PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 133 i art. 175 ust. 1,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (¹),

po konsultacji z Komitetem Regionów,

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Rozporządzenie (WE) nr 304/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2003 r. dotyczące wywozu i przywozu niebezpiecznych chemikaliów (³) wdrożyło Konwencję rotterdamską w sprawie procedury zgody po uprzednim poinformowaniu w międzynarodowym handlu niektórymi substancjami chemicznymi i pestycydami (⁴), zwaną dalej „Konwencją”, która weszła w życie dnia 24 lutego 2004 r., i zastąpiło rozporządzenie Rady (EWG) nr 2455/92 z dnia 23 lipca 1992 r. dotyczące wywozu i przywozu niektórych niebezpiecznych chemikaliów (⁵).

(2) W wyroku z dnia 10 stycznia 2006 r. w sprawie C-1 78/03 (Komisja przeciwko Parlamentowi i Radzie) (⁶) Trybunał Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich stwierdził nieważność rozporządzenia (WE) nr 304/2003, ponieważ opierało się ono wyłącznie na art. 175 ust. 1 Traktatu, orzekając, że właściwą podstawę prawną stanowiły dwa artykuły - zarówno art. 133, jak i art. 175 ust. 1. Trybunał orzekł również, że skutki rozporządzenia zostają utrzymane do czasu przyjęcia w rozsądnym terminie nowego rozporządzenia opartego na odpowiednich podstawach prawnych. Wynika z tego również, że nie ma potrzeby powtórnego wykonywania zobowiązań już wykonanych w ramach rozporządzenia (WE) nr 304/2003.

(3) Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 304/2003 Komisja przedłożyła Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące funkcjonowania rozporządzenia (WE) nr 304/2003 w latach 2003-2005. Ogólnie procedury funkcjonują prawidłowo. Sprawozdanie wskazuje jednak na konieczność wprowadzenia pewnych niezbędnych zmian technicznych. Należy zatem włączyć te elementy do niniejszego rozporządzenia.

(4) Konwencja przyznaje Stronom uprawnienie do podejmowania działań, które w bardziej surowy sposób zapewniają ochronę zdrowia ludzkiego lub środowiska niż wymagane w Konwencji, pod warunkiem że takie działania są zgodne z jej postanowieniami i z prawem międzynarodowym. Aby nie obniżać poziomu ochrony środowiska i społeczeństw państw dokonujących przywozu zgodnie z rozporządzeniem (EWG) nr 2455/92, niezbędne i stosowne jest pójście o krok dalej niż przepisy Konwencji w niektórych aspektach.

(5) W odniesieniu do uczestnictwa Wspólnoty w Konwencji istotne jest istnienie jednego punktu kontaktowego dla współdziałania Wspólnoty z Sekretariatem oraz innymi Stronami Konwencji, jak również z innymi państwami. Komisja powinna działać jako taki punkt kontaktowy.

(6) Wywóz niebezpiecznych chemikaliów, które są zakazane lub podlegają surowym ograniczeniom we Wspólnocie, powinien dalej podlegać wspólnej procedurze powiadomienia o wywozie. Odpowiednio, niebezpieczne chemikalia, w formie substancji lub preparatów, lub zawarte w wyrobie, które są zakazane lub podlegają surowym ograniczeniom we Wspólnocie jako środki ochrony roślin, jako pozostałe formy pestycydów lub jako przemysłowe chemikalia do profesjonalnego lub ogólnego zastosowania, powinny podlegać zasadom powiadomienia o wywozie podobnym do tych stosowanych do chemikaliów, które są zakazane lub podlegają surowym ograniczeniom we Wspólnocie w ramach jednej lub obu kategorii zastosowania ustanowionych w Konwencji, a mianowicie jako pestycydy lub chemikalia przemysłowe. Dodatkowo chemikalia podlegające międzynarodowej procedurze zgody po uprzednim poinformowaniu (PIC) powinny również podlegać tym samym zasadom. Ta procedura powiadomienia o wywozie powinna mieć zastosowanie do wywozów ze Wspólnoty do wszystkich państw trzecich, bez względu na to, czy są Stronami Konwencji i czy podlegają jej procedurom. Państwa członkowskie powinny mieć prawo do nakładania opłat administracyjnych w celu pokrycia swoich kosztów wynikających z niniejszej procedury.

(7) Eksporterzy oraz importerzy powinni być zobowiązani do przekazywania informacji o ilościach chemikaliów w handlu międzynarodowym, objętych niniejszym rozporządzeniem, w celu umożliwienia monitorowania i oceny wpływu i skuteczności uzgodnień zawartych w niniejszym rozporządzeniu.

(8) Powiadomienia Sekretariatu Konwencji dotyczące podejmowanych przez Wspólnotę lub państwo członkowskie ostatecznych działań regulacyjnych, zakazujących lub nakładających surowe ograniczenia na chemikalia w celu ich włączenia do międzynarodowej procedury PIC, powinny być przedkładane przez Komisję i powinny odnosić się do przypadków spełniających odpowiednie kryteria ustanowione w Konwencji. W miarę potrzeby należy zwracać się o dodatkowe informacje w celu poparcia takiego powiadomienia.

(9) W przypadkach gdy ostateczne działania regulacyjne podejmowane przez Wspólnotę lub państwo członkowskie nie kwalifikują się, aby o nich powiadamiać, ponieważ nie spełniają odpowiednich kryteriów, informacja na ich temat powinna jednak zostać przekazana Sekretariatowi Konwencji oraz pozostałym Stronom Konwencji celem zapewnienia wymiany informacji.

(10) Niezbędne jest również zagwarantowanie, aby Wspólnota podejmowała decyzje w sprawie przywozu do Wspólnoty chemikaliów podlegających międzynarodowej procedurze PIC. Decyzje te powinny być oparte na mających zastosowanie przepisach wspólnotowych oraz uwzględniać zakazy lub surowe ograniczenia nakładane przez państwa członkowskie. W uzasadnionych przypadkach należy przedstawić propozycje zmian w przepisach wspólnotowych.

(11) Potrzebne są uzgodnienia zapewniające, by państwa członkowskie oraz eksporterzy byli świadomi decyzji państw przywozu w odniesieniu do chemikaliów, które podlegają międzynarodowej procedurze PIC, oraz by tacy eksporterzy stosowali się do tych decyzji. Ponadto, aby zapobiec niepożądanemu wywozowi, żadne chemikalia zakazane lub podlegające surowym ograniczeniom we Wspólnocie, które spełniają kryteria Konwencji lub podlegają międzynarodowej procedurze PIC, nie powinny być wywożone bez zwrócenia się do państwa przywozu i uzyskania jego wyraźnej zgody bez względu na to, czy to państwo jest Stroną Konwencji. Jednocześnie stosowne jest zwolnienie z tego obowiązku wywozu niektórych chemikaliów do krajów będących członkami Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) pod warunkiem spełnienia określonych kryteriów. Ponadto niezbędna jest procedura przewidująca tymczasową możliwość dokonywania wywozu pewnych chemikaliów w ściśle określonych warunkach, w przypadku gdy mimo wszelkich starań nie można uzyskać odpowiedzi od państwa przywozu. Należy również przewidzieć okresowy przegląd wszystkich takich przypadków oraz przypadków, w których uzyskano wyraźną zgodę.

(12) Ustanowiona przez Komisję baza danych jest ważnym narzędziem, na którym powinno się opierać stosowanie niniejszego rozporządzenia i jego kontrola.

(13) Ważne jest również, aby wszystkie wywożone chemikalia miały odpowiednie warunki i czas przechowywania, tak aby mogły być skutecznie i bezpiecznie stosowane. W odniesieniu do pestycydów, a w szczególności do pestycydów wywożonych do krajów rozwijających się, istotne jest, aby przekazana została informacja o prawidłowych warunkach magazynowania oraz aby stosowane były właściwe opakowania zbiorcze oraz rozmiar pojemników, tak aby uniknąć gromadzenia przestarzałych zapasów.

