Obowiązki płatnika w związku ze świadczeniami udzielanymi w ramach programu.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 maja 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 23 maja 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób fizycznych. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Zainteresowany (dalej: Spółka, Wnioskodawca) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, zarejestrowaną w Krajowym Rejestrze Sądowym, posiada siedzibę w Polsce oraz podlega opodatkowaniu od całości dochodów w Polsce.

Zasadniczym przedmiotem działalności Spółki jest działalność (…). Oprócz realizacji zadań operacyjnych, celem Wnioskodawcy jest zwiększenie wydajności tych procesów w celu wygenerowania oszczędności kosztów w całej Grupie.

Spółka należy do Grupy (dalej: Grupa), na której czele stoi spółka X z siedzibą w Niemczech (dalej: Spółka Matka, Matka). Udziały w polskiej Spółce należą przy tym w 100% do spółki Y, której 100% udziałów należy z kolei do Z. Spółka Matka jest spółką kapitałową utworzoną zgodnie z prawem niemieckim i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Niemczech. Funkcjonuje ona w formie prawnej Aktiengesellschaft, która jest odpowiednikiem polskiej spółki akcyjnej. Jej akcje notowane są na Giełdzie Papierów Wartościowych.

W celu zwiększenia motywacji pracowników oraz zapewnienia bliższej identyfikacji ich interesów z interesami Grupy, jak również dla celów zmniejszenia odpływu wykwalifikowanej kadry, w Grupie wdrożono program polegający na możliwości otrzymania przez pracowników poszczególnych spółek w Grupie specjalnych biletów lotniczych typu „standby” (dalej: Program). Z perspektywy całej Grupy Program w efekcie skutkuje większym zaangażowaniem pracowników w rozwój Grupy, a to z kolei ma pozytywny wpływ na jej wartości.

Jednocześnie na poziomie poszczególnych podmiotów tworzących Grupę (w tym Wnioskodawcy) celem Programu jest m.in.:

• utrzymanie wykwalifikowanych pracowników,

• zwiększenie motywacji do pracy pracowników, których indywidualne zaangażowanie wpływa bezpośrednio na poprawę wyników finansowych Spółki,

• zwiększenie atrakcyjności Wnioskodawcy na rynku pracy,

• w długoterminowej perspektywie potencjalny wzrost rentowności działalności.

Sposób funkcjonowania Programu

Podstawą funkcjonowania programu jest umowa z 14 kwietnia 2005 r. zawarta między C Sp. z o.o. (stara firma Spółki).

W ramach Programu utworzonego przez Spółkę Matkę, pracownicy wszystkich spółek zależnych, którzy przepracowali ponad 10 lat mają możliwość zakup biletów lotniczych typu „standby” (dalej: Bilet/Bilety) dla pracownika i jego rodziny (raz w roku) na dowolną trasę.

Bilety te nie dają gwarancji przelotu. Pracownik zamawia je w systemie rezerwacyjnym Matki i będzie mógł z nich skorzystać, jeśli będzie miejsce w samolocie (jeśli ktoś wykupi bilet pełnopłatny pracownik nie skorzysta z przelotu).

Przy rezerwacji biletu pracownik płaci drobną opłatę za skorzystanie z systemu rezerwacyjnego i zamówienie biletu/ów. Jeśli lot pracownika dojdzie do skutku - Grupa obciąża Spółkę kosztami biletów (ustalonymi wewnątrzgrupowo). Pracownik, aż do momentu faktycznego odlotu samolotu nie ma pewności, że poleci samolotem na który uzyskał Bilety.

Ponadto w informacji znajdującej się w systemu rezerwacyjnym Matki pokazywana jest tzw. informacja o korzyści podatkowej pracownika wynikającej ze skorzystania z powyższego Biletu. Korzyść podatkowa stanowi różnicę między stawką biletu ze zniżką a wartością pełnopłatnego biletu ustaloną przez niemieckie organy podatkowe w porozumieniu z Matką.

Spółka wskazała również, że specyfika Biletów powoduje, że przez stale zmieniającą się cenę, oszacowywaną na podstawie algorytmu wewnątrz Grupy, nie jest możliwe ustalenie takiej wartości, która odpowiadałaby rynkowej cenie biletów. Co również istotne Bilety nie są oferowane na rynku, ich zakupu mogą dokonać tylko pracownicy Grupy.

