opinia

Demografia większym wyzwaniem niż płaca minimalna

Demografia wpływa też na niskie bezrobocie

Za nami kolejna podwyżka płacy minimalnej. Nie przychodzi mi na myśl instrument polityki ekonomicznej, który przynosiłby wyłącznie korzyści. Takie narzędzia mają zwykle plusy, ale i minusy, a polityka to sztuka wyważania racji i interesów różnych grup. Podwyżka wynagrodzenia minimalnego o 7,6 proc., o ponad 3 pkt proc. więcej niż poziom inflacji prognozowanej na 2025 r., to rozwiązanie, które nie należy do rekordowych podwyżek, jakie odnotowaliśmy w ostatniej dekadzie. Regulacja ta wpłynie na wysokość poborów rekordowej liczby 3,6 mln pracowników w Polsce, a mało kto bardziej ucieszy się z dodatkowych 200 zł na rękę miesięcznie, niż rodziny, w których pracujący zarabia minimalną stawkę. Dodatkowo wpłynie to na pobudzenie wydatków konsumpcyjnych na rynku i pobudzi gospodarkę – najgorzej sytuowani raczej wydają pieniądze, niż oszczędzają. Po drugiej stronie mamy przedsiębiorstwa, których organizacje od dekad każdą podwyżkę minimalnej ogłaszają katastrofą dla krajowego biznesu i ostateczną utratą konkurencyjności na rynkach międzynarodowych, przez co trudno te argumenty traktować poważnie. W praktyce połowa firm nie ma pracowników zarabiających wynagrodzenie minimalne, a w drugiej połowie tylko dla części dodatkowy koszt płac – przewidywalny, bo przecież powtarzający się co roku lub nawet dwa razy do roku – będzie ciężarem trudnym do udźwignięcia. Z pewnością część takich firm zniknie z rynku, ale i bez podwyżek płac część biznesów jest co roku zamykanych. Za to ciągle relatywnie niskie płace w Polsce nie skłaniały pracodawców do inwestowania w lepsze uzbrojenie pracy, w sprzęt, linie technologiczne i maszyny. Być może przy obecnej sytuacji demograficznej dopiero odpowiednio wysokie podwyżki płacy minimalnej przyczynią się do inwestycji np. w robotyzację, czyli w dziedzinę, w której ciągle odstajemy nie tylko od krajów Europy Zachodniej, lecz także od państw naszego regionu, takich jak Czechy czy