Celem wyceny zobowiązań lub należności finansowych w skorygowanej cenie nabycia jest równomierne i proporcjonalne do zaangażowania kapitału rozłożenie w czasie kosztów finansowania w postaci odsetek, opłat, prowizji i innych płatności.
Ustawa o rachunkowości wskazuje, że część aktywów i pasywów może (a według rozporządzenia o instrumentach finansowych - powinna) być wyceniona nie rzadziej niż na dzień bilansowy według skorygowanej ceny nabycia. W tym artykule prezentujemy, jakich aktywów i pasywów dotyczy taka wycena, w jaki sposób ustalić skorygowaną cenę nabycia i jakich zapisów w księgach rachunkowych należy dokonać w związku
Klasyfikując instrumenty finansowe do właściwych kategorii, należy wziąć pod uwagę nie tylko rodzaj instrumentu finansowego, ale także cel jego nabycia bądź posiadania. Na przykład kupione akcje mogą być zaliczone przez jednostkę do aktywów finansowych przeznaczonych do obrotu (krótkoterminowe) lub aktywów finansowych dostępnych do sprzedaży (długoterminowe lub krótkoterminowe), zależnie od intencji
Wycena bilansowa obligacji jest uzależniona od zasad wyceny aktywów finansowych przyjętych przez jednostkę w polityce rachunkowości. Jeżeli termin zapadalności obligacji przypada w okresie krótszym niż 12 miesięcy od dnia bilansowego, oznacza to, że mamy do czynienia z krótkoterminowymi aktywami finansowymi.
