KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych („rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku”) (¹), w szczególności jego art. 144 ust. 1 w związku z jego art. 4,

uwzględniając decyzję Rady 2006/333/WE z dnia 20 marca 2006 r. w sprawie zawarcia Porozumienia w formie wymiany listów pomiędzy Wspólnotą Europejską a Stanami Zjednoczonymi Ameryki zgodnie z art. XXIV: 6 i art. XXVIII Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu (GATT) 1994 dotyczącego zmiany koncesji na listach koncesyjnych Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej, Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii i Republiki Słowackiej w trakcie ich przystąpienia do Unii Europejskiej (²), w szczególności jej art. 2,

uwzględniając decyzję Rady 2007/444/WE z dnia 22 lutego 2007 r. w sprawie zawarcia umowy między Wspólnotą Europejską a rządem Kanady w sprawie zakończenia negocjacji w ramach art. XXIV ust. 6 GATT (³), w szczególności jej art. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 2375/2002 z dnia 27 grudnia 2002 r. otwierające oraz ustalające zarządzanie wspólnotowymi kontyngentami taryfowymi na pszenicę zwyczajną o jakości innej niż wysoka pochodzącą z państw trzecich i wprowadzające odstępstwo od rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 (⁴) zostało znacząco zmienione (⁵). Dla zapewnienia jasności i zrozumiałości powinno zostać skodyfikowane.

(2) W następstwie negocjacji handlowych Wspólnota zmienia warunki przy przywozie pszenicy zwyczajnej o niskiej lub średniej jakości, która jest pszenicą zwyczajną o jakości innej niż wysoka, której definicję przedstawiono w załączniku I do rozporządzenia Komisji (WE) nr 1249/96 z dnia 28 czerwca 1996 r. w sprawie zasad stosowania (należności przywozowe w sektorze zbóż) rozporządzenia Rady (EWG) nr 1766/92 (⁶), poprzez stworzenie kontyngentu przywozowego.

(3) Kontyngent przywozowy odnosi się do maksymalnej rocznej ilości 2 989 240 ton, w tym 572 000 ton w przypadku przywozu pochodzącego ze Stanów Zjednoczonych i 38 853 ton w przypadku przywozu pochodzącego z Kanady.

(4) Rozporządzenie Komisji (WE) nr 1301/2006 z dnia 31 sierpnia 2006 r. ustanawiające wspólne zasady zarządzania kontyngentami taryfowymi na przywóz produktów rolnych, podlegającymi systemowi pozwoleń na przywóz (⁷) ma zastosowanie do pozwoleń na przywóz na okresy obowiązywania kontyngentu taryfowego rozpoczynające się począwszy od dnia 1 stycznia 2007 r.

(5) Przepisy rozporządzenia (WE) nr 1301/2006 mają zastosowanie, nie naruszając dodatkowych warunków lub odstępstw, które mogą być przewidziane niniejszym rozporządzeniem.

(6) W celu zapewnienia, że przywóz pszenicy zwyczajnej objętej tymi kontyngentami taryfowymi ma charakter uporządkowany i niespekulacyjny, powinien on podlegać wydawaniu pozwoleń na przywóz.

(7) W celu zapewnienia właściwego zarządzania tymi kontyngentami należy ustanowić nieprzekraczalne terminy składania wniosków o wydanie pozwolenia oraz określić informacje, które powinny zostać zawarte we wnioskach i pozwoleniach.

(8) Uwzględniając warunki dostawy, należy wprowadzić odstępstwo dotyczące okresu ważności pozwoleń.

(9) W celu zapewnienia sprawnego zarządzania kontyngentami należy ustanowić stosunkowo wysokie zabezpieczenie na pozwolenia na przywóz, nie naruszając art. 12 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1342/2003 z dnia 28 lipca 2003 r. ustalającego specjalne szczegółowe zasady stosowania systemu pozwoleń na przywóz i wywóz zbóż i ryżu (⁸).

