użytkowników w rejestrze Unii i wydaje dla tych samych rachunków równoważną ilość uprawnień na mocy rozdziału II ważnych na okres 2013–2020, a także usuwa uprawnienia na mocy rozdziału III ważne na okres 2008–2012 znajdujące się na rachunkach użytkowników w rejestrze Unii i wydaje dla tych samych rachunków równoważną ilość uprawnień na mocy rozdziału III ważnych na okres 2013– 2020.

Artykuł 58

Wycofanie jednostek AAU, ERU lub CER względem krajowych emisji z lotnictwa operatorów statków powietrznych

1. Do dnia 30 września roku następującego po roku wejścia w życie niniejszego rozporządzenia Centralny Administrator przekazuje z rachunku umarzania jednostek Kioto dla sektora lotniczego w rejestrze Unii na rachunek posiadania strony każdego państwa członkowskiego ilość jednostek Kioto równą zweryfikowanym emisjom operatorów statków powietrznych w krajowym wykazie tego państwa członkowskiego na ten rok sporządzonym na mocy UNFCCC. Ilości przekazane w ten sposób składają się w miarę możliwości z jednostek AAU. Jeżeli ilość jednostek AAU na rachunku umarzania jednostek Kioto dla sektora lotniczego nie jest wystarczająca do ukończenia wszystkich przekazów, Centralny Administrator przekazuje jednostki AAU w pierwszej kolejności tym państwom członkowskim, których krajowe emisje z lotnictwa są niższe niż ilość jednostek AAU, jaką przekazały na rachunek umarzania jednostek Kioto dla sektora lotniczego zgodnie z art. 54 ust. 1.

2. Jeżeli stan rachunku umarzania jednostek Kioto dla sektora lotniczego jest niewystarczający do wykonania przekazu, o którym mowa w ust. 1, wszystkie ilości, które mają zostać przekazane, należy zmniejszyć o współczynnik równy całkowitej ilości jednostek na rachunku umarzania jednostek Kioto dla sektora lotniczego, podzielonej przez całkowitą ilość jednostek, które mają zostać przekazane.

ROZDZIAŁ VII

WYMOGI TECHNICZNE SYSTEMU REJESTRÓW

SEKCJA 1

Dostępność

Artykuł 59

[34] (skreślony).

Artykuł 60

[35] (skreślony).

SEKCJA 2

Ochrona i uwierzytelnianie

Artykuł 61

[36] (skreślony).

Artykuł 62

[37] (skreślony).

Artykuł 63

[38] (skreślony).

Artykuł 64

[39] (skreślony).

Artykuł 64a

[40] (skreślony).

Artykuł 65

[41] (skreślony).

SEKCJA 3

Automatyczne kontrole, zapisywanie i kończenie procesów

Artykuł 66

[42] (skreślony).

Artykuł 67

[43] (skreślony).

Artykuł 68

[44] (skreślony).

Artykuł 69

[45] (skreślony).

Artykuł 70

[46] (skreślony).

SEKCJA 4

Specyfikacje i zarządzanie zmianami

Artykuł 71

[47] (skreślony).

Artykuł 72

[48] (skreślony).

ROZDZIAŁ VIII

ZAPISY, SPRAWOZDANIA, POUFNOŚĆ I OPŁATY

Artykuł 73

[49] (skreślony).

Artykuł 74

[50] (skreślony).

Artykuł 75

[51] (skreślony).

Artykuł 76

[52] (skreślony).

ROZDZIAŁ IX

PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 77

[53] (skreślony).

Artykuł 78

[54] (skreślony).

Artykuł 79

[55] (skreślony).

Artykuł 80

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuły 2–76 oraz załączniki stosuje się od dnia 1 stycznia 2012 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 7 października 2010 r.