Wyrok NSA z dnia 7 sierpnia 2024 r., sygn. I OSK 1766/23

Dnia 7 sierpnia 2024 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Rudnicka Sędziowie Sędzia NSA Monika Nowicka (spr.) Sędzia del. WSA Joanna Skiba po rozpoznaniu w dniu 7 sierpnia 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej H. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 6 grudnia 2022 r., sygn. akt III SA/Kr 1121/22 w sprawie ze skargi H.K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Nowym Sączu z dnia 10 czerwca 2022 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego 1. uchyla zaskarżony wyrok, zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy [...] z dnia 13 kwietnia 2022 r. nr [...]; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Nowym Sączu na rzecz H. K. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 6 grudnia 2022 r. (sygn. akt III SA/Kr 1121/22), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę H. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Nowym Sączu z dnia 10 czerwca 2022 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego.

W motywach w/w wyroku Sąd Wojewódzki wskazał, że decyzją z dnia 10 czerwca 2022 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Nowym Sączu - działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. i art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 615) – po rozpatrzeniu odwołania H. M. od decyzji Wójta Gminy [...] z dnia 13 kwietnia 2022 r. nr [...] odmawiającej przyznania stronie świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej wnioskowanego na brata –T. B. – utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Zdaniem bowiem organów, wprawdzie T.B. istotnie wymagał pomocy a siostra – H. M. tej pomocy mu udzielała – ale z poczynionych w tej sprawie ustaleń nie można było wywnioskować, iżby faktycznie zakres opieki, jakiej wymagał T. B. (i jaki faktycznie wykonywała wnioskodawczyni) był tego rodzaju, że uniemożliwiał opiekunce podjęcie zatrudnienia chociażby w niepełnym wymiarze czasu pracy. Jak wskazywało przy tym Kolegium, T. B., orzeczeniem Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 17 stycznia 2003 r. został uznany za całkowicie niezdolnego do pracy i niezdolnego do samodzielnej egzystencji od dnia 18 grudnia 2002 r. oraz legitymował się orzeczeniem z dnia 25 lutego 2016 r. o znacznym stopniu niepełnosprawności, wydanym na stałe przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w [...].