ZAŁĄCZNIK I

OBOWIĄZKI AGENCJI PŁATNICZYCH I PROCEDURY KONTROLI FIZYCZNEJ, zgodnie z art. 2 ust. 3

Treść załącznika w wersji PDF do pobrania tutaj

ZAŁĄCZNIK II

OBOWIĄZKI I OGÓLNE ZASADY ODPOWIEDZIALNOŚCI PODMIOTÓW SKŁADUJĄCYCH, UMIESZCZANE OBOWIĄZKOWO W UMOWIE SKŁADU ZAWIERANEJ POMIĘDZY AGENCJĄ PŁATNICZĄ A PODMIOTEM SKŁADUJĄCYM, zgodnie z art. 2 ust. 2

Podmiot składujący odpowiada za właściwe przechowywanie produktów objętych wspólnotowymi środkami interwencyjnymi. Ponosi on konsekwencje finansowe niewłaściwego przechowywania wspomnianych produktów.

I. Jakość produktów

W przypadku obniżenia jakości składowanych produktów podlegających interwencji wynikającego z niewłaściwych lub nieodpowiednich warunków ich składowania, podmiot składujący odpowiada za powstałe straty, księgując je jako stratę wynikającą z obniżenia jakości produktu spowodowaną warunkami składowania (wiersz 900.001 tabeli 53) na rachunkach składowania w magazynach państwowych.

II. Brakujące ilości

1. Podmiot składujący odpowiada za wszelkie wykryte różnice między ilościami znajdującymi się w magazynie a przekazanymi agencji płatniczej zapisami w zestawieniach zapasów.

2. W przypadku, gdy brakujące ilości przekraczają ilości dopuszczalne w granicach stosowanych (stosowanej) tolerancji, zgodnie z art. 8 ust. 2, załącznikiem I pkt B. III ppkt 2 i załącznikiem XI lub z ustawodawstwem rolnym, łączna ich wartość obciąża podmiot składujący jako niezidentyfikowana strata. Jeżeli podmiot składujący kwestionuje brakujące ilości, może się domagać zważenia lub zmierzenia produktów, w których to przypadkach podmiot składujący ponosi koszty tej czynności, chyba, że okaże się, iż wspomniane ilości rzeczywiście znajdują się w magazynie, lub też, że różnice nie przekraczają stosowanych granic tolerancji, w którym to przypadku koszty ważenia i pomiarów obciążają agencję płatniczą.

Granice tolerancji przewidziane w załączniku I pkt B. III ust. 2 i pkt B. IV ust. 3 stosują się bez uszczerbku dla innych dopuszczalnych ilości przewidzianych w akapicie pierwszym.

III. Dokumenty potwierdzające oraz deklaracje miesięczne i roczne

1. Dokumenty potwierdzające i deklaracje miesięczne

a. Podmiot składujący musi posiadać dokumenty świadczące o przyjęciu, przechowywaniu i wydaniu produktów z magazynu, służące za podstawę do sporządzania rocznych sprawozdań finansowych i zawierające, co najmniej, następujące dane:

- miejsce składowania (z identyfikacją, w danym przypadku, pomieszczenia lub kadzi),

- ilości przeniesione z poprzedniego miesiąca,

- przyjęcie i wydanie każdej partii z magazynu,

- zapasy na koniec okresu rozliczeniowego.

Dokumenty te muszą w każdym momencie umożliwiać pewną identyfikację składowanych ilości, z uwzględnieniem w szczególności ilości nabytych lub sprzedanych, lecz nie przyjętych jeszcze i nie wydanych z odpowiadających im zapasów.

b. Podmiot składujący przekazuje dokumenty dotyczące przyjęcia, przechowywania i wydania produktów z magazynu agencji płatniczej co najmniej raz w miesiącu w formie miesięcznego skróconego zestawienia zapasów. Dokumenty należy udostępnić agencji płatniczej do 10 dnia miesiąca następującego po miesiącu, którego one dotyczą.

c. Wzór miesięcznego skróconego zestawienia zapasów znajduje się w załączniku XIV. Podmioty składujące otrzymują wspomniany wzór od agencji płatniczych drogą elektroniczną.

2. Deklaracja roczna

a. Podmiot składujący sporządza roczne zestawienie zapasów na podstawie miesięcznego zestawienia opisanego w pkt 1. Przekazuje je agencji płatniczej najpóźniej dnia 15 października następującego po zamknięciu roku budżetowego.

b. Roczne zestawienie zapasów zawiera skrócone zestawienie składowanych ilości z wyszczególnieniem każdego artykułu i miejsca jego składowania oraz określeniem ilości każdego ze składowanych produktów, numerów partii (oprócz partii zbóż), roku przyjęcia produktów do zapasów (z wyłączeniem alkoholu) oraz wyjaśnienie ewentualnie stwierdzonych nieprawidłowości.

c. Wzór rocznego zestawienia zapasów znajduje się w załączniku XV. Podmioty składujące otrzymują wspomniany wzór od agencji płatniczych drogą elektroniczną.

IV. Skomputeryzowana ewidencja zapasów i udostępnianie informacji

Podpisana przez agencję płatniczą i podmiot składujący umowa składu w magazynach państwowych przewiduje reguły zapewniające przestrzeganie przepisów wspólnotowych.

