PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 44 i 95,

uwzględniając wniosek Komisji (¹),

uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno–Społecznego (²),

uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego (³),

stanowiąc zgodnie z procedurą określoną w art. 251 Traktatu (⁴),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Dyrektywy Rady 80/390/EWG z dnia 17 marca 1980 r. koordynująca wymagania dotyczące sporządzania, kontroli i rozpowszechniania szczegółowych danych notowań publikowanych w celu dopuszczenia papierów wartościowych do publicznych notowań giełdowych (⁵) i 89/298/EWG z dnia 17 kwietnia 1989 r. w sprawie koordynacji wymagań dotyczących sporządzania, szczegółowej kontroli i rozpowszechniania prospektów emisyjnych publikowanych w związku z publiczną ofertą sprzedaży zbywalnych papierów wartościowych (⁶) zostały przyjęte przed laty i wprowadziły częściowy i złożony mechanizm wzajemnego uznawania, który nie jest w stanie osiągnąć celu w postaci paszportu jednolitego przewidzianego w niniejszej dyrektywie. Dyrektywy te powinny zostać ulepszone, uaktualnione i zebrane w tekst jednolity.

(2) W międzyczasie dyrektywa 80/390/EWG została włączona do dyrektywy 2001/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 maja 2001 r. w sprawie dopuszczenia papierów wartościowych do publicznych notowań giełdowych oraz zakresu informacji dotyczących papierów wartościowych podlegających obowiązkowi publikacji (⁷), która z kolei skodyfikowała kilka dyrektyw z dziedziny papierów wartościowych notowanych na giełdzie.

(3) Jednakże, do celów spójności właściwe jest zebranie przepisów dyrektywy 2001/34/WE pochodzących z dyrektywy 80/390/EWG wspólnie z dyrektywą 89/298/EWG i odpowiednia zmiana dyrektywy 2001/34/WE.

(4) Niniejsza dyrektywa zapewniając emitentowi paszport jednolity stwarza kluczowy instrument do urzeczywistnienia rynku wewnętrznego zgodnie z harmonogramem w komunikatach Komisji „Plan działań w sprawie kapitału ryzyka” i „Stanowienie ram dla rynku finansowego: plan działań” umożliwiając możliwie najszerszy dostęp do kapitału inwestycyjnego na podstawie wspólnotowej, w tym także dla małych i średnich przedsiębiorstw (MSP) i nowopowstałych przedsiębiorstw.

(5) Dnia 17 lipca 2000 r. Rada powołała Komitet Mędrców ds. Regulacji Europejskiego Rynku Papierów Wartościowych. W swoim wstępnym sprawozdaniu z dnia 9 listopada 2000 r. Komitet podkreślił brak ustalonej definicji publicznej oferty papierów wartościowych, co powoduje, że ta sama operacja w niektórych Państwach Członkowskich uważana jest za ofertę na rynku niepublicznym, a w innych nie; obecny system zniechęca przedsiębiorstwa do zbierania kapitału na podstawie wspólnotowej i tym samym do faktycznego uzyskiwania dostępu do dużego, płynnego i zintegrowanego rynku finansowego.

(6) W swoim sprawozdaniu końcowym z dnia 15 lutego 2001 r. Komitet Mędrców zaproponował wprowadzenie nowych technik legislacyjnych opartych na podejściu czteropoziomowym, a mianowicie: zasady ramowe, środki wykonawcze, współpraca i stosowanie. Poziom pierwszy, dyrektywa, powinien ograniczać się do szerokich zasad „ramowych”, podczas gdy poziom drugi powinien zawierać środki wykonawcze o charakterze technicznym przyjmowane przez Komisję przy wsparciu komitetu.

(7) Szczyt Rady Europejskiej w Sztokholmie w dniach 23-24 marca 2001 r. przyjął sprawozdanie końcowe Komitetu Mędrców i zaproponował czteropoziomowe podejście, aby proces wspólnotowej legislacji w zakresie papierów wartościowych stał się bardziej efektywny i przejrzysty.

(8) Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 5 lutego 2002 r. w sprawie wprowadzenia w życie prawodawstwa w zakresie usług finansowych także przyjęła sprawozdanie Komitetu Mędrców, na podstawie uroczystego oświadczenia Komisji przed Parlamentem złożonego tego samego dnia oraz listu z dnia 2 października 2001 r. skierowanego przez Komisarza ds. Rynku Wewnętrznego do przewodniczącego Komisji ds. Gospodarczych i Monetarnych Parlamentu, w celu zabezpieczenia roli Parlamentu Europejskiego w tym procesie.

(9) Zgodnie z ustaleniami Rady Europejskiej w Sztokholmie środki wykonawcze na poziomie 2 powinny być wykorzystywane częściej w celu zapewnienia, aby przepisy techniczne były odpowiednio dostosowane do nowych rozwiązań rynkowych i nadzorczych oraz powinny zostać ustalone terminy dla wszystkich etapów poziomu 2.

(10) Celem niniejszej dyrektywy i jej środków wykonawczych jest zapewnienie ochrony inwestora i sprawności rynku, zgodnie z wysokimi standardami regulacyjnymi przyjętymi przez odpowiednie gremia międzynarodowe.

(11) Nieudziałowe papiery wartościowe emitowane przez Państwo Członkowskie lub przez władze regionalne lub lokalne Państwa Członkowskiego, przez międzynarodowe organy o charakterze publicznym, których członkiem jest jedno lub więcej Państwo Członkowskie, przez Europejski Bank Centralny, lub przez banki centralne Państw Członkowskich nie wchodzą w zakres niniejszej dyrektywy i w ten sposób niniejsza dyrektywa nie ma na nie wpływu; wyżej wymienieni emitenci takich papierów wartościowych mogą jednakże, wedle własnego uznania, sporządzać prospekty emisyjne zgodnie z niniejszą dyrektywą.

(12) Dla zapewnienia ochrony inwestorów konieczne jest również objęcie w pełnym zakresie udziałowych i nieudziałowych papierów wartościowych objętych publiczną ofertą lub dopuszczonych do obrotu na rynkach regulowanych zgodnie z definicją w dyrektywie Rady 93/22/EWG z dnia 10 maja 1993 r. w sprawie usług inwestycyjnych w zakresie papierów wartościowych (⁸), więc nie tylko papierów wartościowych, które zostały dopuszczone do urzędowych notowań giełdowych. Szeroka definicja papierów wartościowych w niniejszej dyrektywie obejmująca warranty subskrypcyjne, warranty opcyjne i certyfikaty jest obowiązujący jedynie do celów niniejszej dyrektywy i w związku z tym nie wpływa w żaden sposób na różne definicje instrumentów finansowych wykorzystywane w ustawodawstwie krajowym do innych celów, takich jak opodatkowanie. Niektóre z papierów wartościowych zdefiniowanych w niniejszej dyrektywie uprawniają posiadacza do nabycia zbywalnych papierów wartościowych lub do uzyskania kwoty pieniężnej w drodze rozliczenia gotówkowego ustalonego poprzez odniesienie do innych instrumentów, przede wszystkim zbywalnych papierów wartościowych, walut, stóp procentowych lub stóp zwrotu, towarów giełdowych lub innych wskaźników lub mierników. Kwity depozytowe i papiery zamienne, np. papiery wartościowe zamienne według wyboru inwestora, wchodzą w zakres definicji nieudziałowych papierów wartościowych wymienionych w niniejszej dyrektywie.

(13) Emisja papierów wartościowych podobnego typu i/lub klasy w przypadku nieudziałowych papierów wartościowych na podstawie programu ofertowego, w tym warrantów i certyfikatów w każdej formie, a także w przypadku papierów wartościowych emitowanych w sposób ciągły lub powtarzalny, powinna być rozumiana jako obejmująca nie tylko identyczne papiery wartościowe, ale także papiery wartościowe, które należą ogólnie do jednej kategorii. Takie papiery wartościowe mogę zawierać różne produkty, takie jak dłużne papiery wartościowe, certyfikaty i warranty lub ten sam produkt na podstawie tego samego programu i mogą mieć różne właściwości przede wszystkim w odniesieniu do uprzywilejowania, instrumentu bazowego lub podstaw, na bazie których ustala się kwoty wykupu lub płatności kuponu.

(14) Udzielenie emitentowi paszportu jednolitego ważnego w całej Wspólnocie i zastosowanie zasady kraju pochodzenia wymaga określenia macierzystego Państwa Członkowskiego jako najlepiej nadającego się do uregulowania sytuacji emitenta do celów niniejszej dyrektywy.

(15) Obowiązki informacyjne zawarte w niniejszej dyrektywie nie stanowią przeszkody dla Państw Członkowskich lub właściwych organów lub giełd w ich regulaminach w nakładaniu innych szczególnych wymogów w odniesieniu do dopuszczenia do obrotu papierów wartościowych na rynku regulowanym (przede wszystkim dotyczących ładu korporacyjnego). Takie wymagania nie mogą bezpośrednio ani pośrednio ograniczać możliwości sporządzania, zawartości ani rozpowszechniania prospektu emisyjnego zatwierdzonego przez właściwy organ.

(16) Jednym z celów niniejszej dyrektywy jest ochrona inwestorów. Dlatego właściwe jest, aby wziąć pod uwagę różne wymogi dotyczące ochrony w różnych kategoriach inwestorów i poziom ich umiejętności. Obowiązek informacyjny w postaci prospektu emisyjnego nie jest wymagany dla ofert ograniczonych do inwestorów kwalifikowanych. Jednakże, każda publiczna odsprzedaż lub obrót publiczny w drodze dopuszczenia do obrotu na rynku regulowanym wymaga publikacji prospektu emisyjnego.

(17) Emitenci, oferujący lub osoby wnioskujące o dopuszczenie do obrotu na rynku regulowanym papierów wartościowych wyłączonych z obowiązku publikacji prospektu emisyjnego będą korzystać z możliwości paszportu jednolitego, jeżeli będą przestrzegać przepisów niniejszej dyrektywy.

(18) Przedstawienie pełnej informacji dotyczącej papierów wartościowych i emitentów tych papierów wartościowych służy, wspólnie z przepisami w sprawie prowadzenia działalności, ochronie interesów inwestorów. Ponadto, takie informacje zapewniają skuteczny środek dla zwiększenia zaufania do papierów wartościowych i w ten sposób przyczyniają się do sprawnego funkcjonowania i rozwoju rynków papierów wartościowych. Właściwym sposobem udostępnienia takich informacji jest publikacja prospektu emisyjnego.

(19) Inwestycja w papiery wartościowe, jak każda forma inwestycji, zawiera w sobie ryzyko. Środki zabezpieczające ochronę interesów rzeczywistych i potencjalnych inwestorów potrzebne są we wszystkich Państwach Członkowskich w celu umożliwienia im dokonywania opartej na odpowiednich informacjach oceny takiego ryzyka i tym samym podejmowania decyzji inwestycyjnych z pełną wiedzą dotyczącą stanu faktycznego.

(20) Takie informacje, które muszą być wystarczające i możliwie najbardziej obiektywne w zakresie sytuacji finansowej emitenta i praw związanych z papierami wartościowymi, powinny być przedstawiane w zrozumiałej formie umożliwiającej łatwą analizę. Harmonizacja informacji zawartych w prospekcie emisyjnym powinna zapewniać równoważną ochronę inwestorów na poziomie wspólnotowym.

(21) Informacja jest kluczowym elementem ochrony inwestorów; w prospekcie emisyjnym powinno znajdować się podsumowanie zawierające podstawowe właściwości i przedstawiające ryzyko związane z emitentem, wszelkimi poręczycielami i papierami wartościowymi. W celu zapewnienia łatwego dostępu do tych informacji, podsumowanie powinno być napisane językiem nietechnicznym i zwykle objętość nie powinna przekraczać 2 500 wyrazów w języku, w jakim prospekt emisyjny został pierwotnie sporządzony.

(22) Na poziomie międzynarodowym przyjęte zostały standardy w celu umożliwienia dokonywania transgranicznych ofert akcji z wykorzystaniem jednolitego zestawu standardów informacyjnych ustalonych przez Międzynarodową Organizację Komisji Papierów Wartościowych (IOSCO); standardy informacyjne IOSCO (⁹) ulepszą informacje dostępne dla rynków i inwestorów i jednocześnie uproszczą procedury dla wspólnotowych emitentów zamierzających zbierać kapitał w państwach trzecich. Dyrektywa również proponuje, aby wprowadzone zostały odpowiednio dostosowane standardy informacyjne dla innych typów papierów wartościowych i emitentów.

(23) Szybkie procedury dla emitentów dopuszczonych do obrotu na rynku regulowanym i często zbierających kapitał na takich rynkach wymagają wprowadzenia na poziomie wspólnotowym nowego formatu prospektów emisyjnych dla programów ofertowych lub obligacji zabezpieczonych hipoteką oraz nowego systemu dokumentów rejestracyjnych. Emitenci mogą zdecydować, że nie będą wykorzystywać tych formatów i będą sporządzać prospekt emisyjny jako pojedynczy dokument.

(24) Zawartość podstawowego prospektu emisyjnego powinna w szczególności uwzględniać potrzebę elastyczności w stosunku do informacji, które mają dotyczyć papierów wartościowych.

(25) Pominięcie informacji szczególnej wagi wymaganych w prospekcie emisyjnym powinno być dozwolone w drodze odstępstwa udzielonego przez właściwy organ w określonych okolicznościach w celu uniknięcia naruszenia interesów emitenta.

(26) Ważność prospektu emisyjnego powinna być oznaczona jednoznacznym terminem w celu uniknięcia nieaktualnych informacji.

(27) Inwestorzy powinni być chronieni przez zapewnienie publikacji rzetelnych informacji. Emitenci, których papiery wartościowe dopuszczane są do obrotu na rynku regulowanym podlegają bieżącemu obowiązkowi informacyjnemu, ale nie są zobowiązani do regularnego publikowania uaktualnionych informacji. Oprócz tego obowiązku, emitenci powinni, co najmniej corocznie, wykazywać wszelkie istotne informacje publikowane lub podawane do publicznej wiadomości w okresie ostatnich 12 miesięcy, w tym informacje przekazywane do celów różnych wymogów sprawozdawczych ustanowionych w innym prawodawstwie wspólnotowym. Powinno to umożliwić zapewnienie regularnego publikowania spójnych i łatwo zrozumiałych informacji. Aby uniknąć nadmiernych obciążeń dla niektórych emitentów, emitenci nieudziałowych papierów wartościowych o wysokich minimalnych nominałach powinni być zwolnienie z tego obowiązku.

(28) Konieczne jest, aby roczne informacje przedstawiane przez emitentów, których papiery wartościowe dopuszczane są do obrotu na rynku regulowanym, były właściwie monitorowane przez Państwa Członkowskie zgodnie z ich obowiązkami wynikającymi z przepisów prawa wspólnotowego i krajowego dotyczącymi regulacji papierów wartościowych, emitentów papierów wartościowych i rynków papierów wartościowych.

