KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską,

uwzględniając rozporządzenie Rady (EWG) nr 1907/90 z dnia 26 czerwca 1990 r. w sprawie niektórych norm handlowych w odniesieniu do jaj (¹), w szczególności jego art. 5 ust. 3, art. 7 ust. 1 lit. d), art. 10 ust. 3, art. 20 ust. 1 oraz art. 22 ust. 2,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Doświadczenie nabyte w ramach stosowania rozporządzenia (WE) nr 2295/2003 Komisji (²) wykazało, iż istnieje konieczność dokonania uszczegółowienia niektórych postanowień powyższego rozporządzenia.

(2) Odbiorcy wykonują działalność umożliwiającą im odbieranie jaj w miejscach produkcji oraz dostarczanie ich do zakładów pakujących lub do innych jednostek, w tym przemysłu spożywczego lub niespożywczego. Należy sprecyzować, do jakich jednostek te dostawy mogą być wykonywane.

(3) Gwarancja jakości jaj zależy częściowo od terminów odbioru jaj oraz ich dostawy do zakładów pakujących. Stosowanie przez podmioty gospodarcze różnych sposobów odbioru oraz dostawy jaj nie może prowadzić do preferowania jednego trybu organizacji w stosunku do innego. Istnieje zatem konieczność uszczegółowienia terminów stosowanych do różnych praktykowanych metod.

(4) Ustawodawstwo wspólnotowe rozróżnia podmioty gospodarcze w zależności od warunków, w jakich działają, zajmując się obrotem produktów pochodzenia zwierzęcego, i nie przewiduje koncesjonowania jednostek zajmujących się wyłącznie transportem lub składowaniem, które nie wymagają regulacji temperatury. W związku z powyższym rejestracji należy poddać tylko tych odbiorców, którzy działają wyłącznie w zakresie zapewnienia transportu jaj między miejscem produkcji a jednostką dokonującą kondycjonowania jaj, uszczegółowić zasady wydawania zezwoleń i przewidzieć odrębne formalności w zakresie rejestracji tej kategorii odbiorców.

(5) Z powodu fizjologicznej utraty wody i wagi jaj między datą zniesienia a terminem ich sprzedaży konsumentowi końcowemu istnieje konieczność sprecyzowania, iż całkowita waga netto wskazana na opakowaniu jaj musi odpowiadać co najmniej całkowitej wadze netto jaj w momencie sprzedaży konsumentowi końcowemu.

(6) Dostawa dla przemysłu „jaj kategorii A” może mieć miejsce bez dokonywania klasyfikacji na kategorie wagowe. W związku z powyższym należy wprowadzić wymóg, aby adnotacja identyfikacyjna „jaja kategorii A” była umieszczana na kontenerach dostarczanych do zainteresowanych jednostek.

(7) Znakowanie jaj oraz opakowań, o którym mowa w art. 7 i 10 rozporządzenia (EWG) nr 1907/90, może mieć miejsce w różnych terminach. Terminy te należy sprecyzować.

(8) W celu uniknięcia nadużyć w stosowaniu umów wyłączności, o których mowa w art. 8 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 2295/2003, Państwom Członkowskim zostawić należy swobodę ustalania minimalnego okresu obowiązywania umów, dłuższego niż jeden miesiąc.

(9) W celu zapewnienia odpowiedniej identyfikowalności produktów w przypadku transferu jaj z jednego zakładu pakującego do innego należy wprowadzić wymóg, aby pierwszy zakład pakujący stemplował jaja przed ich wysłaniem do drugiego zakładu pakującego.

(10) Postanowienia dotyczące klasyfikacji, pakowania i dostawy do innego zakładu pakującego, o których mowa w art. 12 ust. 3 rozporządzenia (WE) nr 2295/2003, powodują pewne zamieszanie i pokrywają się z postanowieniami art. 2 powyższego rozporządzenia. W związku z tym należy je usunąć.

(11) W celu umożliwienia, aby znakowanie jaj odbywało się w warunkach identycznych, bez względu na typ hodowli, należy we wszystkich przypadkach umożliwić stosowanie kodów wymienionych w pkt 2.1 załącznika do dyrektywy Komisji 2002/4/WE z dnia 30 stycznia 2002 r. w sprawie rejestracji zakładów hodujących kury nioski, objętych dyrektywą Rady 1999/74/WE (³).

(12) W celu poinformowania konsumenta, w przypadku sprzedaży luzem, o znaczeniu numeru identyfikacyjnego producenta i używanych kodów istnieje konieczność wprowadzenia ich obowiązkowego wyjaśnienia na dużych opakowaniach i innych opakowaniach, na przykład z folii plastikowej, lub też podania ich w odrębnej instrukcji.

