PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 44 i 95,

uwzględniając wniosek Komisji,

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego (¹),

uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego (²),

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu (³),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Skuteczne, przejrzyste i zintegrowane rynki papierów wartościowych stanowią wkład w tworzenie prawdziwego, jednolitego rynku europejskiego we Wspólnocie oraz sprzyjają rozwojowi i tworzeniu nowych miejsc pracy poprzez lepsze rozdysponowanie kapitału oraz redukcję kosztów. Ujawnienie precyzyjnych, wyczerpujących i aktualnych informacji o emitentach papierów wartościowych buduje trwałe zaufanie inwestorów i umożliwia opartą na odpowiednich informacjach ocenę ich wyników oraz aktywów. Wpływa to na poprawę ochrony inwestorów oraz skuteczności funkcjonowania rynku.

(2) W tym celu emitenci papierów wartościowych powinni zapewnić odpowiedni poziom przejrzystości danych w relacjach z inwestorami poprzez regularny przepływ informacji. Z tego samego powodu akcjonariusze albo osoby fizyczne lub prawne posiadające prawa głosu lub instrumenty finansowe, z których wynika prawo do nabycia istniejących akcji wraz prawami głosu, powinni także informować emitentów o nabyciu lub innych zmianach w większościowych pakietach akcji w spółkach tak, aby mogli oni na bieżąco udostępniać te informacje do publicznej wiadomości.

(3) W komunikacie Komisji z dnia 11 maja 1999 r., zatytułowanym „Stanowienie ram dla rynku finansowego: plan działań” , określono szereg działań potrzebnych do stworzenia jednolitego rynku usług finansowych. Na szczycie w Lizbonie w marcu 2000 r. Rada Europejska wezwała do wdrożenia wspomnianego Planu działań do roku 2005 r. W planie tym podkreślono potrzebę opracowania dyrektywy podnoszącej wymagania w zakresie przejrzystości. Potrzebę tę Rada Europejska potwierdziła na szczycie w Barcelonie w marcu 2002 r.

(4) Przepisy niniejszej dyrektywy powinny być zgodne z zadaniami i obowiązkami powierzonymi Europejskiemu Systemowi Banków Centralnych (ESCB) oraz bankom centralnym Państw Członkowskich na mocy traktatu oraz statutu Europejskiego Systemu Banków Centralnych oraz Europejskiego Banku Centralnego; szczególną uwagę należy tu poświęcić bankom centralnym Państw Członkowskich, których akcje dopuszczane są obecnie do obrotu na rynku regulowanym, w celu zagwarantowania realizacji celów określonych w prawie pierwotnym Wspólnoty.

(5) Większa harmonizacja przepisów prawa krajowego w kwestii wymagań dotyczących okresowego i bieżącego ujawniania informacji przez emitentów papierów wartościowych powinna doprowadzić do poprawy ochrony interesów inwestorów w obrębie Wspólnoty. Niemniej jednak niniejsza dyrektywa nie ma wpływu na istniejące ustawodawstwo Wspólnoty dotyczące jednostek emitowanych przez przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania inne niż typu zamkniętego.

(6) Zgodnie z celem niniejszej dyrektywy, nadzór nad emitentem akcji lub dłużnych papierów wartościowych o nominale jednostkowym mniejszym niż 1 000 EUR, będzie najskuteczniej sprawowane przez Państwo Członkowskie, w którym emitent posiada swoją siedzibę. W związku z tym, niezwykle istotne jest zapewnienie zgodności z dyrektywą 2003/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 listopada 2003 r. w sprawie prospektu emisyjnego publikowanego w związku z publiczną ofertą lub dopuszczeniem do obrotu papierów wartościowych (⁴). Według tych samych zasad należy wprowadzić także pewną elastyczność, pozwalającą emitentom z krajów trzecich oraz spółkom z krajów Wspólnoty emitującym jedynie papiery inne, niż wymienione powyżej, na wybór macierzystego Państwa Członkowskiego.

(7) Wysoki poziom ochrony inwestorów we Wspólnocie umożliwiłby wyeliminowanie przeszkód w dopuszczaniu papierów wartościowych do obrotu na rynkach regulowanych znajdujących się lub funkcjonujących w Państwie Członkowskim. Państwom Członkowskim, innym niż macierzyste Państwo Członkowskie, nie powinno zezwalać się na ograniczanie możliwości dopuszczania papierów wartościowych do obrotu na ich rynkach regulowanych poprzez nakładanie surowszych wymagań odnośnie okresowego i bieżącego ujawniania informacji o emitentach, których papiery wartościowe dopuszczane są do obrotu na takim rynku.

(8) Usunięcie przeszkód na podstawie zasady macierzystego Państwa Członkowskiego, o której mowa w niniejszej dyrektywie, nie powinno mieć wpływu na obszary nie objęte tą dyrektywą, takie jak prawo akcjonariuszy do ingerowania w proces zarządzania przedsiębiorstwem emitenta. Nie powinno mieć ono także wpływu na prawo macierzystego Państwa Członkowskiego do żądania od emitenta dodatkowych publikacji w prasie codziennej obejmujących część lub wszystkie informacje regulowane.

(9) Rozporządzenie (WE) nr 1606/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 19 lipca 2002 r. w sprawie stosowania międzynarodowych standardów rachunkowości (⁵) przygotowało grunt do ujednolicenia standardów sprawozdawczości finansowej w całej Wspólnocie dla emitentów, których papiery wartościowe dopuszczane są do obrotu na rynku regulowanym i, od których wymaga się sporządzania skonsolidowanych sprawozdań finansowych. Tym samym, oprócz ogólnego systemu dla wszystkich spółek, określonego w dyrektywach dotyczących prawa spółek, został ustanowiony szczególny system dla emitentów papierów wartościowych. Niniejsza dyrektywa bazuje na tym podejściu w odniesieniu do rocznej i śródrocznej sprawozdawczości finansowej, w tym także na zasadzie przedstawiania prawdziwego i rzetelnego obrazu aktywów i pasywów emitenta, jego sytuacji finansowej oraz zysków i strat. Skrócony zbiór sprawozdań finansowych, jako część półrocznego raportu finansowego, również stanowi wystarczającą podstawę dla przedstawienia prawdziwego i rzetelnego obrazu pierwszych sześciu miesięcy roku obrotowego emitenta.

(10) Roczny raport finansowy powinien zawierać informacje dotyczące poszczególnych lat, od momentu dopuszczenia papierów wartościowych emitenta do obrotu na rynku regulowanym. Lepsza porównywalność rocznych raportów finansowych służy inwestorom na rynkach papierów wartościowych jedynie wówczas, gdy mogą być oni pewni, iż informacje te zostaną opublikowane w określonym czasie po zakończeniu roku obrotowego. W odniesieniu do dłużnych papierów wartościowych, które zostały dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym jeszcze przed dniem 1 stycznia 2005 r., a które zostały wyemitowane przez emitentów zarejestrowanych w kraju trzecim, macierzyste państwo członkowskie może w pewnych okolicznościach pozwolić emitentom na odstąpienie od opracowywania rocznych raportów finansowych według standardów zgodnych z wymogami niniejszej dyrektywy.

(11) Niniejsza dyrektywa wprowadzi obowiązek sporządzania przez emitentów akcji dopuszczonych do obrotu na rynku regulowanym półrocznych raportów finansowych zawierających szerszy zakres informacji. Powinno to pozwolić inwestorom na dokonanie bardziej świadomej oceny sytuacji emitenta.

(12) Macierzyste państwo członkowskie może wprowadzić zwolnienie emitentów dłużnych papierów wartościowych od obowiązku sprawozdawczości półrocznej w przypadku:

– instytucji kredytowych działających jako drobni emitenci dłużnych papierów wartościowych lub

– emitentów istniejących już w chwili wejścia w życie niniejszej dyrektywy, emitujących wyłącznie dłużne papiery wartościowe bezwarunkowo i nieodwołalnie gwarantowane przez macierzyste Państwo Członkowskie lub przez jego regionalne lub lokalne władze, lub

– podczas dziesięcioletniego okresu przejściowego, jedynie w odniesieniu do tych dłużnych papierów wartościowych, które były dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym jeszcze przed 1 stycznia 2005 r., a które mogą być nabywane wyłącznie przez inwestorów profesjonalnych. Jeżeli takiego zwolnienia udziela macierzyste Państwo Członkowskie, nie może zostać ono rozszerzone na żadne dłużne papiery wartościowe, które zostaną dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym w późniejszym terminie.

(13) Parlament Europejski i Rada z zadowoleniem witają zobowiązanie Komisji do szybkiego rozważenia kwestii zwiększenia przejrzystości polityki wynagrodzeń, całkowitej sumy wypłaconego wynagrodzenia (w tym także wynagrodzeń warunkowych lub odroczonych) oraz świadczeń w naturze przyznawanych każdemu członkowi organów administracyjnych, zarządzających lub nadzorczych w ramach planu działania na rzecz „ Modernizacji prawa spółek oraz polepszenie nadzoru korporacyjnego w Unii Europejskiej” z dnia 21 maja 2003 r. oraz zamiar opracowania przez Komisję rekomendacji w tym zakresie w najbliższej przyszłości.

(14) Macierzyste państwo członkowskie powinno zachęcać emitentów, których akcje są dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym, a których głównym profilem działalności jest działalność związana z przemysłem wydobywczym, do ujawniania w swoich rocznych raportach finansowych płatności dokonywanych na rzecz władz państwowych. Macierzyste Państwo Członkowskie powinno także zachęcać do zwiększenia przejrzystości takich płatności zgodnie z zasadami ustanowionymi w ramach rozmaitych międzynarodowych forów finansowych.

(15) Niniejsza dyrektywa nałoży na instytucje emitujące wyłącznie dłużne papiery wartościowe na rynkach regulowanych obowiązek sprawozdawczości półrocznej. Zwolnienia od tego obowiązku powinny być przewidziane tylko dla rynków hurtowych, na których jednostkowy nominał instrumentów finansowych wynosi co najmniej 50 000 EUR, zgodnie z dyrektywą 2003/71/WE. W przypadku, gdy dłużne papiery wartościowe emitowane są w innej walucie, zwolnienia powinny być możliwe jedynie wówczas, gdy nominał jednostkowy w takiej walucie stanowi w chwili emisji równowartość co najmniej 50 000 EUR.

(16) Bardziej aktualne i wiarygodne informacje na temat wyników osiąganych w ciągu roku obrotowego przez emitenta akcji wymagają także częstszego dostarczania informacji śródrocznych. Należy zatem wprowadzić wymóg publikacji pierwszego okresowego sprawozdania zarządu podczas pierwszych sześciu miesięcy oraz drugiego – podczas kolejnych sześciu miesięcy roku obrotowego. Emitenci akcji, którzy publikują już kwartalne raporty finansowe, nie powinni być objęci wymogiem sporządzania śródrocznych sprawozdań zarządu.

(17) Odpowiednie przepisy dotyczące odpowiedzialności, określone przez każde Państwo Członkowskie zgodnie z jego krajowymi przepisami ustawowymi i innymi regulacjami, mają zastosowanie wobec emitenta, jego organów administracyjnych, zarządzających lub nadzorczych, lub też osób odpowiedzialnych w strukturze organizacyjnej przedsiębiorstwa emitenta. Państwa Członkowskie powinny zachować swobodę określania zakresu takiej odpowiedzialności.

(18) Należy podawać do wiadomości publicznej informacje o zmianach w większościowych pakietach akcji emitentów, których akcje stanowią przedmiot obrotu na rynku regulowanym. Informacje takie powinny umożliwiać inwestorom nabywanie lub zbywanie akcji z pełną świadomością zmian w strukturze głosów; powinny one także zwiększyć skuteczność kontroli emitentów akcji oraz ogólną przejrzystość istotnych przepływów kapitału. W pewnych okolicznościach, należy udzielać informacji na temat akcji lub instrumentów finansowych określonych w art. 13, złożonych jako zabezpieczenie.

(19) Art. 9 i art. 10 lit. c) nie powinny mieć zastosowania wobec akcji udostępnianych przez członków ESCB, ani tym członkom podczas wywiązywania się przez nich z ich funkcji jako organów polityki pieniężnej, pod warunkiem, że prawa głosu przypisane do tych akcji nie są wykonywane; koncepcja „krótkiego okresu” określona w art.11 powinna być rozumiana w odniesieniu do transakcji kredytowych przeprowadzanych zgodnie z Traktatem oraz aktami prawnymi Europejskiego Banku Centralnego (EBC), w szczególności Wytycznymi EBC dotyczącymi instrumentów i procedur polityki pieniężnej oraz TARGET, a także do transakcji kredytowych mających na celu spełnienie analogicznych funkcji w sposób zgodny z przepisami krajowymi.

(20) Dla uniknięcia zbędnych obciążeń niektórych uczestników rynku oraz w celu wyjaśnienia, kto wywiera faktyczny wpływ na emitenta, nie ma potrzeby stosowania wymogu powiadamiania o posiadaniu większościowych pakietów akcji lub innych instrumentów finansowych określonych w art. 13, które dają prawo do nabywania akcji w odniesieniu do tych animatorów rynku lub depozytariuszy lub instrumentów finansowych nabytych wyłącznie do celów rozrachunkowo-rozliczeniowych, w ramach ograniczeń i gwarancji stosowanych w całej Wspólnocie. Macierzyste Państwo Członkowskie powinno mieć możliwość stosowania ograniczonych zwolnień w odniesieniu do pakietów akcji w portfelach inwestycyjnych instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych.

(21) W celu wyjaśnienia, kto faktycznie jest posiadaczem większościowego pakietu akcji lub innych instrumentów finansowych tego samego emitenta we Wspólnocie, nie należy stosować wobec podmiotów dominujących wymogu konsolidacji posiadanych przez nie pakietów akcji z pakietami zarządzanymi przez przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) lub firmy inwestycyjne, o ile takie przedsiębiorstwa oraz firmy korzystają ze swoich praw głosowania w sposób niezależny od swoich podmiotów dominujących oraz spełnią także pewne warunki dodatkowe.

(22) Przekazywanie bieżących informacji posiadaczom papierów wartościowych dopuszczonych do obrotu na rynku regulowanym powinno być w dalszym ciągu oparte na zasadzie równego traktowania. Równe traktowanie odnosi się wyłącznie do akcjonariuszy o identycznym statusie i pozostaje bez wpływu na liczbę praw głosu, które mogą być związane z konkretną akcją. W ten sam sposób, posiadacze dłużnych papierów wartościowych niezróżnicowanych pod względem praw i obowiązków nadal powinni korzystać z równego traktowania, nawet w przypadku emisji długu przez państwo. Należy ułatwić informowanie posiadaczy akcji i/lub dłużnych papierów wartościowych podczas walnych zgromadzeń. W szczególności posiadacze akcji i/lub dłużnych papierów wartościowych mający swoje siedziby za granicą powinni aktywnie korzystać ze swoich uprawnień, poprzez możliwość ustanawiania pełnomocników, którzy działaliby w ich imieniu. Z tych samych powodów, podczas walnego zgromadzenia akcjonariuszy i/lub posiadaczy dłużnych papierów wartościowych, należy podjąć decyzję, czy powinno mieć miejsce wykorzystanie nowoczesnych technik informacyjnych i komunikacyjnych.. W takim przypadku emitenci powinni podjąć kroki mające na celu skuteczne informowanie wszystkich akcjonariuszy i/lub posiadaczy dłużnych papierów wartościowych, o ile istnieje możliwość ustalenia ich tożsamości.

(23) Eliminowanie przeszkód oraz skuteczne wdrożenie nowych wspólnotowych obowiązków informacyjnych wymaga również sprawowania odpowiedniej kontroli przez właściwy organ macierzystego Państwa Członkowskiego. Niniejsza dyrektywa powinna zapewnić przynajmniej minimalną gwarancję dostępu do aktualnych informacji. Z tego powodu w każdym Państwie Członkowskim powinien istnieć przynajmniej jeden system archiwizowania i przechowywania danych.

(24) Obowiązek emitenta dokonywania tłumaczenia wszystkich bieżących lub okresowych informacji na właściwe w danej sytuacji języki we wszystkich Państwach Członkowskich, w których jego papiery wartościowe dopuszczone są do obrotu, nie sprzyja integracji rynków papierów wartościowych i wpływa zniechęcająco na transgraniczne dopuszczanie papierów wartościowych do obrotu na rynku. Tak więc emitent powinien posiadać w pewnych przypadkach prawo przekazywania informacji w języku przyjętym zwyczajowo w sferze finansów międzynarodowych. Ze względu na konieczność dołożenia szczególnych starań w celu przyciągnięcia zagranicznych inwestorów z innych Państw Członkowskich i państw trzecich, Państwa Członkowskie nie powinny dłużej stwarzać przeszkód akcjonariuszom, osobom wykonującym prawo głosu ani posiadaczom instrumentów finansowych w powiadamianiu emitenta w języku, który jest zwyczajowo wykorzystywany w sferze finansów międzynarodowych.

(25) Dostęp inwestorów do informacji o emitentach powinien być lepiej zorganizowany na poziomie wspólnotowym w celu aktywnego promowania integracji europejskich rynków kapitałowych. W zakresie dostępu do informacji inwestorzy, których siedziby znajdują się poza macierzystym Państwem Członkowskim emitenta powinni uzyskać status równorzędny z tym, który posiadają inwestorzy działający w tymże Państwie. Może to zostać osiągnięte jeśli macierzyste Państwo Członkowskie zapewni przestrzeganie minimalnych standardów jakości dotyczących rozpowszechniania informacji we Wspólnocie w sposób sprawny i niedyskryminacyjny oraz zależnie od typu regulowanych informacji istotnych w danej sytuacji. Ponadto, rozpowszechniane informacje powinny być udostępniane w macierzystym Państwie Członkowskim w sposób scentralizowany, umożliwiając stworzenie europejskiej sieci, dostępnej w przystępnej cenie dla inwestorów detalicznych, przy czym nie powinny one prowadzić do zbędnego mnożenia wymagań odnoszących się do emitentów. Emitenci powinni korzystać z wolnej konkurencji podczas wybierania środków przekazu lub operatorów w celu rozpowszechniania informacji, w sposób zgodny z niniejszą dyrektywą.

