Wnioskodawca nie jest w stanie wyodrębnić części wynagrodzenia przypadającego za wykonanie usług informatycznych oraz za przeniesienie praw autorskich, to nie stanowi ona żadnej z należności, o której mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1 i pkt 5 ustawy o PIT, a przez to jej wypłata nie podlega tzw. podatkowi u źródła i na Wnioskodawcy nie ciążą/nie będzie ciążyły z tego tytułu obowiązki płatnika.

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 kwietnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku u źródła. Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 28 maja 2024 r. (wpływ 3 czerwca 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

(…) sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Formą opodatkowania stosowaną przez spółkę jest tzw. estoński CIT uregulowany w przepisach rozdziału 6b Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm.). Przeważającym przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest działalność związana z oprogramowaniem (62.01.Z), którą świadczy na rzecz swych Klientów. Spółka współpracowała i współpracuje z osobami prowadzącymi działalność gospodarczą, którzy świadczą na jej rzecz usługi w zakresie oprogramowania (dalej jako „Deweloper" lub „Deweloperzy”). Deweloperzy to osoby prowadzące odpowiedniki jednoosobowych działalności gospodarczych.

Część Deweloperów jest rezydentami podatkowymi Polski, część zaś jest rezydentami podatkowymi innych niż Polska krajów.

Zawierane są z nimi umowy B2B. Umowy przewidują, że Deweloper zobowiązuje się do świadczenia usług informatycznych na rzecz Klienta Spółki w zakresie rozwoju oprogramowania.

Do przykładowych zadań Dewelopera należy: tworzenie oprogramowania i aplikacji mobilnych, testy zapewniające jakość oprogramowania, analiza systemów oraz inne czynności niezbędne do wykonania zadania na rzecz Klienta. Ogólnie ujmując wykonywane przez Deweloperów prace - należy je określić jako usługi informatyczne, działalność związana z oprogramowaniem oraz tworzenie oprogramowania, choć mogą także wystąpić inne elementy usług związane z usługami informatycznymi (np. stworzenie projektu, konsultacje itp.). Spółka nie wyklucza, że Deweloperzy w ramach wykonywanych usług świadczą również inne rodzaje czynności, lecz ich charakter nie jest przeważający nad głównym aspektem usługi, tj. świadczeniem usług informatycznych. Deweloperzy mogą wykonywać różne czynności, w zależności od przypisanego im stanowiska i zakresów obowiązków, poniżej znajdują się typowe przykłady stanowisk, które może zajmować Deweloper. Lista poniższa jest obrazowa i poszczególni Deweloperzy mogą wykonywać inne czynności lub czynności te mogą się pokrywać między stanowiskami. Poniżej w punktach przedstawiony jest typowy opis danych stanowisk, które zajmują Deweloperzy.

1.Automation

QA Engineer (AQA) jest kluczową postacią w procesie zapewniania jakości i niezawodności oprogramowania. Osoba na tym stanowisku specjalizuje się w tworzeniu i wykonywaniu zautomatyzowanych skryptów testowych, które są niezbędne do oceny funkcjonalności, wydajności i stabilności produktów programistycznych. Praca AQA odbywa się w ścisłej współpracy z zespołem programistów oraz analityków biznesowych, aby zapewnić wysoką jakość końcowego produktu. Osoba zatrudniona na stanowisku AQA jest odpowiedzialna za projektowanie i rozwijanie zautomatyzowanych skryptów testowych, które są nieodzownym elementem w procesie zapewnienia wysokiej jakości i niezawodności oprogramowania. Te skrypty testowe umożliwiają przeprowadzanie szerokiego zakresu testów - od funkcjonalnych, przez regresyjne, aż po testy wydajnościowe. Współpraca z zespołem programistów i menedżerami produktu ma kluczowe znaczenie, ponieważ pozwala to AQA na dogłębne zrozumienie wymagań produktu oraz kryteriów akceptacji, co jest fundamentem przy tworzeniu skutecznych planów testowych. Analiza wyników zautomatyzowanych testów stanowi kolejny ważny obszar odpowiedzialności AQA. To dzięki niej możliwe jest szybkie identyfikowanie defektów oraz weryfikowanie, czy oprogramowanie spełnia założone funkcjonalności.

W wyniku tej analizy, AQA może dostarczyć cenne informacje zwrotne do zespołu programistów, co przyczynia się do ciągłego doskonalenia produktu. Integracja zautomatyzowanych testów z procesami Continuous Integration/Continuous Deployment (CI/CD) to kolejny istotny element pracy na tym stanowisku. Dzięki temu, testy są wykonywane automatycznie w ramach potoku CI/CD, co pozwala na wczesne wykrywanie błędów i zapewnia szybką informację zwrotną dla zespołu deweloperskiego. To z kolei przekłada się na zwiększenie efektywności całego procesu tworzenia oprogramowania. Automation QA Engineer odpowiada również za utrzymanie i rozwój infrastruktury niezbędnej do automatyzacji testów. To zadanie obejmuje zarówno zarządzanie narzędziami testowymi, jak i utrzymanie środowisk testowych, co umożliwia sprawne przeprowadzanie testów automatycznych. Optymalizacja procesów testowych to stały element pracy AQA, mający na celu nieustanne doskonalenie efektywności i skuteczności testowania.

2.Inżynier DevOps (DevOps Engineer).

Inżynier DevOps zapewnia płynność i efektywność procesów związanych z tworzeniem i wdrażaniem oprogramowania. Jego rola polega na współpracy z zespołami deweloperskimi, operacyjnymi oraz zespołem zapewnienia jakości (QA). Do jego obowiązków należy intensywna współpraca z zespołami deweloperskimi i operacyjnymi w kwestiach projektowania i implementacji procesów automatycznego budowania, wdrażania oraz wydawania oprogramowania.

Zarządza infrastrukturą traktując ją jak kod, wykorzystując do tego narzędzia typu Terraform, Ansible, czy Chef. Oprócz tego, odpowiada za wdrażanie i utrzymanie potoków CI/CD, które automatyzują testowanie, integrację i wdrażanie oprogramowania. Monitorowanie wydajności, dostępności i niezawodności systemów, jak również implementacja środków zapobiegawczych, aby zapewnić ich stałą operacyjność, również wchodzi w zakres jego działań. Inżynier DevOps zajmuje się także rozwiązywaniem problemów technicznych dotyczących infrastruktury, wdrożeń i wydajności systemu, wdraża zasady bezpieczeństwa gwarantujące ochronę danych i systemów oraz zarządza infrastrukturą i usługami cloudowymi na platformach takich jak AWS, Azure czy Google Cloud Platform. Inżynier DevOps wspiera zespoły programistycznych w optymalizacji aplikacji pod kątem wydajności, skalowalności i niezawodności w środowiskach produkcyjnych.