(13) W celu poinformowania konsumenta w przypadku sprzedaży jaj z oznaczeniami „jaja myte” lub „schładzane” istnieje konieczność znakowania jaj w sposób umożliwiający ich identyfikację w stosunku do jaj sprzedawanych pod nazwą „jaja kategorii A”, zachowując jednocześnie wymóg, aby jaja te były oznaczone innymi oznaczeniami, przewidzianymi dla jaj kategorii A.

(14) Brak znakowania jaj przeznaczonych dla przemysłu mógłby prowadzić do nadużyć powodujących wprowadzanie na rynek pewnych partii jaj przeznaczonych do sprzedaży detalicznej jaj, co stanowi naruszenie ustawodawstwa wspólnotowego. Należy przewidzieć środki limitujące dla odstępstw przewidzianych dla tych dostaw.

(15) Biorąc pod uwagę zobowiązania międzynarodowe Wspólnoty, jaja kategorii B importowane z krajów trzecich są zwolnione ze znakowania. Niemniej jednak, biorąc pod uwagę ryzyko nadużyć, nierozłącznie związane z takim handlem na rynku wewnętrznym, należy zapewnić środki nadzoru umożliwiające zagwarantowanie przeznaczenia końcowego tych produktów.

(16) W przypadku przywozu jaj z państw trzecich ustawodawstwo wspólnotowe przewidziało, zgodnie z art. 11 rozporządzenia Rady (EWG) nr 2092/91 z dnia 24 czerwca 1991 r. w sprawie produkcji ekologicznej produktów rolnych oraz znakowania produktów rolnych i środków spożywczych (⁴), uznawanie norm stosowanych przez niektóre kraje trzecie. W związku z tym należy zapewnić, aby znakowanie jaj mogło się odbywać bezpośrednio w danym kraju pochodzenia, w takich samych warunkach, jak te przewidziane na poziomie wspólnotowym.

(17) W celu zracjonalizowania prezentacji środków dotyczących rejestrowania informacji wymaganych ze strony różnych kategorii podmiotów gospodarczych należy zgrupować wymagania, o których mowa w art. 25, 26 i 27 rozporządzenia (WE) nr 2295/2003, według kategorii podmiotów i według rodzaju obowiązku.

(18) Artykuł 6 ust. 4 rozporządzenia (EWG) nr 1907/90 przewiduje, że niektóre zakłady pakujące mogą uzyskać zezwolenie na mycie jaj. Oficjalna lista zakładów pakujących musi obejmować więc tę dodatkową, specyficzną informację.

(19) Jednostki hodowlane mogą korzystać z niektórych odstępstw dotyczących wymagań minimalnych stosowanych do wyposażeń zakładów hodowlanych do upływu terminów, o których mowa w art. 4 dyrektywy Rady 1999/74/WE z dnia 19 lipca 1999 r. ustanawiającej minimalne normy ochrony kur niosek (⁵). Powyższe odstępstwa nie mogą jednakże dotyczyć obowiązków przewidzianych w ustawodawstwie wspólnotowym stosowanym uprzednio, w szczególności jeśli chodzi o wymogi minimalne zawarte w lit. c) i d) załącznika II do rozporządzenia Komisji (EWG) nr 1274/91 z dnia 15 maja 1991 r. wprowadzającego szczegółowe zasady wykonywania rozporządzenia (EWG) nr 1907/90 w sprawie niektórych norm handlowych w odniesieniu do jaj (⁶), przed zmianą wprowadzoną rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1651/2001 (⁷).

(20) Z powodów językowych należy dodać niektóre synonimy greckie równorzędne dla oznaczeń stosowanych do wskazania trybu hodowli kur niosek, cytowanych w kolumnie 2 załącznika II.

(21) W związku z powyższym należy zmienić rozporządzenie (WE) nr 2295/2003.

(22) Środki, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Mięsa Drobiowego i Jaj,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

W rozporządzeniu (WE) nr 2295/2003 wprowadza się następujące zmiany:

1) W art. 1 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Każdy odbiorca dostarcza jaja do zakładów innych niż zakład odbiorcy, o których mowa w art. 4 ust. 1 lit. a) rozporządzenia (EWG) nr 1907/90, najpóźniej w dniu roboczym następującym po dniu odbioru.”.

2) W art. 2 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Zakład pakujący klasyfikuje i znakuje jaja, najpóźniej w drugim dniu roboczym, który następuje po dniu odbioru. Dysponuje dodatkowo jednym dniem roboczym na ich zapakowanie i oznakowanie opakowań.