(29) Możliwość zezwolenia emitentom na włączenie przez odniesienie dokumentów zawierających informacje, które mają być ujawnione w projekcie emisyjnym – pod warunkiem, że dokumenty włączone przez odniesienie zostały wcześniej przekazane do lub zatwierdzone przez właściwy organ – powinna ułatwić procedurę sporządzania prospektu emisyjnego oraz obniżyć koszty ponoszone przez emitentów bez narażenia ochrony inwestorów na niebezpieczeństwo.

(30) Różnice dotyczące wydajności, metod i terminów kontroli informacji podanych w prospekcie emisyjnym nie tylko zwiększają trudności przedsiębiorstw w zbieraniu kapitału lub uzyskaniu dopuszczenia do obrotu na rynku regulowanym w więcej niż jednym Państwie Członkowskim, ale również utrudniają nabywanie przez inwestorów mających siedzibę w jednym Państwie Członkowskim papierów wartościowych oferowanych przez emitenta mającego siedzibę w innym Państwie Członkowskim lub dopuszczonego do obrotu w innym Państwie Członkowskim. Różnice te powinny zostać usunięte przez harmonizację reguł i przepisów w celu osiągnięcia odpowiedniego poziomu równoważności zabezpieczeń wymaganych w każdym Państwie Członkowskim w celu zapewnienia przekazywania wyczerpujących i możliwie najbardziej obiektywnych informacji dla rzeczywistych lub potencjalnych posiadaczy papierów wartościowych.

(31) Dla ułatwienia obiegu różnych dokumentów składających się na prospekt emisyjny, powinno się wspierać wykorzystywanie instrumentów komunikacji elektronicznej, takich jak internet. Prospekt emisyjny powinien zawsze być wydawany na żądanie w formie papierowej, wolnej od opłat dla inwestorów.

(32) Prospekt emisyjny powinien być przekazywany do właściwego organu i podawany do publicznej wiadomości przez emitenta, oferującego lub osobę wnioskującą o dopuszczenie do obrotu na rynku regulowanym, z zastrzeżeniem przepisów Unii Europejskiej odnoszących się do ochrony danych.

(33) W celu uniknięcia luk w prawodawstwie wspólnotowym, które podważałyby publiczne zaufanie i w ten sposób zagrażały sprawnemu funkcjonowaniu rynków finansowych, konieczne jest również zharmonizowanie reklam.

(34) Każde nowe zagadnienie mogące wpływać na ocenę inwestycji, powstające po publikacji prospektu emisyjnego, ale przed zamknięciem oferty lub rozpoczęciem obrotu na rynku regulowanym, powinno zostać odpowiednie ocenione przez inwestorów i dlatego wymaga zatwierdzenia i rozpowszechnienia suplementu do prospektu emisyjnego.

(35) Obowiązek emitenta obejmujący tłumaczenie całego prospektu emisyjnego na wszystkie odpowiednie języki urzędowe zniechęca do ofert transgranicznych lub notowania na kilku rynkach równolegle. Dla ułatwienia ofert transgranicznych, w przypadku gdy prospekt emisyjny został sporządzony w języku zwyczajowo przyjętym za język międzynarodowych finansów, przyjmujące lub macierzyste Państwo Członkowskie powinny być uprawnione jedynie do wymagania podsumowania w swoim języku(-ach) urzędowym(-ych).

(36) Właściwy organ przyjmującego Państwa Członkowskiego powinien być uprawniony do otrzymania od właściwego organu macierzystego Państwa Członkowskiego świadectwa, które stwierdza, że prospekt emisyjny został sporządzony zgodnie z niniejszą dyrektywą. W celu zapewnienia, że cele niniejszej dyrektywy zostaną w pełni osiągnięte, konieczne jest również włączenie do jej zakresu papierów wartościowych emitowanych przez emitentów podlegających prawu państw trzecich.

(37) Wielość właściwych organów Państw Członkowskich mających różne obowiązki może stwarzać niepotrzebne koszty i pokrywanie się obowiązków bez zapewnienia jakichkolwiek dodatkowych korzyści. W każdym Państwie Członkowskich jeden organ powinien zostać wyznaczony do zatwierdzania prospektów emisyjnych i do przyjęcia odpowiedzialności za nadzorowanie zgodności z niniejszą dyrektywą. W ściśle określonych warunkach Państwo Członkowskie powinno mieć możliwość wyznaczenia więcej niż jednego właściwego organu, ale tylko jeden przyjmie obowiązki związane z współpracą międzynarodową. Taki organ lub organy powinien zostać ustanowiony jako organ administracyjny i w takiej formie, aby była zapewniona jego niezależność od podmiotów gospodarczych i aby uniknąć konfliktów interesów. Wyznaczenie właściwego organu do zatwierdzania prospektów emisyjnych nie powinno wykluczać współpracy między takim organem i innymi jednostkami w celu zapewnienia skutecznej weryfikacji i zatwierdzania prospektów jednakowo w interesie emitentów, inwestorów, uczestników rynku i rynków. Jakakolwiek delegacja zadań odnoszących się do obowiązków przewidzianych w niniejszej dyrektywie i w środkach wykonawczych do niej powinna być poddana przeglądowi, zgodnie z przepisami art. 31, pięć lat po dacie wejścia w życie niniejszej dyrektywy i powinna zakończyć się 8 lat po wejściu w życie niniejszej dyrektywy, z wyjątkiem publikacji w internecie zatwierdzonych prospektów emisyjnych i przekazywania prospektów emisyjnych określonych w art. 14.

(38) Wspólny minimalny zestaw kompetencji właściwych organów zagwarantuje skuteczność ich nadzoru. Powinien zostać zapewniony przepływ informacji do rynków wymagany na mocy dyrektywy 2001/34/WE, a właściwe organy powinny podjąć działania przeciwko naruszeniom.

(39) Między właściwymi organami Państw Członkowskich konieczna jest współpraca do celów sprawowania przez nie swoich obowiązków.

(40) Wytyczne techniczne i środki wykonawcze do przepisów ustanowionych w niniejszej dyrektywie mogą okazać się niezbędne, aby od czasu do czasu uwzględniać zmiany zachodzące na rynkach finansowych. Komisja powinna więc być uprawniona do przyjmowania środków wykonawczych pod warunkiem, że nie będą one modyfikować istotnych składników niniejszej dyrektywy i że Komisja działa zgodnie z zasadami ustanowionymi w niniejszej dyrektywie, po konsultacji z Europejskim Komitetem Papierów Wartościowych ustanowionym decyzją Komisji 2001/528/WE (¹⁰).

(41) Podczas wykonywania uprawnień wykonawczych zgodnie z niniejszą dyrektywą, Komisja powinna przestrzegać następujących zasad:

- konieczność zapewnienia zaufania do rynków finansowych wśród małych inwestorów oraz małych i średnich przedsiębiorstw poprzez wspieranie wysokich norm przejrzystości rynków finansowych,

- konieczność zaoferowania inwestorom szerokich możliwości dokonywania konkurencyjnych inwestycji oraz poziomu obowiązków informacyjnych i ochrony dopasowanego do ich sytuacji,

- konieczność zapewnienia, że niezależne organy regulacyjne w sposób spójny egzekwują przepisy, w szczególności w odniesieniu do zwalczania przestępczości „białych kołnierzyków”,

- konieczność wysokiego poziomu przejrzystości i konsultacji ze wszystkimi uczestnikami rynku oraz z Parlamentem Europejskim i Radą,

- konieczność zachęcenia wprowadzania innowacji na rynkach finansowych, jeżeli mają one być dynamiczne i efektywne,

- konieczność zapewnienia stabilności całości systemu finansowego przez dokładne i zaangażowane monitorowanie innowacji finansowych,

- znaczenie zmniejszenia kosztów kapitału i ułatwianie dostępu do niego,

- konieczność długoterminowego zrównoważenia kosztów i korzyści uczestników rynku (w tym MSP i małych inwestorów) wynikających ze środków wykonawczych,

- konieczność podniesienia międzynarodowej konkurencyjności rynków finansowych Wspólnoty bez uszczerbku dla bardzo potrzebnego rozszerzenia współpracy międzynarodowej,

- konieczność ustanowienia równych reguł gry dla wszystkich uczestników rynku tworząc, zawsze gdy jest to właściwe, prawo wspólnotowe,

- konieczność poszanowania różnic między krajowymi rynkami finansowymi tam, gdzie nie mają one zasadniczego wpływu na spójność jednolitego rynku,

- konieczność zapewnienia spójności prawodawstwa wspólnotowego w tej dziedzinie, jako że dysproporcje informacji i brak przejrzystości mogą zagrozić działaniu rynków, a przede wszystkim zaszkodzić konsumentom i małym inwestorom.

(42) Parlament Europejski powinien dysponować trzymiesięcznym okresem od pierwszego przekazania projektu środków wykonawczych, co pozwoli mu zbadać je i wydać opinię. Jednakże, w pilnych i należycie uzasadnionych przypadkach, okres ten może zostać skrócony. Jeżeli w tym okresie Parlament Europejski uchwali rezolucję, Komisja powinna ponownie zbadać projektowane środki.

(43) Państwa Członkowskie powinny stworzyć system sankcji za naruszenia przepisów krajowych przyjętych zgodnie z niniejszą dyrektywą i powinny przyjąć wszelkie środki niezbędne do zapewnienia stosowania tych sankcji. Sankcje tak ustanowione powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

(44) Powinno zostać dopuszczone prawo kontroli sądowej decyzji podejmowanych przez właściwe organy Państwa Członkowskiego w zakresie stosowania niniejszej dyrektywy.

(45) Zgodnie z zasadą proporcjonalności, do celów osiągnięcia podstawowego celu jakim jest zapewnienie ustanowienia jednolitego rynku papierów wartościowych, jest konieczne i właściwe ustanowienie przepisów w sprawie paszportu jednolitego dla emitentów. Niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest niezbędne do osiągnięcia celów przewidzianych zgodnie z art. 5 akapit trzeci Traktatu.

(46) Ocena stosowania niniejszej dyrektywy dokonywana przez Komisję powinna skupiać się w szczególności na procesie zatwierdzania prospektów emisyjnych przez właściwe organy Państw Członkowskich i bardziej ogólnie na stosowaniu zasady państwa macierzystego, oraz na stwierdzaniu, czy stosowanie tej dyrektywy może powodować problemy, jeżeli chodzi o ochronę inwestorów i efektywność rynku; Komisja powinna również zbadać funkcjonowanie art. 10.

(47) Dla przyszłego rozwoju niniejszej dyrektywy, powinno się rozważyć zagadnienie wyboru mechanizmu zatwierdzania, który powinien zostać przyjęty, aby jeszcze bardziej ulepszyć jednolite stosowanie prawodawstwa wspólnotowego w sprawie prospektów emisyjnych, w tym możliwość powołania Europejskiej Jednostki ds. Papierów Wartościowych.

(48) Niniejsza dyrektywa respektuje prawa podstawowe i przestrzega zasad uznanych w szczególności w Karcie Praw Podstawowych Unii Europejskiej.

(49) Środki niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy należy przyjąć zgodnie z decyzją Rady nr 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r., ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (¹¹),

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

ROZDZIAŁ 1

PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 1

Cel i zakres

1. Celem niniejszej dyrektywy jest harmonizacja wymagań dotyczących sporządzania, zatwierdzania i rozpowszechniania prospektów emisyjnych, które mają być publikowane w związku z publiczną ofertą sprzedaży papierów wartościowych lub dopuszczeniem ich do obrotu na regulowanym rynku mającym siedzibę lub działającym w Państwie Członkowskim.

2. Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do:

a) jednostek uczestnictwa emitowanych przez przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania inne niż typu zamkniętego;

b) nieudziałowych papierów wartościowych emitowanych przez Państwo Członkowskie lub władze regionalne lub lokalne jednego z Państw Członkowskich, przez międzynarodowe instytucje o charakterze publicznym, których członkiem jest jedno lub więcej Państw Członkowskich, przez Europejski Bank Centralny lub przez banki centralne Państw Członkowskich;

c) udziałów w kapitale banków centralnych Państw Członkowskich;

d) papierów wartościowych bezwarunkowo lub nieodwołanie gwarantowanych przez Państwo Członkowskie lub przez władze regionalne lub lokalne jednego z Państw Członkowskich;

e) papierów wartościowych emitowanych przez stowarzyszenia mające osobowość prawną lub organizacje nie nastawione na przynoszenie dochodu, uznawane przez Państwo Członkowskie, w celu uzyskania przez nie środków niezbędnych do osiągnięcia ich celów niezwiązanych z przynoszeniem dochodów;

f) nieudziałowych papierów wartościowych emitowane w sposób ciągły lub powtarzalny przez instytucje kredytowe pod warunkiem, że takie papiery wartościowe:

(i) nie są podporządkowane, zamienne ani wymienne;

(ii) nie dają prawa subskrypcji lub nabycia innych typów papierów wartościowych i nie są powiązane z instrumentem pochodnym;

(iii) stanowią dowód przyjęcia depozytu podlegającego zwrotowi;

(iv) objęte są systemem gwarancji depozytów na mocy dyrektywy 94/19/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie systemów gwarancji depozytów (¹²);

g) niezamiennych udziałów w kapitale, których głównym celem jest zapewnienie posiadaczowi prawa do użytku mieszkania, lub innej formy nieruchomości lub jej części i w przypadku gdy takie udziały nie mogą być sprzedane bez rezygnacji z tego prawa;

h) papierów wartościowych ujętych w ofercie, której całkowita wartość w Unii jest mniejsza niż 5 000 000 EUR, przy czym ograniczenie to oblicza się za okres 12 miesięcy;

i) „bostadsobligationerów” emitowanych powtarzalnie przez instytucje kredytowe w Szwecji, których głównym celem jest udzielenie kredytu hipotecznego pod warunkiem, że

(i) wyemitowane „bostadsobligationery” są tej samej serii;

(ii) „bostadsobligationery” emitowane są w sposób ciągły w określonym okresie emisji;

(iii) warunki „bostadsobligationerów” nie są zmieniane w okresie emisji;

(iv) sumy wynikające z emisji wymienionych „bostadsobligationerów”, zgodnie z umową spółki emitenta, ulokowane są w aktywach, które zapewniają wystarczające pokrycie zobowiązania wynikającego z papierów wartościowych;

j) nieudziałowych papierów wartościowych emitowanych w sposób ciągły lub powtarzalny przez instytucje kredytowe, w przypadku gdy całkowita wartość oferty w Unii jest mniejsza niż 75 000 000 EUR, przy czym ograniczenie to oblicza się za okres 12 miesięcy, pod warunkiem że takie papiery wartościowe:

(i) nie są podporządkowane, zamienne ani wymienne;

(ii) nie dają prawa subskrypcji lub nabycia innych typów papierów wartościowych i nie są powiązane z instrumentem pochodnym.