3.Analitycy jakości:

Analityk jakości, inżynier jakości czy specjalista ds. jakości (QA) odgrywa kluczową rolę w zapewnieniu, że oprogramowanie spełnia najwyższe standardy jakości oraz oczekiwania użytkowników. Ta osoba pracuje jako część zespołu programistycznego analizując i identyfikując wszelkie usterki oraz błędy, a także śledzi problemy i weryfikuje wprowadzane poprawki. Tworzy kompleksowe plany testów, przypadki testowe i skrypty, które służą do przeprowadzenia zarówno ręcznych, jak i automatycznych testów funkcjonalności, wydajności oraz użyteczności oprogramowania. Specjalista QA jest odpowiedzialny za identyfikację, dokumentację i śledzenie defektów oprogramowania, współpracując z zespołem programistów w celu ustalania priorytetów napraw i rozwiązywania problemów. Ponadto, analityk jakości przeprowadza testy regresji, aby upewnić się, że nowe zmiany nie wpłyną negatywnie na istniejącą funkcjonalność oraz wykonuje testy eksploracyjne w poszukiwaniu nieznanych błędów. Analiza wyników testów i dostarczanie kluczowych informacji interesariuszom odnośnie jakości produktu i związanych z nim ryzyk, także należy do jego zadań. Specjalista ds. jakości uczestniczy również w przeglądach wymagań i projektów, a jego wiedza i doświadczenie przyczyniają się do ciągłego doskonalenia procesów testowania i metodologii, zwiększając efektywność i skuteczność działań.

4.Inżynier Oprogramowania (Software Engineer):

Jego praca polega na rozumieniu wymagań biznesowych i technicznych, które następnie przekształca w specyfikacje techniczne, a w końcu w wysokiej jakości kod spełniający oczekiwania klientów. Osoba na tym stanowisku zajmuje się nie tylko projektowaniem i tworzeniem nowych rozwiązań zgodnie ze standardami architektonicznymi i najlepszymi praktykami, ale także implementacją zautomatyzowanych testów, które gwarantują niezawodność i jakość kodu. Inżynier oprogramowania jest również odpowiedzialny za optymalizację wydajności aplikacji, a także za utrzymanie i wsparcie istniejących systemów, rozwiązywanie bieżących problemów produkcyjnych i wdrażanie niezbędnych poprawek.

5.Administrator Systemów:

Administrator systemów odgrywa kluczową rolę w zapewnieniu, że infrastruktura IT działa sprawnie i bez zakłóceń. Jego głównym zadaniem jest konfigurowanie i utrzymywanie serwerów, sieci i aplikacji, co jest fundamentem dla niezawodności, bezpieczeństwa i wydajności systemu informatycznego i tworzonego oprogramowania. Współpracując z innymi członkami zespołu IT, administrator systemów wykorzystuje swoje rozległe doświadczenie i umiejętności techniczne, aby zapewnić płynne działanie infrastruktury IT, przy jednoczesnej ochronie przed zagrożeniami zewnętrznymi i wewnętrznymi tworzonych oprogramowani.

Jego obowiązki są zróżnicowane i obejmują instalację, konfigurację oraz bieżące utrzymanie serwerów i urządzeń sieciowych, co gwarantuje nieprzerwane działanie usług IT. Administrator systemów jest także odpowiedzialny za monitorowanie systemów pod kątem wydajności i bezpieczeństwa, identyfikowanie i rozwiązywanie problemów technicznych oraz zarządzanie kontami użytkowników i politykami bezpieczeństwa danych. Kluczowe jest również wykonywanie regularnych kopii zapasowych danych i implementowanie skutecznych procedur odzyskiwania danych w przypadku awarii, co minimalizuje ryzyko utraty cennych informacji.

Zadania administratora systemów obejmują także instalowanie i konfigurowanie oprogramowania zabezpieczającego, w tym zapór ogniowych i systemów wykrywania intruzów, aby chronić infrastrukturę przed cyberzagrożeniami. Praca ta wymaga ciągłej współpracy z innymi członkami zespołu IT w celu planowania i wdrażania aktualizacji systemowych, poprawek bezpieczeństwa i migracji systemów. Ponadto, administrator systemów dokumentuje ważne konfiguracje systemów i procedury obsługowe, co ułatwia przekazywanie wiedzy i szkolenie nowych pracowników.

Powyższe opisy stanowisk stanowią przykłady działań dokonywanych przez Deweloperów na rzecz spółki. Podstawowym jednak działaniem spółki jest dostarczenie klientowi produktu, za pomocą Deweloperów, tj. oprogramowania komputerowego spełniającego wszelkie potrzeby i wymagania klienta. Deweloperzy oprogramowania zatem świadczą usługę informatyczną, która może składać się z szeregu elementów, lecz która w swej naturze zmierza do wytworzenia oprogramowania.

Część Deweloperów, z którymi Spółka miała i ma zawarte umowy, nie mieszkała lub nie mieszka na terenie Polski i nie posiada lub też nie posiadała na jej terenie nieograniczonego obowiązku podatkowego. Deweloperzy posiadają rezydencję podatkową w następujących krajach (choć niewykluczone, że spółka będzie nawiązywać współpracę z Deweloperami z rezydencją podatkową w innych krajach): Gruzja, Ukraina, Portugalia, Armenia, Słowacja, Bośnia i Hercegowina, Litwa, Azerbejdżan, Meksyk, Białoruś, Hiszpania.

Zapisy umów zawieranych przez Spółkę z Deweloperami przewidują także, że w ramach świadczenia usług Deweloper przenosi na Spółkę autorskie prawa majątkowe do utworu i wszystkich jego części (w tym kodów źródłowych i obiektowych, wszelkich projektów wizualnych, tekstów, dokumentacji itp.), bez ograniczeń czasowych i terytorialnych, tj. na całym świecie na wszystkich polach eksploatacji. Oznacza to, że w ramach wykonywania umowy, Deweloper, w momencie powstania oprogramowania/utworu przenosi wszelkie prawa z nim związane na Spółkę. Zapisy umów o świadczenie usług informatycznych zawartych z Deweloperami przewidują, że w ramach wykonywanej usługi kompleksowej świadczeniodawca przekazuje na rzecz Spółki, wszelkie prawa i roszczenia do wszystkich informacji, utworów lub usług, łącznie z prawami autorskimi, a także wszelkich tajemnic handlowych. Wynagrodzenie Dewelopera nie posiada wyszczególnionych części, tj. np. części za świadczenie usługi informatycznej, zaś części za przeniesienie praw autorskich.

Efekty prac powstające w związku z realizacją usług informatycznych nabywanych od Deweloperów są, w ramach typowej umowy, wykorzystywane przez klientów Spółki, tj. Wnioskodawca co do zasady nie użytkuje opracowanego przez nich oprogramowania na własne potrzeby.

Jak wskazano wyżej, nie wszyscy Deweloperzy świadczący usługi na rzecz Spółki są rezydentami podatkowymi Polski. Płatności dokonywanych na tychże Deweloperów tyczy się niniejszy wniosek. Spółka nabywała, nabywa oraz będzie nabywać w przyszłości od Deweloperów usługi informatyczne mające na celu opracowanie oprogramowania spełniającego wymagania ostatecznego odbiorcy produktów/usług Spółki.

Stan faktyczny tyczy się zarówno zdarzeń przeszłych, tj. okresu od 2022 roku do stanu obecnego, jak również zdarzeń przyszłych.