Zawiera ona następujące elementy:

- prowadzenie skomputeryzowanej ewidencji zapasów interwencyjnych,

- bezpośrednie i niezwłoczne udostępnianie stałego spisu inwentarza,

- oddawanie do dyspozycji w każdej chwili całości dokumentacji odnoszącej się do przyjęcia, przechowywania i wydania produktów z zapasów, jak również dokumentów księgowych i sprawozdań sporządzonych z zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, którymi dysponuje podmiot składujący,

- stały dostęp do tych dokumentów dla przedstawicieli agencji płatniczej i Komisji oraz należycie upoważnionych przez nie osób.

V. Forma i treść dokumentów przekazywanych agencji płatniczej

Formę i treść dokumentów, o których mowa w pkt III ust. 1 i 2 ustalają warunki i zasady określone w art. 18 rozporządzenia (WE) nr 883/2006.

VI. Przechowywanie dokumentów

Dokumenty potwierdzające dotyczące wszelkich działań związanych ze składowaniem w magazynach państwowych podmiot składujący przechowuje przez cały wymagany okres zgodnie z art. 9 rozporządzenia (WE) nr 885/2006, bez uszczerbku dla mających zastosowanie przepisów krajowych.

ZAŁĄCZNIK III

INFORMACJE PRZEKAZYWANE PRZEZ PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE,

zgodnie z art. 5 ust. 2, za pomocą systemu informatycznego, o którym mowa w art. 11 (Tabele e.Faudit)

Treść załącznika w wersji PDF do pobrania tutaj

ZAŁĄCZNIK IV

OBLICZANIE KOSZTOW FINANSOWYCH,

zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. a)

I. Stosowane stopy procentowe

1. W celu obliczenia kwot kosztów finansowych, które ma ponieść EFRG w przypadku funduszy uruchomionych przez państwa członkowskie w ramach zakupu produktów interwencyjnych, na początku każdego roku budżetowego Komisja ustala jednolitą dla całej Wspólnoty stopę procentową. Wymieniona jednolita stopa procentowa stanowi średnią terminowych kwartalnych i rocznych stóp Euribor, odnotowanych w ciągu sześciomiesięcznego okresu referencyjnego, który zostanie ustalony przez Komisję, obliczanych odpowiednio w wysokości jednej trzeciej i dwóch trzecich.

2. W celu określenia stóp procentowych obowiązujących w danym roku budżetowym państwa członkowskie zgłaszają Komisji, na jej wniosek, średnią stopę procentową, która miała zastosowanie w okresie referencyjnym, o którym mowa w pkt 1, nie później niż w terminie określonym we wniosku Komisji. Powiadomienie to należy przekazywać na formularzu udostępnionym państwom członkowskim przez Komisję.

Jeśli zgłoszona przez dane państwo członkowskie stopa procentowa jest wyższa od jednolitej stopy procentowej ustalonej dla całej Wspólnoty w okresie referencyjnym, stosuje się jednolitą stopę procentową. Jeśli zgłoszona przez dane państwo członkowskie stopa procentowa jest niższa od jednolitej stopy procentowej ustalonej dla całej Wspólnoty w okresie referencyjnym, stopę procentową dla tego państwa członkowskiego ustala się w wysokości stopy procentowej zgłoszonej przez to państwo.

W przypadku braku powiadomienia ze strony państwa członkowskiego, w formie i terminie określonych w akapicie pierwszym, uznaje się, że stopa procentowa ponoszona przez to państwo członkowskie wynosi 0 %. W odniesieniu do państw członkowskich, które zgłoszą, że nie ponosiły żadnych kosztów z tytułu odsetek, ponieważ w okresie referencyjnym nie składowały produktów rolnych w magazynach państwowych, obowiązuje jednolita stopa procentowa ustalona przez Komisję.

Jednakże jeśli Komisja stwierdzi, że wysokość stóp procentowych dla któregoś z państw członkowskich jest niższa od jednolitej stopy procentowej, ustala ona stopę procentową dla tego państwa członkowskiego na tym niższym poziomie. Komisja opiera swoje stwierdzenie na podstawie średniej z referencyjnych stóp procentowych wymienionych w dodatku do niniejszego Załącznika, w okresie referencyjnym, o którym mowa w akapicie pierwszym, podwyższonych o 1 punkt procentowy. W przypadku, gdy nie wszystkie referencyjne stopy procentowe są dostępne w ciągu całego okresu referencyjnego, stosuje się stopy dostępne w tym okresie.

II. Obliczanie kosztów finansowych

1. Obliczanie kosztów finansowych dzieli się na okresy ważności stóp procentowych ustalonych przez Komisję zgodnie z zasadami określonymi w pkt I.

2. Koszty finansowe, o których mowa w art. 4 ust. 1 lit. a), oblicza się stosując stopę procentową państwa członkowskiego do średniej wartości tony produktu podlegającego interwencji, mnożąc następnie otrzymany produkt przez średnie zapasy w roku budżetowym.

3. Do celów ust. 2 stosuje się następujące definicje:

- średnia wartość tony produktu – obliczana jest przez podzielenie sumy wartości produktów przechowywanych w pierwszym dniu roku budżetowego i wartości produktów skupionych w tym roku przez sumę ilości produktów przechowywanych w pierwszym dniu roku budżetowego i ilości produktów skupionych w czasie tego roku;

- średni zapas w roku budżetowym – obliczany jest przez podzielenie zapasów całkowitych na początku każdego miesiąca przez liczbę miesięcy roku budżetowego pomnożoną przez dwa.

4. W przypadku, gdy ustalony został współczynnik amortyzacji dla produktu stosownie do załącznika VIII ust. 1, wartość produktów skupionych w ciągu roku budżetowego oblicza się poprzez odjęcie od ceny skupu kwoty amortyzacji wynikającej z tego współczynnika.