(26) Zmierzając do dalszego uproszczenia dostępu inwestorów do informacji korporacyjnych w Państwach Członkowskich, zadanie sformułowania wytycznych dla tworzenia sieci elektronicznych należy pozostawić krajowym organom nadzorczym, działającym w konsultacji z innymi zainteresowanymi stronami, a szczególnie z emitentami papierów wartościowych, inwestorami, uczestnikami rynku, podmiotami obsługującymi rynki regulowane oraz podmiotami dostarczającymi informacje finansowe.

(27) Dążąc do zapewnienia skutecznej ochrony inwestorów oraz prawidłowego funkcjonowania rynków regulowanych, przepisy dotyczące informacji, które mają zostać opublikowane przez emitentów papierów wartościowych dopuszczonych do obrotu na rynku regulowanym, stosuje się również do emitentów nie posiadających zarejestrowanej siedziby w danym Państwie Członkowskim i nie objętych przepisami art. 48 Traktatu. Należy także zapewnić, aby wszelkie istotne informacje dodatkowe o emitentach ze Wspólnoty lub krajów trzecich, których ujawnienia wymaga się w kraju trzecim, zaś nie jest ono wymagane w Państwie Członkowskim, zostały podane do publicznej wiadomości we Wspólnocie.

(28) W każdym Państwie Członkowskim należy wyznaczyć jeden właściwy organ, który przejmie pełną odpowiedzialność za nadzór nad przestrzeganiem przepisów przyjętych zgodnie z niniejszą dyrektywą, oraz za współpracę międzynarodową. Organ taki powinien mieć charakter administracyjny, zaś w celu uniknięcia konfliktu interesów należy zapewnić jego niezależność od podmiotów gospodarczych. Państwa członkowskie mogą jednak wyznaczyć inny właściwy organ do zbadania, czy informacja, o której mowa w niniejszej dyrektywie, została sporządzona zgodnie z odpowiednimi ramami sprawozdawczymi oraz do zastosowania właściwych środków w przypadku odkrycia naruszeń; organ taki nie musi mieć charakteru administracyjnego.

(29) Wzrost aktywności transgranicznej wymaga poprawy współpracy pomiędzy właściwymi organami krajowymi, w tym także całościowego zbioru przepisów dotyczących wymiany informacji oraz stosowania środków ostrożności. Organizacja zadań regulacyjnych i nadzorczych w każdym Państwie Członkowskim nie powinna zakłócać skutecznej współpracy pomiędzy właściwymi organami krajowymi.

(30) Podczas posiedzenia w dniu 17 lipca 2000 r. Rada powołała Komitet Mędrców ds. Regulacji Europejskiego Rynku Papierów Wartościowych. W swoim raporcie końcowym Komitet zaproponował wprowadzenie nowych technik legislacyjnych opartych na podejściu czteropoziomowym, a mianowicie na: zasadach podstawowych, technicznych środkach wykonawczych, współpracy pomiędzy krajowymi regulatorami rynków papierów wartościowych oraz stosowaniu prawa Wspólnoty. Niniejsza dyrektywa powinna ograniczyć się do szeroko pojętych zasad „ramowych”, podczas gdy środki wykonawcze, które powinna przyjąć Komisja, przy wsparciu ze strony Europejskiego Komitetu Papierów Wartościowych, ustanowionego decyzją Komisji 2001/528/WE (⁶) powinny zawierać niezbędne szczegóły techniczne.

(31) Rezolucja przyjęta przez Radę Europejską w Sztokholmie w marcu 2001 r. potwierdziła raport końcowy Komitetu Mędrców oraz proponowanego, czteropoziomowego podejścia zmierzającego do zwiększenia skuteczności i przejrzystości procesu regulacji wspólnotowego ustawodawstwa dotyczącego papierów wartościowych.

(32) Zgodnie z tą tej rezolucją, należy częściej stosować środki wykonawcze w celu zapewnienia możliwości aktualizacji przepisów technicznych tak, aby nadążały one za rozwojem rynku z oraz rozwojowi w zakresie nadzoru, a także należy określić ostateczne terminy wdrażania wszystkich przepisów wykonawczych.

(33) Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 5 lutego 2002 r. w sprawie wdrożenia przepisów dotyczących usług finansowych również potwierdziła raport Komitetu Ekspertów na podstawie uroczystego oświadczenia złożonego tego samego dnia przed Parlamentem Europejskim przez Przewodniczącego Komisji oraz listu komisarza ds. rynku wewnętrznego z dnia 2 października 2001 r., skierowanego do przewodniczącego komisji gospodarczej i monetarnej Parlamentu Europejskiego, w odniesieniu do zabezpieczenia roli Parlamentu Europejskiego w tym procesie.

(34) Na zbadanie projektu środków wykonawczych oraz wydanie opinii na ich temat Parlamentowi Europejskiemu powinien przysługiwać okres trzech miesięcy od przekazania pierwszego jego projektu. Jednakże w pilnych i należycie uzasadnionych przypadkach, okres ten może ulec skróceniu. Jeżeli Parlament uchwali w tym okresie rezolucję, Komisja powinna ponownie zbadać wspomniane projekty.

(35) Środki wykonawcze odnoszące się do przepisów niniejszej dyrektywy mogą być konieczne dla uwzględnienia bieżącego rozwoju sytuacji na rynkach papierów wartościowych. Komisja powinna być odpowiednio uprawniona do przyjęcia środków wykonawczych, pod warunkiem, że nie wprowadzają one zmian w podstawowych elementach niniejszej dyrektywy, a Komisja będzie działała w sposób zgodny z zasadami określonymi w niniejszej dyrektywie, po konsultacji z Europejskim Komitetem Papierów Wartościowych.

(36) Korzystając ze swoich uprawnień wykonawczych w sposób zgodny z niniejszą dyrektywą Komisja powinna przestrzegać następujących zasad:

– potrzeby zapewnienia zaufania inwestorów do rynków finansowych poprzez promowanie wysokich standardów przejrzystości tych rynków;

– potrzeby zapewnienia inwestorom szerokiego wachlarza konkurencyjnych inwestycji oraz poziomu jawności i ochrony dostosowanego do ich sytuacji;

– potrzeby zapewnienia konsekwentnego egzekwowania przepisów przez niezależne organy regulacyjne, w szczególności w kwestii walki z przestępczością gospodarczą;

– potrzeby zapewnienia wysokiego poziomu przejrzystości oraz konsultacji z wszystkimi uczestnikami rynku, a także z Parlamentem Europejskim i Radą;

– potrzeby popierania innowacyjności na rynkach finansowych, jeżeli mają one mieć charakter dynamiczny i efektywny;

– potrzeby zapewniania integralności rynku poprzez ścisłe i reaktywne monitorowanie innowacji finansowych;

– znaczenia, jakie posiada ograniczanie kosztów kapitału oraz zwiększanie jego dostępności;

– bilansu kosztów i korzyści dla uczestników rynku (w tym także małych i średnich przedsiębiorstw oraz drobnych inwestorów), wynikających z zastosowania środków wykonawczych w dłuższej perspektywie czasowej;

– potrzeby zwiększenia międzynarodowej konkurencyjności rynków finansowych Wspólnoty bez szkody dla bardzo pożądanego rozszerzenia współpracy międzynarodowej;

– potrzeby stworzenia wyrównanych warunków działania dla wszystkich uczestników rynku poprzez ustanawianie w przypadkach, gdy jest to wskazane wspólnotowych przepisów wykonawczych;

– potrzeby respektowania różnic pomiędzy rynkami krajowymi wówczas, gdy nie kolidują one nadmiernie ze spójnością jednolitego rynku;

– potrzeby zapewnienia spójności z innymi aktami prawnymi Wspólnoty w tym obszarze, gdyż brak równowagi informacyjnej oraz brak przejrzystości mogą zagrozić funkcjonowaniu rynków, a przede wszystkim mogą zaszkodzić konsumentom i drobnym inwestorom.

(37) Dla zapewnienia spełnienia wymagań określonych w niniejszej dyrektywie lub jej środkach wykonawczych, wszelkie naruszenia tych wymagań powinny być niezwłocznie wykrywane oraz, jeśli jest to konieczne, sankcjonowane. W tym celu, środki te i sankcje powinny skutecznie zniechęcać do popełniania dalszych naruszeń, mieć charakter proporcjonalny oraz być stale egzekwowane. Państwa Członkowskie powinny zapewnić, aby od decyzji podejmowanych przez właściwe organy krajowe przysługiwało prawo do odwołania na drodze sądowej.

(38) Celem niniejszej dyrektywy jest udoskonalenie aktualnie obowiązujących wymagań dotyczących przejrzystości, które muszą spełnić emitenci papierów wartościowych oraz inwestorzy nabywający i zbywający większościowe pakiety akcji emitentów, których akcje dopuszczone są do obrotu na rynku regulowanym. Niniejsza dyrektywa zastępuje niektóre spośród wymagań określonych w dyrektywie 2001/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 maja 2001 r. w sprawie dopuszczenia papierów wartościowych do publicznych notowań giełdowych oraz zakresu informacji dotyczących papierów wartościowych podlegających obowiązkowi publikacji (⁷). Dążąc do zebrania wymagań dotyczących przejrzystości w jednym akcie prawnym, należy koniecznie wprowadzić w nim odpowiednie zmiany. Zmiany takie nie powinny wywierać jednak wpływu na możliwość wprowadzania przez Państwa Członkowskie dodatkowych wymagań, zgodnie z art. 42– 63 dyrektywy 2001/34/WE, która zachowuje moc prawną.

(39) Niniejsza dyrektywa zgodna jest z dyrektywą 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (⁸).

(40) Niniejsza dyrektywa wykazuje poszanowanie dla podstawowych praw oraz przestrzega zasad wyznawanych w szczególności przez Kartę Praw Podstawowych Unii Europejskiej,

(41) Ze względu na fakt, iż Państwa Członkowskie nie mogą zrealizować w stopniu zadowalającym celów działań, które mają zostać podjęte, a mianowicie zapewnić zaufanie inwestorów poprzez zrównanie wymagań dotyczących przejrzystości we Wspólnocie, a przez to stworzyć pełny rynek wewnętrzny na bazie istniejącego we Wspólnocie ustawodawstwa, zaś cele te mogą być skuteczniej osiągnięte na poziomie Wspólnoty, Wspólnota może przyjąć odpowiednie środki, zgodnie z zasadą subsydiarności określoną w art. 5 Traktatu. Według zasady proporcjonalności określonej w tym artykule, niniejsza dyrektywa nie wychodzi poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów.

(42) Środki niezbędne do wdrożenia niniejszej dyrektywy powinny zostać przyjęte zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiającą tryb wprowadzania w życie uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (⁹),

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

ROZDZIAŁ I

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Przedmiot i zakres

1. Niniejsza dyrektywa ustanawia wymagania związane z ujawnianiem okresowych lub bieżących informacji o emitentach, których papiery wartościowe zostały dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym, mającym siedzibę lub prowadzącym działalność w jednym z Państw Członkowskich.

2. Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do jednostek emitowanych przez przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania, innego niż typu zamkniętego, ani też w stosunku do nabywanych lub zbywanych jednostek takich przedsiębiorstw.

3. Państwa Członkowskie mogą podjąć decyzję o nie stosowaniu przepisów, o których mowa w art. 16 ust. 3 oraz w art. 18 ust. 2–4 do papierów wartościowych dopuszczonych do obrotu na rynku regulowanym i wyemitowanych przez te Państwa lub ich władze regionalne albo lokalne.

4. Państwa Członkowskie mogą podjąć decyzję o nie stosowaniu art. 17 wobec swoich krajowych banków centralnych działających jako emitenci akcji dopuszczonych do obrotu na rynku regulowanym, jeżeli dopuszczenie to miało miejsce przed 20 stycznia 2005.

Artykuł 2

Definicje

1. Do celów niniejszej dyrektywy stosuje się następujące definicje:

a) „papiery wartościowe” oznaczają zbywalne papiery wartościowe, określone w art. 4 ust. 1 punkt 18 dyrektywy 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 21 kwietnia 2004 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych (¹⁰) z wyjątkiem instrumentów rynku pieniężnego, zdefiniowanych w art. 4 ust. 1 punkt 19 tej dyrektywy, mających termin wykupu jest krótszy niż 12 miesięcy, a do których może mieć zastosowanie ustawodawstwo krajowe;

b) „dłużne papiery wartościowe” oznaczają obligacje lub inne formy zbywalnych, sekurytyzowanych wierzytelności, z wyjątkiem papierów wartościowych, które stanowią odpowiednik akcji w spółkach lub, które w wyniku ich zamiany lub realizacji prawa przez nie przenoszonego dają prawo nabycia akcji lub papierów wartościowych równoważnych tym akcjom;

c) „rynek regulowany” oznacza rynek, o którym mowa w art. 4 ust. 1 punkt 14 dyrektywy 2004/39/WE;

d) „emitent” oznacza osobę fizyczną lub osobę prawną działającą na podstawie prawa prywatnego lub publicznego, w tym również państwo, których papiery wartościowe dopuszczone są do obrotu na rynku regulowanym.

W przypadku kwitów depozytowych dopuszczonych do obrotu na rynku regulowanym „emitent” oznacza emitenta reprezentowanych papierów wartościowych, niezależnie od tego, czy te papiery wartościowe są dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym;

e) „akcjonariusz” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną utworzoną na podstawie przepisów prawa prywatnego lub publicznego, która posiada, w sposób bezpośredni lub pośredni:

i) akcje emitenta we własnym imieniu i na własny rachunek;

ii) akcje emitenta we własnym imieniu, lecz na rzecz innej osoby fizycznej albo prawnej;

iii) kwity depozytowe w przypadku których posiadacz tych kwitów uznawany jest za akcjonariusza posiadającego akcje reprezentowane przez te kwity;

f) „przedsiębiorstwo kontrolowane” oznacza każde przedsiębiorstwo:

i) w którym większość praw głosu należy do jednej osoby fizycznej albo prawnej; lub

ii) w którym osoba fizyczna albo prawna posiada prawo do powołania albo odwołania większości członków organu administracyjnego, zarządzającego lub nadzorczego, jednocześnie będąc jego akcjonariuszem albo członkiem; lub

iii) którego akcjonariuszem albo członkiem jest osoba fizyczna lub prawna samodzielnie kontrolująca, na podstawie porozumienia z pozostałymi akcjonariuszami albo członkami takiego przedsiębiorstwa, większość praw głosu przysługujących odpowiednio akcjonariuszom albo członkom; lub

iv) na które osoba fizyczna albo prawna ma prawo wywrzeć, lub wywiera dominujący wpływ albo nad którym może sprawować lub sprawuje kontrolę;

g) „przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania inne niż typu zamkniętego” oznaczają fundusze powiernicze oraz inwestycyjne:

i) których przedmiotem działalności jest wspólne inwestowanie kapitału pozyskanego w sposób publiczny, działające na zasadzie rozproszenia ryzyka, oraz

ii) których jednostki są, na żądanie posiadacza takich jednostek, odkupywane bądź umarzane bezpośrednio lub pośrednio z aktywów danego przedsiębiorstwa;

h) „jednostki przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania” oznaczają papiery wartościowe emitowane przez przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania reprezentujące prawa uczestników takich przedsiębiorstw do ich aktywów;

i) „macierzyste Państwo Członkowskie” oznacza:

i) w przypadku emitenta dłużnych papierów wartościowych o nominale jednostkowym poniżej 1 000 EUR lub emitenta akcji:

– zarejestrowanego w Unii – państwo członkowskie, w którym znajduje się jego statutowa siedziba,

– zarejestrowanego w państwie trzecim – państwo członkowskie wybrane przez emitenta spośród państw członkowskich, w których jego papiery wartościowe są dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym. Wybór macierzystego państwa członkowskiego pozostaje bez zmian, chyba że emitent wybrał nowe macierzyste państwo członkowskie na mocy ppkt (iii) i ujawnił informację o swoim wyborze zgodnie z akapitem drugim niniejszego ppkt (i);

Definicję „macierzystego” państwa członkowskiego stosuje się wobec dłużnych papierów wartościowych w walucie innej niż euro, pod warunkiem że ich nominał jednostkowy w dniu emisji wynosi mniej niż 1 000 EUR, chyba że jest on niemal równy 1 000 EUR;

ii) w przypadku każdego emitenta nieobjętego zakresem ppkt (i) – państwo członkowskie wybrane przez emitenta spośród: państwa członkowskiego, w którym znajduje się statutowa siedziby emitenta, o ile ma to zastosowanie, oraz tych państw członkowskich, na których terytorium emitowane przez niego papiery wartościowe dopuszczono do obrotu na rynkach regulowanych. Emitent może wybrać tylko jedno państwo członkowskie jako swoje macierzyste państwo członkowskie. Jego wybór pozostaje ważny przez co najmniej trzy lata, chyba że emitowane przez niego papiery wartościowe nie są już dopuszczone do obrotu na żadnym rynku regulowanym w Unii lub chyba że emitent zostanie objęty zakresem ppkt (i) lub (iii), we wspomnianym trzyletnim okresie;

(iii) w przypadku emitenta, którego papiery wartościowe przestają być dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym w jego macierzystym państwie członkowskim w rozumieniu ppkt (i) tiret drugie lub ppkt (ii), ale są za to dopuszczone do obrotu w co najmniej jednym innym państwie członkowskim, takie nowe macierzyste państwo członkowskie, które emitent może wybrać spośród państw członkowskich, w których jego papiery wartościowe są dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym, i – w stosownych przypadkach – państwa członkowskiego, w którym znajduje się statutowa siedziba emitenta.

Emitent ujawnia informację o swoim macierzystym państwie członkowskim, o którym mowa w ppkt (i), (ii) lub (iii), zgodnie z art. 20 i 21. Ponadto emitent ujawnia informację o swoim macierzystym państwie członkowskim właściwym organom państwa członkowskiego, w którym znajduje się jego statutowa siedziba, w stosownych przypadkach, właściwemu organowi macierzystego państwa członkowskiego i właściwym organom wszystkich przyjmujących państw członkowskich.

