KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 386/90 z dnia 12 lutego 1990 r. w sprawie monitorowania wywozu produktów rolnych otrzymujących refundacje lub inne kwoty(¹), zmienione rozporządzeniem (WE) nr 163/94(²), w szczególności jego art. 6,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) rozporządzenie Komisji (WE) nr 2221/95(³), ostatnio zmienione rozporządzeniem (WE) nr 1167/97(⁴), ustanawia zasady stosowania rozporządzenia (EWG) nr 386/90; w świetle doświadczenia oraz zaleceń Trybunału Obrachunkowego w tej sprawie, zmiany tych zasad są konieczne, aby poprawić skuteczność kontroli;

(2) w odniesieniu do całkowitej kwoty refundacji, część przeznaczona na produkty nieobjęte załącznikiem I do Traktatu nie jest znacząca. Z drugiej strony, ilość bezpośrednich kontroli produktów nieobjętych załącznikiem I jest proporcjonalnie duża. Aby lepiej wykorzystać środki kontroli, dysproporcja ta powinna zostać zmniejszona. Można to osiągnąć częściowo poprzez zmniejszenie wskaźnika zakresu kontroli produktów nieobjętych załącznikiem I do 0,5%. Ponadto, przy obliczaniu minimalnego wskaźnika kontroli, które należy przeprowadzić zgodnie z art. 3 rozporządzenia (EWG) nr 386/90, Państwa Członkowskie powinny również mieć możliwość nieuwzględniania zgłoszeń wywozowych odnoszących się do niewielkiej wartości lub niewielkiej kwoty refundacji;

(3) art. 21 ust. 1 rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/1999(⁵) przewiduje, że refundacji wywozowych nie przyznaje się dla produktów, których jakość handlowa nie jest solidna i właściwa w dniu, w którym zostaje przyjęte zgłoszenie wywozowe. Pomimo że nie jest możliwe zbadanie wszystkich produktów zgłoszonych do wywozu ze względu na ograniczone możliwości analizy laboratoryjnej, w przypadkach gdy przedmiotem konkretnych podejrzeń jest solidna i właściwa jakość handlowa produktów, dalsza weryfikacja powinna zostać przeprowadzona; jeśli to konieczne w drodze analizy laboratoryjnej;

(4) ocena analizy laboratoryjnej wykazała, że wymóg obowiązkowej analizy laboratoryjnej powinien zostać złagodzony, w przypadku gdy istnieje odpowiednia gwarancja na podstawie powtarzających się satysfakcjonujących wyników analizy tych samych produktów od tego samego eksportera;

(5) istnieje różnica między traktowaniem przesyłek wywozowych w dużych portach, w których występuje duża różnorodność produktów i szeroka gama dostawców oraz traktowaniem przesyłek wywozowych w urzędach celnych, zajmujących się ograniczoną liczbą produktów od niewielu eksporterów. W tym ostatnim przypadku kontrola przesyłki wywozowej jest znacznie bardziej intensywna. W przypadku takich urzędów celnych powinien zostać wzięty pod uwagę wybór przesyłek do kontroli bezpośredniej na podstawie mniejszej, reprezentatywnej próbki;

(6) przepisy dotyczące kontroli zamiany powinny również być bardziej elastyczne, aby kontrole te mogły być przeprowadzane zgodnie z analizą ryzyka;

(7) ocena stosowania rozporządzenia (EWG) nr 386/90 wymaga, aby Państwa Członkowskie były zobowiązane do przedstawiania corocznej oceny realizacji i skuteczności kontroli przeprowadzanych na podstawie niniejszego rozporządzenia;

(8) aby wspomóc praktyczne stosowanie nowych przepisów i ze względu na przejrzystość, art. 4 rozporządzenia Komisji (WE) nr 3122/94(⁶) zastępuje się art. 5a ust. 1;

(9) środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią właściwego Komitetu Zarządzającego,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (WE) nr 2221/95 wprowadza się następujące zmiany:

1. W art. 2 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„Przy obliczaniu minimalnego wskaźnika zakresu kontroli, jakie mają zostać przeprowadzone zgodnie z art. 3 ust. 2 rozporządzenia (EWG) nr 386/90, Państwa Członkowskie mogą nie uwzględniać zgłoszeń wywozowych obejmujących ilości nieprzekraczające:

— 5 000 kg w przypadku zbóż i ryżu,

— 1 000 kg w przypadku owoców, warzyw owocowych oraz produktów nieobjętych załącznikiem I do Traktatu,

— 500 kg w przypadku innych produktów.