5. W przypadku produktów, dla których został ustalony drugi odpis amortyzacyjny stosownie do załącznika VIII ust. 3 akapit drugi, obliczenie średnich zapasów następuje przed dniem wejścia w życie każdej obniżki wartości uwzględnianej do celów średniej wartości.

6. W przypadku gdy zasady regulujące wspólną organizację rynków przewidują, że płatność za produkt skupiony przez agencję interwencyjną nie może zostać dokonana przed upływem co najmniej jednego miesiąca od dnia przyjęcia dostawy, obliczone średnie zapasy pomniejsza się o ilość wynikającą z następującego wyliczenia:

lub

Q = ilości skupione w roku budżetowym,

N = liczba miesięcy minimalnego okresu płatności.

Do celów niniejszego wyliczenia minimalny okres przewidziany zasadami przyjmuje się za okres płatności. Przyjmuje się, że miesiąc obliczeniowy ma trzydzieści dni. Jakąkolwiek część miesiąca dłuższą niż 15 dni traktuje się jak cały miesiąc; jakakolwiek część miesiąca równa lub krótsza niż 15 dni nie jest uwzględniana w powyższym wyliczeniu.

W przypadku gdy wyliczenie średnich zapasów według stanu na koniec roku daje wynik negatywny po dokonaniu redukcji wymienionej w akapicie pierwszym, kwotę tę odejmuje się od średnich zapasów obliczonych na kolejny rok budżetowy.

III. Przepisy szczegółowe dotyczące odpowiedzialności agencji płatniczych

1. W przypadku gdy w odniesieniu do sprzedaży produktów przez agencję interwencyjną zasady regulujące wspólną organizację rynków lub ogłoszenia o zaproszeniu do przetargu przyznają nabywcy takich produktów pewien okres na ich odbiór po dokonaniu płatności i w przypadku gdy taki okres przekracza trzydzieści dni, koszty finansowania obliczone zgodnie z pkt II obniża się o kwotę wynikającą z następującego wyliczenia:

lub

V = kwota zapłacona przez nabywcę,

J = liczba dni między otrzymaniem płatności a odbiorem produktu pomniejszona o trzydzieści dni,

i = stopa procentowa mająca zastosowanie do roku budżetowego.

2. W przypadku sprzedaży produktów rolnych przez agencję interwencyjną na podstawie szczególnych rozporządzeń wspólnotowych, gdy rzeczywisty okres płatności po odbiorze produktów przekracza trzydzieści dni, koszty finansowania obliczone zgodnie z pkt II powiększa się o kwotę wynikającą z następującego wyliczenia:

lub

M = kwota zapłacona przez nabywcę,

D = liczba dni, które upłynęły między pobraniem produktu a otrzymaniem płatności pomniejszona o trzydzieści dni,

i = stopa procentowa w danym roku budżetowym.

3. Koszty finansowania do końca roku budżetowego, przewidziane w ppkt 1 i 2, są zapisywane w sprawozdaniu finansowym na ten rok budżetowy w odniesieniu do liczby dni, która ma być uwzględniona do tego terminu, a reszta jest zapisywana na następny rok.

Dodatek

Referencyjne stopy procentowe, o których mowa w załączniku IV

1. Bułgaria

Proponowana w Sofii stopa procentowa trzymiesięcznych pożyczek międzybankowych (SOFIBOR).

2. Republika Czeska

Proponowana w Pradze stopa procentowa trzymiesięcznych pożyczek międzybankowych (PRIBOR).

3. Dania

Proponowana w Kopenhadze stopa procentowa trzymiesięcznych pożyczek międzybankowych (CIBOR).

4. Estonia

Proponowana w Tallinie stopa procentowa trzymiesięcznych pożyczek międzybankowych (TALIBOR).

5. Cypr

Trzymiesięczna Nicosia interbank borrowing offered rate (NIBOR).

6. Łotwa

Proponowana w Rydze stopa procentowa trzymiesięcznych pożyczek międzybankowych (RIGIBOR).

7. Litwa

Proponowana w Wilnie stopa procentowa trzymiesięcznych pożyczek międzybankowych (VILIBOR).

8. Węgry

Proponowana w Budapeszcie stopa procentowa trzymiesięcznych pożyczek międzybankowych (BUBOR).

9. Malta

Proponowana na Malcie stopa procentowa trzymiesięcznych pożyczek międzybankowych (MIBOR).

10. Polska

Proponowana w Warszawie stopa procentowa trzymiesięcznych pożyczek międzybankowych (WIBOR).

11. Rumunia

Proponowana w Bukareszcie stopa procentowa trzymiesięcznych pożyczek międzybankowych (BUBOR).

12. Słowenia

Trzymiesięczna Interbank borrowing offered rate (SITIBOR).

13. Słowacja

Trzymiesięczna Bratislava interbank borrowing offered rate (BRIBOR).

14. Szwecja

Trzymiesięczna Stockholm interbank borrowing offered rate (STIBOR).

15. Zjednoczone Królestwo

Trzymiesięczna London interbank borrowing offered rate (LIBOR).

16. Dla pozostałych państw członkowskich

Trzymiesięczna Euro interbank borrowing offered rate (EURIBOR).

