PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 80 ust. 2,

uwzględniając wniosek Komisji (¹),

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (²),

uwzględniając opinię Komitetu Regionów (³),

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu (⁴),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Wspólnota przyjęła znaczną liczbę środków legislacyjnych w celu poprawy bezpieczeństwa i zapobiegania zanieczyszczeniu w transporcie morskim. Aby być skutecznym, takie ustawodawstwo musi być odpowiednio i jednolicie stosowane w całej Wspólnocie. Zapewni to jednakowe reguły gry, zredukuje zakłócenia konkurencji wynikające z przewagi ekonomicznej statków niestosujących się do tych przepisów i wynagrodzi poważnych armatorów morskich.

(2) Niektóre zadania obecnie wykonywane na szczeblu wspólnotowym lub narodowym mogłyby być wykonane przez wyspecjalizowany organ ekspercki. Rzeczywiście, istnieje potrzeba technicznego i naukowego wsparcia, a także wysokiego poziomu stabilnej wiedzy fachowej, aby właściwie stosować ustawodawstwo wspólnotowe w zakresie bezpieczeństwa na morzu i zapobiegania zanieczyszczeniu ze statków, monitorować jej wykonanie oraz oceniać skuteczność podejmowanych kroków. Istnieje zatem potrzeba w obrębie istniejącej struktury instytucjonalnej oraz równowagi władz we Wspólnocie ustanowienia Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Morskiego („Agencja”).

(3) W kategoriach ogólnych Agencja powinna stanowić organ techniczny, zapewniający Wspólnocie środki niezbędne do skutecznych działań w celu poprawy ogólnych zasad bezpieczeństwa na morzu i zapobiegania zanieczyszczeniu ze statków. Agencja powinna wspomagać Komisję w stałym procesie uaktualniania i tworzenia ustawodawstwa wspólnotowego w zakresie bezpieczeństwa na morzu i zapobiegania zanieczyszczeniu ze statków, a także powinna stanowić niezbędne wsparcie w celu zapewnienia jednolitego i skutecznego wykonania tych przepisów w całej Wspólnocie poprzez wspomaganie Komisji w wykonywaniu zadań powierzonych jej przez istniejące i przyszłe ustawodawstwo wspólnotowe dotyczące bezpieczeństwa na morzu i zapobiegania zanieczyszczeniu ze statków.

(4) W celu właściwego osiągnięcia celów, dla których Agencja jest ustanowiona, właściwe jest wykonywanie przez nią określonej liczby innych istotnych zadań, mających na celu poprawę bezpieczeństwa na morzu i zapobieganie zanieczyszczeniu ze statków na wodach Państw Członkowskich. W tym względzie Agencja powinna pracować z Państwami Członkowskimi w celu zorganizowania właściwych działań szkoleniowych w sprawie kwestii związanych z kontrolą państwa portu i państwa bandery oraz w celu zapewnienia pomocy technicznej związanej z wykonaniem ustawodawstwa wspólnotowego. Powinno to ułatwić współpracę między Państwami Członkowskimi a Komisją, jak przewiduje dyrektywa 2002/59/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 27 czerwca 2002 r. ustanawiająca system monitorowania i informacji o ruchu statków wspólnotowych i uchylająca dyrektywę Rady 93/75/EWG (⁵), a mianowicie poprzez utworzenie i wykorzystywanie dowolnego systemu informacyjnego niezbędnego do celów wymienionej dyrektywy, a także w działaniach dotyczących dochodzeń związanych z poważnymi wypadkami na morzu. Powinna ona dostarczać Komisji i Państwom Członkowskim obiektywnych, wiarygodnych i porównywalnych informacji i danych na temat bezpieczeństwa na morzu i zapobiegania zanieczyszczeniu ze statków, aby umożliwić im podjęcie wszelkich niezbędnych działań w celu wzmocnienia istniejących środków i oceny ich skuteczności. Powinna zadbać, aby wspólnotowe know-how na temat bezpieczeństwa na morzu było do dyspozycji państw ubiegających się o przystąpienie. Powinna pozostać otwarta na uczestnictwo tych państw i innych państw trzecich, które zawarły ze Wspólnotą umowy, poprzez które przyjmują i wykonują przepisy wspólnotowe w zakresie bezpieczeństwa na morzu i zapobiegania zanieczyszczeniu ze statków.

(5) Agencja powinna sprzyjać ustanawianiu lepszej współpracy między Państwami Członkowskimi, a także rozwijać i rozpowszechniać najlepsze praktyki we Wspólnocie. To z kolei powinno przyczyniać się do poprawy ogólnego systemu bezpieczeństwa na morzu we Wspólnocie oraz redukcji ryzyka wypadków morskich, zanieczyszczenia morskiego i utraty życia ludzkiego na morzu.

(6) W celu właściwego wykonywania zadań powierzonych Agencji właściwe jest, aby jej urzędnicy odwiedzali Państwa Członkowskie w celu monitorowania ogólnego funkcjonowania wspólnotowego systemu bezpieczeństwa na morzu i zapobiegania zanieczyszczeniu ze statków. Wizyty te powinny odbywać się zgodnie z polityką, która zostanie ustanowiona przez Radę Administracyjną Agencji i powinny być ułatwione przez władze Państw Członkowskich.

(7) Agencja powinna stosować odpowiednie ustawodawstwo wspólnotowe dotyczące publicznego dostępu do dokumentów oraz ochrony osób fizycznych w odniesieniu do przetwarzania danych osobowych. Powinna udostępniać opinii publicznej i wszelkim zainteresowanym stronom obiektywne, wiarygodne i łatwe do zrozumienia informacje w odniesieniu do swej działalności.

(8) W kwestii odpowiedzialności kontraktowej Agencji, która regulowana jest prawem mającym zastosowanie do umów zawieranych przez Agencję, jurysdykcja Trybunału Sprawiedliwości powinna obejmować wydawanie wyroków na mocy każdej klauzuli arbitrażowej zawartej w umowie. Jurysdykcja Trybunału Sprawiedliwości powinna także obejmować spory dotyczące odszkodowań za wszelkie szkody powstałe w wyniku odpowiedzialności pozaumownej Agencji.

(9) W celu skutecznego zapewnienia wypełnienia funkcji Agencji Państwa Członkowskie i Komisja powinny być reprezentowane w Radzie Administracyjnej, której powierzono uprawnienia niezbędne dla uchwalania budżetu, weryfikowania jego realizacji, przyjmowania odpowiednich zasad finansowych, ustanawiania przejrzystych procedur działania w zakresie podejmowania decyzji przez Agencję, zatwierdzania jej programu działania, badania wniosków o pomoc techniczną ze strony Państw Członkowskich, definiowania polityki w zakresie wizyt w Państwach Członkowskich i powoływania dyrektora zarządzającego. W świetle wysoce technicznej i naukowej misji i zadań Agencji właściwym dla Rady Administracyjnej składem będzie jeden przedstawiciel z każdego Państwa Członkowskiego i czterech przedstawicieli Komisji, będących członkami o wysokim poziomie wiedzy fachowej. W celu dalszego zapewnienia najwyższego poziomu wiedzy fachowej i doświadczenia w Radzie Administracyjnej i w związku z włączeniem sektorów najściślej powiązanych z zadaniami Agencji Komisja powinna mianować niezależnych specjalistów z tych sektorów jako członków Rady bez prawa głosu, na podstawie ich osobistych zasług i doświadczenia w zakresie bezpieczeństwa na morzu i zapobiegania zanieczyszczeniu ze statków, nie zaś jako przedstawicieli określonych organizacji zawodowych.

