RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 37,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (¹),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Dyrektywa Rady 90/539/EWG z dnia 15 października 1990 r. w sprawie warunków zdrowotnych zwierząt, regulujących handel wewnątrzwspólnotowy i przywóz z państw trzecich drobiu i jaj wylęgowych (²) została kilkakrotnie znacząco zmieniona (³). W celu zapewnienia jasności i zrozumiałości należy tę dyrektywę ujednolicić.

(2) Drób, rozumiany jako żywe zwierzęta oraz jaja wylęgowe będące produktem zwierzęcym, zostały wpisane do wykazu produktów w załączniku I do Traktatu.

(3) W celu zapewnienia racjonalnego rozwoju produkcji drobiu, a w konsekwencji wzrostu wydajności w tym sektorze, niektóre przepisy regulujące handel wewnątrzwspólnotowy drobiu i jaj wylęgowych powinny być ustanowione na poziomie wspólnotowym.

(4) Hodowla i chów drobiu jest częścią sektora rolnego. Stanowi to źródło dochodów dla części rolników.

(5) W celu stymulowania handlu wewnatrzwspólnotowego drobiem i jajami wylęgowymi, nie powinno być różnic wśród państw członkowskich w zakresie przepisów dotyczących warunków zdrowotnych zwierząt.

(6) W celu stymulowania harmonijnego rozwoju handlu wewnatrzwspólnotowego, powinien być ustanowiony system wspólnotowy regulujący sprawy przywozu z państw trzecich.

(7) Przepisy niniejszej dyrektywy w zasadzie nie powinny dotyczyć specjalnych imprez handlowych takich jak wystawy, pokazy i konkursy.

(8) Uwzględniając istotę nowoczesnej hodowli drobiu, najlepszym sposobem promowania harmonijnego rozwoju handlu wewnatrzwspólnotowego drobiem i jajami wylęgowymi jest monitorowanie zakładów użytkowych.

(9) Należy pozostawić właściwym organom państw członkowskich zatwierdzanie zakładów, które spełniają warunki ustanowione w niniejszej dyrektywie, oraz zapewnienie spełnienia tych warunków.

(10) Rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych (rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku) (⁴) przewiduje normy handlowe dla produktów sektorów jaj i mięsa drobiowego. Rozporządzenie Komisji (WE) nr 617/2008 z dnia 27 czerwca 2008 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 w zakresie norm handlowych w odniesieniu do jaj wylęgowych i piskląt drobiu hodowlanego (⁵), ustanawia szczegółowe zasady wykonania tego rozporządzenia w zakresie norm handlowych w odniesieniu do jaj wylęgowych i piskląt drobiu hodowlanego, dotyczące w szczególności przyznania numeru identyfikacyjnego każdemu zakładowi użytkowemu i oznakowania jaj wylęgowych. Ze względów praktycznych, do celów niniejszej dyrektywy powinny być przyjęte takie same kryteria dla identyfikacji zakładów użytkowych i dla oznakowania jaj wylęgowych.

(11) Państwa członkowskie powinny wyznaczać krajowe laboratoria referencyjne i dostarczać wszelkich niezbędnych danych i aktualizacji. Państwa członkowskie powinny udostępniać te informacje pozostałym państwom członkowskim i opinii publicznej.

(12) Drób i jaja wylęgowe, aby zostać przedmiotem handlu wewnątrzwspólnotowego, powinny spełniać niektóre wymogi zdrowotne zwierząt dla uniknięcia szerzenia się chorób zakaźnych.

(13) Z tego samego powodu należy ustalić warunki transportu.

(14) Konieczne jest umożliwienie Komisji zatwierdzania niektórych dodatkowych wymogów w świetle postępu jaki zrobiło państwo członkowskie w wytępieniu niektórych chorób drobiu, pod warunkiem że te wymogi nie wykraczają w żadnym razie poza te już stosowane w danym państwie członkowskim. W tym kontekście mogłoby się okazać pożądane ustalenie statusu państw członkowskich lub ich regionów w odniesieniu do niektórych chorób mogących zaatakować drób.

(15) Chociaż wewnątrzwspólnotowe transakcje handlowe dotyczące bardzo niewielkich ilości, ze względów praktycznych nie mogą podlegać wszystkim wymogom Wspólnoty, to niektóre podstawowe zasady powinny być przestrzegane.

(16) Aby zapewnić spełnienie postawionych wymogów, warunkiem powinno być wydanie przez urzędowego lekarza weterynarii świadectwa weterynaryjnego, towarzyszącego drobiu i jajom wylęgowym, aż do ich miejsca przeznaczenia.

(17) W odniesieniu do organizacji i cyklu kontroli, które przeprowadzi państwo członkowskie miejsca przeznaczenia i środków ochronnych, które wprowadzi w życie, należy odnieść się do ogólnych zasad ustanowionych w dyrektywie Rady 90/425/EWG z dnia 26 czerwca 1990 r. dotyczącej kontroli weterynaryjnych i zootechnicznych mających zastosowanie w handlu wewnątrzwspólnotowym niektórymi żywymi zwierzętami i produktami w perspektywie wprowadzenia rynku wewnętrznego (⁶).

(18) Należy przyjąć przepisy pozwalające na przeprowadzenie kontroli przez Komisję przy współpracy z właściwymi organami państw członkowskich.

(19) Określenie przepisów wspólnotowych stosujących się do przywozu z państw trzecich wymaga sporządzenia wykazu państw trzecich lub części państw trzecich, skąd drób i jaja wylęgowe mogą być przywożone.

(20) Przy wyborze tych krajów należy przyjąć kryteria natury ogólnej takie jak: stan zdrowia drobiu i innego żywego inwentarza, organizacja i kompetencje służb weterynaryjnych oraz obowiązujące przepisy o ochronie zdrowia.

(21) Ponadto nie powinien być dopuszczony przywóz drobiu i jaj wylęgowych z krajów zainfekowanych zakaźnymi chorobami drobiu stanowiącymi ryzyko dla żywego inwentarza Wspólnoty, czy też z krajów, gdzie minął zbyt krótki okres od zniknięcia tych chorób.