Uczestnictwo w Programie jest całkowicie dobrowolne i realizowane jest poprzez platformę rezerwacyjną Grupy. Należy podkreślić, że prawo do udziału w Programie nie wynika bezpośrednio z treści umów o pracę zawartych z Wnioskodawcą, ani nie jest zawarte w innych dokumentach wewnętrznych obowiązujących w Spółce, np. w regulaminie pracy czy przepisach dotyczących wynagrodzeń.

Funkcjonowanie Programu i ustalanie jego zasad jest uzależnione wyłącznie od Matki. Wnioskodawca nie jest reprezentowany w organach uprawnionych do podejmowania ustaleń dotyczących partycypacji pracowników w Programie i działania Grupy w tym zakresie są od niego całkowicie niezależne.

Spółka nie ma żadnego wpływu na kto, kiedy i na jakie trasy rezerwuje Bilety. Spółka nie posiada także wiedzy o tym, czy dany pracownik w ogóle zarezerwował Bilet. Ustalenia w tym zakresie są dokonywane jedynie na linii Pracownik-Matka i Spółka nie ma na nie żadnego wpływu ani nie może w żaden sposób w nie ingerować. Spółka otrzymuje jedynie informacje o skorzystaniu przez pracownika z Biletu w momencie otrzymania obciążenia od Spółki Matki.

Administrowanie Programem

Nad odpowiednim zarządzaniem Programem, w tym wskazaniem spółek należących do Grupy, których pracownicy mogą partycypować w Programie, czuwa Spółka Matka, której jako administratorowi Programu przysługuje pełne prawo do zarządzania Programem, jak również tworzenia zasad co do jego funkcjonowania, administrowania oraz nadzoru.

W omawianym kontekście należy podkreślić, że jeśli chodzi o realizację Programu, to Spółka Matka działa niezależnie, tj. nie działa jako podmiot, któremu powierzono stosowne działania na podstawie umowy z innymi spółkami z Grupy.

Pytania

1) Czy w związku z przedstawionym we wniosku rodzajem świadczenia z tytułu uczestniczenia w Programie, pracownicy Wnioskodawcy uzyskują przychód na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, tj. przychody ze stosunku pracy?

2) Czy w przypadku nabywania przez pracowników Biletów w ramach opisanego Programu na Wnioskodawcy ciążą obowiązki płatnika i obowiązki informacyjne w rozumieniu art. 32, art. 38, art. 39 w zw. z art. 35 ustawy o PIT?

Państwa stanowisko w sprawie

W Państwa ocenie:

Ad. 1.

Przychody uzyskiwane przez pracowników z tytułu uczestniczenia w Programie nie stanowią zgodnie z art. 12. ust. 1 ustawy o PIT przychodów ze stosunku pracy.

Ad. 2.

Na Państwu (Spółce) nie ciążą i nie będą ciążyły obowiązki płatnika i obowiązki informacyjne w rozumieniu art. 32, art. 38, art. 39 w zw. z art. 35 ustawy o PIT w przypadku nabywania Biletów przez pracowników Spółki w ramach przedstawionego stanu faktycznego.

Uzasadnienie Państwa stanowiska w sprawie

Ad. 1.

Zgodnie z art. 12. ust. 1 ustawy o PIT za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jako że przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia stosunku pracy, aby odpowiednio zakwalifikować wypłacone świadczenie jako przychód ze źródła określonego jako „stosunek pracy” należałoby odwołać się do przepisów Kodeksu pracy.

Kodeks pracy reguluje prawa i obowiązki objęte stosunkiem pracy w odniesieniu do wszystkich pracowników, bez względu na podstawę prawną ich zatrudnienia. Oznaczałoby to, że wypłata świadczenia kwalifikowana jako przychód ze stosunku pracy musi wiązać się z wykonywaniem określonej pracy na rzecz podmiotu wypłacającego dane świadczenie.