(10) Właściwe funkcjonowanie Agencji wymaga, aby jej dyrektor zarządzający był mianowany na podstawie zasług i udokumentowanych umiejętności administracyjnych i kierowniczych, a także kompetencji i doświadczenia związanego z bezpieczeństwem na morzu i zapobieganiem zanieczyszczeniu ze statków oraz aby wykonywał(a) swoje obowiązki w całkowitej niezależności i elastyczności w zakresie organizacji wewnętrznego funkcjonowania Agencji. W tym celu dyrektor zarządzający powinien przygotowywać i podejmować wszelkie niezbędne kroki dla zapewnienia właściwego wykonania programu działania Agencji, powinien przygotowywać coroczny projekt ogólnego sprawozdania do przedłożenia Radzie Administracyjnej, powinien wykonywać preliminarz dochodów i wydatków Agencji i powinien wykonywać budżet.

(11) W celu zagwarantowania pełnej autonomii i niezależności Agencji uznaje się za konieczne przyznanie jej autonomicznego budżetu, którego dochody pochodzą głównie z wkładu ze strony Wspólnoty.

(12) Przez poprzednie lata, w miarę jak tworzono więcej zdecentralizowanych agencji, władza budżetowa oczekiwała poprawy przejrzystości i kontroli nad zarządzaniem wspólnotowym finansowaniem przeznaczonym dla tych agencji, w szczególności dotyczącym budżetowania opłat, kontroli finansowej, uprawnień do zwolnień, wkładów do planu emerytalnego i wewnętrznej procedury budżetowej (kodeks postępowania). W podobny sposób rozporządzenia (WE) nr 1073/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 maja 1999 r. dotyczące dochodzeń prowadzonych przez Europejski Urząd ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) (⁶) powinny mieć zastosowanie bez ograniczeń w odniesieniu do Agencji, która powinna przystąpić do porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 25 maja 1999 r. między Parlamentem Europejskim, Radą Unii Europejskiej i Komisją Wspólnot Europejskich w sprawie wewnętrznych dochodzeń Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych (OLAF) (⁷).

(13) W okresie pięciu lat od daty podjęcia przez Agencję swoich obowiązków Rada Administracyjna powinna zlecić wykonanie niezależnej zewnętrznej oceny, aby ocenić wpływ tego rozporządzenia, Agencję oraz jej praktyki działania zmierzające do stworzenia wysokiego poziomu bezpieczeństwa na morzu i zapobiegania zanieczyszczeniu ze statków,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

ROZDZIAŁ I

CELE I ZADANIA

Artykuł 1

Cele

1. Niniejsze rozporządzenie ustanawia Europejską Agencję ds. Bezpieczeństwa na Morzu („Agencję”), aby zapewnić wysoki, jednolity i skuteczny poziom bezpieczeństwa morskiego, ochrony na morzu, zapobiegania zanieczyszczeniom powodowanym przez statki i reagowania na nie, jak również reagowania na zanieczyszczenia morza spowodowane przez instalacje do wydobywania ropy naftowej i gazu.

2. W tym celu Agencja współpracuje z państwami członkowskimi i z Komisją oraz zapewnia im pomoc techniczną, operacyjną i naukową w dziedzinach, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, w granicach zadań podstawowych określonych w art. 2 oraz, w stosownych przypadkach, zadań dodatkowych określonych w art. 2a, w szczególności aby wspomóc państwa członkowskie i Komisję we właściwym stosowaniu odnośnych aktów prawnych Unii. W odniesieniu do reagowania na zanieczyszczenia, Agencja świadczy pomoc operacyjną wyłącznie na wniosek poszkodowanego państwa lub poszkodowanych państw.

3. Świadcząc pomoc, o której mowa w ust. 2, Agencja przyczynia się, w stosownych przypadkach, do ogólnej skuteczności ruchu morskiego i transportu morskiego, jak określono w niniejszym rozporządzeniu, tak aby ułatwić ustanowienie europejskiego obszaru transportu morskiego bez barier.

Artykuł 2

Zadania podstawowe Agencji

1. Aby zapewnić właściwą realizację celów określonych w art. 1, Agencja wykonuje zadania podstawowe wymienione w niniejszym artykule.

2. Agencja wspomaga Komisję:

a) w pracach przygotowawczych na potrzeby uaktualniania i tworzenia stosownych aktów prawnych Unii, w szczególności zgodnie z rozwojem ustawodawstwa międzynarodowego;

b) w skutecznym wykonywaniu stosownych wiążących aktów prawnych Unii, w szczególności przez przeprowadzanie wizyt i inspekcji, o których mowa w art. 3 niniejszego rozporządzenia, oraz poprzez zapewnienie Komisji pomocy technicznej w zakresie wykonywania zadań powierzonych jej zgodnie z art. 9 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 725/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie podniesienia ochrony statków i obiektów portowych (⁸). W związku z tym może przedstawiać Komisji sugestie dotyczące wszelkich ewentualnych ulepszeń tych wiążących aktów prawnych;

c) w analizie realizowanych i zakończonych projektów badawczych istotnych dla celów Agencji; może to obejmować określanie ewentualnych działań następczych wynikających z konkretnych projektów badawczych;

d) w wykonywaniu wszelkich innych zadań powierzonych Komisji w aktach ustawodawczych Unii dotyczących celów Agencji.

3. Agencja współdziała z państwami członkowskimi w celu:

a) organizowania, w stosownych przypadkach, odpowiednich działań szkoleniowych leżących w zakresie odpowiedzialności państw członkowskich;

b) opracowywania rozwiązań technicznych, w tym zapewniania odpowiednich usług operacyjnych, oraz świadczenia pomocy technicznej, tak by stworzyć potencjał krajowy niezbędny do wykonywania odnośnych aktów prawnych Unii;

c) przekazania, na wniosek państwa członkowskiego, odpowiednich informacji wynikających z inspekcji, o których mowa w art. 3, w celu wspierania monitorowania uznanych organizacji, które wykonują zadania związane z certyfikacją w imieniu państw członkowskich zgodnie z art. 9 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/15/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie wspólnych reguł i norm dotyczących organizacji dokonujących inspekcji i przeglądów na statkach oraz odpowiednich działań administracji morskich (⁹), bez uszczerbku dla praw i obowiązków państwa bandery;

d) wspierania dodatkowymi środkami, w sposób efektywny pod względem kosztów, reagowania na zanieczyszczenia w razie zanieczyszczenia spowodowanego przez statki oraz na zanieczyszczenia morza spowodowane przez instalacje do wydobywania ropy naftowej i gazu, gdy odpowiedni wniosek zostanie przedstawiony przez poszkodowane państwo członkowskie, pod którego kierownictwem prowadzone są działania mające na celu usunięcie zanieczyszczeń, bez uszczerbku dla odpowiedzialności państw nadbrzeżnych w zakresie funkcjonujących w nich właściwych mechanizmów reagowania na zanieczyszczenia oraz z poszanowaniem istniejących zasad współpracy pomiędzy państwami członkowskimi w tej dziedzinie. W stosownych przypadkach wnioski dotyczące przeprowadzenia działań zmierzających do zwalczenia zanieczyszczenia są składane za pośrednictwem unijnego mechanizmu ochrony ludności ustanowionego decyzją Rady 2007/779/WE, Euratom (¹⁰).