(14) Wyroby zawierające chemikalia nie wchodzą w zakres Konwencji. Niemniej jednak wydaje się właściwe, aby wyroby zawierające chemikalia, które mogą być uwolnione do środowiska przy zachowaniu pewnych warunków ich stosowania lub ich unieszkodliwiania, a które są zakazane lub podlegają surowym ograniczeniom we Wspólnocie w ramach jednej lub więcej kategorii zastosowania ustanowionych w Konwencji lub podlegają międzynarodowej procedurze PIC, podlegały również zasadom powiadomienia o wywozie. Ponadto niektóre chemikalia oraz wyroby zawierające określone chemikalia nieobjęte zakresem Konwencji, jakkolwiek dające powód do szczególnego niepokoju, nie powinny być w ogóle wywożone.

(15) Zgodnie z Konwencją informacje w sprawie przewozów tranzytowych chemikaliów podlegających międzynarodowej procedurze PIC powinny być przedstawione Stronom Konwencji żądającym tych informacji.

(16) Przepisy wspólnotowe dotyczące pakowania i etykietowania oraz pozostałych informacji dotyczących bezpieczeństwa powinny mieć zastosowanie do wszystkich chemikaliów przeznaczonych do wywozu do państw będących Stronami Konwencji oraz do państw trzecich, chyba że przepisy te stałyby w sprzeczności z jakimikolwiek szczególnymi wymaganiami tych państw, uwzględniając odpowiednie normy międzynarodowe.

(17) W celu zapewnienia skutecznej kontroli oraz skutecznego stosowania przepisów państwa członkowskie powinny wyznaczyć organy, takie jak organy celne, które powinny być odpowiedzialne za kontrolowanie przywozu i wywozu chemikaliów objętych niniejszym rozporządzeniem. Komisja oraz państwa członkowskie odgrywają kluczową rolę oraz powinny działać w sposób celowy oraz skoordynowany. Państwa członkowskie powinny przewidzieć odpowiednie kary w przypadku naruszeń. W celu ułatwienia kontroli celnej oraz zmniejszenia obciążenia administracyjnego zarówno dla eksporterów, jak i organów powinno wprowadzić się system kodów potwierdzających zgodność z przepisami, które powinny być stosowane w zgłoszeniach wywozowych. Aby wszystkim stronom dać czas na zapoznanie się z tym systemem zanim stanie się on w pełni obowiązujący, powinien zostać przewidziany krótki okres przejściowy.

(18) Wymiana informacji, wspólna odpowiedzialność oraz współpraca między Wspólnotą a państwami członkowskimi i państwami trzecimi powinny być wspierane w celu zapewnienia rzetelnego zarządzania chemikaliami, bez względu na to, czy te państwa trzecie są Stronami Konwencji. W szczególności pomoc techniczna dla krajów rozwijających się oraz krajów w okresie transformacji gospodarczej powinna być udzielana bezpośrednio przez Komisję oraz państwa członkowskie lub pośrednio przez wsparcie projektów organizacji pozarządowych, w szczególności poprzez wsparcie zmierzające do umożliwienia tym krajom wdrożenia Konwencji.

(19) Monitorowanie funkcjonowania procedur powinno odbywać się regularnie, jeżeli mają być one skuteczne. W tym celu państwa członkowskie powinny regularnie przedkładać sprawozdania Komisji, która z kolei powinna składać regularne sprawozdania Parlamentowi Europejskiemu oraz Radzie.

(20) Należy sporządzić wskazówki techniczne, aby pomóc właściwym organom, włącznie z takimi jak organy celne kontrolujące wywóz, w stosowaniu niniejszego rozporządzenia.

(21) Środki niezbędne do wykonania niniejszego rozporządzenia powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/ 468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (⁷).

(22) W szczególności Komisji należy przyznać uprawnienia w zakresie przyjmowania środków mających na celu włączanie chemikaliów do części 1 lub 2 załącznika I na podstawie ostatecznego działania regulacyjnego na poziomie wspólnotowym, środków mających na celu włączanie jakichkolwiek chemikaliów podlegających rozporządzeniu (WE) nr 850/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. dotyczącemu trwałych zanieczyszczeń organicznych (⁸) do części 1 załącznika V, środków mających na celu wprowadzenie zmian do załącznika I, w tym zmian istniejących wpisów, środków mających na celu włączenie do części 2 załącznika V chemikaliów już objętych zakazem wywozu na poziomie Wspólnoty, środków mających na celu wprowadzenie zmian do załączników II, III, IV i VI oraz środków mających na celu wprowadzenie zmian do istniejących wpisów w załączniku V. Ponieważ środki te mają ogólny zakres i mają na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia, muszą być przyjmowane zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 5a decyzji 1999/468/WE,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Cele

1. Celami niniejszego rozporządzenie są:

a) wdrożenie Konwencji rotterdamskiej w sprawie procedury zgody po uprzednim poinformowaniu w międzynarodowym handlu niektórymi substancjami chemicznymi i pestycydami, zwanej dalej „Konwencją”;

b) wspieranie wspólnej odpowiedzialności oraz współpracy w międzynarodowym przepływie niebezpiecznych chemikaliów w celu ochrony zdrowia ludzkiego oraz środowiska przed potencjalnym szkodliwym działaniem;

c) przyczynianie się do stosowania niebezpiecznych chemikaliów w sposób przyjazny dla środowiska.

Cele, o których mowa w akapicie pierwszym, osiąga się, ułatwiając wymianę informacji na temat charakterystyki takich chemikaliów, ustanawiając w ramach Wspólnoty proces decyzyjny w sprawie ich przywozu i wywozu oraz rozpowszechniając, odpowiednio, wśród Stron Konwencji i państw trzecich podjęte decyzje.

2. Poza celami, o których mowa w ust. 1, niniejsze rozporządzenie zapewnia również, że przepisy dyrektywy Rady 67/548/EWG (⁹) oraz dyrektywy 1999/45/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (¹⁰), które dotyczą klasyfikacji, pakowania i etykietowania chemikaliów niebezpiecznych dla człowieka i środowiska, gdy są one wprowadzane do obrotu we Wspólnocie, mają zastosowanie również do wszystkich takich chemikaliów w przypadku, gdy są one wywożone z państw członkowskich do Stron lub innych państw, chyba że przepisy te stałyby w sprzeczności z jakimikolwiek szczególnymi wymaganiami tych Stron lub innych państw.

Artykuł 2

Zakres

1. Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do:

a) niektórych niebezpiecznych chemikaliów, które podlegają procedurze zgody po uprzednim poinformowaniu na podstawie Konwencji, zwanej dalej „procedurą PIC”;

b) niektórych niebezpiecznych chemikaliów, które są zakazane lub podlegają surowym ograniczeniom we Wspólnocie lub w państwie członkowskim;

c) wszystkich wywożonych chemikaliów, w odniesieniu do ich klasyfikacji, opakowania oraz etykietowania.

2. Niniejsze rozporządzenie nie ma zastosowania do:

a) środków odurzających oraz substancji psychotropowych objętych rozporządzeniem Rady (EWG) nr 111/2005 z dnia 22 grudnia 2004 r. określającym zasady nadzorowania handlu prekursorami narkotyków pomiędzy Wspólnotą a państwami trzecimi (¹¹);

b) materiałów radioaktywnych oraz substancji objętych dyrektywą Rady 96/29/Euratom z dnia 13 maja 1996 r. ustanawiającą podstawowe normy bezpieczeństwa w zakresie ochrony zdrowia pracowników i ogółu społeczeństwa przed zagrożeniami wynikającymi z promieniowania jonizującego (¹²);

c) odpadów objętych dyrektywą 2006/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 kwietnia 2006 r. w sprawie odpadów (¹³) oraz dyrektywą Rady 91/689/EWG z dnia 12 grudnia 1991 r. w sprawie odpadów niebezpiecznych (¹⁴);

d) broni chemicznej objętej rozporządzeniem Rady (WE) nr 1334/2000 z dnia 22 czerwca 2000 r. ustanawiającym wspólnotowy system kontroli eksportu produktów i technologii podwójnego zastosowania (¹⁵);

e) środków spożywczych oraz dodatków do środków spożywczych objętych rozporządzeniem (WE) nr 882/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie kontroli urzędowych przeprowadzanych w celu sprawdzenia zgodności z prawem paszowym i żywnościowym oraz regułami dotyczącymi zdrowia zwierząt i dobrostanu zwierząt (¹⁶);

f) pasz objętych rozporządzeniem (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającym ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołujące Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiające procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (¹⁷), łącznie z dodatkami, nawet przetworzonymi, częściowo przetworzonymi lub nieprzetworzonymi, przeznaczonymi do doustnego karmienia zwierząt;

g) organizmów genetycznie zmodyfikowanych objętych dyrektywą 2001/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 marca 2001 r. w sprawie zamierzonego uwalniania do środowiska organizmów zmodyfikowanych genetycznie (¹⁸);

h) z zastrzeżeniem zakresu objętego art. 3 ust. 4 lit. b) niniejszego rozporządzenia, leków gotowych oraz weterynaryjnych produktów leczniczych objętych dyrektywą 2001/83/ WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi (¹⁹) oraz dyrektywą 2001/82/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 6 listopada 2001 r. w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do weterynaryjnych produktów leczniczych (²⁰);

i) chemikaliów w ilościach prawdopodobnie pozostających bez wpływu na zdrowie lub środowisko oraz w żadnym przypadku nieprzekraczających 10 kg, pod warunkiem że są one przywożone lub wywożone do celów badawczych lub analitycznych.

