Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego a prawo własności - Wyrok NSA z dnia 3 lipca 2024 r., sygn. II OSK 57/24

Ograniczenie prawa zabudowy wprowadzone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przez uchwałę Rady Miejskiej Gminy jest zgodne z prawem, jeśli uzasadnione jest ochroną ładu przestrzennego, interesem publicznym, potrzebą ochrony środowiska oraz zgodnością z przyjętym studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Tomasz Bąkowski Sędzia del. NSA Jerzy Stankowski po rozpoznaniu w dniu 3 lipca 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej R. G., A. S.i L.R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 6 października 2023 r. sygn. akt II SA/Po 173/23 w sprawie ze skargi R.G., A.S.i L. R. na uchwałę Rady Miejskiej Gminy [...] z dnia 31 sierpnia 2011 r., [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, wyrokiem z 6 października 2023 r., sygn. akt II SA/Po 173/23, oddalił skargę R. G., A.S. i L. R. na uchwałę Rady Miejskiej Gminy [...] z dnia [...] sierpnia 2011 r., nr [...]w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Powyższy wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym.

Skargą R. G., A. S. oraz L. R. zaskarżyły uchwałę nr [...]Rady Miejskiej Gminy [...] z dnia 31 sierpnia 2011 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w miejscowości [...] i [...], gmina [...] (Dz. Urz. Woj. [...]. z 2011 r. Nr [...], poz. [...]) w zakresie jej § 18 pkt 5. Podniesiono zarzut naruszenia:

1) art. 1 ust. 2 pkt 1, 6 i 7 oraz art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003 r. Nr 80, poz. 717 ze zm., dalej: u.p.z.p.) w związku z art. 140 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm., dalej: k.c.) oraz w związku z art. 21 ust. 1, art. 31 ust. 3 i art. 64 ust. 3 Konstytucji RP poprzez ich niezastosowanie i nierespektowanie przy uchwalaniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego prawa własności przysługującego skarżącym w stosunku do stanowiącej ich własność nieruchomości, objętej planem, na której wprowadzono częściowy zakaz zabudowy w sytuacji, gdy brak jest przyrodniczych i technicznych przeciwskazań do zabudowy tego terenu, a za zakazem nie przemawiają wymagania ładu przestrzennego ani potrzeby interesu publicznego, i który to zakaz został wprowadzony bez uzasadnionego powodu oraz bez ważenia interesu publicznego i prawnego, co stanowiło przekroczenie granic władztwa planistycznego, polegające na bezprawnym i nieuzasadnionym zakazie lokalizacji budynków mieszkalnych, mieszkalno-usługowych i usługowych na terenie oznaczonym na rysunku planu symbolem 10MN/U w odległości większej niż 50 m od linii rozgraniczającej drogę oznaczoną symbolem 2KDL (§ 18 pkt 5 uchwały nr [...]);