3. Bez uszczerbku dla ust. 2 lit. b), d), h), i) oraz j), emitent, oferujący lub osoba wnioskująca o dopuszczenie do obrotu na rynku regulowanym jest uprawniona do sporządzenia prospektu emisyjnego zgodnie z niniejszą dyrektywą, jeżeli papiery wartościowe są oferowane publicznie do sprzedaży lub dopuszczone do obrotu.

4. W celu uwzględnienia rozwoju technicznego na rynkach finansowych, w tym inflacji, Komisja przyjmuje, w drodze aktów delegowanych zgodnie z art. 24a i z zastrzeżeniem warunków określonych w art. 24b i 24c, środki dotyczące dostosowywania ograniczeń, o których mowa w ust. 2 lit. h) i j) niniejszego artykułu.

Artykuł 2

Definicje

1. Do celów niniejszej dyrektywy stosuje się następujące definicje:

a) „papiery wartościowe” oznaczają zbywalne papiery wartościowe określone przez art. 1 ust. 4 dyrektywy 93/22/EWG z wyjątkiem instrumentów rynku pieniężnego określonych w art. 1 ust. 5 dyrektywy 93/22/EWG mających termin wykupu krótszy niż 12 miesięcy. W przypadku tych instrumentów może być stosowane ustawodawstwo krajowe;

b) „udziałowe papiery wartościowe” oznaczają akcje i pozostałe zbywalne papiery wartościowe równoważne akcjom w spółkach, jak również wszelkie typy zbywalnych papierów wartościowych dających prawo nabywania jakichkolwiek wymienionych wcześniej papierów wartościowych w wyniku ich zamiany lub wykorzystania prawa przez nie przenoszonego pod warunkiem, że te ostatnie papiery wartościowe emitowane są przez emitenta akcji stanowiących ich podstawę lub przez jednostkę należącą do grupy takiego emitenta;

c) „nieudziałowe papiery wartościowe” oznaczają wszelkie papiery wartościowe, które nie są udziałowymi papierami wartościowymi;

d) „publiczna oferta papierów wartościowych” oznacza obwieszczenie osobom w każdej formie i dowolnymi środkami, przedstawiające wystarczające informacje w sprawie warunków oferty i oferowanych papierach wartościowych, w celu umożliwienia inwestorowi decyzji o nabyciu lub subskrypcji takich papierów wartościowych. Niniejsza definicja ma również zastosowanie do ulokowania papierów wartościowych poprzez pośredników finansowych;

e) „inwestorzy kwalifikowani” oznaczają osoby lub podmioty, które są opisane w załączniku II część I pkt 1)–4) dyrektywy 2004/39/WE, oraz osoby lub podmioty traktowane na życzenie jako klienci branżowi zgodnie z załącznikiem II do dyrektywy 2004/39/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie rynków instrumentów finansowych (¹³) lub osoby uznawane za uprawnionych kontrahentów zgodnie z art. 24 dyrektywy 2004/39/WE, chyba że wyraziły życzenie traktowania ich jako klientów niebranżowych. Firmy inwestycyjne i instytucje kredytowe na życzenie emitenta informują go o swojej klasyfikacji z zastrzeżeniem odpowiednich przepisów dotyczących ochrony danych. Firmy inwestycyjne uprawnione do dalszego uznawania obecnych klientów branżowych za takowych zgodnie z art. 71 ust. 6 dyrektywy 2004/39/WE są uprawnieni do traktowania tych klientów jako inwestorów kwalifikowanych zgodnie z niniejszą dyrektywą;

f) „małe i średnie przedsiębiorstwa” oznaczają spółki, które zgodnie z ich ostatnimi rocznymi lub skonsolidowanymi sprawozdaniami finansowymi spełniają co najmniej dwa z następujących trzech kryteriów: średnia liczba pracowników w ciągu roku finansowego wynosi mniej niż 250, całkowity bilans nie przekracza 43 000 000 EUR, a roczny obrót netto nie przekracza 50 000 000 EUR;

g) „instytucja kredytowa” oznacza przedsiębiorstwo określone w art. 1 ust. 1 lit. a) dyrektywy 2000/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 marca 2000 r. odnoszącej się do podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje kredytowe(¹⁴);

h) „emitent” oznacza osobę prawną, która emituje lub zamierza emitować papiery wartościowe;

i) „osoba składająca ofertę” (lub „oferujący”) oznacza osobę prawną lub fizyczną, która publicznie oferuje papiery wartościowe;

j) „rynek regulowany” oznacza rynek określony w art. 1 ust. 13 dyrektywy 93/22/EWG;

k) „program ofertowy” oznacza plan, który umożliwia emisję nieudziałowych papierów wartościowych, w tym warrantów w każdej formie, mających podobny typ i/lub klasę, w sposób ciągły lub powtarzalny w określonym okresie emisji;

l) „papiery wartościowe emitowane w sposób ciągły lub powtarzalny” oznaczają emisje ciągłe lub co najmniej dwie oddzielne emisje papierów wartościowych podobnego typu i/lub klasy w okresie 12 miesięcy;

m) „macierzyste Państwo Członkowskie” oznacza:

(i) Państwo Członkowskie, w którym emitent ma swoją siedzibę statutową w przypadku wszystkich emitentów wspólnotowych niewymienionych w (ii);

(ii) Państwo Członkowskie, w którym emitent mam siedzibę statutową lub w którym papiery wartościowe zostały lub mają zostać dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym, lub w którym papiery wartościowe są objęte publiczną ofertą, według wyboru odpowiednio emitenta, oferującego lub osoby wnioskującej o dopuszczenie, w przypadku wszelkich emisji nieudziałowych papierów wartościowych, których nominał jednostki wynosi nie mniej niż 1 000 EUR i w przypadku wszelkich emisji nieudziałowych papierów wartościowych dających prawo nabywania jakichkolwiek zbywalnych papierów wartościowych lub otrzymania kwoty pieniężnej w wyniku ich zamiany lub wykorzystania prawa przez nie przenoszonego pod warunkiem, że emitent nieudziałowych papierów wartościowych nie jest emitentem papierów wartościowych stanowiących ich podstawę ani podmiotem należącym do jego grupy. Te same zasady mają zastosowanie do nieudziałowych papierów wartościowych w walucie innej niż euro pod warunkiem, że wartość ich minimalnego nominału jest prawie równa 1 000 EUR;

(iii) w przypadku wszystkich mających siedziby w państwach trzecich emitentów papierów wartościowych, którzy nie są wymienieni w ppkt (ii) – państwo członkowskie, w którym papiery wartościowe mają być objęte publiczną ofertą po raz pierwszy po dacie wejścia w życie dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/50/UE z dnia 22 października 2013 r. zmieniającej dyrektywę 2004/109/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie harmonizacji wymogów dotyczących przejrzystości informacji o emitentach, których papiery wartościowe dopuszczane są do obrotu na rynku regulowanym, dyrektywę 2003/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie prospektu emisyjnego publikowanego w związku z publiczną ofertą lub dopuszczeniem do obrotu papierów wartościowych oraz dyrektywę Komisji 2007/14/WE ustanawiającą szczegółowe zasady wdrożenia niektórych przepisów dyrektywy 2004/109/WE (¹⁵) lub w którym zgłoszony został pierwszy wniosek o dopuszczenie do obrotu na rynku regulowanym, według wyboru, w zależności od przypadku, emitenta, oferującego lub osoby wnioskującej o dopuszczenie, z zastrzeżeniem późniejszego wyboru przez emitentów mających siedziby w państwach trzecich w następujących okolicznościach:

– gdy macierzyste państwo członkowskie nie zostało określone z ich wyboru, lub

– zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. i) ppkt (iii) dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 grudnia 2004 r. w sprawie harmonizacji wymogów dotyczących przejrzystości informacji o emitentach, których papiery wartościowe dopuszczane są do obrotu na rynku regulowanym (¹⁶).

n) „przyjmujące Państwo Członkowskie” oznacza państwo, w którym dokonywana jest publiczna oferta lub wnioskowane jest dopuszczenie do obrotu, jeżeli nie jest to macierzyste Państwo Członkowskie;

o) „przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania inne niż typu zamkniętego” oznaczają fundusze powiernicze i fundusze inwestycyjne:

(i) których celem jest zbiorowe inwestowanie kapitału świadczone publicznie i które działają na zasadzie rozłożenia ryzyka;

(ii) których jednostki są na wniosek posiadacza wykupywane lub umarzane bezpośrednio lub pośrednio z aktywów tych przedsiębiorstw;

p) „jednostki przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania” oznaczają papiery wartościowe emitowane przez przedsiębiorstwa zbiorowego inwestowania i reprezentujące prawa uczestników takich przedsiębiorstw do ich aktywów;

q) „zatwierdzenie” oznacza pozytywną decyzję po przeprowadzeniu weryfikacji kompletności prospektu emisyjnego przez właściwy organ macierzystego Państwa Członkowskiego obejmującej spójność i zrozumiałość podanych informacji;

r) „podstawowy prospekt emisyjny” oznacza prospekt emisyjny zawierający wszystkie istotne informacje określone w art. 5, 7 i w przypadku występowania suplementu w art. 16, dotyczące emitenta i papierów wartościowych, które mają być objęte publiczną ofertą lub dopuszczeniem do obrotu i według uznania emitenta, ostateczne warunki oferty;

s) „kluczowe informacje” oznaczają istotne i odpowiednio ustrukturyzowane informacje, które należy przekazywać inwestorom, aby umożliwić im zrozumienie charakteru emitenta, gwaranta i papierów wartościowych, które są im oferowane lub dopuszczane do obrotu na rynku regulowanym, i związanego z nimi ryzyka, oraz – bez uszczerbku dla art. 5 ust. 2 lit. b) – podjęcie decyzji, które oferty papierów wartościowych rozważać dalej. W świetle oferty oraz danych papierów wartościowych, kluczowe informacje obejmują następujące elementy:

(i) krótki opis ryzyka wraz z podstawową charakterystyką emitenta i wszelkich gwarantów, w tym aktywów, pasywów i sytuacji finansowej;

(ii) krótki opis ryzyka wraz z istotną charakterystyką inwestycji w ten papier wartościowy, w tym wszelkich praw związanych z papierami wartościowymi;

(iii) ogólne warunki oferty, w tym szacowany koszt, jakim emitent lub oferujący obciążają inwestora;

(iv) szczegółowe informacje na temat dopuszczenia do obrotu;

(v) przyczyny oferty i wykorzystanie wpływów pieniężnych;

t) „spółka o obniżonej kapitalizacji rynkowej” oznacza spółkę notowaną na rynku regulowanym, której średnia kapitalizacja rynkowa wynosi poniżej 100 000 000 EUR na podstawie notowań z końca roku w trzech ostatnich latach kalendarzowych.

2. (uchylony).

3. (uchylony).

4. W celu uwzględnienia rozwoju technicznego na rynkach finansowych i dookreślenia wymogów ustanowionych w niniejszym artykule Komisja przyjmuje – na mocy aktów delegowanych zgodnie z art. 24a i na warunkach określonych w art. 24b i 24c – definicje, o których mowa w ust. 1, w tym dostosowuje wartości stosowane do definiowania MŚP oraz progi obniżonej kapitalizacji rynkowej, biorąc pod uwagę sytuację na poszczególnych rynkach krajowych, w tym klasyfikację stosowaną przez podmioty działające na rynkach regulowanych, przepisy i zalecenia Unii, a także rozwój gospodarczy.

Artykuł 3

Obowiązek publikacji prospektu emisyjnego

1. Państwa Członkowskie nie dopuszczą do żadnej publicznej oferty papierów wartościowych bez wcześniejszej publikacji prospektu emisyjnego.

2. Obowiązek publikacji prospektu emisyjnego nie ma zastosowania do następujących rodzajów ofert:

a) oferty papierów wartościowych skierowanej jedynie do inwestorów kwalifikowanych; i/lub

b) oferty papierów wartościowych skierowanej do mniej niż 150 osób fizycznych lub prawnych na państwo członkowskie, innych niż inwestorzy kwalifikowani; i/lub

c) oferty papierów wartościowych skierowanej do inwestorów, którzy nabywają papiery wartościowe o całkowitej wartości co najmniej 100 000 EUR na inwestora dla każdej osobnej oferty; i/lub

d) oferty papierów wartościowych, których nominał jednostkowy jest równy co najmniej 100 000 EUR; i/lub

e) oferty papierów wartościowych o całkowitej wartości w Unii mniejszej niż 100 000 EUR, przy czym ograniczenie to oblicza się za okres 12 miesięcy.

Jednakże, jakakolwiek późniejsza odsprzedaż papierów wartościowych, które były uprzednio przedmiotem co najmniej jednego rodzaju oferty wymienionego w niniejszym ustępie uznaje się za oddzielną ofertę i stosuje się definicje określone w art. 2 ust. 1 lit. d) do celów ustalenia, czy odsprzedaż jest publiczną ofertą papierów wartościowych. Plasowanie emisji papierów wartościowych poprzez pośredników finansowych podlega obowiązkowi publikacji prospektu emisyjnego, jeżeli żaden z warunków w lit. a)-e) nie został spełniony dla ostatecznego plasowania.

W przypadku takiej późniejszej odsprzedaży papierów wartościowych lub ostatecznego ich plasowania poprzez pośredników finansowych państwa członkowskie nie wymagają sporządzenia kolejnego prospektu emisyjnego, jeżeli dostępny jest ważny prospekt emisyjny zgodnie z art. 9, a emitent lub osoba odpowiedzialna za sporządzenie takiego prospektu wyraża zgodę na jego wykorzystanie w drodze pisemnej umowy.

3. Państwa Członkowskie zapewnią, że każde dopuszczenie papierów wartościowych do obrotu na rynku regulowanym mającym siedzibę lub działającym na ich terytorium podlega obowiązkowi publikacji prospektu emisyjnego.

4. W celu uwzględnienia rozwoju technicznego na rynkach finansowych, w tym inflacji, Komisja przyjmuje – na mocy aktów delegowanych zgodnie z art. 24a i na warunkach określonych w 24b i 24c – środki dotyczące progów, o których mowa w ust. 2 lit. c)–e) niniejszego artykułu.