W przypadku gdy emitent nie ujawni informacji o swoim macierzystym państwie członkowskim w rozumieniu ppkt (i) tiret drugie lub ppkt (ii) w terminie trzech miesięcy od dnia, w którym papiery wartościowe tego emitenta zostały po raz pierwszy dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym, macierzystym państwem członkowskim jest państwo członkowskie, w którym papiery wartościowe tego emitenta są dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym. Jeżeli papiery wartościowe tego emitenta są dopuszczone do obrotu na rynkach regulowanych znajdujących się lub działających w co najmniej dwóch państwach członkowskich, te państwa członkowskie są macierzystymi państwami członkowskimi tego emitenta do czasu, gdy emitent dokona wyboru jednego macierzystego państwa członkowskiego i ujawni tę informację.

W przypadku emitenta, którego papiery wartościowe są już dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym, a którego wybór macierzystego państwa członkowskiego, o którym mowa w ppkt (i) tiret drugie lub w ppkt (ii) nie został ujawniony przed dniem 27 listopada 2015 r., termin trzech miesięcy rozpoczyna bieg w dniu 27 listopada 2015 r.

Emitent, który wybrał macierzyste państwo członkowskie, o którym mowa w ppkt (i) tiret drugie lub w ppkt (ii) lub (iii), i poinformował o swoim wyborze właściwe organy macierzystego państwa członkowskiego przed dniem 27 listopada 2015 r., jest zwolniony z wymogu zawartego w akapicie drugim niniejszego ppkt (i), chyba że taki emitent wybierze inne macierzyste państwo członkowskie po dniu 27 listopada 2015 r.

j) „przyjmujące Państwo Członkowskie” oznacza Państwo Członkowskie, w którym papiery wartościowe dopuszczane są do obrotu na rynku regulowanym, jeśli jest ono państwem innym niż macierzyste Państwo Członkowskie;

k) „informacje regulowane” oznacza wszelkie informacje, które emitent lub jakakolwiek inna osoba, która zwraca się z wnioskiem o dopuszczenie papierów wartościowych do obrotu na rynku regulowanym bez zgody emitenta, powinna ujawnić zgodnie z niniejszą dyrektywą, art. 6 dyrektywy 2003/6/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 styczna 2003 r. sprawie wykorzystywania poufnych informacji i manipulacji na rynku (nadużyć na rynku) (¹¹), lub zgodnie z przepisami ustawowymi, wykonawczymi lub administracyjnymi Państwa Członkowskiego, przyjętymi na mocy art. 3 ust. 1 niniejszej dyrektywy;

l) „środki elektroniczne” są to urządzenia elektroniczne do przetwarzania (w tym także cyfrowej kompresji), przechowywania i transmisji danych, wykorzystujące technologię przewodową, radiową lub optyczną lub też wszelkie inne rodzaje środków elektromagnetycznych;

m) „spółka zarządzająca” oznacza spółkę zdefiniowaną w art. 1a ust. 2 dyrektywy Rady 85/611/EWG z dnia 20 grudnia 1985 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS) (¹²);

n) „animator rynku” oznacza osobę, która jest obecna na rynkach finansowych i przejawia stałą gotowość do zawierania transakcji na własny rachunek przez nabywanie i sprzedaż instrumentów finansowych za własne środki i po określonych przez siebie cenach;

o) „instytucja kredytowa” oznacza przedsiębiorstwo zdefiniowane w art. 1 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2000/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 20 marca 2000 r. odnoszącej się do podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje kredytowe (¹³);

p) „papiery wartościowe emitowane w sposób ciągły lub powtarzający się” oznaczają dłużne papiery wartościowe tego samego emitenta emitowane w sposób ciągły lub w formie co najmniej dwóch odrębnych emisji papierów wartościowych podobnego typu i/lub klasy;

q) „formalna umowa” oznacza umowę wiążącą zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami;

r) „sprawozdawczość w zakresie zrównoważonego rozwoju” oznacza sprawozdawczość w zakresie zrównoważonego rozwoju zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 18) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/34/UE (¹⁴).

2. Do celów definicji „przedsiębiorstwa kontrolowanego”, o którym mowa w ust. 1 lit. f) ppkt ii), prawa posiadacza akcji umożliwiające mu głosowanie, powoływanie i odwoływanie obejmują także prawa każdego innego przedsiębiorstwa kontrolowanego przez danego akcjonariusza oraz prawa osoby fizycznej albo prawnej działającej we własnym imieniu na rzecz tego akcjonariusza lub jakiegokolwiek innego kontrolowanego przezeń przedsiębiorstwa.

2a. Wszelkie odniesienie do osób prawnych w niniejszej dyrektywie rozumie się jako obejmujące zarejestrowane stowarzyszenia przedsiębiorców bez osobowości prawnej i przedsiębiorstwa powiernicze.

3. Zgodnie z art. 27 ust. 2a, 2b i 2c i z zastrzeżeniem warunków art. 27a i 27c, Komisja przyjmuje środki w odniesieniu do definicji określonych w ust. 1, dążąc do uwzględnienia postępu technicznego na rynkach finansowych, uściślenia wymogów oraz zapewnienia jednolitego stosowania ust. 1.

Komisja w szczególności:

a) ustanawia, do celów ust. 1 lit. i) ppkt (ii), środki proceduralne, zgodnie z którymi emitent może dokonać wyboru macierzystego państwa członkowskiego;

b) dostosowuje odpowiednio do potrzeb wyboru macierzystego państwa członkowskiego, o którym mowa w ust. 1 lit. i) ppkt (ii), trzyletni okres związany z zapisem działalności emitenta w świetle nowych wymagań wynikających z przepisów prawa wspólnotowego dotyczących dopuszczenia do obrotu na rynku regulowanym; oraz

c) ustanawia, do celów ust. 1 lit. l), orientacyjny wykaz środków, których nie można uważać za środki elektroniczne, uwzględniając tym samym załącznik V do dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 r. ustanawiającej procedurę udzielania informacji w zakresie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących społeczeństwa informacyjnego (¹⁵), zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 27 ust. 2.

Środki, o których mowa w akapicie drugim lit. a) i b), są określane w formie aktów delegowanych, zgodnie z art. 27 ust. 2a, 2b i 2c i z zastrzeżeniem warunków art. 27a i 27b.

Artykuł 3

Integracja rynków papierów wartościowych

1. Macierzyste państwo członkowskie może nakładać na emitenta wymogi bardziej rygorystyczne niż określone w niniejszej dyrektywie, z wyjątkiem wymogu publikowania przez emitenta okresowych informacji finansowych częściej niż w rocznych raportach finansowych, o których mowa w art. 4, i półrocznych raportach finansowych, o których mowa w art. 5.

1a. W drodze odstępstwa od ust. 1 macierzyste państwo członkowskie może wymagać od emitentów publikowania dodatkowych okresowych informacji finansowych częściej niż w rocznych raportach finansowych, o których mowa w art. 4, i półrocznych raportach finansowych, o których mowa w art. 5, gdy spełnione są poniższe warunki:

– dodatkowe okresowe informacje finansowe nie stanowią nieproporcjonalnego obciążenia finansowego w zainteresowanym państwie członkowskim, w szczególności dla zainteresowanych małych i średnich przedsiębiorstw; oraz

– treść wymaganych dodatkowych okresowych informacji finansowych jest proporcjonalna do czynników przyczyniających się do podejmowania decyzji inwestycyjnych przez inwestorów w zainteresowanym państwie członkowskim.

Przed podjęciem decyzji nakładającej na emitentów wymóg publikowania dodatkowych okresowych informacji finansowych państwa członkowskie oceniają zarówno to, czy takie dodatkowe wymogi mogą prowadzić do nadmiernego skoncentrowania się na wynikach i wydajności emitentów w krótkim terminie, jak i to, czy wymogi te mogą mieć negatywny wpływ na dostęp małych i średnich emitentów do rynków regulowanych.

Pozostaje to bez uszczerbku dla możliwości nakładania przez państwa członkowskie wymogu publikowania dodatkowych okresowych informacji finansowych przez emitentów będących instytucjami finansowymi.

Macierzyste państwo członkowskie nie może stosować wobec akcjonariusza albo osoby fizycznej lub prawnej, o których mowa w art. 10 lub 13, wymogów bardziej rygorystycznych niż określone w niniejszej dyrektywie, z wyjątkiem:

(i) ustanawiania niższych lub dodatkowych progów powodujących obowiązek zawiadamiania, w stosunku do progów określonych w art. 9 ust. 1 i nakładania wymogu równoważnych zawiadomień w związku z progami opartymi na udziałach kapitałowych;

(ii) stosowania wymogów bardziej rygorystycznych niż określone w art. 12; lub

(iii) stosowania przepisów ustawowych, wykonawczych lub administracyjnych przyjętych w odniesieniu do ofert przejęcia, transakcji łączenia i innych transakcji mających wpływ na własność spółek lub ich kontrolowanie, nadzorowanych przez organy wyznaczone przez państwa członkowskie na mocy art. 4 dyrektywy 2004/25/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie ofert przejęcia (¹⁶).

2. Przyjmujące Państwo Członkowskie nie może:

a) w odniesieniu do dopuszczenia papierów wartościowych do obrotu na rynku regulowanym na swoim terytorium, narzucić wymogu ujawniania informacji bardziej rygorystycznego niż wymagania, o których mowa w niniejszej dyrektywie lub w art. 6 dyrektywy 2003/6/WE;

b) w odniesieniu do obowiązku powiadamiania nakładać na akcjonariuszy lub osoby fizyczne lub prawne, o których mowa w art. 10 lub 13, wymagań bardziej rygorystycznych niż określone w niniejszej dyrektywie.

ROZDZIAŁ II

INFORMACJE OKRESOWE

Artykuł 4

Roczne raporty finansowe

1. Emitent podaje do publicznej wiadomości swój roczny raport finansowy nie później niż cztery miesiące po zakończeniu każdego roku obrotowego i zapewnia jego publiczną dostępność przez okres co najmniej 10 lat.

2. Roczny raport finansowy zawiera:

a) zbadane sprawozdania finansowe,

b) sprawozdanie zarządu oraz

c) oświadczenia osób upoważnionych przez emitenta, z wyraźnym wskazaniem ich nazwisk i stanowisk, że wedle ich najlepszej wiedzy sprawozdania finansowe sporządzone zgodnie z obowiązującymi standardami rachunkowości odzwierciedlają prawdziwy i rzetelny stan aktywów i pasywów, sytuacji finansowej oraz zysków lub strat emitenta oraz jednostek objętych konsolidacją traktowanych jako całość oraz że sprawozdanie zarządu zawiera rzetelny obraz rozwoju i rentowności działalności oraz sytuacji emitenta, jak również jednostek objętych konsolidacją traktowanych jako całość, w tym opis podstawowych ryzyk i niepewności oraz, w stosownych przypadkach, że przygotowano je zgodnie ze standardami sprawozdawczości w zakresie zrównoważonego rozwoju, o których mowa w art. 29b dyrektywy 2013/34/UE oraz ze specyfikacjami przyjętymi na podstawie art. 8 ust. 4 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2020/852 (¹⁷).

3. W przypadku gdy, zgodnie z siódmą dyrektywą Rady 83/349/EWG z dnia 13 czerwca 1983 r. w sprawie skonsolidowanych sprawozdań finansowych (¹⁸), od emitenta wymaga się sporządzania skonsolidowanych sprawozdań finansowych, zbadane sprawozdania finansowe zawierają takie sprawozdania skonsolidowane sporządzone zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 1606/2002 oraz sprawozdania roczne jednostki dominującej, opracowane zgodnie z przepisami prawa krajowego Państwa Członkowskiego, w którym jednostka taka jest zarejestrowana.

W przypadku, gdy od emitenta nie jest wymagane sporządzanie skonsolidowanych sprawozdań finansowych, zbadane sprawozdania finansowe obejmują sprawozdania finansowe sporządzone zgodnie z przepisami prawa krajowego Państwa Członkowskiego, w którym dana spółka jest zarejestrowana.

4. Sprawozdania finansowe poddawane są badaniu zgodnie z art. 34 ust. 1 akapit pierwszy i art. 34 ust. 2 dyrektywy 2013/34/UE.

Biegły rewident wydaje opinię i oświadczenie dotyczące sprawozdania z działalności, o których mowa w art. 34 ust. 1 akapit drugi lit. a) i b) oraz w art. 34 ust. 2 dyrektywy 2013/34/UE.

Sprawozdanie z badania, o którym mowa w art. 28 dyrektywy 2006/43/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (¹⁹), podpisane przez osobę lub osoby odpowiedzialne za wykonanie pracy określonej w art. 34 ust. 1 i 2 dyrektywy 2013/34/UE podawane jest w całości do wiadomości publicznej wraz z rocznym raportem finansowym.

W stosownych przypadkach opinię atestacyjną na temat sprawozdawczości w zakresie zrównoważonego rozwoju wydaje się zgodnie z art. 34 ust. 1 akapit drugi i art. 34 ust. 2–5 dyrektywy 2013/34/UE.

Sprawozdanie z atestacji sprawozdawczości w zakresie zrównoważonego rozwoju, o którym mowa w art. 28a dyrektywy 2006/43/WE, podawane jest w całości do wiadomości publicznej wraz z rocznym raportem finansowym.

5. Sprawozdanie zarządu sporządzane jest w sposób zgodny z art. 19, 19a, 20 i art. 29d ust. 1 dyrektywy 2013/34/UE i zawiera ono specyfikacje przyjęte na podstawie art. 8 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2020/852, w przypadku jego sporządzania przez jednostki, o których mowa w tych przepisach.

Jeżeli od emitenta wymaga się sporządzania skonsolidowanych sprawozdań finansowych, skonsolidowane sprawozdanie zarządu sporządzane jest w sposób zgodny z art. 29 i art. 29a oraz art. 29d ust. 2 dyrektywy 2013/34/UE i zawiera ono specyfikacje przyjęte na podstawie art. 8 ust. 4 rozporządzenia (UE) 2020/852, w przypadku jego sporządzania przez jednostki, o których mowa w tych przepisach.

6. Zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 27 ust. 2, Komisja przyjmuje środki wykonawcze, dążąc do uwzględnienia postępu technicznego na rynkach finansowych oraz do zapewnienia jednolitego stosowania ust. 1. Komisja określa w szczególności warunki techniczne publicznego udostępniania opublikowanego rocznego raportu finansowego, w tym także sprawozdania z badania. Komisja może również, w razie potrzeby, dostosować pięcioletni okres, o którym mowa w ust. 1.

7. Wszystkie roczne raporty finansowe dotyczące lat obrotowych rozpoczynających się w dniu 1 stycznia 2020 r. lub po tym dniu przygotowywane są w jednolitym elektronicznym formacie raportowania pod warunkiem przeprowadzenia analizy kosztów i korzyści przez Europejski Urząd Nadzoru (Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych) (EUNGiPW) ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 (²⁰). Państwo członkowskie może jednak zezwolić emitentom na stosowanie tego wymogu w zakresie raportowania do lat obrotowych rozpoczynających się w dniu 1 stycznia 2021 r. lub po tym dniu pod warunkiem powiadomienia Komisji przez państwo członkowskie o zamiarze takiego opóźnienia do dnia 19 marca 2021 r. oraz należytego uzasadnienia tego zamiaru.

Artykuł 5

Półroczne raporty finansowe

1. Emitent akcji lub dłużnych papierów wartościowych podaje do wiadomości publicznej tak szybko jak to możliwe po zakończeniu danego okresu, lecz przed upływem trzech miesięcy od tego momentu, półroczne raporty finansowe obejmujące pierwsze sześć miesięcy roku obrotowego. Emitent zapewnia, by półroczne raporty finansowe były dostępne do wiadomości publicznej przez co najmniej 10 lat.

2. Półroczny raport finansowy obejmuje:

a) skrócony zbiór sprawozdań finansowych;

b) okresowe sprawozdanie zarządu; oraz

c) oświadczenia osób upoważnionych przez emitenta, z wyraźnym wskazaniem ich nazwisk i stanowisk, że wedle ich najlepszej wiedzy, skrócony zbiór sprawozdań finansowych sporządzonych zgodnie z obowiązującymi standardami rachunkowości, odzwierciedlają prawdziwy i rzetelny stan aktywów i pasywów, sytuacji finansowej oraz zysków i strat emitenta oraz jednostek objętych konsolidacją traktowanych jako całość, zgodnie z wymogami określonymi w ust. 3, oraz, że śródroczne sprawozdanie zarządu zawiera rzetelny przegląd informacji wymaganych zgodnie z ust. 4.

3. W przypadku gdy od emitenta wymaga się przygotowywania skonsolidowanych sprawozdań finansowych, skrócony zbiór sprawozdań finansowych sporządza się w sposób zgodny z międzynarodowymi standardami rachunkowości dla śródrocznej sprawozdawczości finansowej, przyjętymi zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 6 rozporządzenia (WE) nr 1606/2002.

W przypadku, gdy od emitenta nie wymaga się sporządzania skonsolidowanych sprawozdań finansowych, skrócony zbiór sprawozdań finansowych zawiera co najmniej skrócony bilans, skrócony rachunek zysków i strat oraz informację dodatkową dotyczącą tych sprawozdań. Podczas opracowywania skróconego bilansu i skróconego rachunku zysków i strat, emitent przestrzega tych samych zasad uznawania i dokonywania pomiarów, co podczas sporządzania rocznych raportów finansowych.

4. Śródroczne sprawozdanie zarządu obejmuje co najmniej wskazanie istotnych zdarzeń, które miały miejsce podczas pierwszych sześciu miesięcy roku obrotowego oraz jego wpływ na skrócony zbiór sprawozdań finansowych, wraz z opisem głównych zagrożeń oraz niepewności związanych z pozostałymi sześcioma miesiącami roku obrotowego. Dla emitentów akcji śródroczne sprawozdanie zarządu obejmuje także główne transakcje podmiotów powiązanych.

