Wyrok NSA z dnia 9 lipca 2024 r., sygn. III OSK 2565/22

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk (spr.) Sędziowie sędzia NSA Mirosław Wincenciak sędzia del. WSA Hanna Knysiak - Sudyka po rozpoznaniu w dniu 9 lipca 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Komendanta Głównego Policji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 lipca 2022 r. sygn. akt II SA/Wa 638/22 w sprawie ze skargi M. G. na postanowienie Komendanta Głównego Policji z dnia 10 lutego 2022 r. nr 57 w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o żądanej treści 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Komendanta Głównego Policji na rzecz M. G. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 7 lipca 2022 r. sygn. akt II SA/Wa 638/22 wydanym po rozpoznaniu sprawy ze skargi M. G. na postanowienie Komendanta Głównego Policji z 10 lutego 2022 r. nr 57 w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o żądanej treści, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. c), art. 151 i art. 200 w zw. z art. 205 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r., poz. 329) dalej "p.p.s.a." uchylił zaskarżone postanowienie w części w jakiej utrzymuje w mocy postanowienie nr 60 Komendanta Stołecznego Policji z 10 grudnia 2021 r. w zakresie odmowy wydania zaświadczenia obejmującego okres służby od 1 stycznia 2013 r. do 30 kwietnia 2017 r. oraz postanowienie nr 60 Komendanta Stołecznego Policji z 10 grudnia 2021 r. w zakresie odmowy wydania zaświadczenia obejmującego okres służby od 1 stycznia 2013 r. do dnia 30 kwietnia 2017 r. (pkt 1), oddalił skargę w pozostałej części (pkt 2) oraz zasądził od Komendanta Głównego Policji na rzecz skarżącego kwotę 480 zł, tytułem zwrotu kosztów postępowania (pkt 3).

W uzasadnieniu wyroku Sąd I instancji wskazał, że zaskarżonym postanowieniem Komendant Główny Policji utrzymał w mocy postanowienie organu I instancji o odmowie wydania skarżącemu zaświadczenia potwierdzającego pełnienie służby w okresie od 22 listopada 2004 r. do 30 kwietnia 2017 r. w warunkach określonych w § 4 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z 4 maja 2005 r. w sprawie szczegółowych warunków podwyższania emerytur funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej (Dz. U. z 2020, poz. 723), zwanego dalej również rozporządzeniem, tj. w warunkach szczególnie zagrażających życiu i zdrowiu. Zdaniem Sądu rozstrzygnięcie było prawidłowe w zakresie odmowy wydania zaświadczenia potwierdzającego pełnienie służby w okresie od dnia 22 listopada 2004 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. w warunkach określonych w § 4 pkt 1 rozporządzenia. Jednak w pozostałym zakresie Sąd za dowolne uznał ustalenia organów obu instancji, że w toku postępowania wyjaśniającego nie zostało wykazane, iż skarżący w czasie wykonywania obowiązków służbowych w 2013 i 2014 r. podejmował co najmniej 6 razy czynności operacyjno-rozpoznawcze, dochodzeniowo-śledcze albo interwencje w celu ochrony osób, mienia lub przywrócenia porządku publicznego w sytuacjach, w których istniało zagrożenie życia lub zdrowia. Z akt sprawy wynika, iż skarżący uczestniczył w zatrzymaniu konkretnych osób w konkretnych sytuacjach i w określonych dniach. Okoliczność, że skarżący wykonywał typowe czynności przypisane funkcjonariuszom Wydziału Realizacyjnego, na co powołuje się organ, nie jest przeszkodą do stwierdzenia, że w trakcie wymienionych w notatce czynności podejmowanych przez skarżącego istniało zagrożenie zdrowia lub życia. Tym samym nieprawidłowe było twierdzenie organu, iż zatrzymywanie osób należących do zorganizowanych grup przestępczych lub osób podejrzanych o dokonanie zabójstw, nie pozwala na zakwalifikowanie tych czynności jako podejmowanych w sytuacjach zagrożenia życia lub zdrowia. Okoliczność, że każdy funkcjonariusz ślubuje m.in. strzec bezpieczeństwa Państwa i jego obywateli, nawet z narażeniem życia, nie daje podstaw do odmowy wydania zaświadczenia w sytuacji, gdy funkcjonariusz faktycznie podejmował co najmniej 6 razy w ciągu roku czynności, o których mowa w § 4 pkt 1 rozporządzenia.