Akapit pierwszy nie ma zastosowania, jeśli jaja otrzymane od producentów są dostarczane, po oznakowaniu, zgodnie z art. 8 ust. 6, do drugiej pakowni w celu klasyfikacji, ze względu na jakość i wagę, opakowanie i oznaczenie opakowań. W tym przypadku dostawa do drugiego zakładu pakującego ma miejsce najpóźniej w dniu roboczym następującym po dniu odbioru przez drugą pakownię. Drugi zakład pakujący dysponuje dodatkowo jednym dniem roboczym na ich zapakowanie i oznakowanie opakowań.

Jeśli pierwszy zakład pakujący dostarcza jaja do drugiego zakładu pakującego, po dokonaniu znakowania i klasyfikacji ze względu na jakość i wagę, pakowanie jaj i znakowanie opakowań mają miejsce w terminie jednego dnia roboczego następującego po terminie ich odbioru przez drugi zakład pakujący.

Artykuł 1 ust. 4 ma zastosowanie do dostaw, o których mowa w akapitach drugim i trzecim. W przypadku określonym w akapicie trzecim na każdym kontenerze umieszczona jest poza tym adnotacja na temat kategorii wagowej i jakości jaj.”.

3) W art. 3 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Wyłącznie zakłady i producenci, którzy spełniają warunki określone w ust. 2, 3 i 4 niniejszego artykułu mogą uzyskać pozwolenie na działalność jako zakłady pakujące, o których mowa w art. 5 rozporządzenia (EWG) nr 1907/90, lub zarejestrowani jako odbiorcy.”.

4) W art. 4 wprowadza się następujące zmiany:

a) ustęp 1 otrzymuje brzmienie:

„1. Każdy wniosek o koncesję na prowadzenie zakładu pakującego lub o rejestrację w charakterze odbiorcy musi zostać przesłany do właściwego organu Państwa Członkowskiego, na terytorium którego znajdują się pomieszczenia odbiorcy lub pakowni.”;

b) w ust. 2 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie:

„Właściwy organ przyznaje zakładowi pakującemu odrębny numer koncesji, której kod początkowy jest następujący:”;

c) dodaje się ust. 4 w brzmieniu:

„4. Właściwy organ rejestruje oddzielnie przedsiębiorstwa, które prowadzą wyłącznie działalność odbiorcy, zgodnie z art. 4 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 853/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. określającego szczególne przepisy higieny stosowane do towarów żywnościowych pochodzenia zwierzęcego^(*).

^(*) Dz.U. L 139 z 30.4.2004, str. 55.”.

5) W art. 7 wprowadza się następujące zmiany:

a) ustęp 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Jeśli jaja różnej wielkości »kategorii A« lub »jaja myte« różnej wielkości są kondycjonowane w tym samym opakowaniu, zgodnie z art. 13 ust. 3 rozporządzenia (EWG) nr 1907/90, całkowita waga netto jaj jest wskazana w gramach, a adnotacja »Jaja różnej wielkości« jest podana za pomocą odpowiednich słów.

Całkowita waga netto jaj, o której mowa w akapicie pierwszym, musi brać pod uwagę utratę fizjologiczną masy jaj podczas składowania i odpowiadać co najmniej całkowitej wadze netto jaj podczas sprzedaży konsumentowi końcowemu.”;

b) ustęp 4 otrzymuje brzmienie:

„4. Jeśli jaja kategorii A są dostarczane pod tym oznaczeniem do przedsiębiorstw przemysłu spożywczego, koncesjonowanych zgodnie z dyrektywą 89/437/EWG, klasyfikacja według kategorii wagowej nie jest obowiązkowa, a dostawa odbywa się w warunkach określonych w art. 1 ust. 4, z podaniem na kontenerze dodatkowej adnotacji »Jaja kategorii A«”.

6) W art. 8 wprowadza się następujące zmiany:

a) w ust. 1 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

„Oznaczenia, o których mowa w art. 7 i art. 10 ust. 1 i ust. 2 lit. c) rozporządzenia (EWG) nr 1907/90, są odpowiednio umieszczane, najpóźniej w dniu klasyfikacji i zapakowania.”;

b) ustęp 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Oznaczenia identyfikacyjne umieszczane na jajach kategorii A oraz na jajach spełniających kryteria stosowane do jaj kategorii A, sprzedawanych jako »jaja myte« lub »jaja schładzane«, przedstawiają się następująco:

a) oznaczenie identyfikujące kategorię A ma formę koła o średnicy co najmniej 12 milimetrów, w którym umieszczone jest oznaczenie identyfikujące kategorię wagową, złożone z litery lub liter wskazanych w art. 7 ust. 1 niniejszego rozporządzenia, o wysokości co najmniej 2 milimetrów, dla jaj sprzedawanych jako jaja kategorii A;

b) oznaczenie identyfikacyjne dla »jaj mytych« złożone ze słowa »tvättat« lub »gewassen« pisanego literami o wysokości co najmniej 2 milimetrów, dla jaj sprzedawanych z oznaczeniem »jaja myte«, zgodnie z art. 5 ust. 2;

c) oznaczenie identyfikacyjne dla »jaj schładzanych«, złożone z trójkąta równobocznego, o długości boku co najmniej 10 milimetrów, dla jaj sprzedawanych z oznaczeniem »jaja schładzane«, zgodnie z art. 5 ust. 3;

d) odrębny numer producenta, złożony z kodów i liter, o których mowa w dyrektywie 2002/4/WE, o wysokości co najmniej 2 milimetrów;

e) numer zakładu pakującego, wyrażony literami i cyframi, o wysokości co najmniej 2 milimetrów;

f) daty wyrażone literami i cyframi, o wysokości co najmniej 2 milimetrów, zgodnie z adnotacjami, o których mowa w załączniku I, ze wskazaniem dnia oraz miesiąca, tak jak zostało to określone w art. 9 niniejszego rozporządzenia.”;

c) skreśla się ust. 4 akapit drugi;

d) ustęp 5 otrzymuje brzmienie:

„5. Jeśli jaja są dostarczane od producenta do pakowni mającej siedzibę w innym Państwie Członkowskim, jaja są stemplowane z numerem identyfikacyjnym producenta, zanim opuszczą zakład produkcyjny.

Niemniej jednak, jeśli producent i zakład pakujący zawarły umowę na dostawę obejmującą wyłączność dla operacji zleconych w Państwie Członkowskim oraz na obowiązek wykonania znakowania, zgodnie z niniejszym artykułem, Państwo Członkowskie, na terytorium którego znajduje się zakład produkcyjny, może, na wniosek podmiotów gospodarczych i za zgodą udzieloną uprzednio przez Państwo Członkowskie, na terytorium którego znajduje się zakład pakujący, odstąpić od tego obowiązku. W powyższym przypadku kopia umowy, za której zgodność z oryginałem poświadczyły podmioty gospodarcze, towarzyszy wysyłce. Organy kontroli, o których mowa w art. 29 ust. 2 lit. e), są informowane o udzieleniu takiego odstępstwa.

Państwa Członkowskie określają minimalny okres obowiązywania umowy na dostawę, o której mowa w akapicie drugim, a który nie może być krótszy niż jeden miesiąc.”;

e) dodaje się ust. 6 w brzmieniu:

„6. Jeśli jaja niesklasyfikowane są przewożone z jednego zakładu pakującego do drugiego, jaja są stemplowane za pomocą numeru identyfikacyjnego producenta, zanim opuszczą pierwszy zakład pakujący.”;

f) dodaje się ust. 7 w brzmieniu:

„7. Jeśli jaja są dostarczane dla przemysłu, a znakowanie tych jaj nie jest obowiązkowe w związku z ich przeznaczeniem dla celów przetwórczych, na podstawie art. 2 ust. 2 lit. a) i b) rozporządzenia (EWG) nr 1907/90, zwolnienie ze znakowania jest możliwe tylko wtedy, jeśli dostawa jaj jest dokonywana:

– przez zainteresowanego przedsiębiorcę, w formie bezpośredniego odbioru u jego tradycyjnych dostawców,

– wyłącznie na odpowiedzialność przedsiębiorcy, który z tego tytułu zobowiązuje się stosować jaja wyłącznie dla celów przetwórczych.

W przypadkach nieprzewidzianych w poprzednim akapicie znakowanie jaj odbywa się zgodnie z ust. 3, 4 i 5.”.

7) W art. 9 dodaje się ust. 5 w brzmieniu:

„5. Jeśli chodzi o jaja schładzane, przeznaczone do sprzedaży detalicznej we francuskich departamentach zamorskich, termin minimalnej trwałości nie może przekroczyć czterdziestego dnia od daty zniesienia.”.

8) W art. 11 ust. 2 akapit drugi wyraz „czterdzieści” zastępuje się wyrazami „trzydzieści trzy”.

9) W art. 12 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Jeśli zaopatrywanie w jaja zakładu pakującego nie odbywa się kontenerami, ale zapewniane jest jego własnymi jednostkami produkcyjnymi, znajdującymi się w tym samym miejscu, jaja muszą być stemplowane, ze wskazaniem daty zniesienia, w dniu zniesienia.