4. Agencja ułatwia współpracę między państwami członkowskimi a Komisją:

a) w obszarze monitorowania ruchu, objętym dyrektywą 2002/59/WE, Agencja promuje w szczególności współpracę między państwami nadbrzeżnymi w odnośnych rejonach żeglugi, jak również opracowuje i obsługuje Centrum Danych systemu identyfikacji i śledzenia statków dalekiego zasięgu Unii Europejskiej oraz system wymiany informacji morskich (SafeSeaNet), o którym mowa w art. 6b oraz 22a tej dyrektywy, jak również międzynarodowy system wymiany danych z systemu identyfikacji i śledzenia statków dalekiego zasięgu, zgodnie z zobowiązaniem podjętym na forum Międzynarodowej Organizacji Morskiej („IMO”);

b) zapewniając, na wniosek i bez uszczerbku dla przepisów prawa krajowego i unijnego, właściwym organom krajowym i instytucjom unijnym w zakresie ich kompetencji odpowiednie informacje o pozycji statków i dane z obserwacji Ziemi, by ułatwić im stosowanie środków przeciwko piractwu i umyślnym aktom bezprawnym, zgodnie z mającym zastosowanie prawem Unii lub na mocy uzgodnionych na szczeblu międzynarodowym instrumentów prawnych w obszarze transportu morskiego, z zastrzeżeniem mających zastosowanie zasad ochrony danych i zgodnie z procedurami administracyjnymi, które mają zostać ustanowione przez, w stosownych przypadkach, Radę Administracyjną lub grupę sterującą wysokiego szczebla ustanowioną na mocy dyrektywy 2002/59/WE. Dostarczanie danych systemu identyfikacji i śledzenia statków dalekiego zasięgu odbywa się za zgodą danego państwa bandery;

c) w zakresie dochodzenia w sprawach wypadków i incydentów morskich zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/18/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. ustanawiającą podstawowe zasady regulujące dochodzenia w sprawach wypadków w sektorze transportu morskiego (¹¹) Agencja, na wniosek odnośnych państw członkowskich i przy założeniu braku konfliktu interesów, udziela wsparcia operacyjnego tym państwom członkowskim w zakresie dochodzeń dotyczących poważnych lub bardzo poważnych wypadków oraz dokonuje analizy sprawozdań z dochodzeń w sprawie bezpieczeństwa, aby określić wartość dodaną na poziomie Unii w zakresie wszelkich nabywanych doświadczeń. Na podstawie danych przekazywanych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 17 tej dyrektywy Agencja opracowuje roczny przegląd wypadków i incydentów morskich;

d) dostarczając Komisji i państwom członkowskim obiektywne, wiarygodne i porównywalne statystyki, informacje oraz dane, aby umożliwić Komisji i państwom członkowskim podejmowanie niezbędnych kroków w celu poprawy ich działań oraz oceny skuteczności i efektywności kosztowej istniejących środków. Tego rodzaju zadania obejmują zbieranie, zapisywanie i ocenę danych technicznych, systematyczne wykorzystywanie istniejących baz danych, łącznie z ich wymianą, oraz, w stosownych przypadkach, tworzenie dodatkowych baz danych. Na podstawie zebranych danych Agencja wspomaga Komisję w publikowaniu informacji dotyczących statków zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/16/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie kontroli przeprowadzanej przez państwo portu (¹²);

e) zbierając i analizując dane dotyczące marynarzy, które zostały dostarczone i wykorzystane zgodnie z dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/106/WE z dnia 19 listopada 2008 r. w sprawie minimalnego poziomu wyszkolenia marynarzy (¹³);

f) poprawiając identyfikację i ściganie statków dokonujących nielegalnych zrzutów zgodnie z dyrektywą 2005/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 września 2005 r. w sprawie zanieczyszczenia pochodzącego ze statków oraz wprowadzenia sankcji w przypadku naruszenia prawa (¹⁴);

g) w odniesieniu do zanieczyszczenia morza ropą naftową spowodowanego przez instalacje do wydobywania ropy naftowej i gazu, stosując europejski system satelitarnego monitorowania rozlewów ropy (CleanSeaNet) do monitorowania zakresu i wpływu na środowisko tego rodzaju zanieczyszczenia;

h) zapewniając pomoc techniczną niezbędną państwom członkowskim i Komisji do dokonania wkładu w odpowiednie prace organów technicznych IMO, Międzynarodowej Organizacji Pracy – w zakresie żeglugi, oraz memorandum paryskiego w sprawie kontroli państwa portu („memorandum paryskie”) oraz odpowiednich organizacji regionalnych, do których Unia przystąpiła, w sprawach wchodzących w zakres kompetencji Unii;

i) w odniesieniu do wdrażania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2010/65/UE z dnia 20 października 2010 r. w sprawie formalności sprawozdawczych dla statków wchodzących do lub wychodzących z portów państw członkowskich (¹⁵), w szczególności poprzez ułatwianie elektronicznej transmisji danych poprzez SafeSeaNet i wspieranie rozwoju jednego punktu kontaktowego.

5. Agencja może, na wniosek Komisji, zapewniać pomoc techniczną, w tym organizację odpowiednich działań szkoleniowych, w zakresie odnośnych aktów prawnych UE, skierowaną do państw ubiegających się o przystąpienie do Unii oraz, w stosownych przypadkach, do krajów partnerskich objętych europejską polityką sąsiedztwa oraz krajów, które przystąpiły do memorandum paryskiego.

Agencja może również świadczyć pomoc w razie zanieczyszczenia spowodowanego przez statki oraz zanieczyszczenia morza spowodowanego przez instalacje do wydobywania ropy naftowej i gazu, w wyniku którego poszkodowane są państwa trzecie dzielące regionalny basen morski z Unią, zgodnie z unijnym mechanizmem ochrony ludności ustanowionym decyzją 2007/779/WE, Euratom, na warunkach analogicznych do warunków mających zastosowanie do państw członkowskich, o których mowa w ust. 3 lit. d) niniejszego artykułu. Zadania te są koordynowane z istniejącymi regionalnymi ustaleniami w zakresie współpracy związanymi z zanieczyszczeniem morza.

Artykuł 2a

Zadania dodatkowe Agencji

1. Bez uszczerbku dla zadań głównych, o których mowa w art. 2, Agencja wspomaga Komisję i państwa członkowskie, w stosownych przypadkach, w opracowywaniu i wdrażaniu działań Unii określonych w ust. 2 i 3 niniejszego artykułu, związanych z celami Agencji, w zakresie, w jakim Agencja dysponuje utrwaloną i uznaną wiedzą fachową oraz narzędziami. Zadania dodatkowe określone w niniejszym artykule:

a) tworzą rzeczywistą wartość dodaną;

b) pozwalają uniknąć powielania podejmowanych wysiłków;

c) leżą w interesie unijnej polityki dotyczącej transportu morskiego;

d) nie szkodzą zadaniom podstawowym Agencji; oraz

e) nie naruszają praw i obowiązków państw członkowskich, zwłaszcza jako państw bandery, państw portu i państw nadbrzeżnych.