5. Jeżeli półroczny raport finansowy został poddany badaniu, sprawozdanie z badania powinno zostać opublikowane w całości. Ta sama zasada ma zastosowanie w przypadku przeglądu przeprowadzonego przez biegłego rewidenta. Jeżeli półroczny raport finansowy nie został poddany badaniu ani przeglądowi prowadzonemu przez biegłego rewidenta, emitent zamieszcza w swoim raporcie stosowne oświadczenie.

6. Zgodnie z art. 27 ust. 2 lub art. 27 ust. 2a, 2b i 2c, Komisja przyjmuje środki, dążąc do uwzględnienia postępu technicznego na rynkach finansowych, uściślenia wymogów i zapewnienia jednolitego stosowania ust. 1–5 niniejszego artykułu.

Komisja w szczególności:

a) określa warunki techniczne publicznego udostępniania opublikowanego półrocznego raportu finansowego, w tym także raportu z przeglądu przeprowadzanego przez biegłego rewidenta,

b) objaśnia charakter przeglądu przeprowadzanego przez biegłego rewidenta

c) określa minimalną treść skróconego bilansu oraz rachunku zysków i strat oraz informacji dodatkowej dotyczącej tych sprawozdań w przypadku, gdy nie są one sporządzane zgodnie z międzynarodowymi standardami rachunkowości przyjętymi zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 6 rozporządzenia (WE) nr 1606/2002.

Środki, o których mowa w lit. a), przyjmowane są zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 27 ust. 2. Środki, o których mowa w lit. b) i c), są wprowadzane w formie aktów delegowanych, zgodnie z postanowieniami art. 27 ust. 2a, 2b i 2c i z zastrzeżeniem warunków art. 27a i 27b.

W stosownych przypadkach Komisja może również dostosować pięcioletni okres, o którym mowa w ust. 1, w formie aktu delegowanego, zgodnie z art. 27 ust. 2a, 2b i 2c i z zastrzeżeniem warunków art. 27a i 27b.

Artykuł 6

Płatności na rzecz administracji rządowych

Państwa członkowskie zobowiązują emitentów prowadzących działalność w przemyśle wydobywczym lub przemyśle pozyskiwania drewna z lasów pierwotnych, zgodnie z definicją zawartą w art. 41 ust. 1 i 2 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/34/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie rocznych sprawozdań finansowych, skonsolidowanych sprawozdań finansowych i powiązanych sprawozdań niektórych rodzajów jednostek, zmieniająca dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2006/43/WE oraz uchylająca dyrektywy Rady 78/660/EWG i 83/349/EWG (²¹), do corocznego sporządzania, zgodnie z rozdziałem 10 tej dyrektywy sprawozdań dotyczących płatności dokonanych na rzecz administracji rządowych. Sprawozdanie zostaje podane do publicznej wiadomości nie później niż sześć miesięcy po zakończeniu każdego roku obrotowego i pozostaje publicznie dostępne przez okres co najmniej dziesięciu lat. Sprawozdania dotyczące płatności na rzecz administracji rządowych sporządzane są na poziomie skonsolidowanym.

Artykuł 7

Obowiązki i odpowiedzialność

Państwa Członkowskie zapewniają, aby obowiązkiem sporządzania i podawania informacji do publicznej wiadomości zgodnie z art. 4, 5, 6 i 16 objęty był co najmniej emitent lub jego organy administracyjne, zarządzające lub nadzorcze, zaś Państwa Członkowskie zapewniają, aby ich przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne dotyczące odpowiedzialności miały zastosowanie do emitentów, wymienionych powyżej organów lub osób odpowiedzialnych w przedsiębiorstwach emitentów.

Artykuł 8

Wyjątki

1. Artykułów 4 i 5 nie stosuje się do następujących emitentów:

a) państwa, władz regionalnych lub lokalnych państwa, międzynarodowej instytucji publicznej, do której należy przynajmniej jedno państwo członkowskie, Europejskiego Banku Centralnego (EBC), Europejskiego Instrumentu Stabilności Finansowej (EFSF) ustanowionego na mocy umowy ramowej EFSF oraz każdego innego mechanizmu ustanowionego w celu zachowania stabilności finansowej europejskiej unii walutowej poprzez zapewnienie tymczasowej pomocy finansowej państwom członkowskim, których walutą jest euro, a także narodowych banków centralnych państw członkowskich, niezależnie od tego, czy są emitentami akcji czy też innych papierów wartościowych; oraz

b) podmiotów emitujących wyłącznie dłużne papiery wartościowe dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym o nominale jednostkowym równym co najmniej 100 000 EUR lub, w przypadku dłużnych papierów wartościowych denominowanych w walucie innej niż euro, o nominale jednostkowym równoważnym w dniu emisji co najmniej 100 000 EUR.

2. Macierzyste Państwo Członkowskie może zrezygnować ze stosowania art. 5 wobec instytucji kredytowych, których akcje nie są dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym oraz, które w sposób ciągły lub powtarzalny emitowały wyłącznie dłużne papiery wartościowe, o ile łączna wartość nominalna tych dłużnych papierów wartościowych pozostaje niższa od 100 000 000 EUR, zaś instytucje te nie opublikowały prospektów emisyjnych zgodnie z dyrektywą 2003/71/WE.

3. Macierzyste Państwo Członkowskie może zrezygnować ze stosowania art. 5 wobec emitentów, którzy istnieli już w momencie wejścia w życie dyrektywy 2003/71/WE, a którzy emitują na rynku regulowanym wyłącznie dłużne papiery wartościowe, bezwarunkowo i nieodwołalnie gwarantowane przez macierzyste Państwo Członkowskie lub przez jego władze regionalne lub lokalne.

4. W drodze odstępstwa od ust. 1 lit. b) niniejszego artykułu art. 4 i 5 nie mają zastosowania do podmiotów emitujących wyłącznie dłużne papiery wartościowe o nominale jednostkowym równym co najmniej 50 000 EUR lub, w przypadku dłużnych papierów wartościowych denominowanych w walucie innej niż euro, o nominale jednostkowym równoważnym w dniu emisji co najmniej 50 000 EUR, które zostały już dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym w Unii przed dniem 31 grudnia 2010 r., dopóki takie dłużne papiery wartościowe są w obiegu.

ROZDZIAŁ III

INFORMACJE BIEŻĄCE

CZĘŚĆ I

Informacje o znaczących pakietach akcji

Artykuł 9

Zawiadamianie o nabyciu lub zbyciu znaczących pakietów akcji

1. Macierzyste Państwo Członkowskie zapewnia, aby w przypadku nabycia lub zbycia przez akcjonariusza akcji emitenta, które są dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym, oraz do których przypisane są prawa głosu, akcjonariusz taki powiadomił emitenta o posiadanej przez niego, w wyniku takiego nabycia lub zbycia, liczbie praw głosu, jeżeli ich procentowy udział w ogólnej liczbie głosów osiągnie, przekroczy lub spadnie poniżej 5 %, 10 %, 15 %, 20 %, 25 %, 30 %, 50 % i 75 %.

Liczbę głosów oblicza się na podstawie wszystkich akcji, do których jest przypisane prawo głosu nawet wówczas, gdy wykonywanie tego prawa jest zawieszone. Ponadto, informacja jest również podawana w odniesieniu do wszystkich akcji tej samej kategorii jak te, do których przypisane są prawa głosu.

2. Macierzyste Państwo Członkowskie zapewnia, aby akcjonariusze zawiadamiali emitenta o liczbie posiadanych głosów, jeżeli ich procentowy udział w ogólnej liczbie głosów osiągnie, przekroczy lub spadnie poniżej wartości progowych określonych w ust. 1 w wyniku zdarzeń zmieniających strukturę praw głosu oraz na podstawie informacji ujawnionych zgodnie z art. 15. W przypadku, gdy przedsiębiorstwo emitenta zarejestrowane jest w kraju trzecim, obowiązkowi powiadomienia podlegają zdarzenia równoważne.

3. Macierzyste Państwo Członkowskie nie musi stosować:

a) progu 30 %, jeżeli stosuje próg w wysokości jednej trzeciej;

b) progu 75 %, jeżeli stosuje próg w wysokości dwóch trzecich.

4. Postanowień tego artykułu nie stosuje się do akcji nabytych wyłącznie do celów rozrachunkowo-rozliczeniowych w ramach zwykłego krótkiego cyklu rozliczeniowego, ani do depozytariuszy mających akcje w posiadaniu w ramach pełnienia swojej funkcji, o ile depozytariusze ci mogą korzystać z praw głosu przypisanych do takich akcji wyłącznie na podstawie instrukcji pisemnej lub przekazanej środkami elektronicznymi.

5. Postanowień tego artykułu nie stosuje się również do nabycia lub zbycia znaczących pakietów akcji osiągających próg 5 % lub przekraczających go, przez animatora rynku występującego w tej roli, o ile:

a) posiada on stosowne zezwolenie wydane przez jego macierzyste Państwo Członkowskie zgodnie z dyrektywą 2004/39/WE; oraz

b) nie ingeruje on w zarząd danego emitenta, ani nie wywiera na emitenta wpływu w celu nabycia tych akcji lub podtrzymania kursu akcji.

6. Niniejszy artykuł nie ma zastosowania do praw głosu znajdujących się w należącym do instytucji kredytowej lub firmy inwestycyjnej portfelu handlowym, zgodnym z definicją portfela handlowego w art. 11 dyrektywy 2006/49/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie adekwatności kapitałowej firm inwestycyjnych i instytucji kredytowych (²²), pod warunkiem że:

a) prawa głosu znajdujące się w portfelu handlowym stanowią mniej niż 5 % ogólnej liczby głosów; oraz

b) prawa głosu wynikające z akcji znajdujących się w portfelu handlowym nie były wykonywane ani w żaden inny sposób wykorzystywane w celu ingerowania w zarządzanie emitentem.

6a. Niniejszy artykuł nie ma zastosowania do praw głosu wynikających z akcji nabytych do celów stabilizacyjnych zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 2273/2003 z dnia 22 grudnia 2003 r. wykonującym dyrektywę 2003/6/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do zwolnień dla programów odkupu i stabilizacji instrumentów finansowych (²³), pod warunkiem że prawa głosu wynikające z tych akcji nie były wykonywane ani w żaden inny sposób wykorzystywane w celu ingerowania w zarządzanie emitentem.

6b. EUNGiPW opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych celem określenia metody obliczania progu 5 %, o którym mowa w ust. 5 i 6, w tym w przypadku grupy przedsiębiorstw, z uwzględnieniem przepisów art. 12 ust. 4 i 5.

EUNGiPW przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 27 listopada 2014 r.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z procedurą określoną w art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

7. Zgodnie z art. 27 ust. 2a, 2b i 2c i z zastrzeżeniem warunków art. 27a i 27b Komisja przyjmuje w formie aktów delegowanych środki, dążąc do uwzględnienia postępu technicznego na rynkach finansowych i uściślenia wymogów ustanowionych w ust. 2, 4 i 5.

Komisja – zgodnie z art. 27 ust. 2a, 2b i 2c i z zastrzeżeniem warunków art. 27a i 27b – określa, w formie aktów delegowanych, maksymalną długość „krótkiego cyklu rozliczeniowego”, o którym mowa w ust. 4 niniejszego artykułu, a także odpowiednie mechanizmy sprawowania kontroli przez właściwy organ macierzystego państwa członkowskiego.

Ponadto Komisja może opracować wykaz zdarzeń, o którym mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 27 ust. 2.

Artykuł 10

Nabywanie lub zbywanie znaczącego udziału w ogólnej liczbie głosów

Wymagania dotyczące zawiadamiania, określone w art. 9 ust. 1 i 2, mają zastosowanie również wobec osoby fizycznej lub prawnej w zakresie, w jakim osoba taka uprawniona jest do nabywania, zbywania lub wykonywania praw głosu w którymkolwiek z poniższych przypadków lub też ich kombinacji:

a) prawa głosu są w posiadaniu osoby trzeciej, z którą ta osoba fizyczna lub prawna podpisała umowę zobowiązującą do przyjęcia, poprzez wspólne i zgodne wykonanie praw głosu będących w ich posiadaniu, długoterminowej wspólnej polityki dotyczącej zarządzania danym emitentem;

b) prawa głosu są w posiadaniu osoby trzeciej, z którą ta osoba fizyczna lub prawna podpisała umowę umożliwiającą czasowe, przeniesienie przedmiotowych praw głosu;

c) prawa głosu są związane z akcjami będącymi w posiadaniu tej osoby fizycznej lub prawnej, złożonymi jako zabezpieczenie, o ile taka osoba fizyczna lub prawna kontroluje prawa głosu i deklaruje zamiar ich wykonania;

d) prawa głosu są związane z akcjami, do których ta osoba fizyczna lub prawna ma dożywotni tytuł;

e) prawa głosu znajdujące w posiadaniu lub mogą być wykonywane, w rozumieniu lit. a)–d), przez przedsiębiorstwo kontrolowane przez tę osobę fizyczną lub prawną;

f) prawa głosu są związane z akcjami zdeponowanymi u tej osoby fizycznej lub prawnej, i może ona wykonywać je według własnego uznania wobec braku szczegółowych instrukcji ze strony akcjonariuszy;

g) prawa głosu w posiadaniu osoby trzeciej w jej własnym imieniu na rzecz tej osoby fizycznej lub prawnej;

h) prawa głosu, które ta osoba fizyczna lub prawna może wykonywać jako pełnomocnik może według własnego uznania wobec braku szczegółowych instrukcji ze strony akcjonariuszy.

Artykuł 11

1. Art. 9 i art. 10 lit. c) nie mają zastosowania wobec akcji przekazywanych członkom ESCB lub też przez nich, w ramach realizacji polityki pieniężnej, w tym także akcji przekazywanych członkom ESCB lub przez nich na mocy umowy zastawu lub odkupu, lub też innej podobnej umowy, której celem jest utrzymanie płynności w ramach polityki pieniężnej lub w ramach systemu płatności.

2. Zwolnienie stosuje się wobec powyższych transakcji, zawartych na krótki okres oraz pod warunkiem, że prawa głosu związane z akcjami nie są wykonywane.

Artykuł 12

Procedury dotyczące zawiadamiania i ujawniania informacji o znaczących pakietach akcji

1. Zawiadomienie, o którym mowa w art. 9 i 10, zawiera informacje na temat:

a) wynikłej sytuacji związanej z prawami głosu;

b) sieci kontrolowanych przedsiębiorstw, za pośrednictwem której efektywnie wykonywane są prawa głosu, w odpowiednich przypadkach;

c) terminu osiągnięcia lub przekroczenia wartości progowej; oraz

d) tożsamości akcjonariusza, nawet wówczas, gdy nie jest on uprawniony do wykonania praw głosu zgodnie z warunkami określonymi w art. 10 oraz osoby fizycznej albo prawnej uprawnionej do wykonania z praw głosu na rzecz akcjonariusza.

2. Emitent zawiadamiany jest bezzwłocznie, lecz nie później niż w terminie czterech dni sesyjnych następujących po dniu, w którym akcjonariusz lub osoba fizyczna albo prawna określona w art. 10:

a) dowiedziała się o nabyciu, zbyciu albo możliwości wykonania praw głosu lub, w którym, uwzględniając okoliczności, powinna była się o tym dowiedzieć, niezależnie od dnia, w którym nabycie, zbycie lub możliwość wykonania praw głosu dochodzi do skutku; lub

b) została poinformowana o zdarzeniu, o którym mowa w art. 9 ust. 2.

3. Przedsiębiorstwo zostaje zwolnione z obowiązku zawiadomienia w sposób zgodny z ust. 1, jeżeli zawiadomienie to dokonywane jest przez podmiot dominujący lub w przypadku, gdy podmiot dominujący sam jest przedsiębiorstwem kontrolowanym przez własny podmiot dominujący.

4. Od podmiotu dominującego spółki zarządzającej nie wymaga się konsolidacji posiadanych przezeń pakietów akcji, zgodnie z art. 9 i 10, z pakietami, którymi wspomniana spółka zarządza na warunkach ustanowionych dyrektywą 85/611/EWG, przy założeniu, że dana spółka zarządzająca wykorzystuje swoje prawa głosu niezależnie od podmiotu dominującego.

Art. 9 i 10 mają jednak zastosowanie wówczas, gdy podmiot dominujący lub przedsiębiorstwo kontrolowane przez podmiot dominujący zainwestuje w pakiety, którymi zarządza spółka zarządzająca, zaś spółka ta nie może według własnego uznania wykonywać prawa głosu związanego z tymi pakietami i może jedynie wykonywać je zgodnie z bezpośrednimi lub pośrednimi instrukcjami podmiotu dominującego lub przedsiębiorstwa kontrolowanego przez podmiot dominujący.

5. Od podmiotu dominującego wobec firmy inwestycyjnej, który uzyskał odpowiednie zezwolenia zgodnie z dyrektywą 2004/39/WE, nie wymaga się konsolidacji posiadanych przezeń pakietów akcji, zgodnie z art. 9 i 10, z pakietami, którymi firma ta zarządza w imieniu poszczególnych klientów w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 9 dyrektywy 2004/39/WE pod warunkiem że:

– firma inwestycyjna uprawniona jest do świadczenia usług takiego zarządzania portfelem zgodnie z pkt 4 części A aneksu I do dyrektywy 2004/39/WE;

– może jedynie wykonywać prawa głosu związane z takimi akcjami według instrukcji udzielonych na piśmie lub środkami elektronicznymi lub też zapewnia, aby usługi indywidualnego zarządzania portfelem świadczone były w sposób niezależny od jakichkolwiek innych usług, na warunkach równorzędnych z warunkami, o których mowa w dyrektywie 85/611/EWG poprzez ustanowienie odpowiednich mechanizmów; oraz

– firma inwestycyjna wykonuje swoje prawa głosu niezależnie od podmiotu dominującego.