Artykuł 3

Definicje

Na potrzeby niniejszego rozporządzenia zastosowanie mają następujące definicje:

1) „chemikalia” oznaczają substancję zdefiniowaną w dyrektywie 67/548/EWG, zarówno samą w sobie, jak i w formie preparatu, lub preparat, wyprodukowane lub uzyskiwane w sposób naturalny, lecz niezawierające organizmów żywych, należące do jednej z poniższych kategorii:

a) pestycydów, w tym szczególnie niebezpiecznych form użytkowych pestycydów;

b) chemikaliów przemysłowych;

2) „preparat” oznacza mieszaninę lub roztwór składający się z dwóch lub więcej substancji;

3) „wyrób” oznacza produkt gotowy zawierający chemikalia, których zastosowanie w tym szczególnym produkcie zostało zakazane lub surowo ograniczone przez prawodawstwo wspólnotowe;

4) „pestycydy” oznaczają chemikalia jednej z następujących podkategorii:

a) pestycydy stosowane jako środki ochrony roślin, objęte dyrektywą Rady 91/414/EWG z dnia 15 lipca 1991 r. dotyczącą wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin (²¹);

b) pozostałe pestycydy, takie jak produkty biobójcze objęte dyrektywą 98/8/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 lutego 1998 r. dotyczącą wprowadzania do obrotu produktów biobójczych (²²) oraz takie, jak środki odkażające, środki owadobójcze oraz środki niszczące pasożyty objęte dyrektywą 2001/82/WE i dyrektywą 2001/83/WE;

5) „chemikalia przemysłowe” oznaczają chemikalia jednej z następujących podkategorii:

a) chemikalia do profesjonalnego zastosowania;

b) chemikalia do ogólnego zastosowania;

6) „chemikalia podlegające powiadomieniom o wywozie” oznaczają wszystkie chemikalia, które są zakazane lub podlegają surowym ograniczeniom we Wspólnocie w ramach jednej lub więcej kategorii lub podkategorii, oraz wszystkie chemikalia wymienione w części 1 załącznika I, które podlegają procedurze PIC;

7) „chemikalia kwalifikujące się do powiadomienia o PIC” oznaczają wszystkie chemikalia, które są zakazane lub podlegają surowym ograniczeniom we Wspólnocie lub w państwie członkowskim w ramach jednej lub więcej kategorii. Chemikalia zakazane lub podlegające surowym ograniczeniom we Wspólnocie w ramach jednej lub więcej kategorii wymienione są w części 2 załącznika I;

8) „chemikalia podlegające procedurze PIC” oznaczają wszystkie chemikalia wymienione w załączniku III do Konwencji lub w części 3 załącznika I do niniejszego rozporządzenia;

9) chemikalia zakazane” oznaczają jedno z następujących:

a) chemikalia, których każde zastosowanie w ramach jednej lub więcej kategorii lub podkategorii zostało zakazane przez ostateczne działanie regulacyjne Wspólnoty w celu ochrony zdrowia ludzkiego lub środowiska;

b) chemikalia, których nie zatwierdzono do ich pierwszego zastosowania lub które zostały wycofane przez przemysł z rynku wspólnotowego lub z dalszego rozpatrywania w procesie powiadamiania, rejestracji lub zatwierdzania oraz w przypadku, gdy istnieje dowód, że chemikalia te stwarzają zagrożenie dla ludzkiego zdrowia lub dla środowiska;

10) „chemikalia surowo ograniczone” oznaczają jedno z następujących:

a) chemikalia, dla których w celu ochrony zdrowia ludzkiego lub środowiska, praktycznie każde zastosowanie w ramach jednej lub więcej kategorii lub podkategorii zostało zakazane przez wspólnotowe ostateczne działanie regulacyjne, jakkolwiek niektóre ich zastosowania są nadal dozwolone;

b) chemikalia, których nie zatwierdzono do praktycznie żadnych zastosowań lub które zostały wycofane przez przemysł z rynku wspólnotowego lub z dalszego rozpatrywania w procesie powiadamiania, rejestracji lub zatwierdzania oraz w przypadku, gdy istnieje dowód, że chemikalia te stwarzają zagrożenie dla zdrowia ludzkiego lub dla środowiska;

11) „chemikalia zakazane lub surowo ograniczone przez państwo członkowskie” oznaczają wszystkie chemikalia, których stosowanie jest zakazane lub surowo ograniczone przez ostateczne działanie regulacyjne państwa członkowskiego;

12) „ostateczne działanie regulacyjne” oznacza akt prawny, którego celem jest zakaz lub surowe ograniczenie stosowania chemikaliów;

13) „szczególnie niebezpieczna forma użytkowa pestycydu” oznacza chemikalia przygotowane do stosowania jako pestycydy, które mają istotny wpływ na zdrowie ludzkie lub środowisko, możliwy do zaobserwowania w krótkim czasie po jedno- lub wielokrotnym narażeniu, zgodnie z warunkami zastosowania;

14) „wywóz” oznacza:

a) ostateczny lub czasowy wywóz chemikaliów spełniających warunki art. 23 ust. 2 Traktatu;

b) powrotny wywóz chemikaliów niespełniających warunków określonych w art. 23 ust. 2 Traktatu, które objęte są procedurą celną inną niż zewnętrzna procedura tranzytu wspólnotowego dla przepływu towarów przez obszar celny Wspólnoty;

15) „przywóz” oznacza fizyczne wprowadzenie na obszar celny Wspólnoty chemikaliów objętych procedurą celną inną niż zewnętrzna procedura tranzytu wspólnotowego dla przepływu towarów przez obszar celny Wspólnoty;

16) „eksporter” oznacza jedną z poniższych osób, fizyczną lub prawną:

a) osobę, w imieniu której dokonywane jest zgłoszenie dotyczące wywozu, to znaczy osobę, która w czasie, gdy zgłoszenie jest przyjmowane, ma umowę z odbiorcą w państwie będącym Stroną lub w inny państwie i jest uprawniona do decydowania o wysłaniu chemikaliów poza obszar celny Wspólnoty;

b) w przypadku gdy nie zawarto umowy wywozowej lub gdy podmiot związany umową nie działa we własnym imieniu, osobę, która jest uprawniona do decydowania o wysłaniu chemikaliów poza obszar celny Wspólnoty;

c) w przypadku gdy zgodnie z umową, na której opiera się wywóz, prawa dysponowania chemikaliami ma podmiot posiadający siedzibę poza Wspólnotą, stroną umowy mającą siedzibę we Wspólnocie;

17) „importer” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną, która w czasie przywozu na obszar celny Wspólnoty jest odbiorcą chemikaliów;

18) „Strona Konwencji” lub „Strona” oznacza państwo lub regionalną organizację integracji gospodarczej, która wyraziła zgodę na związanie się Konwencją oraz w stosunku do których Konwencja weszła w życie;

19) „inne państwo” oznacza każde państwo niebędące Stroną.

Artykuł 4

Wyznaczone organy krajowe

Każde państwo członkowskie wyznacza organ lub organy, zwane dalej „wyznaczonym organem krajowym” lub „wyznaczonymi organami krajowymi”, w celu pełnienia funkcji administracyjnych wymaganych przez niniejsze rozporządzenie, chyba że organy te zostały już wyznaczone przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia.

