Zastosowanie zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy dla sprzedaży Nieruchomości.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 września 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 6 września 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zastosowania zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy dla sprzedaży Nieruchomości zabudowanej dwoma budynkami w stanie surowym otwartym.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie warunkowej umowy sprzedaży zawartej 26 października 2020 r., a następnie zawartej 2 grudnia 2020 r. umowy przeniesienia własności, Wnioskodawca kupił działkę gruntu nr 1, ujawnioną wówczas w prowadzonej przez Sąd Rejonowy w (…) księdze wieczystej (…) (działka gruntu nr 1 dalej zwana będzie Nieruchomością).

Po nabyciu przez Wnioskodawcę działki nr 1 została dla niej założona nowa księga wieczysta (…), w której ujawniona jest wyłącznie działka nr 1.

W dacie nabycia Nieruchomości przez Wnioskodawcę była ona zabudowana dwoma budynkami mieszkalnymi, wielorodzinnymi, murowanymi, krytymi papą, podpiwniczonymi, o trzech kondygnacjach nadziemnych, przy czym oba budynki były w stanie surowym otwartym. Zgodnie z oświadczeniem osób, od których wnioskodawca nabył Nieruchomość, zawartym w treści warunkowej umowy sprzedaży, budowę tych budynków rozpoczęto na podstawie pozwolenia na budowę, które - na skutek nieprowadzenia żadnych prac przez okres nie krótszy niż trzy lata - wygasło.

W treści warunkowej umowy sprzedaży Nieruchomości oraz w treści umowy przeniesienia własności Nieruchomości, strona sprzedająca oświadczyła, że z tytułu tej umowy sprzedaży nie jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług. W związku z powyższym cena sprzedaży Nieruchomości nie stanowiła podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, a strona sprzedająca nie naliczyła wówczas i nie odprowadziła podatku VAT należnego.

Po nabyciu Nieruchomości wnioskodawca nie wprowadził jej do ewidencji środków trwałych, ale traktował ją jako towar. Co roku, w związku z przeprowadzaniem inwentaryzacji towarów, wnioskodawca wykazywał Nieruchomość w sporządzanym w związku z inwentaryzacją remanencie towarów.

Po nabyciu Nieruchomości Wnioskodawca zlecił wykonanie projektu zagospodarowania działki oraz projektu architektoniczno - budowlanego obejmującego rozbudowę, przebudowę i nadbudowę dwóch budynków znajdujących się na Nieruchomości. Po sporządzeniu tych projektów 23 listopada 2022 r. została wydana decyzja nr (…) o zatwierdzeniu projektu zagospodarowania działki i projektu architektoniczno - budowlanego oraz o udzieleniu pozwolenia na budowę.

Po dniu nabycia Nieruchomości Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie budynków znajdujących się na Nieruchomości, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, które stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkową tych budynków. W szczególności od dnia nabycia Nieruchomości przez Wnioskodawcę do dnia jej sprzedaży przez Wnioskodawcę 5 lipca 2024 r., na Nieruchomości nie były wykonywane żadne prace budowlane na podstawie decyzji nr (…).

W dniu 5 lipca 2024 r. Wnioskodawca sprzedał Nieruchomość. Cena sprzedaży nie stanowiła podstawy opodatkowania podatkiem VAT, tj. Wnioskodawca nie naliczył tego podatku i nie odprowadził podatku VAT należnego. W dacie sprzedaży Nieruchomości przez Wnioskodawcę nadal była ona zabudowana dwoma budynkami wielorodzinnymi o trzech kondygnacjach nadziemnych i jednej kondygnacji podziemnej wraz z poddaszem nieużytkowym, przykrytymi dachem wielospadowym, przy czym w dacie tej budynki te nadal pozostawały w stanie surowym otwartym i nie zostały oddane do użytku.

Pytanie

Czy sprzedaż przez Wnioskodawcę 5 lipca 2024 r. Nieruchomości zabudowanej dwoma budynkami w stanie surowym otwartym podlegała zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a) ustawy o podatku od towarów i usług?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż przez Wnioskodawcę 5 lipca 2024 r. Nieruchomości zabudowanej dwoma budynkami w stanie surowym otwartym była zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a) ustawy o podatku od towarów i usług.

Przedmiotem sprzedaży była Nieruchomość zabudowana dwoma budynkami, zadaszonymi, w stanie surowym otwartym, niedopuszczonymi do użytkowania.

Zgodnie z art. 29a ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Jednocześnie jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 10) ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się oc podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy: dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim, albo pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. W niniejszej sprawie w dacie sprzedaży nie została jeszcze zakończona budowa budynków i nie zostały one jeszcze oddane do użytkowania, w związku z czym nie doszło jeszcze do ich pierwszego zasiedlenia.

Zgodnie bowiem z art. 2 pkt 14) ustawy o podatku od towarów i usług pierwszym zasiedleniem jest oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu lub ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej. W związku z powyższym sprzedaż Nieruchomości (dostawa budynków wybudowanych na Nieruchomości) nie mogła być zwolniona z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10) ustawy o podatku od towarów i usług.