ZAŁĄCZNIK V

CZYNNOŚCI FIZYCZNE OBJĘTE KWOTAMI STANDARDOWYMI,

o których mowa w art. 4 ust. 1 lit. b)

ZBOŻA I RYŻ

I. STANDARDOWA KWOTA ZA UMIESZCZANIE W MAGAZYNACH

a) Fizyczne przemieszczenie zboża ze środków transportu do miejsca składowania (silos lub pomieszczenie magazynowe) – pierwsze przekazanie;

b) ważenie;

c) pobieranie próbek/analiza/ustalenie jakości.

II. STANDARDOWA KWOTA ZA SKłADOWANIE

a) Wynajęcie pomieszczeń po cenie umownej;

b) koszty ubezpieczenia [o ile nieuwzględnione w a)];

c) środki zwalczania szkodników [o ile nieuwzględnione w a)];

d) coroczna inwentaryzacja [o ile nieuwzględniona w a)];

e) wentylacja, o ile istnieje [o ile nieuwzględniona w a)].

III. DODATKOWA STANDARDOWA KWOTA ZA ODBIÓR Z MAGAZYNU

a) Ważenie zbóż;

b) pobieranie próbek/analiza (jeżeli podlegają opłacie w przypadku interwencji);

c) fizyczny odbiór i załadunek zbóż na pierwsze środki transportu.

CUKIER

I. STANDARDOWA KWOTA ZA UMIESZCZANIE W MAGAZYNACH

a) Fizyczne przemieszczanie cukru ze środków transportu do miejsca składowania (silos lub pomieszczenie magazynowe) – pierwsze przekazanie;

b) ważenie;

c) pobieranie próbek/analiza/ustalenie jakości;

d) pakowanie w worki (w przypadku gdy ma to zastosowanie).

II. DODATKOWA STANDARDOWA KWOTA ZA PRZEWÓZ

a) Transport według kategorii odległości.

III. STANDARDOWA KWOTA ZA SKłADOWANIE

a) Wynajęcie pomieszczeń po cenie umownej;

b) koszty ubezpieczenia [o ile nieuwzględnione w a)];

c) środki zwalczania szkodników [o ile nieuwzględnione w a)];

d) coroczna inwentaryzacja [o ile nieuwzględniona w a)].

IV. DODATKOWA STANDARDOWA KWOTA ZA ODBIÓR Z MAGAZYNU

a) Ważenie;

b) pobieranie próbek/analiza (jeżeli podlegają opłacie w przypadku interwencji);

c) fizyczny odbiór i załadunek cukru na pierwszy środek transportu.

WOŁOWINA

I. PRZEJĘCIE, ODDZIELENIE MIĘSA OD KOŚCI I PRZYJĘCIE DO MAGAZYNU (MIĘSO BEZ KOŚCI)

a) Kontrola jakości mięsa z kością;

b) ważenie mięsa z kością;

c) czynności przygotowawcze;

d) umowny koszt oddzielania mięsa od kości obejmujący:

- wstępne chłodzenie,

- transport z centrum skupu interwencyjnego do zakładu rozbioru mięsa (chyba że sprzedający dostarcza produkty do zakładu rozbioru mięsa),

- oddzielanie mięsa od kości, trybowanie, ważenie, pakowanie i szybkie zamrażanie,

- czasowe magazynowanie części; załadunek, przewóz i ponowne przyjęcie do chłodni centrum skupu interwencyjnego,

- koszt opakowań: worków polietylenowych, kartonów, pokrowców na tusze,

- wartość kości, kawałków tłuszczu i drobnego mięsa, pozostawionych w pomieszczeniach rozbioru mięsa (wpływy gotówkowe mają być odliczone od kosztów).

II. SKŁADOWANIE

a) Wynajęcie pomieszczeń po cenie umownej;

b) koszty ubezpieczenia [o ile nieuwzględnione w a)];

c) kontrola temperatury [o ile nieuwzględniona w a)];

d) coroczna inwentaryzacja [o ile nieuwzględniona w a)].

III. ODBIÓR Z MAGAZYNU

a) Ważenie;

b) kontrola jakości (jeżeli podlegają opłacie w ramach interwencji);

c) przemieszczanie mięsa z chłodni do strefy załadunku w magazynie.

PRZETWORY MLECZNE: MASŁO

I. PRZEJĘCIE I PRZYJĘCIE DO MAGAZYNU

a) Przemieszczanie masła ze środków transportu, po przywozie do magazynu, do miejsca składowania;

b) ważenie i identyfikacja opakowań;

c) pobieranie próbek/kontrola jakości;

d) przyjęcie do magazynu chłodni i zamrożenie;

e) drugie pobranie próbek/kontrola jakości pod koniec okresu próbnego.

II. SKŁADOWANIE

a) Wynajęcie pomieszczeń po cenie umownej;

b) koszty ubezpieczenia [o ile nieuwzględnione w a)];

c) kontrola temperatury [o ile nieuwzględniona w a)];

d) coroczna inwentaryzacja [o ile nieuwzględniona w a)].

III. ODBIÓR Z MAGAZYNU

a) Ważenie i identyfikacja opakowań;

b) przemieszczanie masła z komory chłodniczej do strefy załadunku w magazynie, jeżeli środkiem transportu jest kontener, lub załadunek w pomieszczeniu załadowczym, jeżeli środkiem transportu jest ciężarówka lub wagon kolejowy.

IV. SPECJALNE ETYKIETOWANIE LUB ZNAKOWANIE

Jeżeli obowiązkowe w ramach rozporządzenia (EWG) w sprawie zbytu.

PRZETWORY MLECZNE: ODTŁUSZCZONE MLEKO W PROSZKU

I. PRZEJĘCIE I PRZYJĘCIE DO MAGAZYNU

a) Przemieszczanie odtłuszczonego mleka w proszku ze środków transportu, po przywozie do magazynu, do miejsca składowania;

b) ważenie;

c) pobieranie próbek/kontrola jakości;

d) kontrola znakowania i pakowania.