Komisja jest powiadamiana o takim wyznaczeniu w terminie do dnia 1 listopada 2008 r.

Artykuł 5

Udział Wspólnoty w Konwencji

1. Udział Wspólnoty w Konwencji jest objęty wspólną odpowiedzialnością Komisji i państw członkowskich, w szczególności za pomoc techniczną, wymianę informacji oraz sprawy odnoszące się do rozstrzygania sporów, uczestnictwo w organach pomocniczych i głosowanie.

2. W odniesieniu do uczestnictwa Wspólnoty w Konwencji Komisja działa jako wspólny wyznaczony organ w imieniu wszystkich wyznaczonych organów krajowych w trybie bliskiej współpracy i konsultacji z wyznaczonymi organami krajowymi państw członkowskich w zakresie funkcji administracyjnych w odniesieniu do procedury PIC i powiadomienia o wywozie.

Komisja w szczególności odpowiada za:

a) przekazywanie Stronom i innym państwom wspólnotowych powiadomień o wywozie na mocy art. 7;

b) przedkładanie Sekretariatowi Konwencji, zwanemu dalej „Sekretariatem”, powiadomień o właściwych ostatecznych działaniach regulacyjnych dotyczących chemikaliów kwalifikujących się do powiadomienia PIC na mocy art. 10;

c) przekazywanie informacji na temat innych ostatecznych działań regulacyjnych dotyczących chemikaliów niekwalifikujących się do powiadomienia PIC zgodnie z art. 11;

d) otrzymywanie informacji z Sekretariatu w ogólnym rozumieniu.

Komisja dostarcza również Sekretariatowi wspólnotowe decyzje o przywozie w odniesieniu do chemikaliów podlegających procedurze PIC na podstawie art. 12.

Ponadto Komisja koordynuje wkład Wspólnoty we wszystkie sprawy techniczne związane z poniższymi kwestiami:

a) Konwencją;

b) przygotowywaniem Konferencji Stron ustanowionej w art. 18 Konwencji;

c) Komitetem Kontroli Chemicznej ustanowionym zgodnie z art. 18 ust. 6 Konwencji;

d) innymi organami pomocniczymi.

W odpowiednich przypadkach ustanawia się sieć państw członkowskich sprawozdawców, przygotowujących dokumenty techniczne, takie jak wytyczne dla decyzji, o których mowa w art. 7 ust. 3 Konwencji.

3. Komisja oraz państwa członkowskie podejmują wszelkie konieczne inicjatywy w celu zapewnienia właściwej reprezentacji Wspólnoty w różnych organach wykonawczych Konwencji.

Artykuł 6

Chemikalia podlegające powiadomieniom o wywozie, chemikalia kwalifikujące się do powiadomienia o PIC oraz chemikalia podlegające procedurze PIC

1. Chemikalia objęte przepisami niniejszego rozporządzenia odnoszącymi się odpowiednio do powiadamiania o wywozie, powiadamiania o PIC oraz procedury PIC, wymienione są w załączniku I.

2. Chemikalia wymienione w załączniku I są przypisane do jednej lub kilku z trzech grup chemikaliów, stanowiących część 1, 2 i 3 załącznika I.

Chemikalia wymienione w części 1 załącznika I podlegają procedurze powiadomienia o wywozie, ustanowionej w art. 7, wraz z podaniem szczegółowych informacji dotyczących tożsamości substancji, kategorii lub podkategorii zastosowania objętej ograniczeniami, rodzaju ograniczeń oraz, gdzie sytuacja tego wymaga, dodatkowych informacji, w szczególności dotyczących zwolnienia z wymagań w zakresie powiadomienia o wywozie.

Chemikalia wymienione w części 2 załącznika I, poza podleganiem procedurze powiadomienia o wywozie ustanowionej w art. 7, kwalifikują się dodatkowo do procedury powiadomienia o PIC przewidzianej w art. 10, wraz ze szczegółowymi informacjami w odniesieniu do tożsamości substancji oraz kategorii zastosowania.

Chemikalia wymienione w części 3 załącznika I podlegają procedurze PIC wraz z podaniem kategorii zastosowania oraz, gdzie sytuacja tego wymaga, dodatkowych informacji w szczególności dotyczących wszystkich wymagań w zakresie powiadomienia o wywozie.

3. Wykazy, o których mowa w ust. 2, podawane są do publicznej wiadomości za pomocą środków elektronicznych.

Artykuł 7

Powiadomienia o wywozie przekazane Stronom oraz innym państwom

1. W przypadku substancji wymienionych w części 1 załącznika I lub preparatów zawierających takie substancje w stężeniu mogącym skutkować obowiązkiem etykietowania na postawie dyrektywy 1999/45/WE niezależnie od zawartości innych substancji mają zastosowanie ust. 2-8.

2. W przypadku kiedy eksporter po raz pierwszy od daty, od której zaczął podlegać niniejszemu rozporządzeniu, zamierza dokonać wywozu chemikaliów, o których mowa w ust. 1, ze Wspólnoty do Strony lub innego państwa, powiadamia on o wywozie wyznaczony organ krajowy państwa członkowskiego, w którym prowadzi działalność, nie później niż 30 dni przed dokonaniem wywozu. Następnie eksporter powiadamia wyznaczony organ krajowy o pierwszym wywozie chemikaliów w każdym roku kalendarzowym nie później niż 15 dni przed jego dokonaniem. Powiadomienie dokonywane jest zgodnie z wymaganiami wymienionymi w załączniku II.

Wyznaczony organ krajowy sprawdza zgodność informacji z załącznikiem II oraz niezwłocznie przesyła Komisji powiadomienie otrzymane od eksportera.

Komisja podejmuje wszelkie niezbędne środki w celu zapewnienia, by wyznaczony organ krajowy Strony przywozu lub odpowiedni organ innego państwa przywozu otrzymał powiadomienie nie później niż 15 dni przed pierwszym zamierzonym wywozem chemikaliów, a następnie przed pierwszym wywozem w każdym następnym roku kalendarzowym. Powyższe stosuje się bez względu na spodziewane zastosowanie chemikaliów przez Stronę przywozu lub inne państwo przywozu.

Każde powiadomienie o wywozie jest rejestrowane w bazie danych Komisji i jest mu przypisywany numer referencyjny, a uaktualniony wykaz przedmiotowych chemikaliów, Stron przywozu i innych państw przywozu na każdy rok kalendarzowy jest publicznie udostępniany oraz przekazywany odpowiednio wyznaczonym organom krajowym państw członkowskich.

3. W przypadku gdy Komisja nie otrzyma od Strony przywozu lub innego państwa przywozu potwierdzenia odbioru pierwszego powiadomienia o wywozie dokonanego po umieszczeniu chemikaliów w części 1 załącznika I w terminie 30 dni od dostarczenia takiego powiadomienia, przekazuje drugie powiadomienie. Komisja dokłada odpowiednich starań, aby zapewnić, by wyznaczony organ krajowy Strony przywozu lub odpowiedni organ innego państwa przywozu otrzyma drugie powiadomienie.

4. Nowe powiadomienie o wywozie, jak przewidziano w ust. 2, jest wydawane dla wywozu, który ma miejsce po zmianach w prawodawstwie wspólnotowym dotyczącym obrotu, stosowania lub etykietowania przedmiotowych substancji lub w każdym przypadku, gdy zmiana składu danego preparatu pociąga za sobą zmianę jego etykietowania. Nowe powiadomienie jest zgodne z wymaganiami wymienionymi w załączniku II oraz wskazuje, że jest poprawioną wersją poprzedniego powiadomienia.

5. W przypadku gdy wywóz chemikaliów odnosi się do sytuacji nadzwyczajnych, w których opóźnienie może zagrozić bezpieczeństwu zdrowia publicznego lub środowisku Strony przywozu lub innego państwa przywozu, można, w porozumieniu z Komisją, całkowicie lub częściowo odstąpić od wymagań zawartych w ust. 2, 3 i 4 według uznania wyznaczonego organu krajowego państwa członkowskiego wywozu.

