RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 308,

uwzględniając Traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, w szczególności jego art. 203,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego (¹),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Zgodnie z art. 3 ust. 1 lit. u) Traktatu WE Wspólnota podejmuje działania między innymi w sferze ochrony ludności.

(2) W tym celu decyzją 2001/792/WE, Euratom (²) ustanowiono mechanizm wspólnotowy ułatwiający wzmocnioną współpracę w interwencjach wspierających ochronę ludności („mechanizm”).

(3) Decyzja Rady 1999/847/WE z dnia 9 grudnia 1999 r. ustanawiająca wspólnotowy program działań w dziedzinie ochrony ludności (³) wygasa w dniu 31 grudnia 2006 r.

(4) Konieczne jest ustanowienie instrumentu finansowego ochrony ludności („instrument”), w ramach którego możliwe będzie udzielanie pomocy finansowej, stanowiącej wkład w poprawę skuteczności reagowania na poważne sytuacje nadzwyczajne, w szczególności w ramach decyzji 2001/792/WE, Euratom, a także usprawnianie środków zapobiegawczych i środków gotowości na wypadek wszelkich sytuacji nadzwyczajnych, takich jak klęski żywiołowe i katastrofy spowodowane przez człowieka, akty terroryzmu, w tym terroryzmu chemicznego, biologicznego, radiologicznego i nuklearnego, oraz katastrof technicznych, radiologicznych i ekologicznych, w tym dalsze stosowanie środków przyjętych uprzednio zgodnie z decyzją 1999/847/WE.

(5) W celu zapewnienia ciągłości z decyzją 1999/847/WE niniejsza decyzja powinna obowiązywać od dnia 1 stycznia 2007 r.

(6) Niniejszy instrument będzie widocznym wyrazem solidarności Europy z krajami dotkniętymi skutkami poważnych sytuacji nadzwyczajnych, ułatwiając świadczenie pomocy poprzez mobilizację zasobów interwencyjnych państw członkowskich.

(7) Regiony odizolowane i najbardziej oddalone, a także inne, lub wyspy Wspólnoty, często mają szczególny charakter i potrzeby ze względu na ich położenie geograficzne, ukształtowanie terenu, a także sytuację społeczną i gospodarczą. Czynniki te wywierają negatywne skutki, utrudniają rozwinięcie środków interwencyjnych i wsparcia i sprawiają trudności przy dostarczaniu pomocy i środków wsparcia, a także tworzą szczególną konieczność pomocy w przypadku wystąpienia ryzyka poważnej sytuacji nadzwyczajnej.

(8) Niniejsza decyzja nie powinna mieć wpływu na działania objęte rozporządzeniem (WE) nr 1717/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 listopada 2006 r. ustanawiającym Instrument na rzecz Stabilności (⁴), na działania w dziedzinie zdrowia publicznego podejmowane na podstawie przepisów wspólnotowych dotyczących programów działań Wspólnoty w dziedzinie zdrowia, ani też na działania w dziedzinie bezpieczeństwa konsumentów podejmowane na podstawie decyzji nr 1926/2006/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. ustanawiającej program działań Wspólnoty w dziedzinie polityki ochrony konsumentów (2007-2013) (⁵).

(9) Dla zachowania spójności działania wchodzące w zakres decyzji Rady 2007/124/WE, Euratom z dnia 12 lutego 2007 r. ustanawiającej na lata 2007-2013, jako część ogólnego programu w sprawie bezpieczeństwa i ochrony wolności, szczegółowy program „Zapobieganie, gotowość i zarządzanie skutkami terroryzmu i innymi rodzajami ryzyka dla bezpieczeństwa” (⁶) lub działania dotyczące utrzymywania porządku publicznego i ochrony bezpieczeństwa wewnętrznego nie powinny być objęte niniejszą decyzją.

(10) Niniejsza decyzja nie powinna mieć zastosowania do działań objętych rozporządzeniem Rady (WE) nr 1257/96 z dnia 20 czerwca 1996 r. dotyczącym pomocy humanitarnej (⁷).