(22) Ogólne warunki dotyczące przywozu z państw trzecich powinny być uzupełnione specjalnymi warunkami sporządzanymi w oparciu o sytuację zdrowotną w każdym z tych państw.

(23) Przedstawienie znormalizowanego formularza świadectwa przy dokonywaniu przywozu drobiu i jaj wylęgowych stanowi skuteczny środek sprawdzenia czy przepisy wspólnotowe są stosowane. Przepisy takie mogą zawierać specjalne warunki, które mogą różnić się w zależności od państwa trzeciego. Powinno to być wzięte pod uwagę przy sporządzaniu znormalizowanego formularza świadectwa.

(24) Biegli lekarze weterynarii Komisji powinni być odpowiedzialni za sprawdzenie czy te przepisy są respektowane w państwach trzecich.

(25) Kontrole przeprowadzane przy realizacji przywozu powinny obejmować pochodzenie i stan zdrowia drobiu i jaj wylęgowych.

(26) Państwa członkowskie, w przypadku wwozu drobiu i jaj wylęgowych na terytorium Wspólnoty i w czasie ich przewozu do miejsca przeznaczenia, powinny mieć pozwolenie na podjęcie wszelkich środków, z ubojem i usunięciem włącznie, koniecznych do celów bezpieczeństwa publicznego i zdrowia zwierząt.

(27) Stały rozwój technik chowu drobiu oznacza, że należy wprowadzać okresowe zmiany w metodach kontroli chorób drobiu.

(28) Środki konieczne do wykonania niniejszej dyrektywy powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (⁷).

(29) Niniejsza dyrektywa nie narusza zobowiązań państw członkowskich odnoszących się do terminów transpozycji do prawa krajowego i stosowania aktów określonych w załączniku VI część B,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

ROZDZIAŁ I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

1. Niniejsza dyrektywa ustanawia warunki zdrowotne zwierząt regulujące handel wewnątrzwspólnotowy i przywóz drobiu oraz jaj wylęgowych z państw trzecich.

2. Niniejszej dyrektywy nie stosuje się do drobiu przeznaczonego na wystawę, pokaz lub konkurs.

Artykuł 2

Do celów niniejszej dyrektywy „urzędowy lekarz weterynarii” i „państwo trzecie” oznaczają urzędowego lekarza weterynarii oraz państwa trzecie zgodnie z definicją zawartą w dyrektywie Rady 2004/68/WE z dnia 26 kwietnia 2004 r. ustanawiającej warunki zdrowia zwierząt regulujące przywóz do oraz tranzyt przez terytorium Wspólnoty niektórych żywych zwierząt kopytnych (⁸).

Stosuje się również następujące definicje:

1. „drób” — oznacza kury, indyki, perliczki, kaczki, [1] gęsi, przepiórki, gołębie, bażanty, kuropatwy i bezgrzebieniowce (Ratitae) chowane lub trzymane w zamknięciu w celu hodowli, produkcji mięsa lub jaj do konsumpcji lub w celu odnowy stada;

2. „jaja wylęgowe” — oznaczają jaja do inkubacji zniesione przez drób;

3. „pisklęta jednodniowe” — oznacza każdy drób poniżej 72 godzin życia, jeszcze nie karmiony; niemniej jednak, dopuszcza się karmienie kaczek piżmowych (Cairina moschata) lub ich krzyżówek;

4. „drób hodowlany” — oznacza drób do i powyżej 72 godzin życia, przeznaczony do produkowania jaj wylęgowych;

5. „drób użytkowy” — oznacza drób do i powyżej 72 godzin życia chowany w celu produkcji mięsa lub jaj do konsumpcji (lub w celu o odnowy stada);

6. „drób rzeźny” — oznacza drób kierowany bezpośrednio do rzeźni na ubój zaraz po dostawie, w każdym razie w ciągu 72 godzin;

7. „stado” — oznacza cały drób w tym samym stanie zdrowia, chowany w tych samych pomieszczeniach lub na tym samym wybiegu i stanowiący jednolitą jednostkę epidemiologiczną. W odniesieniu do drobiu chowanego w pomieszczeniach zamkniętych, terminem tym objęte są wszystkie ptaki znajdujące się w tej samej przestrzeni powietrznej;

8. „gospodarstwo” — oznacza obiekt, który może obejmować zakład — wykorzystywany w chowie lub utrzymywaniu drobiu hodowlanego lub użytkowego;

9. „zakład” — oznacza obiekt lub część obiektu, zajmujące jedno miejsce i przeznaczone do następujących zadań:

a) zakład hodowli zarodowej: zakład, który produkuje jaja wylęgowe do produkcji drobiu hodowlanego;

b) zakład hodowlany; zakład, który produkuje jaja wylęgowe do produkcji drobiu użytkowego;

c) zakład chowu:

(i) zakład chowu drobiu hodowlanego, będący zakładem chowu drobiu hodowlanego przed osiągnięciem przez niego zdolności do rozmnażania;

lub

(ii) zakład chowu drobiu użytkowego, będący zakładem chodu drobiu użytkowego znoszącego jaja, przed osiągnięciem przez niego etapu rozrodczego;

d) wylęgarnia: zakład mający na celu inkubację i wylęg jaj oraz dostarczenie piskląt jednodniowych;

10. „zatwierdzony lekarz weterynarii” — oznacza lekarza weterynarii delegowanego przez właściwe władze weterynaryjne, podległego im w zakresie kompetencji, do przeprowadzenia w poszczególnych gospodarstwach kontroli przewidzianych w niniejszej dyrektywie;

11. „zatwierdzone laboratorium” — oznacza laboratorium na terytorium państwa członkowskiego, zatwierdzone przez właściwe władze weterynaryjne i podległe im w zakresie kompetencji, do celów przeprowadzania badań diagnostycznych przewidzianych w niniejszej dyrektywie;

12. „kontrola zdrowia” — oznacza wizytę urzędowego lekarza weterynarii lub zatwierdzonego lekarza weterynarii w celu przeprowadzenia kontroli stanu zdrowia drobiu w danym gospodarstwie;