Uzupełnienie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

a)Umowy zawierane z Deweloperem - przedsiębiorcą zagranicznym (kontrahentem, tj. osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą) zawierają również zapisy dotyczące przeniesienia na Wnioskodawcę praw autorskich do oprogramowania/utworu powstałych w ramach świadczonych przez Deweloperów usług rozwoju oprogramowania, których celem jest opracowanie przez Deweloperów oprogramowania dostosowanego do potrzeb klientów Wnioskodawcy.

Jest to działanie standardowe, ale przeniesienie praw autorskich nie stanowi dla Wnioskodawcy odrębnych świadczeń, a nieodłączne czynności pomocnicze w stosunku do usługi zasadniczej, jaką jest świadczenie usługi informatycznej na potrzeby klienta końcowego.

b)Wnioskodawca nie jest w stanie wyodrębnić części wynagrodzenia przypadającego za wykonanie usług informatycznych oraz za przeniesienie praw autorskich. Ewentualne przeniesienie praw majątkowych do utworów nie stanowi dla Wnioskodawcy odrębnych świadczeń, a nieodłączne czynności pomocnicze w stosunku do usługi zasadniczej, jaką jest świadczenie usługi informatycznej na potrzeby klienta końcowego.

c)Głównym zakresem umowy zawartej z kontrahentem jest świadczenie usługi informatycznej. Ewentualne przeniesienie praw majątkowych do utworów nie stanowi dla Wnioskodawcy odrębnych świadczeń, a nieodłączne czynności pomocnicze w stosunku do usługi zasadniczej, jaką jest świadczenie usługi informatycznej na potrzeby klienta końcowego.

d)Wnioskodawca świadczy na rzecz swoich klientów usługi w zakresie oprogramowania. W celu realizacji umów zawartych ze swoimi klientami, Wnioskodawca zawiera umowy z Deweloperami.

Zasadniczym celem zawartych z Deweloperami umów jest opracowanie oprogramowania dostosowanego do potrzeb klientów wnioskodawcy. Elementy świadczenia Deweloperów niezbędne dla realizacji zasadniczego celu umowy - czyli opracowania oprogramowania dostosowanego do potrzeb klientów wnioskodawcy - są elementami dominującymi. Ewentualne pozostałe elementy świadczenia, w tym np. przeniesienie przez Deweloperów praw majątkowych do utworów, nie realizujące zasadniczego celu umowy, są elementami pobocznymi świadczenia. Ewentualne elementy poboczne świadczenia Deweloperów, w tym przeniesienie praw majątkowych do utworów, nie stanową celu samego w sobie. Ich celem jest lepsze wykorzystanie przez Wnioskodawcę - przy wykonaniu umów zawartych przez Wnioskodawcę ze swoimi klientami - usługi zasadniczej świadczonej przez Deweloperów (tj. opracowania oprogramowania dostosowanego do potrzeb klientów wnioskodawcy).

e)Łączna kwota dokonanych temu samemu podatnikowi wypłat (świadczeń) lub postawionych do jego dyspozycji pieniędzy lub wartości pieniężnych nie przekracza/nie będzie przekraczała w roku podatkowym 2.000.000 zł.

f)Podmioty zagraniczne, od których nabywane są usługi informatyczne nie prowadzą pozarolniczej działalności gospodarczej poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład w rozumieniu art. 5a pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2024 r., poz. 226 ze zm.). Wypłacane wynagrodzenia nie są/nie będą związane z działalnością podmiotów zagranicznych prowadzoną przez zakład w Polsce.

g)W większości będą przedstawione certyfikaty rezydencji potwierdzające miejsce siedziby podmiotów zagranicznych za granicą, ale może się zdarzyć, że Wnioskodawcy nie zostaną przedstawione certyfikaty rezydencji, a jedynie inne dokumenty, które będą potwierdzać miejsce siedziby podmiotów zagranicznych za granicą.

h)Podmioty zagraniczne, od których nabywane są usługi informatyczne są rzeczywistymi właścicielami należności w rozumieniu art. 5a pkt 33d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pytania

1)Czy słuszne jest stanowisko Wnioskodawcy, w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego/opisu zdarzenia przyszłego, iż Spółka nie była, nie jest i nie będzie zobowiązana do pobrania oraz uiszczenia podatku u źródła tytułem dokonywanych na rzecz nierezydentów płatności z tytułu nabywania usług informatycznych i nie ma obowiązku posiadania certyfikatu rezydencji?

2)Jeżeli odpowiedź na pytanie nr 1 byłaby negatywna, to czy Spółka nie była, nie jest i nie będzie zobowiązana do pobrania oraz uiszczenia podatku u źródła tytułem dokonywanych na rzecz nierezydentów płatności z tytułu nabywania usług informatycznych, lecz z tym zastrzeżeniem, że posiadałaby certyfikaty rezydencji podatkowej od Deweloperów?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, słuszne jest jego stanowisko, że w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego/opisu zdarzenia przyszłego, Spółka nie była, nie jest i nie będzie zobowiązana do pobrania oraz uiszczenia podatku u źródła tytułem dokonywanych na rzecz nierezydentów płatności z tytułu nabywania usług informatycznych i nie ma obowiązku posiadania certyfikatu rezydencji.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a oraz 2b Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 z póżn. zm., dalej jako „PITu"). Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

2a. Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

2b. Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1. pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

2. działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

3. działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

4. położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

5. papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

5a) umorzenia, odkupienia, wykupienia i unicestwienia w inny sposób tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych utworzonych na podstawie przepisów obowiązujących w Rzeczypospolitej Polskiej oraz odpłatnego zbycia tych tytułów uczestnictwa;

6. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

6a. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

7. tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;

8. niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da.

Zaś zgodnie z art. 29 ust. 1 oraz 2 PITu:

1.Podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów:

1)z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust.1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu;

2)z opłat za usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania za granicą, a organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu,

3)z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 10% przychodów;

4)uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 10% przychodów;

5)z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

2.Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Natomiast zgodnie z art. 41 ust. 1 oraz ust. 4 PITu:

1.Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika wdanym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

2.Płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-17 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11 b-13, z zastrzeżeniem ust. 4d. 5, 10, 12 i 21.

Zgodnie z art. 3 PITu, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Pojęcie "świadczeń o podobnym charakterze". Katalog usług niematerialnych, o którym mowa w art. 29 PITu ma charakter otwarty, co oznacza, że oprócz kategorii usług enumeratywnie wymienionych w jego treści obejmuje on także „świadczenia o podobnym charakterze”.

Brak jest jednakowoż wskazanych przez Ustawodawcę reguł interpretacyjnych dot. rozumienia pojęcia „świadczeń o podobnym charakterze”.

W ocenie Spółki zatem, w związku z brakiem precyzyjnych uregulowań prawnych, w procesie oceny charakteru określonej usługi niematerialnej świadczonej przez nierezydenta należy posiłkować się stanowiskiem prezentowanym w doktrynie oraz praktyką organów podatkowych, zgodnie z którą za „świadczenia o podobnym charakterze” należy uznać świadczenia równorzędne pod względem prawnym do świadczeń niematerialnych wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 5 PITu.