Niemniej jednak jaja zniesione w dni nie robocze mogą być stemplowane w pierwszy dzień roboczy po zniesieniu, w tym samym czasie, co jaja zniesione tego dnia, ze wskazaniem daty pierwszego dnia nieroboczego.”.

10) W art. 13 wprowadza się następujące zmiany:

a) w ust. 1 tiret pierwsze otrzymuje brzmienie:

„– sposoby hodowli, o których mowa w art. 7 i art. 10 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 1907/90, mogą być stosowane wyłącznie kody, o których mowa w pkt 2.1 Załącznika do dyrektywy 2002/4/WE oraz adnotacje znajdujące się w załączniku II do niniejszego rozporządzenia, pod warunkiem iż we wszystkich przypadkach wymagania ustanowione w załączniku III niniejszego rozporządzenia zostały spełnione,”;

b) ustęp 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Znaczenie numeru identyfikacyjnego producenta jest wyjaśnione w odrębnej instrukcji, w przypadku sprzedaży luzem oraz na lub w opakowaniu, w przypadku jaj zapakowanych.”.

11) W art. 16 wprowadza się następujące zmiany:

a) ustępy 1 i 2 otrzymują brzmienie:

„1. Jaja kategorii »A«, poza jajami z hodowli ekologicznej, przywożone z Norwegii, jak również jaja pochodzące z hodowli ekologicznej, przywożone zgodnie z art. 11 rozporządzenia (EWG) nr 2092/91, są stemplowane w państwie pochodzenia z numerem identyfikacyjnym producenta, na takich samych warunkach jak te, o których mowa w art. 8 niniejszego rozporządzenia.

2. Jaja kategorii »A«, przywożone z krajów trzecich, inne niż ten, o którym mowa w ust. 1, są stemplowane w kraju pochodzenia, w sposób wyraźnie widoczny i doskonale czytelny, ze wskazaniem kodu ISO państwa pochodzenia, poprzedzonym następującą adnotacją: »normy nie WE – «”;

b) w ust. 4 akapit pierwszy otrzymuje brzmienie:

„Oznaczenie sposobu hodowli na opakowaniach jaj kategorii »A«, poza jajami z hodowli ekologicznej, przywożonymi z Norwegii, i na opakowaniach jaj pochodzących z hodowli ekologicznej, przywożonymi zgodnie z art. 11 rozporządzenia (EWG) nr 2092/91, odbywa się w tych samych warunkach, jak te przewidziane w art. 13 niniejszego rozporządzenia.”;

c) dodaje się ust. 6 w brzmieniu:

„6. Jaja innej kategorii niż A, przywożone z państw trzecich, są zwolnione ze stemplowania. Jednakże dostawa tych jaj dla przemysłu podlega kontroli ich ostatecznego przeznaczenia, zgodnie z procedurą, o której mowa w art. 296 rozporządzenia (WE) nr 2454/93^(*), w celu ich przetworzenia. Zgodnie z tym założeniem dokument kontrolny T5 zawiera w rubryce 104 jedną z adnotacji, o których mowa w załączniku V.

^(*) Dz.U. L 253 z 11.10.1993, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1335/2003 z dnia 25 lipca 2003 r. (Dz.U. L 187 z 26.7.2003, str. 16).”.

12) W art. 24 wprowadza się następujące zmiany:

a) ustęp 1 otrzymuje brzmienie:

„Producenci, zakłady pakujące, odbiorcy, zakłady rolno-spożywcze, hurtownicy, a w przypadku zastosowania art. 14 producenci i dostawcy żywności są przedmiotem kontroli, których częstotliwość ustanawiają właściwe organy na podstawie analizy ryzyk, biorąc co najmniej pod uwagę:

– wynik kontroli poprzednich,

– złożoność cyklów sprzedaży, którym podlegają jaja,

– zakres podziału czynności w jednostce produkcyjnej lub w zakładzie pakującym,

– ilość jaj wyprodukowanych lub zapakowanych,

– zasadnicze zmiany w charakterze jaj produkowanych lub przetwarzanych i/lub w trybie sprzedaży w stosunku do poprzednich lat.”;

b) ustęp 2 otrzymuje brzmienie:

„Kontrole są przeprowadzane w sposób regularny i niezapowiedziany we wszystkich placówkach. Jednostki produkcyjne i zakłady pakujące przeprowadzające znakowanie, o którym mowa w art. 12, są przedmiotem częstszych inspekcji.”.