(11) Po wygaśnięciu w dniu 31 grudnia 2006 r. decyzji nr 2850/2000/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 grudnia 2000 r. ustanawiającej wspólnotowe ramy współpracy w dziedzinie przypadkowych lub umyślnych zanieczyszczeń mórz (⁸) niniejsza decyzja powinna objąć reagowanie za pośrednictwem mechanizmu na sytuacje nadzwyczajne spowodowane przypadkowym zanieczyszczeniem mórz, przy czym aspekty gotowości i zapobiegania powinny być objęte innymi instrumentami, takimi jak rozporządzenie (WE) nr 1406/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 czerwca 2002 r. ustanawiające Europejską Agencję Bezpieczeństwa na Morzu (EMSA) (⁹).

(12) W celu zapewnienia efektywnego działania instrumentu właściwe jest, aby działania, na których realizację przyznano pomoc finansową, mogły wnieść we właściwym czasie praktyczny wkład w gotowość na sytuacje nadzwyczajne, zapobiegania im i zdolność reagowania na poważne sytuacje nadzwyczajne.

(13) Mechanizm powinien być wspierany przez skuteczny i zintegrowany system wykrywania i wczesnego ostrzegania mogący przekazywać państwom członkowskim i Wspólnocie ostrzeżenia o katastrofach lub zagrożeniu katastrofami, mogącymi oddziaływać na terytorium państw członkowskich. Choć decyzje dotyczące tworzenia takich systemów powinny być podejmowane w ramach innych szczególnych aktów prawnych, instrument powinien - ponieważ mechanizm pełni rolę użytkownika - przyczyniać się do tworzenia takich systemów poprzez wskazywanie potrzeb i budowę wzajemnych powiązań między tymi systemami oraz łączenie ich z mechanizmem. Po uruchomieniu tych systemów mechanizm powinien w pełni je wykorzystywać i przyczyniać się do ich rozwoju wszelkimi środkami dostępnymi na mocy innych przepisów niniejszej decyzji.

(14) Komisja powinna udzielać odpowiedniego wsparcia logistycznego rozmieszczanym przez siebie zespołom ekspertów ds. oceny lub koordynacji.

(15) Państwa członkowskie odpowiadają za zapewnienie sprzętu i transportu na potrzeby oferowanej przez siebie pomocy w zakresie ochrony ludności w ramach mechanizmu. Państwa członkowskie powinny również udzielać odpowiedniego wsparcia logistycznego wysyłanym przez siebie zespołom lub modułom interwencyjnym.

(16) Komisja ma jednak pewną rolę do odegrania we wspieraniu państw członkowskich przez ułatwianie wspólnego wykorzystywania zasobów transportowych i sprzętowych państw członkowskich. Komisja może również zapewniać pomoc państwom członkowskim w określeniu i dostępie do zasobów transportowych mogących pochodzić z innych źródeł, w tym z rynku komercyjnego. Komisja może także zapewniać pomoc państwom członkowskim w określeniu sprzętu mogącego pochodzić z innych źródeł.

(17) Komisja powinna również być w stanie uzupełniać, tam gdzie to konieczne, dostarczony przez państwa członkowskie transport przez finansowanie dodatkowego transportu niezbędnego do terminowego zapewnienia dostępnych środków pomocy i skutecznego reagowania na potrzeby w dziedzinie ochrony ludności w ramach mechanizmu. Takie finansowanie powinno podlegać określonym kryteriom i przewidywać zwrot części otrzymanych środków finansowych.

(18) Udzielanie zamówień publicznych i przyznawanie dotacji w ramach niniejszej decyzji powinno odbywać się zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich (¹⁰) („rozporządzenie finansowe”). Z uwagi na szczególny charakter działań w dziedzinie ochrony ludności celowe jest zapewnienie możliwości przyznawania pomocy finansowej również osobom fizycznym. Ważne jest również przestrzeganie przepisów wymienionego rozporządzenia, w szczególności w odniesieniu do określonych w nim zasad gospodarności, efektywności i skuteczności.

(19) Możliwy powinien być udział państw trzecich w instrumencie.