Zgodnie z komentarzem do CITu, który posiada analogiczne co PITu regulacje prawne dotyczące świadczeń o podobnym charakterze, pod redakcją A. Obońskiej Opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem u źródła na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej będą: „podlegały jedynie te świadczenia niematerialne, niewymienione wprost w art. 21 ust. 1 pkt 2a PDOPrU, które wykazują liczne cechy wspólne z którymkolwiek z określonych w tym unormowaniu świadczeń. Chodzi tu o to, aby elementy świadczeń o podobnym charakterze były w takiej proporcji, by elementy charakterystyczne dla świadczeń wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a PDOPrU przeważały nad elementami właściwymi dla innych świadczeń" (K. Gil, A. Obońska, A. Wacławczyk, A. Walter (red.) Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, Wyd. 2, Warszawa 2016 r.).

Jak wskazuje NSA (Wyrok z 19.09.2023 r., II FSK 2637/20, LEX nr 3657034): „Nie wystarczy jakiekolwiek podobieństwo usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p. do usługi agencyjnej opisanej we wniosku o wydanie interpretacji do przyjęcia, że owe usługi są podobne do wymienionych wprost w omawianym przepisie. Konieczne jest wskazanie przesłanek, które wraz z podobieństwem mają jednocześnie charakter dominujący”.

Oraz w wyroku (Wyrok NSA z 19.09.2023 r., II FSK 2638/20, LEX nr 3657024) „Analizując czy dane świadczenie jest podobne do usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p. należy w pierwszej kolejności ustalić charakter poszczególnych świadczeń w świetle postanowień umownych. Proces porównania świadczeń z uwagi na ich podobny charakter każdorazowo wymaga zaś określenia cech konstytutywnych świadczenia wymienionego w art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p., a następnie zestawienia ich z cechami świadczenia porównywanego, uwzględniając ilość cech wspólnych, ich istotności i natężenia zbieżności.

W procesie tym należy kierować się zasadą eiusdem generis, zgodnie z którą, jeżeli prawodawca posłużył się przykładowym katalogiem obiektów - w omawianym przypadku świadczeń, z których wystąpieniem wiąże powstanie obowiązku podatkowego - to w toku jego interpretacji należy pomijać te obiekty (świadczenia), które nie wykazują istotnego podobieństwa do tych wymienionych. Jeżeli zatem jeden z elementów świadczenia stanowi główną pozycję kontraktu, a pozostałe elementy świadczenia mają znikome znaczenie z perspektywy nabywcy usług, to normę stosowaną do głównego elementu świadczenia należy stosować do całości świadczeń.”

Powołując się natomiast na praktykę organów podatkowych Wnioskodawca pragnie zacytować interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 23 grudnia 2016 r. Znak: 2461-IBPB-1-2.4510.937.2016.1.MM, w której stwierdzono, że za świadczenia o podobnym charakterze należy jednakże uznać wyłącznie świadczenia równorzędne do wymienionych w ustawie. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, winno ono spełnić takie same przesłanki, albo winny wynikać z niego takie same prawa i obowiązki dla stron jak ze świadczeń wymienionych w cytowanym przepisie. Innymi słowy, lista ta obejmuje również świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane. (...). Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z Deweloperem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń. Jak wskazano w stanie faktycznym/opisie zdarzenia przyszłego Spółka nabywała, nabywa oraz będzie nabywać w przyszłości od Deweloperów usługi informatyczne mające na celu opracowanie oprogramowania spełniającego wymagania ostatecznego odbiorcy produktów/usług Spółki.

Z treści przytoczonych powyżej przepisów art. PITu wynika, że przychody z tytułu nabycia usług informatycznych nie zostały w nim literalnie wymienione jako podlegające opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym, jak również, w ocenie Spółki, nie sposób uznać ich za przychody ze "świadczeń o podobnym charakterze". Jak wskazano bowiem powyżej, zgodnie z obecnie prezentowanym stanowiskiem, aby usługi nabywane od nierezydentów mogły zostać uznane za „świadczenia o podobnym charakterze” powinny posiadać cechy wskazujące na podobieństwo pod względem prawnym do świadczeń enumeratywnie wymienionych w art. 29 PITu.

W ocenie Wnioskodawcy, usługi informatyczne nabywane przez Spółkę od Deweloperów takich cech nie wykazują. Brak jest jakichkolwiek wątpliwości, że usługi informatyczne nabywane od Deweloperów nie są podobne do usług księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, usług rekrutacji pracowników oraz pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń. Usługi informatyczne nie posiadają bowiem żadnych cech wspólnych z ww. świadczeniami. Zdaniem Spółki, nie można również zrównywać usług informatycznych nabywanych od Deweloperów z usługami doradczymi. Zgodnie z internetowym słownikiem PWN (https://sjp.pwn.pl) pojęcie „doradztwo” oznacza "udzielanie fachowych porad". W ramach świadczenia usług informatycznych Deweloperzy nie udzielają Spółce żadnych porad, wykorzystują natomiast swoją wiedzę do przygotowania określonego oprogramowania.

Usługi informatyczne świadczone na rzecz Spółki nie są również podobne do usług przetwarzania danych. W ocenie Wnioskodawcy, pojęcie „przetwarzania danych” dotyczy czynności mających charakter odtwórczy. Usługi te obejmują elementy takie jak porządkowanie, archiwizowanie, zabezpieczenie oraz udostępnianie zbiorów danych.

Wnioskodawca zaznacza, że nabywane przez niego usługi informatyczne mają charakter kompleksowy, a ich zasadniczym celem jest opracowanie oprogramowania dostosowanego do potrzeb ostatecznego klienta Spółki. Na podkreślenie zasługuje także fakt, że ewentualne przeniesienie praw majątkowych do utworów nie stanowi dla Spółki odrębnych świadczeń, a nieodłączne czynności pomocnicze w stosunku do usługi zasadniczej, jaką jest świadczenie usługi informatycznej na potrzeby Klienta końcowego.

Należy podkreślić, że przykładowe wytworzenie oprogramowania komputerowego lub też jego modyfikacja na potrzeby Klienta to proces złożony, składający się z wielu etapów i stanowi usługę kompleksową.

W żadnym wypadku Spółka nie nabywałaby praw majątkowych od Deweloperów odrębnie, w oderwaniu od usługi informatycznej (jako usługi zasadniczej). Przeniesienie praw majątkowych samo w sobie nie przedstawia bowiem wartości dodanej dla Spółki.

Dodatkowo, należy zaznaczyć, że Spółka dokonuje płatności za usługę zasadniczą w postaci usługi informatycznej, zaś wynagrodzenie z tytułu przeniesienia praw majątkowych nie jest wyodrębnione jako osobny rodzaj wynagrodzenia. Zatem syntetycznie, wynagrodzenie za przeniesienie praw majątkowych zawarte jest w wynagrodzeniu za usługę informatyczną, bowiem przeniesienie praw majątkowych, zdaniem Wnioskodawcy, nie stanowi odrębnej usługi względem usługi kompleksowej - świadczenia usług informatycznych.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, wszystkie czynności podejmowane w ramach świadczenia kompleksowej usługi informatycznej powinny być kwalifikowane wspólnie, tj. jako jedno świadczenie - świadczenie usług informatycznych. Nie można w sposób odrębny traktować poszczególnych czynności wykonywanych w celu realizacji usługi zasadniczej, bowiem takie rozdzielenie miałoby charakter sztuczny.