13. „choroby podlegające obowiązkowi zgłoszenia” — oznacza choroby wymienione w załączniku V;

14. „ognisko choroby” (ognisko zakaźne) — oznacza ognisko zgodnie z definicją zawartą w dyrektywie Rady 82/894/EWG z dnia 21 grudnia 1982 r. w sprawie zgłaszania chorób zwierząt we Wspólnocie (⁹);

15. „stacja kwarantanny” — oznacza obiekty, gdzie trzymany jest drób w całkowitej izolacji i z dala od bezpośredniego lub pośredniego kontaktu z innym drobiem, tak by umożliwić długotrwałą obserwację i badania w zakresie chorób wymienionych w załączniku V;

16. „ubój sanitarny” — oznacza zniszczenie, pod warunkiem podjęcia wszystkich niezbędnych zabezpieczeń zdrowotnych z dezynfekcją włącznie, całego drobiu i produktów drobiowych zakażonych lub podejrzanych o zakażenie.

ROZDZIAŁ II

PRZEPISY HANDLU WEWNĄTRZWSPÓLNOTOWEGO

Artykuł 3

1. Państwa członkowskie przedkładają Komisji do dnia 1 lipca 1991 r. plan opisujący krajowe środki zapewniające wykonanie przepisów załącznika II dotyczących zatwierdzania zakładów do wewnątrzwspólnotowego handlu drobiem i jajami wylęgowymi.

Komisja bada te plany. Zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 33 ust. 2, plany mogą zostać zatwierdzone lub przed zatwierdzeniem mogą zostać do nich wprowadzone poprawki i uzupełnienia.

2. Zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 33 ust. 2, w planie, który został zatwierdzony zgodnie z ust. 1 akapit drugi niniejszego artykułu, poprawki lub uzupełnienia mogą być:

a) zatwierdzone na wniosek zainteresowanego państwa członkowskiego, w celu uwzględnienia zmian zachodzących w danym państwie członkowskim, lub

b) wymagane, w celu uwzględnienia postępu w metodach zapobiegania i kontroli chorób.

Artykuł 4

Każde państwo członkowskie wyznacza krajowe laboratorium referencyjne odpowiedzialne za koordynację metod diagnostycznych przewidzianych w niniejszej dyrektywie i za ich stosowanie przez zatwierdzone laboratoria znajdujące się na jego terytorium.

Każde państwo członkowskie udostępnia informacje o swym krajowym laboratorium referencyjnym oraz o wszelkich późniejszych zmianach innym państwom członkowskim oraz opinii publicznej.

Szczegółowe zasady jednolitego stosowania niniejszego artykułu mogą być przyjęte zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 33 ust. 2.

Artykuł 5

W celu dopuszczenia do obrotu na terytorium Wspólnoty:

a) jaja wylęgowe, pisklęta jednodniowe, drób hodowlany i drób użytkowy spełniają warunki ustanowione w art. 6, 15, 18 i 20 oraz wszelkie warunki ustanowione na podstawie art. 16 i 17.

Ponadto:

(i) jaja wylęgowe spełniają warunki ustanowione w art. 8;

(ii) pisklęta jednodniowe spełniają warunki ustanowione w art. 9;

(iii) drób hodowlany oraz drób użytkowy spełnia warunki ustanowione w art. 10;

b) drób rzeźny spełnia warunki określone w art. 11, 15, 18 i 20 oraz warunki ustanowione na podstawie art. 16 i 17;

c) drób (w tym pisklęta jednodniowe) przeznaczony do odnowy stada spełnia warunki określone w art. 12, 15, 18 i 20 oraz warunki ustanowione na podstawie art. 16 i 17;

d) w odniesieniu do salmonelli, drób z przeznaczeniem do Finlandii i Szwecji spełnia warunki ustanowione na podstawie art. 13.

Artykuł 6

Jaja wylęgowe, pisklęta jednodniowe, drób hodowlany i drób użytkowy pochodzą z:

a) zakładów spełniających następujące wymogi:

(i) są zatwierdzone i zaopatrzone przez właściwy organ w numer identyfikacyjny, zgodnie z przepisami określonymi w załączniku II rozdział I;

(ii) nie mogą być w czasie przesyłki przedmiotem jakichkolwiek ograniczeń zdrowotnych mających zastosowanie do drobiu;

(iii) nie mogą znajdować się na obszarze, który zgodnie z ustawodawstwem wspólnotowym jest objęty środkami restrykcyjnymi ze względu na stan zdrowia zwierząt, w wyniku wystąpienia choroby, na którą podatny jest drób;

b) stada, które w chwili wysyłki nie wykazuje objawów klinicznych ani nie budzi podejrzenia co do występowania choroby zakaźnej drobiu.

Artykuł 7

Każde państwo członkowskie sporządza i aktualizuje wykaz zakładów zatwierdzonych zgodnie z art. 6 lit. a) ppkt (i) oraz ich numerów identyfikacyjnych i udostępnia go innym państwom członkowskim oraz opinii publicznej.

Szczegółowe zasady jednolitego stosowania niniejszego artykułu mogą być przyjęte zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 33 ust. 2.

Artykuł 8

1. W momencie wysyłki jaja wylęgowe:

a) pochodzą ze stad, które:

(i) przez ponad 6 tygodni były trzymane w jednym lub więcej zakładów Wspólnoty, o których mowa w art. 6 lit a) ppkt (i);

(ii) jeśli zostały zaszczepione, szczepienie wykonano zgodnie z warunkami szczepienia z załączniku III;

(iii) oraz które:

— podlegały badaniu zdrowotnemu zwierząt przeprowadzonemu przez urzędowego lekarza weterynarii lub zatwierdzonego lekarza weterynarii w ciągu 72 godzin poprzedzających wysyłkę, a w trakcie badania nie wykazywały klinicznych objawów ani nie wzbudziły podejrzenia o chorobę zakaźną, albo

— zostały poddane comiesięcznemu badaniu zdrowotnemu w trakcie wizyty urzędowego lekarza weterynarii lub zatwierdzonego lekarza weterynarii, przy czym ostatnia wizyta winna odbyć się w ciągu 31 dni do wysyłki. W przypadku wyboru niniejszej opcji, konieczne jest także zbadanie przez urzędowego lekarza weterynarii lub zatwierdzonego lekarza weterynarii zapisów dotyczących stanu zdrowia stada i ocena bieżącego stanu zdrowia na podstawie aktualnych informacji, udzielonych przez osobę odpowiadającą za stado, w ciągu 72 godzin poprzedzających wysyłkę. Jeżeli zapis lub inne informacje dają podstawę do podejrzeń o chorobę, przeprowadza się badanie stanu zdrowotnego zwierząt w stadzie przez urzędowego lekarza weterynarii lub zatwierdzonego lekarza weterynarii, mającego wykluczyć możliwość występowania zakaźnej choroby drobiu;

b) są oznakowane zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 617/2008;

c) zostały zdezynfekowane zgodnie z instrukcjami urzędowego lekarza weterynarii.