Z kolei zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a) ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

a) w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b) dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca kupując Nieruchomość zabudowaną budynkami nie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, gdyż strona sprzedająca Nieruchomość na rzecz Wnioskodawców oświadczyła, że z tytułu tej sprzedaży nie jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług i tym samym podatek ten nie był wówczas naliczony. Wobec powyższego został spełniony pierwszy warunek, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a) lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług, niezbędny do zwolnienia dostawy od podatku.

Ponadto Wnioskodawca nie poniósł na ulepszenie budynków znajdujących się na Nieruchomości wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, które wynosiłyby co najmniej 30 % wartości początkowej tych budynków. Tym samym został spełniony drugi warunek, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a) lit. b) ustawy o podatku od towarów i usług, niezbędny do zwolnienia dostawy od podatku.

Dodatkowo należy zwrócić uwagę, że obiekty znajdujące się na Nieruchomości w dacie je sprzedaży przez Wnioskodawcę, należy zakwalifikować jako budynki. Znajdują się one bowiem w stanie surowym otwartym, tj. bez drzwi i okien, ale posiadają ściany i dach.

Definicja budynku wskazana jest w art. 3 pkt 2) ustawy Prawo budowlane. Zgodnie z nią budynkiem jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Podobnie wypowiadają się sądy administracyjne. Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z 27 czerwca 2023 r. (sygn. akt I SA/Po 22/23) dany obiekt może zostać uznany za budynek wtedy, kiedy będzie już posiadał minimum w postaci fundamentu, ścian i dachu.

Tak samo wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 9 listopada 2022 r. (sygn. akt I FSK 681/19), wskazując iż dane obiekty nie mogą zostać uznane za budynki gdy nie posiadają ani ścian ani dachu. Z kolei w wyroku z 28 listopada 2019 r. (sygn. akt. I FSK 1235/17) Naczelny Sąd Administracyjny podniósł, że o gruncie zabudowanym budynkiem można mówić w momencie, gdy obiekty na nim stojące są trwale z nim związane, stanowią wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych obszar oraz posiadają fundamenty i dach. W związku z powyższym, sprzedaż nieukończonej inwestycji deweloperskiej na której stoi budynek w stanie surowym otwartym bądź zamkniętym, bądź chociażby dana konstrukcja posiada już fundamenty i dach, należy co do zasady klasyfikować jako dostawę budynku.

Mając na względzie fakt, że obiekty, którymi zabudowana była Nieruchomość sprzedana przez Wnioskodawcę, były w dacie sprzedaży trwale związane z gruntem, posiadały fundamenty, ściany i dach, a zatem stanowiły budynki, a nadto nie doszło jeszcze do ich pierwszego zasiedlenia, gdyż ich budowa nie została ukończona i nie zostały one dopuszczone do użytkowania, a jednocześnie kupując Nieruchomość zabudowaną tymi budynkami wnioskodawca nie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a przy tym wnioskodawca nie poniósł na ulepszenie tych budynków wydatków, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, które wynosiłyby co najmniej 30% wartości początkowej tych budynków, stwierdzić należy, że sprzedaż Nieruchomości zabudowanej dwoma budynkami w stanie surowym otwartym, dokonana przez Wnioskodawcę 5 lipca 2024 r., była zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a) ustawy o podatku od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.) – zwanej dalej „ustawą”:

Według art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości, dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Stosownie do powołanych powyżej przepisów budynki, budowle oraz grunt spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Z opisu sprawy wynika, że są Państwo Spółką, czyli podmiotem powołanym w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Zauważyć należy, że majątek spółki zawsze będzie wykazywał bezpośredni związek z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą jako nabyty na skutek świadomego działania organów spółki w okresie jej istnienia i właśnie w celu wykorzystania go do prowadzenia działalności spółki.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy, iż są Państwo spółką cywilną prowadzącą działalność gospodarczą, podatnikiem podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie doszło do sprzedaży majątku należącego do Państwa przedsiębiorstwa. Zatem przy dostawie prawa własności zabudowanej Nieruchomości składającej się z działki gruntu nr 1 są Państwo podatnikiem podatku, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącym działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Tym samym, sprzedaż przez Państwa Nieruchomości zabudowanej dwoma budynkami w stanie surowym otwartym stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może korzystać ze zwolnienia od tego podatku albo może być opodatkowana tym podatkiem.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem, dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy:

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie budynku, budowli lub ich części do używania. Zatem, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, budowli lub ich części, ich używania, w tym na potrzeby własne. Pierwsze zasiedlenie budynku, budowli lub ich części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynek, budowlę lub ich części oddano w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku, budowli lub ich części na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika czy też potrzeby własne osoby fizycznej – bowiem w obydwu przypadkach dochodzi do korzystania z budynku, budowli lub ich części.