(10) W odniesieniu do wnioskowanych i przywożonych ilości między Komisją i państwami członkowskimi należy ustanowić szybkie, dwustronne przekazywanie informacji.

(11) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

1. W drodze odstępstwa od wspólnej taryfy celnej, należności przywozowe w odniesieniu do pszenicy zwyczajnej objętej kodem CN 1001 99 00 o jakości innej niż wysoka, której definicję przedstawiono w załączniku II do rozporządzenia Komisji (UE) nr 642/2010 (⁹), ustala się w ramach kontyngentów otwartych przez niniejsze rozporządzenie.

2. Wspólną taryfę celną stosuje się do przywozu produktów, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, w przypadku przekroczenia ilości przewidzianych w art. 2 i 3.

Artykuł 2

1. Kontyngent taryfowy w wysokości 3 073 177 ton pszenicy zwyczajnej objętej kodem CN 1001 99 00 o jakości innej niż wysoka jest otwierany dnia 1 stycznia każdego roku.

Należności przywozowe w obrębie kontyngentu taryfowego pobiera się w wysokości 12 EUR za tonę.

2. Od 2017 do 2023 r. kontyngent taryfowy na przywóz z Kanady w wysokości 100 000 ton pszenicy zwyczajnej objętej kodem CN 1001 99 00 o jakości innej niż wysoka jest otwierany dnia 1 stycznia każdego roku (numer porządkowy 09.4124).

W drodze odstępstwa od akapitu pierwszego, w odniesieniu do roku 2017 ilość kontyngentu taryfowego wynosi 27 778 ton.

Przywóz w ramach kontyngentu taryfowego jest bezcłowy.

3. Rozporządzenie Komisji (WE) nr 376/2008 (¹⁰) oraz rozporządzenia (WE) nr 1342/2003 i (WE) nr 1301/2006 mają zastosowanie, o ile przepisy niniejszego rozporządzenia nie stanowią inaczej.

Artykuł 3

1. [1] Kontyngent taryfowy, o którym mowa w art. 2 ust. 1, podzielony jest na trzy subkontyngenty:

a) subkontyngent I (numer porządkowy 09.4123): 572 000 ton dla Stanów Zjednoczonych Ameryki,

b) subkontyngent II (numer porządkowy 09.4125): 2 371 600 ton dla państw trzecich z wyjątkiem Kanady i Stanów Zjednoczonych Ameryki,

c) subkontyngent III (numer porządkowy 09.4133): 129 577 ton dla erga omnes.

2. Kiedy w trakcie roku zostanie stwierdzone, że w znacznym stopniu nie wykorzystano subkontyngentu I, Komisja może, w porozumieniu z zainteresowanym państwem trzecim, podjąć kroki mające na celu przeniesienie niewykorzystanych ilości do innych subkontyngentów, zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 229 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

3. [2] Subkontyngent II podzielony jest na cztery kwartalne podokresy o następujących datach i ilościach:

a) podokres 1: od dnia 1 stycznia do dnia 31 marca – 592 900 ton;

b) podokres 2: od dnia 1 kwietnia do dnia 30 czerwca – 592 900 ton;

c) podokres 3: od dnia 1 lipca do dnia 30 września – 592 900 ton;

d) podokres 4: od dnia 1 października do dnia 31 grudnia – 592 900 ton.

4. W przypadku wyczerpania ilości dla podokresu 1, 2 lub 3 Komisja może przewidzieć wcześniejsze otworzenie następnego podokresu zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 195 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1234/2007.

Artykuł 4

1. W drodze odstępstwa od art. 6 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1301/2006, wnioskodawca może złożyć tylko jeden wniosek o pozwolenie w odniesieniu do określonego numeru porządkowego i w danym tygodniu. W przypadku gdy wnioskodawca złoży więcej niż jeden wniosek, żaden jego wniosek nie jest rozpatrywany, a dane państwo członkowskie zatrzymuje złożone zabezpieczenie.

