Wyrok SN z dnia 9 stycznia 2014 r., sygn. V CSK 101/13

Przepisy art. 91 ust. 1, art. 92, art. 98 i 99 pr.g.g. z 1994 r. nie wystarczają, aby na ich podstawie uważać, że ustawa szczególna całościowo reguluje roszczenie prewencyjne w razie zagrożenia szkodami górniczymi i tym samym wyłącza stosowanie art. 439 k.c. Przepis ten stanowi rzadkie w obowiązujących systemach prawnych, ale mające bardzo odległe korzenie (cautio damni infecti) ogólne roszczenie prewencyjne, mające wymuszać na podmiotach, których działalność, najczęściej z jej istoty niebezpieczna grozi innym wywołaniem szkód i podjęcie czynności odwracających to zagrożenie. Ze względu jednak na to, że czynności prewencyjne mogą być bardzo kosztowne, muszą być jednocześnie racjonalne, ograniczone do zachowań niezbędnych do osiągnięcia celu i nie powodować sparaliżowania działalności gospodarczej, art. 439 k.c. przewidział przesłanki jego zastosowania, w tym bezpośredniość zagrożenia szkodą.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Teresa Bielska-Sobkowicz (przewodniczący)

SSN Wojciech Katner (sprawozdawca)

SSN Bogumiła Ustjanicz

w sprawie z powództwa P. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w M. przeciwko K. Holdingowi Węglowemu Spółce Akcyjnej o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 9 stycznia 2014 r., skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego w [...] z dnia 18 października 2012 r.,