W świetle powyższego należy wskazać, że otrzymane przez pracowników Bilety nie powinny zostać uznane jako przysporzenia majątkowe pochodzące ze stosunku pracy. Nie wynikają one bowiem ze stosunku pracy z Spółką oraz otrzymane są bezpośrednio od Spółki Matki, z którą nie łączy pracowników stosunek pracy.

Natomiast zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o PIT za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Jak dowodzi użycie przez ustawodawcę sformułowania „w szczególności” definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy. W związku z tym każde świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.

Uprawnienie do uczestnictwa w Programie nie wynika z umów zawartych przez pracowników z Wnioskodawcą, nie jest też zapisane w jakichkolwiek innych dokumentach obowiązujących w Spółce, m.in. regulaminie pracy, regulaminie wynagradzania. Dodatkowo pracownik uczestniczący w Programie nie ma żadnych roszczeń wynikających z uczestnictwa w Programie względem Wnioskodawcy.

Podkreślenia wymaga fakt, iż Wnioskodawca w żadnym stopniu nie uczestniczy w uzgadnianiu warunków, jakie powinni spełniać uczestnicy Programu oraz zarządzaniu Programem. Uprawnienie do wskazania warunków uczestnictwa w Programie oraz bezpośredniego zarządzania Programem należy w całości do Spółki Matki. Wnioskodawca nie jest reprezentowany w organach uprawnionych do podejmowania ustaleń dotyczących partycypacji uczestników w Programie i działania Grupy w tym zakresie są od niego całkowicie niezależne.

Spółka nie ma także żadnego wpływu na kto, kiedy i na jakie trasy rezerwuje Bilety. Spółka nie posiada także wiedzy o tym, czy dany pracownik w ogóle zarezerwował Bilet. Ustalenia w tym zakresie są dokonywane jedynie na linii Pracownik-Matka i Spółka nie ma na nie żadnego wpływu ani nie może w żaden sposób w nie ingerować. Spółka otrzymuje jedynie informacje o skorzystaniu przez pracownika z Biletu w momencie otrzymania obciążenia od Spółki Matki.

W związku z powyższym, w ocenie Spółki, brak jest możliwości zakwalifikowania otrzymanych w ramach Programu Biletów jako przychodu ze stosunku pracy w świetle ustawy o PIT.

Zgodnie z postanowieniami Umowy Wnioskodawca zostaje obciążany przez Spółkę Matkę ostatecznymi kosztami Programu w odniesieniu do uczestników zatrudnionych bezpośrednio przez Wnioskodawcę. Fakt ten nie powinien jednak rzutować na poprawność powyższej konkluzji, gdyż nie wpływa on na zasadniczy kształt struktury, w której faktyczne przekazanie Biletów na rzecz pracowników Wnioskodawcy następuje bezpośrednio z ramienia podmiotu zagranicznego, z którym pracownicy nie są związani w żadnej formie wskazującej na stosunek pracy.

Wyżej przedstawiona argumentacja znajduje również oparcie w orzecznictwie sądowoadministracyjnym np. w wyroku NSA z 9 kwietnia 2015 r., sygn. akt II FSK 730/13, Sąd wskazał, że: „nawet refinansowanie (ex post) przez krajową spółkę określonej części wydatków, organizowanych przez inną spółkę planów udostępniania na dogodnych zasadach akcji podmiotu zagranicznego nie świadczy też samodzielnie, że jest to wynikające ze stosunku pracy, w szczególności warunków pracy, płacy i ewentualnie innych świadczeń wymagalnych od pracodawcy, świadczenie ponoszone za uprawnionych pracowników”.

Podobnie również stwierdził NSA w wyroku z 9 grudnia 2011 r., sygn. akt II FSK 1113/10 wskazując, że: „istotne dla uznania, że dany przychód pochodzi ze źródła, jakim jest stosunek pracy, jest jednak uzyskanie go przez pracownika od pracodawcy”.

Należy ponadto wskazać, że za poprawnością wyżej wskazanej interpretacji przepisów ustawy o PIT, przemawiają w szczególności następujące okoliczności dotyczące funkcjonowania Programu:

• nabycie prawa do uczestnictwa w Programie nie następuje w ramach stosunku pracy,

• pracownikom Wnioskodawcy prawo uczestnictwa w Programie przyznaje odrębny podmiot - Spółka Matka, która nie jest ich pracodawcą,

• warunki uczestnictwa w Programie nie stanowią elementu umowy o pracę pracownika, ani nie są zapisane w dokumentach wewnętrznych Wnioskodawcy (np. regulaminie pracy, regulaminie wynagradzania),

• Wnioskodawca nie ma żadnego wpływu na wartość Biletów otrzymanych przez pracowników.