2. Agencja wspomaga Komisję:

a) w kontekście wdrażania dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/56/WE (dyrektywa w sprawie strategii morskiej) (¹⁶), uczestnicząc w realizacji celu w zakresie osiągnięcia dobrego stanu środowiska wód morskich wraz z kwestiami związanymi z żeglugą i przy wykorzystaniu wyników uzyskanych przy pomocy istniejących narzędzi, takich jak SafeSeaNet oraz CleanSeaNet;

b) zapewniając pomoc techniczną w związku z emisjami gazów cieplarnianych ze statków, w szczególności w następstwie obecnego rozwoju sytuacji międzynarodowej;

c) jeśli chodzi o program globalnego monitoringu środowiska i bezpieczeństwa (GMES), w propagowaniu korzystania z danych i usług GMES do celów morskich, w ramach zarządzania GMES;

d) w rozwijaniu wspólnego mechanizmu wymiany informacji dla obszarów morskich UE;

e) w odniesieniu do ruchomych instalacji do wydobywania ropy naftowej i gazu na morzu, w analizowaniu wymogów IMO i w gromadzeniu podstawowych informacji dotyczących potencjalnych zagrożeń dla transportu morskiego i środowiska morskiego;

f) dostarczając odpowiednie informacje w odniesieniu do towarzystw klasyfikacyjnych dla statków żeglugi śródlądowej zgodnie z dyrektywą 2006/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 grudnia 2006 r. ustanawiającą wymagania techniczne dla statków żeglugi śródlądowej (¹⁷). Informacje te są również zamieszczane w sprawozdaniach, o których mowa w art. 3 ust. 4 i 5 niniejszego rozporządzenia.

3. Agencja wspomaga Komisję i państwa członkowskie:

a) w analizowaniu wykonalności i we wdrażaniu polityk i projektów wspierających ustanawianie europejskiego obszaru transportu morskiego bez barier, takiego jak koncepcja „niebieskiego pasa” i inicjatywa e-Maritime, a także autostrady morskie. Odbywa się to w szczególności poprzez przeanalizowanie dodatkowych funkcji SafeSeaNet, bez uszczerbku dla roli grupy sterującej wysokiego szczebla ustanowionej na mocy dyrektywy 2002/59/WE;

b) badając, wraz z właściwymi organami zajmującymi się systemem usług informacji rzecznej, możliwość wymiany informacji między tym systemem a systemami informacyjnymi w zakresie transportu morskiego na podstawie sprawozdania, o którym mowa w art. 15 dyrektywy 2010/65/UE;

c) ułatwiając dobrowolną wymianę najlepszych praktyk dotyczących szkoleń i edukacji morskiej w Unii oraz zapewniając informacje na temat unijnych programów wymiany w zakresie szkoleń morskich, z pełnym poszanowaniem art. 166 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE).

Artykuł 2b

Współpraca europejska w zakresie funkcji straży przybrzeżnej

[1] 1. Agencja, we współpracy z Europejską Agencją Straży Granicznej i Przybrzeżnej, ustanowioną rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/1624 ⁽¹⁸⁾, oraz Europejską Agencją Kontroli Rybołówstwa, ustanowioną rozporządzeniem Rady (WE) nr 768/2005 ⁽¹⁹⁾, każda z nich w ramach swojego mandatu, wspiera organy krajowe pełniące funkcje straży przybrzeżnej na poziomie krajowym i unijnym oraz, w stosownych przypadkach, na poziomie międzynarodowym poprzez:

a) udostępnianie, łączenie i analizę informacji dostępnych w systemach zgłaszania statków i innych systemach informacyjnych prowadzonych przez te agencje lub im udostępnianych, zgodnie z ich odpowiednimi podstawami prawnymi i z zastrzeżeniem prawa własności państw członkowskich dotyczącego danych;

b) świadczenie usług w zakresie nadzoru i łączności opartych na najnowszej technologii, w tym infrastrukturze kosmicznej i naziemnej oraz czujnikach umieszczonych na wszelkiego rodzaju platformach;

c) budowanie potencjału przez opracowywanie wytycznych i zaleceń oraz ustanawianie najlepszych praktyk, a także organizowanie szkoleń i wymiany pracowników;

d) wzmacnianie wymiany informacji i współpracy w zakresie funkcji straży przybrzeżnej, w tym przez analizowanie wyzwań operacyjnych i zagrożeń pojawiających się na obszarach morskich;

e) udostępnianie potencjałów przez planowanie i realizację operacji wielofunkcyjnych oraz przez udostępnianie aktywów i innych zdolności w zakresie, w jakim działania te są koordynowane przez te agencje i przeprowadzane za zgodą właściwych organów zainteresowanych państw członkowskich.

2. Bez uszczerbku dla uprawnień Rady Administracyjnej Agencji, określonych w art. 10 ust. 2, konkretne formy współpracy w zakresie funkcji straży przybrzeżnej między Agencją, Europejską Agencją Straży Granicznej i Przybrzeżnej oraz Europejską Agencją Kontroli Rybołówstwa są określane w porozumieniu roboczym zgodnie z przyznanymi im mandatami oraz zasadami finansowymi mającymi zastosowanie do tych agencji. Takie porozumienie podlega zatwierdzeniu przez Radę Administracyjną Agencji, Zarząd Europejskiej Agencji Kontroli Rybołówstwa oraz zarząd Europejskiej Agencji Straży Granicznej i Przybrzeżnej.

3. Komisja, w ścisłej współpracy z państwami członkowskimi, Agencją oraz Europejską Agencją Straży Granicznej i Przybrzeżnej i Europejską Agencją Kontroli Rybołówstwa, udostępnia praktyczny podręcznik dotyczący współpracy europejskiej w zakresie funkcji straży przybrzeżnej. Podręcznik ten zawiera wskazówki, zalecenia i najlepsze praktyki w zakresie wymiany informacji. Komisja przyjmuje podręcznik w formie zalecenia.

4. Zadania określone w niniejszym artykule pozostają bez uszczerbku dla zadań Agencji, o których mowa w art. 2, oraz nie naruszają praw i obowiązków państw członkowskich, w szczególności jako państw bandery, państw portu lub państw przybrzeżnych.

Artykuł 3

Wizyty w państwach członkowskich i inspekcje

1. W celu realizacji zadań powierzonych Agencji oraz pomocy Komisji w wypełnieniu jej obowiązków wynikających z TFUE, w szczególności w ocenie skuteczności wykonania odnośnego prawa unijnego, Agencja odbywa wizyty w państwach członkowskich zgodnie z metodologią określoną przez Radę Administracyjną.

2. Agencja z odpowiednim wyprzedzeniem informuje odnośne państwo członkowskie o planowanej wizycie, nazwiskach upoważnionych urzędników oraz o dacie rozpoczęcia wizyty i oczekiwanym czasie jej trwania. Urzędnicy Agencji delegowani do odbycia tych wizyt dokonują tego na podstawie przedstawionej pisemnej decyzji dyrektora zarządzającego Agencji, wyszczególniającej przeznaczenie i cele misji.

3. Agencja przeprowadza inspekcje w imieniu Komisji, zgodnie z wymogami wiążących aktów prawnych Unii, dotyczące organizacji uznanych przez Unię, zgodnie z rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 391/2009 z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie wspólnych reguł i norm dotyczących organizacji dokonujących inspekcji i przeglądów na statkach (²⁰), oraz dotyczące szkoleń i certyfikacji marynarzy w państwach trzecich, zgodnie z dyrektywą 2008/106/WE.

4. Na zakończenie każdej wizyty lub inspekcji Agencja opracowuje sprawozdanie i przesyła je Komisji i odnośnemu państwu członkowskiemu.

