W przepisach ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ obowiązującej w dacie wydania obu zaskarżonych decyzji, brak jest podstaw do przyjęcia solidarnej odpowiedzialności za należności celne z tytułu sprowadzenia przez obu importerów części samochodowych, sklasyfikowanych następnie /po wznowionym postępowaniu/, zgodnie z regułą 2a Ogólnych Reguł Interpretacji
Zgodnie z dyspozycją art. 151 par. 1 pkt 2 Kpa organ celny po przeprowadzeniu postępowania określonego w art. 149 par. 2 Kpa wydając decyzję, w której uchyla decyzję dotychczasową, gdy stwierdzi istnienie podstaw do jej uchylenia na podstawie art. 145 par. 1 Kpa i wydaje nową decyzję rozstrzygającą o istocie sprawy. Nie spełnia tego wymogu decyzja uchylająca jedynie decyzję dotychczasową. Przekazanie
W przepisach ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ obowiązującej w dacie wydania obu zaskarżonych decyzji, brak jest podstaw do przyjęcia solidarnej odpowiedzialności za należności celne z tytułu sprowadzenia przez obu importerów części samochodowych, sklasyfikowanych następnie /po wznowionym postępowaniu/, zgodnie z regułą 2a Ogólnych Reguł Interpretacji
Przepis art. 5 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ nie ogranicza ochrony uzasadnionych interesów osób trzecich wyłącznie do grona właścicieli nieruchomości bezpośrednio sąsiadujących z nieruchomością objęta pracami budowlanymi. Krąg tych osób określa bowiem zakres oddziaływania prowadzonych prac i rodzaj oraz charakter uciążliwości z nim związanych
Nieskuteczne i pozbawione podstaw prawnych jest odliczenie podatku naliczonego, dotyczącego importowanego towaru, od podatku należnego za miesiąc, w którym podatnik nie spełniał warunków przewidzianych w art. 19 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.
Art. 47 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ wskazuje, że korzystanie z sąsiedniej nieruchomości powinno odbywać się za ewentualną rekompensatą ze strony inwestora, ale odnosi się jednak do sytuacji, gdy inwestor porozumiał się z właścicielem sąsiedniej nieruchomości. Gdy porozumienie zastępuje decyzja administracyjna, wówczas inwestor zobowiązany jest
Stosownie do dyspozycji wynikającej z treści art. 151 par. 1 pkt 2 Kpa, organ administracji o którym mowa w art. 150 Kpa, po przeprowadzeniu postępowania określonego w art. 149 par. 2 Kpa wydaje decyzję w której uchyla decyzję dotychczasową, gdy stwierdzi istnienie podstaw do jej uchylenia na podstawie art. 145 par. 1 Kpa i wydaje nową decyzję rozstrzygającą o istocie sprawy.
Skierowanie decyzji i łączne obciążenie skarżących należnościami celnymi za samochód złożony z zaimportowanych przez nich części nie jest uzasadnione, stanowi bowiem "przypisanie" dwóch importerów do jednego "składaka", sprowadzonego z zagranicy. W takiej sytuacji Sąd uznał, iż zaskarżone decyzje zostały wydane z rażącym naruszeniem prawa /art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa/.
Treść art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ określającego obowiązek zgłoszenia do odprawy celnej przez podmiot dokonujący obrotu towarowego z zagranicą towarów będących przedmiotem tego obrotu, wskazuje na indywidualny charakter tego obowiązku, ograniczonego do ściśle oznaczonej osoby. Z tych to względów skierowanie przedmiotowych decyzji
1. Wśród czynności cywilnoprawnych wymienionych w przepisie art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ nie została wymieniona umowa pożyczki zawieranej w związku z wykonywaniem działalności gospodarczej. 2. Spółka prawa handlowego działająca bez zezwolenia Prezesa NBP, zgodnie z art. 11 ust. 5 i art. 11[1] ustawy z dnia 31 stycznia
Uchylenie ostatecznej decyzji administracyjnej przez organ I instancji bez zachowania odpowiedniego trybu stanowi rażące naruszenie prawa /art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa/. Brak reakcji w tym zakresie organu odwoławczego, a nadto uchylenie w części i przekazanie sprawy do rozpatrzenia przez inny organ I instancji również stanowi rażące naruszenie prawa.