Ponadto zgodnie z umową z Matką warunkiem niezbędnym do otrzymania Biletów jest fakt nie tyle zatrudnienia u Wnioskodawcy, co pozostawania zatrudnianym w jednej ze spółek Grupy.

Wnioskodawca stoi zatem na stanowisku, że otrzymane przez pracowników Bilety, z uwagi na powyżej przedstawione okoliczności stanowią źródło przysporzenia majątkowego pracownika, którym nie jest sam stosunek pracy u Wnioskodawcy. Zatem przychód w postaci otrzymania częściowo odpłatnych Biletów nie pochodzi ze stosunku pracy, stąd również nie ma zastosowania w okolicznościach faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT.

Opisane wyżej stanowisko znajduje poparcie m.in. w poniższych interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej dotyczących zasad opodatkowania akcji otrzymywanych przez pracowników polskich spółek od zagranicznych podmiotów z grupy kapitałowej, których zasada funkcjonowania jest analogiczna, jak w przypadku Programu, tj.

• pracownicy są zatrudnieniu w polskiej spółce,

• pracownicy otrzymują przysporzenie majątkowe w postaci akcji zagranicznego podmiotu,

• polska spółka ponosi koszt akcji przyznanych pracownikom.

W interpretacjach indywidualnych dotyczących tych zagadnień Dyrektor KIS potwierdził, że świadczenie otrzymane w ramach planu motywacyjnego od podmiotu trzeciego nie powinien zostać zakwalifikowany jako przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT , tylko jako przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o PIT:

• interpretacja z 14 grudnia 2022 r., sygn. 0112-KDIL2-1.4011.711.2022.2.TR;

• interpretacja z 5 marca 2020 r., sygn. 0115-KDIT1.4011.118.2019.2.MT;

• interpretacja z 26 sierpnia 2019 r., sygn. 0112-KDIL3-3.4011.218.2019.2.MC.

Podsumowując powyższe należy mieć na względzie kwestie wskazane w stanie faktycznym, w których Wnioskodawca wskazał, że świadczenie z Programu pracownik nie otrzymuje wprost od Wnioskodawcy, natomiast jest to świadczenie spełnione względem niego przez Spółkę Matkę. Kosztem realizowanego Programu obciążony pozostaje Wnioskodawca, tym samym brak jest możliwości uznania takiego świadczenia za przychód ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, a zatem w ocenie Wnioskodawcy przychód z takiego świadczenia należy kwalifikować zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o PIT do przychodów z innych źródeł.

Ad. 2.

Na wstępie Wnioskodawca zaznacza, iż co do zasady w międzynarodowych grupach kapitałowych, tego rodzaju programy są tworzone i prowadzone przez ściśle określny podmiot (np. spółkę matkę), który ma decydujący wpływ na charakter takiego programu, jak i jego dysponentów. Inne podmioty powiązane (np. spółki córki) z podmiotem prowadzącym nie mają realnego wpływu na zakres i sposób funkcjonowania takiego programu, natomiast ponoszą określone koszty związane z uczestnictwem w takim programie swoich pracowników.

Możliwość uczestnictwa w tego rodzaju programach przede wszystkim nie wynika ściśle z umów o pracę zawieranych z pracownikami. Kwestie te przeważnie znajdują swe uregulowanie w odrębnych umowach, które są zawierane między podmiotem prowadzącym program, a innymi podmiotami z grupy - tak jak odbywa się to w przypadku Spółki.

Przechodząc do dalszej analizy zagadnienia związanego z istnieniem obowiązków płatnika po stronie Wnioskodawcy, wskazać należy, że zgodnie z art. 8 o.p. płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z uwagi na powyższe na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki, tj.:

• obliczenie,

• pobranie,

• wpłacenie,

- podatku, zaliczki lub raty.

Z kolei płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8 o.p., odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony, o czym stanowi art. 30 § 1 o.p.