Art. 9 i 10 mają jednak zastosowanie wówczas, gdy podmiot dominujący lub przedsiębiorstwo kontrolowane przez podmiot dominujący zainwestuje w pakiety papierów wartościowych, którymi zarządza dana firma inwestycyjna, zaś firma inwestycyjna nie może wykonywać, według własnego uznania, praw głosu związanych z tymi pakietami, a może wykonywać te prawa tylko zgodnie z bezpośrednimi lub pośrednimi instrukcjami podmiotu dominującego lub innego przedsiębiorstwa kontrolowanego przez podmiot dominujący.

6. Z chwilą otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, lecz nie później niż trzy dni sesyjne po tym fakcie, emitent podaje do publicznej wiadomości wszystkie informacje zawarte w takim zawiadomieniu.

7. Macierzyste Państwo Członkowskie może zwolnić emitentów z obowiązku spełnienia wymogu, o którym mowa w ust. 6, jeżeli informacje zawarte w zawiadomieniu zostaną podane do wiadomości publicznej przez jego właściwy organ, na warunkach określonych w art. 21, po otrzymaniu takiego zawiadomienia, lecz przed upływem trzech dni sesyjnych od tego momentu.

8. W celu uwzględnienia postępu technicznego na rynkach finansowych i uściślenia wymogów ustanowionych w ust. 1, 2, 4, 5 i 6 niniejszego artykułu Komisja zgodnie z art. 27 ust. 2a, 2b i 2c i z zastrzeżeniem warunków art. 27a i 27b, przyjmuje środki:

a) (uchylona);

b) określenia kalendarza „dni sesyjnych” dla wszystkich Państw Członkowskich;

c) wskazania przypadków, w których akcjonariusz lub osoba fizyczna albo prawna, o której mowa w art. 10, lub też obydwa te podmioty, dokonują niezbędnego zawiadomienia emitenta;

d) określenia okoliczności, w których akcjonariusz, osoba fizyczna albo prawna, o której mowa w art. 10, powinna była dowiedzieć się o nabyciu lub zbyciu akcji;

e) określenia warunków niezależności, jakie spełniać powinny spółki zarządzające oraz ich podmioty dominujące lub firmy inwestycyjne i ich podmioty dominujące, których spełnienie stwarza możliwość korzystania ze zwolnień, o których mowa w ust. 4 i 5.

9. W celu zapewnienia jednolitych warunków stosowania niniejszego artykułu i uwzględnienia technicznego rozwoju na rynkach finansowych, Europejski Urząd Nadzoru (Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych) (zwany dalej „EUNGiPW”), ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 (²⁴) może opracowywać projekty wykonawczych standardów technicznych, by ustanawiać standardowe formularze, szablony i procedury służące przekazywaniu wymaganych informacji emitentowi zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu lub w celu przekazywania informacji na mocy art. 19 ust. 3.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z procedurą określoną w art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

Artykuł 13

1. Wymogi dotyczące zawiadamiania określone w art. 9 stosuje się także do osób fizycznych lub prawnych będących w posiadaniu, w sposób bezpośredni lub pośredni:

a) instrumentów finansowych, które – po upływie terminu zapadalności – na podstawie formalnej umowy bezwarunkowo uprawniają ich posiadacza do nabywania lub uprawniają go do swobodnego decydowania o nabyciu akcji, z którymi związane są prawa głosu, wyemitowanych już przez emitenta, którego akcje dopuszczone są do obrotu na rynku regulowanym;

b) instrumentów finansowych, które nie są uwzględnione w lit. a), ale są powiązane z akcjami w niej określonymi, i które mają skutki ekonomiczne podobne do skutków instrumentów finansowych określonych w tej literze, niezależnie od tego, czy uprawniają one do fizycznego rozliczenia.

Wymagane zawiadomienie obejmuje dane w rozbiciu na rodzaje posiadanych instrumentów finansowych zgodnie z lit. a) niniejszego akapitu oraz posiadanych instrumentów finansowych zgodnie z lit. b) niniejszego akapitu, z rozróżnieniem na instrumenty finansowe dające prawo do fizycznego rozliczenia i instrumenty finansowe dające prawo do rozliczenia gotówkowego.

1a. Liczba praw głosu obliczana jest poprzez odniesienie do łącznej wartości nominalnej akcji stanowiących podstawę instrumentu finansowego, z wyjątkiem sytuacji gdy instrument finansowy przewiduje wyłącznie rozliczenie gotówkowe, w którym to przypadku liczbę praw głosu oblicza się z uwzględnieniem »korekty o współczynnik delta«, poprzez pomnożenie kwoty nominalnej akcji bazowych przez współczynnik delta danego instrumentu. W tym celu posiadacz dokonuje konsolidacji wszystkich instrumentów finansowych związanych z tym samym emitentem i zawiadamia o nich. Przy obliczaniu praw głosu uwzględnia się wyłącznie pozycje długie. Pozycji długich nie kompensuje się pozycjami krótkimi związanymi z tym samym emitentem.

EUNGiPW opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych w celu określenia:

a) metody obliczania liczby praw głosu, o której mowa w akapicie pierwszym, w przypadku instrumentów finansowych powiązanych z koszykiem akcji lub indeksem; oraz

b) metod określania współczynnika delta do celów obliczania praw głosu dotyczących instrumentów finansowych, które przewidują wyłącznie rozliczenie gotówkowe, zgodnie z wymogami akapitu pierwszego.

EUNGiPW przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 27 listopada 2014 r.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie drugim niniejszego ustępu, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

1b. Do celów ust. 1 poniższe instrumenty uważane są za instrumenty finansowe, pod warunkiem że spełniają dowolny z warunków określonych w ust. 1 akapit pierwszy lit. a) lub b):

a) zbywalne papiery wartościowe;

b) opcje;

c) kontrakty terminowe typu future;

d) swapy;

e) kontrakty terminowe na stopę procentową;

f) kontrakty na różnicę; oraz

g) wszelkie inne kontrakty lub umowy o podobnych skutkach ekonomicznych, które można rozliczyć fizycznie lub gotówkowo.

Uwzględniając postęp techniczny na rynkach finansowych, EUNGiPW ustanawia i okresowo aktualizuje orientacyjny wykaz instrumentów finansowych podlegających wymogom dotyczącym zawiadamiania zgodnie z ust. 1.

2. Komisja jest uprawniona do przyjmowania, w drodze aktów delegowanych zgodnie z art. 27 ust. 2a, 2b i 2c i z zastrzeżeniem warunków określonych w art. 27a i 27b, środków mających na celu określenie treści zawiadomienia, jakiego należy dokonać, okresu zawiadomienia oraz osoby będącej adresatem takiego zawiadomienia, zgodnie z ust. 1.

3. W celu zapewnienia jednolitych warunków stosowania ust. 1 niniejszego artykułu i uwzględnienia technicznego rozwoju rynków finansowych, EUNGiPW może opracowywać projekty wykonawczych standardów technicznych, by ustanawiać standardowe formularze, szablony i procedury służące przekazywaniu wymaganych informacji emitentowi zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu lub w celu przekazywania informacji na mocy art. 19 ust. 3.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

4. Wyłączenia przewidziane w art. 9 ust. 4, 5 i 6 oraz w art. 12 ust. 3, 4 i 5 mają zastosowanie odpowiednio do wymogów dotyczących zawiadamiania ustanowionych w niniejszym artykule.

EUNGiPW opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych celem określenia przypadków, w których wyłączenia, o których mowa w akapicie pierwszym, mają zastosowanie do instrumentów finansowych posiadanych przez osoby fizyczne lub prawne realizujące zlecenia otrzymywane od klientów lub odpowiadające na żądania klientów w sprawie obrotu innego niż na zasadzie komercyjnej, bądź też zabezpieczające pozycje wynikające z takich transakcji.

EUNGiPW przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do 27 listopada 2014 r.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie drugim niniejszego ustępu, zgodnie z art. 10– 14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

Artykuł 13a

Konsolidacja

1. Wymogi dotyczące zawiadamiania ustanowione w art. 9, 10 i 13 mają zastosowanie również do osoby fizycznej lub prawnej, jeżeli liczba praw głosu posiadanych bezpośrednio lub pośrednio przez taką osobę fizyczną lub prawną zgodnie z art. 9 i 10 skonsolidowana z liczbą praw głosu związanych z instrumentami finansowymi posiadanymi bezpośrednio lub pośrednio zgodnie z art. 13 osiąga wartości progowe określone w art. 9 ust. 1, przekracza te wartości lub spada poniżej tych wartości.

Zawiadomienie wymagane zgodnie z akapitem pierwszym niniejszego ustępu obejmuje strukturę liczby praw głosu wynikających z akcji posiadanych zgodnie z art. 9 i 10 oraz praw głosu związanych z instrumentami finansowymi w rozumieniu art. 13.

2. Prawa głosu związane z instrumentami finansowymi, które zostały już zgłoszone zgodnie z art. 13, zgłaszane są ponownie, jeżeli osoba fizyczna lub prawna nabyła akcje bazowe i w skutek tego nabycia łączna liczba praw głosu wynikających z akcji wyemitowanych przez tego samego emitenta osiąga lub przekracza wartości progowe określone w art. 9 ust. 1.

Artykuł 14

1. W przypadku, gdy emitent akcji dopuszczonych do obrotu na rynku regulowanym nabywa lub zbywa własne akcje samodzielnie lub za pośrednictwem osoby działającej we własnym imieniu, lecz na rzecz emitenta, macierzyste Państwo Członkowskie zapewnia, aby emitent podał do wiadomości publicznej informację o proporcji posiadanych przezeń własnych akcji, przy czym informacja taka powinna zostać podana możliwie najszybciej, lecz nie później niż w ciągu czterech dni handlowych od takiego nabycia lub zbycia, jeśli proporcja ta sięga, przekracza lub spada poniżej progu 5 % lub 10 % praw głosów. Odsetek ten oblicza się na podstawie łącznej liczby akcji, z którymi związane są prawa głosu.

2. Zgodnie z art. 27 ust. 2a, 2b i 2c i z zastrzeżeniem warunków art. 27a i 27b Komisja przyjmuje w formie aktów delegowanych środki, dążąc do uwzględnienia postępu technicznego na rynkach finansowych i uściślenia wymogów ustanowionych w ust. 1.

Artykuł 15

Do celu obliczenia progów, o których mowa w art. 9, macierzyste Państwo Członkowskie wymaga podania do wiadomości publicznej przez emitenta, łącznej liczby głosów oraz wysokości kapitału przynajmniej na koniec każdego miesiąca kalendarzowego, w którym doszło do ich zwiększenia lub zmniejszenia.

Artykuł 16

Informacje dodatkowe

1. Emitent akcji dopuszczonych do obrotu na rynku regulowanym bezzwłocznie podaje do wiadomości publicznej wszelkie zmiany praw związanych z rozmaitymi kategoriami akcji, w tym także zmiany praw związanych z pochodnymi papierami wartościowymi wydanymi przez samego emitenta i zapewniającymi dostęp do akcji tego emitenta.

2. Emitent papierów wartościowych innych niż akcje, dopuszczonych do obrotu na rynku regulowanym, bezzwłocznie podaje do wiadomości publicznej wszelkie zmiany praw posiadaczy papierów wartościowych innych niż akcje, w tym także zmiany warunków i zasad dotyczących tych papierów wartościowych, które mogą w sposób pośredni wpłynąć na te prawa, wynikające w szczególności ze zmian warunków lub oprocentowania pożyczek.

3. (uchylony).

CZĘŚĆ II

Informacje dla posiadaczy papierów wartościowych dopuszczonych do obrotu na rynku regulowanym

Artykuł 17

Wymagania dotyczące udzielania informacji przez emitentów, których akcje dopuszczone są do obrotu na rynku regulowanym

1. Emitent akcji dopuszczonych do obrotu na rynku regulowanym zapewnia równe traktowanie wszystkich akcjonariuszy posiadających ten sam status.

2. Emitent zapewnia, aby wszystkie urządzenia i informacje niezbędne do umożliwienia akcjonariuszom wykonania ich praw były dostępne w macierzystym Państwie Członkowskim i przestrzegana była zasada nienaruszalności danych. Nie można zabronić akcjonariuszom wykonywania ich praw za pośrednictwem pełnomocników, z zastrzeżeniem przepisów prawa kraju, w którym emitent jest zarejestrowany. W szczególności emitent:

a) udziela informacji na temat miejsca, czasu i porządku obrad walnych zgromadzeń, łącznej liczby akcji i głosów oraz prawa posiadaczy do uczestnictwa w zgromadzeniach;

b) udostępnia wzór pełnomocnictwa, w postaci papierowej lub z wykorzystaniem stosownego środka elektronicznego, każdej osobie uprawnionej do głosowania podczas zgromadzenia akcjonariuszy, wraz z powiadomieniem o walnym zgromadzeniu lub, na żądanie, po jego obwieszczeniu;

c) wyznacza, jako swojego agenta, instytucję finansową, poprzez którą akcjonariusze mogą wykonywać swoje prawa finansowe; oraz

d) publikuje powiadomienia lub rozsyła okólniki dotyczące podziału i wypłaty dywidend oraz emisji nowych akcji, zawierające również informacje dotyczące wszelkich działań podjętych w związku z przydziałem, subskrypcją, anulowaniem lub konwersją akcji.

3. W celu przekazywania informacji akcjonariuszom, macierzyste Państwo Członkowskie pozwala emitentom na wykorzystanie środków elektronicznych, pod warunkiem jednak, że taka decyzja podjęta zostanie na walnym zgromadzeniu i będzie ona spełniała następujące warunki:

a) korzystanie ze środków elektronicznych w żadnym wypadku nie może być uzależnione od lokalizacji siedziby lub miejsca zamieszkania akcjonariusza lub, w przypadkach, o których mowa w art. 10 lit. a)–h), osób fizycznych albo prawnych;

b) należy wprowadzić środki identyfikacji umożliwiające skuteczne informowanie akcjonariuszy lub osób fizycznych albo prawnych uprawnionych do wykonania lub zlecenia wykonania prawa głosu;

c) do akcjonariuszy lub, w przypadkach, o których mowa w art. 10 lit. a)–e), osób fizycznych lub prawnych uprawnionych do nabywania, zbywania lub wykonania prawa głosu zwrócono się z pisemnym wnioskiem o wyrażenie zgody na korzystanie ze środków elektronicznych w celu przekazania informacji, zaś brak sprzeciwu wyrażonego we właściwym terminie uznaje się za wyrażenie zgody. W dowolnym momencie w przyszłości mogą oni także żądać przekazywania informacji w formie pisemnej; oraz

d) wszelkie zasady podziału kosztów wynikających z przekazania takich informacji środkami elektronicznymi określa emitent w sposób zgodny z zasadą równego traktowania określoną w ust. 1.

4. Zgodnie z art. 27 ust. 2a, 2b i 2c i z zastrzeżeniem warunków art. 27a i 27b Komisja przyjmuje w formie aktów delegowanych środki, dążąc do uwzględnienia postępu technicznego na rynkach finansowych oraz postępu w dziedzinie technik informacyjnych i komunikacyjnych i uściślenia wymogów ustanowionych w ust. 1, 2 i 3. W szczególności określa ona rodzaje instytucji finansowych, za pośrednictwem których akcjonariusz może korzystać ze swoich praw finansowych, przewidzianych w przepisach ust. 2 lit. c).

Artykuł 18

Wymagania dotyczące udzielania informacji przez emitentów, których dłużne papiery wartościowe dopuszczone są do obrotu na rynku regulowanym

1. Emitent dłużnych papierów wartościowych dopuszczonych do obrotu na rynku regulowanym zapewnia równe traktowanie wszystkich posiadaczy dłużnych papierów wartościowych niezróżnicowanych pod względem praw i obowiązków, w odniesieniu do praw związanych z tymi dłużnymi papierami wartościowymi.

2. Emitent zapewnia, aby wszystkie urządzenia i informacje niezbędne do umożliwienia posiadaczom dłużnych papierów wartościowych wykonania ich praw były ogólnie dostępne w macierzystym Państwie Członkowskim i przestrzegana była zasada nienaruszalności danych. Nie można zabronić posiadaczom dłużnych papierów wartościowych wykonywania ich praw za pośrednictwem pełnomocników, z zastrzeżeniem przepisów prawa kraju, w którym emitent jest zarejestrowany. W szczególności emitent:

a) publikuje powiadomienia lub rozsyła okólniki dotyczące miejsca, czasu i harmonogramu zgromadzeń posiadaczy dłużnych papierów wartościowych, wypłaty odsetek, wykonania praw do jakiejkolwiek konwersji, wymiany, subskrypcji lub anulowania oraz spłaty, jak również prawa tych posiadaczy do uczestnictwa w takich zgromadzeniach;

b) udostępnia wzór pełnomocnictwa, w postaci papierowej lub z wykorzystaniem stosownego środka elektronicznego, każdej osobie uprawnionej do głosowania podczas zgromadzenia posiadaczy dłużnych papierów wartościowych, wraz z powiadomieniem o zgromadzeniu lub, na żądanie, po jego obwieszczeniu; oraz

c) wyznacza, jako swojego agenta, instytucję finansową, poprzez którą posiadacze dłużnych papierów wartościowych mogą korzystać ze swoich praw finansowych.

3. Jeżeli do wzięcia udziału w zgromadzeniu mają zostać zaproszeni tylko posiadacze dłużnych papierów wartościowych o nominale jednostkowym równym co najmniej 100 000 EUR lub, w przypadku dłużnych papierów wartościowych denominowanych w walucie innej niż euro, o nominale jednostkowym równym w dniu emisji co najmniej równowartości 100 000 EUR, na miejsce takiego spotkania emitent może wybrać dowolne państwo członkowskie, pod warunkiem że wszystkie urządzenia i informacje niezbędne do umożliwienia posiadaczom takich papierów wykonania ich praw są w tym państwie członkowskim dostępne.