6. Obowiązki wymienione w ust. 2, 3 i 4 wygasają, gdy spełnione zostaną poniższe warunki:

a) chemikalia stały się chemikaliami podlegającymi procedurze PIC;

b) państwo przywozu będące Stroną Konwencji przedstawiło Sekretariatowi odpowiedź zgodnie z art. 10 ust. 2 Konwencji świadczącą o zgodzie lub jej braku na przywóz chemikaliów;

c) Sekretariat poinformował Komisję o tej odpowiedzi i Komisja przekazała tę informacje państwom członkowskim.

Akapit pierwszy nie ma zastosowania w przypadku, gdy państwo przywozu będące Stroną Konwencji wyraźnie żąda od Stron wywozu kontynuowania powiadamiania o wywozie, na przykład poprzez jej decyzję dotyczącą przywozu lub w inny sposób.

Obowiązki wymienione w ust. 2, 3 i 4 wygasają również, gdy spełnione zostaną poniższe warunki:

a) wyznaczony organ krajowy Strony przywozu lub odpowiedni organ innego państwa przywozu odstąpił od wymogu powiadomienia przed wywozem chemikaliów;

b) Komisja otrzymała informacje z Sekretariatu lub z wyznaczonego organu krajowego Strony przywozu lub odpowiedniego organu innego państwa przywozu oraz przekazała je państwom członkowskim i udostępniła je w Internecie.

7. Komisja, odpowiednie wyznaczone organy krajowe państw członkowskich oraz eksporterzy na żądanie dostarczają Stronom przywozu oraz innym państwom przywozu dostępne dodatkowe informacje dotyczące wywożonych chemikaliów.

8. Państwa członkowskie mogą ustanowić systemy zobowiązujące eksporterów do uiszczania opłat administracyjnych za każde dokonane powiadomienie o wywozie oraz za każdy złożony wniosek o wyraźną zgodę, odpowiadające ich kosztom poniesionym w związku z wykonywaniem procedur ustanowionych w ust. 2, 3 i 4 niniejszego artykułu oraz w art. 13 ust. 3, 6 i 7.

Artykuł 8

Powiadomienia o wywozie otrzymywane od Stron oraz od innych państw

1. Powiadomienia o wywozie, otrzymane przez Komisję od wyznaczonego organu krajowego Strony lub odpowiedniego organu innego państwa, dotyczące wywozu do Wspólnoty chemikaliów, których produkcja, stosowanie, obchodzenie się, konsumpcja, transport i sprzedaż są zakazane lub podlegają surowym ograniczeniom przez prawodawstwo Strony lub innego państwa, są podawane do wiadomości za pomocą środków elektronicznych poprzez bazy danych Komisji.

Komisja potwierdza otrzymanie pierwszego powiadomienia o wywozie, otrzymanego dla każdego rodzaju chemikaliów od każdej Strony lub innego państwa.

Wyznaczony organ krajowy państwa członkowskiego otrzymującego taki przywóz otrzymuje kopię każdego otrzymanego powiadomienia wraz ze wszystkimi dostępnymi informacjami. Pozostałe państwa członkowskie są uprawnione do otrzymania kopii na żądanie.

2. Jeżeli wyznaczone organy krajowe państw członkowskich otrzymują jakiekolwiek powiadomienia o wywozie bezpośrednio lub pośrednio od wyznaczonych organów krajowych Stron lub odpowiednich organów innych państw, niezwłocznie przekazują takie powiadomienia Komisji wraz ze wszystkimi dostępnymi informacjami.

Artykuł 9

Informacje dotyczące wywozu i przywozu chemikaliów

1. Każdy eksporter:

- substancji wymienionych w załączniku I,

- preparatów zawierających takie substancje w stężeniu mogącym skutkować obowiązkiem etykietowania na postawie dyrektywy 1999/45/WE niezależnie od zawartości innych substancji, lub

- wyrobów zawierających substancje wymienione w części 2 lub 3 załącznika I w formie nieaktywnej lub preparaty zawierające takie substancje w stężeniu mogącym skutkować obowiązkiem etykietowania na postawie dyrektywy 1999/45/WE niezależnie od zawartości innych substancji,

informuje w pierwszym kwartale każdego roku wyznaczony organ krajowy swojego państwa członkowskiego o ilości chemikaliów, w postaci substancji oraz zawartych w preparatach lub wyrobach, wysłanych do każdej strony lub innych państw w poprzednim roku. Takie informacje przekazuje się razem z listą nazw (nazwisk) i adresów każdego importera, do którego dokonano wysyłki towaru w tym okresie. Informacje te oddzielnie wymieniają przypadki wywozu zgodnie z art. 13 ust. 7.

Każdy importer we Wspólnocie przekazuje te same informacje w odniesieniu do ilości chemikaliów przywożonych do Wspólnoty.

2. Eksporter lub importer na żądanie Komisji lub wyznaczonego organu krajowego jego państwa członkowskiego, dostarcza wszelkich dodatkowych informacji odnoszących się do chemikaliów, które są niezbędne do wdrożenia niniejszego rozporządzenia.

3. Każde państwo członkowskie przekazuje Komisji w każdym roku zbiorcze informacje zgodnie z załącznikiem III. Komisja dokonuje podsumowania tych informacji na poziomie Wspólnoty oraz udostępnia publicznie informacje, które nie są poufne, w swojej internetowej bazie danych.

Artykuł 10

Powiadomienie o chemikaliach zakazanych lub podlegających surowym ograniczeniom na podstawie Konwencji

1. Komisja powiadamia Sekretariat na piśmie o chemikaliach, które kwalifikują się do powiadomienia o PIC.

2. Komisja powiadamia Sekretariat, gdy kolejne chemikalia kwalifikują się do powiadomienia o PIC oraz są dołączane do części 2 załącznika I. Powiadomienie jest przedkładane bezzwłocznie po przyjęciu odpowiednich ostatecznych wspólnotowych działań regulacyjnych zabraniających lub surowo ograniczających zastosowanie chemikaliów oraz nie później niż 90 dni po dacie, kiedy ostateczne działania regulacyjne muszą zostać zastosowane.

3. Powiadomienie zawiera wszystkie istotne informacje wymagane w załączniku IV.

4. Podczas określania priorytetów dla powiadomień Komisja bierze pod uwagę fakt, czy dane chemikalia są już wymienione w części 3 załącznika I, zakres w jakim mogą być spełnione wymagania w odniesieniu do informacji, ustanowione w załączniku IV, oraz poziom ryzyka powodowanego przez chemikalia, w szczególności dla krajów rozwijających się.

W przypadku gdy chemikalia kwalifikują się do powiadomienia o PIC, lecz informacje są niewystarczające, aby spełnić wymagania załącznika IV, zidentyfikowani eksporterzy lub importerzy przedkładają na żądanie Komisji w ciągu 60 dni od wystosowania żądania wszystkie dostępne im istotne informacje, włącznie z informacjami pochodzącymi z innych krajowych lub międzynarodowych programów przeciwdziałania skutkom chemikaliów.

5. Komisja powiadamia Sekretariat na piśmie o zmianach ostatecznych działań regulacyjnych zgłoszonych zgodnie z ust. 1 lub 2 niezwłocznie po przyjęciu nowych ostatecznych działań regulacyjnych i nie później niż 60 dni po dacie, kiedy nowe ostateczne działania regulacyjne muszą zostać zastosowane.

Komisja przekazuje wszystkie istotne informacje, które nie były dostępne w czasie, kiedy dokonano pierwotnego powiadomienia zgodnie, odpowiednio, z ust. 1 lub 2.

6. Na żądanie Strony lub Sekretariatu Komisja przedkłada dodatkowe informacje w sprawie chemikaliów lub ostatecznych działań regulacyjnych na tyle, na ile jest to możliwe.

Na żądanie Komisji państwa członkowskie wspierają ją, w niezbędnym zakresie, w gromadzeniu tych informacji.

7. Komisja niezwłocznie przesyła państwom członkowskim informacje, które otrzymuje z Sekretariatu, dotyczące chemikaliów, które inne strony zgłosiły jako zakazane lub surowo ograniczone.

W odpowiednich przypadkach Komisja ocenia, w ścisłej współpracy z państwami członkowskimi, potrzebę zaproponowania środków na poziomie wspólnotowym mających na zapobieganie niemożliwemu do zaakceptowania ryzyku dla zdrowia ludzkiego lub dla środowiska we Wspólnocie.