13) W art. 25 wprowadza się następujące zmiany:

a) w ust. 1 lit. b) zdania wprowadzające otrzymują brzmienie:

„b) informacje dotyczące sposobów odżywiania kur niosek, jeśli jaja kategorii A i ich opakowania zawierają adnotację na temat sposobu odżywiania kur niosek, z oznaczeniem w zależności od stosowanego sposobu odżywiania:”;

b) ustęp 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Jeśli producent znakuje niektóre jaja ze wskazaniem daty zniesienia, a inne bez tej wskazówki, informacje, o których mowa w ust. 1 lit. a) tiret trzecie, czwarte i piąte, są rejestrowane oddzielnie.”.

14) W art. 16 ust. 1 akapit pierwszy, lit. od a) do e) przyjmują następujące brzmienie:

„a) ilości jaj niesklasyfikowanych, które otrzymują, po sortowaniu przez producenta, obejmujące nazwę, adres i numer identyfikacyjny producenta, datę lub okres zniesienia;

b) po sklasyfikowaniu jaj, ilości według jakości i kategorii wagowej;

c) ilości jaj sklasyfikowanych, pochodzących z innych zakładów pakujących, ze wskazaniem numerów identyfikacyjnych tych zakładów, daty trwałości minimalnej i określeniem tożsamości sprzedawców;

d) ilości jaj niesklasyfikowanych, dostarczonych do innych zakładów pakujących, w tym numery identyfikacyjne tych zakładów i datę zniesienia lub okres zniesienia;

e) ilość i/lub wagę dostarczonych jaj, według jakości i kategorii wagowej, datę zapakowania dla jaj kategorii B lub datę trwałości minimalnej dla jaj kategorii A, jaj mytych lub jaj schładzanych i z podziałem na kupujących, z nazwą i adresem kupującego.”.

15) Artykuł 27 otrzymuje brzmienie:

„Artykuł 27

Informacje rejestrowane przez inne podmioty

1. Dla jaj, o których mowa w art. 13, 14 i 15, odbiorcy muszą dysponować zaświadczeniami w zakresie:

a) dat odbiorów i odebranych ilości;

b) nazwy, adresu i numeru identyfikacyjnego producentów;

c) dat i ilości jaj dostarczonych do odpowiednich zakładów pakujących.

Rejestrują oddzielnie, według sposobu hodowli, trybu odżywiania i z podziałem na dni, ilości jaj, których dostarczają do zakładów pakujących, w tym numery identyfikacyjne zakładów oraz datę zniesienia lub okres zniesienia.

2. Jeśli chodzi o jaja, o których mowa w art. 13, 14 i 15, hurtownicy, w tym pośrednicy, którzy nie dokonują żadnych fizycznych czynności kondycjonowania jaj, muszą dysponować zaświadczeniami w zakresie:

a) dat i ilości, zarówno zakupów, jak i ilości;

b) nazw i adresów dostawców lub kupców.

Poza tym hurtownicy, którzy dokonują czynności fizycznych kondycjonowania, muszą dokonywać cotygodniowej rejestracji zapasów fizycznych.

3. Odbiorcy i hurtownicy mają obowiązek przechowywania przez co najmniej sześć miesięcy zapisów dotyczących transakcji kupna i sprzedaży oraz stanu zapasów.

Zamiast prowadzenia rejestrów kupna i sprzedaży, mogą gromadzić faktury i kwity dostaw w dokumentacji, wskazując w niej adnotacje, o których mowa w art. 13, 14 oraz 15.

4. Producenci oraz dostawcy pasz prowadzą księgowość dostaw dokonywanych dla producentów, o których mowa w art. 25 ust. 1 lit. b), zaznaczając skład dostarczanych pasz.

Przechowują tę księgowość przez co najmniej sześć miesięcy od daty dokonania dostawy.

5. Zakłady rolno-spożywcze, koncesjonowane zgodnie z dyrektywą 89/437/EWG, przechowują przez co najmniej sześć miesięcy, od daty odbioru, zestawienie wszystkich dostaw, za które były odpowiedzialne, uzupełnione informacjami naniesionymi na kontenery i opakowania, jak również tygodniowy stan zapasów jaj.

6. Wszystkie rejestry, księgowość i inne zapisy, o których mowa w art. 25 i 26 oraz w niniejszym artykule, są przekazywane do dyspozycji właściwych organów na każde żądanie.”.