2. Jeśli do wystąpienia zakaźnej choroby drobiu, która może być przenoszona przez jaja, doszło w stadzie, z którego dostarczono jaj wylęgowych w okresie ich inkubacji, powiadamia się o tym fakcie zainteresowaną wylęgarnię oraz organ lub organy odpowiedzialne za daną wylęgarnię i stado pochodzenia.

Artykuł 9

Pisklęta jednodniowe:

a) wylęgły się z jaj wylęgowych spełniających wymogi art. 6 i 8;

b) spełniają warunki szczepienia z załącznika III, jeśli zostały zaszczepione;

c) w czasie przesyłki nie wzbudzają podejrzeń o chorobę zgodnie z załącznikiem II rozdział II część B pkt 2 lit. g) i h).

Artykuł 10

W czasie przesyłki, drób hodowlany i drób użytkowy:

a) był trzymany od wylęgu lub przez ponad 6 tygodni w jednym lub więcej zakładów Wspólnoty, o których mowa w art. 6 lit. a) ppkt (i);

b) spełnia warunki szczepienia z załącznika III, jeśli został zaszczepiony;

c) poddany został badaniu zdrowotnemu przez urzędowego lekarza weterynarii lub zatwierdzonego lekarza weterynarii w ciągu 48 godzin poprzedzających przesyłkę, oraz nie wykazywał w momencie badania objawów klinicznych ani nie wzbudzał podejrzenia o chorobę zakaźną drobiu.

Artykuł 11

W momencie przesyłki, drób rzeźny pochodzi z gospodarstwa:

a) w którym był trzymany od wylęgu lub przez ponad 21 dni;

b) które nie jest przedmiotem ograniczeń zdrowotnych mających zastosowanie do drobiu;

c) w którym badanie zdrowia stada, z którego ma pochodzić drób rzeźny, przeprowadzone przez urzędowego lekarza weterynarii lub zatwierdzonego lekarza weterynarii w ciągu pięciu dni poprzedzających przesyłkę, nie ujawniło żadnych objawów klinicznych ani podejrzeń o zakaźną chorobę drobiu w tym stadzie;

d) które nie znajduje się na obszarze, który zgodnie z ustawodawstwem wspólnotowym jest objęty środkami restrykcyjnymi ze względu na stan zdrowia zwierząt, w wyniku wystąpienia choroby, na którą podatny jest drób.

Artykuł 12

1. W chwili przesyłki drób powyżej 72 godzin życia, przeznaczony do odnowy stada, pochodzi z gospodarstwa:

a) w którym był trzymany od wylęgu lub przez okres ponad 21 dni, i w którym nie miał styczności ze świeżo przybyłym drobiem w ciągu dwóch tygodni poprzedzających przesyłkę;

b) które nie jest przedmiotem ograniczeń zdrowotnych mających zastosowanie do drobiu;

c) w którym badanie stanu zdrowia stada, z którego wybrana ma zostać partia do wysyłki, przeprowadzone przez urzędowego lekarza weterynarii lub zatwierdzonego lekarza weterynarii w ciągu 48 godzin poprzedzających wysyłkę nie ujawniło żadnych objawów klinicznych ani podejrzeń o zakaźną chorobę drobiu w tym stadzie;

d) które nie znajduje się na obszarze, który zgodnie z ustawodawstwem wspólnotowym jest objęty zakazem ze względu na stan zdrowia zwierząt, w wyniku wystąpienia choroby, na którą podatny jest drób.

2. Artykuł 6 nie ma zastosowania do drobiu określonego w ust. 1.

Artykuł 13

1. W odniesieniu do salmonelli i z uwzględnieniem typów serologicznych nie wymienionych w załączniku II rozdział III sekcja A, dostawy drobiu do uboju w Finlandii i Szwecji poddawane są badaniom mikrobiologicznym przez pobranie próbek w zakładzie pochodzenia, zgodnie z decyzją Rady 95/410/WE z dnia 22 czerwca 1995 r. ustanawiającą zasady badań mikrobiologicznych przez pobieranie próbek w zakładzie pochodzenia drobiu rzeźnego przeznaczonego dla Finlandii i Szwecji (¹⁰).

2. Zasięg badania, o którym mowa w ust. 1 i przyjęte metody określane są w świetle opinii Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności i programu operacyjnego, który Finlandia i Szwecja muszą przedłożyć Komisji.

3. Badania, o którym mowa w ust. 1, nie przeprowadza się w odniesieniu do drobiu rzeźnego z gospodarstw objętych programem uznanym za równoważny z tym, o którym mowa w ust. 2, zgodnie z procedurą określoną w art. 33 ust. 2.

Artykuł 14

1. Wymogów art. 5-11 i art. 18 nie stosuje się do wewnątrzwspólnotowego handlu drobiem i jajami wylęgowymi w odniesieniu do przesyłki zawierającej mniej niż 20 jednostek pod warunkiem że są one zgodne z ust. 2 niniejszego artykułu.