(20) W przypadkach gdy mechanizm jest uruchamiany w odpowiedzi na wniosek o udzielenie pomocy poza terytorium Wspólnoty jako część ogólnego wspólnotowego działania humanitarnego, szczególnie ważne jest, by działania objęte niniejszą decyzją i działania finansowane na mocy rozporządzenia (WE) nr 1257/96 były komplementarne i spójne, a także by działania objęte niniejszą decyzją podlegały zasadom pomocy humanitarnej określonym w tym rozporządzeniu, w szczególności że działania te, zgodnie z ogólną zasadą stosowaną w dziedzinie ochrony ludności, powinny być niedyskryminacyjne, niezależne, bezstronne i zgodne z potrzebami i interesami ofiar.

(21) Należy zapewnić koordynację i spójność z działaniami interwencyjnymi w państwach trzecich podejmowanymi przez organizacje i agencje międzynarodowe.

(22) Aby poprawić zdolność Komisji do śledzenia wykonania niniejszej decyzji, powinno być możliwe finansowanie, z inicjatywy Komisji, wydatków na monitorowanie, kontrolę, audyt i ocenę wykonania decyzji.

(23) Należy wprowadzić stosowne przepisy w celu zapewnienia właściwego monitorowania realizacji działań otrzymujących pomoc finansową w ramach instrumentu.

(24) Należy również przedsiębrać właściwe środki, aby zapobiec nieprawidłowościom i nadużyciom finansowym, a także podejmować konieczne działania w celu odzyskiwania utraconych, niesłusznie wypłaconych lub nieodpowiednio wykorzystanych środków, zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich (¹¹), rozporządzeniem Rady (Euratom, WE) nr 2185/96 z dnia 11 listopada 1996 r. w sprawie kontroli na miejscu oraz inspekcji przeprowadzanych przez Komisję w celu ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich przed nadużyciami finansowymi i innymi nieprawidłowościami (¹²) oraz rozporządzeniem (WE) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 maja 1999 r. dotyczącym dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) (¹³).

(25) Środki konieczne do wprowadzenia w życie niniejszej decyzji powinny być podejmowane zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (¹⁴), z uwzględnieniem różnic między środkami podlegającymi procedurze zarządzania a środkami podlegającymi procedurze regulacyjnej, ponieważ w pewnych przypadkach ta druga procedura jest najwłaściwsza ze względu na znaczenie przedsiębranych środków.

(26) Finansowa kwota referencyjna w rozumieniu pkt 38 porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 17 maja 2006 r. między Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami (15) określona w niniejszej decyzji na cały okres obowiązywania instrumentu nie ma wpływu na uprawnienia władzy budżetowej określone w Traktacie WE. Została ona ustalona przy założeniu, że kwota ta powinna być finansowana częściowo z poddziału 3B - „Obywatelstwo” -a częściowo z poddziału 4 - „UE jako partner globalny” - ram finansowych na lata 2007-2013.

(27) Wdrożenie niniejszej decyzji powinno być poddawane regularnej ocenie.

(28) Ponieważ cele niniejszej decyzji nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie działające samodzielnie, a z uwagi na zakres i skutki działań, które mają być finansowane w ramach instrumentu, a także na korzyści w zakresie zmniejszenia liczby ofiar śmiertelnych, rannych, szkód środowiskowych, strat materialnych i ekonomicznych możliwe jest lepsze ich osiągnięcie na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu WE. Zgodnie z zasadą proporcjonalności, określoną w tym artykule, niniejsza decyzja nie wykracza poza to, co jest niezbędne do osiągnięcia tych celów.

(29) Traktat WE i Traktat Euratom nie przewidują innych uprawnień do przyjęcia niniejszej decyzji niż uprawnienia określone odpowiednio w art. 308 i 203,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Przedmiot

1. Niniejsza decyzja ustanawia Instrument Finansowy Ochrony Ludności („instrument”) w celu wspierania i uzupełniania wysiłków państw członkowskich mających na celu głównie ochronę ludzi, ale także ochronę środowiska i mienia, w tym dziedzictwa kulturowego, w przypadku wystą-pienia klęsk żywiołowych i katastrof spowodowanych przez człowieka, aktów terroryzmu oraz katastrof technicznych, radiologicznych i ekologicznych oraz ułatwianie wzmocnionej współpracy między państwami członkowskimi w dziedzinie ochrony ludności.

Instrument obejmuje okres od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2013 r.