II. SKŁADOWANIE

a) Wynajęcie pomieszczeń po cenie umownej;

b) koszty ubezpieczenia [o ile nieuwzględnione w a)];

c) kontrola temperatury [o ile nieuwzględniona w a)];

d) coroczna inwentaryzacja [o ile nieuwzględniona w a)].

III. ODBIÓR Z MAGAZYNU

a) Ważenie;

b) pobieranie próbek/kontrola towarów; (jeżeli stanowi to obowiązek władz interwencyjnych);

c) przemieszczanie odtłuszczonego mleka w proszku do strefy załadunku w magazynie i załadunek, z wyłączeniem rozmieszczania ładunku, na środek transportu, jeżeli jest nim ciężarówka lub wagon - przemieszczanie odtłuszczonego mleka w proszku do strefy załadunku w magazynie, jeżeli jest to inny środek transportu, np. kontener.

IV. PECJALNE ZNAKOWANIE

Specjalne znakowanie worków, do których pakowane jest odtłuszczone mleko w proszku, jeżeli zostaje sprzedane w drodze przetargu, do specjalnego wykorzystania.

ALKOHOL (ROZPORZĄDZENIE (WE) NR 1493/1999)

I. PRZEJĘCIE I PRZYJĘCIE DO MAGAZYNU

a) Weryfikacja/kontrola ilościowa;

b) pobieranie próbek/kontrola jakości;

c) rozlewanie do zbiorników (chyba że zakupiony bez konieczności przemieszczania).

II. SKŁADOWANIE

a) Cena umowna lub wynajęcie cystern;

b) koszty ubezpieczenia [o ile nieuwzględnione w a)];

c) kontrola temperatury [o ile nieuwzględniona w a)];

d) coroczna inwentaryzacja [o ile nieuwzględniona w a)].

III. ODBIÓR Z MAGAZYNU

a) Kontrola ilościowa;

b) pobranie próbek/analiza jakości (jeżeli stanowi to obowiązek władz interwencyjnych);

c) załadunek na pojazd lub do cysterny nabywcy.

ZAŁĄCZNIK VI

KWOTY STANDARDOWE DLA WSPÓLNOTY,

zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. b)

I. Stosowane kwoty standardowe

1. Kwoty standardowe jednolite w całej Wspólnocie są ustalane dla każdego produktu na podstawie najniższych rzeczywistych kosztów odnotowanych w danym okresie referencyjnym, rozpoczynającym się w dniu 1 października roku n i kończącym się w dniu 30 kwietnia roku następnego. W odniesieniu do roku budżetowego 2008 okres referencyjny dla Bułgarii i Rumunii rozpoczyna się dnia 1 stycznia 2007 r. a kończy dnia 30 kwietnia 2007 r.

2. "Rzeczywiste koszty odnotowane" oznaczają rzeczywiste koszty z tytułu czynności fizycznych, o których mowa w załączniku V, poniesione w okresie referencyjnym na podstawie indywidualnych faktur tych czynności, bądź na podstawie podpisanej umowy, która ich dotyczyła. W przypadku, gdy istnieje zapas danego produktu w okresie referencyjnym, ale nie podlegał on ani przyjęciu do magazynu, ani wydaniu z magazynu, można także zastosować referencje kosztów zawarte w umowach składu dla wspomnianego produktu.

3. Państwa członkowskie przedstawiają Komisji, najpóźniej do dnia 10 maja, rzeczywiste koszty odnoszące się do czynności, o których mowa w załączniku V, poniesione w okresie referencyjnym. Kwoty standardowe, o których mowa w pkt 1, ustala się w EUR na podstawie średniej ważonej rzeczywistych kosztów stwierdzonych w okresie referencyjnym w co najmniej czterech państwach członkowskich, które odnotowały najniższe koszty rzeczywiste z tytułu danej czynności fizycznej, jeśli odnoszą się one do co najmniej 33 % całkowitych średnich zapasów wspomnianego produktu w okresie referencyjnym. W innym przypadku, rzeczywiste koszty w innych państwach członkowskich włącza się do ważenia wartości procentowej do czasu osiągnięcia przez nią poziomu 33 % składowanych ilości.

4. Jeśli dla danego produktu liczba państw członkowskich przystępujących do składowania w magazynach państwowych jest mniejsza niż cztery, właściwe kwoty standardowe dla tego produktu ustala się na podstawie zarejestrowanych rzeczywistych kosztów.

5. Jeśli dla danego składowanego produktu koszty rzeczywiste zadeklarowane przez państwo członkowskie, wykorzystywane do obliczenia, o którym mowa w ust. 3 przekraczają dwukrotnie średnią arytmetyczną kosztów rzeczywistych zadeklarowanych przez pozostałe państwa członkowskie, następuje ich wyrównanie do poziomu tej średniej.

6. Odliczane koszty rzeczywiste wykorzystywane do obliczeń, do których mowa w ust. 3 i 4, ważone są w zależności od ilości składowanych przez wybrane państwa członkowskie.

7. W przypadku państw członkowskich nienależących do strefy euro, zadeklarowane przez nie koszty rzeczywiste przeliczane są na EUR według średniego kursu ich waluty krajowej z okresu referencyjnego, o którym mowa w ust. 1.