8. W przypadku gdy państwo członkowskie przyjmuje ostateczne działania regulacyjne zgodnie z odpowiednim prawodawstwem wspólnotowym, mające na celu zakazanie lub surowe ograniczenie chemikaliów, przedkłada Komisji istotne informacje. Komisja udostępnia te informacje państwom członkowskim. Państwa członkowskie mogą, w terminie czterech tygodni od otrzymania tych informacji, przesłać uwagi odnośnie do możliwego powiadomienia o PIC, włączając w szczególności istotne informacje o swoich regulacjach prawnych w zakresie danych chemikaliów, do Komisji oraz państwa członkowskiego, które przedłożyło krajowe ostateczne działania regulacyjne. Po rozważeniu uwag państwo członkowskie przedkładające ostateczne działania regulacyjne informuje Komisję, czy ma ona:

- powiadomić Sekretariat zgodnie z niniejszym artykułem, czy

- przekazać informacje Sekretariatowi zgodnie z art. 11.

Artykuł 11

Informacje, jakie mają być przekazywane do Sekretariatu o chemikaliach zakazanych i surowo ograniczonych niekwalifikujących się do powiadomienia o PIC

W przypadku gdy chemikalia są wymienione jedynie w części 1 załącznika I lub po otrzymaniu informacji od państwa członkowskiego, do celów art. 10 ust. 8 tiret drugie, Komisja przekazuje Sekretariatowi informacje o odpowiednich ostatecznych działaniach regulacyjnych, tak aby te informacje mogły być, w odpowiednich przypadkach, przekazane innym Stronom Konwencji.

Artykuł 12

Zobowiązania w odniesieniu do przywozu chemikaliów

1. Komisja niezwłocznie przesyła państwom członkowskim wytyczne dla decyzji, które otrzymuje z Sekretariatu.

Komisja podejmuje zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 24 ust. 2, decyzję w sprawie przywozu, w formie ostatecznej lub tymczasowej odpowiedzi w imieniu Wspólnoty, dotyczącą przyszłego przywozu do Wspólnoty przedmiotowych chemikaliów. Przekazuje ona decyzję do Sekretariatu bezzwłocznie i nie później niż dziewięć miesięcy po dacie wysłania wytycznych dla decyzji przez Sekretariat.

W przypadku gdy chemikalia podlegają dodatkowym lub zmienionym ograniczeniom zgodnie z prawodawstwem wspólnotowym, Komisja zmienia decyzję w sprawie przywozu zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 24 ust. 2, oraz powiadamia Sekretariat o tej zmienionej decyzji.

2. W przypadku gdy chemikalia są zakazane lub surowo ograniczone przez jedno lub więcej państw członkowskich, Komisja na pisemne żądanie zainteresowanych państw członkowskich bierze pod uwagę te informacje w swojej decyzji w sprawie przywozu.

3. Decyzja w sprawie przywozu na podstawie ust. 1 odnosi się do jednej lub więcej kategorii określonych dla chemikaliów w wytycznych dla decyzji.

4. Powiadamiając Sekretariat o decyzji w sprawie przywozu, Komisja przedstawia opis środków prawnych lub administracyjnych, na których oparta jest decyzja.

5. Każdy wyznaczony organ krajowy we Wspólnocie udostępnia decyzje w sprawie przywozu na podstawie ust. 1 osobom zainteresowanym, zgodnie ze swoimi kompetencjami oraz zgodnie ze swoimi środkami prawnymi lub administracyjnymi.

6. Gdzie sytuacja tego wymaga, Komisja ocenia, w ścisłej współpracy z państwami członkowskimi, potrzebę zaproponowania środków na poziomie wspólnotowym w celu zapobiegania wszelkim niedopuszczalnym zagrożeniom dla ludzkiego zdrowia i dla środowiska we Wspólnocie, biorąc pod uwagę informacje zawarte w wytycznych dla decyzji.

Artykuł 13

Zobowiązania w odniesieniu do wywozu chemikaliów inne niż wymagania dotyczące powiadomienia o wywozie

1. Komisja niezwłocznie przesyła państwom członkowskim oraz europejskim stowarzyszeniom branżowym, w formie okólników lub w inny sposób, informacje, które otrzymuje z Sekretariatu, dotyczące chemikaliów podlegających procedurze PIC oraz decyzje stron przywozu dotyczące warunków przywozu tych chemikaliów. Niezwłocznie przesyła również państwom członkowskim informacje odnoszące się do wszystkich przypadków niepowodzenia w przekazaniu odpowiedzi zgodnie z art. 10 ust. 2 Konwencji. Komisja przechowuje wszystkie informacje dotyczące decyzji w sprawie przywozu, którym przypisuje się identyfikacyjne numery referencyjne przywozu, w swojej bazie danych, która jest ogólnie dostępna w Internecie, oraz na żądanie przekazuje każdemu te informacje.

2. Komisja przypisuje wszystkim chemikaliom wymienionym w załączniku I klasyfikację w Nomenklaturze Scalonej Wspólnoty Europejskiej. Te klasyfikacje są poddawane przeglądowi, gdy jest to niezbędne, w świetle wszelkich zmian dokonywanych w nomenklaturze Zharmonizowanego Systemu Światowej Organizacji Celnej lub Nomenklaturze Scalonej Wspólnoty Europejskiej w odniesieniu do przedmiotowych chemikaliów.

3. Każde państwo członkowskie powiadamia o odpowiedziach przekazanych przez Komisję zgodnie z ust. 1 zainteresowanym osobom w ramach swoich kompetencji.

4. Eksporterzy stosują się do decyzji zawartej w każdej odpowiedzi dotyczącej przywozu nie później niż sześć miesięcy po pierwszym poinformowaniu Komisji przez Sekretariat o takiej odpowiedzi zgodnie z ust. 1.

5. Komisja oraz państwa członkowskie udzielają porad i wspierają Strony przywozu, w uzyskiwaniu na ich prośbę lub w innych stosownych przypadkach, dodatkowych informacji mających im pomóc w sporządzeniu odpowiedzi do Sekretariatu w sprawie przywozu przedmiotowych chemikaliów.

6. Nie dokonuje się wywozu substancji wymienionych w części 2 lub 3 załącznika I lub preparatów zawierających takie substancje w stężeniu mogącym skutkować obowiązkiem etykietowania na postawie dyrektywy 1999/45/WE niezależnie od zawartości innych substancji, bez spełnienia poniższych warunków:

a) eksporter, przez swoje wyznaczone organy krajowe, w porozumieniu z Komisją oraz wyznaczonymi organami krajowymi Strony przywozu lub odpowiednimi organami innego państwa przywozu, zwrócił się o wyraźną zgodę na przywóz do danego państwa trzeciego i uzyskał ją;

b) w przypadku chemikaliów wymienionych w części 3 załącznika I ostatni okólnik wydany przez Sekretariat na mocy ust. 1 wskazuje, że Strona przywozu wyraziła zgodę na przywóz.

W przypadku chemikaliów wymienionych w części 2 załącznika I, wywożonych do krajów OECD, wyznaczone organy krajowe eksportera, po konsultacji z Komisją i na podstawie indywidualnej oceny każdego przypadku mogą zdecydować, że nie ma potrzeby uzyskiwania wyraźnej zgody, jeżeli chemikalia w chwili ich przywozu do danego kraju OECD są w nim certyfikowane, zarejestrowane lub dozwolone.

W przypadku gdy zwrócono się o wyraźną zgodę na mocy lit. a), jeżeli Komisja lub wyznaczony organ krajowy nie otrzymał odpowiedzi na złożony wniosek w terminie 30 dni, Komisja przesyła przypomnienie. W odpowiednich przypadkach, w razie braku odpowiedzi w terminie kolejnych 30 dni, Komisja może wysyłać ponowne przypomnienia, gdy są one konieczne.

7. W odniesieniu do chemikaliów wymienionych w części 2 lub 3 załącznika I wyznaczony organ krajowy eksportera, po konsultacji z Komisją, może zdecydować o dokonaniu wywozu, jeżeli, mimo wszelakich odpowiednich starań, nie otrzymano odpowiedzi na wniosek o wyraźną zgodę na mocy ust. 6 lit. a) w ciągu 60 dni, a istnieją dowody z oficjalnych źródeł w Stronie przywozu lub w innym państwie przywozu, że chemikalia zostały certyfikowane, zarejestrowane lub dozwolone.