2. Niniejsza decyzja określa zasady udzielania pomocy finansowej na:

a) działania w dziedzinie objętej mechanizmem wspólnotowym ułatwiającym wzmocnioną współpracę w interwencjach wspierających ochronę ludności („mechanizm”),

b) środki zapobiegania skutkom sytuacji nadzwyczajnej lub ograniczania tych skutków; oraz

c) działania mające na celu zwiększenie gotowości Wspólnoty do reagowania na sytuacje nadzwyczajne, w tym działania podnoszące świadomość obywateli UE.

3. Niniejsza decyzja wprowadza również specjalne przepisy dotyczące finansowania pewnych zasobów transportowych w przypadku wystąpienia poważnej sytuacji nadzwyczajnej, w celu ułatwienia szybkiej i skutecznej reakcji na nią.

4. Niniejsza decyzja bierze pod uwagę specyficzne potrzeby regionów odizolowanych, najbardziej oddalonych i innych lub wysp Wspólnoty w przypadku wystąpienia sytuacji nadzwyczajnej.

Artykuł 2

Zakres zastosowania

1. Niniejsza decyzja ma zastosowanie do środków zapobiegania i gotowości dotyczących wszelkich rodzajów sytuacji nadzwyczajnych na obszarze Wspólnoty i w państwach uczestniczących na podstawie art. 7.

2. Niniejsza decyzja ma zastosowanie do działań wspomagających reagowanie na bezpośrednie konsekwencje poważnych sytuacji nadzwyczajnych niezależnie od ich charakteru, w tym reagowanie na sytuacje nadzwyczajne spowodowane przypadkowym zanieczyszczeniem mórz, za pomocą mechanizmu, na terytorium Wspólnoty lub poza nim, jeżeli zostanie złożony wniosek o pomoc zgodnie z zasadami działania mechanizmu.

3. Niniejsza decyzja nie ma zastosowania do:

a) działań wchodzących w zakres rozporządzenia (WE) nr 1717/2006;

b) działań i środków wchodzących w zakres przepisów wspólnotowych dotyczących programów działań wspólnotowych w dziedzinie zdrowia;

c) działań i środków wchodzących w zakres decyzji nr 1926/2006/WE;

d) działań wchodzących w zakres decyzji 2007/124/WE, Euratom;

e) działań wchodzących w zakres rozporządzenia (WE) nr 1257/96, bez uszczerbku dla art. 4 ust. 2 lit. c) niniejszej decyzji;

f) działań wchodzących w zakres rozporządzenia (WE) nr 1406/2002.

Artykuł 3

Definicje

Do celów niniejszej decyzji przyjmuje się następujące definicje:

a) „sytuacja nadzwyczajna” oznacza dowolną sytuację, która ma lub może mieć niekorzystny wpływ na ludzi, środowisko lub mienie;

b) „poważna sytuacja nadzwyczajna” oznacza dowolną sytuację, która ma lub może mieć niekorzystny wpływ na ludzi, mienie lub środowisko i której następstwem może być prośba o wsparcie w ramach mechanizmu;

c) „reagowanie” oznacza wszelkie działania podejmowane w ramach mechanizmu w trakcie lub po zaistnieniu poważnej sytuacji nadzwyczajnej w celu usunięcia jej bezpośrednich następstw;

d) „gotowość” oznacza stan gotowości i zdolności ludzi i środków materialnych, umożliwiający zapewnienie skutecznego szybkiego reagowania na sytuację nadzwyczajną, osiągnięty w wyniku podjętych uprzednio działań;

e) „zapobieganie” oznacza wszelkie działania wspierające państwa członkowskie w zapobieganiu zagrożeniom lub ograniczaniu szkód wyrządzonych ludziom, szkód dla środowiska i szkód majątkowych wynikających z sytuacji nadzwyczajnych;

f) „wczesne ostrzeganie” oznacza terminowe i skuteczne dostarczanie informacji, które umożliwiają podjęcie działań w celu uniknięcia lub ograniczenia zagrożeń i zapewnienia gotowości do skutecznego reagowania.

