Przyczyny rozwiązywania umów o pracę w orzecznictwie Sądu Najwyższego
Pracodawca może podpisać z pracownikiem umowę o zakazie konkurencji, która zabrania wykonywania pracy dla podmiotu prowadzącego działalność konkurencyjną. Taka umowa może być zawarta na czas trwania stosunku pracy, a także po jego zakończeniu.
Pracodawca, składając pracownikowi wypowiedzenie umowy o pracę, powinien je złożyć w formie pisemnej. Powinno ono zawierać pouczenie o możliwości odwołania się do sądu pracy w ciągu 21 dni od jego otrzymania. Natomiast w przypadku umów na czas nieokreślony w wypowiedzeniu należy podać jego przyczynę.
Jeżeli postanowienia umowy o zakazie konkurencji przyznają pracodawcy prawo jej rozwiązania, to pracodawca może tego dokonać w każdym czasie, bez konieczności podawania przyczyn (wyrok Sądu Najwyższego z 22 czerwca 2012 r., I PK 237/11).
Za okres zwolnienia z obowiązku wykonywania pracy w czasie wypowiedzenia pracownikowi przysługuje wynagrodzenie wynikające ze stawki osobistego zaszeregowania, natomiast gdy wynagrodzenie miesięczne stanowi sumę wynagrodzenia zasadniczego i prowizji, wówczas pracownikowi przysługuje 60% wynagrodzenia miesięcznego, gdyż stawka osobistego zaszeregowania jest nieokreślona (wyrok Sądu Najwyższego z 9 maja
Firma, która znajduje się w upadłości układowej, przy redukcji zatrudnienia musi przestrzegać przepisów ochronnych dotyczących niektórych grup pracowników, np. w wieku przedemerytalnym. Zakazy wyłączające możliwość zwolnienia tych osób nie obowiązują wyłącznie w przypadku upadłości firmy z opcją jej likwidacji.
W umowie o pracę można zawrzeć zapisy wydłużające okres jej wypowiedzenia. Skuteczność takiego postanowienia zależy od tego, czy w chwili zawierania umowy regulacja taka była korzystna dla pracownika.
W relacjach z organami podatkowymi podatnicy i inne podmioty mogą działać osobiście albo za pośrednictwem pełnomocnika. Znaczenie pełnomocnika w sprawach podatkowych stale wzrasta. Podatnik często nie radzi sobie samodzielnie z fiskalizmem organów podatkowych, nieprecyzyjnymi przepisami prawa podatkowego oraz często sprzecznymi ze sobą interpretacjami tych przepisów.
l pracownice w ciąży l urlop macierzyński i wychowawczy l choroba pracownika l uprawnienia emerytalne Kodeks pracy oraz inne akty regulujące prawa i obowiązki stron stosunku pracy przewidują wiele odstępstw od ogólnych zasad dla określonych kategorii pracowników. Wspólną cechą tych wyjątków jest uniemożliwienie pracodawcom rozwiązywania z takimi pracownikami umów o pracę, a przynajmniej obwarowanie