W żadnym wypadku Wnioskodawca nie nabywałby samodzielnie praw majątkowych od swych Wnioskodawców. Przeniesienie jest kwestią poboczną, które wynika z obowiązków ustaw innych niż podatkowe. Należy podkreślić, że ww. pogląd znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych, w tym w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 15 marca 2013 r. (sygn. II FSK 1518/10), w którym Sąd zaakceptował stanowisko wyrażone przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w cyt. uprzednio wyroku z 3 marca 2010 r. (sygn. I SA/Kr 1497/09), zgodnie z którym „istnieje grupa usług o charakterze złożonym, w skład których wchodzić może szereg innych, odrębnych usług. Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla podatnika celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej. Celem usługi pomocniczej tworzącej razem z usługą dominującą usługę złożoną jest lepsze wykorzystanie przez nabywcę usługi zasadniczej - dominującej. Usługa pomocnicza, ażeby mogła zostać uznana za część usługi złożonej, musi realizować jeden ściśle określony cel, tj. musi ona przyczyniać się do lepszego wykorzystania przez nabywcę usługi złożonej wchodzącej w jej zakres usługi zasadniczej. (...)

Zatem nieuprawnione jest stanowisko organu dokonującego interpretacji, że całość opisywanej przez Spółkę usługi należy kwalifikować jako usługę o charakterze podobnym do doradczej w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. (...) Zdaniem Wnioskodawcy, wykonywane na jego rzecz przez Deweloperów usługi stanowią usługę kompleksową - usługi informatyczne.

Na podkreślenie zasługuje fakt, że nawet w przypadku, w którym na rzecz Spółki były by świadczone również inne usługi, np. przetwarzania danych oraz doradztwa w zakresie technologii informatycznej oraz kontroli jakości, to nie stanowiłyby one dla Spółki odrębnych świadczeń, a nieodłączne czynności pomocnicze w stosunku do usługi zasadniczej.

Podsumowując, w sposób syntetyczny, zdaniem Wnioskodawcy:

1.Usługa informatyczna stanowi usługę kompleksową.

2.Usługi informatyczne wykonywane na rzecz spółki przez Deweloperów oraz w przyszłości na analogicznych zasadach przez nowych Deweloperów nie stanowią usług wymienionych w art. 29 PITu ani usług „o podobnym charakterze”.

3.Tym samym, na Spółce nie ciążą obowiązki pobrania i wpłacenia podatku u źródła przy wypłacaniu wynagrodzeń Deweloperom.

Tym samym, zdaniem Spółki, odpowiadając na pytanie 1:

Słuszne jest stanowisko Wnioskodawcy, w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, że Spółka nie jest i nie będzie zobowiązana do pobrania oraz uiszczenia podatku u źródła tytułem dokonywanych na rzecz nierezydentów płatności z tytułu nabywania usług informatycznych.

W zakresie obowiązku posiadania certyfikatu:

Wymóg pozyskania certyfikatu wynika z art. 29 PITu., a zatem dotyczy tylko płatnika podatku, który weryfikuje warunki zastosowania preferencyjnej stawki, zwolnienia lub niepobrania podatku (na podstawie przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania) i w ten sposób potwierdza ich spełnienie.

Obowiązek pozyskania certyfikatu rezydencji nie dotyczy zatem podmiotu, który w ogóle nie ma obowiązku pobrania podatku u źródła. Pozyskanie certyfikatu rezydencji jest konieczne w przypadku, gdy płatnik tzw. podatku u źródła stosuje preferencyjną stawkę, zwolnienie lub nie pobiera podatku na podstawie przepisów szczególnych lub umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Analogiczne stanowiska przyjął Organ m.in.:

Pismo z dnia 30.11.2023 r., wydane przez: Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, 0111-KDIB2-1.4010.494.2023.1.MM, Brak obowiązku pozyskania certyfikatu rezydencji wobec braku obowiązku pobrania podatku u źródła, http://sip.mf.gov.pl.

A także sądy, np.: Wyrok WSA w Poznaniu z 10.02.2023 r., I SA/Po 580/22, LEX nr 3486275. Mając na względzie powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, słuszne jest jego stanowisko, iż w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego/opisu zdarzenia przyszłego, Spółka nie była, nie jest i nie będzie zobowiązana do pobrania oraz uiszczenia podatku u źródła tytułem dokonywanych na rzecz nierezydentów płatności z tytułu nabywania kompleksowych usług informatycznych.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli Organ uznałby, że odpowiedź na pytanie nr 1 jest nieprawidłowa, to Spółka nie była, nie jest i nie będzie zobowiązana do pobrania oraz uiszczenia podatku u źródła tytułem dokonywanych na rzecz nierezydentów płatności z tytułu nabywania usług informatycznych, z tym zastrzeżeniem, że posiadałaby certyfikaty rezydencji podatkowej od Deweloperów.

Należy podkreślić, że w przypadku, w którym Organ uznałby stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 za nieprawidłowe, to konieczne byłoby uznanie, że usługi świadczone na rzecz Wnioskodawcy przez Deweloperów byłyby jednymi z usług/działalności wymienionych w art. 29 PITu. W tym zakresie, zastosowanie znalazłby przepis art. 29 ust. 2 PITu, zgodnie z którym: 1. Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Jeżeli zatem Wnioskodawca posiadałby i będzie posiadać ważny certyfikat rezydencji i dochował należytej staranności, mógłby zastosować stawkę podatku wynikającą z UPO lub zastosować zwolnienie z niej wynikające. W tym zakresie, Wnioskodawca wskazuje, że z wszystkimi wskazanymi w opisie stanu faktycznego Państwami, jak również z innymi Państwami, z którymi Polska ma zawarte UPO, pod WHT nie podlegają w szczególności tzw. zyski przedsiębiorstwa, czyli dochody osiągane w ramach prowadzonej działalności, które nie mieszczą się w pozostałych kategoriach świadczeń objętych zapisami poszczególnych UPO. Jeżeli zatem, w stanie faktycznym, wypłacane byłby należności dla osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, to byłyby to zyski przedsiębiorstwa, które opodatkowane byłyby w kraju rezydencji podatkowej Dewelopera. Należy podkreślić, że zdaniem Wnioskodawcy, świadczone przez Deweloperów usługi mają charakter kompleksowy i nie można przyjąć, że wypłata wynagrodzenia Deweloperowi w ramach wykonywania przez niego usługi można byłoby zakwalifikować w inny sposób, niż zyski przedsiębiorstwa. Za powyższym przemawia podnoszone w stanowisku do pytania numer 1 kwestia kompleksowości usługi.