Artykuł 4

Wyłączenia od obowiązku publikacji prospektu emisyjnego

1. Obowiązek publikacji prospektu emisyjnego nie ma zastosowania do publicznych ofert papierów wartościowych następujących typów papierów wartościowych:

a) akcji emitowanych w celu zastąpienia akcji tej samej klasy już wyemitowanych, jeżeli emisja takich nowych akcji nie prowadzi do zwiększenia emitowanego kapitału;

b) papierów wartościowych oferowanych w związku z przejęciem poprzez ofertę wymiany pod warunkiem, że dostępny jest dokument zawierający informacje uznawane przez właściwy organ za równoważne zawartym w prospekcie emisyjnym, uwzględniając wymagania prawodawstwa wspólnotowego;

c) papierów wartościowych, które są oferowane lub przydzielone lub mają być przydzielone w związku z połączeniem lub podziałem, pod warunkiem że dostępny jest dokument zawierający informacje uznawane przez właściwy organ za równoważne informacjom zawartym w prospekcie emisyjnym, przy uwzględnieniu wymagań przepisów Unii;

d) dywidend wypłacanych obecnym akcjonariuszom w formie akcji tej samej klasy co akcje, od których płacone są takie dywidendy, pod warunkiem że dostępny jest dokument zawierający informacje w sprawie liczby i charakteru akcji oraz przyczyn i szczegółów oferty;

e) papierów wartościowych oferowanych, przydzielonych lub papierów wartościowych, które zostaną przydzielone obecnym lub byłym dyrektorom lub pracownikom przez ich pracodawcę lub przez przedsiębiorstwo powiązane, pod warunkiem że przedsiębiorstwo ma siedzibę zarządu lub siedzibę statutową w Unii oraz że dostępny jest dokument zawierający informacje w sprawie liczby i charakteru papierów wartościowych oraz przyczyn i szczegółów oferty.

Litera e) ma zastosowanie również do spółek zarejestrowanych poza Unią, których papiery wartościowe są dopuszczone do obrotu albo na rynku regulowanym, albo na rynku państwa trzeciego. W tym ostatnim przypadku odstępstwo stosuje się, pod warunkiem że odpowiednie informacje, w tym dokument, o którym mowa w lit. e), są dostępne co najmniej w języku przyjętym w sferze finansów międzynarodowych oraz że Komisja przyjęła decyzję o równoważności w odniesieniu do rynku danego państwa trzeciego.

Na żądanie właściwego organu państwa członkowskiego Komisja przyjmuje decyzje o równoważności zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 24 ust. 2, stwierdzając, czy ramy prawne i nadzorcze państwa trzeciego zapewniają zgodność rynku regulowanego dozwolonego w tym państwie trzecim z prawnie wiążącymi wymogami, które są – do celów stosowania odstępstwa zgodnie z lit. e) – równoważne wymogom wynikającym z dyrektywy 2003/6/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2003 r. w sprawie wykorzystywania poufnych informacji i manipulacji na rynku (nadużyć na rynku) (¹⁷), z tytułu III dyrektywy 2004/39/WE i z dyrektywy 2004/109/WE z dnia 15 grudnia 2004 r. w sprawie harmonizacji wymogów dotyczących przejrzystości informacji o emitentach, których papiery wartościowe dopuszczane są do obrotu na rynku regulowanym (¹⁸) i które podlegają skutecznemu nadzorowi i stosowaniu w tym państwie trzecim. Ten właściwy organ wyjaśnia, dlaczego uważa, że ramy prawne i nadzorcze danego państwa trzeciego mogą być uznane za równoważne, i przekazuje odpowiednie informacje w tym celu.

Ramy prawne i nadzorcze państwa trzeciego można uznać za równoważne, jeżeli spełniają co najmniej następujące warunki:

(i) rynki podlegają zezwoleniu oraz stałemu skutecznemu nadzorowi i stosowaniu przepisów;

(ii) w odniesieniu do rynków istnieją jasne i przejrzyste przepisy dotyczące dopuszczania papierów wartościowych do obrotu, tak aby takie papiery wartościowe mogły być przedmiotem uczciwego, zgodnego z przepisami i skutecznego handlu oraz aby podlegały swobodnemu obrotowi;

(iii) emitenci papierów wartościowych podlegają okresowym i stałym wymogom informacyjnym zapewniającym wysoki poziom ochrony inwestorów; oraz

(iv) przejrzystość i wiarygodność rynku są zapewnione przez zapobieganie nadużyciom rynkowym w postaci wykorzystywania poufnych informacji i manipulacji rynkowej.

W odniesieniu do lit. e) w celu uwzględnienia rozwoju rynków finansowych Komisja może przyjąć w drodze aktów delegowanych zgodnie z art. 24a i na warunkach określonych w art. 24b i 24c środki mające na celu dookreślenie powyższych kryteriów lub dodanie dalszych kryteriów do stosowania przy ocenie równoważności.

2. Obowiązek publikacji prospektu emisyjnego nie ma zastosowania do dopuszczenia do obrotu na rynku regulowanym następujących typów papierów wartościowych:

a) akcji reprezentujących w okresie 12 miesięcy mniej niż 10% liczby akcji tej samej klasy dopuszczonych już do obrotu na tym samym rynku regulowanym;

b) akcji wyemitowanych w celu zastąpienia akcji tej samej klasy dopuszczonych już do obrotu na tym samym rynku regulowanym, jeżeli emisja takich akcji nie prowadzi do zwiększenia emitowanego kapitału;

c) papierów wartościowych oferowanych w związku z przejęciem poprzez ofertę wymiany pod warunkiem, że dostępny jest dokument zawierający informacje uznawane przez właściwy organ za równoważne zawartym w prospekcie emisyjnym, uwzględniając wymagania prawodawstwa wspólnotowego;

d) papierów wartościowych, które są oferowane lub przydzielone lub mają być przydzielone w związku z przejęciem lub podziałem, pod warunkiem że dostępny jest dokument zawierający informacje uznawane przez właściwy organ za równoważne informacjom zawartym w prospekcie emisyjnym, z uwzględnieniem wymagań przepisów Unii;

e) akcji oferowanych, przydzielonych lub które zostaną przydzielone nieodpłatnie obecnym akcjonariuszom oraz dywidend płatnych w formie akcji tej samej klasy, co akcje w odniesieniu do których płacone są dywidendy pod warunkiem, że wspomniane akcje są tej samej klasy, co akcje dopuszczone już do obrotu na tym samym rynku regulowanym i że dostępny jest dokument zawierający informacje w sprawie liczby i charakteru akcji oraz przyczyn i szczegółów oferty;

f) papierów wartościowych oferowanych, przydzielonych lub które zostaną przydzielone obecnym lub byłym dyrektorom lub pracownikom przez ich pracodawcę lub przez przedsiębiorstwo powiązane pod warunkiem, że wspomniane papiery wartościowe są tej samej klasy, co papiery wartościowe dopuszczone już do obrotu na tym samym rynku regulowanym i że dostępny jest dokument zawierający informacje w sprawie liczby i charakteru papierów wartościowych oraz przyczyn i szczegółów oferty;

g) akcji wynikających z zamiany lub wymiany innych papierów wartościowych lub z wykorzystania prawa przenoszonego przez inne papiery wartościowe pod warunkiem, że wspomniane akcje są tej samej klasy, co akcje dopuszczone już do obrotu na tym samym rynku regulowanym;

h) papierów wartościowych dopuszczonych już do obrotu na innym rynku regulowanym, na następujących warunkach:

(i) takie papiery wartościowe lub papiery wartościowe tej samej klasy, dopuszczone są do obrotu na tym innym rynku regulowanym dłużej niż 18 miesięcy;

(ii) w przypadku papierów wartościowych po raz pierwszy dopuszczonych do obrotu po dacie wejścia w życie niniejszej dyrektywy, dopuszczenie do obrotu na tym innym rynku regulowanym było związane z zatwierdzonym prospektem emisyjnym ogłoszonym do publicznej wiadomości zgodnie z art. 14;

(iii) z wyjątkiem sytuacji, gdy zastosowanie ma (ii), w przypadku papierów wartościowych po raz pierwszy dopuszczonych do notowań po dniu 30 czerwca 1983 r., szczegółowe dane związane z notowaniem zatwierdzone zostały zgodnie z wymaganiami dyrektywy 80/390/EWG lub dyrektywy 2001/34/WE;

(iv) zostały spełnione bieżące obowiązki dotyczące obrotu na tym innym rynku regulowanym;

(v) osoba wnioskująca o dopuszczenie papierów wartościowych do obrotu na rynku regulowanym na mocy niniejszego wyłączenia udostępnia do publicznej wiadomości skrócony dokument w języku zaakceptowanym przez właściwy organ Państwa Członkowskiego rynku regulowanego, którego dotyczy wniosek o dopuszczenie;

(vi) skrócony dokument określony w (v) podawany jest do publicznej wiadomości w Państwie Członkowskim rynku regulowanego, w którym wnioskowane jest dopuszczenie do obrotu, w sposób określony w art. 14 ust. 2; oraz

(vii) zawartość skróconego dokumentu jest zgodna z art. 5 ust. 2. Ponadto dokument stwierdza, gdzie można otrzymać najbardziej aktualny prospekt emisyjny i gdzie dostępne są informacje finansowe publikowane przez emitenta zgodnie z obowiązującymi go bieżącymi obowiązkami informacyjnymi.

3. W celu zapewnienia spójności harmonizacji niniejszej dyrektywy Europejski Urząd Nadzoru (Europejski Urząd Nadzoru Giełd i Papierów Wartościowych) (zwany dalej „EUNGiPW”) ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1095/2010 (¹⁹) może opracowywać projekty regulacyjnych standardów technicznych w celu określenia warunków stosowania wyłączeń dotyczących ust. 1 lit. a)–e) oraz ust. 2 lit. a)–h).

Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

ROZDZIAŁ II

SPORZĄDZANIE PROSPEKTU EMISYJNEGO

Artykuł 5

Prospekt emisyjny

1. Bez uszczerbku dla przepisów art. 8 ust. 2 prospekt emisyjny zawiera wszystkie informacje, które, zgodnie z określonym charakterem emitenta i papierów wartościowych objętych publiczną ofertą lub dopuszczonych do obrotu na rynku regulowanym, są konieczne w celu umożliwienia inwestorom dokonywania przemyślanej oceny aktywów i pasywów, sytuacji finansowej, zysków i strat, oraz perspektyw emitenta i każdego poręczyciela, oraz wszelkich praw związanych z takimi papierami wartościowymi. Takie informacje przedstawia się w zrozumiałej i łatwej do przeanalizowania formie.

2. Prospekt emisyjny zawiera informacje dotyczące emitenta i papierów wartościowych objętych publiczną ofertą lub papierów wartościowych, które mają być dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym. Zawiera on również podsumowanie, w którym w sposób zwięzły i nietechnicznym językiem przedstawia się kluczowe informacje w języku, w którym pierwotnie sporządzono prospekt emisyjny. Format i treść podsumowania prospektu emisyjnego zawierają, w połączeniu z prospektem, odpowiednie informacje na temat podstawowych elementów danych papierów wartościowych, mające pomagać inwestorom w podejmowaniu decyzji o inwestycji w takie papiery wartościowe.

Podsumowanie jest sporządzane we wspólnym formacie w celu ułatwienia porównywalności podsumowań podobnych papierów wartościowych, a jego treść powinna obejmować kluczowe informacje dotyczące danych papierów wartościowych mające pomagać inwestorom w podejmowaniu decyzji o inwestycji w takie papiery wartościowe. Podsumowanie zawiera również następujące ostrzeżenie:

a) powinno być rozumiane jako wprowadzenie do prospektu emisyjnego;

b) każda decyzja o inwestycji w papiery wartościowe powinna być oparta na rozważeniu przez inwestora całości prospektu emisyjnego;

c) w przypadku wystąpienia do sądu z roszczeniem odnoszącym się do informacji zamieszczonych w prospekcie emisyjnym skarżący inwestor może na mocy ustawodawstwa Państwa Członkowskiego mieć obowiązek poniesienia kosztów przetłumaczenia prospektu emisyjnego przed rozpoczęciem postępowania sądowego; oraz

d) odpowiedzialność cywilna wiąże te osoby, które sporządziły podsumowanie łącznie z każdym jego tłumaczeniem i wnioskowały o jego notyfikację, ale jedynie w przypadku gdy podsumowanie jest wprowadzające w błąd, niedokładne lub niezgodne w zestawieniu z pozostałymi częściami prospektu emisyjnego.

Gdy prospekt emisyjny odnosi się do dopuszczenia do obrotu na rynku regulowanym nieudziałowych papierów wartościowych o nominałach co najmniej 100 000 EUR, nie ma obowiązku sporządzenia podsumowania, chyba że wymaga tego państwo członkowskie zgodnie z art. 19 ust. 4.

W celu zapewnienia jednolitych warunków stosowania niniejszej dyrektywy i aktów delegowanych przyjętych przez Komisję zgodnie z ust. 5 EUNGiPW opracowuje projekty wykonawczych standardów technicznych w celu zapewnienia jednolitych warunków stosowania aktów delegowanych przyjętych przez Komisję zgodnie z ust. 5 w odniesieniu do jednolitego szablonu prezentacji podsumowania oraz stworzenia inwestorom możliwości porównania danego papieru wartościowego z innymi stosownymi produktami.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

3. Emitent, oferujący lub osoba wnioskująca o dopuszczenie do obrotu na rynku regulowanym może sporządzić prospekt emisyjny jako pojedynczy dokument lub oddzielne dokumenty. Prospekt emisyjny złożony z oddzielnych dokumentów dzieli wymagane informacje na dokument rejestracyjny, notę o papierach wartościowych i podsumowanie. Dokument rejestracyjny zawiera informacje odnoszące się do emitenta. Nota o papierach wartościowych zawiera informacje dotyczące papierów wartościowych będących przedmiotem publicznej oferty lub papierów wartościowych, które mają być dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym.

4. W przypadku następujących typów papierów wartościowych, prospekt emisyjny może, według wyboru emitenta, oferującego lub osoby wnioskującej o dopuszczenie do obrotu na rynku regulowanym składać się z prospektu emisyjnego podstawowego zawierającego wszystkie istotne informacje dotyczące emitenta i papierów wartościowych objętych publiczną ofertą lub które mają być dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym:

a) nieudziałowych papierów wartościowych, łącznie z warrantami w każdej formie, emitowanych w ramach programu ofertowego;

b) nieudziałowych papierów wartościowych emitowanych w sposób ciągły lub powtarzalny przez instytucje kredytowe,

(i) w przypadku gdy kwoty wynikające z emisji wspomnianych papierów wartościowych ulokowane są na mocy ustawodawstwa krajowego w aktywach zapewniających wystarczające pokrycie zobowiązań wynikających z papierów wartościowych do ich daty wykupu;

(ii) jeżeli w przypadku niewypłacalności takiej instytucji kredytowej, wspomniane kwoty mają w drodze pierwszeństwa spłacić kapitał i należne odsetki, bez uszczerbku dla przepisów dyrektywy 2001/24/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 kwietnia 2001 r. w sprawie reorganizacji i likwidacji instytucji kredytowych(²⁰).

