1. Nie stanowi naruszenia art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 12 marca 1958 r. o zasadach i trybie wywłaszczania nieruchomości /Dz.U. 1974 nr 10 poz. 64 ze zm./ odmowa objęcia wywłaszczeniem również części nieruchomości zabudowanej domem mieszkalnym, jeżeli w wyniku wywłaszczenia część pozostawiona właścicielowi nie została pozbawiona dotychczasowych walorów związanych z funkcją mieszkalną. 2. Ze sformułowań
1. Podatkowa komisja odwoławcza nie jest organem właściwym do rozpatrzenia odwołania, którego przedmiotem jest wyłączenie podatnika z jednej ze zryczałtowanych form opodatkowania /np. z karty podatkowej/. Organem właściwym w tym przedmiocie jest izba skarbowa. 2. Jeżeli decyzja organu odwoławczego w przedmiocie wyłączenia podatnika z opłacania podatku w formie karty podatkowej jest dotknięta wadą nieważności
1. Niedopuszczalne jest czasowe odstępstwo od wymogów dotyczących warunków jakim powinny odpowiadać budynki /rozporządzenie Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 3 lipca 1980 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki - Dz.U. nr 17 poz. 62/. Nie można zaakceptować rozwiązania polegającego na dopuszczalności pozostawienia otworów w ścianie
Wykonanie przepisów dotyczących przeniesienia części własności nieruchomości rolnej, jako objętych Kodeksem cywilnym nie należy do terenowych organów administracji państwowej, przeto w odniesieniu do nieruchomości rolnych położonych na obszarze wsi jest uzasadnione by organy te uważały skierowany do nich wniosek o wydanie zezwolenia na podział gospodarstwa rolnego i wydzielenia z niego działki budowlanej
Uwzględniając różnorakie sytuacje życiowe uznać należy, że w przypadku gdy powstają wątpliwości czy lokal odpowiada wymaganiom art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe /Dz.U. nr 14 poz. 84/ niezbędne jest przeprowadzenie odpowiedniego postępowania administracyjnego. Dla umożliwienia ewentualnej obrony interesów stron w postępowaniu powinno ono być zakończone decyzją,
1. W świetle art. 107 Kpa występuje jednoznaczne rozróżnienie pomiędzy "powołaniem podstawy prawnej", rozumianym jako wskazanie przepisu prawnego uprawniającego do rozstrzygnięcia przedmiotu sprawy przez wydanie decyzji administracyjnej /art. 107 par. 1 Kpa/, a "wyjaśnieniem podstawy prawnej" /art. 107 par. 3 Kpa/, pojmowanym jako wytłumaczenie zasadności zastosowania danego przepisu i jego ewentualnej
1. Przy wydawaniu orzeczeń w przedmiocie spełnienia przez kandydata warunków do uzyskania uprawnień kombatanckich /art. 3 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. o szczególnych uprawnieniach kombatantów - Dz.U. nr 16 poz. 122/ stosuje się przepisy kodeksu postępowania administracyjnego, dotyczące decyzji administracyjnych. 2. Do wydawania zaświadczeń, o jakich mowa w rozporządzeniu Ministra Pracy, Płac i Spraw
Jeżeli na podstawie ustawy z dnia 6 lipca 1972 r. o terenach budownictwa jednorodzinnego i zagrodowego oraz o podziale nieruchomości w miastach i osiedlach /Dz.U. nr 27 poz. 192 ze zm./ współwłaściciel nieruchomości nie może uzyskać na własność działki budowlanej, to tym bardziej nie może ubiegać się o nadanie działek na własność swym dorosłym dzieciom.