Nie sposób zatem przyjąć, że w ramach wykonywanej usługi dochodzi np. do sprzedaży licencji, zysków ze sprzedaży majątku, czy też do powstania innego rodzaju przychodu. Zdaniem Wnioskodawcy należałoby zatem zakwalifikować przychód z wykonywanej umowy w całości jako przychód kwalifikujący się do „Zysków Przedsiębiorstwa”. Jasno należy wskazać, że w przypadku prowadzonej działalności gospodarczej na terenie drugiego Państwa, nie sposób także przyjąć, że Deweloperzy prowadziliby na terenie Polski zakład. Swe usługi Deweloperzy świadczą przebywając na terenie krajów innych niż Polska. Wnioskodawca stoi zatem na stanowisku, że w przypadku, w którym należałoby uznać usługi świadczone na jego rzecz przez Deweloperów, należałoby zakwalifikować jako „Zyski przedsiębiorstwa”.

Mając na względzie powyższy przepis art. 29 ust. 2 PITu, należy stwierdzić, że w przypadku zastosowania stawki lub zwolnienia wynikającego z właściwego UPO wymaga udokumentowania miejsca zamieszkania podatnika (tu: Dewelopera) uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji. Jednocześnie przedmiotem badania w niniejszej interpretacji nie jest ważność uzyskanych przez spółkę certyfikatów rezydencji. Przy założeniu jednak, iż Spółka będzie posiadać ww. ważne certyfikaty, będzie ona mogła zastosować zwolnienie wynikające z zysków przedsiębiorstw. Tym samym dojdzie do niezastosowania stawki podatku wymienionej w art. 29 ust. 1 pkt 5 PITu, bowiem zapłata należności będzie stanowiła zysk przedsiębiorstwa - tj. odpowiednika JDG prowadzonego przez Dewelopera poza granicami Polski.

Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli Organ uznałby, że odpowiedź na pytanie nr 1 jest nieprawidłowa, to Spółka nie była, nie jest i nie będzie zobowiązana do pobrania oraz uiszczenia podatku u źródła tytułem dokonywanych na rzecz nierezydentów płatności z tytułu nabywania usług informatycznych, z tym zastrzeżeniem, że posiadałaby certyfikaty rezydencji podatkowej od Deweloperów.

Ocena stanowiska

Stanowisko dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.):

Osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Wskazana wyżej zasada ograniczonego obowiązku podatkowego stanowi, że Rzeczpospolita Polska ma prawo do opodatkowania osób fizycznych niebędących jej rezydentami podatkowymi, ale tylko w zakresie dochodów uzyskiwanych ze źródła przychodów położonych na jej terytorium. Nie są natomiast w Polsce opodatkowane osoby fizyczne z tytułu dochodów, których źródło jest położone za granicą. Warunkiem posiadania w Polsce statusu podmiotu o ograniczonym obowiązku podatkowym jest brak na terytorium Polski miejsca zamieszkania lub zakładu.

Stosownie do art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

1.pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

2.działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;

3.działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;

4.położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;

5.papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;

6.tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;

 6a. tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej;

7.tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia;

8.niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da.

Na podkreślenie zasługuje również fakt, że katalog dochodów (przychodów) wymienionych w art. 3 ust. 2b ww. ustawy, nie jest katalogiem zamkniętym. Tak więc, ustawodawca dopuszcza istnienie także innych dochodów, które należy uznać za osiągnięte na terytorium Polski. W przepisie tym przewidziano opodatkowanie oparte na zasadzie „źródła”. Jeżeli źródło przychodów nierezydenta znajduje się na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej, to Rzeczypospolita Polska ma prawo opodatkować dochody uzyskane z tego źródła na zasadach obowiązujących w tym państwie (ograniczony obowiązek podatkowy).

Według art. 3 ust. 2d ww. ustawy:

Przy czym, za dochody (przychody), o których mowa w ust. 2b pkt 7, uważa się przychody wymienione w art. 29 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 2b pkt 1-6.

Za dochody uzyskane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uznaje się również dochody pochodzące od polskiego płatnika, wypłacone osobie, która usługi określone w umowie zawartej pomiędzy stronami wykonuje za granicą.

W myśl art. 4a ww. ustawy:

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b ww. ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez nierezydentów reguluje m.in. art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów:

1)z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu;

2)z opłat za usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania za granicą, a organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu;

3)z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 10% przychodów;

4)uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 10% przychodów;

5)z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Jak stanowi art. 29 ust. 2 ww. ustawy:

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Obowiązki płatników podatku dochodowego określone zostały w art. 41 i art. 42 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy:

Osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 41 ust. 4 ww. ustawy:

Płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-13, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ww. ustawy:

Płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

W myśl art. 42 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych:

Płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa: w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonują swoje zadania, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4.

Wątpliwość Państwa budzi kwestia czy płatności za świadczenie usług informatycznych ponoszone przez Państwa na rzecz Kontrahentów będących osobami fizycznymi są objęte zakresem stosowania art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji czy na Państwu będą ciążyły obowiązki płatnika z tego tytułu.

W pierwszej kolejności należy podkreślić, że o tym, czy dane świadczenie należy zakwalifikować do usług opodatkowanych podatkiem zryczałtowanym na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, sama nazwa umowy o świadczenie usługi nie może być wyłącznym czynnikiem determinującym daną usługę jako należącą do katalogu świadczeń podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń.

Z treści wniosku i uzupełnienia wynika, że współpracowali i współpracują Państwo z osobami prowadzącymi działalność gospodarczą, którzy świadczą na Państwa rzecz usługi w zakresie oprogramowania. Deweloperzy to osoby prowadzące odpowiedniki jednoosobowych działalności gospodarczych.

Zawierają Państwo nimi umowy B2B. Umowy przewidują, że Deweloper zobowiązuje się do świadczenia usług informatycznych na rzecz Państwa Klienta w zakresie rozwoju oprogramowania.

Część Deweloperów, z którymi Państwo mieli i mają zawarte umowy, nie mieszkała lub nie mieszka na terenie Polski i nie posiada lub też nie posiadała na jej terenie nieograniczonego obowiązku podatkowego. Deweloperzy posiadają rezydencję podatkową w następujących krajach (choć niewykluczone, że będą Państwo nawiązywać współpracę z Deweloperami z rezydencją podatkową w innych krajach): Gruzja, Ukraina, Portugalia, Armenia, Słowacja, Bośnia i Hercegowina, Litwa, Azerbejdżan, Meksyk, Białoruś, Hiszpania.

Zapisy umów zawieranych przez Państwa z Deweloperami przewidują także, że w ramach świadczenia usług Deweloper przenosi na Państwa autorskie prawa majątkowe do utworu i wszystkich jego części (w tym kodów źródłowych i obiektowych, wszelkich projektów wizualnych, tekstów, dokumentacji itp.), bez ograniczeń czasowych i terytorialnych, tj. na całym świecie na wszystkich polach eksploatacji. Oznacza to, że w ramach wykonywania umowy, Deweloper, w momencie powstania oprogramowania/utworu przenosi wszelkie prawa z nim związane na Państwa. Zapisy umów o świadczenie usług informatycznych zawartych z Deweloperami przewidują, że w ramach wykonywanej usługi kompleksowej świadczeniodawca przekazuje na rzecz Państwa, wszelkie prawa i roszczenia do wszystkich informacji, utworów lub usług, łącznie z prawami autorskimi, a także wszelkich tajemnic handlowych.

Wynagrodzenie Dewelopera nie posiada wyszczególnionych części, tj. np. części za świadczenie usługi informatycznej, zaś części za przeniesienie praw autorskich.