5. W stosownych przypadkach, a w każdym razie po zakończeniu każdego cyklu wizyt lub inspekcji, Agencja dokonuje analizy sprawozdań z tego cyklu w celu określenia ustaleń o charakterze horyzontalnym oraz ogólnych wniosków dotyczących skuteczności i efektywności kosztowej stosowanych środków. Agencja przedstawia tę analizę Komisji do dalszej dyskusji z państwami członkowskimi, aby wyciągnąć wszelkie stosowne wnioski i ułatwić rozpowszechnianie dobrych metod pracy.

Artykuł 4

Przejrzystość i ochrona informacji

1. Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (²¹) stosuje się w odniesieniu do dokumentów posiadanych przez Agencję.

2. Agencja może komunikować się według własnego uznania w dziedzinach objętych misją. W szczególności zapewni opinii publicznej i każdej zainteresowanej stronie szybkie udzielanie obiektywnych, wiarygodnych i łatwych do zrozumienia informacji w odniesieniu do swojej działalności.

3. Rada Administracyjna przyjmuje praktyczne ustalenia dotyczące zastosowania ust. 1 i 2, w tym, w stosownych przypadkach, ustalenia dotyczące konsultacji z państwami członkowskimi, przed publikacją informacji.

4. Informacje gromadzone i przetwarzane przez Komisję i Agencję zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, podlegają przepisom rozporządzenia (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2000 r. o ochronie osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje i organy wspólnotowe i o swobodnym przepływie takich danych (²²), a Agencja przyjmuje środki konieczne do zapewnienia bezpiecznego obchodzenia się z informacjami poufnymi i ich przetwarzania.

5. Decyzje podjęte przez Agencję na mocy art. 8 rozporządzenia (WE) nr 1049/2001 mogą stanowić podstawę do skargi do Rzecznika Praw Obywatelskich lub skargi do Trybunalu Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich, na mocy, odpowiednio, art. 195 i 230 Traktatu WE.

ROZDZIAŁ II

WEWNĘTRZNA STRUKTURA I FUNKCJONOWANIE

Artykuł 5

Status prawny, centra lokalne

1. Agencja jest organem Wspólnoty. Posiada osobowość prawną.

2. W każdym z Państw Członkowskich Agencja korzysta z najszerszej zdolności prawnej przyznawanej osobom prawnym przez ich prawo krajowe. W szczególności może nabywać lub zbywać mienie ruchome i nieruchome oraz może stanowić stronę w postępowaniu prawnym.

3. Na wniosek Komisji Rada Administracyjna może podjąć decyzję, za zgodą zainteresowanych państw członkowskich, we współpracy z nimi oraz z należytym uwzględnieniem wpływu na budżet, w tym jakichkolwiek wkładów, których mogą dokonać zainteresowane państwa członkowskie, o utworzeniu centrów regionalnych niezbędnych do realizacji zadań Agencji w najbardziej skuteczny i efektywny sposób. Podejmując taką decyzję, Rada Administracyjna precyzyjnie określa zakres działań centrum regionalnego, unikając niepotrzebnych kosztów finansowych i wzmacniając współpracę z istniejącymi sieciami regionalnymi i krajowymi.

4. Agencja reprezentowana jest przez swego dyrektora zarządzającego.

Artykuł 6

Pracownicy

1. Regulamin pracowniczy urzędników Wspólnot Europejskich, warunki zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich i zasady przyjęte wspólnie przez instytucje Wspólnot Europejskich w celach stosowania niniejszego regulaminu pracowniczego i warunków zatrudnienia młodocianych stosują się do pracowników Agencji. Rada Administracyjna w porozumieniu z Komisją przyjmuje niezbędne szczegółowe zasady stosowania.

2. Z zastrzeżeniem przepisów art. 16 kompetencje nadane organowi powołującemu przez regulamin pracowniczy i warunki zatrudnienia innych pracowników są wykonywane przez Agencję w odniesieniu do własnych pracowników.

3. W Agencji pracują urzędnicy mianowani lub oddelegowani przez Komisję lub Państwa Członkowskie na zasadzie tymczasowości oraz inni urzędnicy przyjmowani przez Agencję jako niezbędni do wykonywania jej zadań.

Artykuł 7

Przywileje i immunitety

Protokół w sprawie przywilejów i immunitetów Wspólnot Europejskich stosuje się do Agencji i jej pracowników.

Artykuł 8

Odpowiedzialność prawna

1. Odpowiedzialność kontraktowa Agencji jest regulowana ustawami, które mają zastosowanie do danej umowy.

2. Trybunał Sprawiedliwości jest właściwy do orzekania w zastosowaniu każdej klauzuli arbitrażowej znajdującej się w umowie zawartej przez Agencję.

3. W przypadku odpowiedzialności pozaumownej Agencja, zgodnie z zasadami ogólnymi wspólnymi dla praw Państw Członkowskich, naprawia wszelkie szkody spowodowane przez jej służby lub urzędników wykonujących swoje obowiązki.

4. Trybunał Sprawiedliwości jest właściwy do rozpoznawania sporów dotyczących naprawy szkód określonych w ust. 3.

5. Odpowiedzialność osobista urzędników w stosunku do Agencji jest regulowana przepisami ustanowionymi w regulaminie pracowniczym lub warunkach zatrudnienia, które mają do nich zastosowanie.

Artykuł 9

Języki

1. Przepisy ustanowione w rozporządzeniu nr 1 z dnia 15 kwietnia 1958 r. w sprawie określenia systemu językowego Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej (²³) stosują się do Agencji.

2. Usługi tłumaczeniowe wymagane dla funkcjonowania Agencji zapewnia Centrum Tłumaczeń organów Unii Europejskiej.

Artykuł 10

Tworzenie i kompetencje Rady Administracyjnej

1. Niniejszym Rada Administracyjna zostaje ustanowiona.

2. Rada Administracyjna:

a) mianuje dyrektora zarządzającego na mocy art. 16;

b) przyjmuje roczne sprawozdanie dotyczące działalności Agencji i przekazuje je każdego roku najpóźniej do dnia 15 czerwca Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Komisji, Trybunałowi Obrachunkowemu i państwom członkowskim;

Agencja corocznie przekazuje władzy budżetowej wszystkie informacje dotyczące wyniku procedur oceny;

c) analizuje i zatwierdza, w ramach przygotowań programu działań, wnioski o pomoc skierowane do Komisji, o których mowa w art. 2 ust. 2 lit. d), wnioski o pomoc techniczną pochodzące od państw członkowskich, o których mowa w art. 2 ust. 3, oraz wnioski o pomoc techniczną, o których mowa w art. 2 ust. 5, jak również wnioski o pomoc, o których mowa w art. 2a;

ca) analizuje i przyjmuje wieloletnią strategię dla Agencji na okres pięciu lat, uwzględniając pisemną opinię Komisji;

cb) analizuje i przyjmuje wieloletni plan polityki kadrowej Agencji;

cc) rozważa projekt ustaleń administracyjnych, o których mowa w art. 15 ust. 2 lit. ba);

d) przyjmuje przed dniem 30 listopada każdego roku i biorąc pod uwagę opinię Komisji, program działań Agencji na nadchodzący rok i przesyła go do Państw Członkowskich, Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji; ten program działań jest przyjmowany bez wpływu na coroczną wspólnotową procedurę budżetową. W przypadku wyrażenia przez Komisję niezgody w sprawie tego programu w czasie 15 dni od daty przyjęcia wymienionego programu działań Rada Administracyjna ponownie bada program i przyjmuje go z ewentualnymi poprawkami w ciągu dwóch miesięcy podczas drugiego czytania, albo większością dwóch trzecich głosów, włącznie z przedstawicielami Komisji, albo przy jednomyślności przedstawicieli Państw Członkowskich;