Przechodząc na grunt przepisów ustawy o PIT, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52C oraz dochodów, od których na podstawie przepisów o.p. zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 38 ust. 1 ustawy PIT płatnicy, o których mowa w art. 32-35 ustawy PIT, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Zgodnie z art. 39 ust. 1 ustawy o PIT płatnicy, o których mowa w art. 32, art. 33 i art. 35, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46, 74, 148 i 152-154. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

W tym zakresie, na podstawie treści przywołanych przepisów należy uznać, że warunkiem istnienia obowiązków płatnika określonego w art. 32 ustawy o PIT dla określonego podmiotu jest fakt dokonywania wypłat świadczeń przez ten podmiot kwalifikowanych jako przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy. Warunek ten zostanie spełniony w przypadku wypłat na rzecz osób będących pracownikami podmiotu wypłacającego świadczenia z tytułu ich przychodów ze stosunku pracy, tj. na rzecz osób pozostających z nim w stosunku pracy za realizowana pracę.

Podsumowując, z uwagi na to że przeprowadzona analiza wyklucza możliwość uznania przyznanych pracownikowi Biletów za przychód ze stosunku pracy po stronie pracownika, ponieważ otrzymuje świadczenie od Spółki Matki, na Wnioskodawcy nie będą ciążyć obowiązki płatnika wynikające z art. 32 ustawy o PIT, tj. obliczenia, poboru i zapłaty zaliczki na podatek dochodowy od tych przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, niezależnie od przytoczonych powyżej uwag, w przedstawionych okolicznościach (tj. w związku z nabywaniem przez pracowników Biletów w ramach Programu) nie powinno dochodzić do zaistnienia po jego stronie obowiązków płatnika wynikających z art. 32 ustawy o PIT oraz obowiązków informacyjnych wynikających z art. 39 ust. 1 ustawy o PIT.

Tożsame stanowisko zostało potwierdzone także w następujących interpretacjach dotyczących programów akcyjnych:

• interpretacja indywidualna z 10 stycznia 2024 r., sygn. 0112-KDIL2-1.4011.759.2023.2.KF;

• interpretacja indywidualna z 8 grudnia 2023 r., sygn. 0114-KDIP3-1.4011.884.2023.2.PT;

• interpretacja indywidualna z 6 października 2023 r. sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.552.2023.2.SJ;

• interpretacja indywidualna z 22 czerwca 2023 r., sygn. 0112-KDIL2-1.4011.369.2023.1.TR;

• interpretacja indywidualna z 21 czerwca 2021 r. sygn. 0114-KDIP3-1.4011.299.2021.1.MG

W praktyce powszechnie przyjmowany jest pogląd, zgodnie z którym o przychodzie podatkowym z innych źródeł należy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika wystąpią realne korzyści majątkowe, które nie mogą zostać przyporządkowane do pozostałych nazwanych źródeł przychodów wskazanych w art. 10 ust. 1 ustawy o PIT. Otrzymanego świadczenia nie można przyporządkować do przychodów ze stosunku pracy zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT ani do przychodów z działalności wykonywanej osobiście w szczególności art. 13 ustawy o PIT w związku z czym przyporządkowanie świadczenia do przychodów z innych źródeł w tego rodzaju sytuacji znajduje swe uzasadnienie. Opisane w stanie faktycznym Bilety, które pracownik otrzymuje od Spółki Matki, pracownik powinien zakwalifikować jako przychody z innych źródeł i będą one podlegały opodatkowaniu na zasadach ogólnych, przy zastosowaniu skali podatkowej zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o PIT, przy czym pracownik uzyskujący przychód będzie zobowiązany do samodzielnego obliczenia oraz odprowadzenia do właściwego urzędu skarbowego PIT od tej płatności, natomiast na Wnioskodawcy nie będą ciążyć z tego tytułu obowiązki płatnika.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w takiej sytuacji nie można stwierdzić, że świadczenia na rzecz pracowników związane z uczestnictwem w Programie są przez nich uzyskiwane od Wnioskodawcy jako pracodawcy. Podmiotem przekazującym opisane świadczenia jest Spółka Matka z siedzibą w Niemczech, jako podmiot odpowiedzialny za Program.