Informacje podane w podstawowym prospekcie emisyjnym uzupełnianie są, jeżeli jest to konieczne, zgodnie z przepisami art. 16, uaktualnionymi informacjami dotyczącymi emitenta i papierów wartościowych objętych publiczną ofertą lub które mają być dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym.

Jeżeli ostateczne warunki oferty nie są zawarte ani w podstawowym prospekcie emisyjnym, ani w suplemencie, są one udostępniane inwestorom, przekazywane właściwemu organowi macierzystego państwa członkowskiego, a także przekazywane przez ten właściwy organ właściwemu organowi przyjmującego państwa członkowskiego lub przyjmujących państw członkowskich niezwłocznie wraz z rozpoczęciem publicznej oferty, jednakże jeżeli to możliwe, przed rozpoczęciem oferty lub dopuszczeniem do obrotu. Właściwy organ macierzystego państwa członkowskiego przekazuje ostateczne warunki ESMA. Ostateczne warunki obejmują jedynie informacje związane z notą o papierach wartościowych i nie są wykorzystywane do uzupełnienia podstawowego prospektu emisyjnego. W takich przypadkach zastosowanie ma art. 8 ust. 1 lit. a). [1]

5. W celu uwzględnienia rozwoju technicznego na rynkach finansowych i dookreślenia wymogów ustanowionych w niniejszym artykule Komisja przyjmuje w drodze aktów delegowanych, zgodnie z art. 24a i na warunkach określonych w art. 24b i 24c, środki dotyczące następujących kwestii:

a) format prospektu emisyjnego lub podstawowego prospektu emisyjnego, podsumowania, warunków końcowych i suplementów; oraz

b) szczegółową treść i określoną formę kluczowych informacji do zamieszczenia w podsumowaniu.

Te akty delegowane przyjmuje się do dnia 1 lipca 2012 r.

Artykuł 6

Odpowiedzialność związana z prospektem emisyjnym

1. Państwa Członkowskie zapewniają, że odpowiedzialność za informacje podane w prospekcie emisyjnym ponosi przynajmniej emitent lub jego organy administracyjne, zarządzające lub nadzorcze, oferujący, osoba wnioskująca o dopuszczenie do obrotu na rynku regulowanym lub poręczyciel. Osoby odpowiedzialne są wyraźnie wskazane w prospekcie emisyjnym za pomocą ich imion i nazwisk, oraz funkcji lub w przypadku osób prawnych za pomocą ich nazw i statutowych siedzib, oraz przedstawione są ich oświadczenia, że według ich najlepszej wiedzy, informacje zawarte w prospekcie emisyjnym są zgodne ze stanem faktycznym i że prospekt emisyjny nie pomija niczego, co mogłoby wpływać na jego znaczenie.

2. Państwa Członkowskie zapewniają, że ich przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne w sprawie odpowiedzialności cywilnej mają zastosowanie do osób odpowiedzialnych za informacje podane w prospekcie emisyjnym.

Państwa członkowskie zapewniają jednak, aby żadna osoba nie ponosiła odpowiedzialności cywilnej wyłącznie na podstawie podsumowania, w tym jego tłumaczenia, chyba że jest ono wprowadzające w błąd, niedokładne lub niezgodne w zestawieniu z pozostałymi częściami prospektu emisyjnego lub nie dostarcza w zestawieniu z pozostałymi częściami prospektu emisyjnego kluczowych informacji mających pomagać inwestorom przy podejmowaniu decyzji o inwestycji w takie papiery wartościowe. Podsumowanie zawiera wyraźne ostrzeżenie w tym zakresie.

Artykuł 7

Informacje minimalne

1. Zgodnie z art. 24a i na warunkach określonych w art. 24b i 24c Komisja przyjmuje szczegółowe akty delegowane dotyczące szczególnych informacji, które muszą być zawarte w prospekcie emisyjnym, aby uniknąć powielania informacji, w przypadku gdy prospekt emisyjny składa się z oddzielnych dokumentów.

2. Do celów opracowania różnych wzorów prospektów emisyjnych, bierze się pod uwagę w szczególności następujące elementy:

a) różne rodzaje informacji potrzebnych inwestorom odnoszących się do udziałowych papierów wartościowych w porównaniu do nieudziałowych papierów wartościowych; spójne podejście przyjmuje się w odniesieniu do informacji wymaganych w prospekcie emisyjnym w przypadku papierów wartościowych mających podobne uzasadnienie gospodarcze, przede wszystkim w odniesieniu do pochodnych papierów wartościowych;

b) poszczególne typy i cechy ofert i dopuszczania do obrotu na rynku regulowanym nieudziałowych papierów wartościowych. Informacje wymagane w prospekcie emisyjnym są odpowiednie z punktu widzenia inwestorów zainteresowanych nieudziałowymi papierami wartościowymi o nominale jednostkowym co najmniej 100 000 EUR;

c) używaną formę i informacje wymagane w prospektach emisyjnych odnoszących się do nieudziałowych papierów wartościowych, w tym warrantów w każdej formie, emitowanych w ramach programu ofertowego;

d) używaną formę i informacje wymagane w prospektach emisyjnych odnoszących się do nieudziałowych papierów wartościowych, jeżeli takie papiery wartościowe nie są podporządkowane, zamienne, wymienne, przedmiotem prawa do subskrybowania lub nabycia ani powiązane z instrumentami pochodnymi, emitowanych w sposób ciągły lub powtarzalny przez podmioty uprawnione lub uregulowane do działania na rynkach finansowych na Europejskim Obszarze Gospodarczym;

e) poszczególne rodzaje działalności i wielkość emitenta, w szczególności instytucji kredytowych emitujących nieudziałowe papiery wartościowe, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. j), spółek o obniżonej kapitalizacji rynkowej oraz MŚP; w przypadku takich przedsiębiorstw informacja dostosowana jest do ich wielkości i, w stosownych przypadkach, do ich krótszego okresu istnienia;

f) tam, gdzie ma to zastosowanie, charakter publiczny emitenta;

g) proporcjonalny system obowiązków informacyjnych stosuje się w odniesieniu do ofert lub akcji spółek, których akcje tej samej klasy dopuszczone są do obrotu na rynku regulowanym lub w ramach wielostronnej platformy obrotu określonej w art. 4 ust. 1 pkt 15) dyrektywy 2004/39/WE i które podlegają odpowiednim stałym obowiązkom informacyjnym i przepisom dotyczącym nadużyć rynkowych, pod warunkiem że emitent nie wyłączył ze stosowania ustawowego prawa poboru.

3. Akty delegowane, o których mowa w ust. 1, opierają się na standardach w dziedzinie informacji finansowych i niefinansowych określonych przez międzynarodowe organizacje komisji papierów wartościowych, w szczególności przez IOSCO, i na załącznikach informacyjnych do niniejszej dyrektywy.

4. EUNGiPW może opracowywać projekty wykonawczych standardów technicznych w celu zapewnienia jednolitych warunków stosowania aktów delegowanych przyjętych przez Komisję zgodnie z ust. 1.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

Artykuł 8

Pominięcie informacji

1. Państwa Członkowskie zapewniają, że w przypadku gdy w prospekcie emisyjnym nie może być zawarta ostateczna cena ani liczba oferowanych publicznie papierów wartościowych:

a) w prospekcie emisyjnym zamieszcza się kryteria i/lub warunki, zgodnie z którymi powyższe elementy zostaną ustalone lub, w przypadku ceny, cena maksymalna; lub

b) zgoda na nabycie lub subskrypcję papierów wartościowych może być wycofana w terminie nie dłuższym niż dwa dni robocze po przedstawieniu ostatecznej ceny i liczby papierów wartościowych, które będą oferowane publicznie.

Ostateczne cena i liczba papierów wartościowych przedstawiane są właściwemu organowi macierzystego państwa członkowskiego i publikowane zgodnie z zasadami przewidzianymi w art. 14 ust. 2.

2. Właściwy organ macierzystego Państwa Członkowskiego może zezwolić na pominięcie w prospekcie emisyjnym niektórych informacji przewidzianych w niniejszej dyrektywie lub w aktach delegowanych określonych w art. 7 ust. 1, jeżeli uzna, że:

a) ujawnienie takich informacji byłoby sprzeczne z interesem publicznym; lub

b) ujawnienie takich informacji byłoby poważnie szkodliwe dla emitenta pod warunkiem, że pominięcie nie prowadziłoby do wprowadzenia opinii publicznej w błąd w odniesieniu do stanu faktycznego i okoliczności istotnych dla opartej na informacjach oceny emitenta, oferującego lub poręczyciela, jeżeli są, i praw związanych z papierami wartościowymi, do których odnosi się prospekt emisyjny; lub

c) informacje takie mają niewielkie znaczenie jedynie dla szczególnej oferty lub dopuszczenia do obrotu na rynku regulowanym i same w sobie nie będą miały wpływu na ocenę sytuacji finansowej i perspektyw emitenta, oferującego lub poręczyciela, jeżeli są.

3. Bez uszczerbku dla odpowiednich informacji dla inwestorów, w wyjątkowym przypadku gdy określone informacje wymagane przez akty delegowane określone w art. 7 ust. 1, które mają być zawarte w prospekcie emisyjnym nie są właściwe dla sfery działalności emitenta lub dla formy prawnej emitenta lub dla papierów wartościowych, do których odnosi się prospekt emisyjny, prospekt emisyjny zawiera informacje równorzędne do wymaganych. Jeżeli nie ma takich informacji, niniejszy wymóg nie ma zastosowania.

3a. Jeżeli gwarantem papierów wartościowych jest państwo członkowskie, emitent, oferujący lub osoba wnioskująca o dopuszczenie do obrotu na rynku regulowanym mogą przy sporządzaniu prospektu emisyjnego zgodnie z art. 1 ust. 3 pominąć informacje o takim gwarancie.

4. W celu uwzględnienia rozwoju technicznego na rynkach finansowych i dookreślenia wymogów ustanowionych w niniejszym artykule Komisja przyjmuje w drodze aktów delegowanych, zgodnie z art. 24a i na warunkach określonych w art. 24b i 24c, środki dotyczące ust. 2.

Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 24 ust. 2a.

5. EUNGiPW może opracowywać projekty wykonawczych standardów technicznych w celu zapewnienia jednolitych warunków stosowania aktów delegowanych przyjętych przez Komisję zgodnie z ust. 4.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

Artykuł 9

Ważność prospektu emisyjnego, prospektu emisyjnego podstawowego i dokumentu rejestracyjnego

1. Prospekt emisyjny ważny jest przez 12 miesięcy od zatwierdzenia w przypadku publicznych ofert lub dopuszczania do obrotu na rynku regulowanym, pod warunkiem że prospekt emisyjny został uzupełniony o suplementy wymagane na podstawie art. 16.

2. W przypadku programu ofertowego, przedstawiony uprzednio podstawowy prospekt emisyjny ważny jest przez okres nie dłuższy niż 12 miesięcy.

3. W przypadku nieudziałowych papierów wartościowych określonych w art. 5 ust. 4 lit. b) prospekt emisyjny ważny jest dopóki odnośne papiery wartościowe emitowane są w sposób ciągły lub powtarzalny.

4. Przedstawiony do zatwierdzenia i zatwierdzony uprzednio dokument rejestracyjny, o którym mowa w art. 5 ust. 3, ważny jest przez okres nie dłuższy niż 12 miesięcy. Dokument rejestracyjny z załączoną notą o papierach wartościowych i podsumowaniem, uaktualniony zgodnie z art. 12 ust. 2 lub art. 16, uważa się za ważny prospekt emisyjny.

Artykuł 10

(uchylony).

Artykuł 11

Włączenie przez odniesienie

1. Państwa członkowskie zezwalają, aby informacje były włączane do prospektów emisyjnych przez odniesienie do jednego lub więcej uprzednio lub równocześnie opublikowanych dokumentów, które zostały zatwierdzone przez właściwy organ macierzystego państwa członkowskiego lub przedstawione mu zgodnie z niniejszą dyrektywą lub dyrektywą 2004/109/WE. Informacje te stanowią najnowsze informacje dostępne emitentowi. Informacje nie mogą być włączane do podsumowania przez odniesienie.

2. Jeżeli informacje włączone są przez odniesienie, przedstawia się wykaz odniesień w celu umożliwienia inwestorom łatwego określenia szczególnych elementów informacji.

3. [2] W celu zapewnienia spójnej harmonizacji w odniesieniu do niniejszego artykułu ESMA opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych w celu określenia informacji włączanych przez odniesienie.

ESMA przedstawia Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 1 lipca 2015 r.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

Artykuł 12

Prospekty emisyjne składające się z oddzielnych dokumentów

1. Emitent, którego dokument rejestracyjny jest już zatwierdzony przez właściwy organ, ma obowiązek sporządzenia jedynie noty o papierach wartościowych i podsumowania, jeżeli papiery wartościowe objęte są publiczną ofertą lub dopuszczane do obrotu na rynku regulowanym.

2. W takim przypadku nota o papierach wartościowych zawiera informacje, które zwykle przedstawione są w dokumencie rejestracyjnym, jeżeli doszło do istotnej zmiany lub nowych sytuacji, które mogą wpłynąć na ocenę dokonywaną przez inwestorów po zatwierdzeniu ostatniego uaktualnienia dokumentu rejestracyjnego lub któregokolwiek suplementu przewidzianego w art. 16. Nota o papierach wartościowych i podsumowanie podlegają osobnemu zatwierdzeniu.

3. W przypadku gdy emitent przedstawił jedynie dokument rejestracyjny bez zatwierdzenia, zatwierdzeniu podlega cała dokumentacja łącznie z uaktualnionymi informacjami.

ROZDZIAŁ III

REGUŁY DOTYCZĄCE ZATWIERDZANIA I PUBLIKACJI PROSPEKTU EMISYJNEGO

Artykuł 13

Zatwierdzenie prospektu emisyjnego

1. Prospekt emisyjny nie może zostać opublikowany dopóki nie zostanie zatwierdzony przez właściwy organ macierzystego państwa członkowskiego.

2. Ten właściwy organ zawiadamia odpowiednio emitenta, oferującego lub osobę wnioskującą o dopuszczenie do obrotu na rynku regulowanym o swojej decyzji dotyczącej zatwierdzenia prospektu emisyjnego w terminie 10 dni roboczych od przekazania projektu prospektu emisyjnego.

Jeżeli właściwy organ nie wyda decyzji w sprawie prospektu emisyjnego w terminie ustanowionym w niniejszym ustępie i w ust. 3, nie uznaje się tego za zatwierdzenie wniosku.

Właściwy organ zawiadamia EUNGiPW o zatwierdzeniu prospektu emisyjnego i każdego suplementu do niego w tym samym czasie, w którym informacja na temat tego zatwierdzenia przekazywana jest, odpowiednio, emitentowi, oferującemu lub osobie wnioskującej o dopuszczenie do obrotu na rynku regulowanym. Właściwe organy w tym samym czasie dostarczają EUNGiPW.