e) przyjmuje ostateczny budżet Agencji przed rozpoczęciem roku budżetowego, korygując go, gdzie to konieczne, zgodnie z wkładem Wspólnoty i wszelkimi innymi dochodami Agencji;

f) uchwala procedury podejmowania decyzji przez dyrektora zarządzającego;

g) określa metodologię dla wizyt, które mają odbyć się zgodnie z art. 3. W przypadku zgłoszenia przez Komisję sprzeciwu w terminie 15 dni od daty przyjęcia metodologii, Rada Administracyjna ponownie ją analizuje i przyjmuje ją, w stosownych przypadkach z poprawkami, w drugim czytaniu większością dwóch trzecich głosów, włączając przedstawicieli Komisji, albo przy jednomyślności przedstawicieli państw członkowskich;

h) wykonuje swoje obowiązki związane z budżetem Agencji zgodnie z art. 18, 19 i 21 oraz monitoruje i zapewnia podejmowanie właściwych działań w następstwie uzyskanych wyników i zaleceń pochodzących z różnych sprawozdań z kontroli i ocen, zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych;

i) sprawuje władzę dyscyplinarną nad dyrektorem zarządzającym i kierownikami departamentów, o których mowa w art. 16;

j) uchwala własny regulamin;

k) przyjmuje, stosując procedury wymienione w lit. d), szczegółowy plan w zakresie gotowości Agencji do zwalczania zanieczyszczeń oraz do działania w odpowiedzi na zanieczyszczenia, mający na celu optymalne wykorzystanie środków finansowych dostępnych dla Agencji;

l) dokonuje przeglądu finansowej realizacji szczegółowego planu, o którym mowa w lit. k) niniejszego ustępu, oraz zobowiązań budżetowych, przewidzianych w rozporządzeniu (WE) nr 2038/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 grudnia 2006 r. w sprawie wieloletniego finansowania działań Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Morskiego w zakresie reagowania na zanieczyszczenie spowodowane przez statki (²⁴);

m) mianuje obserwatora spośród swoich członków, aby śledził organizowaną przez Komisję procedurę selekcji prowadzącą do mianowania dyrektora zarządzającego.

Artykuł 11

Skład Rady Administracyjnej

1. Rada Administracyjna składa się z jednego przedstawiciela każdego Państwa Członkowskiego i czterech przedstawicieli Komisji, jak również z czterech specjalistów z najbardziej zainteresowanych sektorów mianowanych przez Komisję bez prawa głosu.

Członkowie Rady Administracyjnej są wyznaczani na podstawie odpowiedniego doświadczenia i wiedzy specjalistycznej w dziedzinach, o których mowa w art. 1. Zarówno państwa członkowskie, jak i Komisja dbają o zrównoważoną reprezentację kobiet i mężczyzn w Radzie Administracyjnej.

2. Każde Państwo Członkowskie i Komisja powołuje swoich członków Rady Administracyjnej, a także zastępcę, który reprezentuje członka pod jego nieobecność.

3. Okres trwania kadencji wynosi cztery lata. Kadencja jest odnawialna.

4. W odpowiednich przypadkach udział przedstawicieli państw trzecich i ich warunki ustanawiane są w uzgodnieniach wymienionych w art. 17 ust. 2.

Artykuł 12

Przewodniczący Rady Administracyjnej

1. Rada Administracyjna wybiera przewodniczącego i zastępcę przewodniczącego spośród swoich członków. Zastępca przewodniczącego automatycznie zajmuje miejsce przewodniczącego, jeśli niemożliwe jest pełnienie przez niego swoich obowiązków.

2. Kadencja przewodniczącego i zastępcy przewodniczącego wynosi trzy lata i wygasa, kiedy ustaje ich członkostwo w Radzie Administracyjnej. Możliwe jest jednorazowe przedłużenie kadencji.

Artykuł 13

Posiedzenia

1. Posiedzenia Rady Administracyjnej są zwoływane przez jej przewodniczącego.

2. Dyrektor zarządzający Agencji bierze udział w obradach.

3. Rada Administracyjna odbywa posiedzenie zwyczajne dwa razy w roku. Dodatkowo zbiera się z inicjatywy przewodniczącego lub na wniosek Komisji albo jednej trzeciej Państw Członkowskich.

4. W przypadku zaistnienia kwestii poufności lub konfliktu interesów Rada Administracyjna może podjąć decyzję o zbadaniu określonych punktów porządku obrad bez obecności zainteresowanych członków. Szczegółowe zasady stosowania niniejszego przepisu zostają określone w regulaminie.

5. Rada Administracyjna może wezwać do wzięcia udziału w posiedzeniu w roli obserwatora każdą osobę, której opinia może okazać się istotna.

6. Członkowie Rady Administracyjnej mogą, z zastrzeżeniem przepisów regulaminu Rady, korzystać z pomocy doradców lub biegłych.

7. Agencja zapewnia Sekretariat Rady Administracyjnej.

Artykuł 14

Głosowanie

1. Rada Administracyjna podejmuje decyzje większością dwóch trzecich głosów wszystkich członków z prawem głosowania.

2. Każdy z członków posiada jeden głos. Dyrektor zarządzający Agencji nie głosuje.

Pod nieobecność członka jego zastępca jest uprawniony do skorzystania ze swego prawa do głosowania.

3. Regulamin uchwala bardziej szczegółowe uzgodnienia dotyczące głosowania, w szczególności warunki występowania jednego z członków w imieniu innego.

Artykuł 15

Obowiązki i kompetencje dyrektora zarządzającego

1. Agencja zarządzana jest przez swego dyrektora zarządzającego, który jest całkowicie niezależny w pełnieniu swych obowiązków, bez wpływu na odnośne kompetencje Komisji i Rady Administracyjnej.

2. Dyrektor zarządzający posiada następujące obowiązki i kompetencje:

a) przygotowuje wieloletnią strategię Agencji i przedkłada ją Radzie Administracyjnej po konsultacji z Komisją, co najmniej osiem tygodni przed odpowiednim posiedzeniem Rady Administracyjnej, uwzględniając poglądy i sugestie członków Rady Administracyjnej;

aa) przygotowuje wieloletni plan polityki kadrowej Agencji i przedkłada go Radzie Administracyjnej po konsultacji z Komisją, co najmniej cztery tygodnie przed odpowiednim posiedzeniem Rady Administracyjnej;

ab) przygotowuje roczny program prac, ze wskazaniem przewidywanych zasobów ludzkich i finansowych przydzielonych do każdego działania, i szczegółowy plan w zakresie gotowości Agencji do zwalczania zanieczyszczeń i do reagowania na zanieczyszczenia oraz przedstawia te dokumenty Radzie Administracyjnej po konsultacji z Komisją, co najmniej osiem tygodni przed odpowiednim posiedzeniem Rady Administracyjnej, uwzględniając opinie i sugestie członków Rady Administracyjnej. Podejmuje niezbędne kroki w celu ich wdrożenia. Odpowiada na wszelkie wnioski państw członkowskich o pomoc, zgodnie z art. 10 ust. 2 lit. c);

b) podejmuje decyzje o przeprowadzeniu wizyt i inspekcji przewidzianych w art. 3, po konsultacji z Komisją i zgodnie z metodologią wizyt określoną przez Radę Administracyjną, zgodnie z art. 10 ust. 2 lit. g);

ba) może dokonywać ustaleń administracyjnych z innymi organami działającymi w tych samych obszarach co Agencja, pod warunkiem że projekt ustalenia został przedstawiony do konsultacji Radzie Administracyjnej i że Rada Administracyjna nie zgłosi sprzeciwu w ciągu czterech tygodni.