W konsekwencji, na Wnioskodawcy nie powinny ciążyć obowiązki płatnika, o których mowa w art. 32 ustawy o PIT, ponieważ przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika (pracownika) powstaniem przysporzenia majątkowego, uzyskane bezpośrednio lub pośrednio od pracodawcy i mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Świadczenia opisane we wniosku nie są zdaniem Wnioskodawcy objęte obowiązkami informacyjnymi na podstawie art. 39 ustawy o PIT.

Obowiązki Wnioskodawcy jako płatnika określone w art. 32 ustawy o PIT i obowiązki informacyjne wynikające z art. 39 ustawy o PIT, nie wystąpią niezależnie od kwalifikacji podatkowej opisanych świadczeń po stronie Państwa pracowników, jako podatników.

W ocenie Wnioskodawcy prawidłowe jest zatem stanowisko wskazujące na to, iż Wnioskodawca nie jest płatnikiem podatku dochodowego w odniesieniu do świadczeń uzyskiwanych przez pracowników w związku z ich uczestnictwem w Programie, bowiem tego rodzaju świadczenia nie pochodzą od Wnioskodawcy.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.):

Natomiast stosownie do art. 7 § 1 ww. ustawy:

Z uwagi na powyższe, na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki, tj.:

1)obliczenie,

2)pobranie,

3)wpłacenie

– podatku, zaliczki.

Z kolei jak stanowi art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej:

Należy zaakcentować, że z przywołanej definicji płatnika wynika, że o tym, kto jest płatnikiem danego podatku, rozstrzyga treść przepisów odpowiedniej ustawy właściwej dla tego podatku. Ma to swój wyraz w sformułowaniu „obowiązana na podstawie przepisów prawa”. Ustalenie, czy dany podmiot jest w konkretnym przypadku płatnikiem, możliwe jest więc jedynie w oparciu o szczegółowe regulacje prawa podatkowego (w przedmiotowej sprawie – ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Ustawa przewiduje przy tym dwa „tryby” zapłaty/poboru podatku dochodowego od osób fizycznych:

• tzw. samoobliczenie (samowymiar) i zapłatę podatku przez podatnika;
• obliczenie i pobór podatku przez płatnika.

Zasadą jest, że obowiązek prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania, obliczenia i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych spoczywa na podatnikach. W odniesieniu do licznych sytuacji zasada ta została jednak wyłączona przez ustawodawcę poprzez nałożenie obowiązków płatnika na podmioty wypłacające podatnikowi (stawiające do dyspozycji podatnika) należności stanowiące jego dochody (przychody).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadza system poboru podatku przez płatnika w przypadkach wskazanych w Rozdziale 7: „Pobór podatku lub zaliczek na podatek przez płatników”.

Jak wynika z przepisów przywołanego Rozdziału 7, ustawodawca ustanowił obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych przez:

• określenie rodzaju podmiotu dokonującego wypłaty (realizacji) świadczeń na rzecz podatników, przy czym rodzaj podmiotu jest określany poprzez wskazanie jego formy organizacyjnej, jego statusu bądź roli, jaką podmiot ten pełni w relacji z podatnikiem oraz
• określenie kategorii przychodów (dochodów) w odniesieniu do których na ww. podmiotach ciążą obowiązki płatnika podatku.

Ponadto ustawodawca uregulował również sytuacje, w których podmioty wypłacające należności lub realizujące świadczenia na rzecz podatników:

• nie mają obowiązku obliczenia i poboru podatku jako płatnicy, ale
• mają obowiązki o charakterze informacyjnym.

Ogólne określenie „przychodów” zawiera art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym:

Pojęcie przychodu wiąże się z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy:

Stosownie natomiast do art. 20 ust. 1 przywołanej ustawy:

Jak dowodzi użycie sformułowania „w szczególności” definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1, mieszczące się w ogólnej definicji przychodów zawartej w art. 11 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

W myśl zaś przywołanego przez Państwa art. 35 ww. ustawy:

Na podstawie art. 38 ww. ustawy:

Stosownie do art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Zgodnie z art. 42 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przywołane przepisy dotyczą obowiązków płatniczych i informacyjnych w sytuacji przekazywania m.in. przychodów zaliczanych do przychodów ze stosunku pracy.