3. Termin określony w ust. 2 ulega przedłużeniu do 20 dni roboczych, jeżeli oferta publiczna obejmuje papiery wartościowe wyemitowane przez emitenta, którego żadne papiery wartościowe nie są dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym i który wcześniej nie oferował publicznie papierów wartościowych.

4. Jeżeli właściwy organ uzna, w sposób uzasadniony, że przedstawione dokumenty nie są kompletne lub że potrzebne są dodatkowe informacje, terminy określone w ust. 2 i 3 mają zastosowanie dopiero do dnia, w którym takie informacje zostaną dostarczone przez emitenta, oferującego lub osobę wnioskującą o dopuszczenie do obrotu na rynku regulowanym.

W przypadku określonym w ust. 2 właściwy organ powiadamia emitenta, jeżeli dokumenty nie są kompletne, w terminie 10 dni roboczych od przedstawienia wniosku.

5. Właściwy organ macierzystego państwa członkowskiego może delegować zatwierdzenie prospektu emisyjnego właściwemu organowi innego państwa członkowskiego, z zastrzeżeniem uprzedniego zawiadomienia EUNGiPW oraz zgody właściwego organu. O takiej delegacji powiadamia się emitenta, oferującego lub osobę wnioskującą o dopuszczenie do obrotu na rynku regulowanym w terminie trzech dni roboczych od dnia wydania decyzji przez właściwy organ macierzystego państwa członkowskiego. Termin określony w ust. 2 stosuje się od tej daty. Artykuł 28 ust. 4 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010 nie ma zastosowania do delegowania zatwierdzenia prospektu emisyjnego zgodnie z niniejszym ustępem.

W celu zapewnienia jednolitych warunków stosowania niniejszej dyrektywy i ułatwienia komunikacji między właściwymi organami i między właściwymi organami a EUNGiPW, EUNGiPW może opracowywać projekty wykonawczych standardów technicznych, by ustanawiać standardowe formularze, szablony i procedury dotyczące zawiadomień przewidzianych w niniejszym ustępie.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie drugim, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

6. Niniejsza dyrektywa nie ma wpływu na odpowiedzialność właściwego organu, która nie przestaje podlegać wyłącznie prawu krajowemu.

Państwa Członkowskie zapewniają, że ich przepisy krajowe w sprawie odpowiedzialności właściwych organów stosuje się jedynie do zatwierdzeń prospektów emisyjnych przez ich właściwe organy.

7. [3] W celu zapewnienia spójnej harmonizacji w odniesieniu do zatwierdzania prospektów emisyjnych ESMA opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych określających procedury zatwierdzania prospektu emisyjnego i warunki ustalania terminów.

ESMA przedstawia Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 1 lipca 2015 r.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

Artykuł 14

Publikacja prospektu emisyjnego

1. Emitent, oferujący lub osoba wnioskująca o dopuszczenie do obrotu na rynku regulowanym przekazuje po zatwierdzeniu prospekt emisyjny właściwemu organowi macierzystego państwa członkowskiego, za pośrednictwem właściwego organu udostępnia go EUNGiPW i podaje go do publicznej wiadomości, niezwłocznie, a w każdym przypadku z odpowiednim wyprzedzeniem, i najpóźniej w momencie rozpoczęcia publicznej oferty lub dopuszczenia do obrotu przedmiotowych papierów wartościowych. Ponadto w przypadku pierwszej publicznej oferty kategorii akcji niedopuszczonych jeszcze do obrotu na rynku regulowanym, która po raz pierwszy ma zostać dopuszczona do obrotu na rynku regulowanym, prospekt emisyjny udostępnia się co najmniej sześć dni roboczych przed zakończeniem oferty.

2. Prospekt emisyjny uważa się za podany do publicznej wiadomości, jeżeli został opublikowany albo:

a) przez zamieszczenie w co najmniej jednej gazecie ogólnokrajowej lub ogólnodostępnej w państwach członkowskich, w których prowadzona jest publiczna oferta lub wnioskuje się o dopuszczenie do obrotu; albo

b) w formie drukowanej dostępnej publicznie, bezpłatnie, w biurach podmiotów prowadzących rynek, na którym papiery wartościowe dopuszczane są do obrotu lub w siedzibie statutowej emitenta i w siedzibach pośredników finansowych, łącznie z upoważnionymi płatnikami, plasujących lub sprzedających papiery wartościowe; albo

c) w formie elektronicznej na stronie internetowej emitenta lub, jeżeli ma to zastosowanie, na stronach internetowych pośredników finansowych plasujących lub sprzedających papiery wartościowe, w tym upoważnionych płatników; lub

d) w formie elektronicznej na stronie internetowej rynku regulowanego, na którym wnioskuje się dopuszczenie do obrotu; albo

e) w formie elektronicznej na stronie internetowej właściwego organu macierzystego Państwa Członkowskiego, jeżeli wymieniony organ postanowił oferować taką usługę.

Państwa członkowskie wymagają od emitentów lub osób odpowiedzialnych za sporządzenie prospektu emisyjnego, publikujących prospekty emisyjne zgodnie z lit. a) lub b), aby opublikowali prospekt emisyjny również w formie elektronicznej zgodnie z lit. c).

3. Ponadto, macierzyste Państwo Członkowskie może wymagać publikacji ogłoszenia wskazującego w jaki sposób prospekt emisyjny został podany do publicznej wiadomości i gdzie może zostać uzyskany.

4. Właściwy organ macierzystego Państwa Członkowskiego publikuje na swojej stronie internetowej przez okres 12 miesięcy, według uznania, wszystkie zatwierdzone prospekty emisyjne lub przynajmniej wykaz prospektów emisyjnych zatwierdzonych zgodnie z przepisami art. 13, w tym, tam gdzie ma to zastosowanie, hiperłącze do prospektów emisyjnych opublikowanych przez emitenta lub opublikowanych na stronie internetowej rynku regulowanego.

4a. EUNGiPW publikuje na swojej stronie internetowej wykaz prospektów emisyjnych zatwierdzonych zgodnie z art. 13, w stosownych przypadkach wraz z hiperłączem do prospektu emisyjnego opublikowanego na stronie internetowej właściwego organu macierzystego państwa członkowskiego lub na stronie internetowej emitenta lub na stronie internetowej rynku regulowanego. Opublikowany wykaz jest aktualizowany, a każdy element pozostaje na stronie internetowej przez okres co najmniej 12 miesięcy.

5. W przypadku prospektu emisyjnego składającego się z kilku dokumentów i/lub zawierającego informacje przez odniesienie, dokumenty i informacje składające się na prospekt emisyjny mogą być publikowane i rozpowszechniane oddzielnie pod warunkiem, że wymienione dokumenty są publicznie dostępne bezpłatnie, zgodnie z regułami ustanowionymi w ust. 2. Każdy dokument wskazuje, gdzie można otrzymać pozostałe dokumenty składowe pełnego prospektu emisyjnego.

6. Treść i forma prospektów emisyjnych, i/lub suplementów do nich, publikowanych lub podawanych do publicznej wiadomości jest w każdym czasie identyczna z pierwotną wersją zatwierdzoną przez właściwy organ macierzystego Państwa Członkowskiego.

7. W przypadku gdy prospekt emisyjny udostępnia się przez publikację w formie elektronicznej, emitent, oferujący, osoba wnioskująca o dopuszczenie do obrotu lub pośrednik finansowy plasujący lub sprzedający papiery wartościowe dostarcza niezależnie od tego inwestorowi, na jego żądanie, bezpłatny egzemplarz papierowy.

8. [4] W celu zapewnienia spójnej harmonizacji w odniesieniu do niniejszego artykułu ESMA opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych precyzujących przepisy zawarte w ust. 1–4 dotyczące publikacji prospektu emisyjnego.

ESMA przedstawia Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 1 lipca 2015 r.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

Artykuł 15

Reklamy

1. Do każdego rodzaju reklamy odnoszącej się albo do publicznej oferty, albo do dopuszczenia do obrotu na rynku regulowanym stosuje się do zasady zawarte w ust. 2-5. Ust. 2-4 mają zastosowanie jedynie w przypadku gdy emitent, oferujący lub osoba wnioskująca o dopuszczenie do obrotu ma obowiązek sporządzenia prospektu emisyjnego.

2. Reklamy wskazują, że prospekt emisyjny został lub zostanie opublikowany i określają, gdzie inwestorzy mogą lub będą mogli go otrzymać.

3. Reklamy są wyraźnie rozpoznawalne jako takie. Informacje zawarte w reklamie są dokładne i nie mogą wprowadzać w błąd. Takie informacje są również zgodne z informacjami zawartymi w prospekcie emisyjnym, jeżeli został już opublikowany, lub z informacjami wymaganymi w prospekcie emisyjnym, jeżeli prospekt emisyjny zostanie opublikowany później.

4. W każdym przypadku, wszystkie informacje dotyczące publicznej oferty lub dopuszczenia do obrotu na rynku regulowanym ujawniane w formie ustnej lub pisemnej, nawet jeżeli nie do celów reklamowych, są zgodne z zawartymi w prospekcie emisyjnym.

5. Jeżeli, zgodnie z niniejszą dyrektywą nie jest wymagany prospekt emisyjny, istotne informacje przedstawiane przez emitenta lub oferującego i skierowane do inwestorów kwalifikowanych lub szczególnych kategorii inwestorów, w tym informacje ujawniane w ramach spotkań odnoszących się do oferty papierów wartościowych, ujawnia się wszystkim kwalifikowanym inwestorom lub specjalnym kategoriom inwestorów, do których oferta skierowana jest na zasadzie wyłączności. W przypadku gdy wymagana jest publikacja prospektu emisyjnego, informacje takie zawiera się w prospekcie emisyjnym lub w suplemencie do prospektu emisyjnego zgodnie z przepisami art. 16 ust. 1.

6. Właściwy organ macierzystego Państwa Członkowskiego jest uprawniony do sprawowania kontroli zgodności działalności reklamowej odnoszącej się do publicznej oferty lub dopuszczenia do obrotu na rynku regulowanym z zasadami określonymi w ust. 2-5.

7. [5] W celu zapewnienia spójnej harmonizacji w odniesieniu do niniejszego artykułu ESMA opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych określających przepisy dotyczące upowszechniania reklam zapowiadających zamiar publicznego oferowania papierów wartościowych lub dopuszczenia do obrotu na rynku regulowanym, w szczególności przed udostępnieniem do publicznej wiadomości prospektu emisyjnego lub przed rozpoczęciem subskrypcji, oraz w celu sprecyzowania przepisów zawartych w ust. 4.

ESMA przedstawia Komisji te projekty regulacyjnych standardów technicznych do dnia 1 lipca 2015 r.

Komisja jest uprawniona do przyjęcia regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

Artykuł 16

Suplementy do prospektu emisyjnego

1. Każdy nowy znaczący czynnik, istotny błąd lub niedokładność odnoszące się do informacji zawartych w prospekcie emisyjnym, które mogą wpłynąć na ocenę papierów wartościowych i które powstały lub zostały zauważone w okresie między zatwierdzeniem prospektu emisyjnego a ostatecznym zamknięciem publicznej oferty lub, w odpowiednim przypadku, rozpoczęciem obrotu na rynku regulowanym, w zależności od tego, które z tych zdarzeń nastąpi później, umieszcza się w suplemencie do prospektu emisyjnego. Taki suplement jest zatwierdzany w ten sam sposób w terminie nie dłuższym niż 7 dni roboczych i publikowany zgodnie z co najmniej takimi samymi regułami jak zastosowane do pierwotnego prospektu emisyjnego w momencie jego publikacji. W razie potrzeby do podsumowania i jego tłumaczeń również dodaje się suplement w celu uwzględnienia nowych informacji zawartych w suplemencie do prospektu emisyjnego.

2. Jeżeli prospekt emisyjny odnosi się do publicznej oferty papierów wartościowych, inwestorzy, którzy zgodzili się już na nabycie lub subskrypcję papierów wartościowych przed publikacją suplementu, mają prawo do wycofania swojej zgody, które mogą wykonać w terminie dwóch dni roboczych od publikacji suplementu, pod warunkiem że każdy nowy czynnik, błąd lub niedokładność, o których mowa w ust. 1, zaistniały przed ostatecznym zamknięciem publicznej oferty i wydaniem papierów wartościowych. Termin ten może zostać przedłużony przez emitenta lub oferującego. Ostateczny termin wygaśnięcia prawa do wycofania zgody jest wskazany w suplemencie.

3. W celu zapewnienia spójności harmonizacji, uściślenia wymogów określonych w niniejszym artykule i uwzględnienia technicznego rozwoju rynków finansowych EUNGiPW opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych mających na celu określenie sytuacji, w których nowy znaczący czynnik, istotny błąd lub niedokładność odnosząca się do informacji zawartych w prospekcie emisyjnym wymaga opublikowania suplementu do prospektu. EUNGiPW przedstawi te projekty regulacyjnych standardów technicznych Komisji do 1 stycznia 2014 r.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z procedurą określoną w art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

ROZDZIAŁ IV

OFERTY TRANSGRANICZNE I DOPUSZCZANIE DO OBROTU

Artykuł 17

Zakres wspólnotowy zatwierdzania prospektów emisyjnych

1. Bez uszczerbku dla art. 23, w przypadku gdy publiczna oferta lub dopuszczenie do obrotu na rynku regulowanym ma miejsce w jednym (lub więcej) państwie członkowskim lub w państwie członkowskim innym niż macierzyste państwo członkowskie, prospekt emisyjny, i wszelkie suplementy do niego, zatwierdzony w macierzystym państwie członkowskim ważny jest do celów publicznej oferty lub dopuszczenia do obrotu w dowolnej liczbie przyjmujących państw członkowskich, pod warunkiem że EUNGiPW oraz właściwy organ każdego przyjmującego państwa członkowskiego zostały powiadomione zgodnie z art. 18. Właściwe organy przyjmujących państw członkowskich nie prowadzą żadnego postępowania zatwierdzającego ani administracyjnego odnoszącego się do prospektów emisyjnych.

2. Jeżeli po zatwierdzeniu prospektu emisyjnego ujawnione zostaną nowe znaczące czynniki, istotne błędy lub niedokładności określone w art. 16, właściwy organ macierzystego państwa członkowskiego wymaga publikacji suplementu zatwierdzonego zgodnie z art. 13 ust. 1. EUNGiPW i właściwy organ przyjmującego państwa członkowskiego mogą poinformować właściwy organ macierzystego państwa członkowskiego o potrzebie uzyskania nowych informacji.