Efekty prac powstające w związku z realizacją usług informatycznych nabywanych od Deweloperów są, w ramach typowej umowy, wykorzystywane przez Państwa klientów, tj. co do zasady nie użytkuje Państwo opracowanego przez nich oprogramowania na własne potrzeby.

Umowy zawierane z Deweloperem - przedsiębiorcą zagranicznym (kontrahentem, tj. osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą) zawierają również zapisy dotyczące przeniesienia na Państwa praw autorskich do oprogramowania/utworu powstałych w ramach świadczonych przez Deweloperów usług rozwoju oprogramowania, których celem jest opracowanie przez Deweloperów oprogramowania dostosowanego do potrzeb klientów wnioskodawcy. Jest to działanie standardowe, ale przeniesienie praw autorskich nie stanowi dla Państwa odrębnych świadczeń, a nieodłączne czynności pomocnicze w stosunku do usługi zasadniczej, jaką jest świadczenie usługi informatycznej na potrzeby klienta końcowego.

Nie są Państwo w stanie wyodrębnić części wynagrodzenia przypadającego za wykonanie usług informatycznych oraz za przeniesienie praw autorskich. Ewentualne przeniesienie praw majątkowych do utworów nie stanowi dla Państwa odrębnych świadczeń, a nieodłączne czynności pomocnicze w stosunku do usługi zasadniczej, jaką jest świadczenie usługi informatycznej na potrzeby klienta końcowego.

Głównym zakresem umowy zawartej z kontrahentem jest świadczenie usługi informatycznej. Ewentualne przeniesienie praw majątkowych do utworów nie stanowi dla Państwa odrębnych świadczeń, a nieodłączne czynności pomocnicze w stosunku do usługi zasadniczej, jaką jest świadczenie usługi informatycznej na potrzeby klienta końcowego.

Świadczą Państwo na rzecz swoich klientów usługi w zakresie oprogramowania. W celu realizacji umów zawartych ze swoimi klientami, zawierają Państwo umowy z Deweloperami.

Zasadniczym celem zawartych z Deweloperami umów jest opracowanie oprogramowania dostosowanego do potrzeb Państwa klientów. Elementy świadczenia Deweloperów niezbędne dla realizacji zasadniczego celu umowy - czyli opracowania oprogramowania dostosowanego do potrzeb Państwa klientów - są elementami dominującymi. Ewentualne pozostałe elementy świadczenia, w tym np. przeniesienie przez Deweloperów praw majątkowych do utworów, nie realizujące zasadniczego celu umowy, są elementami pobocznymi świadczenia. Ewentualne elementy poboczne świadczenia Deweloperów, w tym przeniesienie praw majątkowych do utworów, nie stanową celu samego w sobie. Ich celem jest lepsze wykorzystanie przez Państwa - przy wykonaniu umów zawartych przez Państwa ze swoimi klientami - usługi zasadniczej świadczonej przez Deweloperów (tj. opracowania oprogramowania dostosowanego do potrzeb Państwa klientów ).

A zatem w przedmiotowej sprawie należy przeanalizować art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższy przepis art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zawiera otwarty katalog usług, których świadczenie podlega opodatkowaniu ww. podatkiem „u źródła”, czyli w Polsce, czego dowodem jest użyte przez ustawodawcę sformułowanie „oraz świadczeń o podobnym charakterze”. Za „świadczenia o podobnym charakterze” należy uznać świadczenia o podobnym zakresie działań w ramach świadczonych usług. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, należy spełnić takie same przesłanki, aby daną usługę uzyskać, albo wynikają z niej takie same prawa i obowiązki dla stron. Innymi słowy, lista ta obejmuje również takie świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane, przy czym decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego podkreśla się, że świadczenia w nim wymienione można podzielić na dwie grupy. Pierwszą stanowią świadczenia wyraźnie nazwane, drugą tworzą świadczenia mające podobny charakter do świadczeń nazwanych. W tej drugiej grupie mieszczą się świadczenia posiadające cechy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ale dodatkowo posiadające również elementy charakterystyczne dla świadczeń innych od skonkretyzowanych w tym przepisie. Dla uznania, że świadczenie niewymienione wprost w art. 29 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy jest objęte jego zakresem decydujące jest, aby elementy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w omawianym przepisie przeważały nad cechami charakterystycznymi dla świadczeń w nim niewymienionych.

Z treści ww. przepisu wynika, że od niektórych przychodów osiąganych na terytorium Polski przez podatników podlegających ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu pobierany jest podatek dochodowy w sposób zryczałtowany. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez podmiot polski wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta w trybie i na zasadach wymienionych w art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zakresem przedmiotowym art. 29 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych objęte są: usługa doradcza, usługa księgowa, badanie rynku, usługa prawna, usługa reklamowa, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usługa rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczenia o podobnym charakterze. Pojęcia ww. usług nie zostały zdefiniowane w powołanej ustawie. Wobec braku w ustawie powyższych definicji należy, zdaniem Organu podatkowego, posiłkowo odwołać się przede wszystkim do wykładni językowej tych pojęć.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN „doradztwo” oznacza udzielanie fachowych porad, natomiast termin „doradzać” znaczy udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Użyty w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych termin „usługi doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Potwierdza to jednolite orzecznictwo sądów administracyjnych, według którego termin „doradztwo” obejmować może szereg usług doradczych np. podatkowe, prawne, finansowe i inne (zob. wyrok NSA z dnia 10 października 2013 r., sygn. akt I FSK 1567/12, wyrok NSA z dnia 2 października 2014 r., sygn. akt I FSK 1441/13, wyrok NSA z dnia 2 października 2014 r., sygn. akt I FSK 1530/13, wyrok WSA w Poznaniu z dnia 28 kwietnia 2015 r. sygn. akt I SA/Po 1202/14, wyrok WSA w Gdańsku z dnia 28 marca 2012 r., sygn. akt I SA/Gd 175/12, wyrok WSA w Łodzi z dnia 16 kwietnia 2013 r. sygn. akt I SA/Łd 168/13).

Według sądów administracyjnych, odwołując się do powszechnego języka polskiego można stwierdzić, że przez doradztwo rozumie się udzielanie fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza prawnych, ekonomicznych czy finansowych. Stosownie do definicji podanej w ww. słowniku, poradnictwo to „zorganizowana forma udzielania porad w jakimś zakresie”. Doradca to ten kto udziela fachowych zaleceń czy porad, wskazówek, to ktoś, kto posiadaną wiedzę wykorzystuje na wskazywanie najlepszych, najbardziej optymalnych rozwiązań, nakłaniając odbiorcę takiej usługi do zastosowania się do rady, porady, wskazówki, dyrektywy postępowania. Zdaniem sądów administracyjnych, świadczenie usługi doradztwa należy postrzegać jako wykorzystanie swojej wiedzy, znajomości rzeczy poprzez wskazywanie najlepszych, najskuteczniejszych rozwiązań do ich zastosowania do danego problemu.

