KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (WE) nr 3448/93 z dnia 6 grudnia 1993 r. ustanawiające zasady handlu mające zastosowanie do niektórych towarów pochodzących z przetwórstwa produktów rolnych (¹), w szczególności jego art. 8 ust. 3 akapit pierwszy,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Zgodnie z art. 4 rozporządzenia Komisji (WE) nr 1043/2005 (²) i w połączeniu z jego art. 1 ust. 1 akapit drugi, rozporządzenie Komisji (WE) nr 800/1999 z dnia 15 kwietnia 1999 r. ustanawiające wspólne szczegółowe zasady stosowania systemu refundacji wywozowych do produktów rolnych (³) stosuje się w odniesieniu do wywozu produktów w postaci towarów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu.

(2) Zgodnie z art. 3 akapit drugi rozporządzenia (WE) nr 800/1999 uprawnienie do refundacji wywozowej nabywa się po przywozie do danego państwa trzeciego, gdy dla tego państwa trzeciego stosuje się refundację zróżnicowaną.

(3) Artykuły 14, 15 i 16 rozporządzenia (WE) nr 800/1999 ustanawiają warunki wypłaty refundacji zróżnicowanej, w szczególności dokumenty, które należy przedstawić jako dowód przybycia towaru do miejsca przeznaczenia.

(4) Zgodnie z art. 17 rozporządzenia (WE) nr 800/1999 państwo członkowskie może w pewnych okolicznościach zwolnić eksporterów z obowiązku przedstawienia innych dowodów niż dokument przewozowy, wymaganych na mocy art. 16 tego rozporządzenia.

(5) Liczba szczególnych wniosków, w odniesieniu do których udziela się refundacji zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1043/2005, jest wysoka. Większość towarów, do których odnoszą się wymienione wnioski, jest produkowana w jasno określonych warunkach technicznych, odznacza się stałymi cechami charakterystycznymi i jakością, podlega regularnym mechanizmom wywozowym i posiada wzory produkcji, które zostały zarejestrowane i zatwierdzone przez właściwe organy.

(6) W świetle wymienionych szczególnych okoliczności i w celu uproszczenia pracy administracyjnej związanej z przyznawaniem refundacji wywozowych na mocy rozporządzenia (WE) nr 1043/2005 należy przyjąć szczególne przepisy dające państwom członkowskim większą elastyczność niż przepisy ustanowione w art. 17 rozporządzenia (WE) nr 800/1999, w tym zakresie, w jakim odnoszą się one do wartości maksymalnych, poniżej których państwa członkowskie mogą zwolnić przedsiębiorców z obowiązku przedstawienia dowodu wymaganego na mocy art. 16 tego ostatniego rozporządzenia.

(7) Jest zatem właściwe, aby w przypadku gdy towary są pakowane z przeznaczeniem do sprzedaży detalicznej konsumentom lub w przypadku gdy towary podlegają ustalonym regularnym mechanizmom wywozowym obejmującym wywozy towarów o tym samym kodzie CN, realizowane przez tego samego eksportera do tego samego odbiorcy, państwa członkowskie mogły według uznania korzystać z zasady elastyczności i zwolnić eksporterów z obowiązku dostarczenia dowodu wymaganego na mocy art. 16 rozporządzenia (WE) nr 800/1999, pod warunkiem że wymagają od eksporterów, aby dostarczyli takiego dowodu w czasie kontroli wyrywkowej.

(8) Należy zapewnić, z jednej strony, możliwość ustalenia przez państwa członkowskie, że powyższe zwolnienia będą ograniczone do działań, dla których są przeznaczone, a z drugiej strony, zapewnić poszczególnym eksporterom przed wywozem towarów odpowiednie informacje dotyczące towarów i działań, dla których dane państwo członkowskie jest gotowe pozwolić im na skorzystanie z tych bardziej elastycznych uzgodnień. Należy zatem stworzyć procedurę zezwolenia, administrowaną przez państwa członkowskie, w ramach której będą one mogły kontrolować towary i działania, dla których są gotowe pozwolić na te bardziej elastyczne uzgodnienia.

(9) Należy zapewnić uznawanie zwolnień udzielonych na mocy takich przepisów jako czynników ryzyka, które mają być uwzględnione dla celów art. 2 ust. 1 rozporządzenia Rady (EWG) nr 4045/89 (⁴), które odnosi się do kontroli przez państwa członkowskie transakcji stanowiących część systemu finansowania przez Sekcję Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej. Ponadto, jeżeli państwa członkowskie wymagają pewnej dokumentacji na podstawie czynników ryzyka, jest również właściwe, aby stosowały zasady ustanowione w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 3122/94 z dnia 20 grudnia 1994 r. ustanawiającym kryteria analiz ryzyka w odniesieniu do produktów rolnych otrzymujących refundacje (⁵).