Artykuł 18

Powiadomienie

1. Właściwy organ macierzystego państwa członkowskiego powiadamia, na wniosek emitenta lub osoby odpowiedzialnej za sporządzenie prospektu emisyjnego, w terminie trzech dni roboczych od otrzymania takiego wniosku lub (jeżeli wniosek został przedstawiony łącznie z projektem prospektu emisyjnego) w terminie jednego dnia roboczego od zatwierdzenia prospektu emisyjnego właściwy organ przyjmującego państwa członkowskiego, przekazując świadectwo zatwierdzenia potwierdzające, że prospekt emisyjny został sporządzony zgodnie z niniejszą dyrektywą oraz egzemplarz takiego prospektu emisyjnego. Jeżeli ma to zastosowanie, do takiego powiadomienia załącza się tłumaczenie podsumowania sporządzone w ramach obowiązków emitenta lub osoby odpowiedzialnej za sporządzenie prospektu emisyjnego. Taka sama procedura jest przestrzegana w przypadku każdego suplementu do prospektu emisyjnego. Informacja o świadectwie zatwierdzenia jest przekazywana również emitentowi lub osobie odpowiedzialnej za sporządzenie prospektu emisyjnego, w tym samym czasie co właściwym organom przyjmującego państwa członkowskiego.

2. W świadectwie zamieszcza się informacje o zastosowaniu przepisów art. 8 ust. 2 i 3 wraz z jego uzasadnieniem.

3. Właściwy organ macierzystego państwa członkowskiego powiadamia EUNGiPW o zaświadczeniu stwierdzającym zatwierdzenie prospektu emisyjnego w tym samym czasie, w którym o zaświadczeniu powiadamiany jest właściwy organ przyjmującego państwa członkowskiego.

EUNGiPW i właściwy organ przyjmującego państwa członkowskiego publikują na swoich stronach internetowych wykaz zaświadczeń stwierdzających zatwierdzenie prospektów emisyjnych i wszelkich suplementów do nich, o których zostały powiadomione zgodnie z niniejszym artykułem, w tym, w stosownych przypadkach, wraz z hiperłączem do tych dokumentów opublikowanych na stronie internetowej właściwego organu macierzystego państwa członkowskiego, na stronie internetowej emitenta lub na stronie internetowej rynku regulowanego. Opublikowany wykaz jest aktualizowany, a każdy element pozostaje na stronie internetowej przez okres co najmniej 12 miesięcy.

4. W celu zapewnienia jednolitych warunków stosowania niniejszej dyrektywy i uwzględnienia technicznego rozwoju rynków finansowych EUNGiPW może opracowywać projekty wykonawczych standardów technicznych w celu tworzenia standardowych formularzy, szablonów i procedur dotyczących powiadamiania o zaświadczeniach stwierdzających zatwierdzenie, przekazywania egzemplarza prospektu, suplementu do prospektu i tłumaczenia podsumowania.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

ROZDZIAŁ V

UŻYCIE JĘZYKÓW I EMITENCI MAJĄCY SIEDZIBY W PAŃSTWACH TRZECICH

Artykuł 19

Użycie języków

1. W przypadku gdy publiczna oferta dokonywana jest lub dopuszczenie do obrotu na rynku regulowanym wnioskowane jest jedynie w macierzystym Państwie Członkowskim, prospekt emisyjny sporządza się języku dopuszczonym przez właściwy organ macierzystego Państwa Członkowskiego.

2. W przypadku gdy publiczna oferta dokonywana jest lub dopuszczenie do obrotu na rynku regulowanym wnioskowane jest w jednym lub więcej Państwie Członkowskim z wyłączeniem macierzystego Państwa Członkowskiego, prospekt emisyjny sporządza się albo w języku dopuszczonym przez właściwe organy tych Państw Członkowskich, albo w języku przyjętym w sferze międzynarodowych finansów, według wyboru odpowiednio emitenta, oferującego lub osoby wnioskującej o dopuszczenie do obrotu. Właściwy organ każdego przyjmującego Państwa Członkowskiego może jedynie wymagać, aby podsumowanie zostało przetłumaczone na jego język(-i) urzędowy(-e).

Do celów weryfikacji przez właściwy organ macierzystego Państwa Członkowskiego, prospekt emisyjny sporządza się albo w języku dopuszczonym przez taki organ, albo w języku przyjętym w sferze międzynarodowych finansów, według wyboru odpowiednio emitenta, oferującego lub osoby wnioskującej o dopuszczenie do obrotu.

3. W przypadku gdy publiczna oferta dokonywana jest lub dopuszczenie do obrotu na rynku regulowanym wnioskowane jest w jednym lub więcej Państwie Członkowskim łącznie z macierzystym Państwem Członkowskim, prospekt emisyjny sporządza się w języku dopuszczonym przez właściwy organ macierzystego Państwa Członkowskiego oraz udostępnia albo w języku dopuszczonym przez właściwe organy każdego przyjmującego Państwa Członkowskiego, albo w języku przyjętym w sferze międzynarodowych finansów, według wyboru odpowiednio emitenta, oferującego lub osoby wnioskującej o dopuszczenie do obrotu. Właściwy organ każdego przyjmującego Państwa Członkowskiego może jedynie wymagać, aby podsumowanie określone w art. 5 ust. 2 zostało przetłumaczone na jego język(-i) urzędowy(-e).

4. Gdy wnioskuje się o dopuszczenie do obrotu na rynku regulowanym nieudziałowych papierów wartościowych o nominale jednostkowym co najmniej 100 000 EUR w jednym państwie członkowskich lub ich większej liczbie, prospekt emisyjny sporządza się albo w języku dopuszczonym przez właściwe organy rodzimych i przyjmujących państw członkowskich, albo w języku przyjętym w sferze międzynarodowych finansów, według wyboru odpowiednio emitenta, oferującego lub osoby wnioskującej o dopuszczenie do obrotu. Państwa członkowskie mogą zdecydować, że ich ustawodawstwo krajowe wymagać będzie, aby podsumowanie sporządzone zostało w ich języku(-ach) urzędowym(-ych).

Artykuł 20

Emitenci mający siedziby w państwach trzecich

1. Właściwe organy macierzystych Państw Członkowskich emitentów mających siedziby statutowe w państwach trzecich mogą zatwierdzać prospekty emisyjne dla publicznych ofert lub dopuszczenia do obrotu na rynku regulowanym sporządzone zgodnie z ustawodawstwem państw trzecich pod warunkiem, że:

a) prospekt emisyjny został sporządzony zgodnie z międzynarodowymi standardami ustanowionymi przez międzynarodowe organizacje Komisji papierów wartościowych, łącznie ze standardami informacyjnymi IOSCO;

b) wymogi dotyczące informacji, w tym informacji o charakterze finansowym, są równoważne wymogom niniejszej dyrektywy.

2. W przypadku publicznej oferty lub dopuszczenia do obrotu na rynku regulowanym papierów wartościowych emitowanych przez emitenta mającego siedzibę w państwie trzecim, w Państwie Członkowskim innym niż macierzyste Państwo Członkowskie, stosuje się wymogi określone w art. 17, 18 i 19.

3. Komisja przyjmuje w drodze aktów delegowanych zgodnie z art. 24a, 24b i 24c środki w celu ustanowienia ogólnych kryteriów równoważności w oparciu o wymogi określone w art. 5 i 7.

Na podstawie powyższych kryteriów, Komisja może przyjąć zgodnie z procedurą regulacyjną, o której mowa w art. 24 ust. 2, środki wykonawcze stanowiące, że państwo trzecie zapewnia równoważność prospektów emisyjnych sporządzonych w tym państwie z niniejszą dyrektywą, na podstawie jego prawa krajowego lub praktyki albo procedur opartych na międzynarodowych standardach ustalonych przez organizacje międzynarodowe, łącznie ze standardami udostępniania IOSCO.

ROZDZIAŁ VI

WŁAŚCIWE ORGANY

Artykuł 21

Kompetencje

1. Każde Państwo Członkowskie wyznacza centralny właściwy organ administracyjny odpowiedzialny za sprawowanie obowiązków przewidzianych w niniejszej dyrektywie i za zapewnienie stosowania przepisów przyjętych zgodnie z niniejszą dyrektywą.

Jednakże, Państwo Członkowskie może, jeżeli wymaga tego prawo krajowe, wyznaczyć inne organy administracyjne, aby stosowały rozdział III.

Takie właściwe organy są całkowicie niezależne od wszystkich uczestników rynku.

Jeżeli dokonywana jest publiczna oferta lub wnioskowane jest dopuszczenie do obrotu na rynku regulowanym Państwa Członkowskiego innego niż macierzyste Państwo Członkowskie, jedynie centralny właściwy organ administracyjny wyznaczony przez każde Państwo Członkowskie uprawniony jest do zatwierdzenia prospektu emisyjnego.

1a. Właściwe organy współpracują z EUNGiPW na potrzeby niniejszej dyrektywy zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1095/2010.

1b. Właściwe organy niezwłocznie udzielają EUNGiPW wszelkich informacji niezbędnych mu do wypełniania jego obowiązków, zgodnie z art. 35 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

2. Państwa Członkowskie mogą uprawnić swoje właściwe organy do delegacji zadań. Wszelkie delegacje zadań odnoszących się do obowiązków przewidzianych w niniejszej dyrektywie i w środkach wykonawczych do niej, z wyjątkiem delegacji publikacji w internecie zatwierdzonych prospektów emisyjnych i rejestrowania prospektów zgodnie z art. 14, zostaną przejrzane zgodnie z przepisami art. 31 do dnia 31 grudnia 2008 r. i skończą się dnia 31 grudnia 2011 r. Wszelkie delegacje zadań na rzecz podmiotów innych niż organy określone w ust. 1 dokonywane są w szczególny sposób określając zadania, które mają zostać wykonane oraz warunki, na których mają zostać wykonane.

Takie warunki zawierają zobowiązanie, aby dany podmiot działał i był zorganizowany w taki sposób, żeby uniknąć konfliktu interesów i żeby informacje uzyskiwane w ramach wykonywania delegowanych zadań nie były wykorzystane nieuczciwie lub w celu przeciwdziałania konkurencji. W każdym przypadku, ostateczna odpowiedzialność za nadzór nad zgodnością z niniejszą dyrektywą i środkami wykonawczymi do niej, oraz za zatwierdzanie prospektów emisyjnych spoczywa na właściwych organach wyznaczonych zgodnie z ust. 1.

Państwa członkowskie powiadamiają Komisję, EUNGiPW i właściwe organy innych państw członkowskich o wszelkich uzgodnieniach zawartych w odniesieniu do delegacji zadań, w tym o dokładnych warunkach regulujących taką delegację.

3. Każdy właściwy organ posiada wszelkie niezbędne kompetencje do sprawowania swoich funkcji. Właściwy organ, który otrzymał wniosek o zatwierdzenie prospektu emisyjnego jest uprawniony co najmniej do:

a) wymagania od emitentów, oferujących lub osób wnioskujących o dopuszczenie do obrotu na rynku regulowanym umieszczania w prospekcie emisyjnym dodatkowych informacji, w razie konieczności ochrony inwestorów;

b) wymagania od emitentów, oferujących lub osób wnioskujących o dopuszczenie do obrotu na rynku regulowanym oraz osób ich kontrolujących lub przez nich kontrolowanych przekazywania informacji i dokumentów;

c) wymagania od biegłych rewidentów i kadry kierowniczej emitenta, oferującego lub osoby wnioskującej o dopuszczenie do obrotu na rynku regulowanym, jak również pośredników finansowych powołanych do przeprowadzania publicznej oferty sprzedaży lub wnioskowania o dopuszczenie do obrotu, przekazywania informacji;

d) zawieszania publicznej oferty lub dopuszczenia do obrotu na okres jednorazowo nie dłuższy niż 10 kolejnych dni roboczych, jeżeli ma uzasadnione powody podejrzewać, że naruszone zostały przepisy niniejszej dyrektywy;

e) zakazywania lub zawieszania reklam na okres jednorazowo nie dłuższy niż 10 kolejnych dni roboczych, jeżeli ma uzasadnione powody wierzyć, że naruszone zostały przepisy niniejszej dyrektywy;

f) zakazywania publicznej oferty, jeżeli uzna, że naruszone zostały przepisy niniejszej dyrektywy lub jeżeli ma uzasadnione powody podejrzewać, że mogłyby zostać naruszone;

g) zawieszania lub wnioskowania zawieszenia przez odpowiedni rynek regulowany obrotu na rynku regulowanym na okres jednorazowo nie dłuższy niż 10 kolejnych dni roboczych, jeżeli ma uzasadnione powody wierzyć, że naruszone zostały przepisy niniejszej dyrektywy;

h) zakazywania obrotu na rynku regulowanym, jeżeli uzna, że naruszone zostały przepisy niniejszej dyrektywy;

i) ogłaszania publicznie faktu, że emitent nie stosuje się do swoich obowiązków.

Jeżeli wymaga tego prawo krajowe, właściwe organy mogą zwrócić się do odpowiedniego organu sądowego z wnioskiem o orzeczenie w sprawie wykonywania kompetencji określonych w lit. d)-h) powyżej.

4. Każdy właściwy organ, po dopuszczeniu papierów wartościowych do obrotu na rynku regulowanym, jest uprawniony również do:

a) wymagania od emitenta, by ujawnił wszystkie istotne informacje, które mogą mieć skutki dla oceny papierów wartościowych dopuszczonych do obrotu na rynkach regulowanych w celu zapewnienia ochrony inwestorów lub sprawnego działania rynku;

b) zawieszania lub wnioskowania zawieszenia przez odpowiedni rynek regulowany obrotu papierami wartościowymi, jeżeli, jego zdaniem, sytuacja emitenta sprawia, że taki obrót mógłby być szkodliwy dla interesów inwestorów;

c) zapewnienia, że emitenci, których papiery wartościowe są w obrocie na rynkach regulowanych wykonują obowiązki przewidziane w art. 102 i 103 dyrektywy 2001/34/WE i że równoważne informacje przekazywane są inwestorom, oraz emitent zapewnia równoważne traktowanie wszystkich posiadaczy papierów wartościowych będących w tej samej sytuacji, we wszystkich Państwach Członkowskich, w których dokonywana jest publiczna oferta lub papiery wartościowe dopuszczane są do obrotu;

d) przeprowadzania kontroli na miejscu na swoim terytorium zgodnie z prawem krajowym w celu sprawdzenia zgodności z przepisami niniejszej dyrektywy i aktami delegowanymi, o których w niej mowa. Jeżeli wymaga tego prawo krajowe, właściwe organy mogą korzystać z tego uprawnienia zwracając się z wnioskiem do odpowiedniego organu sądowego i/lub we współpracy z innymi organami.

Zgodnie z art. 21 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010, EUNGiPW może brać udział w kontrolach na miejscu, o których mowa w lit. d), przeprowadzanych wspólnie przez co najmniej dwa właściwe organy.