c) podejmuje wszelkie niezbędne kroki łącznie z przyjmowaniem wewnętrznych instrukcji administracyjnych i publikacją ogłoszeń w celu zapewnienia funkcjonowania Agencji zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia;

d) organizuje skuteczny system monitorowania, aby umożliwić porównywanie osiągnięć Agencji z jej celami i zadaniami określonymi w niniejszym rozporządzeniu. W tym celu opracowuje, w porozumieniu z Komisją i Radą Administracyjną, odpowiednio dostosowane wskaźniki wyników pozwalające na skuteczną ocenę osiągniętych rezultatów. Zapewnia regularne dostosowywanie struktury organizacyjnej Agencji do zmieniających się potrzeb w ramach dostępnych zasobów finansowych i ludzkich. Na podstawie tego porównania dyrektor zarządzający przygotowuje każdego roku projekt sprawozdania ogólnego i przedkłada go do rozpatrzenia Radzie Administracyjnej. Sprawozdanie to zawiera specjalny rozdział dotyczący finansowej realizacji szczegółowego planu w zakresie gotowości Agencji do zwalczania zanieczyszczeń i do reagowania na zanieczyszczenia, oraz zaktualizowane informacje na temat statusu wszystkich działań finansowanych na podstawie tego planu. Dyrektor zarządzający ustanawia procedury przeprowadzania regularnych ocen, spełniające uznane normy zawodowe;

e) korzysta w odniesieniu do pracowników z kompetencji ustalonych w art. 6 ust. 2;

f) opracowuje preliminarz dochodów i wydatków Agencji, zgodnie z art. 18, i wykonuje budżet zgodnie z art. 19;

g) (uchylona).

3. Dyrektor zarządzający składa w stosownych przypadkach sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie z wykonania swoich zadań.

W szczególności przedstawia stan przygotowań wieloletniej strategii i rocznego programu prac.

Artykuł 16

Mianowanie i odwoływanie dyrektora zarządzającego i kierowników departamentów

1. Dyrektora zarządzającego mianuje i odwołuje Rada Administracyjna. Mianowania dokonuje się na okres pięciu lat, w oparciu o względy merytoryczne oraz udokumentowane kompetencje administracyjne i kierownicze, a także udokumentowane doświadczenie w dziedzinach, o których mowa w art. 1, po wysłuchaniu opinii obserwatora, o którym mowa w art. 10. Dyrektor zarządzający mianowany jest z listy co najmniej trzech kandydatów zaproponowanych przez Komisję w wyniku konkursu otwartego, po opublikowaniu zaproszenia do składania podań o zatrudnienie na tym stanowisku w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, oraz w innych miejscach. Kandydat wybrany przez Radę Administracyjną może zostać wezwany do złożenia oświadczenia przed właściwą komisją Parlamentu Europejskiego i do udzielenia odpowiedzi na pytania członków tej komisji. Rada Administracyjna przeprowadza naradę w sprawie odwołania na wniosek Komisji lub jednej trzeciej swoich członków. Rada Administracyjna podejmuje decyzje w sprawie mianowania lub odwołania większością czterech piątych głosów wszystkich członków z prawem do głosowania.

2. Rada Administracyjna, działając na wniosek Komisji i uwzględniając sprawozdanie z oceny, może jednokrotnie przedłużyć kadencję dyrektora zarządzającego na okres nie dłuższy niż cztery lata. Rada Administracyjna podejmuje decyzję większością czterech piątych głosów wszystkich członków z prawem do głosowania. Rada Administracyjna informuje Parlament Europejski o swoim zamiarze przedłużenia kadencji dyrektora zarządzającego. W ciągu miesiąca poprzedzającego przedłużenie kadencji dyrektor zarządzający może zostać wezwany do złożenia oświadczenia przed właściwą komisją Parlamentu Europejskiego i do udzielenia odpowiedzi na pytania zadane przez członków tej komisji. W przypadku nieprzedłużenia kadencji dyrektor zarządzający pełni swoją funkcję do czasu mianowania jego następcy.

3. Dyrektor zarządzający może korzystać z pomocy jednego lub więcej kierowników departamentów. Jeżeli dyrektor zarządzający jest nieobecny lub niedysponowany, jeden z kierowników departamentów zajmuje jego miejsce.

4. Kierowników departamentów mianuje się w oparciu o względy merytoryczne oraz udokumentowane umiejętności administracyjne i kierownicze, a także określone kompetencje i doświadczenie zawodowe w dziedzinach, o których mowa w art. 1. Kierowników departamentów mianuje i odwołuje dyrektor zarządzający po uzyskaniu pozytywnej opinii Rady Administracyjnej.

Artykuł 17

Uczestnictwo państw trzecich

1. Agencja pozostaje otwarta na uczestnictwo państw trzecich, które zawarły porozumienia z Wspólnotą Europejską, według których przyjęły i stosują się do prawa wspólnotowego w zakresie bezpieczeństwa na morzu, zabezpieczeń na morzu, zapobiegania zanieczyszczeniom powodowanym przez statki oraz działania w odpowiedzi na zanieczyszczenia powodowane przez statki.

2. Zgodnie z odpowiednimi przepisami takich umów zostaną zawarte uzgodnienia, które, między innymi, określą rodzaj i zakres szczegółowych zasad uczestnictwa tych państw w działaniach Agencji, łącznie z przepisami dotyczącymi wkładów finansowych i pracowników.

ROZDZIAŁ III

WYMOGI FINANSOWE

Artykuł 18

Budżet

1. Na dochody Agencji składają się:

a) wkład Wspólnoty;

b) ewentualne wkłady państwa trzeciego, które uczestniczy w działaniach Agencji zgodnie z art. 17;

c) opłat i należności za publikacje, szkolenia lub wszelkie inne usługi świadczone przez Agencję.

2. Wydatki Agencji obejmują koszty pracownicze, administracyjne, infrastrukturalne i operacyjne.

3. Dyrektor zarządzający opracowuje wstępny preliminarz dochodów i wydatków Agencji na nadchodzący rok w oparciu o budżetowanie zadaniowe i przesyła go Radzie Administracyjnej łącznie z projektem planu zatrudnienia.

4. Przychody i wydatki równoważą się.

5. Każdego roku Zarząd, na podstawie wstępnego preliminarza dochodów i wydatków, opracowuje preliminarz dochodów i wydatków Agencji na nadchodzący rok budżetowy.

6. Preliminarz ten, który zawiera projekt planu wykonania wraz z programem prac tymczasowych, zostaje, najpóźniej do dnia 31 marca przekazany przez Zarząd do Komisji oraz do państw, z którymi Wspólnota zawarła porozumienia zgodnie z art. 17.

7. Preliminarz zostaje przekazany przez Komisję Parlamentowi Europejskiemu i Radzie („władza budżetowa”) wraz z projektem budżetu ogólnego Unii Europejskiej.

