Hipoteka odwrócona

W polskim ustawodawstwie nie było wcześniej jasnej, odrębnej regulacji w zakresie pozyskiwania dodatkowych środków pieniężnych przez starsze osoby (tj. osoby, które nabyły uprawnienia emerytalne). Wprawdzie w obrocie prawnym funkcjonowała i nadal funkcjonuje, także skierowana do osób starszych, instytucja tzw. renty dożywotniej, jednak brak właściwych przepisów w tym zakresie i zawieranie umów renty dożywotniej na podstawie ogólnych przepisów Kodeksu cywilnego sprawiały, że interesy stron nie były dostatecznie chronione.

Istota funkcjonującej dotąd umowy renty dożywotniej zawieranej między osobą fizyczną a firmą/instytucją finansową sprowadza się do przeniesienia na tę firmę własności mieszkania/nieruchomości osoby fizycznej w zamian za wypłacaną jej rentę dożywotnią, przy czym osoba taka zachowuje jednocześnie dożywotnie prawo zamieszkiwania w tym mieszkaniu. Nie ma jednak przepisów regulujących choćby wymogi wobec firm uprawnionych do oferowania takich usług, stanowiących gwarancję ich wypłacalności (minimalny kapitał zakładowy), czy przepisów regulujących kwestie dotyczące sposobu określenia wysokości takiej renty, praw pozostałego przy życiu małżonka czy spadkobierców osoby, która uprzednio zawarła taką umowę.