Przy podejmowaniu decyzji o wywozie chemikaliów wymienionych w części 3 załącznika I wyznaczony organ krajowy w porozumieniu z Komisją bierze pod uwagę ewentualny wpływ korzystania z chemikaliów na zdrowie ludzkie lub środowisko w Stronie przywozu lub innym państwie.

8. Termin ważności każdej wyraźnej zgody otrzymanej na mocy ust. 6 lit. a) lub przyznanego zwolnienia z obowiązku na mocy ust. 7 podlega okresowemu przeglądowi, którego dokonuje Komisja, konsultując to z zainteresowanymi państwami członkowskimi w następujący sposób:

a) w odniesieniu do każdej wyraźnej zgody otrzymanej na mocy ust. 6 lit. a) potrzebne jest uzyskanie nowej wyraźnej zgody do końca trzeciego roku kalendarzowego po wydaniu pierwszej zgody, chyba że warunki zgody przewidują inaczej;

b) jeżeli w międzyczasie nie otrzymano odpowiedzi na wniosek o zgodę, każde zwolnienie z obowiązku przyznane na mocy ust. 7 obowiązuje przez okres maksymalnie dwunastu miesięcy, po upływie których wymagane jest uzyskanie wyraźnej zgody.

W przypadkach, o których mowa w lit. a) niniejszego ustępu, można jednak kontynuować wywóz po upływie odpowiednich terminów w oczekiwaniu na odpowiedź na nowy wniosek o wyraźną zgodę w ciągu dodatkowych 12 miesięcy.

Wszystkie nowe wnioski o zgodę należy kierować przez Komisję.

9. Komisja rejestruje w swojej bazie danych wszystkie wnioski o wyraźną zgodę, otrzymane odpowiedzi i przyznane zwolnienia. Każdej otrzymanej wyraźnej zgodzie lub każdemu przyznanemu zwolnieniu przypisuje się identyfikacyjny numer referencyjny wyraźnej zgody i sporządza się ich wykaz wraz ze wszystkimi istotnymi informacjami na temat związanych z nimi warunków, dat ważności itp. Informacje, które nie są poufne, są publicznie udostępniane w Internecie.

10. Nie wywozi się żadnych chemikaliów później niż sześć miesięcy przed upłynięciem ich daty ważności, kiedy taka data istnieje lub może być wywnioskowana na podstawie daty produkcji, chyba że istotne właściwości chemikaliów czynią to niewykonalnym. W szczególności w przypadku pestycydów eksporterzy zapewniają, by rozmiar oraz opakowanie zbiorcze pojemników były zoptymalizowane tak, aby zminimalizować zagrożenie stworzenia przestarzałych zapasów.

11. W przypadku wywozu pestycydów eksporterzy zapewniają umieszczenie na etykiecie szczegółowych informacji o warunkach przechowywania i trwałości w warunkach klimatycznych Strony przywozu lub innego państwa przywozu. Dodatkowo eksporterzy zapewniają, że wywożone pestycydy są zgodne ze specyfikacją czystości ustanowioną przez prawodawstwo wspólnotowe.

Artykuł 14

Wywóz niektórych chemikaliów oraz wyrobów zawierających chemikalia

1. Wyroby zawierające chemikalia wymienione w części 2 lub 3 załącznika I w formie nieaktywnej lub preparaty zawierające takie substancje w stężeniu mogącym skutkować obowiązkiem etykietowania na postawie dyrektywy 1999/45/WE niezależnie od zawartości innych substancji, podlegają procedurze powiadamiania o wywozie przewidzianej w art. 7.

2. Chemikalia i wyroby, których stosowanie jest zakazane we Wspólnocie dla ochrony ludzkiego zdrowia oraz środowiska, jak wymieniono w załączniku V, nie są wywożone.

Artykuł 15

Informacje odnośnie do przewozów tranzytowych

1. Strony Konwencji żądające informacji odnośnie do przewozów tranzytowych chemikaliów podlegających procedurze PIC, wraz z informacjami wymaganymi przez każdą Stronę Konwencji za pośrednictwem Sekretariatu, wymienione są w załączniku VI.

2. W przypadku gdy chemikalia wymienione w części 3 załącznika I są transportowane przez terytorium Strony Konwencji wymienionej w załączniku VI, eksporter, w takim zakresie, w jakim jest to możliwe, przekazuje wyznaczonemu organowi krajowemu państwa członkowskiego, w którym posiada siedzibę, informacje wymagane przez Stronę Konwencji zgodnie z załącznikiem VI, nie później niż 30 dni przed pierwszym przewozem tranzytowym oraz nie później niż 8 dni przed każdym następnym przewozem tranzytowym.

3. Wyznaczony organ krajowy państwa członkowskiego przesyła Komisji informacje otrzymane od eksportera zgodnie z ust. 2 razem ze wszystkimi dostępnymi informacjami dodatkowymi.

4. Komisja przesyła informacje otrzymane zgodnie z ust. 3 do wyznaczonych organów krajowych Stron Konwencji, które zażądały takich informacji, wraz ze wszystkimi dostępnymi informacjami dodatkowymi, nie później niż 15 dni przed pierwszym przewozem tranzytowym, a następnie przed każdym kolejnym przewozem tranzytowym.

Artykuł 16

Informacje dołączane do wywożonych chemikaliów

1. Chemikalia przeznaczone do wywozu podlegają przepisom w sprawie pakowania i etykietowania ustanowionych w dyrektywach lub na mocy dyrektywy 67/548/EWG, dyrektywy 1999/ 45/WE, dyrektywy 91/414/EWG oraz dyrektywy 98/8/WE, lub innym szczególnym prawodawstwie wspólnotowym.

Akapit pierwszy pozostaje bez uszczerbku dla szczególnych wymagań Strony przywozu lub innego państwa przywozu, uwzględniając odpowiednie normy międzynarodowe.

2. Gdzie sytuacja tego wymaga, data ważności oraz data produkcji chemikaliów określonych w ust. 1 lub wymienionych w załączniku I są wskazane na etykiecie oraz, jeżeli konieczne, takie daty ważności podaje się dla różnych stref klimatycznych.

3. W przypadku wywozu chemikaliów, o których mowa w ust. 1, dołączona jest do nich karta charakterystyki zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH), utworzenia Europejskiej Agencji Chemikaliów (²³). Eksporter wysyła taką kartę charakterystyki bezpieczeństwa do każdego importera.

4. Informacje na oznakowaniu oraz w karcie charakterystyki podawane są, w takim zakresie, w jakim jest to możliwe, w języku(-ach) urzędowym(-ych) lub co najmniej jednym głównym języku kraju przeznaczenia lub obszaru zamierzonego przeznaczenia.

Artykuł 17

Zobowiązania organów państw członkowskich i eksporterów w odniesieniu do kontroli przywozu i wywozu

1. Każde państwo członkowskie wyznacza organy takie, jak organy celne, które są odpowiedzialne za kontrolowanie przywozu oraz wywozu chemikaliów wymienionych w załączniku I, chyba że organy te zostały już wyznaczone przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia.

Komisja oraz państwa członkowskie działają w sposób celowy oraz skoordynowany, monitorując przestrzeganie przez eksporterów niniejszego rozporządzenia.

W okresowych sprawozdaniach przygotowanych na mocy art. 21 ust. 1 dotyczących funkcjonowania procedur, każde państwo członkowskie zamieszcza szczegóły działań swoich wyznaczonych organów w tym zakresie.

2. Eksporterzy zaznaczają w swym zgłoszeniu wywozowym (pole 44 jednolitego dokumentu administracyjnego lub odpowiadający mu element danych elektronicznego zgłoszenia wywozowego), zgodnie z art. 161 ust. 5 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2913/92 z dnia 12 października 1992 r. w sprawie stworzenia Wspólnotowego Kodeksu Celnego (²⁴), właściwe identyfikacyjne numery referencyjne, o których mowa, odpowiednio, w art. 7 ust. 2 lub art. 13 ust. 1 lub ust. 9 niniejszego rozporządzenia, potwierdzające zgodność z zobowiązaniami, do których się odnoszą.