Artykuł 4

Kwalifikujące się działania i kryteria

1. Następujące działania kwalifikują się do pomocy finansowej w ramach instrumentu w dziedzinie zapobiegania i gotowości:

a) analizy, sondaże, modelowanie i tworzenie scenariuszy w celu:

i) ułatwiania wymiany wiedzy, najlepszych praktyk i informacji; oraz

ii) podniesienia poziomu zapobiegania, gotowości i skutecznego reagowania;

b) szkolenia, ćwiczenia, warsztaty, wymiana personelu i ekspertów, tworzenie sieci, projekty demonstracyjne i transfer technologii w celu podniesienia poziomu zapobiegania, gotowości i skutecznego reagowania;

c) informowanie społeczeństwa, edukacja i podnoszenie świadomości oraz związane z nimi działania upowszechniające w celu zminimalizowania skutków sytuacji nadzwyczajnych dla obywateli UE i ułatwienia obywatelom UE skuteczniejszej ochrony własnej;

d) pełnienie funkcji ustalonych przez Centrum Monitorowania i Informacji (MIC), działające w ramach mechanizmu w celu ułatwiania szybkiego reagowania w przypadku wystąpienia poważnej sytuacji nadzwyczajnej;

e) działania komunikacyjne oraz środki promujące widoczność reakcji Wspólnoty;

f) działania przyczyniające się do tworzenia systemów wykrywania i wczesnego ostrzegania dotyczącego katastrof, mogących oddziaływać na terytorium państw członkowskich, w celu umożliwienia państwom członkowskim i Wspólnocie szybkiego reagowania, jak również do tworzenia takich systemów poprzez analizy, oceny zapotrzebowania na nie i ich wykonalności oraz poprzez działania sprzyjające wzajemnym powiązaniom między nimi i ich łączenie z MIC i z systemem CECIS, o którym mowa w lit. g). Systemy takie uwzględniają i wykorzystują istniejące źródła informacji, monitorowania i wykrywania;

g) utworzenie i utrzymywanie wspólnego systemu łączności i informacji dla sytuacji krytycznych (CECIS) oraz narzędzi umożliwiających komunikację i wymianę informacji między MIC a punktami kontaktowymi państw członkowskich i innymi uczestnikami w ramach mechanizmu;

h) działania związane z monitorowaniem, oceną i ewaluacją;

i) utworzenie w ramach mechanizmu programu wyciągania wniosków z interwencji i ćwiczeń.

2. Następujące działania kwalifikują się do pomocy finansowej w ramach instrumentu w dziedzinie reagowania w ramach mechanizmu:

a) wysyłanie ekspertów ds. oceny i koordynacji wraz ze sprzętem wspomagającym, zwłaszcza sprzętem łączności, w celu ułatwienia świadczenia pomocy i współpracy z innymi obecnymi na miejscu podmiotami;

b) wspieranie państw członkowskich w uzyskiwaniu dostępu do zasobów sprzętowych i transportowych przez:

i) dostarczanie i wymianę informacji dotyczących zasobów sprzętowych i transportowych, które mogą być udostępniane przez państwa członkowskie, z myślą o ułatwianiu wspólnego korzystania z tych zasobów;

ii) pomoc państwom członkowskim w określeniu zasobów transportowych mogących pochodzić z innych źródeł, w tym z rynku komercyjnego, i ułatwianie im dostępu do tych zasobów;

iii) pomoc państwom członkowskim w określaniu sprzętu, który może być dostępny z innych źródeł, w tym z rynku komercyjnego;

c) uzupełnianie zasobów transportowych z państw członkowskich przez finansowanie dodatkowych zasobów transportowych niezbędnych do zapewnienia szybkiego reagowania na poważne sytuacje nadzwyczajne objęte zakresem stosowania art. 1. Działania takie kwalifikują się do pomocy finansowej w ramach niniejszego instrumentu wyłącznie w przypadku spełnienia poniższych kryteriów:

i) dodatkowe zasoby transportowe są niezbędne do zapewnienia skuteczności reagowania w zakresie ochrony ludności w ramach mechanizmu;

ii) wszystkie inne możliwości uzyskania transportu w ramach mechanizmu, łącznie z lit. b), zostały wyczerpane;

iii) pomoc wymagająca działań transportowych:

- została zaproponowana państwu wnioskującemu w ramach mechanizmu i została przez nie przyjęta,

- jest niezbędna do zaspokojenia podstawowych potrzeb wynikających z sytuacji nadzwyczajnej,

- uzupełnia pomoc udzielaną przez państwa członkowskie,

- uzupełnia, w przypadku sytuacji nadzwyczajnych w państwach trzecich, ogólne wspólnotowe działania humanitarne, o ile takie istnieją.