II. Przepisy szczególne

1. Standardowe kwoty mogą obejmować zwiększenie kwoty wydatków związanych z wydaniem z magazynu pod warunkiem, że państwo członkowskie, na cały rok obrachunkowy i dla całości zapasu danego produktu, złoży oświadczenie o rezygnacji ze stosowania odpowiadającej produktowi granicy tolerancji, o którym mowa w art. 8 ust. 2, i zagwarantuje ilość.

Państwo członkowskie przekazuje stosowne oświadczenie Komisji przed otrzymaniem przez nią pierwszej miesięcznej deklaracji wydatków na dany rok budżetowy lub, jeśli produkt, którego to dotyczy nie znajduje się w składzie interwencyjnym na początku roku budżetowego, najpóźniej w miesiącu następującym po pierwszym przyjęciu tego produktu do składu interwencyjnego.

Zwiększenie przewidziane w akapicie pierwszym oblicza się, mnożąc cenę referencyjną danego produktu, o której mowa w art. 8 rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 (¹), przez granicę tolerancji dla tego produktu określoną w art. 8 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

2. W przypadku braku fizycznego przemieszczenia produktów, kwoty standardowe na wydatki związane z przyjęciem i wydaniem z magazynu składującego, zostają obniżone dla wszystkich składowanych produktów, z wyjątkiem wołowiny. Komisja oblicza wspomnianą obniżkę procentowo na podstawie obniżki kwot standardowych ustalonych w wydanej przez Komisję decyzji dotyczącej poprzedniego roku budżetowego.

3. Komisja może potrącić ustalone wcześniej kwoty standardowe dla danego produktu, o ile nie nastąpiło lub nie nastąpi składowanie w magazynach państwowych w roku bieżącym.

(¹) Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1.

ZAŁĄCZNIK VII

POZYCJE SZCZEGÓLNE UWZGLĘDNIANE W PRZYPADKU WYDATKÓW I DOCHODÓW ODNOSZĄCYCH SIĘ DO WYBRANYCH PRODUKTÓW

I. ZBOŻA

Suszenie

Dodatkowe koszty związane z suszeniem, mającym na celu obniżenie wilgotności zboża poniżej poziomu wyznaczonego dla jakości standardowej, uwzględnia się jako czynność fizyczną, o której mowa w art. 4 ust. 1 lit. c), o ile wykazana została konieczność tej operacji zgodnie z procedurą przewidzianą w art.25 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003.

Starty ilościowe będące efektem procesu suszenia nie są uwzględniane przy obliczaniu granicy tolerancji związanej z konserwacją.

II. ALKOHOL ETYLOWY POZYSKIWANY Z WINA

1. Wartość skupionych ilości

Do celów art. 9 ust. 2 akapit pierwszy, w odniesieniu do skupu alkoholi, kwota równa pomocy dla gorzelnika jest odejmowana od ceny skupu alkoholu przez agencje interwencyjne i zapisywana w sprawozdaniu finansowym pod pozycją budżetową destylacji. Wartość skupionego alkoholu po odjęciu pomocy jest księgowana pod względem ilości i wartości zakupów przejętych j w danym okresie (wiersz 004 tabeli 1). Odejmowana pomoc jest to pomoc odnosząca się do jakości alkoholu przeznaczonego do interwencji.

2. Do celów załącznika X oraz załącznika XII pkt 2 lit. a) i c), stosowaną ceną jest cena płacona gorzelnikowi po odjęciu pomocy określonej w pkt 1, zamiast ceny interwencyjnej.

III. WOŁOWINA

Do celów załącznika X oraz załącznika XII pkt 2 lit. a) i c), ceną bazową, którą należy stosować w przypadku wołowiny bez kości, jest cena referencyjna, o której mowa w art. 8 rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007, pomnożona przez współczynnik 1,47.

ZAŁĄCZNIK VIII

AMORTYZACJA SKŁADOWANYCH PRODUKTÓW,

zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. d)

1. W przypadku gdy dla danego produktu szacunkowa cena sprzedaży dla produktów objętych składowaniem interwencyjnym w magazynach państwowych jest niższa niż jego cena skupu, stosuje się stopę amortyzacji, zwaną "współczynnikiem k", na dzień skupu odpowiedniego produktu. Wspomniany współczynnik jest ustalany dla każdego produktu na początku każdego roku budżetowego.

2. Stopa amortyzacji nie przekracza różnicy między ceną skupu a dającą się przewidzieć ceną sprzedaży odpowiedniego produktu.

3. Komisja może ograniczyć amortyzację w momencie skupu do części stopy obliczonej zgodnie z ust. 2. Część ta nie może być mniejsza niż 70 % amortyzacji ustalanej na podstawie przepisów ust. 1.

W takich przypadkach Komisja dokonuje drugiego odpisu amortyzacyjnego na koniec roku budżetowego, zgodnie z metodą wskazaną w ust. 5.

4. W przypadku odpisów określonych w pkt 3 akapit drugi Komisja ustala ogólne kwoty amortyzacji w podziale na produkty i na państwa członkowskie przed 20 października każdego roku.

W tym celu, szacunkową cenę sprzedaży składowanych produktów zestawia się, dla każdego produktu i każdego państwa członkowskiego, z szacunkową wartością z przeniesienia. Różnice między szacunkowymi wartościami z przeniesienia a szacunkowymi cenami sprzedaży pomnożonymi przez szacunkowe składowane ilości na koniec roku budżetowego, stanowią ogólne kwoty amortyzacji w podziale na produkty i każdego państwa członkowskiego.