Artykuł 18

Kary

Państwa członkowskie ustalają kary stosowane w przypadku naruszeń przepisów niniejszego rozporządzenia oraz podejmują wszelkie środki w celu zapewnienia prawidłowego wykonania tych przepisów. Kary te muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Jeżeli państwa członkowskie nie powiadomiły Komisji o tych środkach przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia, powiadamiają o nich w terminie do dnia 1 sierpnia 2009 r. Powiadamiają ją również o wszystkich dalszych zmianach niezwłocznie po ich przyjęciu.

Państwa członkowskie udostępniają na żądanie wszystkie informacje dotyczące sankcji.

Artykuł 19

Wymiana informacji

1. Komisja i państwa członkowskie, odpowiednio, ułatwiają dostarczanie informacji naukowych, technicznych, ekonomicznych oraz prawnych, dotyczących chemikaliów, podlegających niniejszemu rozporządzeniu, włączając informacje toksykologiczne, ekotoksylogiczne oraz informacje dotyczące bezpieczeństwa.

Komisja, przy wsparciu państw członkowskich, gdzie to stosowne, zapewnia:

a) dostarczanie ogólnie dostępnych informacji na temat działań regulacyjnych związanych z celami Konwencji; oraz

b) dostarczanie informacji Stronom oraz innym państwom bezpośrednio lub za pośrednictwem Sekretariatu na temat tych środków, które znacznie ograniczają jedno lub więcej zastosowań chemikaliów.

2. Komisja oraz państwa członkowskie chronią wszystkie poufne informacje otrzymane od Strony lub innego państwa w drodze wzajemnego porozumienia.

3. W odniesieniu do przekazywania informacji w ramach niniejszego rozporządzenia i bez uszczerbku dla dyrektywy 2003/4/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2003 r. w sprawie swobody dostępu do informacji o środowisku (²⁵) przynajmniej następujące informacje nie są traktowane jako poufne:

a) informacje podane w załączniku II oraz załączniku IV;

b) informacje zawarte w kartach charakterystyki, o których mowa w art. 16 ust. 3;

c) termin ważności chemikaliów;

d) daty produkcji chemikaliów;

e) informacje dotyczące środków ostrożności, włączając w to klasę zagrożenia, rodzaj ryzyka i odpowiednie warunki bezpiecznego stosowania;

f) podsumowanie wyników badań toksykologicznych i ekotoksykologicznych;

g) informacje dotyczące obchodzenia się z opakowaniem po opróżnieniu chemikaliów.

Komisja regularnie przygotowuje zestawienie przekazywanych informacji na podstawie wkładu państw członkowskich.

Artykuł 20

Pomoc techniczna

Komisja oraz wyznaczone organy krajowe państw członkowskich, biorąc pod uwagę w szczególności potrzeby krajów rozwijających się oraz krajów w okresie transformacji gospodarczej, współpracują przy wspieraniu pomocy technicznej, włączając szkolenia, na rzecz rozwoju infrastruktury, zdolności i ekspertyz niezbędnych do właściwego zarządzania chemikaliami podczas ich cyklu istnienia.

W szczególności, i w celu umożliwienia tym państwom wdrożenia Konwencji, pomoc techniczną wspiera się przez dostarczanie informacji technicznych dotyczących chemikaliów, przez wspieranie wymiany ekspertów, przez udzielanie wsparcia przy ustanawianiu lub utrzymywaniu wyznaczonych organów krajowych oraz przez dostarczanie ekspertyz technicznych w celu identyfikacji niebezpiecznych form użytkowych pestycydów oraz przygotowywania powiadomień dla Sekretariatu.

Komisja i państwa członkowskie aktywnie uczestniczą w sieci informacji o budowaniu zdolności ustanowionej przez międzyrządowe forum w sprawie bezpieczeństwa chemicznego przez przekazywanie informacji na temat projektów, które wspierają lub finansują w celu poprawy zarządzania chemikaliami w krajach rozwijających się oraz w krajach w okresie transformacji gospodarczej.

Komisja i państwa członkowskie rozważają również wsparcie organizacji pozarządowych.

Artykuł 21

Monitorowanie i sprawozdawczość

1. Państwa członkowskie przesyłają regularnie do Komisji informacje dotyczące funkcjonowania procedur przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, włącznie z kontrolą celną, naruszeniami, karami oraz czynnościami zaradczymi.

2. Komisja regularnie sporządza sprawozdanie w sprawie wykonywania funkcji przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu, za które jest odpowiedzialna, oraz włącza to sprawozdanie do zbiorczego sprawozdania podsumowującego wraz z informacjami przekazanymi przez państwa członkowskie zgodnie z ust. 1. Podsumowanie sprawozdania, które jest publikowane w Internecie, jest przekazywane Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

3. W odniesieniu do informacji dostarczanych na podstawie ust. 1 i 2 państwa członkowskie i Komisja wypełniają odpowiednie zobowiązania w celu ochrony poufności danych oraz prawa własności.

Artykuł 22

Uaktualnianie załączników

1. Wykaz chemikaliów w załączniku I będzie poddawany przeglądowi przez Komisję co najmniej raz w roku, na podstawie zmian w prawodawstwie wspólnotowym oraz w Konwencji.

2. Określając, czy ostateczne działanie regulacyjne na poziomie wspólnotowym stanowi zakaz lub surowe ograniczenie, skutek takiego działania oceniany jest na poziomie podkategorii w ramach kategorii „pestycydy” oraz „chemikalia przemysłowe”. Jeżeli ostateczne działanie regulacyjne zakazuje lub surowo ogranicza stosowanie chemikaliów w którejkolwiek z podkategorii, włącza się je do części 1 załącznika I.

Określając, czy ostateczne działanie regulacyjne na poziomie wspólnotowym stanowi zakaz lub surowe ograniczenie powodujące, że przedmiotowe chemikalia kwalifikują się do powiadomienia o PIC zgodnie z art. 10, skutek takiego działania oceniany jest na poziomie kategorii „pestycydy” oraz „chemikalia przemysłowe”. Jeżeli ostateczne działanie regulacyjne zakazuje lub surowo ogranicza zastosowanie chemikaliów w ramach którejkolwiek z kategorii, włącza się je również do części 2 załącznika I.

3. Decyzję o włączeniu chemikaliów do załącznika I lub w stosownych przypadkach o dokonaniu zmian wpisów podejmuje się bez zbędnej zwłoki.

4. Następujące środki zmierzające do zmiany elementów innych niż istotne niniejszego rozporządzenia przyjmowane są zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 24 ust. 3:

a) środki mające na celu włącznie chemikaliów do części 1 lub 2 załącznika I zgodnie z ust. 2 na skutek ostatecznych działań regulacyjnych na poziomie wspólnotowym;

b) środki mające na celu włączenie chemikaliów podlegających rozporządzeniu (WE) nr 850/2004 do części I załącznika V;

c) inne środki mające na celu wprowadzenie zmian do załącznika I, w tym zmian istniejących wpisów;

d) środki mające na celu włączenie do części 2 załącznika V chemikaliów już objętych zakazem wywozu na poziomie Wspólnoty;

e) środki mające na celu wprowadzenie zmian do załączników II, III, IV i VI;

f) środki mające na celu wprowadzenie zmian w istniejących wpisów załącznika V.

Artykuł 23

Wytyczne techniczne

Komisja, zgodnie z procedurą doradczą, o której mowa w art. 24 ust. 2, opracowuje wytyczne techniczne w celu ułatwienia codziennego stosowania niniejszego rozporządzenia.

Te techniczne wytyczne publikuje się w serii C Dziennika Urzędowego Unii Europejskiej.

Artykuł 24

Komitet

1. Komisję wspiera komitet ustanowiony na mocy art. 133 rozporządzenia (WE) 1907/2006.

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 3 i 7 decyzji 1999/468/WE, uwzględniając przepisy jej art. 8.

3. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5a ust. 1-4 i art. 7 decyzji 1999/468/WE, uwzględniając przepisy jej art. 8.

Artykuł 25

Odesłania do rozporządzenia (WE) nr 304/2003

Odesłania do rozporządzenia (WE) nr 304/2003 są formułowane jako odesłania do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 26

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 17 ust. 2 stosuje się jednak od dnia 1 listopada 2008 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Strasburgu dnia 17 czerwca 2008 r.