8. Na podstawie preliminarza Komisja wprowadza do projektu budżetu ogólnego Unii Europejskiej prognozy, jakie uzna za niezbędne dla planu zatrudnienia oraz kwotę dotacji, którą ma zostać obciążony budżet ogólny, a następnie przedkłada je władzy budżetowej zgodnie z art. 314 TFUE, wraz z opisem i uzasadnieniem wszelkich różnic między preliminarzem Agencji a kwotą dotacji, którą ma zostać obciążony budżet ogólny.

9. Władza budżetowa zatwierdza środki na subsydia dla Agencji.

Władza budżetowa przyjmuje plan wykonania dla Agencji.

10. Budżet jest przyjmowany przez Radę Administracyjną. Jego ostateczne zatwierdzenie następuje po ostatecznym przyjęciu budżetu ogólnego Unii Europejskiej. W odpowiednich przypadkach może on zostać odpowiednio dostosowany wraz z rocznym programem prac.

11. Zarząd, jak najszybciej powiadamia władzę budżetową o swoim zamiarze wykonania jakiegokolwiek projektu, który może mieć istotny finansowy wpływ na finansowanie budżetu, w szczególności jakichkolwiek projektów odnoszących się do własności takich jak najem lub nabycie budynków. Powiadamia o tym Komisję.

W przypadku gdy oddział władzy budżetowej powiadomił o swoim zamiarze wydania opinii, przekazuje swoją opinię Zarządowi w ciągu sześciu tygodni od dnia powiadomienia o projekcie.

Artykuł 19

Wykonanie i kontrola budżetu

1. Dyrektor Zarządzający wykonuje budżet Agencji.

2. Najpóźniej do dnia 1 marca następującego po każdym roku budżetowym, księgowy Agencji przekazuje wstępne sprawozdania finansowe księgowemu Komisji wraz ze sprawozdaniem w sprawie zarządzania budżetem i finansami na ten rok budżetowy. Księgowy Komisji konsoliduje wstępne sprawozdania finansowe instytucji i zdecentralizowanych organów zgodnie z art. 128 ogólnego rozporządzenia finansowego.

3. Najpóźniej do dnia 31 marca następującego po każdym roku budżetowym, księgowy Komisji przekazuje wstępne sprawozdanie finansowe Agencji do Trybunału Obrachunkowego, wraz ze sprawozdaniem w sprawie zarządzania budżetem i finansami na ten rok budżetowy.

Sprawozdanie w sprawie zarządzania budżetem i finansami na ten rok budżetowy zostaje również przekazane Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

4. W chwili otrzymania od Trybunału Obrachunkowego uwag w sprawie wstępnego sprawozdania finansowego, na mocy art. 129 ogólnego rozporządzenia finansowego, Dyrektor Zarządzający sporządza ostateczne sprawozdanie finansowe na swoją własną odpowiedzialność i przedkłada je Zarządowi w celu uzyskania opinii.

5. Zarząd wydaje opinię w sprawie ostatecznego sprawozdania finansowego Agencji.

6. Dyrektor Zarządzający, najpóźniej do dnia 1 lipca następującego po każdym roku budżetowym, przekazuje ostateczne sprawozdanie finansowe do Parlamentu Europejskiego, Rady, Komisji oraz Trybunału Obrachunkowego, wraz z opinią Zarządu.

7. Ostateczne sprawozdanie finansowe zostaje opublikowane.

8. Dyrektor Zarządzający przesyła Trybunałowi Obrachunkowemu odpowiedź na jego uwagi najpóźniej do dnia 30 września. Przesyła również tę odpowiedź Zarządowi.

9. Dyrektor Zarządzający przedkłada Parlamentowi Europejskiemu, na żądanie tego ostatniego, wszelkie informacje niezbędne do sprawnego wykonania procedury udzielenia absolutorium na dany rok budżetowy, jak ustanowiono w art. 146 ust. 3 ogólnego rozporządzenia finansowego.

10. Parlament Europejski, na zalecenie Rady stanowiącej większością kwalifikowaną, udziela, przed dniem 30 kwietnia roku N + 2, absolutorium Dyrektorowi Zarządzającemu w odniesieniu do wykonania budżetu na rok N.

Artykuł 20

Zwalczanie nadużyć finansowych

1. W celu zwalczania nadużyć finansowych, korupcji i innych nielegalnych działań przepisy rozporządzenia (WE) nr 1073/1999 stosuje się bez ograniczeń w odniesieniu do Agencji.

2. Agencja przystępuje do Porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 25 maja 1999 r. dotyczącego wewnętrznych dochodzeń przeprowadzanych przez OLAF i niezwłocznie wydaje odpowiednie przepisy, które mają zastosowanie do wszystkich pracowników Agencji.

3. Decyzje dotyczące finansowania i wykonania umów i instrumentów z nich wynikających wyraźnie ustalają, że Trybunał Obrachunkowy i OLAF mogą przeprowadzać na miejscu, w razie konieczności, kontrole odbiorców funduszy Agencji i przedstawicieli odpowiedzialnych za ich przydzielanie.

Artykuł 21

Przepisy finansowe

Reguły finansowe mające zastosowanie do Agencji są przyjmowane przez Zarząd po zasięgnięciu opinii Komisji. Nie mogą one odbiegać od rozporządzenia Komisji (WE, Euratom) nr 2343/2002 z dnia 19 listopada w sprawie ramowego rozporządzenia finansowego dotyczącego organów określonych w art. 185 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich(²⁵), chyba że takie odstąpienie jest szczególnie wymagane do działania Agencji i Komisja uprzednio wyraziła na to zgodę.

ROZDZIAŁ IV

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 22

Ocena

1. W regularnych odstępach czasu i przynajmniej raz na pięć lat Rada Administracyjna zleca niezależną zewnętrzną ocenę wykonania niniejszego rozporządzenia. Komisja udostępnia Agencji wszelkie informacje, jakie Agencja uznaje za stosowne do tej oceny.

2. Ocena obejmuje wpływ niniejszego rozporządzenia, jak również użyteczność, znaczenie, osiągniętą wartość dodaną i skuteczność Agencji oraz jej sposoby działania. Przy ocenie bierze się pod uwagę opinie zainteresowanych stron, zarówno na poziomie europejskim, jak i na poziomie krajowym. Dotyczy ona w szczególności ewentualnej konieczności zmiany zadań Agencji. Rada Administracyjna wydaje określony zakres oceny w porozumieniu z Komisją, na podstawie konsultacji z zainteresowanymi stronami.

3. Rada Administracyjna otrzymuje ocenę i przekazuje Komisji zalecenia dotyczące zmian w tym rozporządzeniu, w Agencji i w jej metodach pracy. Zarówno wyniki oceny, jak i zalecenia, są przekazywane przez Komisję Parlamentowi Europejskiemu i Radzie oraz podawane do wiadomości publicznej. W stosownych przypadkach załącza się do nich plan działania z harmonogramem.

Artykuł 22a

Sprawozdanie z postępów prac

Do dnia 2 marca 2018 r. oraz z uwzględnieniem sprawozdania z oceny, o którym mowa w art. 22, Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie, wykazując, w jaki sposób Agencja wykonuje dodatkowe zadania przyznane na mocy niniejszego rozporządzenia z myślą o zidentyfikowaniu dalszej poprawy efektywności oraz, w stosownych przypadkach, ewentualnej zmianie jej celów i zadań.

Artykuł 23

(uchylony).

Artykuł 24

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Luksemburgu, dnia 27 czerwca 2002 r.