5. Jak ustalać koszty i przychody dotyczące niezakończonych usług budowlanych metodą zysku zerowego
Często pojawia się pytanie, jak ująć kontrakty forward w księgach rachunkowych. Ujmowanie w księgach rachunkowych tych umów zależy od wielkości jednostki. Od 1 stycznia 2016 r. jednostki, które spełniają warunki uznania za małe podmioty, tj. jednostki, które za poprzedni rok obrotowy nie przekroczyły co najmniej dwóch z następujących trzech wielkości: - 17 000 000 zł - w przypadku sumy aktywów bilansu
Cena ewidencyjna to przyjęta przez jednostkę cena do ewidencji składników majątku na dzień ich nabycia lub wytworzenia. Za cenę ewidencyjną przyjmuje się, w zależności od rodzaju składnika majątku nabytego lub wytworzonego: cenę nabycia (zakupu, skupu), koszt wytworzenia, wartość nominalną, cenę sprzedaży netto, cenę sprzedaży brutto, wartość rynkową lub w inny sposób ustaloną wartość godziwą.
Ustawa o rachunkowości wskazuje, że część aktywów i pasywów może (a według rozporządzenia o instrumentach finansowych - powinna) być wyceniona nie rzadziej niż na dzień bilansowy według skorygowanej ceny nabycia. W tym artykule prezentujemy, jakich aktywów i pasywów dotyczy taka wycena, w jaki sposób ustalić skorygowaną cenę nabycia i jakich zapisów w księgach rachunkowych należy dokonać w związku
Jednostka może określić w dokumentacji opisującej przyjęte zasady (politykę) rachunkowości, w odniesieniu do składników majątku, których jednostkowa wartość nie przekracza 3500 zł, rozwiązania, jakie można stosować dla celów podatkowych. W ramach przyjętych zasad rachunkowości jednostka może stosować uproszczenia, jeżeli nie wywiera to istotnie ujemnego wpływu na jej sytuację majątkową i finansową
Prawidłowa wycena poszczególnych składników aktywów i pasywów jest niezwykle istotna. Kursy walut mogą podlegać znacznym wahaniom. Wszystkie operacje wyrażone w walutach obcych należy wyceniać nie rzadziej niż na dzień bilansowy po obowiązującym na ten dzień średnim kursie NBP. Dokonując wycen bilansowych, jednostka prezentuje w sprawozdaniu finansowym rzetelny obraz stanu majątkowego i finansowego
Księgi rachunkowe należy prowadzić w języku polskim oraz w walucie polskiej. Oznacza to, że również sprawozdania finansowe należy sporządzić w walucie polskiej (art. 9 i art. 45 ust. 5 uor). W efekcie jednostki, które przeprowadzają operacje w walutach obcych, muszą je wyceniać oraz ujmować w księgach rachunkowych w polskich złotych. Przeliczeniu na walutę polską podlegają wszystkie wyrażone w walucie
Rozrachunki wyrażone w walutach obcych należy wycenić na dzień bilansowy po obowiązującym na ten dzień średnim kursie ogłoszonym dla danej waluty przez Narodowy Bank Polski. W przypadku jednostek, których rok obrotowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym, do wyceny bilansowej należy stosować średni kurs NBP obowiązujący na dzień 31 grudnia 2014 r. dla danej waluty. Jak należy rozliczyć różnice kursowe
Wycena bilansowa wpływa na wartość prezentowanych w bilansie składników majątku aktywów oraz na wynik finansowy. Konieczność wyceny na dzień bilansowy wynika z faktu, że wartość aktywów i pasywów ustalona na dzień ich ujęcia początkowego w księgach rachunkowych na dzień bilansowy jest już wartością historyczną, która może nie być zgodna z definicją aktywów bądź pasywów.
w zakresie braku możliwości ustalania różnic kursowych z tytułu rozliczeń z Oddziałem w Polsce zarówno w sytuacji gdy stosowana jest tzw. podatkowa metoda ustalania tych różnic, jak również gdy stosowana jest metoda ustalania wg przepisów o rachunkowości Stanowisko: prawidłowe
Zakres ustalenia dochodu z tytułu odkupienia przez fundusz jednostek uczestnictwa w funduszu w danym dniu wyceny, na podstawie jednego lub kilku zleceń złożonych przez uczestnika funduszu.
Jednostki wytwarzające produkty wielokrotnej sprzedaży, np. programy komputerowe, nie mogą pomniejszać zapasu tych produktów o wartość jednostkowego kosztu wytworzenia w momencie sprzedaży. Nie jest bowiem możliwe ustalenie jednostkowego kosztu wytworzenia. Wynika to z faktu, że raz wytworzony produkt może być sprzedany w dowolnej liczbie egzemplarzy w postaci kopii. Jak zatem wyceniać stopniowo sprzedawane
Struktura zapasów zależy od charakteru prowadzonej działalności. Firmy produkcyjne posiadają głównie materiały oraz produkty gotowe bądź w fazie przetwarzania, natomiast jednostki handlowe - towary. W poprzednim numerze "BR" opisaliśmy, jakie składniki zaliczamy do kategorii towarów, jak dokonać ich wyceny początkowej i bilansowej oraz jak je wykazać w sprawozdaniu finansowym.
Należności trzeba wyceniać w księgach rachunkowych nie rzadziej niż na dzień bilansowy w kwocie wymaganej zapłaty, z zachowaniem zasady ostrożności. W praktyce należności wykazywane są w bilansie w kwocie realnej do wyegzekwowania, powiększone o należne jednostce odsetki i ewentualny zwrot kosztów postępowania sądowego orzeczony prawomocnym wyrokiem sądu.
Sytuacji, w której Fundusz z wydzielonymi subfunduszami, dokona jednoczesnego odkupienia nabytych w tym samym lub różnym czasie należących do tego samego Uczestnika jednostek uczestnictwa, w co najmniej dwóch subfunduszach wydzielonych w ramach tego Funduszu, w tym samym dniu wyceny na podstawie jednego lub kilku zleceń Uczestnika, podstawę opodatkowania stanowić będzie różnica pomiędzy przychodem
Jedną z metod wyceny stosowanych do rozliczania obrotu towarami w księgach rachunkowych jest metoda stałych cen ewidencyjnych.
Podstawowym założeniem sporządzenia sprawozdania finansowego jest to, że podmiot będzie kontynuował działalność w dającej się przewidzieć przyszłości w niezmienionym istotnie zakresie. Jeżeli nie ma możliwości kontynuacji działalności, to powstaje konieczność dokonania wyceny i sporządzenia sprawozdania na podstawie innych zasad.
Wycena należności na dzień bilansowy powinna nastąpić w kwocie wymaganej zapłaty, z zachowaniem zasady ostrożności. Określenie kwoty wymaganej zapłaty nie sprawia problemów - wynika z dokumentów potwierdzających przeprowadzenie transakcji z klientem. Stosowanie zasady ostrożności polega na ustaleniu, w jakim stopniu składniki aktywów - w tym należności - utraciły swoją ekonomiczną wartość. Utrata ekonomicznej
W 2004 r. spółka kupiła drogi program emisyjny, który spełniał kryteria zakwalifikowania go do wartości niematerialnych i prawnych. Ustalono amortyzację podatkową na cztery lata, a bilansową na osiem lat. W 2010 r. spółka rozważa możliwość kupienia nowej wersji tego programu i użytkowania go od 2011 r. Nowa wersja programu spełniałaby kryteria nowej wartości niematerialnej i prawnej. Amortyzacja podatkowa
CIT - w zakresie korekty wpłat z zysku za lata 2006-2007