5. Szacowanie ilości składowanych w magazynach państwowych oraz wartości z przeniesienia dla każdego produktu i dla każdego państwa członkowskiego w rozumieniu art. 6 ust. 1, opiera się na danych przekazanych Komisji przez państwa członkowskie najpóźniej do dnia 7 września roku n+1, odnoszących się do zapasu składowanych produktów na dzień 30 września tego samego roku, uwzględniając następujące pozycje:

- ilości zakupione w okresie od 1 października danego roku n do 31 sierpnia roku n+1;

- ilości składowane na dzień 31 sierpnia roku n+1;

- wartość w EUR produktów składowanych na 31 sierpnia roku n+1;

- szacunkowe składowane ilości na 30 września roku n+1;

- ilości szacunkowe zakupione w okresie od 1 do 30 września roku n+1;

- wartość w EUR skupionych produktów w okresie od 1 do 30 września roku n+1.

6. Wartości w walutach krajowych, przedstawione przez państwa członkowskie nienależące do strefy euro, w celu obliczenia amortyzacji na koniec roku budżetowego, przelicza się na EUR według kursów wymiany walut obowiązujących w momencie obliczania ogólnych kwot amortyzacji na koniec roku budżetowego.

7. Komisja przedstawia ogólne kwoty amortyzacji w podziale na produkty i dla każdego państwa członkowskiego w celu umożliwienia państwom członkowskim przedłożenia ich w ostatniej miesięcznej deklaracji wydatków w ramach EFRG w danym roku budżetowym.

ZAŁĄCZNIK IX

WYCENA ZAPASÓW PRODUKTÓW DESTYLACJI (ALKOHOL MIESZANY)

Koszty wynikające ze zbytu produktów destylacji określonych w art. 35 i 36 rozporządzenia (EWG) nr 822/87 w sektorach innych niż sektor alkoholi i napojów alkoholowych, które mają być zaksięgowane przez EFOGR są równe cenie skupu danego alkoholu:

a) dochód ze sprzedaży alkoholu;

b) wartość strat ilościowych przekraczająca granicę tolerancji;

c) wartość ilości brakujących w rezultacie kradzieży lub innych dających się określić strat;

d) wartość ilości, których jakość uległa obniżeniu z powodu warunków składowania;

e) wartość ilości utraconych w wypadkach;

f) gwarancje, które zgodnie z regułami wspólnotowymi uległy przepadkowi;

g) inne dochody.

ZAŁĄCZNIK X

WYCENA BRAKUJĄCYCH ILOŚCI

Warunki obliczania wartości brakujących ilości, z zastrzeżeniem przepisów szczególnych określonych w załączniku VII, są następujące:

a) w przypadku przekroczenia granic tolerancji dotyczących składowania lub przetwarzania produktów lub w przypadku stwierdzenia brakujących ilości w rezultacie kradzieży lub innych możliwych do zidentyfikowania przyczyn wartość brakujących ilości oblicza się poprzez pomnożenie tych ilości przez mającą zastosowanie do każdego z produktów cenę referencyjną, o której mowa w art. 8 rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007, w zależności od jakości standardowej, pierwszego dnia bieżącego roku budżetowego, powiększoną o 5 %.

W przypadku alkoholu, cena interwencyjna zostaje zastąpiona ceną zapłaconą gorzelni, po odliczeniu kwoty równej kwocie wypłaconej pomocy.

b) w przypadku gdy w dniu stwierdzenia brakujących ilości średnia cena rynkowa dla jakości standardowej w składującym państwie członkowskim przekracza 105 % bazowej ceny referencyjnej, o której mowa w art. 8 rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007, kontrahenci zwracają agencjom interwencyjnym wysokość stwierdzonej przez państwo członkowskie ceny rynkowej powiększonej o 5 %.

Państwo członkowskie ustala średnią cenę rynkową na podstawie informacji systematycznie przekazywanych Komisji.

Różnice między kwotami otrzymanymi w wyniku zastosowania ceny rynkowej a kwotami zaksięgowanymi w ramach EFRG z zastosowaniem ceny referencyjnej, o której mowa w art. 8 rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007, należy wpisać na dobro EFRG na koniec roku budżetowego obok pozostałych pozycji wpisanych po stronie ma.

c) w przypadku stwierdzenia brakujących ilości w wyniku transferu lub transportu produktów z danego centrum skupu interwencyjnego lub miejsca składowania wyznaczonego przez agencję płatniczą do innego miejsca, oraz w przypadku, gdy wspólnotowe przepisy sektorowe nie określają wartości specjalnej, wartość brakujących ilości określa się zgodnie z lit. a).

ZAŁĄCZNIK XI

GRANICE TOLERANCJI

1. Dla każdego produktu, którego dotyczą środki interwencyjne, ustala się następujące granice tolerancji, pokrywające straty ilościowe wynikające z normalnych, związanych ze składowaniem i wykonywanych zgodnie z zasadami, czynności:

2. Wartość procentowa dopuszczalnych strat przy oddzielaniu od kości wołowiny wynosi 32. Ma ona zastosowanie do wszystkich ilości w danym roku budżetowym.

3. Za granice tolerancji strat ilościowych wynikających ze składowania produktów destylacji, o których mowa w art. 35 i 36 rozporządzenia (EWG) nr 822/87, przyjmuje się granicę przewidzianą dla produktów destylacji, o których mowa w art. 39 wspomnianego rozporządzenia.

4. Granice tolerancji, o których mowa w ust. 1, ustala się jako wartość procentową rzeczywistej masy, bez opakowania, ilości przyjętych do magazynu i przejętych w trakcie danego roku budżetowego powiększone o składowane ilości na początku wspomnianego roku budżetowego.