W tym miejscu warto również zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 16 listopada 2017 r. w sprawie C-308/16. W wyroku tym Trybunał stwierdził, że kryterium „pierwszego zasiedlenia” budynku (jako odpowiadające kryterium pierwszego użytkowania budynku przez jego właściciela lub lokatora) zostało uznane za określające moment, w którym kończy się proces produkcji budynku i budynek ów staje się przedmiotem konsumpcji (pkt 41 ww. wyroku TSUE z dnia 16 listopada 2017 r.).

Podkreślić w tym miejscu należy, że termin „ulepszenia” zawarty w ustawie o podatku od towarów i usług, odwołuje się do przepisów o podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 22g ust. 17 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Ulepszeniem środka trwałego – w rozumieniu ustawy podatkowej – jest więc:

• przebudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, w wyniku których nastąpi jego dostosowanie do zmienionych potrzeb funkcjonalnych, użytkowych lub technicznych,
• rozbudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, które powiększają ten środek trwały,
• rekonstrukcja środka trwałego, tj. wykonanie prac, w wyniku których nastąpi odtworzenie zniszczonego środka trwałego do jego poprzedniego stanu,
• adaptacja środka trwałego, tj. wykonanie prac mających na celu przystosowanie danego środka trwałego do spełniania odmiennych funkcji od tych, dla których został zbudowany lub użytkowany,
• modernizacja środka trwałego, tj. unowocześnienie środka trwałego.

Tym samym, nakłady na ulepszenie środków trwałych zmierzają do podjęcia bądź rozszerzenia działalności w drodze budowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, powodujących istotną zmianę cech użytkowych.

Powyższe przepisy wskazują, że na gruncie prawa podatkowego „ulepszenie” jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi. Pod pojęciem tym należy rozumieć takie czynności, jak przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja lub modernizacja środka trwałego, które podnoszą jego wartość techniczną, użytkową, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu, niż pierwotne przeznaczenie albo nadanie temu składnikowi innych cech użytkowych.

Zatem nieruchomości (np. budynki mieszkalne lub usługowe), które nie będą stanowić u podatnika środka trwałego, nie mogą ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, ponieważ pojęcie ulepszenia, do którego odwołuje się ustawodawca w art. 2 pkt 14 ustawy, odsyłając do przepisów o podatku dochodowym, dotyczy ulepszenia środków trwałych.

W przypadku budynków/budowli niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy:

Powyższy przepis wskazuje, jakie muszą zostać spełnione warunki aby sprzedaż budynków, budowli lub ich części mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Z przepisu tego wynika, że prawo do zwolnienia przysługuje wówczas, gdy w stosunku do budynków, budowli lub ich części będących przedmiotem sprzedaży nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania dla dostawy zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:

W tym miejscu należy wyjaśnić, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle bądź ich części, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym:

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków, budowli lub ich części w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, opodatkowana jest również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2024 r. poz. 725 ze zm.).

W myśl art. 3 pkt 2 ww. ustawy Prawo budowlane:

Jak Państwo wskazali kupiliście działkę gruntu nr 1 zabudowaną dwoma budynkami mieszkalnymi, wielorodzinnymi, murowanymi, krytymi papą, podpiwniczonymi, o trzech kondygnacjach nadziemnych, przy czym oba budynki były w stanie surowym otwartym. Nieruchomość nie została wprowadzona do ewidencji środków trwałych, stanowiła towar handlowy. Nie ponosiliście Państwo wydatków na ulepszenie budynków znajdujących się na Nieruchomości, w stosunku do których mieliście prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, które stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej tych budynków. W szczególności od dnia nabycia Nieruchomości do dnia jej sprzedaży (5 lipca 2024 r.), na Nieruchomości nie były wykonywane żadne prace budowlane .

Z wniosku wynika, że na dzień sprzedaży przez Państwa, Nieruchomość była zabudowana dwoma budynkami wielorodzinnymi w stanie surowym otwartym, które nie zostały oddane do użytku. Skoro więc budynki nie zostały oddane do użytkowania, zatem nie została spełniona przesłanka zawarta w art. 2 pkt 14 ustawy, dotycząca oddania danego budynku do używania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, po ich wybudowaniu.

W konsekwencji dostawa budynków nie będzie korzystała ze zwolnienia wskazanego w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zatem należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Aby dostawa mogła korzystać ze zwolnienia na podstawie ww. przepisu muszą być spełnione oba warunki określone w tym przepisie.

Jak wynika z opisu sprawy z tytułu nabycia działki nr 1 zabudowanej nie przysługiwało Państwu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Ponadto jak wskazaliście Państwo we wniosku Nieruchomość stanowiła towar handlowy, nie została ujęta w ewidencji środków trwałych. Należy raz jeszcze zaznaczyć, że „ulepszenie” jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi co nie ma miejsca w analizowanym przypadku. W związku z powyższym należy stwierdzić, że transakcja sprzedaży budynków w stanie surowym otwartym stanowiących towar handlowy korzystała ze zwolniona z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Przy czym również dostawa gruntu działki na której budynki są posadowione była objęta zwolnieniem od podatku na podstawie art. 29a ust. 8 ustawy w związku z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Tym samym Państwa stanowisko uznaję za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze zdarzeniem przyszłym opisanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935, dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).