W analizowanej sprawie Państwo (Spółka) rozważają, czy ciążą na Państwu obowiązki płatnika i informacyjne wynikające z omawianej ustawy w związku z udziałem Państwa pracowników w omówionym we wniosku programie.

Należy przeanalizować, czy ww. osoby otrzymują opisane świadczenia od Państwa, czy od innych podmiotów oraz czym w rozumieniu podatkowoprawnym te świadczenia są. Obowiązki płatnika oraz jednocześnie obowiązki informacyjne po Państwa stronie mogłyby bowiem powstać w odniesieniu do sytuacji udzielenia przez Państwo świadczeń ze stosunku pracy na rzecz ww. Pracowników.

Świadczeniami, do których odnoszą się Państwo, są korzyści podatkowe stanowiące różnice między stawką biletu ze zniżką a wartością pełnopłatnego biletu ustaloną przez niemieckie organy podatkowe w porozumieniu z Matką.

Jak wynika jednak z opisu zdarzenia, Państwa rola w opisanym przedsięwzięciu ogranicza się wyłączne jedynie do otrzymania informacji o już uprzednim skorzystaniu przez pracownika z Biletu – w momencie otrzymania obciążenia od Spółki Matki. Całe opisane we wniosku przedsięwzięcie ma miejsce w ramach relacji Państwa pracownika ze Spółka Matką, która w istocie dokonuje wskazanego świadczenia.

Z powyższego wynika zatem, że na gruncie opisanego we wniosku zdarzenia przychód pracownika stanowiący różnicę między stawką biletu ze zniżką a wartością pełnopłatnego biletu ustaloną przez niemieckie organy podatkowe w porozumieniu z Matką nie jest udzielany przez Państwa i nie stanowi świadczenia ze stosunku pracy łączącego Państwa z pracownikami, ponieważ stanowi przysporzenia tychże pracowników w istocie uzyskane od Spółki Matki, które w tych okolicznościach należy zaliczyć do źródła inne, w rozumieniu art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzam, że na gruncie opisanego zdarzenia wartość otrzymanego przez danego Państwa pracownika przychodu, w związku z uczestnictwem w Programie, stanowi dla tegoż Pracownika przychód z innych źródeł w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie natomiast z art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Przepis ten, zakreślając krąg podmiotów zobowiązanych do pełnienia obowiązków informacyjnych, nie posługuje się kategorią podmiotu, na którym spoczywa ciężar ekonomiczny świadczenia, lecz wyraźnie wskazuje, że ciężar informacyjny ciąży na podmiotach „które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1”.

Wobec powyższego, dla ustalenia rzeczonego obowiązku informacyjnego nie ma znaczenia kto ponosi ekonomiczny (finansowy) ciężar świadczenia. Istotne jest bowiem jedynie, kto (jaki podmiot) udziela świadczenie.

W świetle przedstawionej regulacji podmiotami zobowiązanymi do ww. obowiązku informacyjnego są podmioty, które w momencie powstania zobowiązania podatkowego dysponują środkami finansowymi podatnika lub dokonują czynności związanych z operacjami na jego majątku (w postaci wypłaconych/przekazanych świadczeń).

Mają więc Państwo rację, że:

1) przychody uzyskiwane przez pracowników z tytułu uczestniczenia w Programie nie stanowią zgodnie z art. 12. ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodów ze stosunku pracy oraz, że

2) na Państwu (Spółce) nie ciążą i nie będą ciążyły obowiązki płatnika i obowiązki informacyjne w rozumieniu art. 32, art. 38, art. 39 w zw. z art. 35 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku nabywania Biletów przez pracowników Spółki w ramach przedstawionego stanu faktycznego.

Reasumując: na gruncie opisanego zdarzenia, na Państwu – będących pracodawcą Pracownika – w związku z udzielaniem przez Spółkę Matkę danemu pracownikowi świadczenia z innych źródeł, nie będą ciążyły obowiązki płatnika w zakresie pobrania podatku, jak również nie będą ciążyły na Państwu z rzeczonego tytułu żadne obowiązki informacyjne, o których mowa w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).