3. a) Państwa członkowskie występujące z wnioskiem o wsparcie finansowe na transport udzielanej przez nie pomocy zwracają co najmniej 50 % otrzymanych wspólnotowych środków finansowych nie później niż 180 dni po interwencji.

b) Żadne środki finansowe zapewniane w ramach instrumentu nie mają wpływu na obowiązki państw członkowskich w zakresie ochrony ludzi, mienia i środowiska na ich terytorium przed katastrofami i nie mają wpływu na obowiązki państw członkowskich w zakresie zapewnienia odnośnym systemom ochrony ludności wystarczających zdolności, aby umożliwić im odpowiednią reakcję na katastrofy o rozmiarze i charakterze, jakich w sposób racjonalny można oczekiwać i na jakie można być przygotowanym.

4. Przepisy dotyczące wykonywania ust. 2 lit. b) i c) oraz ust. 3 są przyjmowane zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 13 ust. 3.

Komisja regularnie składa komitetowi, o którym mowa w art. 13, sprawozdania ze stosowania ust. 2 lit. b) i c) oraz ust. 3.

Przepisy te są w miarę konieczności zmieniane zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 13 ust. 3.

Artykuł 5

Beneficjenci

Pomoc finansowa w ramach instrumentu może być udzielana osobom fizycznym lub publicznym albo prywatnym osobom prawnym.

Artykuł 6

Typy interwencji finansowej i procedury wykonawcze

1. Komisja realizuje pomoc finansową Wspólnoty zgodnie z rozporządzeniem finansowym.

2. Pomoc finansowa w ramach instrumentu może być udzielana w formie dotacji lub zamówień publicznych udzielanych zgodnie z rozporządzeniem finansowym.

3. W przypadku dotacji Komisja przyjmuje roczne programy pracy określające cele, harmonogram zaproszenia lub zaproszeń do składania ofert, orientacyjną kwotę angażowanych środków finansowych, maksymalną wysokość interwencji finansowej oraz oczekiwane rezultaty.

4. W przypadku zamówień publicznych umowy, w tym także umowy ramowe, dotyczące mobilizacji środków niezbędnych do realizacji działań szybkiego reagowania, są uwzględnianie w rocznych programach pracy.

5. Roczne programy pracy przyjmuje się zgodnie z procedurą określoną w art. 13 ust. 2.

6. Budżet instrumentu jest wykonywany w sposób scentralizowany przez Komisję, bezpośrednio przez jej służby zgodnie z art. 53 ust. 2 rozporządzenia finansowego.

Artykuł 7

Uczestnictwo państw trzecich

Uczestnictwo w instrumencie jest otwarte dla krajów kandydujących.

Pozostałe państwa trzecie mogą współpracować w ramach działań objętych instrumentem w przypadkach, gdy zezwalają na to umowy między tymi państwami trzecimi a Wspólnotą.

Artykuł 8

Komplementarność i spójność działań Wspólnoty

1. Działania, na których realizację przyznawana jest pomoc finansowa w ramach instrumentu, nie otrzymują wsparcia w ramach innych wspólnotowych instrumentów finansowych.

Komisja dopilnowuje, by podmioty wnioskujące o pomoc finansową w ramach instrumentu oraz beneficjenci takiej pomocy przedstawili Komisji informacje na temat pomocy finansowej otrzymywanej z innych źródeł, w tym z budżetu ogólnego Unii Europejskiej, oraz na temat aktualnie rozpatrywanych wniosków o taką pomoc.

2. Podejmowane są starania mające na celu osiągnięcie synergii i komplementarności z innymi instrumentami Unii Europejskiej lub Wspólnoty. W przypadku reagowania w państwach trzecich Komisja zapewnia komplementarność i spójność działań finansowanych w ramach instrumentu oraz działań finansowanych w ramach rozporządzenia (WE) nr 1257/96.

3. W przypadkach gdy pomoc w ramach mechanizmu stanowi wkład do reakcji humanitarnej Wspólnoty na większą skalę, działania otrzymujące pomoc finansową w ramach instrumentu są spójne z zasadami humanitarnymi, o których mowa w rozporządzeniu (WE) nr 1257/96.