1. Podstawą ustalenia miejsca i warunków realizacji inwestycji budowlanej jest miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. 2. Zarówno art. 20 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ jak i par. 8 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 20 lutego 1975 r. w sprawie nadzoru urbanistyczno-budowlanego
Gdy ustalenie miejsca i warunków realizacji inwestycji budowlanej oraz rozwiązań urbanistycznych i architektoniczno-budowlanych w planie realizacyjnym dotyczy realizowanego w mieście przez spółdzielnię mieszkaniową budownictwa jednorodzinnego - podstawę rozstrzygnięcia przewidzianego art. 21 ust. 1 i 3 Prawa budowlanego stanowi wyznaczenie terenów pod budownictwo jednorodzinne na podstawie przepisów
1. Ustawa z dnia 6 lipca 1982 r. o zasadach prowadzenia na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej działalności gospodarczej w zakresie drobnej wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne /Dz.U. nr 19 poz. 146 ze zm./ reguluje zasady działalności gospodarczej, w tym obrotu towarowego - art. 2 pkt 2, wyłącznie na terytorium PRL. 2. Obrót towarowy dokonywany również w powiązaniu z zagranicą
Prowadząc postępowanie w sprawie cofnięcia przydziału lokalu mieszkalnego /art. 46 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. - Prawo lokalowe - Dz.U. 1983 nr 11 poz. 55/, organy administracji państwowej powinny oceniać okoliczności wskazujące na niezajmowanie lokalu przez osoby w podeszłym wieku, mając na względzie, że osoby takie potrzebują niekiedy czasowej opieki i w związku z tym zamieszkują poza przydzielonym
1. Ustanowienie pełnomocnika do reprezentowania właściciela przedsiębiorstwa zagranicznego wobec polskich organów państwowych i w stosunkach z innymi polskimi podmiotami prawa /art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o zasadach prowadzenia na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej działalności gospodarczej w zakresie drobnej wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne - Dz.U. nr
Jeżeli w konkretnej sprawie nie występują okoliczności wymienione w art. 6 ustawy z dnia 8 czerwca 1972 r. o wykonywaniu i organizacji rzemiosła /Dz.U. 1983 nr 7 poz. 40/, to zezwolenia na wykonywanie rzemiosła nie można odmówić.
1. Zgodnie z ustawą z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych /Dz.U. nr 14 poz. 85/ ewidencja ludności jest tylko rejestracją faktów, informacji o rzeczywistym pobycie obywatela pod wskazanym adresem /art. 1/, wykonywaną w interesie publicznym ze względu na bezpieczeństwo, ład i porządek, możność uzyskania informacji w celu porozumienia się. 2. Zameldowanie jest dowodem
Wnioskodawca o dokonanie ponownej rejestracji /przerejestrowania/, który znalazł się w posiadaniu samochodu, winien wykazać, że jest właścicielem czy nawet współwłaścicielem. Treść uzasadnienia wyroku sądu powszechnego wydanego w sprawie o wydanie samochodu nie może być rozstrzygająca dla ustalenia rzeczywistego stosunku prawnego do spornego przedmiotu.
1. Naczelny Sąd Administracyjny w swojej praktyce nie kwestionuje możliwości zaskarżenia do sądu decyzji wydanych w instancji przez naczelny organ administracji państwowej, pomimo nieskorzystania przez stronę z remonstracji przewidzianej w art. 127 par. 3 Kpa, gdyż nie traktuje możliwości skorzystania z tego uprawnienia procesowego jako równoznacznego z "wyczerpaniem toku instancji w postępowaniu administracyjnym
Zatrudnienie na terenie Warszawy samo przez się nie daje podstaw do zezwolenia na pobyt stały w Warszawie.
Decyzje organów Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, dotyczące objęcia ubezpieczeniem społecznym pracowników i wymiaru z tego tytułu składek, podlegają kontroli Naczelnego Sądu Administracyjnego /art. 196 par. 2 pkt 11 Kpa/.
Z art. 149 par. 2 i art. 151 par. 1 Kpa wynika, że decyzja zapadła w wyniku wznowienia postępowania musi rozstrzygać istotę sprawy, nie może natomiast orzekać o przekazaniu sprawy organowi niższej instancji do ponownego rozpatrzenia.
Przepis par. 2 ust. 2 pkt 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1974 r. w sprawie ograniczenia pobytu stałego osób zamierzających zamieszkać na terenie m.st. Warszawy /Dz.U. 1975 nr 1 poz. 4 ze zm./ nie nakłada na organ administracji państwowej obowiązku udzielenia zezwolenia na pobyt stały, lecz stwarza możliwość uzyskania takiego zezwolenia, jeżeli organ administracji państwowej po rozważeniu
Przyjęcie przez organy podatkowe poglądu jakoby tylko inwestorzy rozpoczynający zwoje zadania po wejściu w życie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 listopada 1982 r. w sprawie ulg w podatku dochodowym z tytułu przeznaczenia zysku na cele rozwojowe oraz na inne cele uzasadnione społecznie /Dz.U. nr 41 poz. 274/, to jest po dniu 1 stycznia 1983 r. mogli korzystać z jego dobrodziejstw, stanowi naruszenie