2. Drób i jaja wylęgowe określone w ust. 1, w czasie przesyłki pochodzą ze stad, które:

a) był trzymany we Wspólnocie od wylęgu lub przez co najmniej trzy miesiące;

b) w czasie przesyłki nie wykazują żadnych objawów klinicznych zakaźnej choroby drobiu;

c) spełniają warunki szczepienia z załącznika III, jeśli zostały zaszczepione;

d) nie są przedmiotem żadnych ograniczeń zdrowotnych mających zastosowanie do drobiu;

e) nie znajdują się na obszarze, który zgodnie z ustawodawstwem wspólnotowym jest objęty środkami ograniczającymi ze względu na stan zdrowia zwierząt, w wyniku wystąpienia choroby, na którą podatny jest drób.

Wszystkie ptaki z danej przesyłki, w miesiącu poprzedzającym wysyłkę, mają wynik negatywny w teście serologicznym na przeciwciała Salmonella pullorum oraz Salmonella gallinarum, zgodnie z załącznikiem II rozdział III. W przypadku jaj wylęgowych lub piskląt jednodniowych, stado, z którego pochodzą, poddawane jest w ciągu trzech miesięcy poprzedzających przesyłkę testowi serologicznemu na Salmonella pullorum oraz Salmonella gallinarum, na poziomie gwarantującym 95 % wiarygodności wykrycia infekcji z 5 % przewagą.

3. Przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do przesyłek zawierających ptactwo bezgrzebieniowe lub jaja wylęgowe ptactwa bezgrzebieniowego.

Artykuł 15

1. W przypadku przesyłek drobiu i jaj wylęgowych z państw członkowskich lub regionów państw członkowskich, które szczepią drób przeciwko rzekomemu pomorowi drobiu, do państwa członkowskiego lub regionu państwa członkowskiego, którego status został ustalony zgodnie z ust. 2, stosuje się następujące zasady:

a) jaja wylęgowe pochodzą ze stad, które są:

(i) nieszczepione, lub

(ii) szczepione z zastosowaniem szczepionki inaktywowanej, lub

(iii) szczepione z zastosowaniem szczepionki żywej, pod warunkiem że szczepienie miało miejsce co najmniej 30 dni przed zebraniem jaj wylęgowych;

b) pisklęta jednodniowe (włączając pisklęta przeznaczone do odnowy stada) nie są szczepione przeciwko rzekomemu pomorowi drobiu, oraz pochodzą z:

(i) jaj wylęgowych, które spełniają warunki lit. a), oraz

(ii) wylęgarni, gdzie stosowana praktyka zapewnia inkubację tych jaj w czasie i miejscu innym niż jaja niespełniające warunków lit. a);

c) drób hodowlany i drób użytkowy:

(i) nie jest szczepiony przeciwko rzekomemu pomorowi drobiu, oraz

(ii) był izolowany przez 14 dni przed przesyłką, albo w gospodarstwie albo w stacji kwarantanny pod nadzorem urzędowego lekarza weterynarii. W związku z tym żaden drób w gospodarstwie swego pochodzenia czy stacji kwarantanny, w stosownych przypadkach, nie może być szczepiony przeciw rzekomemu pomorowi drobiu w ciągu 21 dni poprzedzających przesyłkę i w tym czasie żaden ptak nieprzeznaczony na przesyłkę nie może przedostać się do gospodarstwa lub stacji kwarantanny; ponadto w stacjach kwarantanny nie mogą być przeprowadzane szczepienia, oraz

(iii) przeszedł z wynikiem negatywnym, w ciągu 14 dni poprzedzających przesyłkę, reprezentatywne testy serologiczne na wykrycie przeciwciał rzekomego pomoru drobiu, zgodnie ze szczegółowymi zasadami przyjętymi na podstawie procedury, o której mowa w art. 33 ust. 2;

d) drób rzeźny pochodzi ze stad, które:

(i) jeżeli nie były szczepione przeciwko rzekomemu pomorowi drobiu, spełniają wymogi lit. c) ppkt (iii);

(ii) jeżeli szczepienie miało miejsce, w ciągu 14 dni poprzedzających przesyłkę oraz na podstawie próby reprezentatywnej, przeszły test na wyizolowanie wirusa rzekomego pomoru drobiu zgodne ze szczegółowymi zasadami przyjętymi na podstawie procedury, o której mowa w art. 33 ust. 2.

2. Państwo członkowskie, region lub regiony państwa członkowskiego, zainteresowane uznaniem ich za obszar zwolniony ze szczepień przeciwko rzekomemu pomorowi drobiu, mogą przedstawić program określony w art. 16 ust. 1.

Komisja bada programy przedstawione przez państwa członkowskie. Programy te mogą zostać zatwierdzone, stosownie do kryteriów określonych w art. 16 ust. 1, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 33 ust. 2. Zgodnie z tą samą procedurą można określić wszelkie dodatkowe gwarancje o charakterze ogólnym lub szczególnym, jakie mogą być wymagane w handlu wewnątrzwspólnotowym.

Jeśli państwo członkowskie lub region państwa członkowskiego uzna, iż osiągnęło status obszaru zwolnionego ze szczepień przeciwko rzekomemu pomorowi drobiu, może wystąpić do Komisji o przyznanie statusu państwa lub regionu zwolnionego ze szczepień przeciwko rzekomemu pomorowi drobiu zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 33 ust. 2.

Przy ustalaniu statusu państwa członkowskiego lub regionu zwolnionego ze szczepień przeciwko rzekomemu pomorowi drobiu uwzględnia się dane określone w art. 17 ust. 1, w szczególności następujące kryteria:

a) w ciągu poprzednich 12 miesięcy nie wydano zezwolenia na szczepienie przeciwko rzekomemu pomorowi drobiu, z wyjątkiem obowiązkowego szczepienia gołębi pocztowych, o którym mowa w art. 17 ust. 3 dyrektywy Rady 92/66/EWG (¹¹) z dnia 14 lipca 1992 r. wprowadzającej wspólnotowe środki zwalczania rzekomego pomoru drobiu;

b) stada hodowlane poddawane były przynajmniej raz w ciągu roku kontroli serologicznej na obecność rzekomego pomoru drobiu, zgodnie ze szczegółowymi zasadami przyjętymi zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 33 ust. 2;

c) w ciągu ostatnich 12 miesięcy, w gospodarstwach nie znajdował się drób zaszczepiony przeciwko rzekomemu pomorowi drobiu, z wyjątkiem gołębi pocztowych zaszczepionych na mocy art. 17 ust. 3 dyrektywy 92/66/EWG.