16) W art. 29 wprowadza sie następujące zmiany:

a) ustęp 2 otrzymuje brzmienie:

i) litera b) otrzymuje brzmienie:

„b) lista zakładów pakujących, koncesjonowanych na podstawie art. 4, na której znajduje się nazwa, adres i numer identyfikacyjny przyznany każdemu z nich z wyszczególnieniem, które zakłady są upoważnione na podstawie art. 6 ust. 4 rozporządzenia (EWG) nr 1907/90;”;

ii) litera c) otrzymuje brzmienie:

„c) metody kontroli stosowane dla celów stosowania postanowień art. 12, 13, 14, 15, 16 i 24 niniejszego rozporządzenia;”;

iii) dodaje się lit. g) w brzmieniu:

„g) jego zamiar zastosowania lub nie odstępstwa, o którym mowa w art. 8 ust. 5, wraz ze środkami stosowanymi dla wprowadzenia niniejszego odstępstwa, jeśli zachodzi potrzeba.”;

b) w ust. 3 akapit drugi otrzymuje brzmienie:

„Każda zmiana list, metod kontroli i środków technicznych, o których mowa w ust. 2, jest przekazywana Komisji, drogą elektroniczną, najpóźniej 1 kwietnia każdego roku.”.

17) W ust. 1 lit. a) i b) akapit pierwszy załącznika III skreśla się następującą część zdania: „licząc od terminów, o których mowa w tym artykule,”.

18) W drugiej kolumnie załącznika II dodaje się następujące terminy greckie:

„α) ή αυγά στρωμνής

β) ή στρωμνής”.

19) W załączniku III ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:

„2. Do 31 grudnia 2006 r. wymagania dotyczące art. 4 ust. 1 dyrektywy 1999/74/WE, zawarte w pkt 1 niniejszego załącznika, nie mają zastosowania do instalacji hodowlanych zbudowanych, wyremontowanych lub po raz pierwszy uruchomionych przed 1 stycznia 2002, a które nie zostały jeszcze doprowadzone do zgodności z tą dyrektywą, zgodnie z art. 4 ust. 2.

W tym przypadku, bez uszczerbku dla odstępstw, jakich mogą udzielić Państwa Członkowskie, jeśli chodzi o zagęszczenie zwierząt, zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 4) niniejszej dyrektywy, powyższe instalacje muszą spełniać co najmniej następujące wymogi:

a) jeśli chodzi o systemy hodowli, które umożliwiają kurom nioskom swobodne przemieszczanie się między różnymi poziomami instalacji wewnętrznych budynków:

– instalacje są wyposażone w żerdzie, dostatecznej długości, aby każda kura dysponowała na nich przestrzenią co najmniej 15 centymetrów,

– zagęszczenie nie przekroczyło poziomu dwudziestu pięciu kur na metr kwadratowy powierzchni podłogi dostępnej dla kur;

b) jeśli chodzi o systemy hodowli, które uniemożliwiają kurom nioskom swobodne przemieszczanie się między różnymi poziomami instalacji wewnętrznych budynków:

– zagęszczenie nie przekroczyło poziomu siedmiu kur na metr kwadratowy powierzchni podłogi dostępnej dla kur,

– co najmniej jedna trzecia tej samej powierzchni jest pokryta wyściółką, taką jak słoma, trociny, piasek lub torf,

– wystarczająca część powierzchni dostępnej dla kur jest przeznaczona do zbierania odchodów ptactwa;

c) jeśli chodzi o systemy hodowli, które umożliwiają kurom nioskom dostęp do przestrzeni zewnętrznych:

– wnętrze budynków spełnia warunki, o których mowa w lit. a) oraz b),

– w ciągu dnia kury korzystają z nieprzerwanej możliwości swobodnego przebywania na powietrzu, poza przypadkami tymczasowych restrykcji narzuconych przez organy weterynaryjne,

– teren dostępny dla kur jest w zdecydowanej części pokryty roślinnością i nie jest używany do żadnych innych celów, chyba że jako sad, strefa zadrzewiona lub pastwisko, pod warunkiem że zgody na tę ostatnią opcję udzielą właściwe organy,

– powierzchnia wybiegu musi być dostosowana do zagęszczenia trzymanych kur i do rodzaju gruntu, przy czym zagęszczenie zwierząt nie może w żadnym momencie przekroczyć 2 500 kur na hektar terenu dostępnego dla kur lub jedna kura na 4 metry kwadratowe. Niemniej jednak, jeśli każda kura dysponuje co najmniej 10 metrenu kwadratowymi i stosowana jest rotacja, a kury mają swobodny dostęp do każdej przestrzeni przez cały okres życia stada, każda używana zagroda musi zagwarantować w każdym momencie co najmniej 2,5 metra kwadratowego dla każdej kury,

– przestrzenie zewnętrzne nie mogą rozciągać się powyżej promienia 150 metrów od najbliższego wyjścia z budynku, niemniej jednak dopuszczalne jest wydłużenie tego odcinka do 350 metrów od wyjściowych schodków najbliższego budynku, pod warunkiem że istnieje wystarczająca liczba wiat i wodopojów w rozumieniu tego postanowienia, które są rozmieszczone na całej przestrzeni zewnętrznej, przy czym liczba wiat musi wynosić co najmniej cztery na hektar.