Wybór, o którym mowa w akapicie pierwszym, ma również zastosowanie do posiadaczy dłużnych papierów wartościowych o nominale jednostkowym równym co najmniej 50 000 EUR lub, w przypadku dłużnych papierów wartościowych denominowanych w walucie innej niż euro, o nominale jednostkowym równym w dniu emisji co najmniej równowartości 50 000 EUR, które zostały już dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym Unii przed dniem 31 grudnia 2010 r., dopóki takie dłużne papiery wartościowe są w obiegu, pod warunkiem że wszystkie urządzenia i informacje niezbędne do umożliwienia posiadaczom takich papierów wykonania ich praw są dostępne w państwie członkowskim wybranym przez emitenta.

4. W celu przekazywania informacji posiadaczom dłużnych papierów wartościowych, macierzyste Państwo Członkowskie lub Państwo Członkowskie wybrane przez emitenta zgodnie z ust. 3, pozwala emitentom na korzystanie ze środków elektronicznych, pod warunkiem jednak, że taka decyzja zostanie podjęta na walnym zgromadzeniu i będzie ona spełniała następujące warunki:

a) korzystanie ze środków elektronicznych w żadnym wypadku nie może być uzależnione od lokalizacji siedziby lub miejsca zamieszkania posiadacza dłużnych papierów wartościowych lub reprezentującego go pełnomocnika;

b) należy wprowadzić środki identyfikacji umożliwiające skuteczne informowanie posiadaczy dłużnych papierów wartościowych;

c) do posiadaczy dłużnych papierów wartościowych zwrócono się z pisemnym wnioskiem o wyrażenie zgody na korzystanie ze środków elektronicznych w celu przekazania informacji, zaś brak sprzeciwu wyrażonego we właściwym terminie uznaje się za wyrażenie zgody. W dowolnym momencie w przyszłości mogą oni zażądać przekazywania informacji w formie pisemnej; oraz

d) wszelkie zasady podziału kosztów wynikających z przekazania takich informacji środkami elektronicznymi określa emitent w sposób zgodny z zasadą równego traktowania określoną w ust. 1.

5. Zgodnie z art. 27 ust. 2a, 2b i 2c i z zastrzeżeniem warunków art. 27a i 27b Komisja przyjmuje w formie aktów delegowanych środki, dążąc do uwzględnienia postępu technicznego na rynkach finansowych oraz postępu w dziedzinie technik informacyjnych i komunikacyjnych oraz, aby uściślić wymogi ustanowione w ust. 1– 4. W szczególności określa ona rodzaje instytucji finansowych, za pośrednictwem których posiadacz dłużnych papierów wartościowych może wykonywać swoje prawa finansowe, o których mowa w ust. 2 lit. c).

ROZDZIAŁ IV

ZOBOWIĄZANIA OGÓLNE

Artykuł 19

Kontrola macierzystego Państwa Członkowskiego

1. Jeżeli emitent lub jakakolwiek osoba, która bez zgody emitenta złożyła wniosek o dopuszczenie jej papierów wartościowych do obrotu na rynku regulowanym, ujawnia informacje regulowane, to jednocześnie przekazuje ona te informacje właściwemu organowi swojego macierzystego Państwa Członkowskiego. Organ ten może podjąć decyzję o publikacji przekazanych mu informacji na swojej stronie internetowej.

2. Macierzyste Państwo Członkowskie może zwolnić emitenta z przestrzegania wymogu, o którym mowa w ust. 1 w odniesieniu do informacji ujawnionych zgodnie z art. 6 dyrektywy 2003/6/WE lub art. 12 ust. 6 niniejszej dyrektywy.

3. Informacje będące przedmiotem zawiadomienia składanego emitentowi zgodnie z art. 9, 10, 12 i 13 przekazywane są jednocześnie właściwemu organowi macierzystego Państwa Członkowskiego.

4. Zgodnie z art. 27 ust. 2a, 2b i 2c i z zastrzeżeniem warunków art. 27a i 27b Komisja przyjmuje w formie aktów delegowanych środki, dążąc do uściślenia wymogów ustanowionych w ust. 1, 2 i 3.

W szczególności Komisja określa procedurę, zgodnie z którą emitent, akcjonariusz lub posiadacz innych instrumentów finansowych lub osoba, o której mowa w art. 10, ma przekazywać informacje właściwemu organowi macierzystego państwa członkowskiego, odpowiednio na podstawie ust. 1 lub 3, aby umożliwić zgłaszanie takich informacji drogą elektroniczną w macierzystym państwie członkowskim;

Artykuł 20

Języki

1. W przypadku, gdy papiery wartościowe dopuszczone są do obrotu na rynku regulowanym wyłącznie w macierzystym Państwie Członkowskim, informacje regulowane ujawniane są w języku akceptowanym przez właściwy organ macierzystego Państwa Członkowskiego.

2. W przypadku, gdy papiery wartościowe dopuszczone są do obrotu na rynku regulowanym zarówno w macierzystym Państwie Członkowskim, jak i w jednym przyjmującym Państwie Członkowskim lub większej ich liczbie, informacje regulowane ujawniane są:

a) w języku akceptowanym przez właściwy organ macierzystego Państwa Członkowskiego; oraz

b) zależnie od wyboru emitenta, w języku akceptowanym przez właściwe organy tego przyjmującego Państwa Członkowskiego lub w języku zwyczajowo stosowanym w sferze finansów międzynarodowych.

3. W przypadku, gdy papiery wartościowe dopuszczone są do obrotu na rynku regulowanym w jednym przyjmującym Państwie Członkowskim lub większej ich liczbie, lecz nie w macierzystym Państwie Członkowskim, informacje regulowane ujawniane są zależnie od wyboru emitenta w języku akceptowanym przez właściwe organy przyjmującego Państwa Członkowskiego lub w języku zwyczajowo stosowanym w sferze finansów międzynarodowych.

Ponadto macierzyste Państwo Członkowskie może ustanowić w swoich przepisach ustawowych, wykonawczych lub administracyjnych, obowiązek ujawniania informacji regulowanych, zależnie od wyboru emitenta, w języku akceptowanym przez jego właściwe organy lub w języku zwyczajowo stosowanym w sferze finansów międzynarodowych.

4. W przypadku, gdy papiery wartościowe dopuszczane są do obrotu na rynku regulowanym bez zgody emitenta, obowiązki określone w ust. 1, 2 i 3 spoczywają nie na emitencie, lecz na osobie, która bez zgody emitenta zwróciła się o dopuszczenie papierów do obrotu.

5. Państwa Członkowskie umożliwiają akcjonariuszom oraz osobie fizycznej albo prawnej, o których mowa w art. 9, 10 i 13, przekazywanie emitentowi informacji zgodnie z niniejszą dyrektywą, wyłącznie w języku zwyczajowo stosowanym w sferze finansów międzynarodowych. Jeżeli emitent otrzyma takie zawiadomienie, Państwa Członkowskie nie mogą nałożyć na niego obowiązku zapewnienia przekładu na język akceptowany przez właściwe organy.

6. W drodze odstępstwa od ust. 1–4, jeżeli papiery wartościowe o nominale jednostkowym równym co najmniej 100 000 EUR lub, w przypadku dłużnych papierów wartościowych denominowanych w walucie innej niż euro, o nominale jednostkowym równym w dniu emisji co najmniej równowartości 100 000 EUR, są dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym w jednym państwie członkowskim lub większej ich liczbie, informacje regulowane podawane są do wiadomości publicznej w języku akceptowanym przez właściwe organy macierzystego i przyjmującego państwa członkowskiego lub w języku przyjętym w sferze finansów międzynarodowych, przy czym wybór należy do emitenta lub do osoby, która bez zgody emitenta zwróciła się z wnioskiem o dopuszczenie papierów do obrotu.

Odstępstwo, o którym mowa w akapicie pierwszym ma również zastosowanie do dłużnych papierów wartościowych o nominale jednostkowym równym co najmniej 50 000 EUR lub, w przypadku dłużnych papierów wartościowych denominowanych w walucie innej niż euro, o nominale jednostkowym równym w dniu emisji co najmniej równowartości 50 000 EUR, które zostały już dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym w jednym państwie członkowskim lub większej ich liczbie przed dniem 31 grudnia 2010 r., dopóki takie dłużne papiery wartościowe są w obiegu.

7. Jeżeli przed sąd lub trybunał Państwa Członkowskiego wniesione zostanie powództwo w związku z treścią informacji regulowanej, o odpowiedzialności za pokrycie kosztów tłumaczenia danej informacji dla potrzeb postępowania orzeka tenże sąd lub trybunał, zgodnie z przepisami prawa tego Państwa Członkowskiego.

Artykuł 21

Dostęp do informacji regulowanych

1. Macierzyste Państwo Członkowskie zapewnia, aby informacje regulowane zostały ujawnione przez emitenta lub osobę, która złożyła wniosek o dopuszczenie papierów do obrotu na rynku regulowanym bez zgody emitenta, w sposób zapewniający szybki i niedyskryminujący dostęp do takich informacji oraz, by zostały przekazane do urzędowo ustanowionego systemu, o którym mowa w ust. 2. Emitent ani osoba, która złożyła wniosek o dopuszczenie papierów do obrotu na rynku regulowanym bez zgody emitenta nie mogą pobierać opłat od inwestorów kosztami dostarczenia takich informacji. Macierzyste Państwo Członkowskie wymaga od emitenta korzystania ze środków przekazu o odpowiednim stopniu niezawodności dla potrzeb efektywnego, publicznego rozpowszechniania informacji w całej Wspólnocie. Macierzyste Państwo Członkowskie nie może nałożyć obowiązku korzystania wyłącznie z tych mediów, których operatorzy działają na jego terytorium.

2. Macierzyste Państwo Członkowskie zapewnia istnienie co najmniej jednego urzędowo ustanowionego systemu służącego do scentralizowanego gromadzenia informacji regulowanych. Systemy te powinny być zgodne z minimalnymi standardami w zakresie bezpieczeństwa, pewności źródła informacji, zapisu daty oraz łatwego dostępu dla użytkowników końcowych, a także z procedurą przekazywania informacji, o której mowa w art. 19 ust. 1.

3. W przypadku, gdy papiery wartościowe dopuszczane są do obrotu na rynku regulowanym w tylko jednym przyjmującym Państwie Członkowskim, nie zaś w macierzystym Państwie Członkowskim, przyjmujące Państwo Członkowskie zapewnia ujawnienie informacji regulowanych w sposób zgodny z wymaganiami, o których mowa w ust. 1.

4. Komisja jest uprawniona do przyjmowania, w drodze aktów delegowanych zgodnie z art. 27 ust. 2a, 2b i 2c i z zastrzeżeniem warunków określonych w art. 27a i 27b, środków mających na celu określenie:

a) minimalnych standardów rozpowszechniania informacji regulowanych, o których mowa w ust. 1;

b) minimalnych standardów systemu scentralizowanego gromadzenia informacji, o którym mowa w ust. 2;

c) przepisów zapewniających interoperacyjność technologii informacyjno-komunikacyjnych wykorzystywanych przez systemy, o których mowa w ust. 2, oraz dostęp do informacji regulowanych na poziomie Unii, o którym mowa w tym ustępie.

Komisja może także określić i aktualizować wykaz środków przekazu służących do publicznego rozpowszechniania informacji.

Artykuł 21a

[1] (uchylony)

Artykuł 22

Dostęp do informacji regulowanych na poziomie Unii

1. EUNGiPW opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych określających wymogi techniczne dotyczące dostępu do informacji regulowanych na poziomie Unii w celu sprecyzowania następujących kwestii:

a) wymogów technicznych dotyczących technologii komunikacyjnych wykorzystywanych przez systemy, o których mowa w art. 21 ust. 2;

b) wymogów technicznych dotyczących funkcjonowania centralnego punktu dostępu służącego wyszukiwaniu informacji regulowanych na poziomie Unii;

c) wymogów technicznych dotyczących stosowania przez systemy, o których mowa w art. 21 ust. 2, niepowtarzalnego identyfikatora każdego emitenta;

d) wspólnego formatu dostarczania informacji regulowanych przez systemy, o których mowa w art. 21 ust. 2;

e) wspólnej klasyfikacji informacji regulowanych przez systemy, o których mowa w art. 21 ust. 2, oraz wspólnego wykazu określającego rodzaje informacji regulowanych.

2. Opracowując projekty regulacyjnych standardów technicznych, EUNGiPW uwzględnia wymogi techniczne dla systemu integracji rejestrów przedsiębiorstw ustanowionego dyrektywą 2012/17/UE Parlamentu Europejskiego i Rady (²⁵).

EUNGiPW przedłoży Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 27 listopada 2015 r.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, zgodnie z art. 10– 14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

Artykuł 23

Kraje trzecie

1. W przypadku gdy statutowa siedziba emitenta znajduje się w państwie trzecim, właściwy organ macierzystego państwa członkowskiego może zwolnić emitenta z obowiązku spełnienia wymagań określonych w art. 4– 7, art. 12 ust. 6 i art. 14–18, pod warunkiem że w przepisach prawa danego państwa trzeciego określono analogiczne wymagania lub emitent ten spełnia wymagania określone w przepisach prawa państwa trzeciego, które właściwy organ macierzystego państwa członkowskiego uznaje za równoważne.

Właściwy organ powiadamia następnie EUNGiPW o przyznanym zwolnieniu.

Informacje objęte wymogami określonymi w państwie trzecim przedstawiane są zgodnie z art. 19 i ujawniane w sposób określony w art. 20 i 21.

2. W drodze odstępstwa od ust. 1, emitent, którego statutowa siedziba znajduje się w kraju trzecim, zwolniony jest z obowiązku sporządzania sprawozdania finansowego w sposób zgodny z art. 4 lub art. 5 przed rozpoczęciem roku obrotowego, którego początek przypada w lub po dniu 1 stycznia 2007 r. pod warunkiem, że emitent taki sporządza swoje sprawozdania finansowe w sposób zgodny z międzynarodowymi standardami, o których mowa w art. 9 rozporządzenia (WE) nr 1606/2002.

3. Właściwy organ macierzystego Państwa Członkowskiego zapewnia, aby informacje ujawniane w kraju trzecim, które mogą mieć istotne znaczenie dla opinii publicznej we Wspólnocie ujawniane były w sposób zgodny z art. 20 i 21, nawet jeśli informacje takie nie stanowią informacji regulowanych w rozumieniu art. 2 ust. 1 lit. k).

4. Zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 27 ust. 2, dążąc do zapewnienia jednolitych warunków stosowania ust. 1, Komisja przyjmuje następujące środki wykonawcze:

(i) uruchomienie mechanizmu zapewniającego równoważność informacji wymaganych na mocy niniejszej dyrektywy, w tym także sprawozdań finansowych oraz informacji, wymaganych zgodnie z przepisami ustawowymi, wykonawczymi lub administracyjnymi państwa trzeciego;

(ii) stwierdzające, że z uwagi na krajowe przepisy ustawowe, wykonawcze lub administracyjne lub też praktyki bądź procedury oparte na międzynarodowych standardach wyznaczonych przez organizacje międzynarodowe, państwo trzecie, w którym zarejestrowany jest emitent, zapewnia równoważność wymagań informacyjnych, o których mowa w niniejszej dyrektywie.

W związku z akapitem pierwszym ppkt ii) Komisja przyjmuje, w formie aktów delegowanych i zgodnie z postanowieniami art. 27 ust. 2a, 2b i 2c i z zastrzeżeniem warunków art. 27a i 27b, środki związane z oceną standardów, które dotyczą emitentów z więcej niż jednego kraju.

Zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 27 ust. 2, Komisja podejmuje niezbędne decyzje w sprawie równoważności standardów rachunkowości na warunkach określonych w art. 30 ust. 3 niniejszej dyrektywy oraz w sprawie równoważności standardów sprawozdawczości w zakresie zrównoważonego rozwoju, o których mowa w art. 29b dyrektywy 2013/34/UE, stosowanych przez emitentów z państw trzecich. Jeżeli Komisja zadecyduje, że standardy rachunkowości lub standardy sprawozdawczości w zakresie zrównoważonego rozwoju państwa trzeciego nie są równoważne, może ona pozwolić danym emitentom na dalsze stosowanie tych standardów przez odpowiedni okres przejściowy.

W związku z akapitem trzecim niniejszego ustępu Komisja przyjmuje również, w formie aktów delegowanych przyjętych zgodnie z art. 27 ust. 2a, 2b i 2c i z zastrzeżeniem warunków określonych w art. 27a i 27b, środki mające na celu ustanowienie ogólnych kryteriów równoważności w odniesieniu do standardów rachunkowości i standardów sprawozdawczości w zakresie zrównoważonego rozwoju, które dotyczą emitentów z więcej niż jednego państwa.

Kryteria stosowane przez Komisję przy ocenie równoważności standardów sprawozdawczości w zakresie zrównoważonego rozwoju stosowanych przez emitentów z państw trzecich, o których mowa w akapicie trzecim, zapewniają co najmniej:

a) że standardy sprawozdawczości w zakresie zrównoważonego rozwoju nakładają na jednostki obowiązek ujawniania informacji dotyczących czynników środowiskowych, społecznych i związanych z zarządzaniem;

b) że standardy sprawozdawczości w zakresie zrównoważonego rozwoju nakładają na jednostki obowiązek ujawniania informacji niezbędnych do zrozumienia ich wpływu na kwestie związane ze zrównoważonym rozwojem oraz informacje niezbędne do zrozumienia wpływu kwestii związanych ze zrównoważonym rozwojem na ich rozwój, wyniki i sytuację.

5. W celu określenia wymogów ustanowionych w ust. 2 Komisja może, w formie aktów delegowanych zgodnie z art. 27 ust. 2a, 2b i 2c i z zastrzeżeniem warunków art. 27a i 27b, przyjmować środki określające rodzaj informacji ujawnianych w państwie trzecim, które mają znaczenie dla opinii publicznej w Unii.