3. Komisja może zawiesić status państwa lub regionu zwolnionego ze szczepień przeciwko rzekomemu pomorowi drobiu zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 33 ust. 2 w przypadku:

a) poważnej epizoocji rzekomego pomoru drobiu, której nie udaje się opanować; albo

b) zniesienia ograniczeń ustawodawczych zakazujących systematycznego uciekania się do rutynowych szczepień przeciwko rzekomemu pomorowi drobiu.

Artykuł 16

1. Jeśli państwo członkowskie stworzy lub stworzyło dobrowolny lub przymusowy program kontroli choroby, na którą podatny jest drób, może przedstawić ten program Komisji, w szczególności przedstawiając:

a) rozmieszczenie choroby na jego terytorium;

b) genezę programu z uwzględnieniem wagi choroby i ewentualnych korzyści z programu w stosunku do jego kosztów;

c) obszar geograficzny, na którym program będzie wprowadzany w życie;

d) kategorie statusowe, które mają być stosowane w stosunku do zakładów drobiowych, normy, które muszą zostać osiągnięte w każdej kategorii i zastosowane procedury badań;

e) procedury monitorowania programu;

f) działania, które zostaną podjęte, jeśli z jakichś powodów zakład traci swój status;

g) środki, które zostaną podjęte, jeśli rezultaty badań przeprowadzonych zgodnie z założeniami programu będą pozytywne.

2. Komisja zbada programy przedstawione przez państwa członkowskie. Programy mogą być zatwierdzane zgodnie z kryteriami określonymi w ust. 1, w zgodzie z procedurą, o której mowa w art. 33 ust. 2. Wszelkie dodatkowe gwarancje ogólne lub szczególne, których może wymagać handel wewnątrzwspólnotowy, mogą zostać określone zgodnie z tą samą procedurą. Takie gwarancje nie mogą wykraczać poza gwarancje wymagane przez państwo członkowskie na jego własnym terytorium.

3. Programy przedłożone przez państwa członkowskie mogą być zmienione lub uzupełnione zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 33 ust. 2. Zmiany lub uzupełnienia do programów już zatwierdzonych lub gwarancji określonych zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu, mogą zostać zatwierdzone zgodnie z tą samą procedurą.

Artykuł 17

1. Jeśli państwo członkowskie uznaje, że na jego terytorium lub części jego terytorium nie występuje jedna z chorób, na jaką podatny jest drób, przedstawi ono Komisji odpowiednie dokumenty potwierdzające, w szczególności podkreślając:

a) charakter choroby i historię jej występowania w danym państwie członkowskim;

b) wyniki testu nadzoru oparte na testach serologicznych, mikrobiologicznych lub patologicznych i fakt, że zgodnie z przepisami prawa o chorobie należy powiadomić właściwe władze;

c) okres, podczas którego przeprowadzano nadzór;

d) w miarę potrzeb, okres w którym szczepionka przeciw chorobie była zakazana i jaki był obszar geograficzny objęty tym zakazem;

e) uzgodnienia dotyczące sprawdzenia, że dany obszar nie jest zagrożony chorobą.

2. Komisja bada dokumentację przedłożoną przez państwa członkowskie. Dodatkowe gwarancje, ogólne lub szczególne, które mogą być wymagane w handlu wewnątrzwspólnotowym można określić zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 33 ust. 2. Takie gwarancje nie mogą wykraczać poza gwarancje wymagane przez państwo członkowskie na jego własnym terytorium.

3. Zainteresowane państwo członkowskie powiadamia Komisję o wszelkich zmianach w szczegółach określonych w ust. 1. Gwarancje określone zgodnie z ust. 2 mogą, po takim powiadomieniu, zostać zmienione lub wycofane zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 33 ust. 2.

Artykuł 18

1. Pisklęta jednodniowe i jaja wylęgowe są transportowane:

a) w nieużywanych, zaprojektowanych specjalnie do tego celu, opakowaniach zbiorczych jednorazowego użytku, które po zastosowaniu zostaną zniszczone; albo

b) w opakowaniach zbiorczych, które mogą zostać wykorzystane ponownie pod warunkiem uprzedniego ich wyczyszczenia i dezynfekcji.

2. Każdorazowo opakowania zbiorcze, o których mowa w ust. 1:

a) zawierają jedynie pisklęta jednodniowe lub jaja wylęgowe tych samych gatunków, kategorii i rodzaju drobiu, pochodzące z tego samego zakładu;

b) zostają opatrzone etykietą wskazującą:

(i) nazwę państwa członkowskiego oraz regionu pochodzenia;

(ii) numer identyfikacyjny zakładu pochodzenia, przewidziany w załączniku II, rozdział I pkt 2;

(iii) liczbę piskląt oraz jaj w każdym opakowaniu jednostkowym;

(iv) gatunek drobiu do jakiego należą jaja lub pisklęta.

3. Opakowania jednostkowe zawierające pisklęta jednodniowe lub jaja wylęgowe mogą być pogrupowane do transportu w odpowiednich opakowaniach zbiorczych. Na tych opakowaniach zbiorczych jest widoczny numer tak pogrupowanych opakowań jednostkowych i oznaczenia określone w ust. 2 lit. b).

4. Drób hodowlany i drób użytkowy jest transportowany w skrzynkach lub klatkach:

a) które zawierają wyłącznie drób tego samego gatunku, kategorii i rodzaju, pochodzący z tego samego zakładu;

b) są wyposażone w numer identyfikacyjny zakładu, z którego pochodzą, jak przewidziano w załączniku II rozdział I pkt 2.

5. Drób hodowlany i drób użytkowy oraz pisklęta jednodniowe są bezzwłocznie przekazywane do zakładu miejsca przeznaczenia, bez wchodzenia w kontakt z innymi ptakami, z wyjątkiem drobiu hodowlanego i drobiu użytkowego lub piskląt jednodniowych spełniających warunki ustanowione w niniejszej dyrektywie.