Artykuł 9

Spójność z działaniami organizacji międzynarodowych

Komisja dopilnowuje, by w przypadku działań interwencyjnych w państwach trzecich działania finansowane przez Wspólnotę były skoordynowane i spójne z działaniami podejmowanymi przez organizacje i agencje międzynarodowe, w szczególności wchodzące w skład systemu Organizacji Narodów Zjednoczonych.

Artykuł 10

Wsparcie techniczne i administracyjne

1. W ramach instrumentu możliwe jest również pokrycie, z inicjatywy Komisji, wydatków dotyczących monitorowania, kontroli, audytu i ocen bezpośrednio niezbędnych dla wdro-żenia niniejszej decyzji.

Wydatki takie mogą obejmować w szczególności opracowania, spotkania, działania informacyjne, publikacje, wydatki na sieci informatyczne służące wymianie informacji (wraz z odpowiednim sprzętem) oraz wszelkie inne wydatki na wparcie techniczne i administracyjne, którego Komisja może potrzebować do wdrożenia niniejszej decyzji.

Wydatki, o których mowa w akapicie pierwszym i drugim, nie przekraczają 4 % budżetu.

2. Budżet na działania, o których mowa w ust. 1, jest wykonywany przez Komisję w sposób scentralizowany, bezpośrednio poprzez jej służby zgodnie z art. 53 ust. 2 rozporządzenia finansowego.

Artykuł 11

Monitorowanie

1. Komisja dopilnowuje, by umowy i dotacje wynikające z wdrożenia instrumentu przewidywały w szczególności nadzór i kontrolę finansową przeprowadzaną przez Komisję (lub przez jej upoważnionego przedstawiciela), w razie konieczności poprzez przeprowadzanie kontroli na miejscu, w tym kontroli wyrywkowych i audytów prowadzonych przez Trybunał Obrachunkowy.

2. Komisja dopilnowuje, by przez okres pięciu lat od daty dokonania ostatniej płatności w związku z jakimkolwiek działaniem beneficjent korzystający z pomocy finansowej zachował do dyspozycji Komisji wszelkie dokumenty potwierdzające wydatki poniesione w związku z tym działaniem.

3. Jeśli zajdzie taka konieczność, Komisja, działając na podstawie wyników kontroli na miejscu, o których mowa w ust. 1, dopilnowuje, by wielkość lub warunki udzielenia zatwierdzonej pierwotnie pomocy finansowej oraz harmonogram płatności zostały skorygowane.

4. Komisja zapewnia podjęcie wszelkich innych niezbędnych kroków w celu sprawdzenia, czy finansowane działania są przeprowadzane prawidłowo i zgodnie z przepisami niniejszej decyzji i rozporządzenia finansowego.

Artykuł 12

Ochrona interesów finansowych Wspólnoty

1. Przy realizacji działań finansowanych w ramach instrumentu Komisja zapewnia ochronę interesów finansowych Wspólnoty przez stosowanie środków zapobiegających nadużyciom finansowym, korupcji i wszelkim innym nielegalnym działaniom, przez skuteczne kontrole oraz odzyskiwanie niesłusznie wypłaconych kwot, a także, w przypadku wykrycia nieprawidłowości, przez skuteczne, proporcjonalne i odstraszające sankcje, zgodnie z przepisami rozporządzeń (WE, Euratom) nr 2988/95, (Euratom, WE) nr 2185/96 i (WE) nr 1073/1999.

2. W przypadku działań wspólnotowych finansowanych w ramach niniejszego instrumentu przepisy rozporządzeń (WE, Euratom) nr 2988/95 oraz (Euratom, WE) nr 2185/96 mają zastosowanie do wszelkich naruszeń przepisów prawa wspólnotowego, w tym także do naruszeń zobowiązań umownych zawartych na mocy instrumentu, wynikłych z działania lub zaniechania podmiotu gospodarczego, które poprzez nieuzasadnioną pozycję wydatków wyrządza szkodę lub może wyrządzić szkodę w budżecie ogólnym Unii Europejskiej lub budżety zarządzane przez nią.