1. Wśród czynności cywilnoprawnych wymienionych w przepisie art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ nie została wymieniona umowa pożyczki zawieranej w związku z wykonywaniem działalności gospodarczej. 2. Spółka prawa handlowego działająca bez zezwolenia Prezesa NBP, zgodnie z art. 11 ust. 5 i art. 11[1] ustawy z dnia 31 stycznia
Art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, nie odnosi się do wypadku, kiedy podatnik od towarów i usług uzyskał wypłatę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, która następnie okazała się nieuzasadnioną i podlega zwrotowi do urzędu skarbowego. Podatek naliczony zapłacony przez podatnika w cenie nabywanych towarów nie jest jego
Zgodnie z dyspozycją artykułu 25 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ raty leasingowe są przychodem, który przypada bezpośrednio sprzedawcy z tytułu dyspozycji lub wykorzystania przywiezionych towarów.
Dyrektor urzędu celnego może na wniosek strony lub z urzędu przekazać sprawę do rozpatrzenia dyrektorowi innego urzędu celnego, jeżeli wymaga tego interes strony lub ważne względy służbowe z wyłączeniem sprawy, w której wznowiono postępowanie.
Przepis art. 20 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ należy traktować jako przepis szczególny w stosunku do art. 19. Może on być stosowany tylko do podatników sprzedających jednocześnie towary opodatkowane i zwolnione od podatku.
Dodatkowe dni wolne od pracy /w tym soboty/, wprowadzone stosownie do przepisów kodeksu pracy po jego zmianie ustawą z dnia 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy kodeksu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 24 poz. 110/, lub na podstawie innych przepisów, nie są w rozumieniu art. 165 par. 1 Kpc w związku z art. 115 Kc, dniami uznanymi ustawowo za wolne od pracy /postanowienie Sądu Najwyższego
W postępowaniu w sprawie podatku od towarów i usług należy wziąć pod uwagę skutki, jakie wywołuje fakt rejestracji podatkowej. Podatnik obowiązany jest do jej dokonania przed dniem rozpoczęcia działalności skutkującej opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług. Skoro podatnik w zgłoszeniu rejestracyjnym wskazał, że podlegająca opodatkowaniu firma należy do obojga małżonków i uzyskał NIP dla tej firmy
Ujawnienie dodatkowych faktur obejmujących usługi konsultingowe i marketingowe nie może powodować automatycznego włączenia tych kosztów do wartości celnej towaru odprawianego według dokumentu SAD, bowiem organy celne winny wykazać rzeczowy związek tych kosztów z przedmiotowym towarem.
Ze zwolnienia od opłaty skarbowej, o którym mowa w art. 3 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./, korzystają u podatników podatku od towarów i usług tylko te czynności cywilnoprawne, które podlegają podatkowi od towarów i usług.
Wyjaśnienie skarżącego, że zakupił części samochodowe dlatego, że zamierzał "złożyć składak" ale rozmyślił się i zakupione części sprzedał, nie może być, jak to czyni Główny Urząd Ceł, podstawą do przypisania skarżącemu zamiaru obejścia przepisów celnych i importowania samochodu w częściach.
Sąd administracyjny zwraca uwagę na to, iż w konstrukcjach prawnych wielu podatków od wartości dodanej /w tym i w niemieckim podatku o nazwie Mehzwertsteuer/ w przypadku wywiezienia zakupionego towaru poza granicę celną istnieje możliwość zwrotu importerowi zapłaconego podatku, pod pewnymi jednak warunkami. Prawidłowo zatem Prezes Głównego Urzędu Ceł w Warszawie wskazał w swej decyzji na postanowienia
Niespornym w niniejszej sprawie jest, że skarżąca Spółka prowadzi działalność gospodarczą i w ramach tej działalności sprowadziła z zagranicy koperty z materiałami promocyjnymi /naklejki z niespodzianką/, mającymi promować kontrahenta, tj. wydawnictwo "R.", poprzez rozprowadzanie pomiędzy potencjalnych klientów tego czasopisma. Materiały te, służące niewątpliwie reklamie, nie były przeznaczone jednak
