Wyrok SN z dnia 7 listopada 2008 r., sygn. II CSK 321/08

Sąd Najwyższy w składzie :

SSN Gerard Bieniek (przewodniczący)

SSN Mirosław Bączyk (sprawozdawca)

SSN Marian Kocon

w sprawie z powództwa Ryszarda O.

przeciwko Januszowi K.

o zapłatę,

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym

w Izbie Cywilnej w dniu 7 listopada 2008 r.,

skargi kasacyjnej powoda

od wyroku Sądu Apelacyjnego w Ł.

z dnia 11 lutego 2008 r., sygn. akt I ACa 1072/07,

oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Sąd Okręgowy zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 100.000 zł z odsetkami tytułem zwrotu pożyczki pieniężnej udzielonej pozwanemu w kwietniu 2008 r. Rozstrzygnięcie to oparł na następujących ustaleniach faktycznych.

Powód, będący kapłanem archidiecezji i pełniący posługę duszpasterską jako ksiądz parafii w P., uzyskiwał wynagrodzenie miesięczne w wysokości 3500-4000 zł. Niektóre ofiary od wiernych, stanowiące dochody parafialne, były przeznaczone w części na utrzymanie powoda. W 1990 r. powód wykonywał obowiązki kapelana szpitalnego w ZOZ, uzyskując dochody w granicach 900-1100 zł miesięcznie. Gromadził oszczędności i część z nich lokował w banku. Z oszczędności tych kupił samochód osobowy za 70.000 zł, a następnie - o wartości 100.000 zł. Z inicjatywy powoda powstało stowarzyszenie "O.", które zorganizowało Zakład Aktywności Zawodowej (ZAZ), zatrudniający osoby niepełnosprawne. Niezbędny do funkcjonowania ZAZ sprzęt komputerowy został dostarczony przez firmę "A.", z którą współpracował pozwany, prowadzący przedsiębiorstwo pod nazwą "D.". Pozwany wykonywał różne zlecenia poligraficzne na rzecz ZAZ i wówczas przychodził do biura ZAZ oraz na plebanię kościoła. W Stowarzyszeniu "O." działała też córka pozwanego. W kwietniu 2008 r. pozwany zwrócił się do powoda o udzielenie pożyczki w kwocie 100.000 zł. Powód wyraził zgodę na pożyczkę i przeznaczył na ten cel własne oszczędności. Kwota pożyczki została wydana pozwanemu na plebani w obecności kilku świadków. Sąd Okręgowy ustalił szczególny przebieg wydania pozwanemu pożyczonej kwoty. Termin zwrotu pożyczki określono na czas 3-4 miesięcy. Pozwany po nadejściu terminu zapłaty prosił powoda o prolongatę terminu zwrotu pożyczki. W związku z ostateczną odmową zwrotu pożyczki powód wypowiedział umowę pożyczki w dniu 6 stycznia 2006 r. i wezwał pozwanego pożyczkobiorcę do zawrotu pożyczki. Sąd Okręgowy ustalił, że pozwany nie figurował w Krajowym Rejestrze Długów, od 1997 r. miał rachunek oszczędnościowo - rozliczeniowy, w banku cieszył się tam dobrą opinią, nie prowadzono wobec niego egzekucji, nie zaciągał kredytów bankowych, wywiązywał się należycie z zobowiązań natury publiczno-prawnej.