3. Komisja dopilnowuje, by kwota pomocy finansowej przydzielona na dane działanie została obniżona, zawieszona lub odzyskana, jeśli stwierdzi nieprawidłowości, w tym niezgodność z przepisami niniejszej decyzji lub decyzji indywidualnej lub z postanowieniami umowy dotyczącej przyznania danej pomocy finansowej, lub też jeśli okaże się, że dane działanie zostało - bez uprzedniego zwrócenia się na piśmie o zgodę Komisji - zmienione w sposób sprzeczny z charakterem lub warunkami realizacji projektu.

4. Jeśli nie dotrzymano terminów lub jeśli stan realizacji danego działania uzasadnia jedynie część przydzielonej pomocy finansowej, Komisja zapewnia, by beneficjent został wezwany do przedstawienia uwag w określonym terminie.

W przypadku gdy beneficjent nie udzieli satysfakcjonującego wyjaśnienia, Komisja zapewnia, by możliwe było anulowanie pozostałej części pomocy finansowej oraz by beneficjent został wezwany do zwrotu kwot już wypłaconych.

5. Komisja zapewnia terminowy zwrot wszelkich niesłusznie wypłaconych kwot wraz z odsetkami od wszelkich niezwróconych kwot zgodnie z warunkami określonymi w rozporządzeniu finansowym.

Artykuł 13

Procedura komitetu

1. Komisja wspierana jest przez komitet („komitet”).

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu zastosowanie mają art. 4 i 7 decyzji 1999/468/WE.

Okres przewidziany w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE wynosi trzy miesiące.

3. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu zastosowanie mają art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE.

Okres przewidziany w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE wynosi trzy miesiące.

4. Komitet przyjmuje swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 14

Zasoby budżetowe

1. Finansowa kwota odniesienia na wdrożenie instrumentu w latach 2007-2013 wynosi 189 800 000 EUR w cenach bieżących.

Roczne przydziały środków są zatwierdzane przez władzę budżetową w granicach ram finansowych.

Kwota 133 800 000 EUR w cenach bieżących pochodzi z poddział u 3B - „Obywatelstwo” tych ram finansowych, a kwota 56 000 000 EUR w cenach bieżących z poddziału 4 - „UE jako partner globalny”.

2. Na działania objęte art. 4 ust. 2 lit. b) i c) przydziela się nie więcej niż 50 % finansowej kwoty odniesienia.

Artykuł 15

Ocena

1. Działania objęte pomocą finansową w ramach instrumentu są regularnie monitorowane w celu śledzenia postępów w ich realizacji.

2. Komisja przekazuje Parlamentowi Europejskiemu i Radzie następujące dokumenty:

a) nie później niż 31 grudnia 2008 r., pierwsze sprawozdanie z oceny ilościowych i jakościowych aspektów wykonania art. 4 ust. 2 lit. b) i c) oraz art. 4 ust. 3. Sprawozdanie to uwzględnia wyniki przeprowadzonej do dnia 31 grudnia 2007 r. wspólnie przez Komisję i państwa członkowskie analizy dotyczącej potrzeb w zakresie transportu i sprzętu odnotowanych podczas poważnych interwencji w dziedzinie ochrony ludności oraz środków przedsięwziętych na mocy niniejszej decyzji, aby te potrzeby zaspokoić.

Jeżeli w świetle wniosków tego sprawozdania okaże się to konieczne:

i) Komisja może - w odpowiednich przypadkach - przedstawić wniosek w sprawie przeglądu stosownych przepisów;

ii) Rada może zwrócić się do Komisji o przedstawienie wniosku w celu przyjęcia przed dniem 30 czerwca 2009 r. wszelkich stosownych zmian tych przepisów;

b) nie później niż 30 czerwca 2010 r., tymczasowe sprawozdanie z oceny osiągniętych wyników oraz jakościowych i ilościowych aspektów wykonania niniejszej decyzji;

c) nie później niż 31 grudnia 2011 r., komunikat w sprawie kontynuacji niniejszej decyzji;

d) nie później niż 31 grudnia 2014 r., sprawozdanie z oceny ex post.

Artykuł 16

Stosowanie

Niniejszą decyzję stosuje się od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2013 r.

Artykuł 17

Adresaci

Niniejsza decyzja skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 5 marca 2007 r.