Również w doktrynie przedmiotu przyjmuje się szerokie ujęcie terminu usługi doradcze, uznając, że doradztwo, w bardzo ogólnym znaczeniu, jest usługą świadczoną przez jedną osobę/instytucje na rzecz drugiej osoby/instytucji, która zleca wykonanie tej usługi. W literaturze przedmiotu bardzo różnorodnie formułowane są zadania stojące przed usługami doradczymi, np. doradztwo określane jest jako:

• przejęcie zadań,
• pośrednictwo w zakresie przekazywania wiedzy,
• pośrednictwo w przekazywaniu specjalnych informacji,
• pomoc w rozwiązywaniu problemów,
• pomoc w podejmowaniu decyzji,
• przekazywanie informacji zmniejszających ryzyko,
• przygotowanie i przekazywanie informacji służących rozwiązaniu kompleksowych problemów,
• przekazywanie specyficznej wiedzy, celem usprawnienia działań,
• identyfikacja i rozwiązywanie problemów,
• przekazywanie zaleceń dotyczących usprawniania działań oraz pomoc w ich wdrożeniu,
• dawanie wskazówek dotyczących postępowania.

Doradcy mogą więc pomóc zleceniodawcy w przygotowaniu decyzji, rozwiązaniu problemów, usprawnieniu działania itp. Biorąc powyższe pod uwagę, można przyjąć, że usługi doradztwa stanowią usługi zlecone przez daną organizację (klienta) i wykonane przez odpowiednio przygotowane i wykwalifikowane osoby (doradców), które pomagają zidentyfikować występujące problemy organizacyjne, zanalizować istniejące trudności, sformułować rozwiązanie badanych problemów, oraz które - w przypadku wyrażenia takiego życzenia przez klienta - pomagają we wdrożeniu rozwiązania. Działalność doradcza może dotyczyć różnych dziedzin, obszarów i obiektów, a zatem może być rozpatrywana w wielu aspektach.

Pod pojęciem „księgowość” internetowy Słownik języka polskiego PWN (https://sjp.pwn.pl) rozumie „prowadzenie ksiąg, w które wpisuje się wpływy, wydatki, transakcje i inne zmiany stanu majątkowego przedsiębiorstwa lub instytucji”.

Według Słownika języka polskiego PWN „zarządzać”, oznacza kierować, administrować czymś” (E. Sobol, Słownik języka polskiego PWN, Warszawa 1996). W tym kontekście, za zarządzanie należy uznać władcze uprawnienie w stosunku do realizowanego projektu lub działalności gospodarczej. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN, „kierować” oznacza „stać na czele czegoś, wskazywać sposób postępowania”.

Z kolei kontrola, to:

1) porównanie stanu faktycznego ze stanem wymaganym i ustalanie ewentualnych odstępstw, sprawdzanie, czy coś jest zgodne z obowiązującymi przepisami,

2) nadzór nad czymś albo nad kimś, czuwanie nad prawidłowym przebiegiem czegoś, wpływ na rozwój wydarzeń.

Zarządzanie zatem jest to celowe podejmowanie, przez odpowiednie osoby (kadrę), decyzji i działań prowadzących - dzięki wykorzystaniu posiadanych zasobów - do osiągnięcia złożonych celów w sposób skuteczny i sprawny (racjonalny), lub celowe dysponowanie tymi zasobami.

Pojęcie „zarządzania”, musi być rozumiane szeroko jako zbiór różnorodnych czynności i działań zmierzających do osiągnięcia określonego celu związanego z interesem (potrzebą) danego przedmiotu zarządzania. Jest to zestaw metod i technik opartych na akceptowanych zasadach zarządzania (administrowania) używanych do planowania, oceny i kontrolowania pożądanych rezultatów.

Powyższa definicja „zarządzania” zyskała aprobatę w orzecznictwie sądów administracyjnych. Dla przykładu można wymienić wyrok WSA w Warszawie z dnia 19 czerwca 2015 r. (sygn. akt III SA/Wa 491/15), wyrok WSA w Warszawie z dnia 19 kwietnia 2017 r. (sygn. akt III SA/Wa 875/16) oraz wyrok WSA w Warszawie z dnia 24 lipca 2017 r. (sygn. akt III SA/Wa 2118/16).

Pojęcie „zarządzania i kontroli”, musi być zatem rozumiane szeroko jako zbiór różnorodnych czynności i działań zmierzających do osiągnięcia określonego celu związanego z interesem (potrzebą) danego przedmiotu zarządzania i kontroli.

Usługi rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu to usługi związane z pozyskiwaniem ofert pracy, wyszukiwaniem pracowników oraz kierowaniem ich do pracy.

W odniesieniu do definicji obejmującej przetwarzanie danych wskazać należy, że zgodnie ze SJP „przetworzyć” oznacza «przekształcić coś twórczo»; «opracować zebrane dane, informacje itp., wykorzystując technikę komputerową»; przetwarzanie danych polega zatem na przekształcaniu treści i postaci danych wejściowych; usługi przetwarzania danych mają zatem charakter odtwórczy i obejmują elementy takie jak: porządkowanie, archiwizowanie, zabezpieczenie oraz udostępnianie zbiorów danych.

Przetwarzanie danych związane jest zatem z opracowywaniem określonych danych przy wykorzystywaniu mocy obliczeniowej i zasobów pamięci infrastruktury komputerowej (hardware i software).

Zatem usługi informatyczne opisane przez Państwa w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym nie mieszczą się w kategorii przychodów (dochodów) wymienionych w art. 29 ust. 1 pkt 5. Z tytułu wypłaty powyższych należności obowiązek poboru zryczałtowanego podatku dochodowego nie wystąpi, ponieważ ten rodzaj usługi nie jest objęty zakresem art. 29 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli głównym zakresem umowy zawartej między Państwem z kontrahentem jest świadczenie usługi informatycznej, a ewentualne przeniesienie praw majątkowych do utworów nie stanowi dla Państwa odrębnych świadczeń, a nieodłączne czynności pomocnicze w stosunku do usługi zasadniczej, jaką jest świadczenie usługi informatycznej na potrzeby klienta końcowego. Nie są Państwo w stanie wyodrębnić części wynagrodzenia przypadającego za wykonanie usług informatycznych oraz za przeniesienie praw autorskich, to nie stanowi ona żadnej z należności, o której mowa w art. 29 ust. 1 pkt 1 i pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przez to jej wypłata nie podlega tzw. podatkowi u źródła i na Państwu nie ciążą/nie będzie ciążyły z tego tytułu obowiązki płatnika.

W przypadku świadczeń, od których nie mają Państwo obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego, nie ma obowiązku pozyskiwania certyfikatu rezydencji od odbiorcy płatności z tytułu takich świadczeń.

Stanowisko Państwa jest prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 zauważyć należy, że pytanie to miało w swej istocie charakter warunkowy i uzależnione było od uznania Państwa stanowiska w zakresie pytania Nr 1 za nieprawidłowe. Z uwagi na potwierdzenie Państwa stanowiska w zakresie pytania Nr 1 i uznania, że z tytułu wypłat należności za usługi informatyczne nie ciążą na Państwu obowiązki płatnika, pytanie Nr 2 stało się bezprzedmiotowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia/Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji/stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wniesienia wniosku.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanego przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 7 lipca 2023 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (Dz.U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.); dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).