6. Przedsiębiorstwa z siedzibą statutową w kraju trzecim, które wymagałby posiadania przez nie zezwolenia wydanego zgodnie z art. 5 ust. 1 dyrektywy 85/611/EWG lub – w odniesieniu do zarządzania portfelem zgodnie z pkt 4 części A załącznika I dyrektywy 2004/39/WE – posiadające swoją statutową siedzibą lub (wyłącznie w przypadku firmy inwestycyjnej) centralę we Wspólnocie, zwolnione jest także z obowiązku konsolidacji posiadanych przez siebie pakietów z pakietami należącymi do podmiotu dominującego, zgodnie z wymogami określonymi w art. 12 ust. 4 i art. 12 ust. 5, jeżeli spełnia warunek niezależności analogiczny, jak w przypadku spółek zarządzających lub firm inwestycyjnych.

7. W celu uwzględnienia postępu technicznego na rynkach finansowych oraz zapewnienia jednolitego stosowania ust. 6, Komisja zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 27 ust. 2, przyjmuje środki wykonawcze, w których stwierdza się, że ze względu na przepisy ustawowe, wykonawcze lub administracyjne, kraj trzeci zapewnia równoważność wymagań dotyczących niezależności, o których mowa w niniejszej dyrektywie oraz własnych środków wykonawczych.

Do celów akapitu pierwszego Komisja przyjmuje również, w formie aktów delegowanych i zgodnie z postanowieniami art. 27 ust. 2a, 2b i 2c i z zastrzeżeniem warunków art. 27a i 27b, środki mające na celu ustanowienie ogólnych kryteriów równoważności.

8. EUNGiPW wspiera Komisję w realizacji zadań wynikających z niniejszego artykułu zgodnie z art. 33 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

Artykuł 23a

Dostępność informacji w europejskim pojedynczym punkcie dostępu

[2] 1. Od dnia 10 lipca 2026 r. państwa członkowskie zapewniają, aby emitent lub osoba, która złożyła wniosek o dopuszczenie papierów do obrotu na rynku regulowanym bez zgody emitenta, ujawniając informacje regulowane, o których mowa w art. 21 ust. 1 niniejszej dyrektywy, przekazywali jednocześnie te informacje organowi zbierającemu dane, o którym mowa w ust. 3 niniejszego artykułu, w celu udostępnienia tych informacji w europejskim pojedynczym punkcie dostępu (ESAP) ustanowionym na podstawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2023/2859 (²⁶).

Państwa członkowskie zapewniają, aby informacje regulowane spełniały następujące wymogi:

a) były przekazywane w formacie umożliwiającym ekstrakcję danych zgodnie z art. 2 pkt 3 rozporządzenia (UE) 2023/2859 lub – jeżeli wymaga tego prawo Unii lub prawo krajowe – w formacie nadającym się do odczytu maszynowego zgodnie z art. 2 pkt 4 tego rozporządzenia;

b) towarzyszyły im następujące metadane:

(i) wszystkie nazwy emitenta, którego dotyczą informacje;

(ii) identyfikator podmiotu prawnego emitenta określony zgodnie z art. 7 ust. 4 lit. b) rozporządzenia (UE) 2023/2859;

(iii) wielkość emitenta według kategorii określonej zgodnie z art. 7 ust. 4 lit. d) tego rozporządzenia;

(iv) sektor lub sektory przemysłu, w których emitent prowadzi działalność gospodarczą, określone zgodnie z art. 7 ust. 4 lit. e) tego rozporządzenia;

(v) rodzaj informacji według klasyfikacji na podstawie art. 7 ust. 4 lit. c) tego rozporządzenia;

(vi) wskazanie, czy informacje zawierają dane osobowe.

2. Do celów ust. 1 lit. b) pkt (ii) państwa członkowskie zobowiązują emitentów do uzyskania identyfikatora podmiotu prawnego.

3. W celu udostępnienia w ESAP informacji, o których mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, organem zbierającym dane zdefiniowanym w art. 2 pkt 2 rozporządzenia (UE) 2023/2859 jest urzędowo ustanowiony system wyznaczony zgodnie z art. 21 ust. 2 niniejszej dyrektywy.

4. Od dnia 10 lipca 2026 r. państwa członkowskie zapewniają udostępnienie w ESAP informacji, o których mowa w art. 29 ust. 1 niniejszej dyrektywy. W tym celu organem zbierającym dane zdefiniowanym w art. 2 pkt 2 rozporządzenia (UE) 2023/2859 jest właściwy organ zgodnie z niniejszą dyrektywą.

Państwa członkowskie zapewniają, aby informacje spełniały następujące wymogi:

a) były przekazywane w formacie umożliwiającym ekstrakcję danych zgodnie z art. 2 pkt 3 rozporządzenia (UE) 2023/2859;

b) towarzyszyły im następujące metadane:

(i) wszystkie imiona i nazwiska lub nazwy osoby fizycznej lub prawnej, których dotyczą informacje;

(ii) jeżeli jest dostępny – identyfikator podmiotu prawnego osoby prawnej określony zgodnie z art. 7 ust. 4 lit. b) rozporządzenia (UE) 2023/2859;

(iii) rodzaj informacji według klasyfikacji na podstawie art. 7 ust. 4 lit. c) tego rozporządzenia;

(iv) wskazanie, czy informacje zawierają dane osobowe.

5. Aby zapewnić wydajne zbieranie informacji przekazywanych zgodnie z ust. 1 i wydajne zarządzanie nimi, ESMA opracowuje projekty wykonawczych standardów technicznych określających:

a) inne metadane, które mają towarzyszyć tym informacjom, w tym półroczne sprawozdanie finansowe, o którym mowa w art. 5 ust. 1;

b) strukturę danych i format nadający się do odczytu maszynowego mający zastosowanie do informacji, o których mowa w lit. a) niniejszego akapitu.

Do celów lit. b) ESMA ocenia zalety i wady różnych formatów nadających się do odczytu maszynowego i przeprowadza odpowiednie testy praktyczne.

ESMA przedkłada Komisji te projekty wykonawczych standardów technicznych.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym niniejszego ustępu, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

6. W razie potrzeby ESMA przyjmuje wytyczne, aby zapewnić poprawność metadanych przekazywanych zgodnie z art. 5 akapit pierwszy lit. a).

ROZDZIAŁ V

WŁAŚCIWE ORGANY

Artykuł 24

Właściwe organy i ich uprawnienia

1. Każde państwo członkowskie wyznacza organ centralny, o którym mowa w art. 21 ust. 1 dyrektywy 2003/71/WE, jako centralny właściwy organ administracyjny odpowiedzialny za wykonywanie obowiązków, o których mowa w niniejszej dyrektywie, i za zapewnienie stosowania przepisów przyjętych zgodnie z niniejszą dyrektywą. Państwa członkowskie informują o tym odpowiednio Komisję i EUNGiPW.

Jednakże, dla potrzeb ust. 4 lit. h), Państwo Członkowskie może wyznaczyć właściwy organ inny niż centralny właściwy organ administracyjny, o którym mowa w akapicie 1.

2. Państwa Członkowskie mogą zezwolić swoim właściwym centralnym organom na delegowanie ich zadań. Wszelkie delegacje zadań odnoszących się do obowiązków przewidzianych w niniejszej dyrektywie i w środkach wykonawczych do niej, z wyjątkiem zadań wspomnianych w ust. 4 lit. h), poddane zostaną przeglądowi z upływem pięciu lat od wejścia w życie niniejszej dyrektywy, zaś dobiegną końca z upływem ośmiu lat od tego momentu. Wszelkie delegacje zadań dokonywane są w szczególny sposób, poprzez określenie zadań, które mają być wykonywane oraz warunków ich wykonywania.

Wspomniane warunki zawierają wymóg, aby sposób organizacji danego podmiotu umożliwiał unikanie konfliktu interesów oraz zapewniał, by informacje uzyskane podczas wykonywania delegowanych zadań nie były wykorzystywane nieuczciwie lub w celu przeciwdziałania konkurencji. W każdym przypadku ostateczna odpowiedzialność za nadzór nad zgodnością z niniejszą dyrektywą i środkami wykonawczymi przyjętymi zgodnie z jej przepisami spoczywa na właściwym organie wyznaczonym zgodnie z ust. 1.

3. Państwa członkowskie informują Komisję, EUNGiPW, zgodnie z art. 28 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010, i właściwe organy pozostałych państw członkowskich o wszelkich uzgodnieniach zawartych w odniesieniu do delegacji zadań, w tym także o dokładnych warunkach takiej delegacji.

4. Każdy właściwy organ posiada wszelkie uprawnienia niezbędne do sprawowania swoich funkcji. Uprawniony jest on co najmniej do:

a) żądania przekazania informacji i dokumentów przez biegłych rewidentów, emitentów, posiadaczy akcji lub innych instrumentów finansowych lub też osób, o których mowa w art. 10 lub 13 oraz osób ich kontrolujących lub przez nich kontrolowanych;

b) żądania od emitentów publicznego ujawnienia informacji wymaganych zgodnie z lit. a) w sposób oraz w terminach uznanych przez dany organ za konieczne. Może on publikować takie informacje z własnej inicjatywy, po wysłuchaniu emitenta, w przypadku, gdy emitenci lub osoby ich kontrolujące lub przez nich kontrolowane nie dokonają tego;

c) żądania od osób zarządzających emitentem i posiadaczy akcji lub innych instrumentów finansowych lub też osób, o których mowa w art. 10 lub 13, przekazywania informacji wymaganych zgodnie z przepisami niniejszej dyrektywy lub prawa krajowego przyjętego zgodnie z niniejszą dyrektywą oraz w razie konieczności przekazania dalszych informacji i dokumentów;

d) zawieszenia lub zwrócenia się o zawieszenie obrotu papierami wartościowymi na odpowiednim rynku regulowanym na okres nie przekraczający jednorazowo dziesięciu dni, jeżeli istnieją uzasadnione podejrzenia, że przepisy niniejszej dyrektywy lub prawa krajowego, przyjęte zgodnie z niniejszą dyrektywą zostały naruszone przez emitenta;

e) zakazywania obrotu na rynku regulowanym, jeżeli wykryje, że naruszone zostały przepisy niniejszej dyrektywy lub prawa krajowego przyjętego zgodnie z niniejszą dyrektywą lub jeżeli istnieją uzasadnione podstawy do podejrzenia naruszenia postanowień niniejszej dyrektywy;

f) kontrolowania, czy emitent terminowo ujawnia aktualne informacje, w celu zapewnienia efektywnego i równego publicznego dostępu do tych informacji we wszystkich Państwach Członkowskich, w których dane papiery wartościowe stanowią przedmiot obrotu, a także podejmowania odpowiednich działań, jeżeli tak się nie dzieje;

g) ogłaszania publicznie faktu, że emitent albo posiadacz akcji lub innych instrumentów finansowych lub też osoba, o której mowa w art. 10 lub 13, nie wywiązuje się ze swoich obowiązków;

h) badania, czy informacje, o których mowa w niniejszej dyrektywie, opracowane zostały zgodnie z odpowiednimi ramami sprawozdawczymi i podejmowania odpowiednich działań w przypadku stwierdzenia naruszeń; oraz

i) przeprowadzania kontroli na miejscu na swoim terytorium zgodnie z prawem krajowym w celu sprawdzenia zgodności z przepisami niniejszej dyrektywy i środkami wykonawczymi do niej. Jeżeli jest to konieczne z punktu widzenia prawa krajowego, właściwy organ lub organy mogą korzystać z tego uprawnienia zwracając się z wnioskiem do odpowiedniego organu sądowego i/lub we współpracy z innymi organami.

4a. Bez uszczerbku dla ust. 4 właściwym organom przyznaje się wszelkie uprawnienia dochodzeniowe, które są niezbędne do wykonywania ich funkcji. Uprawnienia te wykonuje się zgodnie z przepisami krajowymi.

4b. Właściwe organy wykonują swoje uprawnienia do nakładania kar zgodnie z niniejszą dyrektywą i przepisami krajowymi w dowolny z poniższych sposobów:

– bezpośrednio,

– we współpracy z innymi organami,

– na swoją odpowiedzialność, oddelegowując uprawnienia na rzecz tych organów,

– przez złożenie wniosku do właściwych organów wymiaru sprawiedliwości.

5. Przepisy ust. 1–4 pozostają bez uszczerbku dla możliwości dokonania przez Państwo Członkowskie odrębnych prawnych i administracyjnych uzgodnień dla zamorskich terytoriów europejskich, za których stosunki zewnętrzne takie Państwo Członkowskie jest odpowiedzialne.

6. Ujawnienie właściwym organom przez biegłych rewidentów jakiegokolwiek faktu lub decyzji związanych z żądaniem złożonym przez właściwy organ zgodnie z ust. 4 lit. a) nie stanowi naruszenia jakiegokolwiek ograniczenia dotyczącego ujawniania informacji, nałożonego postanowieniami umowy albo wynikającego z przepisów ustawowych, wykonawczych lub administracyjnych i nie pociąga za sobą żadnej odpowiedzialności ze strony rewidentów.

Artykuł 25

Tajemnica zawodowa i współpraca pomiędzy Państwami Członkowskimi

1. Obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej stosuje się do wszystkich osób, które pracują lub pracowały dla właściwych organów lub podmiotów, którym właściwe organy mogły delegować określone zadania. Informacje objęte tajemnicą zawodową nie mogą zostać ujawnione żadnej osobie, ani organowi, z wyjątkiem ujawnienia zgodnie z przepisami ustawowymi, wykonawczymi lub administracyjnymi Państwa Członkowskiego.

2. Właściwe organy Państw Członkowskich współpracują ze sobą zawsze, gdy jest to konieczne dla wywiązania się przez nie z ich obowiązków oraz wykonywania uprawnień, niezależnie od tego, czy zostało to określone w niniejszej dyrektywie, czy też w prawie krajowym przyjętym zgodnie z niniejszą dyrektywą. Właściwe organy udzielają pomocy właściwym organom pozostałych Państw Członkowskich.

Wykonując swoje uprawnienia do nakładania kar oraz uprawnienia dochodzeniowe, właściwe organy współpracują ze sobą w celu zapewnienia pożądanej skuteczności kar lub środków oraz koordynują swoje działania w przypadku postępowań obejmujących sprawy transgraniczne.

2a. Właściwe organy mogą powiadamiać EUNGiPW o sytuacjach, w których wniosek o współpracę został rozpatrzony odmownie lub w których nie podjęto w sprawie tego wniosku żadnych działań w odpowiednim terminie. Bez uszczerbku dla art. 258 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) w przypadkach, o których mowa w zdaniu pierwszym, EUNGiPW może skorzystać z uprawnień przysługujących mu na mocy art. 19 rozporządzenia UE nr 1095/2010.

2b. Właściwe organy współpracują z EUNGiPW do celów niniejszej dyrektywy zgodnie z rozporządzeniem UE nr 1095/2010.

2c. Właściwe organy udzielają EUNGiPW niezwłocznie wszelkich informacji niezbędnych mu do wypełniania jego obowiązków wynikających z niniejszej dyrektywy i rozporządzenia (UE) nr 1095/2010, zgodnie z art. 35 tego rozporządzenia.

3. Ust. 1 nie uniemożliwia właściwym organom wymiany informacji poufnych ani ich przekazywania EUNGiPW i Europejskiej Radzie ds. Ryzyka Systemowego (ERRS) ustanowionej rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1092/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie wspólnotowego nadzoru makroostrożnościowego nad systemem finansowym i ustanowienia Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego (²⁷). Informacje wymieniane w taki sposób podlegają obowiązkowi zachowania tajemnicy zawodowej spoczywającemu na osobach obecnie lub w przeszłości zatrudnionych przez właściwy organ otrzymujący te informacje.

4. Państwa członkowskie i EUNGiPW, zgodnie z art. 33 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010, mogą zawierać umowy o współpracy przewidujące wymianę informacji z właściwymi organami lub instytucjami państw trzecich upoważnionymi w odpowiednim prawie krajowym do wykonywania wszelkich zadań na mocy niniejszej dyrektywy, zgodnie z art. 24. Państwa członkowskie informują EUNGiPW o zawarciu umów o współpracy. Taka wymiana informacji objęta jest obowiązkiem przestrzegania tajemnicy zawodowej w stopniu nie mniejszym niż określony w niniejszym artykule. Ta wymiana informacji ma na celu wykonywanie zadań związanych z nadzorem przez wspomniane właściwe organy lub instytucje. W przypadku gdy informacje pochodzą z innego państwa członkowskiego, nie mogą one zostać ujawnione bez wyraźnej zgody właściwych organów, które je ujawniły, oraz służą w stosownych przypadkach wyłącznie do tych celów, na które organy te wyraziły swoją zgodę.

Artykuł 26

Środki zapobiegawcze

1. W przypadku gdy właściwy organ przyjmującego państwa członkowskiego uzna, że emitent lub posiadacz akcji albo innych instrumentów finansowych lub osoba lub podmiot, o których mowa w art. 10, dopuściła się nieprawidłowości lub naruszyła swoje obowiązki, przekazuje swoje ustalenia właściwemu organowi macierzystego państwa członkowskiego i EUNGiPW.

2. Jeżeli, mimo środków zastosowanych przez właściwy organ macierzystego państwa członkowskiego, emitent lub posiadacz papierów wartościowych nadal narusza właściwe przepisy prawa bądź postanowienia w zakresie nadzoru, lub jeżeli środki te okazały się nieodpowiednie, właściwy organ przyjmującego państwa członkowskiego, po powiadomieniu właściwego organu macierzystego państwa członkowskiego, stosuje zgodnie z art. 3 ust. 2 wszystkie właściwe środki w celu ochrony inwestorów, informując o tym jak najszybciej Komisję i EUNGiPW.

ROZDZIAŁ VI

AKTY DELEGOWANE I ŚRODKI WYKONAWCZE

Artykuł 27

Procedura Komitetu

1. Komisja wspomagana jest przez Europejski Komitet Papierów Wartościowych, ustanowiony przepisem art. 1 decyzji 2001/528/WE.

2. We wszystkich przypadkach odniesień do niniejszego ustępu, stosują się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem przepisów art. 8 tego dokumentu, pod warunkiem, że środki wykonawcze przyjęte zgodnie z tą procedurą nie wpływają na zmianę zasadniczych przepisów niniejszej dyrektywy.

Okres przewidziany w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE wynosi trzy miesiące.

