Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 20 września 2024 r., sygn. I SA/Wr 770/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Piotr Kieres (sprawozdawca),, Sędziowie: Sędzia WSA Jarosław Horobiowski,, Sędzia WSA Dagmara Stankiewicz-Rajchman, Protokolant: Starszy specjalista Aleksandra Połaczewska, , po rozpoznaniu w Wydziale I – na rozprawie w dniu 3 września 2024 r. sprawy ze skargi: N. S.A. zs. we W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z 23 czerwca 2023 r., nr 0201-IOV-13.4103.13.2023 w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 2015 r.: I. uchyla zaskarżoną decyzję, wraz z poprzedzającą ją decyzją Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu z 3 stycznia 2023 r. nr 0271-SPP-2.4103.70.2020, II. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu na rzecz Strony skarżącej kwotę: 29.487,00 zł (dwadzieścia dziewięć tysięcy czterysta osiemdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowoadministracyjnego.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi N. S.A. zs. we W. (dalej: Strona, Skarżący, Spółka) jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu (dalej: DIAS, Organ odwoławczy) z 23 czerwca 2023 r., nr 0201-IOV-13.4103.13.2023 utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu (dalej jako: NDUS, Organ I instancji) z 3 stycznia 2023 r., nr 0271-SPP-2.4103.70.2020 określającą Spółce zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za grudzień 2015 r. w wysokości 3.188.350,00 zł.

Jak wynika z akt sprawy, przed dokonaniem ustaleń, co do meritum, Organ I instancji zbadał kwestię ewentualnego przedawnienia zobowiązania podatkowego. Stwierdził, że w sprawie przedawnienie nie nastąpiło z uwagi na zaistnienie przesłanki wskazanej w art. 70 § 6 pkt 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) – w skrócie jako o.p. Mianowicie, z uwagi na wszczęcie przez Prokuraturę Okręgową we W. śledztwa o sygn. [...] w sprawie m.in. złożenia w okresie od grudnia 2014 r. do grudnia 2015 r. w organach podatkowych, w tym w NDUS przez osoby reprezentujące Spółkę (w tym czasie w restrukturyzacji), deklaracji oraz korekt do deklaracji dla podatku od towarów i usług VAT-7, niezgodnych ze stanem faktycznym, w oparciu o wystawione, w sposób nierzetelny faktury, poświadczające nieprawdziwe informacje dotyczące zwrotu podatku VAT oraz dotyczące pomniejszenia podstawy opodatkowania, tym samym narażając należność publicznoprawną na uszczuplenie, w łącznej kwocie nie mniejszej niż 1.875.121,02 zł tj. o czyn z art. 271 § 1 i § 3 k.k., art. 56 § 1 ustawy z 10 września 199r. Kodeks karny skarbowy (tekst jedn. Dz. u. z 2020 r., poz. 19 ze zm.) – w skrócie jako k.k.s. i art. 62 § 2 k.k.s., w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art. 37 § 1 pkt 1 i 5 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. w zw. z art. 8 § 1 k.k.s. - bieg terminu przedawnienia uległ zawieszeniu z dniem 23.10.2020 r. O powyższym Organ I instancji został zawiadomiony pismem z 29 października 2020 r. przez Prokuraturę, zaś o fakcie zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania Spółka została zawiadomiona pismami nr [...] z dnia 17.11.2020 r. (doręczone 28.11.2020 r.), nr [...] z dnia 17.11.2020 r. (doręczone 17.11.2020 r.), nr [...] z dnia 17.11.2020 r. (doręczone 17.11.2020 r.), nr [...] z dnia 3.12.2020 r. (doręczone 09.12.2020 r.), nr [...] z dnia 3.12.2020 r. (doręczone 09.12.2020 r.), nr [...] z dnia 3.12.2020 r. (doręczone 07.12.2020 r.), nr [...] z dnia 3.12.2020 r. (doręczone 07.12.2020 r.). NDUS wykluczył ponadto kwestię instrumentalnego wykorzystania instytucji zawieszenia biegu terminu przedawnienia z uwagi na aktywność organów ścigania.