Drób rzeźny jest bezzwłocznie przekazywany do rzeźni miejsca przeznaczenia, bez wchodzenia w kontakt z innym drobiem, z wyjątkiem drobiu rzeźnego spełniającego warunki ustanowione w niniejszej dyrektywie.

Drób przeznaczony do odnowy stada jest bezzwłocznie przekazywany do miejsca przeznaczenia, bez wchodzenia w kontakt z innym drobiem, z wyjątkiem drobiu przeznaczonego do odnowy stada spełniającego warunki ustanowione w niniejszej dyrektywie.

6. Skrzynki, klatki i pojazdy muszą być zaprojektowane tak, aby:

a) zapobiec gubieniu ekskrementów i minimalizować straty w upierzeniu w trakcie przejazdu;

b) umożliwić kontrolę wzrokową drobiu;

c) umożliwić czyszczenie i dezynfekcję.

7. Pojazdy oraz opakowania zbiorcze, skrzynki i klatki, jeśli nie są jednorazowego użytku, przed załadunkiem i wyładunkiem są myte i dezynfekowane zgodnie z instrukcjami właściwego organu danego państwa członkowskiego.

Artykuł 19

Drób określony w art. 18 ust. 5 nie może być transportowany przez tereny zakażone grypą ptaków lub rzekomym pomorem drobiu, chyba że transport odbywa się koleją lub główną drogą.

Artykuł 20

W handlu między państwami członkowskimi, drób i jaja wylęgowe są wyposażone na czas transportu do miejsca przeznaczenia, w świadectwo weterynaryjne, które:

a) odpowiada właściwemu wzorowi przewidzianemu w załączniku IV, wypełnionemu zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 599/2004 z dnia 30 marca 2004 r. dotyczącym przyjęcia zharmonizowanego wzoru świadectwa i sprawozdania z kontroli związanych z wewnątrzwspólnotowym handlem zwierzętami i produktami pochodzenia zwierzęcego (¹²);

b) jest podpisane przez urzędowego lekarza weterynarii;

c) jest sporządzone w dniu załadunku w języku lub językach urzędowych państwa członkowskiego wysyłki i państwa członkowskiego przeznaczenia;

d) ważne jest przez pięć dni;

e) składa się z pojedynczego arkusza;

f) zwykle jest sporządzane dla jednego odbiorcy;

g) posiada pieczęć i podpis w innym kolorze niż kolor świadectwa.

Artykuł 21

Państwa członkowskie miejsca przeznaczenia, zgodnie z przepisami ogólnymi Traktatu, mogą przyznać jednemu lub więcej państwu członkowskiemu wysyłki uprawnienia ogólne lub uprawnienia ograniczone do przypadków szczególnych pozwalające na wjazd na jego terytorium transportu drobiu i jaj wylęgowych bez świadectwa przewidzianego w art. 20.

ROZDZIAŁ III

PRZEPISY DOTYCZĄCE PRZYWOZU Z PAŃSTW TRZECICH

Artykuł 22

Drób i jaja wylęgowe przywożone do Wspólnoty spełniają warunki ustanowione w art. 23-26.

Artykuł 23

1. Drób i jaja wylęgowe pochodzą z państwa trzeciego lub regionu państwa trzeciego umieszczonego w wykazie sporządzonym przez Komisję zgodnie z procedurą. o której mowa w art. 33 ust. 2. Wykaz ten może być uzupełniany lub zmieniany zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 33 ust. 3.

2. Przy podejmowaniu decyzji czy państwo trzecie lub jego część mogą być umieszczone w wykazie określonym w ust. 1, szczególna uwaga jest zwracana na:

a) stan zdrowia drobiu, innych zwierząt domowych i zwierząt dzikich w państwie trzecim, a szczególna uwaga musi być poświęcona chorobom egzotycznym zwierząt, sytuacji zdrowotnej na obszarach sąsiadujących skąd może przyjść zagrożenie zarówno dla zdrowia publicznego jak i zdrowia zwierząt w państwach członkowskich;

b) regularność i szybkość dostarczania informacji przez państwo trzecie w odniesieniu do istnienia zakaźnych chorób zwierząt na jego terytorium, w szczególności chorób z wykazu Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt;

c) przepisy danego państwa dotyczące zapobiegania i kontroli chorób zwierząt;

d) strukturę służb weterynaryjnych danego państwa i ich kompetencje;

e) organizację i wprowadzanie w życie środków zapobiegających i zwalczających choroby zakaźne zwierząt;

f) gwarancje jakie może dać państwo odnośnie do zgodności z niniejsza dyrektywą;

g) zgodność z zasadami wspólnotowymi w kwestii hormonów i odpadów.

3. Wykaz określony w ust. 1 oraz wszelkie wprowadzone do niego zmiany zostaną opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 24

1. Drób i jaja wylęgowe pochodzą z państw trzecich:

a) w których grypa ptaków oraz rzekomy pomór drobiu, określone, odpowiednio, w dyrektywie Rady 2005/94/WE z dnia 20 grudnia 2005 r. w sprawie wspólnotowych środków zwalczania grypy ptaków (¹³) i w dyrektywie 92/66/EWG, są chorobami podlegającymi z mocy prawa obowiązkowi zgłoszenia;

b) wolnych od grypy ptaków i rzekomego pomoru drobiu,

lub

takich, które pomimo iż nie są wolne od tych chorób, stosują do ich zwalczania środki, które są co najmniej równoważne środkom ustanowionym, odpowiednio, w dyrektywach 2005/94/WE i 92/66/EWG.

2. Komisja, działając zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 33 ust. 2, może podjąć decyzję o tym, na jakich warunkach przepisy ust. 1 niniejszego artykułu będą stosowane jedynie w odniesieniu do części terytorium państw trzecich.