2a. Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 2 ust. 3, art. 5 ust. 6, art. 9 ust. 7, art. 12 ust. 8, art. 13 ust. 2, art. 14 ust. 2, art. 17 ust. 4, art. 18 ust. 5, art. 19 ust. 4, art. 21 ust. 4, art. 23 ust. 4, 5 i 7, przyznaje się Komisji na okres czterech lat od dnia 4 stycznia 2011 r. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazanego uprawnienia w terminie najpóźniej sześciu miesięcy przed zakończeniem okresu czterech lat. Przekazanie uprawnienia jest automatycznie przedłużane na taki sam okres, chyba że Parlament Europejski lub Rada odwołają je zgodnie z art. 27a.

2b. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja powiadamia o tym równocześnie Parlament Europejski i Radę.

2c. Uprawnienie do przyjmowania aktów delegowanych przyznaje się Komisji z zastrzeżeniem warunków określonych w art. 27a i 27b.

3. Do dnia 31 grudnia 2010 r., a następnie przynajmniej co trzy lata, Komisja dokonuje przeglądu przepisów dotyczących jej uprawnień wykonawczych i przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie w sprawie funkcjonowania tych uprawnień. W sprawozdaniu tym analizowana jest zwłaszcza konieczność wniesienia przez Komisję zmian do niniejszej dyrektywy w celu zapewnienia właściwego zakresu uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji. Stwierdzeniu, czy ewentualnie konieczne jest dokonanie zmian, towarzyszy szczegółowe uzasadnienie jego podstaw. W razie potrzeby do sprawozdania dołączony jest wniosek legislacyjny dotyczący zmiany przepisów, na mocy których Komisji przyznane zostały uprawnienia wykonawcze.

Artykuł 27a

Odwołanie przekazanych uprawnień

1. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 2 ust. 3, art. 5 ust. 6, art. 9 ust. 7, art. 12 ust. 8, art. 13 ust. 2, art. 14 ust. 2, art. 17 ust. 4, art. 18 ust. 5, art. 19 ust. 4, art. 21 ust. 4, art. 23 ust. 4, 5 i 7, może zostać odwołane w dowolnym czasie przez Parlament Europejski lub Radę.

2. Instytucja, która rozpoczęła wewnętrzną procedurę w celu podjęcia decyzji, czy odwołać przekazanie uprawnienia, dokłada starań, aby poinformować drugą instytucję i Komisję odpowiednio wcześnie przed podjęciem ostatecznej decyzji, wskazując przekazane uprawnienie, które mogłoby zostać odwołane.

3. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie uprawnienia określonego w tej decyzji. Staje się ona skuteczna natychmiast lub od późniejszej daty, która jest w niej określona. Nie wpływa ona na ważność już obowiązujących aktów delegowanych. Jest ona publikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 27b

Sprzeciw wobec aktów delegowanych

1. Parlament Europejski lub Rada mogą wnieść sprzeciw wobec aktu delegowanego w terminie trzech miesięcy od daty notyfikacji. Z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady termin ten zostaje przedłużony o trzy miesiące.

2. Jeżeli przed upływem okresu, o którym mowa w ust. 1, ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyrażą sprzeciwu wobec aktu delegowanego, akt ten publikowany jest w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i wchodzi w życie z dniem w nim określonym.

Akt delegowany może zostać opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej oraz może wejść w życie przed upływem tego terminu, jeżeli zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformują Komisję o swoim zamiarze niewyrażania sprzeciwu.

3. W przypadku sprzeciwu wobec aktu delegowanego ze strony Parlamentu Europejskiego lub Rady wyrażonego w terminie, o którym mowa w ust. 1, akt delegowany nie wchodzi w życie. Zgodnie z art. 296 TFUE instytucja, która wyraziła sprzeciw, wskazuje powody swego sprzeciwu wobec aktu delegowanego.

ROZDZIAŁ VIA

KARY I ŚRODKI

Artykuł 28

Środki i kary administracyjne

1. Bez uszczerbku dla uprawnień właściwych organów zgodnie z art. 24 oraz prawa państw członkowskich do wprowadzania i nakładania sankcji karnych, państwa członkowskie ustanawiają przepisy dotyczące środków i kar administracyjnych mające zastosowanie w przypadku naruszeń przepisów prawa krajowego przyjętych w celu transpozycji niniejszej dyrektywy oraz podejmują wszelkie konieczne środki, by zapewnić wykonanie tych przepisów dotyczących kar i środków. Środki i kary administracyjne muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

2. Bez uszczerbku dla art. 7, jeżeli obowiązki dotyczą osób prawnych, w przypadku naruszenia przepisów państwa członkowskie zapewniają możliwość stosowania kar – z zastrzeżeniem warunków określonych w przepisach krajowych – wobec członków organów administracyjnych, zarządzających lub nadzorczych danej osoby prawnej oraz wobec wszelkich innych osób, które w świetle przepisów krajowych ponoszą odpowiedzialność za dane naruszenie.

Artykuł 28a

Naruszenia

Artykuł 28b ma zastosowanie co najmniej do następujących naruszeń:

a) niepodanie przez emitenta do wiadomości publicznej w określonym terminie informacji wymaganych na mocy krajowych przepisów przyjętych w celu transpozycji art. 4, 5, 6, 14 i 16;

b) niezawiadomienie przez osobę fizyczną lub prawną w określonym terminie o nabyciu lub zbyciu znaczącego pakietu akcji zgodnie z krajowymi przepisami przyjętymi w celu transpozycji art. 9, 10, 12, 13 i 13a.

Artykuł 28b

Uprawnienia do nakładania kar

1. W przypadku naruszeń, o których mowa w art. 28a, właściwe organy mają prawo zastosować co najmniej następujące środki i kary administracyjne:

a) podanie do publicznej wiadomości informacji wskazującej osobę fizyczną lub prawną odpowiedzialną za naruszenie oraz charakter naruszenia;

b) nakaz zobowiązujący osobę fizyczną lub prawną odpowiedzialną za naruszenie do zaprzestania określonego postępowania stanowiącego naruszenie oraz powstrzymania się od jego ponownego podejmowania;

c) administracyjne kary finansowe:

(i) w przypadku osoby prawnej:

– do kwoty 10 000 000 EUR lub do 5 % całkowitego rocznego obrotu zgodnie z najnowszym dostępnym rocznym sprawozdaniem finansowym zatwierdzonym przez organ zarządzający; w przypadku gdy osoba prawna jest jednostką dominującą lub jednostką zależną jednostki dominującej, która musi przygotować skonsolidowane sprawozdanie finansowe zgodnie z dyrektywą 2013/34/UE stosowny całkowity obrót stanowi kwota całkowitego rocznego obrotu lub odpowiedni rodzaj dochodu zgodnie ze stosownymi dyrektywami w sprawie rachunkowości, wynikające z najnowszego dostępnego rocznego skonsolidowanego sprawozdania finansowego ostatecznej jednostki dominującej zatwierdzonego przez organ zarządzający, lub

– do kwoty równej dwukrotności kwoty korzyści uzyskanych lub strat unikniętych w wyniku naruszenia, w przypadku gdy możliwe jest ustalenie kwoty uzyskanych korzyści lub unikniętych strat,

w zależności od tego, która z tych dwóch kwot jest wyższa;

(ii) w przypadku osoby fizycznej:

– do kwoty 2 000 000 EUR, lub

– do kwoty równej dwukrotności kwoty korzyści uzyskanych lub strat unikniętych w wyniku naruszenia, w przypadku gdy możliwe jest ustalenie kwoty uzyskanych korzyści lub unikniętych strat,

w zależności od tego, która z tych dwóch kwot jest wyższa.

W państwach członkowskich, w których euro nie jest urzędową walutą, równowartość kwoty euro w walucie krajowej oblicza się z uwzględnieniem oficjalnego kursu wymiany w dniu wejścia życie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/50/UE z dnia 22 października 2013 r. zmieniającej dyrektywę 2004/109/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie harmonizacji wymogów dotyczących przejrzystości informacji o emitentach, których papiery wartościowe dopuszczane są do obrotu na rynku regulowanym, dyrektywę 2003/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie prospektu emisyjnego publikowanego w związku z publiczną ofertą lub dopuszczeniem do obrotu papierów wartościowych oraz dyrektywę Komisji 2007/14/WE ustanawiającą szczegółowe zasady wdrożenia niektórych przepisów dyrektywy 2004/109/WE (²⁸).

2. Bez uszczerbku dla uprawnień właściwych organów zgodnie z art. 24 i prawa państw członkowskich do nakładania sankcji karnych, państwa członkowskie gwarantują, że ich przepisy ustawowe, wykonawcze lub administracyjne przewidują możliwość zawieszenia wykonywania praw głosu wynikających z akcji w przypadku naruszeń, o których mowa w art. 28a lit. b). Państwa członkowskie mogą wprowadzić przepis, zgodnie z którym zawieszenie praw głosu będzie miało zastosowanie wyłącznie do najpoważniejszych naruszeń.

3. Państwa członkowskie mogą przewidzieć dodatkowe kary lub środki oraz wyższe poziomy finansowych kar administracyjnych niż poziomy określone w niniejszej dyrektywie.

Artykuł 28c

Wykonywanie uprawnień do nakładania kar

1. Państwa członkowskie zapewniają uwzględnianie przez właściwe organy – przy ustalaniu rodzaju oraz wysokości kar lub środków administracyjnych – wszelkich istotnych okoliczności, w tym w stosownych przypadkach:

a) wagi naruszenia i czasu jego trwania;

b) stopnia odpowiedzialności osoby fizycznej lub prawnej odpowiedzialnej za naruszenie;

c) sytuacji finansowej osoby fizycznej lub prawnej odpowiedzialnej za naruszenie, której wyznacznikiem jest na przykład wysokość całkowitych obrotów osoby prawnej lub roczny dochód osoby fizycznej;

d) skali korzyści uzyskanych lub strat unikniętych przez osobę fizyczną lub prawną odpowiedzialną za naruszenie, o ile można tę skalę ustalić;

e) strat poniesionych przez osoby trzecie w związku z naruszeniem, o ile można te straty ustalić;

f) gotowości osoby fizycznej lub prawnej odpowiedzialnej za naruszenie do współpracy z właściwym organem;

g) uprzednich naruszeń popełnionych przez osobę fizyczną lub prawną odpowiedzialną za naruszenie.

2. Przetwarzanie danych osobowych zgromadzonych w trakcie lub na potrzeby wykonywania uprawnień nadzorczych lub dochodzeniowych na mocy niniejszej dyrektywy odbywa się zgodnie z dyrektywą 95/46/WE i, w stosownych przypadkach, rozporządzeniem (WE) nr 45/2001.

Artykuł 28d

Wytyczne ESMA

Po zasięgnięciu opinii Europejskiej Agencji Środowiska i Agencji Praw Podstawowych Unii Europejskiej ESMA wydaje zgodnie z art. 16 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010 wytyczne dotyczące realizacji nadzoru nad sprawozdawczością w zakresie zrównoważonego rozwoju przez właściwe organy krajowe.

ROZDZIAŁ VIB

PUBLIKACJA DECYZJI

Artykuł 29

Publikacja decyzji

1. Państwa członkowskie wprowadzają przepisy, zgodnie z którymi właściwe organy bez zbędnej zwłoki publikują każdą decyzję w sprawie kar i środków nakładanych za naruszenie przepisów niniejszej dyrektywy, w tym co najmniej informacje na temat rodzaju i charakteru naruszenia oraz dane na temat tożsamości osób fizycznych lub prawnych odpowiedzialnych za naruszenie.

Właściwe organy mogą jednak opóźnić publikację decyzji lub opublikować decyzję na zasadzie anonimowości w sposób zgodny z przepisami krajowymi w następujących sytuacjach:

a) jeżeli – w przypadku nałożenia kar na osobę fizyczną – w ramach wcześniejszej obowiązkowej oceny proporcjonalności takiej publikacji zostanie stwierdzone, że opublikowanie danych osobowych jest środkiem nieproporcjonalnym;

b) jeżeli publikacja stanowiłaby poważne zagrożenie dla stabilności systemu finansowego lub dla trwającego urzędowego dochodzenia;

c) jeżeli, na ile można to ustalić, publikacja wyrządziłaby niewspółmierną i poważną szkodę zaangażowanym instytucjom lub osobom fizycznym.

2. Jeżeli przeciwko decyzji opublikowanej na mocy ust. 1 wniesiono odwołanie, właściwy organ jest zobowiązany zamieścić stosowną informację w publikacji w chwili opublikowania decyzji albo zmienić opublikowaną informację, w przypadku gdy odwołanie zostanie złożone już po pierwotnej publikacji.

ROZDZIAŁ VII

PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 30

Przepisy przejściowe

1. W drodze odstępstwa od art. 5 ust. 3 niniejszej dyrektywy, macierzyste Państwo Członkowskie może zwolnić od obowiązku ujawniania sprawozdań finansowych, zgodnie z niniejszym rozporządzeniem (WE) nr 1606/2002, emitentów, o których mowa w art. 9 tego rozporządzenia, za rok obrotowy rozpoczynający się w dniu 1 stycznia 2006 r. lub po tym dniu.

2. Bez względu na art. 12 ust. 2, akcjonariusz powiadamia emitenta nie później niż termin przypadający dwa miesiące po dniu, o którym mowa w art. 31 ust. 1 o odsetku posiadanych przezeń wówczas praw głosu i kapitału w przedsiębiorstwach emitentów, w sposób zgodny z art. 9, 10 i 13, o ile nie dokonał on już wcześniej zawiadomienia zawierającego równoważne informacje.

Bez względu na art. 12 ust. 6, emitent ujawnia informacje otrzymane w ramach takich zawiadomień nie później niż trzy miesiące po dacie, o której mowa w art. 31 ust. 1.

3. W przypadku, gdy przedsiębiorstwo emitenta zarejestrowane jest w kraju trzecim, macierzyste Państwo Członkowskie może zwolnić takiego emitenta z obowiązku sporządzania sprawozdań finansowych, zgodnie z art. 4 ust. 3, oraz sprawozdania zarządu, zgodnie z art. 4 ust. 5, wyłącznie w odniesieniu do tych dłużnych papierów wartościowych, które już wcześniej były dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym Wspólnoty przed dniem 1 stycznia 2005 r., o ile:

a) właściwy organ macierzystego Państwa Członkowskiego uzna, iż roczne sprawozdania finansowe sporządzane przez emitentów z takiego kraju trzeciego przedstawiają prawdziwy i rzetelny obraz aktywów i pasywów, sytuacji finansowej i wyników emitenta;

b) kraj trzeci, w którym przedsiębiorstwo emitenta jest zarejestrowane, nie wprowadził obowiązku stosowania międzynarodowych standardów rachunkowości, o których mowa w art. 2 rozporządzenia (WE) nr 1606/2002; oraz

c) Komisja nie podjęła żadnej decyzji zgodnie z art. 23 ust. 4 ppkt ii) w kwestii tego, czy standardy rachunkowości, o których mowa powyżej, równoważne są ze:

– standardami rachunkowości określonymi w przepisach ustawowych, wykonawczych i administracyjnych kraju trzeciego, w którym przedsiębiorstwo emitenta jest zarejestrowane lub

– standardami rachunkowości dowolnego kraju trzeciego, których wyboru dokonał dany emitent.

4. Wyłącznie w odniesieniu do tych dłużnych papierów wartościowych, które zostały już dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym Wspólnoty przed dniem 1 stycznia 2005 r. macierzyste państwo członkowskie może na dziesięć lat, licząc od dnia 1 stycznia 2005 r., zwolnić emitentów z obowiązku ujawnienia półrocznego raportu finansowego zgodnie z art. 5, pod warunkiem, że macierzyste państwo członkowskie zezwoliło takim emitentom na korzystanie z przepisów art. 27 dyrektywy 2001/34/WE w miejscu dopuszczenia tych dłużnych papierów wartościowych do obrotu.

Artykuł 31

Transpozycja

1. Państwa Członkowskie przyjmują środki niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy do 20 stycznia 2007. Niezwłocznie informują one o tym Komisję.

Przepisy przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Sposoby dokonywania takiego odniesienia określają Państwa Członkowskie.

2. Jeżeli państwa członkowskie przyjmą środki zgodnie z art. 3 ust. 1, art. 8 ust. 2 lub 3 lub art. 30, niezwłocznie powiadamiają one o tym fakcie Komisję oraz pozostałe państwa członkowskie.

Artykuł 32

Zmiany

Z mocą od dnia określonego w art. 31 ust. 1, w dyrektywie 2001/34/WE wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 1 skreśla się litery g) i h);

2) skreśla się art. 4;

3) w art. 6 skreśla się ust. 2;

4) art. 8, ust. 2 otrzymuje następujące brzmienie:

„2. Państwa Członkowskie mogą nałożyć na emitentów papierów wartościowych dopuszczonych do publicznego obrotu dodatkowe zobowiązania, o ile te dodatkowe zobowiązania mają ogólne zastosowanie do wszystkich emitentów lub do pewnych kategorii emitentów”;

5) skreśla się art. 65–97;

6) skreśla się art. 102 i 103;

7) w art. 107 ust. 3 skreśla się drugi akapit;

8) w art. 108 ust. 2 wprowadza się następujące zmiany:

a) w lit. a) skreśla się słowa „okresowych informacji przekazywanych do wiadomości publicznej przez spółki, których akcje są notowane na giełdzie”;

b) w skreśla się lit. b);

c) w skreśla się lit. c) ppkt iii);

d) w skreśla się lit. d).

Odniesienia do przepisów uchylonych należy interpretować jako odniesienia do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 33

Przegląd

Do dnia 30 czerwca 2009 r. Komisja przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie na temat funkcjonowania niniejszej dyrektywy, w tym także na temat zasadności zakończenia zwolnienia istniejących dłużnych papierów wartościowych po upływie dziesięcioletniego okresu, o którym mowa w art. 30 ust. 4 oraz jego potencjalnego wpływu na europejskie rynki finansowe.

Artykuł 34

Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 35

Adresaci

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Strasburgu, dnia 15 grudnia 2004 r.