Alternatywnie, Państwa Członkowskie mogą również wybrać pominięcie zgłoszeń wywozowych odnoszących się do kwot refundacji mniejszych niż 200 EUR.”

2. W art. 5 dodaje się ust. 5 w brzmieniu:

„5. W przypadku, gdy przedmiotem konkretnych podejrzeń jest solidna, właściwa i handlowa jakość produktów, urząd celny sprawdza zgodność z obowiązującymi przepisami wspólnotowymi, dotyczącymi w szczególności wspólnotowych regulacji sanitarnych i fitosanitarnych. W przypadku, gdy urząd celny uzna to za konieczne, rozpoczyna on lub zleca rozpoczęcie badań laboratoryjnych, wskazując cel przeprowadzenia takich badań.”

3. Dodaje się art. 5a w brzmieniu:

„Artykuł 5a

Jeżeli Państwo Członkowskie stosuje system analizy ryzyka zgodnie z art. 3 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia (EWG) nr 386/90 stosuje się następujące zasady:

1. Nie uwzględnia się ilości procentowej kontroli bezpośrednich przeprowadzanych na produktach nieobjętych załącznikiem I w celu obliczenia całkowitej ilości 5% dla wszystkich sektorów. W tym przypadku, minimalny wskaźnik 0,5% jest obowiązkowy w odniesieniu do produktów nieobjętych załącznikiem I.

2. Jeżeli stawka refundacji zależy od szczególnego składu, a produkt oznaczony tym samym kodem refundacji lub kodem CN jest regularnie wywożony przez tego samego eksportera, i w zakresie badań laboratoryjnych z sześciu poprzednich miesięcy nie wykazano żadnych niezgodności ze skutkami finansowymi większymi niż 200 EUR w odniesieniu do kwoty refundacji brutto, w drodze odstępstwa od art. 5 ust. 4 reprezentatywne próbki należy pobrać tylko z 50% kontroli bezpośrednich. Jeżeli wynik badań laboratoryjnych wykaże niezgodności ze skutkami finansowymi większymi niż 200 EUR w odniesieniu do kwoty refundacji brutto, próbki muszą być pobrane ze wszystkich kontroli bezpośrednich w okresie następnych sześciu miesięcy.

3. W urzędach celnych wywozu, w którym zgłaszany jest ograniczony asortyment produktów (najwyżej dwa sektory produktów) od niewielkiej ilości eksporterów (najwyżej pięciu eksporterów) kontrole bezpośrednie mogą być zmniejszone do minimalnego wskaźnika 2% na sektor produktów. Sektory, w których przedstawiane jest mniej niż 20 zgłoszeń wywozowych rocznie nie są uwzględniane dla określenia liczby sektorów. Urzędy celne mogą korzystać z tych przepisów przez cały rok kalendarzowy, na podstawie danych statystycznych z poprzedniego roku kalendarzowego, nawet w przypadku, gdy zgłoszenia wywozowe składane są przez dodatkowych eksporterów lub w przypadku dodatkowych sektorów produktów w trakcie roku kalendarzowego.”

4. W art. 9 ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„Jeśli urząd celny wywozu nie zaplombował środka transportu lub opakowania, wtedy:

a) bez uszczerbku dla środków kontroli na podstawie innych przepisów, kontrole podmiany przeprowadza się, w jak największym zakresie, w świetle analizy ryzyka,

oraz

b) liczba kontroli podmiany nie jest mniejsza niż liczba dni, w których produkty korzystające z refundacji wywozowych opuszczają obszar celny Wspólnoty w odpowiednim urzędzie celnym wyjścia.”

5. Dodaje się art. 9a w brzmieniu:

„Artykuł 9a

Przed dniem 1 kwietnia każdego roku Państwa Członkowskie przesyłają do Komisji sprawozdanie z oceny wykonania i skuteczności niniejszego rozporządzenia.”

Artykuł 2

W rozporządzeniu (WE) nr 3122/94 skreśla się art. 4.

Artykuł 3

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2000 r.

Przepisy art. 9a stosuje się po raz pierwszy do kontroli, które będą przeprowadzane w 2000 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 16 grudnia 1999 r.