Artykuł 25

1. Drób i jaja wylęgowe mogą być przywożone z terytorium państwa trzeciego lub części terytorium tego państwa umieszczonego w wykazie sporządzonym zgodnie z art. 23 ust. 1 tylko w przypadku gdy pochodzą ze stad, które:

a) przed przesyłką przebywały nieprzerwanie na terytorium lub części terytorium takiego kraju przez czas ustalony zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 33 ust. 2;

b) spełniają warunki zdrowotne zwierząt przyjęte zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 33 ust. 2 dla przywozu drobiu i jaj wylęgowych z danego kraju. Warunki mogą różnić się zależnie od gatunków lub kategorii drobiu.

2. Warunki zdrowotne zwierząt ustalane są na podstawie przepisów ustanowionych w rozdziale II i odpowiadających mu załącznikach. Zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 33 ust. 2, można przyznać odstępstwa w poszczególnych przypadkach, jeśli dane państwo trzecie oferuje podobne gwarancje zdrowotne zwierząt, które są, co najmniej równorzędne.

Artykuł 26

1. Drób i jaja wylęgowe wyposaża się w świadectwo zdrowia sporządzone i podpisane przez urzędowego lekarza weterynarii państwa trzeciego wywozu.

Świadectwo to:

a) jest wydane w dniu załadunku do przesyłki do państwa członkowskiego miejsca przeznaczenia;

b) jest sporządzone w języku urzędowym lub językach urzędowych państwa członkowskiego miejsca przeznaczenia;

c) jego oryginał jest dołączany do przesyłki;

d) poświadcza fakt, że drób i jaja wylęgowe spełniają wymogi niniejszej dyrektywy oraz wymogi przyjęte na mocy niniejszej dyrektywy w odniesieniu do przywozu z państw trzecich;

e) jest ważne przez pięć dni;

f) składa się z pojedynczego arkusza;

g) jest sporządzone dla jednego odbiorcy;

h) jest zaopatrzone w pieczęć i podpis w innym kolorze niż kolor świadectwa.

2. Świadectwo określone w ust. 1 musi być zgodne ze wzorem sporządzonym zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 33 ust. 2.

Artykuł 27

Kontrole przeprowadzane są na miejscu przez biegłych lekarzy weterynarii państw członkowskich i Komisji w celu zapewnienia, by wszystkie przepisy niniejszej dyrektywy były faktycznie stosowane.

Biegli państw członkowskich odpowiedzialni za te kontrole są wyznaczani przez Komisję na wniosek państw członkowskich.

Kontrole są przeprowadzane w imieniu Wspólnoty i na jej koszt.

Częstotliwość kontroli i procedura kontroli określane są zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 33 ust. 2.

Artykuł 28

1. Komisja może, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 33 ust. 3, zadecydować że przywóz z kraju trzeciego lub z jego części ma zostać ograniczony do poszczególnych gatunków, do jaj wylęgowych, do drobiu hodowlanego lub drobiu użytkowego, do drobiu rzeźnego lub do drobiu przeznaczonego do specjalnych celów.

2. Komisja może, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 33 ust. 2, ustalić, że przywożony drób, jaja wylęgowe lub drób wykluty z przywożonych jaj podlega kwarantannie lub izolacji na okres, który nie może przekroczyć dwóch miesięcy.

Artykuł 29

Niezależnie od art. 22, 24, 25 oraz 26, Komisja może, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 33 ust. 2, zezwolić, w poszczególnych przypadkach, na przywóz drobiu i jaj wylęgowych z państw trzecich, z których taki przywóz nie odpowiada przepisom art. 22, 24, 25, oraz 26. Szczegółowe zasady takiego przywozu opracowuje się w tym samym czasie zgodnie z samą procedurą. Zasady te oferują gwarancje zdrowotne zwierząt równoważne co najmniej gwarancjom zdrowotnym zwierząt oferowanym przez rozdział II, włączając obowiązkową kwarantannę i badanie na grypę ptaków, rzekomy pomór drobiu i inne odnośne choroby.

Artykuł 30

Po przybyciu do państwa członkowskiego miejsca przeznaczenia, drób rzeźny zostaje zabrany bezpośrednio i bezzwłocznie do rzeźni w celu uboju.

Bez uszczerbku dla specjalnych warunków, które mogą być przyjęte zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 33 ust. 3, właściwy organ państwa członkowskiego miejsca przeznaczenia może, na podstawie stanu zdrowia zwierząt, wyznaczyć rzeźnię, do której przekazuje się drób.

ROZDZIAŁ IV

PRZEPISY WSPÓLNE

Artykuł 31

Do celów handlu wewnątrzwspólnotowego środki ochronne przewidziane w dyrektywie Rady 89/662/EWG z dnia 11 grudnia 1989 r. dotyczącej kontroli weterynaryjnych w handlu wewnątrzwspólnotowym w perspektywie wprowadzenia rynku wewnętrznego (¹⁴) stosuje się do drobiu i jaj wylęgowych.

Artykuł 32

Zasady kontroli weterynaryjnej przewidziane w dyrektywie 90/425/EWG stosuje się do handlu wewnątrzwspólnotowego drobiem i jajami wylęgowymi.

Artykuł 33

1. Komisję wspomaga Stały Komitet ds. Łańcucha Pokarmowego i Zdrowia Zwierząt, ustanowiony na mocy art. 58 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołujące Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiające procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (¹⁵).

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu, stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE.

Okres przewidziany w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.

3. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu, stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE.

Okres przewidziany w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na 15 dni.

Artykuł 34

Zmiany w załącznikach I do V, w szczególności w celu dostosowania ich do zmian w metodach diagnozowania i zmian w ekonomicznym znaczeniu poszczególnych chorób, przyjmowane są zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 33 ust. 2.

Artykuł 35

Państwa członkowskie przekazują Komisji teksty przepisów prawa krajowego, przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 36

Dyrektywa 90/539/EWG, zmieniona aktami wymienionymi w załączniku VI część A, traci moc, bez naruszenia zobowiązań państw członkowskich odnoszących się do terminów transpozycji do prawa krajowego dyrektyw określonych w załączniku VI część B.

Odesłania do uchylonej dyrektywy należy odczytywać jako odesłania do niniejszej dyrektywy, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku VII.

Artykuł 37

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejszą dyrektywę stosuje się od dnia 1 stycznia 2010 r.

Artykuł 38

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia 30 listopada 2009 r.