Wnioski o pozwolenie na przywóz składa się właściwym organom państw członkowskich co tydzień, najpóźniej w piątek do godziny 13.00 czasu obowiązującego w Brukseli.

2. W każdym wniosku o pozwolenie podana jest ilość w pełnych kilogramach, która nie może przekraczać:

– w przypadku subkontyngentu II, o którym mowa w art. 3 ust. 1, całkowitej ilości otwartej dla danego podokresu,

– w przypadku kontyngentu, o którym mowa w art. 2 ust. 2, oraz subkontyngentów I i III, o których mowa w art. 3 ust. 1, całkowitej ilości otwartej na dany rok w ramach danego kontyngentu lub subkontyngentu.

Wniosek o wydanie pozwolenia na przywóz i same pozwolenia na przywóz wskazują jeden kraj pochodzenia.

3. Najpóźniej w poniedziałek następujący po tygodniu, w którym składano wnioski o pozwolenia, przed godz. 18.00 czasu obowiązującego w Brukseli, właściwe organy przesyłają Komisji drogą elektroniczną powiadomienie o wszystkich wnioskach według numerów porządkowych, wraz z pochodzeniem produktu oraz ilością, w odniesieniu do której złożono poszczególne wnioski, włącznie z informacjami „nie dotyczy”.

4. Pozwolenia wydaje się czwartego dnia roboczego po ostatecznym terminie przesyłania powiadomienia, o którym mowa w ust. 3.

W dniu wydania pozwoleń na przywóz państwa członkowskie przekazują Komisji drogą elektroniczną informacje dotyczące wydanych pozwoleń, o których mowa w art. 11 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 1301/2006, wraz z całkowitymi ilościami, na które zostały wydane pozwolenia na przywóz.

Artykuł 5

Zgodnie z art. 22 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 376/2008 okres ważności pozwolenia liczy się od daty faktycznego wydania.

Artykuł 6

W rubryce 8 wniosku o pozwolenie na przywóz i samego pozwolenia na przywóz podaje się kraj pochodzenia produktu oraz zaznacza się krzyżykiem pole „tak”. Pozwolenia są ważne wyłącznie dla produktów pochodzących z krajów wskazanych w rubryce 8.

Artykuł 7

W drodze odstępstwa od art. 12 lit. a) i b) rozporządzenia (WE) nr 1342/2003, zabezpieczenie dla pozwolenia na przywóz przewidziane w niniejszym rozporządzeniu wynosi 30 EUR za tonę.

Artykuł 8

W ramach kontyngentu taryfowego dopuszczenie do swobodnego obrotu we Wspólnocie pszenicy zwyczajnej o jakości innej niż jakość wysoka pochodzącej z państwa trzeciego jest zależne od przedstawienia świadectwa pochodzenia wystawionego przez właściwe władze krajowe tego państwa, zgodnie z przepisami art. 47 rozporządzenia Komisji (EWG) nr 2454/93 (¹¹).

W drodze odstępstwa od akapitu pierwszego, dopuszczenie do swobodnego obrotu w Unii pszenicy zwyczajnej o jakości innej niż jakość wysoka pochodzącej z Kanady jest zależne od przedstawienia deklaracji pochodzenia. Deklarację pochodzenia umieszcza się na fakturze lub innym dokumencie handlowym, który opisuje pochodzący produkt w stopniu wystarczająco szczegółowym, by umożliwić jego identyfikację. Tekst deklaracji pochodzenia jest określony w załączniku 2 do Protokołu w sprawie reguł pochodzenia i procedur dotyczących pochodzenia załączonego do Kompleksowej umowy gospodarczo-handlowej (CETA) między Kanadą, z jednej strony, a Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z drugiej strony (¹²).

Artykuł 9

Rozporządzenie (WE) nr 2375/2002 zostaje uchylone.

Odesłania do uchylonego rozporządzenia odczytuje się jako odesłania do niniejszego rozporządzenia zgodnie z tabelą korelacji w załączniku II.

Artykuł 10

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 30 października 2008 r.