Wspomniane granice tolerancji mają zastosowanie przy kontrolach fizycznych. Oblicza się je dla każdego produktu, w stosunku do wszystkich ilości składowanych przez agencję płatniczą.

Rzeczywistą masę przy przyjęciu i wydaniu z magazynu oblicza się odejmując od masy stwierdzonej standardową masę opakowania przewidzianego w warunkach sprzedaży lub, w przypadku jej braku, średnią masę opakowań używanych przez agencję płatniczą.

5. Granica tolerancji nie pokrywa strat w liczbie opakowań lub w liczbie zarejestrowanych sztuk.

6. Obliczanie granic tolerancji, o których mowa w pkt 1 i 2 nie uwzględnia ilości brakujących w rezultacie kradzieży lub innych strat wynikających z możliwych do określenia przyczyn.

7. Granice, o których mowa w ust. 1 i 2, ustala Komisja.

ZAŁĄCZNIK XII

WYCENA ILOŚCI, KTÓRYCH JAKOŚĆ ULEGŁA OBNIŻENIU LUB ZNISZCZONYCH

1. O ile zasady wspólnotowe nie stanowią inaczej, produkt uznaje się za produkt, którego jakość uległa obniżeniu, jeśli nie spełnia już wymogów jakości obowiązujących w momencie jego skupu.

2. Wartość ilości produktów, których jakość uległa obniżeniu lub zniszczonych oblicza się w zależności od rodzaju przyczyny, biorąc pod uwagę następujące kryteria:

a) w przypadku wypadków, z zastrzeżeniem przepisów szczególnych przedstawionych w załączniku VII, wartość produktów oblicza się, mnożąc dane ilości przez bazową cenę referencyjną, o której mowa w art. 8 rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007, obowiązującą dla jakości standardowej w pierwszym dniu bieżącego roku budżetowego, pomniejszoną o 5 %;

b) w przypadku klęsk żywiołowych, wartość ilości, których to dotyczy, określona jest w drodze oddzielnej decyzji Komisji podjętej zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 25 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 lub, w zależności od przypadku, zgodnie z procedurą przewidzianą w odpowiadającym mu artykule innych rozporządzeń w sprawie wspólnej organizacji rynków rolnych;

c) w przypadku niewłaściwych warunków przechowywania, zwłaszcza przy niedostosowaniu sposobów składowania, wartość produktu jest księgowana zgodnie z lit. a) i b) załącznika X;

d) w przypadku zbyt długiego okresu składowania, wartość księgową produktu ustala się w momencie sprzedaży produktu, zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 25 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1784/2003 lub, w zależności od przypadku, zgodnie z procedurą przewidzianą w odpowiadającym mu artykule innych rozporządzeń w sprawie wspólnej organizacji rynków rolnych, na podstawie ceny sprzedaży.

Decyzja o sprzedaży podejmowana jest niezwłocznie zgodnie z ustawodawstwem rolnym mającym zastosowanie do danego produktu. Pochodzące ze sprzedaży dochody uznaje się w miesiącu wydania produktu z magazynu.

ZAŁĄCZNIK XIII

ZASADY KSIĘGOWANIA PRODUKTÓW PRZYJMOWANYCH DO MAGAZYNU, KTÓRYCH PRZEJĘCIE ODRZUCONO

1. O ile szczególne przepisy wspólnotowe nie stanowią inaczej, zaksięgowane koszty związane z przyjęciem i wydaniem z magazynu, składowaniem i finansowaniem każdej ilości odrzuconej są odliczane i zapisywane oddzielnie, przy spełnieniu następujących warunków:

a) pozostające do odliczenia wydatki związane z przyjęciem i wydaniem z magazynu obliczane są przez pomnożenie ilości odrzuconych, przez odpowiednie kwoty standardowe ważne w miesiącu wydania z magazynu;

b) pozostałe do odliczenia wydatki związane ze składowaniem obliczane są przez pomnożenie ilości odrzuconych przez liczbę miesięcy, które upłynęły między ich przyjęciem i wydaniem z magazynu i przez kwotę standardową ważną w miesiącu wydania z magazynu;

c) pozostałe do odliczenia koszty finansowe obliczane są przez pomnożenie ilości odrzuconych przez liczbę miesięcy, które upłynęły między ich przyjęciem i wydaniem z magazynu, po odjęciu liczby miesięcy terminu płatności ważnego w dniu przyjęcia do magazynu, przez stopę finansowania obowiązującą w miesiącu wydania z magazynu podzieloną przez dwanaście i przez średnią wartość księgową z przeniesienia ważną na początku roku budżetowego lub pierwszego miesiąca deklaracji w przypadku, gdy średnia wartość księgowa z przeniesienia nie istnieje.

2. Koszty określone w pkt 1 są wykazywane z tytułu czynności fizycznych mających miejsce w miesiącu wydania z magazynu.

ZAŁĄCZNIK XIV

WZÓR MIESIĘCZNEJ DEKLARACJI PRZEDKŁADANEJ AGENCJI PŁATNICZEJ PRZEZ PODMIOT SKŁADUJĄCY

(Wzór przykładowy)

ZAŁĄCZNIK XV

WZÓR ROCZNEJ DEKLARACJI PRZEDKŁADANEJ AGENCJI PŁATNICZEJ PRZEZ PODMIOT SKŁADUJĄCY

(Wzór przykładowy)

ZAŁĄCZNIK XVI

TABELA KORELACJI