3. Państwa Członkowskie mogą zezwolić na odstępstwa od pkt 1 a) i 1 b) dla zakładów mających co najmniej 350 kur niosek lub hodowli kur niosek reprodukujących, jeśli chodzi o wymagania, o których mowa w art. 4 ust. 1 pkt 2, jak również w art. 4 ust. 1 pkt 3) lit. a) ppkt i) oraz 3 lit. b) ppkt i) powyższej dyrektywy.”.

20) Dodaje się załącznik V w brzmieniu:

„ZAŁĄCZNIK V

Adnotacje, o których mowa w art. 16 ust. 6

– po hiszpańsku: huevos destinados exclusivamente a la transformación, de conformidad con lo dispuesto en el apartado 6 del artículo 16 del Reglamento (CE) n° 2295/2003.

– po czesku: vejce určená výhradně ke zpracování v souladu s čl. 16, odst. 6 Nařízení (ES) č. 2295/2003.

– po duńsku:æg, der udelukkende er bestemt til forar-bejdning, jf. artikel 16, stk. 6, i forordning (EF) nr. 2295/2003.

– po niemiecku: Eier ausschließlich bestimmt zur Verarbeitung gemäß Artikel 16 Absatz 6 der Verordnung (EG) Nr. 2295/2003.

– po estońsku: eranditult ümbertöötlemisele kuuluvad munad, vastavalt määruse (EÜ) nr 2295/2003 artikli 16 lõikele 6.

– po grecku: αυγά που προορίζονται αποκλειστικά για την μεταποίησή τους σε υποπροϊόντα των αυγών που αναφέρονται στο παράρτημα Ι της συνθήκης, σύμφωνα με το άρθρο 16, παράγραφος 6 του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 2295/2003.

– po angielsku: eggs intended exclusively for processing in accordance with Article 16(6) of Regulation (EC) No 2295/2003.

– po francusku: œufs destinés exclusivement à la transformation, conformément à l’article 16, paragraphe 6 du règlement (CE) n° 2295/2003.

– po włosku: uova destinate esclusivamente alla trasformazione, in conformità dell’articolo 16, paragrafo 6, del regolamento (CE) n. 2295/2003.

– po łotewsku: olas, kas paredzētas tikai pārstrādei, saskaņā ar regulas (EK) Nr. 2295/2003 16. panta 6. punktu.

– po litewsku: tik perdirbti skirti kiaušiniai, atitinkantys Reglamento (EB) Nr. 2295/2003 16 straipsnio 6 dalies reikalavimus.

– po węgiersku: A 2295/2003/EK rendelet 16. cikke (6) bekezdésének megfelelően kizárólag feldolgozásra szánt tojás.

– po maltańsku: bajd destinat esklussivament għall-konverżjoni, f ‘konformità ma’ l-Artikolu 16, Paragrafu 6 tar-Regolament (KE) Nru 2295/2003.

– po niderlandzku: eieren die uitsluitend bestemd zijn voor verwerking, overeenkomstig artikel 16, lid 6, van Veror-dening (EG) nr. 2295/2003.

– po polsku: jaja przeznaczone wyłącznie dla przetwórstwa, zgodnie z artykułem 16, paragraf 6 rozporządzenia (WE) nr 2295/2003.

– po portugalsku: ovos destinados exclusivamente à trans-formação, em conformidade com o n.° 6 do artigo 16.° do Regulamento (CE) n.° 2295/2003.

– po słowacku: vajcia určené výhradne na spracovanie podža článku 16, odsek 6 nariadenia (ES) č. 2295/2003.

– po słoweńsku: jajca namenjena izključno predelavi, v skladu s 6. odstavkom 16. čelna uredbe (CE) št. 2295/2003.

– po fińsku: Yksinomaan jalostettaviksi tarkoitettuja munia asetuksen (EY) N:o 2295/2003 16 artiklan 6 kohdan mukaisesti.

– po szwedzku: Ägg uteslutande avsedda för bearbetning, i enlighet med artikel 16.6 i förordning (EG) nr 2295/2003.”.

21) Załącznik V przyjmuje numer VI.

Artykuł 2

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich Państwach Członkowskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 26 sierpnia 2004 r.

	W imieniu Komisji
	Franz FISCHLER
	Członek Komisji