Jeżeli na rozprawie zachwiana zostanie wersja oskarżenia, gdyż w świetle zebranych dowodów nie da się, bez obawy popełnienia pomyłki, wykluczyć innej wersji zdarzenia, aniżeli przyjęta w akcie oskarżenia, nie jest dopuszczalne przypisanie oskarżonemu zarzucanego czynu, albowiem w takiej sytuacji chroni go art. 3 § 3 k.p.k.
Jeżeli narzeczona oskarżonego nie pozostaje we wspólnym z nim pożyciu, to według art. 120 § 5 k.k. nie jest osobą najbliższą dla oskarżonego.
Przekonanie sądu o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną prawa procesowego (art. 4 § 1 k.p.k.) wtedy m.in., gdy: 1) jest poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art. 357 k.p.k.), i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (art. 2 § 1 pkt 2 k.p.k.); 2) stanowi wynik rozważenia wszystkich tych okoliczności
Jeżeli prokurator wojskowy nie wydał na podstawie art. 576 k.p.k. odrębnego postanowienia o wszczęciu postępowania w sprawie o przestępstwo ścigane na wniosek dowódcy jednostki, a przedstawiając podejrzanemu zarzut popełnienia tego rodzaju przestępstwa nie powołał się wyraźnie na przepis art. 576 § 1 k.p.k., jak również nie uczynił tego w akcie oskarżenia, to sam fakt wniesienia aktu oskarżenia w sprawie
Fakt, że sprawcą przestępstwa pospolitego (art. 208 k.k.) jest osoba odbywająca zasadniczą służbę w obronie cywilnej, wykazując, pewne mankamenty psychiczne, nie powodujące jednak zastosowania przepisów art. 25 § 1 i 2 k.k., a ograniczające jedynie jej zdolności adaptacyjne, może mieć znaczenie jedynie w sprawie o przestępstwo związane ze służbą w obronie cywilnej, a nie w sprawie o przestępstwo pospolite
Sądem wojskowym, właściwym do rozpoznania sprawy o przestępstwo popełnione na terytorium Polski przez żołnierza wojsk radzieckich, czasowo stacjonujących w Polsce, jest wojskowy sąd okręgowy.
Wniosek o ściganie sprawcy przestępstwa określonego w art. 212 § 1 k.k. może w myśl art. 212 § 3 k.k. złożyć nie tylko właściciel mienia, lecz także jego posiadacz lub użytkownik. Każda z tych osób, niezależnie od siebie, może złożyć taki wniosek.
Jeżeli pisemna rewizja prokuratora wniesiona została na niekorzyść oskarżonego tylko co do kary zasadniczej, to przedstawiciel urzędu prokuratorskiego na rozprawie rewizyjnej nie może skutecznie wnosić o rozstrzygnięcie na niekorzyść również co do winy (art. 383 § 1 k.p.k.).
Jeżeli wniesiona na niekorzyść rewizja nadzwyczajna od prawomocnego wyroku uniewinniającego została oddalona, to przewidziany w art. 489 k.p.k. termin biegnie od daty uprawomocnienia się tego wyroku, a nie od daty wyroku Sądu Najwyższego, którym wniesiona rewizja nadzwyczajna została oddalona.