(10) Nie naruszając przepisów w sprawie zwolnień określonych w niniejszym rozporządzeniu, dowody wymagane na mocy art. 16 rozporządzenia (WE) nr 800/1999 powinny być w niektórych przypadkach obowiązkowe. Ze względu na to, że poddanie wypłat refundacji wymienionym wymogom wiąże się ze znaczną zmianą w procedurach administracyjnych zarówno organów krajowych, jak i eksporterów, pociąga to za sobą konsekwencje administracyjne i stanowi znaczące obciążenie finansowe. Uzyskanie dowodu, o którym mowa w art. 16 rozporządzenia (WE) nr 800/1999, może wiązać się z poważnymi trudnościami administracyjnymi w niektórych krajach. Aby zmniejszyć niektóre z administracyjnych i finansowych ograniczeń nakładanych na eksporterów oraz aby umożliwić organom i eksporterom stworzenie nowych ustaleń dotyczących towarów, o których mowa, a także wprowadzić procedury potrzebne dla zapewnienia sprawnego dokonywania koniecznych formalności, należy przewidzieć okres przejściowy, w którym przedstawianie dowodu dokonania formalności przywozowych zostaje ułatwione.

(11) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1043/2005.

(12) Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Zagadnień Horyzontalnych dotyczących Handlu Przetworzonymi Produktami Rolnymi niewymienionymi w załączniku I,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W art. 54 rozporządzenia (WE) nr 1043/2005 dodaje się ust. 3-6 w następującym brzmieniu:

„3. Dla towarów wymienionych w załączniku II do niniejszego rozporządzenia i w drodze odstępstwa od art. 17 rozporządzenia (WE) nr 800/1999, kwota ustanowiona w lit. b) ustępu pierwszego tego artykułu stosuje się niezależnie od kraju lub terytorium przeznaczenia, do którego towary są wywożone:

a) w przypadku towarów, które są pakowane z przeznaczeniem do sprzedaży detalicznej konsumentom w bezpośrednich opakowaniach, których zawartość netto nie przekracza 2,5 kg lub w pojemnikach zawierających nie więcej niż 2 litry, opatrzonych etykietowaniem w rozumieniu art. 1 ust. 3 lit. a) dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (*) wymieniającym importera w kraju przeznaczenia, lub którego tekst jest w języku urzędowym kraju przeznaczenia lub w języku łatwo zrozumiałym w tym kraju;

b) w przypadkach, w których konkretny eksporter w okresie 2 lat poprzedzających datę złożenia wniosku o zezwolenie, o którym mowa w ust. 4, przynajmniej 12 razy wywoził towary o zawartości nie więcej niż 90 % masy dowolnego poszczególnego produktu podstawowego, względem którego refundacja podlega wypłacie, posiadające ten sam 8-cyfrowy kod CN i tego samego odbiorcę lub odbiorców.

4. W przypadkach przewidzianych w ust. 3 państwo członkowskie może, na wniosek, udzielić formalnego zezwolenia zwalniającego danego eksportera z obowiązku dostarczania dokumentów wymaganych na mocy art. 16 rozporządzenia nr 800/1999, innych niż dokument przewozowy.

Zezwolenie, o którym mowa w akapicie pierwszym, jest ważne, o ile nie zostanie cofnięte, przez okres nie dłuższy niż dwa lata i jest odnawialne. Państwa członkowskie mogą cofnąć zezwolenie, według własnego uznania, i w szczególności wycofują je bezzwłocznie, kiedy mają rozsądne podstawy, aby podejrzewać, że eksporter nie przestrzegał warunków konkretnego zezwolenia.

Zwolnienia udzielone zgodnie z akapitem pierwszym należy uznawać za czynniki ryzyka, które mają być uwzględnione dla celów art. 2 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 4045/89.

Eksporterzy korzystający ze zwolnienia podają numer zezwolenia na jednolitym dokumencie administracyjnym i na szczególnym wniosku o wypłatę, o których mowa w art. 32 tego rozporządzenia.

5. Nie naruszając ust. 4, w przypadkach przewidzianych w ust. 3 lit. b) państwa członkowskie mogą zwolnić danego eksportera z obowiązku dostarczenia dokumentów przewozowych dla wszystkich wywozów objętych zezwoleniem, jeżeli od danego eksportera wymaga się, aby dostarczył dokumenty przewozowe, w liczbie nie mniejszej niż 10 % liczby zgłoszeń wywozowych lub jeden rocznie, w zależności od tego, która z tych liczb jest większa, które zostaną wybrane przez państwa członkowskie przy zastosowaniu kryteriów ustanowionych w rozporządzeniu (WE) nr 3122/94.

6. W przypadku towarów wymienionych w załączniku II do niniejszego rozporządzenia, jeżeli zgłoszenie wywozowe zostało przyjęte nie później niż dnia 30 września 2007 r. i względem którego eksporter nie jest w stanie dostarczyć dowodu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 800/1999, towary uznaje się za przywiezione do kraju trzeciego na podstawie przedstawienia kopii dokumentu przewozowego oraz jednego z dokumentów wymienionych w art. 16 ust. 2 rozporządzenia nr 800/1999 lub dokumentu bankowego, wydanego przez zatwierdzonych pośredników mających siedzibę we Wspólnocie, które zaświadczają, że zapłata za dany wywóz została dokonana na konto eksportera otwarte u tego pośrednika, lub dowodu zapłaty.

Do celów stosowania art. 20 rozporządzenia (WE) nr 800/1999 państwa członkowskie biorą pod uwagę przepisy zawarte w akapicie pierwszym.

(*) Dz.U. L 109 z 6.5.2000, str. 29.”.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 20 października 2006 r.