5. Ust. 1-4 pozostają bez uszczerbku dla możliwości Państwa Członkowskiego dokonania oddzielnych prawnych i administracyjnych uzgodnień dla zamorskich terytoriów europejskich, za których stosunki zewnętrzne takie Państwo Członkowskie jest odpowiedzialne.

Artykuł 22

Tajemnica zawodowa i współpraca między organami

1. Obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej ma zastosowanie do wszystkich osób, które pracują lub pracowały dla właściwych organów lub podmiotów, którym właściwe organy mogły delegować określone zadania. Informacje objęte tajemnicą zawodową nie mogą zostać ujawnione żadnej osobie ani organowi z wyjątkiem ujawnienia zgodnie z przepisami ustawowymi.

2. Właściwe organy Państw Członkowskich współpracują ze sobą w każdym przypadku gdy jest to konieczne do celów sprawowania ich obowiązków i wykonywania kompetencji. Właściwe organy udzielają pomocy właściwym organom pozostałych Państw Członkowskich. W szczególności, wymieniają informacje i współpracują w przypadku gdy emitent ma więcej niż jeden macierzysty właściwy organ ze względu na różne rodzaje papierów wartościowych lub w przypadku gdy zatwierdzenie prospektu emisyjnego zostało delegowane na rzecz właściwego organu innego Państwa Członkowskiego na podstawie art. 13 ust. 5. Współpracują również ściśle w przypadku konieczności zawieszenia lub zakazania obrotu papierami wartościowymi w obrocie w różnych państwach członkowskich w celu zapewnienia równego traktowania różnych miejsc obrotu i ochrony interesów inwestorów. Gdy sytuacja tego wymaga, właściwy organ przyjmującego Państwa Członkowskiego może zwrócić się o pomoc właściwego organu macierzystego Państwa Członkowskiego od momentu, gdy sprawa jest badana, w szczególności w odniesieniu do nowych typów lub rzadko spotykanej formy papierów wartościowych. Właściwy organ macierzystego Państwa Członkowskiego może zwrócić się o informacje do właściwego organu przyjmującego Państwa Członkowskiego w sprawie każdego elementu szczególnego dla właściwego rynku.

Bez uszczerbku dla przepisów art. 21, właściwe organy Państw Członkowskich mogą w razie potrzeby zasięgać opinii podmiotów prowadzących rynki regulowane i w szczególności w przypadku podejmowania decyzji o zawieszeniu lub wnioskowaniu zawieszenia lub zakazania obrotu przez rynek regulowany.

Właściwe organy mogą zgłaszać EUNGiPW sytuacje, w których wniosek o współpracę, w szczególności dotyczący wymiany informacji, został rozpatrzony odmownie, lub w których nie podjęto w sprawie tego wniosku żadnych działań w odpowiednim terminie. Bez uszczerbku dla art. 258 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE), w sytuacjach o których mowa w zdaniu pierwszym, EUNGiPW może skorzystać z uprawnienia przysługującego mu na mocy art. 19 rozporządzenia UE nr 1095/2010.

3. Ustęp 1 nie stanowi przeszkody dla właściwych organów w wymianie informacji poufnych ani w przekazywaniu informacji poufnych Europejskiemu EUNGiPW lub Europejskiej Radzie ds. Ryzyka Systemowego (zwanej dalej „ERRS”), z zastrzeżeniem ograniczeń związanych z informacjami dotyczącymi poszczególnych przedsiębiorstw i konsekwencji dla państw trzecich, zgodnie z przepisami odpowiednio rozporządzenia (UE) nr 1095/2010 i rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1092/2010 z dnia 24 listopada 2010 r. w sprawie wspólnotowego nadzoru makroostrożnościowego nad systemem finansowym i ustanowienia Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego (²¹). Informacje wymieniane pomiędzy właściwymi organami a EUNGiPW lub ERRS podlegają obowiązkowi zachowania tajemnicy służbowej, jakiemu podlegają osoby obecnie lub w przeszłości zatrudnione przez właściwe organy otrzymujące informacje.

4. W celu zapewnienia spójności harmonizacji niniejszego artykułu i uwzględnienia technicznego rozwoju rynków finansowych EUNGiPW opracowuje projekty regulacyjnych standardów technicznych, aby uściślić informacje wymagane na mocy ust. 2.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania regulacyjnych standardów technicznych, o których mowa w akapicie pierwszym, zgodnie z art. 10–14 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

W celu zapewnienia jednolitych warunków stosowania ust. 2 i uwzględnienia technicznego rozwoju rynków finansowych EUNGiPW może opracowywać projekty standardów technicznych, by ustanawiać standardowe formularze, szablony i procedury do celów współpracy i wymiany informacji pomiędzy właściwymi organami.

Komisja jest uprawniona do przyjmowania wykonawczych standardów technicznych, o których mowa w akapicie trzecim, zgodnie z procedurą określoną w art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1095/2010.

Artykuł 23

Środki zapobiegawcze

1. Jeśli właściwy organ przyjmującego państwa członkowskiego stwierdzi nieprawidłowości w działaniu emitenta lub instytucji finansowej odpowiedzialnych za przebieg publicznej oferty lub naruszenie obowiązków spoczywających na emitencie z tytułu dopuszczenia papierów wartościowych do obrotu na rynku regulowanym, organ ten przekazuje swoje ustalenia właściwemu organowi macierzystego państwa członkowskiego i EUNGiPW.

2. Jeżeli mimo podjęcia środków przez właściwy organ macierzystego państwa członkowskiego lub z powodu nieadekwatności takich środków, emitent lub instytucja finansowa odpowiedzialna za przebieg publicznej oferty nie zaprzestaje naruszania odpowiednich przepisów ustawowych lub wykonawczych, właściwy organ przyjmującego państwa członkowskiego, po powiadomieniu właściwego organu macierzystego państwa członkowskiego i EUNGiPW podejmuje wszelkie właściwe środki w celu ochrony inwestorów oraz przy najbliższej okazji powiadamia o nich Komisję i EUNGiPW.

ROZDZIAŁ VII

ŚRODKI WYKONAWCZE

Artykuł 24

Procedura Komitetu

1. Komisja wspomagana jest przez Europejski Komitet Papierów Wartościowych, powołany decyzją 2001/528/WE (zwany dalej „Komitetem”).

2. W przypadku odniesienia do niniejszego ustępu, stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE, uwzględniając przepisy jej art. 8 i pod warunkiem, że środki wykonawcze przyjęte zgodnie z tą procedurą nie zmieniają istotnych przepisów niniejszej dyrektywy.

Okres ustanowiony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.

2a. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu stosuje się art. 5 a ust. 1-4 oraz art. 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem jej art. 8.

3. Do 31 grudnia 2010 r., a następnie przynajmniej co trzy lata, Komisja dokonuje przeglądu przepisów dotyczących jej uprawnień wykonawczych i przedstawia Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie w sprawie funkcjonowania tych uprawnień. W sprawozdaniu tym analizowana jest zwłaszcza konieczność zaproponowania przez Komisję zmian do obowiązującej dyrektywy w celu zapewnienia właściwego zakresu uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji. Stwierdzeniu, czy ewentualnie konieczne jest dokonanie zmian, towarzyszy szczegółowe uzasadnienie jego podstaw. W razie potrzeby do sprawozdania dołączony jest wniosek legislacyjny dotyczący zmiany przepisów, na mocy których Komisji przyznane zostały uprawnienia wykonawcze.

Artykuł 24a

Wykonywanie przekazanych uprawnień

1. Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 1 ust. 4, art. 2 ust. 4, art. 3 ust. 4, art. 4 ust. 1 akapit piąty, art. 5 ust. 5, art. 7 ust. 1, art. 8 ust. 4, art. 11 ust. 3, art. 13 ust. 7, art. 14 ust. 8, art. 15 ust. 7 i art. 20 ust. 3 akapit pierwszy, są przyznawane Komisji na okres 4 lat od dnia 31 grudnia 2010 r. Komisja sporządza sprawozdanie dotyczące przekazanych uprawnień w terminie najpóźniej sześciu miesięcy przed zakończeniem okresu czterech lat. Delegacja uprawnień jest automatycznie przedłużana na taki sam okres, chyba że Parlament Europejski lub Rada odwoła ją zgodnie z art. 24b.

2. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja powiadamia o nim równocześnie Parlament Europejski i Radę.

3. Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych przyznaje się Komisji z zastrzeżeniem warunków określonych w art. 24b i 24c.

Artykuł 24b

Odwołanie przekazania uprawnień

1. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 1 ust. 4. art. 2 ust. 4, art. 3 ust. 4, art. 4 ust. 1 akapit piąty, art. 5 ust. 5, art. 7 ust. 1, art. 8 ust. 4, art. 11 ust. 3, art. 13 ust. 7, art. 14 ust. 8, art. 15 ust. 7 lub art. 20 ust. 3 akapit pierwszy, może zostać odwołane w dowolnym czasie przez Parlament Europejski lub Radę.

2. Instytucja, która rozpoczęła wewnętrzną procedurę w celu podjęcia decyzji, czy odwołać przekazanie uprawnień, dokłada starań, aby poinformować drugą instytucję i Komisję odpowiednio wcześnie przed podjęciem ostatecznej decyzji, wskazując przekazane uprawnienia, które mogłyby zostać odwołane.

3. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie uprawnień w niej określonych. Staje się skuteczna natychmiast lub w terminie późniejszym, który jest w niej określony. Nie wpływa ona na ważność obowiązujących już aktów delegowanych. Jest publikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 24c

Sprzeciw wobec aktów delegowanych

1. W terminie trzech miesięcy od dnia powiadomienia Parlament Europejski lub Rada mogą zgłaszać sprzeciw wobec aktu delegowanego.

Z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady termin ten jest przedłużany o trzy miesiące.

2. Jeżeli w terminie, o którym mowa w ust. 1, ani Parlament Europejski, ani Rada nie wniosą sprzeciwu wobec aktu delegowanego, zostaje on opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i wchodzi w życie w określonym w nim dniu.

Akt delegowany może zostać opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i wejść w życie przed upływem tego terminu, jeżeli zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie zamierzają wnieść sprzeciwu.

3. Jeśli Parlament Europejski lub Rada wyrażą sprzeciw wobec aktu delegowanego w terminie, o którym mowa w ust. 1, nie wchodzi on w życie. Zgodnie z art. 296 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej instytucja zgłaszająca sprzeciw podaje powody tego sprzeciwu wobec danego aktu delegowanego.

Artykuł 25

Sankcje

1. Bez uszczerbku dla prawa Państw Członkowskich do nakładania sankcji karnych i bez uszczerbku dla ich systemu odpowiedzialności cywilnej, Państwa Członkowskie zapewniają, zgodnie ze swoim prawem krajowym, żeby możliwe było podjęcie właściwych środków administracyjnych lub nałożenie sankcji administracyjnych na osoby odpowiedzialne, w przypadku gdy nie są przestrzegane przepisy przyjęte w wykonaniu niniejszej dyrektywy. Państwa Członkowskie zapewniają, że takie środki są skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

2. Państwa Członkowskie zapewniają, żeby właściwy organ mógł ujawnić publicznie każdy środek lub sankcję nałożone za naruszenie przepisów przyjętych zgodnie z niniejszą dyrektywą, chyba że ujawnienie poważnie zagroziłoby rynkom finansowym lub spowodowałoby nieproporcjonalną szkodę dla zainteresowanych stron.

Artykuł 26

Prawo do odwołania

Państwa Członkowskie zapewniają, że decyzje wydane w zastosowaniu przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych przyjętych zgodnie z niniejszą dyrektywą podlegają prawu odwołania do sądu.

ROZDZIAŁ VIII

PRZEPISY PRZEJŚCIOWE I KOŃCOWE

Artykuł 27

Zmiany

Z mocą od dnia określonego w art. 29, w dyrektywie 2001/34/WE wprowadza się następujące zmiany:

1. Skreśla się art. 2, 20 – 41, 98 – 101, 104 oraz art. 108 ust. 2 lit. c) (ii);

2. W art. 107 ust. 3 skreśla się akapit pierwszy;

3. W art. 108 ust. 2 lit. a) skreśla się wyrazy „warunków ustanawiania, nadzoru i rozpowszechniania szczegółowych danych związanych z dopuszczeniem do obrotu, które maja zostać opublikowane w związku z dopuszczeniem do obrotu”;

4. Skreśla się załącznik I.

Artykuł 28

Uchylenie

Z mocą od dnia określonego w art. 29 traci moc dyrektywa 89/298/EWG. Odniesienia do uchylonej dyrektywy traktuje się jako odniesienia do niniejszej dyrektywy.

Artykuł 29

Transpozycja

Państwa Członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy nie później niż do dnia 1 lipca 2005 r. i niezwłocznie powiadomią o tym Komisję. Przepisy przyjęte przez Państwa Członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez Państwa Członkowskie.

Artykuł 30

Przepisy przejściowe

1. Emitenci mający siedziby w państwach trzecich, których papiery wartościowe zostały już dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym wybierają właściwy organ zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. m) (iii) oraz powiadamiają o swojej decyzji właściwy organ ich wybranego macierzystego Państwa Członkowskiego do dnia 31 grudnia 2005 r.

2. W drodze odstępstwa od art. 3 Państwa Członkowskie, które skorzystały ze zwolnienia, określonego w art. 5 lit. a) dyrektywy 89/298/EWG mogą dalej zezwalać instytucjom kredytowym lub innym instytucjom finansowym równoważnym instytucjom kredytowym nieobjętym art. 1 ust. 2 lit. j) niniejszej dyrektywy na emisję dłużnych papierów wartościowych lub innych zbywalnych papierów wartościowych równoważnych dłużnym papierom wartościowym emitowanych w sposób ciągły lub powtarzalny na ich terytorium przez okres pięciu lat po dacie wejścia w życie niniejszej dyrektywy.

3. W drodze odstępstwa od art. 29, Republika Federalna Niemiec stosuje się do art. 21 ust. 1 do dnia 31 grudnia 2008 r.

Artykuł 31

Przegląd

Pięć lat po dacie wejścia w życie niniejszej dyrektywy Komisja dokona oceny stosowania niniejszej dyrektywy i przedstawi sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, do którego załączy, w odpowiednim przypadku, wnioski dotyczące jej rewizji.

Artykuł 31a

Personel i zasoby ESMA

[6] ESMA dokonuje oceny potrzeb odnoszących się do personelu i zasobów związanych z przyjęciem przez ten organ uprawnień i obowiązków zgodnie z niniejszą dyrektywą i przedkłada Parlamentowi Europejskiemu, Radzie i Komisji odpowiednie sprawozdanie.

Artykuł 32

Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie w dniu jej publikacji w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 33

Skierowanie

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do Państw Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 4 listopada 2003 r.